HAAIETANDEN»
ALS SIERADEN
Twee-en-veertig percent van de
Zweedse huwelijken kinderloos
De ontevreden schaduw
Kattenvriendin
ZATERDAG 4 OKTOBER 1958
Erbij
US
Gelijke woorden
Waar de ouden zongen
zaagde een jongen
TENSLOTTE NOG IETS over de haaie-
tanden. Het zou een oppervlakkige conclu
sie zijn om aan te nemen, dat eertijds
enorme haaienlegers de kusten van
Zeeuwsch Vlaanderen belaagden. "Want ten
eerste was de verdeling van land en zee
in het Tertiair (dat tussen de geologische
perioden van het Krijt en het Kwartair
inligt) een geheel andere dan tegenwoordig.
Toen bestond er bij voorbeeld nog een ver
binding tussen Amerika en Europa (via
IJsland en Groenland) en was Alaska nog
met Azië verbonden. Tevens was de aard
korst in hevige vulkanische beweging,
waardoor bij voorbeeld vele bergketens
onder andere ook de Alpen ontstonden.
Er is land ontstaan en verzonken, zodat
men niet met zekerheid kan zeggen, hoe
alle oceanen en stranden er precies uit
gezien hebben. Ten tweede is ook moeilijk
na te gaan, welke invloed zeestromingen
en vulkanische verschuivingen van aard
lagen op de enorme aanvoer van haaietan-
den (het enige, dat van de visskeletten
bleef) gehad hebben.
In elk geval hebben de roofzuchtige
monsters nooit kunnen bevroeden, dat
hun vervaarlijke onverwoestbare wapens
nog eens miljoenen jaren later vooi hals
kettinkjes, armbanden en ringen dienst
zouden doen
laap Stigter
De Phyllocactus is een mooie kamer
plant. Men mag dan niet zo veel belang
stelling meer hebben als voorheen voor
cactussen en vetplantjes, soorten die mooi
en rijk bloeien worden toch nog bij voor
keur gekweekt. De Phyllocactus is er één
van; ze kan rijk bloeien, maar ze moet
's winters wat nrst hebben. De plant groeit
ook in de komende maanden door doch
dan vergeet ze beslist haar bloemknoppen
te vormen. Geef haar dus voldoende rust
en zo veel water dat de bladeren nog net
niet verschrompelen; wel is het nuttig te
sproeien. Dat moet men met lauw water
doen. Bemesten in deze tijd van het jaar
is ook verkeerd; ze wil wel voedsel heb
ben, maar dat kan men haar beter na de
bloei geven, dus in de zomermaanden. Als
de plant in het vroege voorjaar aanstalten
maakt om grote bloemknoppen te vormen,
moet men haar niet meer verzetten; ze
heeft daar een hekel aan en wil met rust
gelaten worden. In de winter is een ma
tig verwarmde kamer voldoende. Als de
bladeren op de duur te lang worden, kan
men ze tot op de helft terugsnoeien. Doe
dat steeds na de bloei en niet voor die tijd.
Des zomers kan ze ook heel goed met pot
en al in de tuin worden ingegraven, liefst
op een licht schaduwplekje.
G Kromdijk
(fan onze correspondent In Stockholm)
Zweden is een land zonder luiers. Na
tuurlijk zjjn er baby's, maar celstof is voor
de moeders het toverwoord. H(et is welis
waar iets duurder dan luiers (90 gulden
voor het eerste jaar) maar spaart het aan
schaffen van luiers, het wassen en drogen.
Bovendien is deze methode zo luchtvrij,
dat de verschoning zelfs in het bijzijn van
gasten kan geschieden. Al vele jaren ma
ken de Zweden zich zorgen over de a! te
langzame groei van de bevolking en men
was blij, dat zich gedurende de jaren 1931 -
1954 ruim 45.000 buitenlanders in Zweden
vestigden. Dat was namelijk evenveel als
de jaarlijkse aarwas. De regering zag in,
dat zij een positieve familiepolitiek dien
de te voeren. Een commissie werd be
noemd en in 1954 kwam na rijp beraad
een boekwerk uit de bus, dat nu als richt
lijn dient voor de te volgen koers. Het om
vat 294 pagina's, waarin op alle details
wordt ingegaan.
Zo wordt erin gewezen op de reeds be
staande hu'p voo het gezin. Die hulp kost
een geweldig bedrag: ruim 800 miljoen.
Voor ieder kind krijgt men 75 gulden per
kwartaal, ook voor de schoolgaande jeugd
boven 16 jaar. Grote gezinnen ontvangen,
indien nodig, een huurtoelage. Over het
hele land worden warme schoolmaaltijden
verstrekt. Geen kind behoeft honger te lij
den. De schoolboeken zijn gratis. Wie een
verre weg naar school heeft wordt door
schoolbus of :.chooltaxi gehaald. Er is stu
diehulp en een bijdrage voor degenen, die
vanwege de lange afstanden in internaten
moeten wonen. Als moeder het werk niet
meer aan kan, komt een door vadertje
staat betaalde hulp in de huishouding. Er
zijn bewaarschooltjes voor kleine en nog
kleinere kinderen, rusthuizen voor moedei
en kind. Tenslotte wordt bij iedere blijde
gebeurtenis een bedrag van 200 gulden uit
gekeerd, terwijl alle medische bijstand in
verband met de bevalling gratis is.
Desondanks is 42 percent van de huwe
lijken kinderloos, terwijl 43 percent een of
twee kinderen heeft Drie kinderen 1)
percent noemt men reeds een groot ge
zin, terwijl slechts vier op de honderd echt
paren meer dan drie kinderen hebben. Df
moeilijkheid schuilt in de wens van de mo
derne vrouw om zich behalve met kinde
ren ook met comfort en luxe te omgeven
Derhalve moet zij ook buitenshuis werken
Kinderen kosten dan niet alleen geld, maai
ook tijd en dat is nu juist het probleem,
waar de ingenieuze Zweden een oplossing
voor hebben gezocht.
Door de kinderen collectief bezig te hou
den en door schoolmaaltijden spaart men
natuurlijk vele uren. De moeders zijn
trouwens wat blij, hun kinderen te kunnen
„parkeren". In 1954 stonden er 17 000 op
de wachtlijst. Het is dus nog moeilijker
om voor het kind een „parkeer"-plaats te
vinden van vooi een auto. Vanzelfspre
kend zijn er diepgaande beiekeningen ge
weest om de meest rationele wijze van
kinderverzorging te vinden. Uitgerekend
moest ook worden, wat eigenlijk een kind
kost. En dat heeft men dan met Zweedse
degelijkheid gedaan.
De totaal-berekening
ziet er
dan ah
volgt uit:
Een kind kost pe. jaar
nog niet
reeds or
(in guldens)
op school
school
Levensmiddelen
t 375,—
1 825,—
Kleding, schoeisel
115,—
265,—
Overige individ. kosten
75,—
300,-
Woning
185
185,—
Overige gemeenschap.
kosten
225,—
225,-
Huish. werk (moeder)
1125.—
750,—
2100,— 2550,—
Toen deze berekening op oasis van ge
gevens uit het jaar 1952 werd gemaakt,
had het gemiddelde gezin een netto-inko
men van 8150 gulden. Voor het jaar 1958
moeten deze cijfers gelijk gezegd
met 20 percent worden verhoogd.
Tien jaar. Op 10 november zal de
vereniging van reclameontwerpers en illu
strators tien jaar bestaan en zij zal dit
feit herdenken met een tentoonstelling van
werk harer leden. De expositie, die een
beeld zal geven van het niveau van de
vereniging op het gebied van reclame,
verpakking, affiches, illustraties, boekver
zorging en industriële vormgeving zal
worden gehouden in Pulchri Studio in
's-Gravenhage van 11 tot 23 november.
IN EEN HEEL warm land woonde
een man, die last had van slapeloos
heid. En om nu flink moe te worden
ging hij iedere dag wandelen. Eerst
werd hij al moe als hij een uur had ge
wandeld en toen na twee uur en toen na
drie uur. En op het laatst moest hij de
hele dag flink lopen om zo moe te wor
den, dat hij 's nachts een paar uur kon
slapen. Hij vond dat wandelen niet zo
erg, maar zijn schaduw begon het ont
zettend te vervelen, want of hij wilde
of niet hij moest altijd maar mee. En
in dat land scheen de zon altijd (behal
ve 's nachts natuurlijk), en als de zon
schijnt dan is er schaduw, dus hij had
nooit eens rust. Hij werd op het laatst
zo ontevreden, dat hij aan niets anders
meer kon denken en steeds in zichzelf
liep te mopperen Ik wou dat ik me
maar van hem los kon maken, dacht hij
dan: „Kon ik er maar eens alleen op
uit. Ik zou er heel wat voor over hebben
om van zo'n baas verlost te zijn".
OP EEN DAG toen de baas alweer
uren had gewandeld, kwam er ineens
iemand naast hem lopen en begon een
praatje. Hij vertelde, dat hij parfumfa
brikant was. Na lang en breed over par
fums gepraat te hebben haalde hij een
flesie uit zijn zak. Dat was zijn laatste
schepping, iets heel bijzonders en dat
moest mijnheer nu toch eens ruiken
De baas snoof beleefd aan het Hesje en
toen gebeurde er iets vreemds. Het
leek of hij verstijfde Even later stond
hij als een stenen beeld midden op de
weg.
„Zo, dat is gelukt!" zei het mannetje.
Hij stak het flesje in zijn zak. Toen
haalde hij een mes te voorschijn,buk
te zich en sneed langs de omtrek van de
schaduw. Daarna rolde hij de scha
duw netjes op deed er een doek om
heen en liep, met dat pak onder zijn
arm, terug naar de stad.
EEN MINUUT OF TIEN later kwam
er weer leven in de baas van de scha
duw. die we maar Hassan zullen noe
men. Hij wist helemaal niet wat er met
hem gebeurd was en begon gewoon
verder te lopen. Maar het verbaasde
hem, dat die mijnheer er niet meer was
want hoe hij ook om zich heen keek, die
was in geen velden of wegen te zien.
Met daar te blijven staan werd het
raadsel niet opgelost, dus wandelde hij
verder. Na een poosje v^ist hij de weg
niet meer. Hij ontmoette geen mens
aan wie hij het zou kunnen vragen.
Maar eindelijk kwam er toch een man
aanstappen. Je zag zijn schaduw,
scherp afgetekend op de weg, voor hem
uitgaan. De man was bereid hem te
helpen en wees hem welke richting hij
moe-t nemen. Maar plotseling hield hij
midden in een zin op, staarde naar de
weg vlak achter HasSan en liep haastig
door. Toen Hassan hem nariep, begon
hij hard te hollen. Verbluft keek hij de
man na. Er gebeurden vreemde dingen
op deze weg, dat ging vast niet met
rechte dingen toe. Hij zette er flink de
pas in om zo gauw mogelijk wat meer
onder de mensen te komen. En einde
lijk was hij op een bekende weg waar
het langzamerhand ook wat drukker
werd
Maar vreemd, zo nu en dan waren er
mensen die verschrikt'naar hem keken
en dan vlugger begonnen te lopen Drie
opgeschoten jongens riepen wat tegen
hem Het klonk onvriendelijk. Toen hij
vragend een paar passen op hen toe
liep, holden ze weg. Daarna kwamen
er twee vrouwen aan, druk pratend. Ze
leken niets bijzonders aan hem te mer
ken en waren al bijna voorbij. Maar
plotseling greep de ene vrouw de an
dere bij de arm en riep: „Kijk, die
man heeft geen schaduw!" en toen
holden ze weg.
Hassan bleef staan Hij begreep het
eerst niet. „Ik geen schaduw?"
Toen keek hij achter zich en zag dat het
waar was Wat moest hij doen? De men
sen werden bang of boos als ze het za
gen Hoe kwam hij ongemerkt thuis?
In de schaduw lopen Maar op deze
kale landweg was nergens schaduw
een eind van de weg af stond een een
zame boom, dat was alles. Daar haast
te hij zich heen en ging er onder zitten
Hij zat daar tot het donker was en liep
toen langzaam en bedroefd naar huis
DE SCHADUW lag ondertussen, op
gerold en wel, in een kast en dat beviel
hem niets. Maar eindelijk, na dagen,
werd hij te voorschijn gebaald door het
mannetje dat hem had meegenomen
Die haalde vreemde dingen met hen
uit. Eerst werd hij ontrold, toen priktf
hij een gaatje in zijn grote teen en blie
hem op. Toen er genoeg lucht in hen
zat werd hij overeind gezet.
„Zo!" zei het mannetje. „Nu zal ik jt
alles eens uitleggen. Ik ben de grote to
venaar Bombasti. Doordat jij zo onte
vreden was en altijd maar wenste vrij
te zijn, kreeg ik macht over je en heb
ik je bevrijd. Het bevalt je zeker goed
hè? Nou, maar ik heb een plannetje!
Dat zal je wel plezier doen. Luister
goed. Die baas van jou moet er goed
Door het invullen van onderstaande
letters in de goede hokjes kun je van
boven naar beneden en van links naar
rechts dezelfde woorden maken. De
letters zijn: A, A, E, E, E, E, E,.
bijzitten en jij weet natuurlijk precies
waar hij zijn centjes verstopt heeft. Nu
ga jij straks naar zijn huis met deze
tas, daar doe je al het goud en zilver en
geld in, dat je kan vinden en dan kom je
hier terug. Je kan gewoon het huis bin
nen gaan, want iedereen denkt natuur
lijk dat hij het is, omdat je sprekend op
hem lijkt. En daar kan je rustig je gang
gaan, want hij is nu toch aan de wan
del. Dat heb ik maar effetjes fijn be
dacht hè? Maar één ding mag je niet
vergeten. Binnen de drie uur moet je
hier terug zijn, want dan is mijn tove
rij uitgewerkt en dan word je weer een
doodgewone schaduw. O ja, het zou no
dig kunnen zijn dat je moet kunnen
spreken. Als iemand je de weg vraagt
of zo. Ik kan je honderd woorden laten
zeggen, meer niet. Wees er dus zuinig
mee!" En daarmee deed Bombasti de
deur open en duwde de schaduw de
straat op.
Die stond eerst verdwaasd te kijken
en begon toen, wat waggelend, te lopen.
Even later gebeurde er met hem het
zelfde wat er met Hassan gebeurd was.
Hij kwam enkele mensen tegen die
van hem schrokken en één keer werd
hij nagejouwd. Gelukkig was het bijna
middag en dan gaat iedereen in dat
land een dutje doen, zodat de straten
dan helemaal verlaten zijn. Na een
poosje kon de schaduw dus ongehin
derd doorlopen Hij stond al gauw voor
zijn oude woning. Zonder enige moeite
kwam hij binnen. Toen hij in de grote
koele woonkamer stond, vond hij hei
prettig om daar weer te zijn. Maar de
gedachte om zo te moeten stelen vond
hij helemaal niet prettig. En terwijl hij
daar zo stond ging de kamerdeur open
en kwam Hassan binnen. Hij keek ver
stomd naar de vreemde bezoeker en
zei toen: „Wie bent u? U lijkt erg veel
op mij!"
DE SCHADUW wist eerst niet wat
hij moest doen, maar herinnerde zich
dat hij kon spreken en zei dus: „Uw
schaduw". Gelukkig dacht hij er aan
dat hij maar honderd woorden kon zeg
gen en vertelde zo kort mogelijk wat
er allemaal gebeurd was. Midden in een
zin waren de woorden op, maar hij had
toch wel zowat alles kunnen zeggen. En
hij kon ja en nee knikken, zodat hij op
die manier nog met zijn baas kon pra
ten Hij begreep niet, waarom hij toch
ooit van die aardige man had wegge-
wild. En hij vroeg zich af of hij nu altijd
in de macht van die nare tovenaar zou
blijven. Eén ding was zeker: tot stelen
kreeg hij hem nooit meer. Bombasti
was ook lang niet zo slim als hij wel
dacht. Hij had helemaal niet voorzien,
dat Hassan zich zonder zijn scnaauw
overdag niet meer op straat zou wa
gen. De laatste dagen Was hij 's nachts
gaan wandelen en sliep hij overdag.
Daarom was hij nu ook thuis. Dit al
les en veel meer vertelde hij aan de
schaduw, die ijverig zat te knikken of
nee te schudden, om te tonen dat hij
het allemaal begreep.
Maar ineens kon hij zijn hoofd niet
meer oprichten. Hij voelde zich ver
slappen. Even later zakte hij helemaal
in elkaar. Met zijn laatste krachten
kroop hij naar zijn baas toe en strekte
zich aan zijn voeten uit. En plotseling
voelde hij zich weer met hem verbon
den. Hij was weer een doodgewone
schaduw en daar was hij blij om. Has
san stond op, gooide de buitendeur open
en trad aarzelend in het zonlicht. Het
duurde even voor hij durfde te kijken,
maar toen zag hij dat alles weer goed
was. Zijn schaduw volgde hem overal.
Feu
Op dit lint staan twee spreekwoorden.
Als je bij de zwarte stip begint, schrijf
je eerst alle letters achter elkaar op,
die je tegenkomtJe kunt, als dat klaar
is. de spreekwoorden nog niet lezen.
Schrijf daaromnu de eerste, derde,
vijfde en zevende letter op, enz. Welk
spreekwoord staat er nu? De letters,
die overblijven vormen het tweede
spreekwoord.
MARIJKE WESSEL uit Zeist hangt
zich een kettinkje van grillig-driehoekig
gevormde, dropzwarte steentjes om.
Steentjes? Dat zou men zo denken. Het
zijn haaietanden uit het tertiaire tijdperk,
dat tien tot zestig miljoen jaren in het
verleden ligtZe is een der vele be
zoekers van Cadzand, die zich op het
strand van het Zwin, dat zich uitstrekt
tot de mondaine Belgische badplaats
Knokke, bezig houden met de nieuwe
hobby om in de uitgestrekte schelpen
fauna bijzondere vondsten te doen. Want
sedert de heer P. M. Faas, dè exploitant
van het hotel Noordzee, dat zich hoog
boven de duinen van Cadzand verheft,
zijn gasten attendeerde op zijn uitge
breide collectie fossiele en „moderne"
schelpen, alsmede oeroude haaietanden,
heeft men een nieuwe methode ontdekt
om sieraden uit de zee te winnen
WAT IS nu de oorzaak, dat juist hier, in
deze hoek van westelijk Zeeuwsch Vlaan
deren, een dergelijk rijke variatie op het
strand wordt aangetroffen?. We hebben
deze vraag eens voorgelegd aan de heer
FOSSIELEN ALS SOUVENIRS
VOOR STRANDWANDELAARS
Faas, die hoewel hij in kokskleren in de
hotelkeuken delende was dadelijk bereid
bleek de dampende pannen even te ver
geten, omdat de schelpenfauna van het
Zwin nu eenmaal zijn grote liefde heeft.
Hij heeft zich goed in de materie verdiept
en bleek niet slechts een kenner van histo
rische feiten, doch strooide oc'- met aller
lei Latijnse benamingen
„De verklaring is heel simpel. De oude
aardlagen van de tertiaire periode hellen
in ons land in noordelijke richting af, zo
dat ze zich hier in deze streek slechts on
geveer twintig meter beneden N.A.P. be
vinden. Het is dus niet moeilijk te be
grijpen, dat door de schuring van de zee
deze lagen bloot komen te liggen, waar
door dus vele fossielen aanspoelen".
HIERNA BRACHT hij ons naar de eet
zaal, waar we in een goed gevulde kast
keurig gerangschikt achter glas de
schatten van de zee konden aanschouwen:
het resultaat van jaren arbeid. De weelde
van vele vormen en kleuren van het schel-
penrijke strand van Cadzand, waar'men bij
een oppervlakkige speurtocht reeds tien
tallen variëteiten aantreft, die men elders
vergeefs zal zoeken, kon echter de drang
naar „volledigheid" (of bijna-volledigheid)
van de heer Faas niet voldoende bevredi
gen. En zo kan men "Kier dan ook schelpen
van allerlei tropische stranden aantreffen,
ondermeer ook de kleine witte Kaurischelp,
die in Nieuw Guinea bij de inheemsen nog
als wettig betaalmiddel dienst doet.
Het strand is dus een belangrijke vind
plaats van fossielen uit tertiaire lagen. De
heer Faas vervolgde: „U treft hier veelvul
dig tal van soorten uit het Plioceen aan. U
weet, dat het Plioceen een aardlaag is, die
zich ongeveer dertig a veertig miljoen
jaren geleden heeft gevormd. Het Eoceen
loopt zelfs tot zestig miljoen jaren Hij
nam een potlood en betoogde: „Ik zal eens
enkele Latijnse namen van fossiele schel
pen, die hier gevonden worden, voor u op
schrijven." Zonder aarzeling en met een
gemak, alsof hij in deze biologische sector
zijn levensroeping gevonden had, versche
nen de woorden waarvan we er overi
gens slechts enkele zullen aanhalen op
papier. Naast de Glycymeris glycymeris
varabilis Sow. (Nederlandse benaming:
kamschelp) en de Venus verrucosa L.
(wrattige venusschelp) treft men hier de
Trivia Europea aan, een koffieboonachtige
schelp, waarvan behalve fossiele vormen
ook recente exemplaren aanwezig zijn. De
meest vertegenwoordigde schelp aan het
Zwinse strand is de dikke grove Eocene
Cardita Planicosta Lam. Deze spoelt veel
vuldig aan en wordt terecht dé schelp van
Cadzand genoemd.
ONZE GASTHEER toonde ons een pre
historische schelp, doorzeefd van vele lang
werpige gaatjes en zei: „Dit is het werk
van een fossiele boorworm, want deze ovale
boorgaatjes zijn thans onbekend. De tepel
horen, een slakkensoort en een belangrijke
vijand van vele schelpdieren, boort zuiver
ronde gaatjes. Zij omvat het slachtoffer
In de Gereformeerde Kerk aan de
Parklaan te Groningen is ontdekt dat
er enkele grote baspijpen uit het orgel
waren gezaagd. De bedrijver van deze
euvele daad bleek de 17-jarige hulp
organist van de kerk te zijn, die op deze
wijze het orgel een schade van ongeveer
3000,toebracht. De knaap verkocht
de pijpen als oud metaal aan een op
koper. Men merkte het ontbreken van
de pijpen op tijdens restauratiewerk
zaamheden, toen in een hoek een pas
afgezaagde pijp werd gevonden. De po
litie koesterde al spoedig verdenking
tegen de hulp-organist, die mededeelde
dat hij tijdens zijn spel tot de slotsom
was gekomen, dat de allerdikste en
allerhoogste pijpen vrijwel niet werden
gebruikt. Hij bekende de pijpen, die
doorgaans bestaan uit een legering van
lood en tin, te hebben verkocht.
De liefde van Aura Hardison, een dame
in de Amerikaanse plaats Glendale, voor
haar zeventig poezen kent geen grenzen,
zelfs niet als het de grenzen van haar ge
boorteplaats zijn. De gemeenteraad van
Glendale heeft onlangs een verordening
aanvaard, waarbij het de inwoners verbo
den wordt meer dan drie katten te houden,
of men moet een houder van een katten-
kennel zijn. Mejuffrouw Hardison heeft
geen ruimte voor een kennel en denkt er
niet aan zich aan de verordening te storen.
Toen enkele inspekteurs van de gemeente
haar van de verordening op de hoogte
kwamen stellen, wees zij hun de deur.
„Mijn poezen zijn mijn vrienden," zei zij,
„ik bedrieg mijn vrienden niet. Waar mijn
poezen gaan, ga ik ook." De inspekteurs
hebben haar aangezegd terug te zullen ko
men met een vergunning het huis te be
treden en de wet te laten zegevieren.
Twee modellen uit de collectie van de
Amsterdamse modeontwerper Dick Holl-
haus: Boven: een wintermantel in de „Lig-
ne Attrayante", in groen-bruine tweed. De
mantel heeft een verhoogd taille-accent en
gedrapeerde kraag. Rechts: een beige mo
hair tailleur met gebleekte beverkraag en
bijpassende hoed.
met haar voet en lost op een bepaalde
plaats de kalk op door middel van het
vocht uit de boorklier, zodat er een mooi
rond gaatje in de klep ontstaat, waardoor
een gedeelte van het dier kan worden op
gegeten. Dit proces wordt enkele malen
voortgezet en zodra het dier door verzwak
king de sluitspier opent, ledigt de tepel
horen de rest van de schelp langs een
makkelijker weg."
Of de fossielen en haaietanden ook voor
geheel „ondeskundigen" makkelijk te
vinden zijn? De heer Faas glimlacht: „Er
zijn mensen, die soms in een dag tijds een
halve zak vol hebben...." Tot voor kort
heeft hij gedacht, dat voor het doen van
bepaalde vondsten een noordelijke wind
richting gunstig zou zijn. Hij is echter tot
de ontdekking gekomen, dat dit weinig ter
zake doet. De verzamelaars en zij, die aller
lei sierbakjes, lijstjes en dergelijke wen
sen te vervaardigen, richten ook hun aan
dacht op de schelpenfauna uit later tijd,
zoals bij voorbeeld fraaie exemplaren van
het nonnetje (vaak citroengeel of rose ge
kleurd) en het zaagje (langgerekt van vorm
en van boven getand) of de vele andere
soorten boormossels en hartschelpen.
Sedert de schelpenvissers op vele stran
den (ten behoeve van de kalkbranderijen)
hun netten niet meer uitwerpen en de
schelpzuigers zoals bij de Westerschelde
dit werk overgenomen hebben, ziet men
vele mensen bij de stortplaatsen rond
scharrelen om unieke exemplaren, die de
„vangarmen" uit grote diepte omhoog ge
bracht hebben, te ontdekken. Menige fos
siele schelp, ingebed in een brok steen
of voorzien van andere merkwaardige ken
merken gaat vanhier naar het studeer
vertrek of naar de collectie van een lief
hebber.
Twee handen demonstreren iets van de
Cadzandse strandvondsten: haaietanden en
schelpen.
