Kerkdienst besloot koninklijk
bezoek aan Amsterdam
RYNBENDE'S
NIEUW ROOD
Gereformeerde kerken in de IJmond
hebben een industrie-predikant
Engelse drifter zwalkte tien
dagen zonder voedsel op zee
Toneelgroep „Puck" voor I.v.O.
met plezierige klucht
Van dag tot dag
KIj
^Praatótoel
^Brieven aan
de redactie
MAANDAG 29 SEPTEMBER 1958
N
DAAROM is Mascotte 3 x beter! 5
Wiron IV brengt Master John" redding
0p de
„Miiechee"
Examens
Haltepaaltjes in Santpoort
uit de grond gerukt
Verloren reddingsvlot
wekte tijdelijk onrust
Voetgangster aangereden
Auto reed links en ramde
melkhandelaar
Duitse jongens zonder geld
aangehouden
Autobus reed van drie
meter hoge dijk
O
Advertentie
TIEN DAGEN LANG zjjn een Deense en twee Engelse vissers in zwaar noodweer
op de Noordzee heen en weer geslingerd. Vijf dagen zonder -water, zonder voedsel,
zonder radio op een vleugellam schip: de drifter „Master John" GY 486, waarvan
de motor niet meer draaide, het ergste dat een zeeman in stormweer kan overkomen.
De nachtmerrie eindigde toen schipper Jan van Duin uit Katwijk aan Zee met zijn
kotter „Wiron 4" IJM 209 de vermiste drifter zaterdag op negentig mjjl ten noord
westen van IJmuiden ontdekte. Toen had men in Grimsby de hoop op redding van
de drie vissers reeds opgegeven. Schipper Jan van Duin werd bijna omhelsd door
de drie uitgehongerde en naar drinkwater smachtende mannen. Hij gaf hun
voedsel, drinkwater en sigaretten. De „Wiron 4" nam de „Master John" op sleeptouw
en bracht het schip ten slotte zondagmorgen tegen half tien veilig in IJmuiden binnen.
waar veel schepen voeren. Schipper Hans
Press trachtte de aandacht te trekken van
deze schepen, echter zonder succes.
Ook de radio viel uit, want de accu kon
door het uitvallen van de motor niet meer
opgeladen worden. In het duister, want
ook de lampen brandden niet meer door
het ontbreken van stroom, zochten de vis
sers naar lichtkogels. Zij vonden er acht
tien. Witte en wit-rode lichtkogels. De
achttien lichtkogels brachten het echter
niet verder dan een nijdig sissen. Zij
waren nat geworden door de overslaande
zeeën. Het scheepte, dat dwars op de wind
was gekomen, geraakte op drift en dreef
snel af in de richting van de Nederlandse
kust. Toen het dag werd zagen de mannen
geen andere vaartuigen meer. Er ver
streek een dag. Toen zagen de mannen
aan de horizon een rookpluim van een
grote stomer. Zij kregen weer moed. Maar
helaas, de stomer ging voorbij en de in
nood Verkerende „Master John" werd niet
opgemerkt. Dit zou tijdens de tien dagen,
dat het scheepje stuurloos ronddreef, nog
maals gebeuren. Toen er vijf dagen om
waren, was het voedsel aan boord op, en,
wat erger was, ook het drinkwater. De
vissers maakten het ruim open en moesten
toen opnieuw een zware tegenslag incas
seren. Door het smelten van het ijs was
een groot deel van de vangst bedorven. Zij
schepten de bedorven vis over boord. De
vijf lange dagen, die daarna nog volgden,
hielden zij zich in leven met in zeewater
gekookte vis en wat aardappelen, die men
in het ruim vond.
Reclame
's Middags om een uur of vijf belde ik
aan bij Kees. Hij is een hardwerkende
reciame ontwerper, die de wereld hoofd
zakelijk verdeelt in lieden, die iets met
winst willen verkopen, en mensen die aan
dit begrijpelijk verlangen voldoen door
naar winkels te hollen zodra hij zijn werk
in de advertentiekolommen van de krant
heeft geprakkizeerd.
Rita, zijn zorgzame wederhelft deed open
en zei, na het begroetingskusje:
„Kees heeft de pest in".
Dat leek me een somber perspectief,
want ik kwam voor een gezellig borreltje
en ik had mij al verheugd op een stuk of
wat nieuwe reclamestuntjes, waarover hij
altijd zo lyrisch kan worden.
„Kop op!", riep ik, direct bij het binnen
treden, „En vertel es wat leuks over die
nieuwe-extra-king-size-sigaret met de 25
miljoen microscopisch kleine wonderfilter-
tjes".
Hij gromde iets onverstaanbaars en wees
op een artikeltje in een van zijn kleurige
vakbladen. „Weet je wat hier staat?", vroeg
hij grimmig. Ik kon het onmogelijk weten.
„Iets nieuws uit Amerika. Onzichtbare
reciame".
„Lijkt me niet erg effectief", vond ik.
„Dacht je maar", zei Kees bitter, terwijl
hij toch maar eens inschonk. „Ze hebben
in een bioscoop elke vijf seconden een
reclametekst op het doek geflitst. Gewoon
tijdens de voorfilm, maar zó kort, dat je
die flitsen niet bewust kon zien. Nadat ze
dat een half uur gedaan hadden met tek
sten als: „Eet Popcorn", „Lekkere Pop
corn", kocht het publiek in de pauze 54°/o
meer van dat spul dan op andere avon
den".
„En ze hadden niets gezien!", riep ik on
gelovig.
„Nee man, dat weet ik wel. Maar die
reclameflitsen drongen nog net door in hun
onderbewustzijn en, zonder te weten waar
óm, kregen ze zoetjesaan een vreselijk ver
langen naar popcorn.
Ik was er even stil van. Kees dronk lang
zaam zijn glaasje leeg. Toen keek hij mij
ernstig aan en sprak nadrukkelijk:
„Je weet, dat ik nooit bang ben geweest
voor een stuntje. Maar zoiets.... dat is
geen eerlijk werk meer. Dat is gewoon een
hersenspoeling".
Ik heb maar niet gezegd, dat ik wel
vaker aan „hersenspoeling" denk in ver
band met moderne reclame-methoden.
Vooral als diepte-psychologen en sociolo
gen gaan samenspannen met reclame
experts en verkoopspecialisten. De heer
Vance Packard doet daarvan een huive
ringwekkend verslag in zijn boek „De
Verborgen Verleiders", dat onlangs in
Amerika verschenen is. Hij beschrijft hoe
drijfveer-analistenspeculeren op onze
onderbewuste verlangens bij het opbouwen
van reclamecampagnes voor lingerie, cos
metica sigaren, ja zelfs automobielen. Hoe
verborgen filmcamera's kopende huis
vrouwen bespieden, Hoe de Freudiaanse
psychiatrie te hulp wordt geroepen bij het
„testen" van toekomstige klanten.
De grote Freud zal wel nooit vermoed
hebben, dat zijn methoden nog eens zouden
worden toegepast door de „reclamejon
gens". Ook al schreefhij tientallen jaren
geleden aan een vriend, dat hij, in Amerika
bijzonder getroffen was door een adver
tentie die luidde: „Why live, if you can be
buried for 25 dollar?"
Oftewel: „Waarom verder leven als je al
voor honderd gulden begraven kan wor
den?"
Am. de Vita
In de nacht van 29 op 30 september 1938,
vandaag dus twintig jaar geleden, werd
in München een politiek document be
krachtigd met de handtekeningen van vier
regeringsleiders, namelijk die van Duits
land, Frankrijk, Engeland en Italië. „Het
accoord van München" was in meer dan
een opzicht beslissend voor de toekomst
van daarbij betrokken landen, doch was
toch in zijn praktische betekenis niet meer
dan een symptoom, een overmijdelijke
schakel in een keten, die tenslotte bijna
leidde tot een ondergang van de Europese
cultuur in de poel van een gemoderni
seerd, gemechaniseerd en geïdeologiseerd
barbarisme.
„München" heeft in de geschiedenis
een kenmerkende bijbetekenis gekregen,
zoals Waterloo en Canossa. Een politiek
„München" is een capitulatie, een wijken
voor dreiging en geweld met opoffering
van essentiële waarden. „Nooit meer een
München" is een leuze geworden, die
dienst doet als een uiting van vastbeslo
tenheid en beginselvastheid als een
krachtige stellingname tegen agressie en
geweld, op een punt waar geen wijken
meer mogelijk zonder lafheid en verlies
van eigenwaarde.
Het accoord van München, dat Hitier
een vrijbrief gaf om zijn politiek van an
nexatie en intimidatie lijnrecht tot uitvoe
ring te brengen, te beginnen met Tsjecho-
slowakije, is in de historie bewaard geble
ven als een spectaculaire samenvatting
van alles wat de westelijke mogendheden
hebben nagelaten of verkeerd gedaan in
hun positie tegenover Hitier. Hun bijzon
der krachtige en met succes bekroonde
actie tegen het Duitse gevaar van latere
datum, namelijk van de jaren 40 tot en
met voorjaar 45, heeft niet alleen veel
goedgemaakt, doch ook de oorspronkelij
ke karakteristiek van „München" in een
ander licht geplaatst. De onheilsnacht van
29 september 1938 kreeg namelijk voor la
tere waarnemers het karakter van een
„retirer pour mieux sauter", een tijdelij
ke capitulatie met het oogmerk van tijd-
winning, waarbij ogenschijnlijk waarden
werden geofferd, doch het vast voorne
men bestond om deze terug te winnen.
Wie echter de voorgeschiedenis van
„München" bestudeert, komt tot een an
dere, minder imponerende conclusie.
Want „München" was niet meer of min
der dan een zuivere weergave van de
Westeuropese politieke koers, die geen
rekening hield met' de mogelijkheid dat de
westelijken zo gauw mogelijk het nazidom
zouden uitroeien, doch gebaseerd was op
een sterk Duitsland als dominerende mo
gendheid in Europa.
Het heeft geen zin, thans in verwijten en
beschuldigingen te vervallen over histori
sche feiten en fouten. Doch de herinnering
aan München die heden ten dage vaak
gebruikt wordt om de bewapeningswedloop
te argumenteren houdt vooral voor klei
ne volken een behartenswaardige les in.
Zij leert namelijk overduidelijk, dat zelfs
de meest elementaire belangen van kleine
volken onder bepaalde omstandigheden
zonder aarzelen door leidende mogendhe
den worden prijsgegeven, wanneer zulks
geacht kan worden te passen in het ego
centrische plan dezer mogendheden. Belof
ten, afspraken en accoorden worden ge
makkelijk vergeten en genegeerd, wan
neer zich een voordelig „München" aan
dient.
In het Westen verbaast men zich er wel
?ens over, dat het in Tsjechoslowakije zo
rustig blijft, terwijl overal in Oost-Europa
duidelijke weerstand tegen de Russische
dictatuur ontstaan isi Zou de herinnering
aan de nacht van München toen het wes
ten een klein volk op het altaar van de
Germaanse halfgod offerde, hopend dat
het zelf daardoor rustig zou kunnen blij
ven leven wellicht dé Tsjechen nu nog
sceptisch doen staan tegenover de inten
ties van datzelfde westen?
Wanneer men dan kan concluderen, dat
de betreurenswaardige positie van vele
kleine volken in Oosteuropese knechting
ten dele door het westen zelf is bevorderd,
zou „München" ons dan niet wat meer
zelfstandig politiek oordeel moeten leren,
nu de situatie in Europa opnieuw
schreeuwt om een politiek van gemeen
schappelijk idealisme en opnieuw zou kun
nen leiden tot de opoffering van kleine
volken aan de interessen van de groten?
Lelden. Doctoraalexamen Nederlands recht:
mej. A. Goudeket, Eindhoven; mej. G. J. Hohler,
Eindhoven; mej. A. M. Engelfriet, Wassenaar en
de heren D.Koeleman, Den Haag; C. A. F. H. J. M.
de Marchant et d'Ansembourg, Amsterdam; W.
Deker, Haarlem. Doctoraalexamen geneeskunde
II: mej. B. L. Birchwood, Leiden; mej. A. H. C.
C. v. d. Bos, Rotterdam; mej. C. A. Groeneveld,
Vlaardingen; mej. M. E. Holtrop, Bloemendaal;
mej. H. H. Potgieter, Voorburg; mej. C. R. Wié-
chert, Scheveningen en de heren B. Baldewsing,
Leiden; P. C. Groeneveld, Den Haag; E. V. van
Hall. Amsterdam, G. Hennipman, Den Haag; A.
C. Jöbsis, Óegstgeest; R. A. de Melker, Voorburg;
F. J. Stols, Den Haag; B. A. Wittich, Rhenen.
Artsexamen: de heren P. H. E. M. Brand, Heer
len; E. Gans, Leiden; A. J. de Jong, Honselers-
dijk; C. Schuhman, Haarlem.
Het vierdaagse bezoek van het konink
lijk paar aan Amsterdam is geëindigd.
Voordat de Koningin en de Prins de stad
verlieten woonden zij zondag een herden
kingsdienst bij in de overvolle historische
kerk „Bij het Lam" van de Doopsgezinde
Gemeente aan het Singel. Deze dienst was
belegd ter gelegenheid van het 350-jarig
bestaan van dit kerkgebouw.
Ds. F. Kuiper schetste in een herden
kingspreek de zeven 50-jarige perioden
van het geestelijk leven in deze kerk en
sprak naar aanleiding van het slot van de
93ste psalm over de trouw van de Aller
hoogste aan de Doopsgezinde gelovigen
van geslacht op geslacht. Van deze trouw
is het kerkgebouw, gesticht in 1608 als
schuilkerk en in 350 jaar uitgegroeid tot
het thans internationaal bekende landelijk
centrum van de Doopsgezinde Broeder
schap, menigmaal getuige geweest.
Na de dienst namen de Koningin en de
Prins afscheid van de voorzitter van de
kerkeraad, mr. R. F. van Lier en van de
secretaresse, mej. R. Tinholt, alsmede van
Amsterdam's burgemeester, mr. G. van
Hall. Direct daarna vertrok het konink
lijk paar naar paleis Soestdijk.
In de Jordaan
Zaterdagmorgen had de Koningin in
het hartje van de Jordaan, het Karthuy-
zersplantsoen de School voor Maatschap
pelijk Werk bezocht. Op deze school wor
den jaarlijks ongeveer zestig meisjes tot
maatschappelijk werkster opgeleid. Tevens
worden jeugdleidsters- en wijkverpleeg
sterscursussen gegeven. De vorstin woonde
een bespreking van de staf van de school
bij.
Bij het verlaten van de school werd de
Koningin door een groepje ouden van da
gen, maar ook door jeugdige Jordaners
geestdriftig toegejuicht.
Bij de padvinders
De auto reed de vorstin naar het Am
sterdamse Bos, waar zij ruim drie kwar
tier temidden van padvinders en padvind-
sters vertoefde. In de blokhut „De Teil"
heeft zij, begeleid door oubaas A. Voc-
king, de verrichtingen gadegeslagen van
de minder valide welpen, kabouters, ver
kenners en voortrekkers, die hier sedert
november van het vorige jaar elke zater
dag het aan hun lichaamsgebreken aan
gepaste spel van verkennen beoefenen.
Geruime tijd vertoefde zij in het verken
nerslokaal, waar zij plaats nam temidden
van de spelende groepen. In het hordehol
bekampten de welpen in balwerpen de ka
bouters. Het gejuich was niet van de lucht
en de Koningin moedigde enthousiast de
kabouters aan. Zij kroop zelfs onder een
tafel om een bal op te rapen.
Tegen kwart over twaalf verliet de Ko
ningin de blokhut. Van de kinderen ont
ving zij een verzilverd ringetje met een
padvinderslelie en een sleuteltje, als sym
bool voor de gastvrijheid van „De Teil".
Rijtoer
In de middaguren maakten de Koningin
en de Prins in open calèches een rondrit
door de vlaggende straten van Amsterdam.
Honderden Amsterdammers brachten haar
een groet langs de route, die leidde over
het Leidseplein, Olympiaplein, de Apollo-
laan, de Stadionweg, Ceintuurbaan, Fre-
deriksplein en Rembrandtplein,
Na het diner ten paleize bezochten de
Zondagmorgen omstreeks half twaalf is
de zo genoemde „Bosbus" van het ge
meentelijk vervoerbedrijf van Amsterdam
van de autoweg aan de zuidzijde van de
roeibaan in het Amsterdamse Bos ge
gleden en op zijn kant op het ongeveer
drie meter lager gelegen fietspad gevallen.
Geen van de ongeveer 25 passagiers liep
ernstige verwondingen op. De chauffeur
van de bus en een vrouwelijke passagier
moest naar een ziekenhuis vervoerd wor
den, maar konden enkele uren later naar
huis terugkeren. Voorts kregen 13 passa
giers letsel door glasscherven. Zij konden
ter plaatse verbonden worden.
Het vermoeden bestaat, dat de chauf
feur voor een tegenligger heeft moeten uit
wijken en toen in de zachte berm is ge
komen. Maar zekerheid hieromtrent heeft
men nog niet omdat de totaal overstuur-
geraakte chauffeur nog niet gehoord kon
worden.
De Bosbus rijdt alleen in de zomer op
zondagen van het Haarlemmermeerstation
naar het Amsterdamse Bos. De bus is
later door twee takelwagens van het ge
meentelijk vervoerbedrijf op de weg ge
hesen en bleek slechts licht beschadigd
te zijn.
vorstelijke gasten een galavoorstelling van
Tsjechows „Oom Wanja" door de Neder-
landsce Comedie in de Stadsschouwburg.
In de schouwburg
In de schouwburg werden de Koningin
en de Prins ontvangen door burgemeester
Van Hall en de directeur van de schouw
burg, de heer Evert P. Smit. In de grote
foyer werd het vorstelijk gezelschap ver
volgens begroet door de Commissaris der
Koningin in de provincie Noordholland,
dr. M. J. Prinsen, en door de voorzitter
van het bestuur der Nederlandse Comedie,
de heer Guus Oster.
Toen de koninklijke gasten de zaal be
traden, werd het Wilhelmus ten gehore
gebracht door koperblazers van de Am
sterdamse Folitiekapel.
In de pauze onderhielden de Koningin
en de prins zich in de grote foyer met
de regisseur, Peter Sjarow, met de ac
trices Ank van der Moer, Jacqueline Roy-
aards, Magda Janssens en Ellen Vogel en
met de acteurs Han Bentz van der Berg,
Ko van Dijk, Paul Huf, Pierre Myin en
Jan Verkoren.
De opvoering van „Oom Wanja", die
met grote aandacht werd gevolgd, oogstte
een langdurig en hartelijk applaus. Het
was half twaalf toen het koninklijk paar
de schouwburg verliet.
Winter dienst van de NZH
De invoering van de winterdienst van
de N.Z.H.V.M. is gisteren niet geheel ge
ruisloos geschied. In de omgeving van het
nieuwe eindpunt van lijn 9 nabij de Wy-
noldy Daniëlslaan in Santpoort zijn na
melijk enige pas geplaatste haltepaaltjes
uit de grond gerukt en een eind verder in
een bosje neergegooid. De directie van de
N.Z.H. vermoedt, dat het hier om een daad
van protest gaat tegen het besluit lijn 9
door te trekken naar de villawijk in Sant
poort. De directie is verontwaardigd over
dit vandalisme en heeft de Velsense politie
op de hoogte gesteld, die thans een oogje in
het zeil houdt bjj de opnieuw geplaatste
haltepaaltjes.
Zoals men zich herinnert hebben onge
veer honderdvijftig inwoners geprotes
teerd tegen het voornemen van de NZH de
bus naar Santpoort door te trekken, om
dat zij van mening waren, dat de rust in de
villawijk erdoor verstoord zou worden. De
directie van de N.Z.H. heeft contact ge
zocht met het actiecomité en heeft in over
leg met dit comité en met de Velsense
politie de bus zoveel mogelijk langs de
buitenkant der wijk gevoerd, via de Wil
lem de Zwijgerlaan naar de Wijnoldy Da
niëlslaan.
De andere wijzigingen in de dienstrege
ling hebben zich allemaal rustig voltrok
ken: de belangstelling voor de nieuwe lijn
10 naar de Waarderpolder was vanmorgen
nog gering, maar men hoopt, dat hier spoe
dig verandering in zal komen. De verkorte
rijtijd op de lijn AmsterdamZandvoort
bleek, voor zover men thans al kon na
gaan, een succes te zijn.
CV er kort weergegeven)
„Zelfportret". Het is mij een behoefte
de schrijver van het artikel „Zelfportret",
(H. Dagblad van vrijdag 26 sept. j.l.) langs
deze weg een woord van dank te brengen
voor de onnavolgbare wijze woorop hij cri-
tiek heeft uitgeoefend op de daad van een
Russische wetenschapsman n.m. het aan
eenvoegen van twee honden. Aan dit ar
tikel mag geen woord worden toegevoegd,
het zou alleen maar de indruk verkleinen.
Nu werelddierendag 1958 nadert is het
misschien goed een ogenblik de lugubere
optocht der miljoenen door de mens ge
martelde dieren aan ons geestesoog te
laten v rbij trekken.
Deze stumpers kunnen wij niet meer
toevoegen: Vlucht, vlucht, daar nadert een
mens!
Zij zouden ons bovendien vragen: Waar
heen?
Santpoort PIET VINCENT
Naschrift: Uit een grote toevloed van
reacties uit onze lezerskring naar aanlei
ding van een in ons blad gepubliceerde
foto en een daaropvolgend artikel in de
rubriek „Van Dag tot Dag" hebben wij er
een gekozen ter publicatie, aangezien dit
op de beknopste wijze weergaf wat het
merendeel der briefschrijvers onder woor
den wilde brengen. Wij kunnen over dit
onderwerp verder geen reacties meer op
nemen. Red.
Daar vertelden de drie vissers de 32-
jarige John Gibson, gehuwd en vader van
drie kinderen, de 20-jarige Albert Pratt en
de 35-jarige Deense schipper Hans Press,
allen uit Hartlepool het verhaal van
hun ervaringen.
Zesentwintig dagen geleden vertrokken
zij welgemoed met de „Master John" uit
Grimsby om schol te gaan vissen onder de
Engelse wal. De reis verliep de eerste da
gen voorspoedig. Maar in de nacht van
donderdag 19 september, toen zij al bijna
toe waren aan de thuisreis, begonnen op
zeventig mijl noordoost van Grimsby de
moeilijkheden. Er stak een hevige storm
op en de drie vissers hadden de grootste
moeite, de „Master John" met de kop op
de wind te houden. Tot overmaat van
ramp viel de motor uit. Aan repareren viel
niet te denken. Het schip werd een speel
bal van de wild door de storm opgezweep
te golven. Op dat moment bevond de
„Master John" zich nog in een gebied
DEN HAAG (ANP en Reuter) Een
ogenblik heeft zaterdag ongerustheid ge
heerst als gevolg van de vondst van een
Poolse trawler in de Noordzee: een red
dingsvlot met de letters S.A.S. erop. Maar
de directie van de Scandinavian Air Sy
stem (S.A.S.) zond onmiddellijk een tele
gram aan haar hoofdvertegenwoordiger te
Amsterdam, waarin stond dat er geen toe
stel vermist werd en dat het door de Poolse
trawler gevonden vlot niet 'afkomstig is
van een der vliegtuigen van deze lucht
vaartmaatschappij.
Vermoedelijk, aldus deelt de directie van
de S.A.S. mede, is dit vlot afkomstig van
een Duitse trawler, die waarschijnlijk de
registratieletters S.A.S. 254 heeft.
Volgens een zegsman van een Westduits
kuststation is het vlot door een Oostduits
vissersvaartuig verloren.
Een Oostduitse ambtenaar heeft later
meegedeeld, dat het vlot inderdaad tot de
uitrusting van een Oostduitse trawler be
hoort. Het vaartuig had het vlot verloren.
Op de ventweg langs de Lange Nieuw-
straat ter hoogte van de Engelmundus-
straat in IJmuiden-Oost is zaterdagmiddag
omstreeks vijf uur de 17-jarige voetgang
ster mejuffrouw J. J. in 't V. uit IJmui-
den-Oost door een bromfietser aangere
den. Zij is met een diepe vleeswond in
haar kin en een hersenschudding naar
het Antoniusziekenhuis vervoerd. Na be
handeling kon zij naar huis worden over
gebracht. De bromfietser liep slechts een
lichte verwonding op.
In de Gereformeerde kerk aan het
Moensplein te Beverwijk is zondagavond
de eerste industriepredikant van dit kerk
genootschap, ds. G. H. Homans, bevestigd.
Deze kerkelijke plechtigheid werd ver
richt door ds. C. Meijer en zij werd bij
gewoond door, onder anderen, vertegen
woordigers van de overheid en van de
grootindustrie. Van het gemeentebestuur
waren aanwezig burgemeester J. G. S.
Bruinsma en wethouder E. Gerritse. Na
mens de Nederlands Hervormde kerk was
aanwezig ds. W. Th. Leenman; hoofdaal-
mmmtmmfmmmmmtzmm?ss
moezenier C. F. A. Geraets vertegenwoor
digde het Bedrijfsapostolaat van het bis
dom Haarlem. Verder waren er vertegen
woordigers van kerken uit de omliggende
gemeenten.
In een gebed vroeg ds. Meijer de zegen
op het werk van de nieuwe industriepre
dikant. In een korte predikatie gaf ds.
Meijer als zijn mening, dat de kerk de
arbeiders te lang links had laten liggen,
hetgeen hij een groot verzuim noemde. Op
de vraag van ds. Meijer aan ds. Homans,
of deze alles zou doen wat door een gezant
van God moet worden gedaan, antwoordde
deze laatste: „Ja, van ganser harte".
Met als tekstwoord: „De oogst is wel
groot, maar arbeiders zijn er weinig" ving
ds. Homans zijn predikatie aan, na vooraf
dank te hebben gebracht aan de Contact-
raad in de IJmond en zijn blijdschap te
Het standaardrecept voor de klucht be
stond vroeger uit de complicaties, welke
voortspruiten uit een persoonsverwisse
ling, waarbij dan met grote hardnekkig
heid leden van het dienstpersoneel voor
een baron of prinses werden aangezien of
een soortgelijke geforceerde houding. Het
was te verwachten dat een auteur, die met
zijn tijd wenst mee te gaan, eenmaal de
moderne psychiatrie in zijn handeling
zou betrekken. Een dergelijke schrijver
heeft zich in de persoon van Hans Weigel
gemeld. Het resultaat van dit in de prak
tijk gebrachte voornemen is de kluchtige
komedie „En toen kwam dr. Frost" ge
worden. Deze is weliswaar volgens het
beproefde recept samengesteld, maar
wordt door de geestige spot met de diver
se in zwang geraakte complexbestrijdin-
gen toch een alleraardigste satire. Hier
betreft het dan een voortvarende verze-
hebben uitgedrukt over de hartelijke geest
op interkerkelijk gebied. De gehele preek
was gewijd aan „de opdracht", zoals hij
deze zag. Na afloop van de dienst was er
gelegenheid tot kennismaking met deze
nieuwe functionaris in de IJmond, waar
van zeer velen gaarne gebruik maakten.
Een driewielige motorbakfiets van een
melkhandelaar uit Heemskerk is zaterdag
op de Corvéslaan in Velsen-Noord aange
reden door een personenauto. Vijftien fles
sen melk gingen verloren. Volgens de po
litie reed de personenauto aan de linker
kant van de weg.
Zondagavond heeft de Velsense politie
twee Duitse jongens van ieder twintig jaar
aangehouden, omdat zij zonder middelen
van bestaan rondzworven. Een van de jon
gens trachtte een leren jack van de hand
te doen. Bovendien was een van de kna
pen in het bezit van een pistool, waarmee
gaspatronen kunnen worden afgevuurd.
Zij worden nog door de politie aan de
tand gevoeld en blijven derhalve voorlopig
in arrest.
keringsagent, die met de klassieke hals
starrigheid door de familie, waar hij
slechts een polis tracht te slijten, voor een
gerenommeerde psychiater wordt gehou
den. In de charme van de dochter des hui
zes vindt deze Harry voldoende aanleiding
zich dit misverstand te laten aanleunen.
Hij krijgt zelfs een zeker plezier in de hem
opgedrongen taak. Met veel flair, ont
leend aan zijn functie in het verzekerings
wezen, begint hij de strijd tegen de be
staande en vermeende complexen van
elk familielid. De enige, die weinig ver
trouwen heeft in de capaciteiten van de
vermeende dokter, is juist de geadoreerde
Peggy, maar niemand is voor haar be
denkingen ontvankelijk. Hoe zou het ook,
daar Harry inmiddels via de onontbeer
lijke divan en geholpen door een verbluf
fende handigheid in het uitbuiten der si
tuaties, de gehele familie van haar diver
se complexen heeft bevrijd de echte
psychiater incluis, die in een dergelijk
knappe confrater gaarne zijn meester er
kent.
Evenals „Taloelah" is deze komedie
door de toneelgroep „Puck" uit het vori
ge seizoen geprolongeerd, zodat de afde
ling IJmuiden van het Instituut voor Ar
beidersontwikkeling alsnog in de gelegen
heid was deze vrolijke historie zaterdag
in het Hervormd Jeugdhuis aan de Rem-
brandtlaan voor haar leden te laten op
voeren. Het bleek hierbij, dat sedert de
première in augustus van het vorige jaar
de damesbezetting geheel is gewijzigd.
Hierbij zijn Riek Schagen, Marianne van
Waveren en Mimi Kok respectievelijk door
Ellen de Thouars, Ria Vroemen en Ada
Thijsse vervangen. Gezien echter de voor
treffelijke komedietoon en de charmant-
luchtige toets, waar het optreden van de
ze dames door werd gekenmerkt, toonden
zij zich bij het waarlijk sublieme tempo,
dat de voorstelling beheerste, de ideale
partners der acteurs, zodat de wijzigingen
moeilijk als een verslechtering kunnen
worden beschouwd. Hiervan is dan ook
stellig geen sprake geweest, integendeel.
De heren hebben allen hun rollen behou
den: Piet Römer was de daverend-voort-
varende pseudo-psychiater, Guus Ver-
straete de geplaagde vader, Walter Kous
de dwaze patiënt en Jan Grefe de koste
lijke titelheld: een verrukkelijk zotte dok
ter met een „voetbaltic". Het zou onbil
lijk zijn ook geen melding te maken van
het frisse, originele en moderne decor van
Edo Spier, of van Egbert van Paridons
bekwame regie. In totaal een blijspelver
toning van klasse, die bij het publiek een
groot en verdiend succes behaalde. Alleen
had het I.v.O. voor een dergelijk initiatief
dat bij hoge uitzondering een goed be
roepsgezelschap naar IJmuiden bracht,
een uitverkocht huis verdiend.
Jan van Dam
Advertentie
nieuwe oogst
1/1 literfles f 4.70 (excl. glas)
zonneschijn met volle teugen!
Koningin en Prins in gesprek met Ank
van der Moer en Guus Oster tijdens de
pauze in de voorstelling van de Neder
landse Comedie van „Oom Wanja".
