PHILIPS PK: 1LISHAVE
Reeds
nu
berekent
men kansen der presidentsverkiezing
r
Beperkingen
Nixon bofte met
rotte eieren
ZATERDAG 5 JULI 1958
3
Van dag tot dag
j
Globemaster in zee gestort;
zes inzittenden verdronken
Landelijk onderzoek naar
radio-actieve neerslag
in Engeland
vergroten het
scheeroppervlak
met 4O°/0
Compleet in etui f
50
Democraten lopen in
Antillianen op 1 september
naar de stembus
Gaat u met vakantie?
Grove uitbuiting
(Op cl&
^Praatótoel
M. José Carré
<=(^Qxyy^Stc)
Maria Gallas dient
aanklacht in
rHoe is het ontstaan?^.
PENSIOEN
Langzamerhand is het verschijnsel
„bromfiets" gebonden aan allerlei beper
kende bepalingen, die alle bedoeld zijn de
veiligheid op de weg te verhogen en het
nieuwe, populaire vervoermiddel aan te
passen aan de omstandigheden en moge
lijkheden, die het verkeer aankleven.
Het gele herkenningsplaatje op het voor
spatbord en de geluidsdemper op de uitlaat
zijn de laatste voorzieningen die uitgedok
terd zijn, nadat een beperking van de snel
heid binnen bebouwde kommen tot 30 km
reeds eerder aangekondigd was.
Ofschoon het nuttig effect van al deze
maatregelen in de praktijk nog moet blij
ken en in theorie nog voor discussie vat
baar lijkt te zijn, is het verheugend dat
van hogerhand zoveel aandacht aan dit
brommende probleem wordt besteed. Vele
bromfietsberijders zijn wrevelig gestemd
over dit gedokter, waarvan zij vrezen dat
het de voldoening van het fietsen-met-
hulpmotor zal bederven. Daarbij dienen zij
echter te bedenken, dat de meeste voor
schriften een verhoging van hun eigen
veiligheid beogen en bovendien, dat het
„fietsen-met-hulpmotor" verworden is tot
„motorrijden-op-een-fiets" en dat dienten
gevolge een aantal voorzieningen en res
tricties nodig is, dat bij de ontwikkeling
van het voertuig in kwestie achterwege is
gebleven.
Een zeer verheugend verschijnsel is het,
dat de minister oog liever nog: oor
blijkt te hebben voor het toenemende euvel
van het verkeerslawaai. De geluiddemper
op de uitlaat zal het enerverend geknetter
van op maximum toerental draaiende
bromfietsmotoren terugbrengen tot een
draaglijk geluid. Het onwelluidende koor
van verkeersgeluiden is immers langzamer
hand tot een ontstellende decibelproduktie
gekomen en wordt als een funeste bijdrage
tot de algemeen toegenomen neurositeit
beschouwd. De sirenes van brandweer
auto's, die nu ook verboden zijn, waren
daarbij nog het minst hinderlijk, omdat er
zo zelden brand is. Doch het streven tot
inperking van het verkeerslawaai blijkt
ook daar uit en dat geeft hoop. Hoop op
verdergaande maatregelen in deze richting:
zenuwverscheurende autohoorns en knal
lende uitlaten van zware motoren zouden
eveneens tot het beschaafde geluidsvolume
moeten worden teruggebracht en als dan
ook nog de woonkernen verlost worden
van overvliegende straaljagers, komt er
wellicht nog eens een tijd, waarin we weer
als gewone ménsen op straat kunnen horen
wat we zeggen.
HONOLULU (UPI) Boven de Stille
Oceaan is een C-124 „Globemaster"
transportvliegtuig van de Amerikaanse
luchtmacht met negen inzittenden veron
gelukt. Vrijdagmiddag om half twee Ne
derlandse tijd werd het laatste bericht van
het toestel opgevangen. Het bevond zich
toen op een afstand van 200 mijl ten wes
ten van Johnston Island in de Hawaii Ar
chipel en seinde dat een der motoren on
klaar was geraakt en benzine verloor.
Kort daarop moet het vliegtuig in zee ge
stort zijn, waarbij zes inzittenden verdron
ken zouden zijn. Drie overlevenden kon-
dn later door een helikopter gered wor
den.
(Van onze correspondent te Londen)
De Engelse regering heeft opdracht ge
geven tot een landelijk onderzoek naar
eventuele besmetting van voedsel met het
gevaarlijke atoomafvalprodukt strontium-
90 dat zich in het menselijk beenderstelsel
nestelt. Het onderzoek omvat boerderijen,
zuivelfabrieken en slachthuizen. Er zullen
monsters worden genomen van water,
planten, grond en lucht, terwijl ook men
selijke en dierlijke beenderen met Geiger
tellers zullen worden onderzocht op even
tuele radio-activiteit. De raad voor medisch
onderzoek zal hierover binnenkort aan het
parlement verslag uitbrengen. De regering
is van oordeel dat de toestand tot nu toe
geen aanleiding tot bezorgdheid heeft
gegeven.
(Strontium-90 en andere radio-actieve
deeltjes worden bij atoomexplosies hoog in
de atmosfeer geslingerd, vanwaar zij door
wind en wolken meegevoerd kunnen wor
den over tienduizenden kilometers voordat
zij b.v. in een regenbui, als neerslag op de
aarde terugvallen. Ter plaatse wordt dan
de bodem, en daarmee ook de planten
(landbouwgewassen, gras voor de koeien
e.d). in meerdere of mindere mate radio
actief „besmet".)
Eerste paal. Op woensdag 9 juli zal in
de polder Oostelijk Flevoland ten westen
van de Veluwemeerdijk bij Kampen de
eerste in deze polder te bouwen boerderij
worden ingeheid.
Advertentie
In de volledige serie Philips droogscheerap-
paraten vindt u ook de bekende "Philishave"
van f 39.75 (in Nederland al meer dan een
miljoen verkocht!) en het apparaat van
f41.75. de "Philishave" voor batterij en accu.
Maak kennis met
modern gemak, maak
kennis met de
Philips "Philishave 120"
Gegolfde scheersleuven
(nieuw!) vergroten
het scheeroppervlak
met 40°/.. Resultaat:
beter scheren,
sneller scheren,
gemakkelijker scheren
Een president van de Verenigde Staten wordt grondwettelijk voor een ambts
periode van vier jaar gekozen (en hij mag daarna één keer herkozen worden),
maar dat neemt niet weg dat als 't ware op de dag na zijn verkiezing al begonnen
ivordt met de beraadslagingen over de vraag, welke kandidaten de volgende keer
de meeste kans van slagen zouden hebben. „De volgende keer" dat is in het
huidige geval november 1960, dus, zoals wij in Nederland zouden zeggen, „pas
over tweeëneenhalf jaar". De meeste Amerikanen redeneren echter dat het
november 1960 is voor je 't weet en dus wordt er nu al zwaar ge-orakeld omtrent
de mogelijke kandidaten en zelfs omtrent de uitslagen! van november 1960.
Daar komt nog bij, dat er ook dit jaar
in november verkiezingen zullen plaats
hebben, weliswaar niet voor een president
en vice-president (en dus zijn het geen
„echte, grote" verkiezingen) maar wel
vopr ,het Huis van Afgevaardigden, voor.
een deel van de Senaat en voor gouver
neurs en andere functionarissen van ver
scheidene-der afzonderlijke staten. De fi
guur van de president is in het politieke
bestel van de V.S. zó alles-overheersend,
dat verkiezingen zoals die van 1958 wei
nig tot de verbeelding van het Amerikaan
se publiek spreken, maar door de politici
wordt de betekenis ervan natuurlijk niet
onderschat. Die zien ze als een signaal
van toekomstige politieke verschuivingen,
zoals zij de „primaries" (de kandidaten-
keuze bij voor-verkiezing) beschouwen als
een signaal van dat signaal.
De „primaries" zijn nu in volle gang
en in de uitslagen probeert men dus aan
wijzingen te vinden voor hetgeen de ver
kiezingen in november a.s. zullen opleve
ren, om op die basis weer te kunnen bepa
len wat de politieke strategie der partijen
in de daaropvolgende twee jaar zal moe
ten zijn om in 1960 de overwinning te
kunnen behalen. De „primaries" in Cali-
„Go back, Nixon!'
was nog het minst onvriendelijke,
te horen kreeg.
wat Nixon in Zuid-Amerika
fornië openden in dat opzicht sombere
vooruitzichten voor de Republikeinse par
tij, want senator William Knowland de
machtige maar aartsconservatieve Repu
blikeinse fractie-leider in de Senaat leed
daarbij een smadelijke nederlaag, die hem
weinig kans laat om, zoals hij had ge
hoopt, in november tot gouverneur van
Californië te worden gekozen. Knowland's
vijandige houding ten opzichte van de
dictatuur der vakverenigingen en mis
schien ook zijn afwijzing van alles wat tot
enige verzoening met Moskou en Peking
zou kunnen leiden heeft hem in zijn eigen
staat en in zijn eigen partij zo onpopulair
gemaakt, dat zijn Democratische tegen
stander hem bijna 400.000 Republikeinse
stemmen wist af te troggelen waardoor
hij in totaal ongeveer 600.000 stemmen
meer kreeg dan Knowland.
Dit is niet alleen een slag voor de am
bitieuze Knowland en een slag voor de
Republikeinse partij, het kan en nu ko
men we tot het ge-orakel voor 1960 ook
de genadeslag betekenen voor de presi
dentiële ambities van vice-president
Nixon. De jeugdige Nixon heeft er name
lijk zijn zinnen op gezet, in 1960 tot opvol
ger van president Eisenhower te worden
gekozen, en er bestaat weinig twijfel aan,
dat hij een goede kans maakt om althans
de officiële kandidaat van de Republikein
se partij te worden; of hij dan ook zijn
Democratische tegenstander zal kunnen
verslaan, valt natuurlijk niet te voorzien.
Het zal voor velen in Europa moeilijk
zijn te begrijpen, dat de rotte eieren,
waarmee Nixon in mei op zijn „good-will"
reis door Zuid-Amerika is bekogeld, aan
zienlijk hebben bijgedragen tot de verho
ging van zijn politieke prestige in de Ver
enigde Staten. Om daar enige logica in te
kunnen vinden, moet men Nixon's triom
fantelijke terugkeer in Washington in wer
kelijkheid of op het televisie-scherm heb
ben aanschouwd en de Amerikaanse pers
commentaren erop hebben gelezen. De
rotte eieren hebben Nixon namelijk tot
een nationale held gebombardeerd en de
ontvangst, die hem en zijn vrouw in Wash
ington door een grote menigte onder aan
voering van Eisenhower en diens hele ka
binet was bereid, was dan ook het tradi
tionele „hero's welcome". Het personeel
van alle regeringskantoren en ^-diensten
had die dag vrijaf gekregen om Nixon bij
zijn aankomst naar behoren te kunnen be
jubelen. Wat er eigenlijk te jubelen viel,
zullen de meeste buitenlanders zelfs zij
die in de V.S. wonen niet hebben begre
pen. Diegene, die ik heb gesproken, waren
begrijpelijkerwijze van mening, dat de
Zuidamerikaanse reis van de vice-presi
dent op een hoogst pijnlijke blamage voor
de regering in Washington was uitgelo
pen, dat dit weliswaar niet in de eerste
plaats de schuld van Nixon zelf was, maar
Premier Jonckheer van de Nederlandse
Antillen heeft in een radiorede verklaard
dat de regering van de Antillen besloten
heeft de staten te ontbinden en op 1 sep
tember verkiezingen te houden.
„De beveiliging van de Antilliaanse
autonomie vormt de inzet van de verkie
zingen", aldus premier Jonckheer.
en wilt u dat wij uw krant naar uw
vakantie-adres opzenden?
Stuurt u ons dan minstens twee dagen
voor uw vertrek een briefkaart met
vermelding van uw naam, uw vaste
adres, uw vakantie-adres, de datum
waarop de eerste krant naar uw
vakantie-adres gezonden moet worden
en de datum waarop de krant voor het
laatst moet worden toegezonden.
Als u de krant per week betaalt, wilt
u dan het abonnementsgeld voor de
vakantieweken vooruit aan de bezor
ger betalen
DE ADMINISTRATIE
Wie in 2961 in het Witte Huis zal binnentrekken,
gemoederen nu reeds bezig.
houdt de
dat Nixon toch ook niets gedaan had dat
van groot staatsmanschap, van bijzonde
re bekwaamheid of handigheid, of zelfs
maar van grote physieke dapperheid ge
tuigde, en dat de beledigende behandeling
van een zeer hooggeplaatst regeringsfunc
tionaris toch moeilijk als een reden tot
juichen kon worden beschouwd.
Maar de Amerikanen zelf dachten er
heel anders over. Voor hen was de zaak
volkomen duidelijk, was Nixon een held
en mevrouw Nixon een heldin. Immers, zo
moeten zij ongeveer hebben geredeneerd,
zoals een soldaat op het slagveld voor zijn
vaderland sneuvelt of gewond wordt en
daarmee het nationale heldendom ver
werft, zo wordt ook een vice-president, die
zich „voor zijn vaderland" met straatvuil
laat bekogelen en andere onterende be
handelingen doorstaat, een nationale held.
Bovendien moet hier zoiets hebben mee
gespeeld als, wat de psychologen noemen
„overcompensatie" van het nationale min
derwaardigheidscomplex, dat de Ameri
kanen nog altijd af en toe parten speelt.
Die overcompensatie, tot in het groteske
doorgedreven, zou er dan toe kunnen lei
den dat méér Amerikanen Nixon als pre-
Senator William Knowland
sident zouden willen hebben naarmate hij
in het buitenland méér beledigd en be
spuwd werd. Niet voor niets deed in
Washington, kort na Nixon's terugkeer,
het grapje de ronde dat de leiding van de
Democratische partij de Republikeinen
wegens „oneerlijke concurrentie" zou la
ten vervolgen als de Democraten niet óók
een van hun voormannen naar Zuid-Ame
rika zouden mogen sturen om zo'n rotte-
eieren-bombardement te ondergaan...
Zoals uit dit grapje wel valt op te maken
stond men in Democratische kringen nog'
al cynisch tegenover de geweldige ijver
waarmee het propaganda-apparaat van
de Republikeinse partij zich op de Zuid-
Amerikaanse incidenten had geworpen.
Dat die incidenten in elk geval politiek
voordeel voor Nixon zouden hebben opge
leverd, ontkende niemand, maar wel be
twijfelde men in die kringen of de plotse
linge golf van enthousiasme voor de vice-
president zulk een omvanè zou hebben
aangenomen als zijn partij de situatie niet
zo grof en dan nog wel onder het mom
van vaderlandsliefde had uitgebuit.
Voor die opvatting bestond des te meer re
den omdat ook mevrouw Nixon op een wer
kelijk belachelijke manier werd betrok
ken in de heldenverering, zoals die in de
Republikeinse pers (en de overgrote meer
derheid van de Amerikaanse bladen is
Republikeins) tot uiting kwam. Mevrouw
Nixon werd, niet zo zeer in de ooggetuigen
verslagen maar wel in de pers- en radio
commentaren die er op volgden, geschil
derd als een heldin die de eer van haar
land met weergaloze onverschrokkenheid
had verdedigd. Maar deze van fantasie
druipende loftuitingen waren toch blijk
baar net iets te veel voor het niet helemaal
naïeve gedeelte van het Amerikaanse pu
bliek. Althans in één blad van onverdacht
Republikeinse gezindheid kon men onge
zouten protesten lezen tegen de manier
Richard Nixon - op de trap naar het
presidentschap.
waarop partij-propagandisten zich plotse
ling te buiten gingen aan de meest onwaar
schijnlijke schilderingen van het karakter
en de levensgewoonten van mevrouw
Nixon, schilderingen die niet beperkt ble
ven tot haar heldenmoed, maar waarin
ook („tot onpasselijk wordens toe",
schreef iemand) verteld werd dat de
vróuw van de vice-president der V.S. in
haar groot en imposant huis zélf alles doet
wat. er .op. het. gebied van koken, wassen,
strijken, naaien, stoffen, vegen, boenen en
poetsen gedaan moet worden en dat zij bo
vendien zelf de pantalons van haar man
opperst! Dit is een soort van propaganda
die dermate over-haar doel heen schiet dat
ze wel eens een averechts effect zou kun
nen hebben.
Maar afgezien hiervan heeft de mislukte
„good-will reis" van Nixon dus voorname
lijk „good-will" voor hemzelf geschapen,
zij het dan alleen in binnenlands-politiek
opzicht. Knowland, die voordien zelf als
een ernstige mededinger van Nixon voor
de Republikeinse kandidatuur in 1960
werd beschouwd vooral als hij dan de
machtige positie van gouverneur van Ca
lifornië zou hebben ingenomen heeft na
de Zuid-Amerikaanse incidenten moeten
erkennen dat „Nixon de leidende Republi
keinse kandidaat voor het presidentschap
is", en Knowland is er de man niet naar
om uit bescheidenheid zichzelf uit te scha
kelen. Nixon's kandidatuur werd dus, vlak
na zijn terugkeer uit Zuid-Amerika, vrij
wel als een uitgemaakte zaak beschouwd
zij het dan ook dat zelfs Amerikaanse po
litici toegaven dat er in tweeëneenhalf jaar
nog heel wat kan gebeuren.
Het heeft echter geen tweeënhalf jaar.
maar nauwelijks tweeëneenhalve wéék ge
duurd voordat er „heel wat" gebeurde
En dat gebeurde in Californië, bij de „pri
maries". Men bedenke dat Californië, wat
het bevolkingscijfer betreft, in een halve
eeuw is opgeschoven van de twintigste
naar de tweede plaats onder de staten van
de V.S. Alleen de staat New York heeft
meer inwoners. Dat wil zegggen dat Cali
fornië bij presidentsverkiezingen op één
na het grootste aantal kiesmannen kan af
vaardigen en bij die verkiezingen dus zeer
veel invloed kan laten gelden. Sedert om
streeks 1940 zijn in Californië de Republi
keinen aan de macht geweest en het was
voornamelijk als een eerbetoon aan die
macht dat de partij in 1952 een Califor-
niër, Richard Nixon, uitkoos als kandidaat
voor het vice-presidentschap.
Als het voorteken van de „primaries'
nu niet bedriegt en in dit najaar blijkt
dat de wind in Californië inderdaad is ge
draaid, zullen het in 1960 niet de Californi-
sche Republikeinen maar de Californische
Democraten zijn, die op hun partij-conven
tie een machtspositie zullen innemen. En
Nixon zal dan dus niet kunnen steunen op
een invloedrijke delegatie uit zijn geboor-
testaat wanneer het gaat om de kandidaat
stelling voor het presidentschap. Integen
deel, het lijkt heel goed mogelijk dat de
partij haar kansen dan liever niet zo sterk
zou binden aan een staat, waar de Demo
craten haar juist de macht afhandig ge
maakt hebben ondanks het politieke pres
tige van twee van haar voormannen
Nixon en Knowland in de federale rege
ring en het federale parlement, en dus
toch een ander als kandidaat zou prefere
ren.
Dit alles moge op dit ogenblik nog pure
speculatie zijn; dat neemt niet weg dat
deze kwestie in de afgelopen weken (al
thans voordat de kwestie Adams-en-de-vi-
cuna-jas losbarstte) èn Democraten èn
Republikeinen meer heeft beziggehouden
dan enige andere zaak van binnenlands
politieke aard. Want de mogelijkheid voor
Nixon om, naarmate Eisenhower meer aan
hem overlaat, een steeds grotere rol in
de regering te gaan spelen, is nu eenmaal
nauw verbonden met zijn positie in de
partij en in de nationale politiek. In Wash
ington heb ik niemand ontmoet, die op
recht hoopte dat Nixon op zekere dag hoofd
van de regering zou worden; maar wel
velen, die dat voor onvermijdelijk hielden,
C ha-cha-cha!
Ik ben - voor een heer van mijn standing
en veelheid van jaren - op onbeschaamde
wijze met de beentjes van de vloer ge
weest. Ik ben met een dame, soepel van
lijf en leden, danig aan de zwier gewest,
maar dan in de kuise letterlijke zin
van het woord; gezwierd over de dans
vloer als een jonde god.
Indien gij mij gezien haddet, lustig, rit
misch en licht als schuim aan de Cha-Cha-
Cha; of los uit de heupen congaaiend; of
golvend uit de flanken omhoog aan de
bambo, dan zoudt ge niet gezegd hebben:
dat fijn figuurtje met dat leuke mens, dat
daar maar op die bonzende muziek voort
vaart over de gladde vloer; die onbedaar
lijke terpsichorekwant, dat muzemannetje
dat niet tot zittengaan gedwongen kan
worden, zolang de tomtommen tomtommen
en de trompet dóór haar neus blijft roe
pen om haar echtgenoot, die stapper, die
wieger, die krullejongen, die arabesken
draaier - dat is nu een persoon die op dit
uur van de nacht al lang in zijn bed had
moeten liggen, inplaats van met dat mens
de zevende hemel te bestormen.
Dat hadt gij immers niet gedacht, wat?
Dat een heer v.g.h., die nog maar twaalf
jaar van de zeventig verwijderd is, zich in
het cabarettenwezen storten zou als een
tarzan van de gladde vloeren, een profeet
van Cha-Cha-Cha.
Ik heb opgemerkt dat mijn betamelijke
jaar- en tijdgenoten met hun dansende
driften altijd geheimzinnig doen; dat de
vaderlandse aard wil dat verontschuldi
gingen worden gestameld voor zo'n uit
spa tt in g-dan toch-maar, wanneer men
zich, onbespied wanend, ten dansvloere
plotseling bespied ziet.
Men pleegt dan met een soort links ge
baar en een vreemde glimlach naar de be
spieder te komen om te zeggen: „Ik ben
de eerste keer van m'n leven hier; en nu
ontmoet ik j o old chap; da's óók toe
vallig", - of: „ik liep een beetje memme
ziel onder de arm en ik ben hier zo maar
eens binnengelopen; wist niet eens dat er
hier gedanst werd" - of: „die dame waar
ik mee zit, is een studievriendin van m'n
zuster; ze wou zó graag een beetje muziek
horen" - of: „dat meisje is van éérste fa
milie; haar moeder was een meisje Taeme-
lyck van Scherpenzeel; je weet wel die
oude officiersfamilie" - of: zou je op het
eerste gezicht niet zeggen hè, dat ze doc
tor in de chemie is; ongelooflijk intelligent;
ze danst zó graag dat ik er voor gezwicht
ben".
Het Cabarettenwezen heeft voor de Ne
derlander altijd de wilde, groene geur van
het verbodene; van het lekkere taboe'tje.
Voor m ij niet.
Ik heb mij ontworsteld aan de baren der
hypocrisie; ik ben, sereen en zuiver, boven
gekomen: licht van hart, licht van voet.
U moet mij zien chachachaaien!
Een lust voor uw oog, een zalf voor mijn
ziel.
Elias
Advertentie
is na een buitenlands
verblijf te Biarritz, Cóte
d'Azur en Sport d'Hiver,
Suisse, teruggekeerd.
M. José Carré toont u
gaarne (zonder enige
verplichting) zijn
'impele gedistingeerde
coiffures
Wagenweg 29, Haarlem
Tel. 20518
Institute de Beauté
Haute Coiffure
MILAAN (UPI) De sopraan Maria
Meneghini Callas, bijgenaamd de „Tijgerin
van de Italiaanse Opera", is opnieuw in
het nieuws verschenen. Zij heeft vrijdag
bij een gerechtshof in Milaan een aan
klacht wegens smaad ingediend tegen een
Milanese muziekcriticus, die haar optreden
in „Anna Bolena" in de Scala „gekraakt"
had. De criticus had daarmee haar repu
tatie als artieste geschonden, aldus de
zangeres.
De vraag of de woorden pensioen en
pension iets met elkaar te maken heb
ben, moet bevestigend beantwoord wor
den. Wij gaan uit van het Latijnse
werkwoord pendere, dat: wegen en van
daar: betalen betekent. Het daarbij be
horende pensio: betaling is driemaal via
het Frans in het Nederlands overgeno
men. In het Middelnederlands bestond
het woord pensie in de betekenis: uit
kering, rente, salaris. Daarna is het in
de zestiende eeuw opnieuw overgeno
men in de vorm pensioen. Aanvankelijk
betekende pensioen ook: salaris, jaar
geld; pas in later tijd ontstond de hui
dige betekenis: jaargeld bij het neerleg
gen van ambt of betrekking.
In de negentiende eeuw nam men
voor de derde maal het woord over,
thans in de vorm pension dat de Fran
se uitspraak heeft behouden. Men ver
staat er onder: kostgeld en ook: huis
waar kamers met kost en inwoning
worden verhuurd.
Verwante woorden zijn: pensionaris
^en pensionaire.
in 't bijzonder zolang Eisenhower hem bij
elke gelegenheid naar voren blijft schui
ven. „Dick Nixon is een handige jongen",
zei een in staatsdienst vergrijsd ambte
naar. „Andere Republikeinen zullen het
altijd tegen hem afleggen. We zullen dus
onze hoop op de Democraten moeten ves
tigen".
Simon Koster
