Fortuinlijke zege van Oranje-team
op Rode Duivels in Antwerpen
Falend binnentrio, ondanks drie goals
Nederland kreeg
een strafschop
ten onrechte
toegekend
Belgen namen twee keer voorsprong
r
j
Bij de jeugdinterlandwedstrijd
viel geen beslissing
Blunder doelman De Munck
leidde tot tweede doelpunt
Belgische stopper miste
penalty kwartier voor
einde van wedstrijd
Nabeschouwing
Verre van best voetbal
zaterdag in Brugge
Gematigde vreugde
bij de Nederlanders
W edstr ij d verslag j
Nederlands elftal boekte
honderdste overwinning
7
Slechte captain
In de kleedkamers
Van der Linden (2 x)
MAANDAG 2 9 SEPTEMBER 1958
(Van onze sportredacteurl
Wederom is het Nederlands voetbalelftal België de
baas gebleven. In een voetbaltechnisch gezien zeer ar
me, maar aan verrassende wendingen en sensatie rijke
match werd het gisteren in het Antwerp-stadion in
Deurne 32. Bravo, men heeft het dus ook zonder de
„oudjes" klaargespeeld. Jazeker, maar hoe. Als er ooit
een nationale voorhoede niet voldaan heeft in de afge
lopen jaren, dan was het wel die van gisteren of
liever: het binnentrio faalde waardoor de aanvalslinie
als geheel zeer veel tekort schoot.
En wat te denken van
1. de strafschop die Nederland in de eerste helft
kreeg te nemen en die door scheidsrechter Zsolt vol
komen ten onrechte werd toegekend.
2. de penalty terecht toegekend waaruit de Bel
gische spil Storme de bal naast het Nederlandse doel
plaatste.
Het wijst allemaal in de richting van het fortuin. De
Nederlandse voetballers mochten dan ook de handen
dicht knijpen met de overwinning, die met veel kunst
en vliegwerk tot stand kwam. Met andere woorden: het
Oranje-team stelde zeer teleur ook verdedigend
en bevestigde de mening van velen dat de opwaartse
lijn in het Nederlandse voetbal nog steeds niet gegrepen
is. In tegendeel, tegen het weliswaar verjongde, maar nog
verre van homogene en geroutineerde elftal Rode Dui
vels werd een peil bereikt dat ver onder het gemiddelde
van vorige seizoenen lag. En er zou in het geheel geen
voetbalgrootheid nodig geweest zijn om dit Nederlands
team een fikse nederlaag te hebben laten slikken.
Het mag dan allemaal slecht geweest zjjn in Deurne, er viel toch ongetwijfeld veel
te zien dat de voetbaltoeschouwer het grootst mogelijke plezier geeft. En dat ver
goedde veel. Wedstrijden tussen België en Nederlanders hebben altijd iets bijzonders
gehad en die van gisteren maakte op die regel geen uitzondering. Het blijft alleen
jammer dat het opstellen van de jeugdige spelers geen succes is geworden en dat wij
tijdens de wedstrijd meer dan eens hebben moeten horen dat het elftal met bij voor
beeld Lenstra en Wilkes waren die ter beschikking geweest ongetwijfeld veel
sterker was geweest en zeer waarschijnlijk een zege zou hebben bewerkstelligd,
die klonk als een klok.
Een van de opmerkelijkste dingen overi
gens uit de wedstrijd was wel het uit
blijven van de traditionele aanvalsfelheid
van de Belgen. Reeds jaren lang lopen de
Rode Duivels de reeds weken voor de
match opgespaarde energie er in het eerste
kwartier voor een groot deel uit om te
proberen een vroege voorsprong te bewerk
stelligen. Dat gebeurde gisteren niet. Wel
licht dacht men zodoende wat meer krach
ten over te houden voor de eventueel
belangrijke eindfase, maar het eigenaardige
vras dat Juist in die inderdaad zeer belang
rijke eindfase Nederland scoorde toen
de winnende goal vele Belgische spelers
adem tekort kwamen. Vooral het midden
veld was toen een welkome prooi voor
de Nederlandse kanthalfs Notermans en
Klaassens, die een ruime periode daarvoor
weinig of niets op dat middenveld hadden
kunnen uitrichten, omdat hun aanwezig
heid In de steeds meer rammelende ver
dediging werd vereist.
In tijden niet gebeurd: Abe Lenstra
op het reservebankjeNaast hem staan
Rijvers en Kuys, die ook voor het eerst
sinds jaren niet van de partij was.
Geheel links ziet men Pieters Graaf
land, de reserve doelman.
Toch heeft de verjonging het Belgische
team veel goed gedaan. Het elftal, dat zeer
duidelijk merkbaar was opgebouwd uit
voornamelijk spelers van Standard en An-
derlecht, kwam evenwel conditie tekort en
speelde dikwijls veel te doorzichtig. Vooral
die conditie had de doorslag kunnen geven
toen de Nederlandse verdediging op zijn
zwakst speelde.
Slecht afdekken
Ja, die verdediging. In de eerste helft
ging het nog, omdat de Belgen al te veel
gebruik maakten van de switch, waardoor
het verrassende element van die taktiek
volkomen verloren ging, maar na de rust.
toen alle Belgische aanvallers ruste
loos maar met een duidelijk voorop
gezet plan door elkaar gingen zwerven,
kwam er van het afdekken vrijwel niets
meer terecht. Steeds weer vielen er grote
gaten in de verdedigingslijn, waardoor tal
van malen rappe spelers als Houf en Ju-
rion throughpasses ontvingen. Niet zonder
veine alweer en dikwijls met overtredingen
ontkwam Nederland toen aan een tegen-
goal.
Eén keer ging dat niet, want toen zette
Van der Hart Jurion al te hard opzij, waar
voor scheidsrechter Zsolt zeer terecht een
strafschop toekende. Maar Storme miste.
De bal vloog langs de rechterpaal tussen
de fotografen, terwjjl De Munck naar de
linkerhoek dook. En dat een kwartier voor
het einde bjj een 2-2 stand
Als een getergde mensaap beukte de
Gentenaar de enige Vlaming in het elf
tal op de grasmat, daarbij ongetwijfeld
heel lelijke woorden uitend. Maar de mis-
trap kon er niet mee ongedaan worden
gemaakt
Die mistrap betekende overigens ook het
einde van het geduchte overwicht van de
Belgen, die alles hadden geprobeerd om de
Nederlanders tot overgave te dwingen. En
het werd tevens de inleiding van de perio
de, waarin Nederland de derde, laatste en
tevens winnende goal ging scoren.
Verbazing
Er was overigens in de wedstrijd nóg een
strafschop, waarover veel te doen was. In
de eerste helft nameljjk, nadat België in
de 23ste minuut door rechtshalf Hanon de
leiding had genomen en steeds duidelijker
ging worden dat de Nederlandse voorhoede
als los zand aan elkaar hing, loste Klaas-
sens in de 30ste minuut een hard schot. De
bal zou naast het doel gevlogen zijn als
niet de Belgische stopperspil Storme in de
baan van de bal had gestaan. De bal raakte
diens bovenarm en borst, waarbij Storme
heel begrijpelijk overigens een lichte
reflexbeweging maakte.
Piet van der Kuil, die dicht in de buur\
stond, appelleerde direct hevig en tot ver
bazing van zestigduizend mensen wees
daarop scheidsrechter Zsolt, die vlak in de
buurt stond, naar de penaltystip. Een
uiterst vreemde beslissing van een referee,
die tot de beste in de wereld moet worden
gerekend.
Nauwelijks was het boeh-geroep ver
stomd en had Van der Hart met een enorm
hard schot Vanderstappen gepasseerd, of
het boeh-geroep uit tienduizenden kelen
begon opnieuw. Wellicht had men gedacht
dat een man als Van der Hart van elf
meter zou missen
Arme Storme
Arme Storme, oorzaak van een straf
schop en er één gemist. En dat terwijl de
nieuwe Belgische spil een voortreffelijke
wedstrijd speelde. Nu mochten Van Wissen,
Kruiver en Van der Linden nog zo speels
van plaats verwisselen, Storme wist altijd
welke man hij aan moest vallen. Een groot
aantal aanvallen van de Nederlanders
strandde dan ook op hem. Hij stelde zich
voortreffelijk op, liet zich uiterst moeilijk
passeren en plaatste dikwijls voortreffelijk,
iets dat van zijn medespelers bepaald niet
gezegd kon worden.
Zonder Storme had de Nederlandse aan
val wellicht nog iets kunnen uitrichten en
uit dat oogpunt bezien was het achteraf
beschouwd wel goed dat de Vlaming in
zulk een goede vorm was, want het succes
van de voorhoede zou ongetwijfeld een
schijnsucces zjjn geweest, hetgeen in een
latere interlandwedstrijd ongetwijfeld zou
zjjn uitgekomen.
En waar lag het falen van die voorhoede
nu aan? De voornaamste oorzaak was zeer
zeker het te veel individualistisch inge
stelde spel. Moulijn is een individualist,
maar doet uiteindelijk dingen waar zijn
medevoorwaartsen iets aan hebben. Even
als trouwens zij het in mindere mate
Van der Kuil, maar Kruiver, Van Wissen
en Van der Linden alleen in hun club
Een ietwat vreemde situatie voor het
Belgische doel. Vanderstappen wil een
hoge voorzet onschadelijk maken, maar
het valt hem nogal moeilijk omdat Van
der Linden op de rug van de Belgische
stopper Storme zitOp de achtergrond
Kruiver en Van der Kuil.
zeer goed brachten de bal te veel. Zij
wilden het allemaal alleen doen, waardoor
zij telkens weer vastliepen in een opeen
hoping van spelers. Dat „brengen" had
tevens tot gevolg dat de overige aanvallers
eenvoudig niet wisten waar een positie in
te nemen. Hetgeen uiteraard door de waar
lijk niet grootse Belgische verdedigers ten
zeerste werd gewaardeerd.
Richting
En die twee goals na de rust dan? De
doelpunten die een 2-1 achterstand van de
Nederlanders in de achtste minuut had
De Munck een tam schot van Houf laten
glippen waardoor Piters gemakkelijk kon
Een aanvoerder mag dan in het be
taalde voetbal niet meer zijn dan een
man die de scheidsrechter een handje
geeft en wind mee of tegen kiest, hij
moet toch nog altijd het voorbeeld
geven. Vooral in sportiviteit. Vandaar
dat wij Van der Hart een slechte cap
tain vinden. Wat. hij gisteren deed toen
tegen hem-terecht-een strafschop werd
gegeven, was namelijk zeer onsportief.
Eerst stond hij in gebaren zijn mis
noegen tot uiting te brengen, daarna
legde hij de bal op de penaltystip na
dat hen eerst een verraderlijk kuiltje
had gemaakt en vervolgens stond hij
de Belgische spil Storme uit te lachen
toen deze de bal naast had geschoten.
Hopelijk is de Nederlandse aanvoerder
hierover onderhouden.
scoren omzetten in een 3-2 voorsprong.
Het waren twee momenten geweest, waar
in eindelijk het schot van richting kwam
het schot dat de aanvallers steeds niet
hadden kunnen vinden en dat alleen Klaas
sens had gehad, de linkshalf.
In de vijftiende minuut namelijk ketste
de bal na een schot van Van Wissen via
de rug van een Belg naar Van der Linden
die een voortreffelijk schot in de hoek
plaatste en zes minuten voor het einde
lukte dan eindelijk eens het doorzetten van
Kruiver, die daarna uit een zeer moeilijke
hoek een schot afvuurde dat Vanderstappen
volkomen verraste. Daartussendoor had
alleen weer Klaassens de Belgische doel
man op de proef gesteld. Hij juichte al
toen de bal zijn rechtervoet nauwelijks
verlaten had, maar Vanderstappen redde
voortreffelijk. Maar bij dat alles bleef het
toch.
De beste
Klaassens overigens was verreweg de
beste van het Nederlands elftal. Deze „ge
maakte" voetballer was een van de weinige
spelers die openingen maakte in de Bel
gische verdediging en die tot het einde toe
zowel verdedigend als aanvallend op de
voorgrond trad. Geen ogenblik versaagde
de WV-er. die een voorbeeld was voor
zijn ploeggenoten en vooral voor Van der
Linden, die toen hij merkte dat het
toch niet ging wat doelloos over het veld
zwierf. Na hem moeten Wiersma en Mou
lijn worden genoemd. Vooral laatstgenoem
de was weer een schrik voor zijn bewaker,
Devogelaere, die hij meer dan eens twee
of drie keer passeerde bij een rush langs
de lijn.
Als geheel evenwel stelde het elftal te
leur. Overduidelijk bleek dat het talent
ontbreekt talent van spelers als Lenstra
die met eenvoudige voetbewegingen doel-
rijpe kansen kunnen scheppen. De weg
naar een jong en goed Nederlands elftal is
nog ver. Zeer ver, dat is de duidelijkste
conclusie van de wedstrijd tegen de Belgen
en die de fortuinlijke overwinning op
leverde.
Piters is doorgebroken, maar Notermans (met de benen omhoog) heeft hem na
een zware charge het scoren kunnen beletten. Een actie die een fluitconcert
van het Belgische publiek uitlokte.
(Van onze sportredacteur)
De interlandwedstrijd tussen de jeugd-
ploegen van België en Nederland zater
dag in Brugge gespeeld is een grote te
leurstelling geworden. Afgezien van een
enkele spannende periode, was er hoege
naamd niets te beleven voor de toch al
niet grote schare toeschouwers op het
sfeerloze veld. Het werd uiteindelijk 11,
hetgeen tot tevredenheid kon stemmen,
omdat er met de beste wil van de wereld
geen kwaliteiten in een der ploegen te
ontdekken vielen die een overwinning
zouden kunnen doen rechtvaardigen.
Het Nederlandse team, samengesteld uit
spelers van achttien tot twintig jaar,
vormde vrijwel geen moment een sluitend
geheel. Er was verder voortdurend een te
grote ruimte tussen voorhoede en midden
linie en het was slechts te danken aan de
impulsiviteit van de Belgische jeugd dat
daar geen gebruik van werd gemaakt. Een
grote rem was voorts het spel van de
NAC-speler Bouwmeester, die een veel te
zelfzuchtig spelletje speelde. Hij had
bovendien een zeer stugge verdediger
tegenover zich, die slechts zelden inging
hij was er eenvoudig te traag van reactie
voor op de schijnbewegingen van de
Nederlandse linksbuiten.
Op de rechtervleugel deed Lazeroms
(NAC) het niet veel beter en het was dan
ook geen wonder dat de voorhoede als ge
heel geen eenheid vormde ondanks het
stugge zwoegen van het binnentrio Berg-
holtz 'MVVl. Theuni.ssen (Vitesse), Mar
cus (HVC). Deze laatste vestigde overigens
wel de aandacht op zich door een doelpunt
van hoge kwaliteit. In de negende minuut
van de eerste helft kreeg hij de bal door
Bergholtz met het hoofd aangespeeld en
in moeilijke positie knalde hij het leer
uiterst zuiver, maar zeer hard in de boven
hoek.
De gelijkmaker kwam acht minuten na
rust tot stand door een blunder van kee
per Van Pelt. Rechtsbuiten Van Acker
ioste een zeer zeker houdbaar schot, maar
Van Pelt kon dé bal niet onder controle
krijgen en over zijn borst klom de bal in
de bovenhoek. Verre van plezierig vooral,
omdat de Nederlandse doelman daarvoor
veel en goed werk had verricht en verder
ook geen fouten meer maakte.
In de Nederlandse kleedkamer heerste
gematigde vreugde over de zo op het nip
pertje verkregen zege. En in die vreugde
schemerde duidelijk de algemene mening
door, dat het oranje-elftal eigenlijk iets te
veel had gekregen.
Cor van der Hart vond dat een gelijk
spel de krachtsverhouding beter zou heb
ben weergegeven. Onze spil kon er nog
niet over uit, dat Hanon het hem geleverd
had de bal bij die vrije trap langs het
muurtje te werken. „De Belgen hadden
overigens een voorhoede, waarin meer
goede wil dan verband zat", aldus Van
der Hart.
Ook Frans d1 Munck was van mening,
dat Nederland een gelukkige overwinning
had behaald. En dat als resultaat van een
slechte interland. „Het was ook helemaal
geen echte HollandBelgië. Het ging an
ders veel feller toe en het publiek was
echt tam vandaag".
De Belgische coach Van den Stock, die
tevreden was over de tactiek van zijn pu
pillen, maar minder gelukkig bleek te
zijn met de onvoldoende samenhang van
de ploeg, bleek nog steeds een beetje
boos over de strafschop tegen Storme.
„Dat was geen hands en dat was geen
penalty", zei hij geërgerd en zijn jongens
stemden er gretig mee in.
Storme was het natuurlijk in het geheel
niet eens met de strafschop. „Ik kreeg de
bal tegen mijn schouder en zonder dat ik
me bewoog gleed hij langs mijn arm af".
De beste Nederlander volgens de „Vlaam
se reus" was Jan Klaassens.
Aanvoerder Mathonet beklaagde zich
over zoveel pech. Hij was tevreden over
het spel van zijn ploeg en was er van over
tuigd na wat meer met elkaar te hebben
gespeeld goede resultaten te kunnen be
reiken. „De gevaarlijkste aanvaller van
Oranje? Zonder twijfel Moulijn, al kon
den zijn medeaanvallers geen gebruik ma
ken van zijn grote beweeglijkheid".
Behalve de fel omstreden strafschoppen vallen in hoger tempo werden uitgevoerd
en de verrassende wendingen in het spel,
zijn er eigenlijk betrekkelijk weinig wa
penfeiten geweest in de 87ste wedstrijd
tussen de voetbalploegen van Nederland
en België. En dat kon ook eigenlijk niet
omdat enerzijds de Nederlandse voorhoe
de haar belofte niet inloste en anderzijds
de Beigen te veel moeite hadden met de
Nederlandse verdedigers. Het was dan ook
rustig, heel rustig. En zo gering in ver
gelijking met voorgaande jaren althans
was de Vlaamse belangstelling voor dit
duel dat zelfs de laatkomers aan de kas
sa's van het stadion nog een staanplaatsje
konden bemachtigen.
Kruiver, na bijna een jaar opnieuw in
de ploeg gekozen, mocht aftrappen. Maar
verder dan rechtsback Devogelaere kwa
men de Nederlanders niet. Zelfs moesten
zij in de eerste minuut de Belgen al een
hoekschop toestaan. Getrouw aan de op
dracht van bondscoach Schwartz legden
de Nederlanders in deze eerste fase van
de strijd het accent op de verdediging.
Goede en gevaarlijke combinaties bleven
dan ook, mede door slordig plaatsen en
een slecht onderling begrip voorlopig uit.
De Belgen deden het gelukkig niet veel
beter, wel viel al direct op dat hun aan-
Doelman Vanderstappen misleid. Hij
valt naar links, maar Van der Hart
knalt de bal juist in de andere hoek.
Het betekende de eerste gelijkmaker.
en daardoor ook gevaarlijker waren.
Door 't „muurtje"
Het was rechtshalf Hanon die de rust
verstoorde. In de 24ste minuut kogelde de
Anderlecht-speler uit een vrije trap de bal
zo hard in, dat De Munck zelfs geen tijd
kreeg om ook maar te reageren en zich
moest beperken tot het uit het doel halen
van de bal. Een onschuldige handsbal van
Cor van der Hart was de inleiding van
dit eerste doelpunt. Een meter buiten het
strafschopgebied had de Nederlandse aan
voerder hands gemaakt.
Dat. was op zich nog niet zo erg, erger
was het dat het „muurtje" het keiharde
schot van Hanon niet kon keren. De lage
kogel vloog tussen Van der Hart en Noter
mans door (1-0).
Maar Nederland zou nog voor de rust
terugkomen. De arme Storme werd er de
passieve oorzaak van. Een hard schot van
Klaassens stuitte op de 33ste minuut op
hem af. Arbiter Zsolt zag er evenwel een
strafschop in en daardoor bracht Van der
Hart even later de partijen weer op gelij
ke voet (1-1).
Direct na de rust had het al 2-1 kunnen
zijn. Jammerlijk miste Jurion zijn
„droomkans". Tevoren had rechtsbuiten
Piters, bijna op de zijlijn, een duel van
Van der Hart gewonnen. Niemand ver
wachtte een voorzet, maar direct toen de
Fortuna-man zijn tegenstander enige vrij
heid moest laten, trok Piters de bal terug
naar het centrum. Kraay was kennelijk
ook verbouwereerd en daardoor kwam Ju
rion oog-in-oog met De Munck te staan.
Tot ontzetting van zijn tienduizenden sup
porters lepelde de Belg de bal toch nog
over de lat.
Fatale fout
Maar dat tweede doelpunt kwam. In de
achtste minuut. Opnieuw was het een on
nodige treffer. De Munck had waarschijn
lijk verwacht dat het zachte schot van
linksbinnen Houf harder was. Hij liet de
bal vallen en daarvan maakte Piters een
dankbaar gebruik om zich samen met de
DOS-goalie op het leer te storten. Voor de
Munck zijn fout had hersteld lag de bal
al achter hem (2-1).
Het bleef slecht gaan in het Oranje
team. Het binnentrio bracht het niet ver-
Tijdens een uiterst rustig moment in
het stadion van Deurne meende een
Nederlandse supporter op de „overdek
te" zijn misnoegen over het spel van
Van der Linden te moeten uiten.
„Hé van der Linden, voetballen mot
jé", schreeuwde hij-
Vijfendertig rijen lager kwam. het ant
woord. „Man hoe ken dat nou, ik heb
m'n spullen niet eens bij me".
der dan enkele spectaculaire, maar overi
gens weinig nuttige soli, en ook de vleugel
spelers vaak de kracht van de Neder
landse aanval zagen slechts zelden kans
hun tegenstanders in verwarring te bren
gen. Slechts één man was uitgesproken
goed: dat was linkshalf Klaassens, die
maar bleef zwoegen en steeds aanwezig
was waar hulp nodig was. Hoe ontstellend
zwak de Nederlandse voorhoede was blijkt
al duidelijk uit de omstandigheid dat
Klaassens onze gevaarlijkste „aanvaller"
was.
Eindelijk
Eindelijk dan toonde om precies te
zijn in de 15de minuut Van der Linden
dat hij toch werkelijk een gevaarlijk schut
ter kan zijn. Van de rand van het straf
schopgebied loste de DOS-speler onver
wachts een schot. En dat eerste goede
schot van de Utrechtenaar was ook met
een een doelpunt (2-2).
En toen kregen wij dan het „drama
Storme", waarover elders op deze pagina
meer. Na die gemiste strafschop van de
arme Storme kreeg het duel een ander as
pect. Het binnentrio, dat vijf kwartier lang
geen gevaarlijke aanvallen had kunnen op
bouwen, kwam plotseling tot enkele, wel
iswaar niet briljante, maar toch wel ver
rassende combinaties.
Beslissing
Eerst werd goed samenspel tussen Van
der Linden, Van Wissen en Kruiver beslo
ten met een slap schot. Kort daarop mocht
dan, na een solo van Van Wissen, doelman
Vanderstappen het gerichte schot van Van
der Linden nog onschadelijk kunnen ma
ken: de beslissende treffer zou komen.
Dat gebeurde in de 40ste minuut. Weer
was het Van Wissen die drie tegenstanders
omspeelde en toen de bal naar rechts tik
te. Daar stond Kruiver ongedekt te wach
ten. Op het harde schot dat volgde had
Vanderstappen geen verweer (2-3).
Het was duidelijk: de beslissing was ge
vallen. En vijf minuten later was dan ook
de zege een feit. Het is evenwel een zege
zonder glans geworden. Dat blijkt ook wel
uit de cornerverhouding. Want die was
vóór de Belgen. Met 71
Een van de weinige goede dingen die
Van der Linden zondag deed was het.
mak van een doelpunt. Met een vlie
gend schot passeerde hij de te laat
uitvallende Vanderstappen.
De 3-2 zege op België is niet zo maar
een overwinning: het is een jubileumzege,
de honderdste in de ruim 53 jaar dat het
Nederlandse elftal officiële landenwed-
strijden speelt.
Sedert 30 april 1905 1 de wedstrijden
reeks van het nationale elftal begon toen
ook in Antwerpen, en ook met een zege
heeft het Oranje-team 234 wedstrijden ge
speeld. Hiervan werden er 100 gewonnen,
42 maal speelden de ploegen gelijk en 92
keren ging de winst naar de tegenstander.
De spelers van het Nederlands elftal scoor
den 549 doelpunten, 515 maal moest een
keeper van de nationale ploeg de bal uit
het doel halen.
Tegen de Belgen werden 87 wedstrijden
gespeeld. Nederland won van die lange
reeks 42 ontmoetingen, speelde er 18 ge
lijk en verloor er 27. De Rode Duivels
scoorden 170 doelpunten en kregen er 214
tegen.
De laatste keer dat België in Deurne
van Nederland won was in 1954, toen op
24 oktober de Nederlandse amateurs met
4-3 verloren. De acht wedstrijden die se
dert de invoering van het betaalde voet
bal werden gespeeld tegen onze zuiderbu
ren, geven een wel heel gunstige balans
voor het Oranjeteam. Van de acht wed
strijden werden er 6 gewonnen en 2 ge
lijk gespeeld. De doelcijfêrs zijn 23-11.
