De auto-industrie
Russische boeren wilden Amerikaan lynchen
verkeert in een crisis
AMERIKA 1958
^Praatótczl j
Vijftig jaar geleden
Europese wagens dringen
pompeuze „sleeën" opzij
fotograferen;
Teruggekeerde vliegers
vertellen
3
i
vraag AGFA films
Nieuw aspect in strijd
tegen de kanker
Belgische consul staat in
Beiroet terecht
Omstreden referendum
over kernwapens
in Hamburg
38 ct.
HONIG)
PUDDING
zonder
koken!
Uit Haarlems Dagblad
van 11 juli 1908
Ford contra Ford
Negerzanger Paul Robeson
kreeg toch een paspoort
VRIJDAG 11 JULI 1958
jicivcrtenUr.
Riskeer^&y' niets!
(Van onze correspondent in Londen)
Amerikaanse geleerden hebben een mid
del gevonden dat, naar zij hopen, in staat
zal zijn de ontwikkeling van kanker te
vertragen of stop te zetten zonder belang
rijke schade toe te brengen aan normale
lichaamscellen.
Dit is gisteren verklaard op het interna
tionale kankercongres dat in Londen ge
houden wordt. De nieuwe theorie berust op
guanine, een bestanddeel van een chromo
soom, dat de groei van lichaamscellen bin
nen bepaalde grenzen houdt. Gebleken is
dat indien kleine hoeveelheden van deze
stof worden toegediend, normale cellen er
meer van opnemen dan kankercellen. In
dien grote hoeveelheden worden gebruikt,
gebeurt echter juist het omgekeerde.
Indien de samenstelling van guanine een
weinig wordt veranderd en dit gewijzigde
guanine in grote hoeveelheden zou worden
toegediend, zal, zo hoopt men, het meeste
daarvan door de kankercellen worden op
genomen, waardoor hun groei zou worden
verminderd of ongedaan gemaakt.
Het onderzoek is nog maar in een begin
stadium, maar volgens de opvatting van
het Amerikaanse instituut dat zich hier
mee bezig houdt, kan dit het begin zijn van
een nieuw tijdperk in de chemische behan
deling van kanker.
De president van het Londense congres,
Sir Stanford Cade, verklaarde dat voor
koming van kanker niet buiten het bereik
ligt van de wetenschap. Het staat wel vast
dat vervuiling van de atmosfeer door rook
en uitlaatgassen, het ontstaan van kanker
bevordert. Zoals men weet heeft het Britse
parlement de weg geopend voor de instel
ling van „rookvrije zones" in de grote
industriesteden met hun vergiftigde lucht,
maar de plaatselijke autoriteiten die de
maatregel moeten uitvoeren, zijn helaas tot
nu toe uiterst laks gebleven.
BEIROET (UPI) In Beiroet is woens
dag voor een militaire rechtbank het pro
ces begonnen tegen de Belgische consul-
generaal in Syrië, Arthur de Sand, die te
rechtstaat onder verdenking van wapen
smokkel van Syrië naar de Libanon. Men
zou een zending wapenen in zijn auto ge
vonden hebben toen hij uit Syrië de Liba
non binnenreed.
Het proces is de eerste dag reeds ver
daagd tot 18 juli om De Sand gelegenheid
te geven in beroep te gaan. Hij had na
melijk de onbevoegdheid van de rechtbank
ingeroepen omdat hij meent, diplomatie
ke onschendbaarheid te hebben. De recht
bank verwierp dit, zeggende dat a) De
Sand niet in de Libanon doch in Syrië ge
accrediteerd is, b) op heterdaad en ter
zake van een misdrijf betrapt is en niet
op een overtreding, terwijl de Libanese
wet sinds 1958 nog slechts bij overtredin
gen diplomatieke immuniteit verleent, c)
slechts consul, geen diplomaat is en daar
om geen volle immuniteit zou kunnen ge
nieten.
Van deze beslissing wil De Sand in be
roep gaan, in verband waarmee de behan
deling geschorst werd.
KARLSRUHE (DPA) Het Westduitse
constitutionele gerechtshof te Karlsruhe
heeft bekendgemaakt, dat het op dertig
juli uitspraak zal doen over het regerings-
verzoek om de wetten van de staten Ham
burg en Bremen tot uitschrijvingen van
een referendum over de atoombewapening
in strijd met de grondwet te verklaren.
smaken
€)p de-v
C ijfers
Ziezo, de schooldeuren zijn nu overal
wel weer voor een week of zes op het
nachtslot gedraaid en de jeugd heeft de
oogst van een jaar ploeteren op de Velden
der Kennis mee naar huis gekregen.
Viel het nogal mee, dit jaar? Of was het
bij Karei met de hakken over de sloot?
Nou ja, altijd nog beter dan bij Wim, die
gedoemd is het nog een jaartje over te
doen. Trouwens, Karei is heus niet ddm.
Eigenlijk een bijzonder intelligent kereltje
maar erg speels hè, geen concentratie, al
tijd met z'n hoofd bij andere dingen. En
Wimnou die had bést over kunnen
gaan als de onderwijzer hem anders aan
gepakt had. Echt een karaktertje, dat je
begrijpend tegemoet moet treden
Enfin, mensen, vergeet het maar. We
kunnen weer zes weken aan iets anders
denken dan aan proefwerken, examens en
„klassikaal" contra „Montessori". Al dat
gepieker is trouwens tamelijk nutteloos
want als we de toekomst van onze sprui
ten uit de rapportcijfers willen lezen,
moeten we nooit vergeten, dat het leven
zo zijn eigen leervakken in petto houdt.
Dat zag ik weer duidelijk bewezen bij Jaap
Springer.
Verleden week kwam ik hem tegen op
de Leidsekade in Amsterdam, waar hij
juist*uit een indrukwekkend motorvoer
tuig was gestapt. Op de H.B.S. was Jaap
het klassieke voorbeeld van „de moeilijke
leerling" en na tien jaar was hij er nog
steeds niet in geslaagd het eindexamen
met goed gevolg af te leggen. Tenslotte
hebben ze hem er maar doorgesleept want
z'n vader weigerde hardnekkig hem van
school te nemen terwijl de directeur vrees
de, dat zijn inrichting op een tehuis voor
ouden van dagen zou gaan gelijken,
„Kerel, hoe gaat 't met jou??" brulde
Jaap enthousiast. „Eeuwen geleden, dat
we elkaar gezien hebben!"
„Met mij gaat het goed, maar jij schijnt
ook niet slecht geboerd te hebben", zei ik,
terwijl ik tersluiks zijn modieus vest,
gouden dasspeld en fraai schoeisel bekeek.
„Man, het gaat me fantastisch!" riep hij
opgewekt en mij onder de arm pakkend
animeerde hij vlotjes:
„Moet je soms ook bij Americain zijn?
Drink dan gezellig een glaasje van me.
Kunnen we weer es lekker bijkletsen".
Joyeus leidde hij me het etablissement
binnen, bestelde met commandostem de
gewenste consumpties en vertelde mij in
het kort zijn wedervaren. Hij bleek ver
tegenwoordiger te zijn van een gigantisch
buitenlands concern, dat zich bezig houdt
m.et de fabricage van rubber-artikelen en
spoedig realiseerde ik me, dat hij mij -
zo hij dit gewild had - binnen tien minu
ten ten minste een dozijn rubber bedkrui-
ken had kunnen verkopen. Terwijl ik zijn
onstuitbare woordenvloed over mij heen
liet komen, dacht ik onwillekeurig aan
Barend Oudewaterdie destijds ook bij ons
in de klas zat. Barend had steevast de
hoogste cijfers, werd aan alle leerlingen
tot voorbeeld gesteld en deed op onwaar
schijnlijk jeugdige leeftijd eindexamen.
Nu zie ik hem regelmatig op z'n fietsje
tegen de wind optornen als hij zich naar
zijn werk begeeft, een onduidelijke over
heidsfunctie, waar hij, uiterst secuur, zit
voort te bouwen aan de periodieke ver
hogingen en het aan de horizon stralende
rijkspensioen.
Laten we maar niet al te veel tobben
over de cijferoogst van onze kinderen-
Maar laten we wél scherp opletten wan
neer het knikkerseizoen wederom is aan
gebroken.
Als ze dan van huis gaan met tien losse
knikkers en 's avonds terugkeren met een
zak vol stuiters, geef ze dan zélf maar
een tien. Voor een zeer belangrijk vak in
deze wereld. Voor „Knikkeren".
Am. de Vita
LONDEN. Voor matrozen, adelbor
sten en kanonniers der Britse oorlogs
marine is een lijst opgesteld van „mis
drijven", welke met lijfstraf gestraft
zullen worden. Zij zullen dan ook goed
doen zich te hoeden voor rooken, tabak
pruimen, onordelijk oprollen der hang
matten, ongeschikt zijn om een zekeren
afstand te zwemmen of, op den uitkijk
staande, wind en weder te overschreeu
wen, verdrietig uitzien na een berisping
en slecht gepoetste schoenen te dragen.
Deze „misdrijven" worden gestraft
met 12 stokslagen op den strakgetrok
ken broek of met 24 striemen op den
blooten rug door middel van een in zout
water gedenkten zweep. Als de korpo
raal, die deze straffen moet uitvoeren,
niet hard genoeg slaat, zal hij zelve
eveneens dezelfde straf moeten onder
gaan.
NEW YORK (UPI) De negerzanger
Paul Robeson is donderdagavond uit New
York naar Londen vertrokken. Hij zei vele
weken in de Engelse hoofdstad te zulen
blijven. Robeson ontkende van plan te zijn
niet naar de Verenigde Staten terug te
keren. Zoals bekend heeft hij jarenlang
niet in het buitenland kunnen optreden
omdat het ministerie van Buitenlandse
Zaken hem een paspoort weigerde. Robe
son weigerde te verklaren nooit commu
nist te zijn geweest. Onlangs besliste het
Amerikaanse hooggerechtshof dat het mi
nisterie niet bevoegd is geen paspoorten
te verstrekken. Robeson hoopt te kunnen
optreden in Praag, de Sovjet-Unie en in
Brussel.
Advertentie
Op weg naar de laatste behandeling:
een „Rambler" wordt opgepikt door het
transportsysteem van een monorail, die
de wagen zal brengen naar de laatste
montageposten en hem tenslotte kant
klaar zal neerzetten in de controle
afdeling. Een foto in de American
Motors Corporation in Kenesha,
Wisconsin.
zwembaden, yachts, vliegtuigreizen naar
Europa en allerlei andere kostbare ge
noegens het voor steeds meer Amerika
nen overbodig maken, ook nog de auto
als „uitlaat voor hun ego" te beschouwen.
Daarom, aldus Livingston, zal de auto
nooit meer dezelfde plaats in Amerika's
sociaal en economisch leven krijgen die
ze tussen 1949 en 1957 heeft gehad.
Als deze opvatting juist is, zal de auto
industrie er zich bij moeten aanpassen,
en zal zij dus personen-auto's moeten gaan
produceren, die ontdaan zijn van alle over
bodige versierselen, die het grootst mo
gelijke nut bieden tegen de laagst moge
lijke prijs, en die door hun bescheiden af
metingen de rijd- en parkeerruimte in de
straten niet onnodig in beslag nemen.
Maar en dat is een probleem, dat velen
in Detroit thans slapeloze nachten bezorgt
aan zulke auto's is veel minder te ver
dienen dan aan de hedendaagse pronk
stukken, zodat dit tot een radicale her
ziening van de economische grondslagen
der Amerikaanse automobiel-industrie zou
kunnen leiden.
Voorlopig gaat men dit probleem uit de
weg door zich vast te klampen aan de over
tuiging of is het slechts: aan de hoop?
dat de recessie gauw voorbij zal gaan
en er dan niets zal blijken te zijn veranderd
in de smaak van het Amerikaanse publiek.
Maar toch... toch wilde geen enkele lei
dende figuur van de auto-industrie in De
troit dit voorjaar duidelijk „ja" of „nee"
antwoorden op de vraag, of zijn firma plan
nen had voor de produktie van een klei
ner, goedkoper en zuiniger model, dat te
gen de Europese auto's zou kunnen con
curreren. Waaruit wellicht moet worden
afgeleid, dat zulke plannen er wel zijn,
maar dat niemand nog weet of ze zullen
worden uitgevoerd of niet.
Simon Koster
Deze toestand gaat er nog grotesker uit
zien als men verneemt, dat bijvoorbeeld
Ford zijn Amerikaanse produktie heeft
moeten beperken en een deel van zijn per
soneel heeft moeten ontslaan, maar dat
de Engelse Ford-auto's in steeds grote
re aantallen in de V.S. worden geïmpor
teerd en dat dit jaar voor 't eerst ook
Duitse Ford-auto's zullen worden inge
voerd. Op soortgelijke wijze (maar tot nog
toe in mindere mate) wordt General Mo
tors door zijn eigen in Duitsland gemaak
te produkt, de Opel, op de Amerikaanse
markt beconcurreerd!
Wat is de oorzaak van deze nieuwe en
vreemde situatie? In Detroit kan men al
lerwegen horen verklaren, dat zij niets te
maken heeft met de prijzen of de model
len der Amerikaanse auto's, maar uitslui
tend moet worden toegeschreven aan de
economische achteruitgang. Helemaal lo
gisch is deze redenering natuurlijk niet,
want als enige honderdduizenden mensen
zich ondanks die economische achteruit
gang een Europese auto aanschaffen, kan
de reden, waarom zij geen Amerikaanse
kopen, toch slechts óf in het prijsverschil,
respectievelijk het verschil in gebruiks
kosten, óf in het modelverschil worden
gezocht. Dat de kleinere, goedkopere en
in het gebruik zuinigere Europese wagens
in Amerika minder succes zouden hebben
gehad in een periode van grotere wel
vaart, zoals een der leiders van de auto
industrie betoogde, pleit niet tegen maar
juist vóór de opvatting, dat die Europese
wagens onder de huidige omstandigheden
wel degelijk in een behoefte voorzien.
Nu is de grote vraag natuurlijk, hoe lang
die omstandigheden nog zullen voortdu
ren, want daarvan hangt het in de eerste
plaats af of Detroit de Europese hand
schoen zal opnemen en zelf ook lichtere
en goedkopere auto's zal gaan produce
ren. Als de recessie, zoals velen in Ameri
ka geloven, niet langer dan een jaar zal
duren, zal de auto-industrie er waarschijn
lijk op speculeren dat de vraag naar grote,
opzichtige, zwaar verchroomde „sleeën"
WIESBADEN (Reuter en UPI) - Le
den van de bemanning van het Ameri
kaanse transportvliegtuig, dat kortgele
den in Sovjet-Armenië was terechtgeko
men, hebben op een persconferentie in
Wiesbaden nadere mededelingen gedaan
over de wijze waarop zij bij hun val
schermlanding op Russische bodem, na
dat hun vliegtuig door Migs beschoten
was, zijn behandeld. Kolonel Dale Bran
non-, een van hen, verklaarde dat enkele
roeren hem plotseling van achteren beet
pakten, hem met de vuisten in het ge
zicht sloegen en tegen het lichaam trap
ten. Ook gedurende de rit van enkele
uren in een vrachtauto naar het dorp,
waar de Amerikanen aan de Russische
militairen werden overgegeven, was
Brannon voortdurend getrapt en met de
vuisten bewerkt.
Majoor Benny Shupe werd, toen hij
aan z(jn valscherm neerkwam, door
een dertigtal mensen ingesloten. Ook
hjj werd gebonden en in het gezicht
geslagen en in een vrachtauto gezet.
Na een eindweegs gereden te hebben,
stopte de auto. Shupe werd er uitge
haald en de mensen troffen voorbe
reidingen om hem op te hangen. Een
touw werd vastgemaakt aan een tele
foonpaal en de strop om zijn nek ge
slagen. „Toen hoorde ik een van de
boeren zeggen: New York, Chicago en
ik begon de namen van alle grote
Amerikaanse steden, die me te binnen
schoten, op te noemen," aldus vertelde
Shupe. Zijn aanvallers schenen zich
toen te bezinnen en overlegden met
elkaar. Kort daarop verscheen Russi
sche militaire politie die hem en zijn
metgezellen meenam.
„Wij werden daarna verhoord door per
soneel dat goed Engels sprak en ons vrien
delijk behandelde", aldus de Amerikaanse
officier. De vier vliegers die een geslaagde
landing uitvoerden met het brandende
vliegtuig, werden bijna onmiddellijk opge
vangen door Sovjet-soldaten en naar een
nabijgelegen kazerne gebracht.
Brannon verklaarde dat niemand aan
boord van het toestel zich bewust was dat
men boven Sovjet-grondgebied was te
recht gekomen. Men verkeerde aanvanke
lijk in de waan, te doen te hebben met
twee Turkse of Perzische jagers. Nadat de
twee jagers echter hadden gevuurd, ging
men hier anders over denken.
Onmiddellijk werd het landingsgestel uit
gelaten om te laten blijken dat men geen
kwade bedoelingen had. „Daarop begonnen
de jagers op het toestel te schieten, met de
kennelijke bedoeling het naar beneden te
halen", aldus de kolonel. Tengevolge van
deze beschieting brak er brand uit in de
linkervleugel. De commandant van het
toestel, majoor Lyles, gaf hierna opdracht
het toestel te verlaten. Eén Amerikaans
bemanningslid, Szalio geheten, was bij de
beschieting gewond geraakt. Hij was zeer
tevreden over de medische verzorging van
de Russen.
De kolonel zei voorts nog, dat het niet
mogelijk is geweest de naam van het dorp
te wefen te komen waarheen zij werden
vervoerd kort na het incident.
Een kijkje in de volautomatische mo-
torenfabriek van Ford in Cleveland,
Ohio. Transportrails brengen de on
derdelen op de plaats van montage
en de gehele fabricage is geregeld door
een ingewikkeld automatisch systeem,
waarbij handenarbeid nog slechts spo
radisch voorkomt-:
President Eisenhower heeft dit voor
jaar ter bestrijding van de recessie het
Amerikaanse volk aangespoord, het doen
van noodzakelijke aankopen niet onnodig
uit te stellen in de ij dele hoop dat de prij
zen zullen dalen, want zulk uitstel kan
als een heel volk eraan gaat meedoen
verlammend werken op de economie. Ten
einde de fabrieken aan 't werk te houden,
lanceerde Eisenhower de leus: „You ought
to buy now!" („Ge moet n u kopen".).
Natuurlijk werd die slagzin onmiddellijk
door allerlei industrieën, en het ijverigst
door de auto-industrie, overgenomen,
maar deze laatste veroorloofde zich een
kleine verandering in de spelling en maak
te er van: „You auto buy now!" In deze
vorm vindt men de leus nu in de adver
tenties, op dé etalageruiten en zelfs in de
knoopsgaten van alle autohandelaars in
alle uithoeken van Amerika.
Maar veel succes schijnt deze campagne
tot dusver nog niet te hebben gehad. Want
omstreeks 1 juni dus in een voor de
auto-industrie gewoonlijk heel drukke tijd
was de produktie van personenauto's
meer dan veertigduizend stuks per
week kleiner dan in diezelfde periode
Van het vorige jaar, en daalde ze nog
steeds verder. In de derde week van mei
had de produktie 86.000 auto's bedragen
(ongeveer 1400 minder dan in de week
daarvoor) tegen 127.428 in dezelfde week
van mei 1957. En de totale produktie van
personenauto's in de eerste twintig weken
van dit jaar, die 1.837.681 stuks bedroeg,
bleef daarmee maar liefst 952.000 stuks
of ruim een-derde beneden die van
de eerste twintig weken van verleden jaar.
Voor vrachtauto's was de situatie iets gun
stiger; de produktie daarvan (in de eerste
twintig weken van het jaar) daalde van
468.000 in 1957 tot 362.000 in 1958, dus een
daling van iets minder dan 23 procent. Als
er geen verbetering in de situatie komt,
zullen de V.S. dit jaar dus niet veel meer
dan vier miljoen personenauto's en min
der dan 900.000 vrachtauto's maken, tegen
6,1 miljoen personenauto's en bijna 1,1
miljoen vrachtauto's in 1957, hoewel dat
toch gedeeltelijk al een recessie-jaar was.
Op het gebied van de buitenlandse han
del in auto's wordt de situatie er ook al
niet beter op. Weliswaar is Amerika nog
altijd 's werelds grootste exporteur van
vrachtauto's en autobussen, maar zijn uit
voer van personenauto's wordt sedert eni
ge jaren al méér dan gecompenseerd door
invoer; verleden jaar werden er slechts
circa 140.000 Amerikaanse personenauto's
uitgevoerd, tegenover een invoer van on
geveer 260.000 Europese personenauto's,
en de autohandel verwacht dat 1958 in dit
opzicht nog ongunstiger zal worden voor
de Amerikaanse fabrikanten. Dit is een
voor Amerika ongehoord verschijnsel,
want vóór de oorlog was een buitenlandse
auto op de Amerikaanse wegen een hoge
uitzondering en zelfs vijf jaar geleden nog
kon men op een rit van een paar honderd
kilometer de Europese wagens, die men
tegenkwam, aan zijn vingers optellen. Nu
kunnen de automagnaten in Detroit welis
waar nog altijd terecht beweren, dat niet
meer dan één percent van het Ameri
kaanse auto-rijdende publiek een buiten
landse auto heeft, maar dat wil niet zeg
gen dat zij zich over de gestadig toene
mende invoer toch niet ernstig ongerust
maken, vooral omdat die invoer stijgt in
een periode waarin 650.000 produkten van
Detroit en omstreken tevergeefs op ko
pers staan te wachten.
spoedig tot het peil van onlangs zal stijgen
terwijl de belangstelling voor de minder
indrukwekkende buitenlandse auto dan
weer zal verflauwen. Want daarover
heerst in Detroit weinig verschil van me
ning de auto is in Amerika niet slechts
een vervoermiddel, maar ook in heel gro
ten mate een middel om prestige te schep
pen, een demonstratie van financiële rang
en stand, een soort van hyper-materialis
tische adelsbrief. „De auto heeft in ons
land naast haar praktische tevens een so
ciale functie", zei een afdelingsdirecteur
van Chrysler, „zoals een elegant baltoi
let of een herenkostuum van een gere
nommeerd kleermaker ook niet uitsluitend
bedoeld is om de draagster of drager te
gen de kou te beschermen". En de vak
bondsleider Walther Reuther vertelde het
verhaal van een man die een auto bezat,
„zó lang dat hij 'm nauwelijks tussen twee
zijstraten van de laan, waar hij woonde,
kon parkeren", en deze elk jaar weer te
gen een nóg nieuwer en nóg langer model
inruilde. Toen Reuther de man had ge
vraagd, waarom hij altijd het allernieuw
ste en allerduurste model auto moest heb
ben, maar nog steeds tevreden was met
een dertig jaar oude ijskast, had hij ten
antwoord gekregen: „Dat is toch logisch;
m'n ijskast zet ik niet voor mijn deur op
straat!"
Nu is het heel wel mogelijk, dat zich op
het ogenblik in de V.S. al of niet als ge
volg van de recessie in dit opzicht een
verandering aan het voltrekken is die, met
de bij Amerikanen niet ongebruikelijke
overdrijving, door sommigen een „socia
le revolutie" wordt genoemd. Die „revo
lutie" zou hierop neerkomen dat de ge
middelde Amerikaan er genoeg van zou
krijgen, stapels bankbiljetten neer te tel
len voor het twijfelachtige genoegen, in
het openbaar zijn sociale en economische
status te kunnen adverteren, en dus voort
aan zijn eisen bij het kopen van een auto
voornamelijk zou richten op efficiënt ver
voer. Volgens een bekende econoom, John
Kenneth Galbraith, zou deze omwenteling
te weeg zijn gebracht door de auto-fabri
kanten zelf, daar deze hun goedkoopste
modellen even lang, breed, ruim en glan
zend hebben gemaakt als de duurste;
want „bij een massa-produktie van indruk
wekkende auto's kan men met géén van
die auto's meer indruk maken". En een
andere economische expert, J. A. Living
ston, verklaarde dat huizen met eigen
Detroit, in de staat Michigan, is uit
gegroeid tot het indrukwekkende cen
trum der Amerikaanse automobielin
dustrie. Hier zijn onder meer de Ford
fabrieken gevestigd, waarvan hier een
detailopname. Op de voorgrond de par
keerterreinen der personeelsleden. De
plaatsing van de duizenden auto's,
waarmee de werknemers dagelijks ten
arbeid tijgen, is een probleem op zich.
Het meest in 't oog lopende kenteken
van de economische moeilijkheden,
waarmee de Verenigde Staten te kampen
hebben, is het ontzaglijke aantal ge
bruikte en ongebruikte auto's, dat in elke
stad, groot of klein, in de open lucht te
koop staat (in de showrooms is er al
lang geen plaats meer voor). Volgens een
schatting van de automobielhandel be
droeg dat aantal onverkochte personen
auto s in mei ongeveer 650.000, hetgeen
ongeveer overeenkomt met de totale
Amerikaanse autoproduktie (op het hui
dige peil) van twee volle maanden.
