In de filmstad Hollywood
werd de Amerikaanse verkeersknoop doorgehakt
Winst Shell Oil
sterk gedaald
Vijftig jaar geleden
NAAIMACHINES
's werelds
vakantiefoto's
Van dag tot dag
AMERIKA 1958
De Amerikaanse voetganger is beter af
dan de Nederlandse
VRIJDAG 25 JULI 1958
Eerste halfjaar 1958
Akkoord te Genève over
derde ontdekkingsmethode
Snelheid beperkt
met.,zOneffekt'
Op de
^Praatótoel
Rundveestapel sinds vorig
jaar toegenomen
Uit Haarlems Dagblad
van 25 juli 1908
Neem er de
tijd eens voor
en ga kijken
Aansluitend op een ondubbelzinnige he-
keling, die ons blad ten beste gaf naar aan.
leiding van de haastige instemming van
minister Luns met de Amerikaanse landing
in Libanon en de overdreven terughou
dendheid van dr. Drees ten aanzien van
het Russische voorstel tot een topconferen
tie, schrijft onze medewerker voor parle
mentaire zaken thans het volgende:
„Ronduit gezegd is het verre van duide.
lijk, waarom minister Luns zich aldus
heeft geuit. Enige noodzaak hiervoor valt
moeilijk te ontdekken en veeleer maakte
het de indruk, dat die onbeperkte toejui
ching van hetgeen Washington en Londen
hadden gedaan, een beetje overhaast was.
Daarom ware het allerminst bevreemdend
geweest, indien een of meer afgevaardig
den het middel zouden hebben aangegre
pen van het stellen van schriftelijke vra
gen ten einde aldus minister Luns er toe
te brengen de in dezen door hem gevolgde
gedragslijn nader te verklaren. Reeds hoor
de ik de mogelijkheid opperen dat hij, die
overigens geenszins onder stoelen en ban
ken pleegt te steken, dat hij voor de poli
tiek van Foster Dulles weinig bewondering
kan koesteren, blij was nu eens aan het
adres van de Amerikaanse secretaris van
Staat een woord van lof te kunnen doen
klinken Hoe het zij, er is omtrent deze
aangelegenheid geen enkele schriftelijke
vraag ingediend, ofschoon men er anders
toch waarlijk niet voor terugschrikt daar
toe over te gaan, zelfs wanneer het kwes
ties betreft van heel wat minder betekenis
dan die van de verwikkelingen in en in
verband met het Nabije Oosten.
Mogelijk verkeren de dames en heren
afgevaardigden reeds zozeer in vakantie
stemming, dat zij daardoor er niet toe ge
komen zijn om dn het onderhavige geval
van het vragen-instituut gebruik te ma
ken".
Tot zover onze parlementaire medewer
ker. Het is nu wel duidelijk, waarom de
Nederlandse regering ten aanzien van bui
tenlandse en internationale kwesties zich
kan veroorloven, een opportunistische en
van weinig ruggegraat getuigende houding
aan te nemen. De volksvertegenwoordiging
vindt het wel best! Men kan op deze wijze
de regering niet eens verwijten, dat zij de
Nederlandse stem in het internationale
koor al te zeer tracht te doen meeklinken
met het geluid van uit economisch oogpunt
belangrijke relaties en daarop haar menin
gen omtrent brandende, zwaarwegende in
ternationale vraagstukken afstemt. Zij
krijgt immers vrij spel daarbij, aangezien
de volksvertegenwoordiging zo weinig be
langstelling blijkt te hebben vobr een
enigszins zelfstandige rol van ons land in
de internationale ontwikkeling, dat zij de
zigzagkoers van het regeringsbeleid, braaf
uitgestippeld volgens het zog van de grote
westelijke bondgenoten, zwijgend accep
teert en intussen over de vakantie droomt.
Mgn kan bij dit alles slechts gelaten de
verzuchting slaken, dat onze parlementa
riërs een prettige vakantie zullen hebben
en daarbij niet zullen worden gestoord door
zwartgallige gedachten over mogelijke
vruchtbare en heilzame initiatieven, die
van ons land zouden hebben kunnen uit
gaan indien wij geen rekening met onze
handelsbalans hadden behoeven te houden.
De Shell Oil Company heeft in het twee
de kwartaal van 1958 een nettowinst ge
boekt van dlr 19.182.070 (dlr 0,63 per aan
deel) tegen dlr 26.469.532 (dlr 0,87 per aan
deel) in het eerste kwartaal van dit jaar.
In de eerste helft van 1958 bedroeg de
nettowinst dlr 45.651.602 (dlr 1,50 per aan
deel) tegen dlr 75.320.849 (dlr 2,49 per
aandeel) in de eerste helft van 1957.
Vóór reservering voor federale belastin
gen bedroegen de inkomsten der maat
schappij in het tweede kwartaal van dit
jaar dlr 18.582.070 (in het eerste kwartaal
dlr 27.169.532) en in de eerste helft van
1958 dlr 45.751.602 (eerste helft van het
vorige jaar dlr 106.320.849). Deverkopen en
andere bedrijfsinkomsten bedroegen in
het tweede kwartaal van dit jaar dlr
391.356.867 (eerste kwartaal dlr 408.626.006)
en in de eerste helft van 1958 dlr
799.982.873 (in de eerste helft van het vo
rige jaar dlr 902.588.690).
De kosten, afschrijvingen en dergelijke
en interestbetalingen op langlopende le
ningen bedroegen tezamen in het tweede
kwartaal van dit jaar dlr 375.538.089 (in
het eerste kwartaal dlr 382.977.551) en in
de eerste helft van 1958 dlr 758.515.640 (in
de eerste helft van 1957 dlr 800.648.317).
GENèVE (UPI). - Op de technische
atoomconferentie van Genève is een derde
methode toegevoegd aan de lijst van aan
bevolen middelen voor het ontdekken van
kernontploffingen, namelijk het registreren
van op een ontploffing volgende aard
schokken.De andere voornaamste methoden
zijn het opvangen van geluidsgolven en
het verzamelen van radio-actieve neerslag
na een ontploffing.
Ditw erd meegedeeld aan het eind van
de voltallige zitting, die veertig minuten
duurde. Tevoren waren de delegatieleiders
een half uur bijeen geweest. Donderdag is
verder gesproken over de doeltreffendheid
van het registreren van elektromagnetische
golven en over een niet nader aangeduide
methode, speciaal bedoeld voor het ont
dekken van kernontploffingen die op grote
hoogte worden veroorzaakt.
Het begon in Hollywood
Maar dit is niet het begin van een
romantisch verhaal over filmsterren. Het
is het begin van een hoogst onroman
tische reportage over een omwenteling
op verkeersgebied, die zich sedert enige
jaren in de Verenigde Staten aan het
voltrekken is.
HET BEGON werkelijk in Holly
wood. Hollywood is, hoe de filmpropagan
disten het verder ook mogen beschrijven,
aardrijkskundig slechts een wat hoger ge
legen noordwestelijke voorstad of buiten
wijk van Los Angeles, de stad met de
grootste oppervlakte (1160 vierkante kilo
meter!) van enige gemeente in Amerika
In Hollywood wonen, behalve enkele dozij
nen wereldberoemde acteurs en actrices,
vele duizenden „gewone" mensen, die in de
zakenwijken van Los Angeles hun brood
verdienen, maar die de benedenstad, waar
lelijkheid en ongezelligheid met elkaar
wedijveren, terecht niet als een ideaal
woonoord voor zichzelf en hun gezin be
schouwen. Zij trekken dus 's ochtends in
grote drommen van Hollywood naar „down
town Los Angeles" en keren aan het eind
van de werkdag weer naar Hollywood
terug.
De voornaamste verbindingsweg tussen
die twee punten is jarenlang de, ook door
de film vermaard geworden, Sunset Boule
vard geweest. In tegenstelling tot de meeste
andere Amerikaanse hoofdwegen en -stra
ten bevat de Sunset Boulevard nogal wat
kronkelige gedeelten en deze kronkelingen,
plus het ontelbare aantal zijstraten, maak
ten het niet bepaald tot een genoegen, op
de spitsuren de bijna 15 kilometer van het
centrum van Los Angeles naar het centrum
van Hollywood per auto af te leggen. (De
openbare verkeersmiddelen waren en zijn
in het stadsgebied van Los Angeles uiter
mate dun gezaaid.) Men kon van geluk
spreken als men er niet meer dan drie
kwartier over deed en dus in zijn snelle
Amerikaanse wagen voortkroop met een
tempo, waarvoor menige Hollandse brom
fietser zijn neus zou optrekken.
Tot het gemeentebestuur er op zekere
dag, nu een jaar of tien geleden, zo schoon
genoeg van kreeg dat het radicaal de knoop
doorhakte en aan het bureau van Publieke
Werken de opdracht gaf, een rechte lijn te
trekken van de benedenstad naar Holly
wood een rechte lijn niet slechts op een
kaart, maar in concreto dwars door de
bestaande bebouwing heen. Dit betekende,
dat er korte metten werden gemaakt met
arbeiderswoningen en villawijken, met
kerken en scholen, met alles wat de rechte
lijn in de weg stond. En nadat dit alles was
onteigend en afgebroken (of, op enkele
punten, overbrugd) werd er langs die
rechte lijn een door geen enkele kruising
onderbroken autoweg aangelegd, die ner
gens minder dan zes rijbanen, maar op
vele plaatsen zelfs acht banen breed is. De
afstand werd er vijf kilometer korter door
en men rijdt nu, zonder enige moeite en
op een zeer veilige manier, in zeven minu
ten, van -het ene .centrum naar het andere.
Öm een snelle afwikkeling van het verkeer
nog extra te bevprdenen. worden tijdens
het ochtend-spitsuur alle rijbanen op twee
na in de richting Los Angeles en op het
avond-spitsuur in de richting Hollywood
opengesteld.
Zo begon het dus in Hollywood; en
sindsdien heeft het systeem van speciale
wegen voor het snelverkeer binnen de be
bouwde kom (tenminste waar die bebouw
de kom zo uitgestrekt is als daar) snel op
werpen, hetgeen betekent dat er tol moet
worden geheven. Op lange trajecten is dat
tolgeld soms zeer hoog, zodat het kan voor
komen dat men op een autorit van een dag
vijf dollar bij diverse tolposten achterlaat.
Het is daarbij een schrale troost, dat het
innen van de tolgelden (die men gewoon
lijk voldoet bij het verlaten van de auto
weg) zó goed is georganiseerd, dat het
verkeer er bijna niet door wordt opgehou
den. Hoezeer wij als Europeanen tegen het
begrip „tol heffen" mogen mokken, het is
niettemin wel leerzaam dat de oprichting
van openbare of semi-openbare lichamen
voor wegenbouw op deze manier geleid
heeft tot de aanleg van vele prachtige
autowegen, die er anders zeker niet zo
gauw waren gekomen. De f,Port of New
York Authority" bijvoorbeeld, die in de
37 jaar van haar bestaan tot dusver circa
600 miljoen dollar heeft besteed aan de
bouw van bruggen, wegen, vliegvelden en
zovoorts, heeft die kosten geheel uit tol
gelden kunnen bestrijden, zodat er geen
dollar belastinggeld voor behoefde te wor
den uitgegeven.
Komend uit Nederland, waar de overheid
er jaren over heeft moeten nadenken voor
zij er zelfs maar toe kon besluiten, in
bebouwde kommen de verkeerssnelheid tot
50 km per uur te beperken (hetgeen in
sommige gevallen nog veel te hoog is), con
stateert men enigszins verwonderd maar
dankbaar dat er in Amerika zelfs op de
meest ideale autowegen snelheidsbeperkin
gen gelden. In Californië bijvoorbeeld mag
men nergens, hoe recht en breed en krui-
singsvrij een weg ook is, hoe zelden men er
ook een voetganger ontmoet en hoe weinig
men er ook van fietsers heeft gehoord,
harder rijden dan 55 mijl (ongeveer 88 km)
per uur. Daar wordt natuurlijk wel tegen
gezondigd, maar een heirleger van politie
mannen op motorfietsen (die zelfs de snel
ste auto kunnen inhalen en tot staan bren
gen) maakt dat dit zondigen maar zelden
ongestraft blijft; en als er straffen worden
uitgedeeld, zijn die dikwijls lang niet mals,
ook al heeft de hardrijder nog geen enkel
ongeval veroorzaakt.
Het maximum van 55 mijl per uur geldt,
zoals gezegd, voor de hele staat Californië
dus voor een gebied 12 maal zo groot
als Nederland maar regionaal en plaat
selijk zijn er vaak nog verdere beperkingen.
Ik heb er heel wat wegen gezien, waar niet
harder dan 35 of 40 mijl (56 of 64 kilometer)
per uur mocht worden gereden, hoewel ze
heel wat breder, overzichtelijker en veiliger
waren dan sommige Nederlandse wegen
waarvoor geen enkele snelheidsbeperking
bestaat. En terwijl men in ons land over
het algemeen straffeloos elk ander weg
gebruiker in gevaar kan brengen, zolang
men maar nèt geen ongeval veroorzaakt,
wordt in de meeste Amerikaanse staten
onmatig snel rijden op zichzelf al als een
overtreding beschouwd, zoals het ook als
een overtreding geldt wanneer een auto
mobilist zich, al brengt hij er niemand mee
in gevaar, niet strikt houdt aan de witte
strepen, waarvan zo goed als alle wegen
zijn voorzien. De boeten, die voor .derge
lijke overtredingen worden geheven, varië
ren van staat tot staat, en zelfs van ge-
Een tolstation van de hoofdweg van
Washington naar New York. De auto
mobilisten op de foto komen juist de
hoofdweg op of verlaten hem. Degenen
die erop komen, krijgen een kaartje en
rijden door tot zij de hoofdweg weer
willen verlaten. Op de zijwegen zijn
namelijk overal tol-stations, waar bij
het verlaten van de hoofdroute tol
m.oet worden betaald naargelang het
aantal kilometers, dat men op de
hoofdweg heeft afgelegd.
meente tot gemeente, maar gewoonlijk zijn
ze hoog genoeg om de kosten van het
gemotoriseerde politiecorps voor een flink
deel te dekken
Een andere maatregel tot beveiliging van
het Amerikaanse verkeer is het zéér veel
vuldige gebruik van verkeerslichten. Ter
wijl deze in onze steden gewoonlijk slechts
op de allerdrukste punten zijn aangebracht
en ook daar veelal worden uitgeschakeld
op .uren ,vg,n verijiinderd verkeek treft mpn
in de AMêVikaart'se steden vf'ijwel geen
kruising van twee straten aan, die niet
door een verkeerslicht is beveiligd. En die
lichten blijven ook 's nachts aan, omdat de
Amerikaanse autoriteiten terecht van me
ning zijn dat er op de nachtelijke uren, als
er weinig verkeer is en de schaarse auto
mobilisten dus gauw geneigd zijn te den
ken dat zij de weg voor zich alleen hebben,
minstens zoveel behoefte aan bestaat als
overdag. Op enigszins gecompliceerde
kruispunten, of op plaatsen waar naast het
autoverkeer veel voetgangersverkeer is,
zijn de lichtinstallaties veelal voorzien van
afzonderlijke lichten voor de voetgangers
en weer andere lichten voor het rechts- of
links-afslaande verkeer. De voetgangers in
drukke stadswijken hebben het daardoor
in het algemeen veel gemakkelijker dan
bij ons, waar de overheid nog maar al te
vaak schijnt te vinden, dat het snelverkeer
ook in de volste winkelstraten aanspraak
mag maken op bepaalde voorrechten. In
Amerika is men reeds lang tot het inzicht
gekomen, dat snelverkeer niet langer als
snelverkeer mag worden beschouwd wan
neer het eenmaal een stadscentrum is bin
nengekomen; dan dient het zich bij de rest
van het verkeer aan te passen en vaak
wordt het daar zelfs ondergeschikt aan
gemaakt. In de meeste Aiperikaanse steden
heeft de voetganger, op de weinige kruis
punten waar verkeerslichten ontbreken,
De breedte van de wegen en rijbanen
der hoofdwegen is op deze foto, ge
nomen van een verkeersbrug in de
•7 f(? 'ipi'
Je „Hollywood Freeway", gezien in ai
nabijheid van de benedenstad van Dos
Angeles. Links kunnen automobilisten
van andere routes via een zogenaamd
„klaverblad kruispunt" op de hoofd
weg komen en zich in de files voegen
zonder het verkeer op te houden.
gang gemaakt. In Los Angeles zelf, dat
door zijn afmetingen ook in de eerste plaats
voor dit systeem in aanmerking kwam,
heeft men het niet bij die ene ideale ver
binding tussen de benedenstad en Holly
wood gelaten; in de laatste zes jaar is er
een heel netwerk van „freeways" (krui-
singsvrije wegen) tot stand gekomen, dat
zich hier en daar tot 40 km ver in
alle richtingen uitstrekt.
Veel eerder was men natuurlijk al be
gonnen met de aanleg van grote auto
wegen van stad tot stad en de bouw van
zulke wegen gaat nog altijd op grote schaal
door; hun gezamenlijke lengte bedraagt ai
meer dan 8000 km. Maar vele van deze
wegen, hoe voortreffelijk ze overigens ook
zijn, hebben het nadeel dat zij geheel of
gedeeltelijk zijn gebouwd met geleend
kapitaal, dat óf door particulieren óf door
de overheid is verstrekt. Ze moeten daarom
financieel zou gauw mogelijk vruchten af-
Een kruising van vier verdiepingen,
prachtig voorbeeld van scheiding der
verkeersbanen op kruispunten, „Prach
tig" slaat niet op de estetische kant
van het geval, doch de veiligheid gaat
voor de schoonheid.
zelfs voorrang boven de auto. De verkeers
politie hamert deze regel er bij nieuwe
automobilisten krachtig in door bij het
rij-examen een -kandidaat, die niet onmid
dellijk stopt als hij ziet dat een voetganger
vóór zijn auto wil oversteken, onherroepe
lijk te laten zakken.
En dit geldt niet alleen voor de druk
door voetgangers gebruikte straten in de
stadscentra; het geldt evenzeer voor over
steekplaatsen op wegen die voornamelijk
door het snelverkeer worden gebruikt. Men
kan daar grote borden aantreffen met het
opschrift „Yield to pedestrians!" („Verleen
voorrang aan voetgangers!"), en dit soms
op punten "die er zich naar het oordeel van
menig Hollands automobilist èn van
diens autoriteiten op verkeersgebied
juist zo goed toe zouden lenen om het gas
pedaal eens lekker diep in te trappen. Het
respect voor de rechten van de voetganger
gaat in Amerika zo ver, dat er van de
automobilisten consideratie voor hem wordt
geëist zelfs in gevallen dat hij, door bij
voorbeeld op verkeerde of gevaarlijke
plaatsen over te steken, zelf ernstig tegen
de verkeersregels zondigt. Na het aanrijden
of overrijden van een voetganger kan een
automobilist er zich dan ook maar zelden
met succes op beroepen, dat het slacht
offer een verkeersfout had gemaakt.
Hoe komt het dan, zal men vragen, dat
er ondanks al die veiligheidsmaatregelen
ook in de Verenigde Staten nog altijd zo
ontzaglijk veel verkeersongevallen plaats
vinden? In de eerste plaats moet daarop
geantwoord worden, dat het aantal onge
vallen, hoe groot dat ook is, dient te wor
den beschouwd in zijn verhouding tot de
enorme uitgestrektheid van het land (240
maal Nederland) en tot de buitengewone
verkeers-intensiteit (ruim 60 miljoen auto's,
die elk veel meer kilometers per jaar
rijden dan in Europa het geval is). Ten
tweede moet men in 't oog houden, dat ook
de beste veiligheidsmaatregelen aan waar
de verliezen als ze zelfs maar door een
klein deel van de burgerij worden over
treden (het veronachtzamen van rode ver
keerslichten op buitenwegen bijvoorbeeld
kost bijna dagelijks mensenlevens). En ten
derde voert de verkeerspolitie vrijwel
overal in de V.S. een bittere, maar nog
steeds weinig hoop op succes biedende
strijd tegen de grote vijand van veilig ver
keer: de alcohol.
De New Yorkse politie maakte juist
tijdens mijn bezoek bekend, dat circa 50
percent van de automobilisten, die in 1957
bij auto-ongevallen om het leven kwamen,
op het moment van het ongeval dronken
waren. De laatste tijd gaan er in Amerika
stemmen op, die eisen dat een automobilist,
die één keer wordt betrapt op rijden „on
der invloed", zijn rijbewijs voorgoed
wordt ontnomen. Als een dergelijke maat
regel praktisch uitvoerbaar zou zijn (het
geen door velen wordt betwijfeld), zou de
verkeersveiligheid in het land daarmee
stellig bijzonder zijn gebaat.
Simon Koster
Advertentie
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181 - Tel. 14444
Advertentie
R0LFILM
N
wonen
een
interessante.
tentoonstelling
van moderne
interieurs
Het gehele jaar door
blijvend attraktief.
Elke maand weer nieuwe
modellen van binnen- en
buitenlandse ontwerpers
NEW YORK. In de haven alhier is
een allerwonderlijkst scheepje binnen-
geloopen. Het 6 meter lange schuitje is
vervaardigd uit niets dan een dun hou
ten geraamte met daaroverheen oud
courantenpapier. De vervaardiger, ka
pitein Johnson, plakte net zoo lang oude
couranten met lakgom over elkaar tot
hij een dikte had, voldoende voor een
scheepswand. Hij heeft daarvoor ruim
10.000 groote Amerikaansche couranten
noodig gehad. Dat zijn bootje niet alleen
waterdicht, maar ook zeewaardig is,
heeft kapitein Johnson bewezen, door
ermee van Norfolk naar New York te
varen, een zeereis van 450 kilometers.
Samensmelten
Er circuleren op het ogenblik twee zeer
geslaagde grapjes - zogenaamde moppen -
in stad en land. Het ene gaat over een
man, die in een enorme bierkuip valt tij
dens een bezoek aan een brouwerij en
daarin jammerlijk verdrinkt. Bij onderzoek
blijkt echter dat hij tweemaal uit de kuip
geweest is om een bezoek aan het toilet te
brengen. Het twee grapje verhaalt, hoe bij
een schipbreuk de kapitein van een red
dingsvaartuig, na urenlang op de plek des
onheils gekruist te hebben om overlevenden
op te pikken, eindelijk in 't duister met de
scheepsroeper aan de mond brult: „Zijn
er nog drenkelingeeee?!!!" en dan uit de
verre verte een zwakschallend antwoord
krijgt: „Jaaaü! Hoezo?!!!"
Deze grapjes vallen om een of andere
reden sterk in de smaak, zodat men ze her
haaldelijk voorgeschoteld krijgt door lie
den, die menen dat ze origineel zijn. Dezer
dagen ontmoette ik een kennis, die mij met
een pretgezicht vroeg: „Heb je gehoord
van die man, die in een grote bierkuip.
„Ik geloof het niet", zei ik menslievend.
„Nou, er viel een man in een enorme
bierkuip bij een bezoek aan een brouwerij.
De directeur werd erbij gehaald en deze
snelde naar de rand van de kuip, roepend:
„Is er iemand in gevallen?!!!"
Toen klonk uit de diepte een stem, die
antwoordde:
„Jaaaü! Hoezo?!!!"
Ik moet zeggen dat deze procedure van
moppenvertellen mij heel wat efficiënter
lijkt dan het klakkeloos overnemen van
wat men gehoord heeft.
Misschien kan op deze wijze een geheel
nieuwe moppenindustrie ontstaan - wie
doet er zijn best eens voor?
M. Coiffeur
Landbouwtelling mei
Het Centraal bureau voor de statistiek
heeft de voorlopige uitkomsten van de
landbouwtelling mei 1958 gepubliceerd,
waaruit blijkt hoe de veestapel zich sedert
mei 1957 heeft ontwikkeld.
De cijfers geven een uitbreiding te zien
voor het rundvee, de schapen, de hoenders
en de eenden. Daarentegen liep het totaal
aantal varkens en paarden terug.
De rundveestapel is met bijna 3.2 miljoen
ruim 92.000 stuks groter dan vorig jaar
(+3 percent). Het aantal melk- en kalf-
koeien steeg met 29.400 stuks (2 percent).
De varkensstapel liep in zijn geheel met
61.400 stuks terug 2 percent). Dit be
treft alleen de categorieën biggen en fok-
zeugen, die een teruggang vertoonden van
respectievelijk 63.300 6 percent) en
bijna 20.000 5 percent). Daar staat een
uitbreiding van het totale aantal mestvar-
kens tegenover van 21.500 2 percent).
Deze uitbreiding doet zich alleen gelden in
de baconklasse, die met bijna 45.000 stuks
(4- 12. percent) bleek te zijn toeigenotnen.
In de zware gewichtsklasse (95 kg en
zwaarder) werden 25.000 stuks minder ge
teld dan vorig jaar 25 percent).
De paardenstapel is opnieuw ingekrom
pen. Voor het eerst kwam het aantal land-
bouwpaarden met 194.300 beneden de
200.000 te liggen. De schapenstapel omvat
nu 541.600 dieren, een aantal dat sedert
1946 niet meer bereikt werd. De gestadige
uitbreiding, welke zich na 1955 heeft doen
gelden, zet zich onverminderd voort.
De hoenderstapel bedraagt thans 37.7
miljoen dieren, d.i. ruim 2.5 miljoen meer
dan in 1957 7 percent)
Tevens werd bij de landbouwtelling mei
1958 het aantal melkmachines geteld. Se
dert het vorig jaar is dit van 9.208 geste
gen tot 23.012. Doordat een melkmachine
verscheidene apparaten bevatten kan, ver
tegenwoordigen deze melkmachines thans
in totaal 39.053 melkapparaten.
Advertentie
