^Brieven aan de redactie
STROOMMETER VOOR NIEUWE HAVEN
EN NAVIGATIE IN ZEE GEPLAATST
ZESHONDERD COMPOSITIES
IN NU BIJNA NEGENTIG
MET MUZIEK GEVULDE JAREN
ZIJN JOHAN BERGHOUT
NOC STEEDS NIET GENOEG
Uitbreiding Hoogovens
Duiker Sperling verricht moeilijk karwei
Ds, J. A. Peters sprak
voor de NGVB
Winst en verlies voor DKV
Scheepsbotsing
Ontevreden busreizigers
Culturele middag
voor schooljeugd
Een kostelijk bezit
voor lage prijs
95
1.
Vlielander vaart wel bij
„Atlantisch" kinderspel
Volop haring gemeld aan
Ierse Wexfoxkust
Nieuwe conferentie over
zeerecht?
DINSDAG 18 NOVEMBER 1958
Aan de Koninklijke Nederlandsche
Hoogovens en Staalfabrieken n.v. is ver
gunning verleend tot het uitbreiden van
het bedrijf door het aansluiten van de
desiliceringsinstallatie op de ontstoffing
van de Staalfabriek en gelegen op het
Hoogoventerrein te IJmuiden.
BENZINEPOMPINSTALLATIE
Er is vergunning verleend voor het op
richten van een benzinepompinstallatie op
het perceel Velserduinweg 127 te IJmui-
den-Oost.
(Van een onzer verslaggevers)
DUIKER KRIJN SPERLING van de Rijkswaterstaat heeft maandagmiddag
zes meter onder de waterspiegel van de Noordzee, vijfhonderd meter ten zuiden
van de as van ljmuidens haven en twee kilometer van de blonde kust verwijderd,
een zeer moeilijk karwei tot een goed einde gebracht: het plaatsen van een
stroommeter op een smalle stalen driepoot, die reeds eerder op de bodem van de
Noordzee is geplaatst. Drie kwartier lang heeft deze bekende duiker onder water
moeten vertoevenvoordat de elektrische stroommeter goed op de driepoot was
verankerd. Tóén kon de zevenhonderd meter lange kabel, die de stroommeter
verbindt met de meetbunker op de kop van de Zuiapier, op de zeebodem worden
gelegd. De stroommeter zal. nu onafgebroken impulsen geven over de sUoom
snelheid en de kracht van de golven, hetgeen èn voor het verzamelen van
gegevens voor de nieuwe buitenhaven van IJmuiden èn voor de scheepvaart,
van groot belang is.
Het plaatsen van de stroommeter, die de
vorm heeft van een raamwerk in een hoe
pel, waarop propellors zijn bevestigd, is
reeds verscheidene malen uitgesteld van
wege de weersomstandigheden. Het moest
een heldere en windstille dag zijn en die
zijn er niet te veel aan de Nederlandse
kust. Maandag was het weer aan de kust
niet helder, er hing een grijze mistsluier
boven het water, maar stil was het wèl.
Later op de middag werd het zicht
wat beter en kon duiker Sperling een
poging wagen om zwevend tussen wa
terspiegel en zeebodem de door het
T.N.O. in Delft ontworpen meter op
zijn plaats te brengen. Tweemaal moest
hij duiken, voordat het karwei verricht
was. De eerste keer mislukte het. Er
stond een verraderlijke stroming, die
hem het werken trachtte te beletten.
Over dat werken onder de waterspiegel
moet men vooral niet te licht denken.
Duiker Sperling moest de meter
praktisch met één hand op de driepoot
bevestigen, omdat hij zich met zijn
andere hand aan de lijn van het ber
gingsvaartuig, dat bij het karwei werd
gebruikt, moest vasthouden. De sleep
boot „Rapid" hield gedurende de werk
zaamheden van duiker Sperling de
passerende schepen op een flinke af
stand.
„Ooievaarsnest"
Toen duiker Sperling gereed was met het
bouwen van het „ooievaarsnest" onder
water, want zó ziet de gehele installatie er
uit, was het leggen van de kabel in betrek
kelijk korte tijd gebeurd. Oók een lastig
stuk werk. De kabel was verzwaard met
een ketting en daardoor voorzien van ge
mene uitsteeksels, waaraan vrijwel alle
kabelleggers maandagmiddag hun handen
hebben verwond. Maar nu ligt de kabel
dan ook goed op zijn plaats
De stroommeter twee kilometer uit de
kust heeft recht op de onderscheiding
„wereldprimeur". Het apparaat is namelijk
enig op de wereld. Het zal de studiedienst
van de Rijkswaterstaat goede diensten
gaan bewijzen, maar ook de radardienst
van de kustwacht.
De radardienst zal door de gegevens, die
de stroommeter verzamelt en doorgeeft
aan de wal via de meetbunker öp de kop
van de Zuiderpier een laboratorium vijf
tienhonderd meter in zee bij mistig weer
ook in staat zijn om aan het vaartuig, dat
op de radar wordt binnengeloodst, gege
vens te verstrekken over de stroomsnelheid.
Voor het binnenvaren van de IJmuidense
haven is dat uitermate belangrijk.
Voor een flink aantal leden van de af
deling Velsen-Noord van de Ned. Christen
Vrouwenbond heeft ds. J. A. Peters uit Den
Haag (vroeger te Beverwijk) maandag
avond in de Da Costaschool gesproken
over „De zin van het leven," een onder
werp dat aansloot op de lezing van de arts
A. J. van Leusen uit Velsen, een maand
geleden gehouden over „ziekte, leven en
dood". Nadat ds. Peters de levensgang
van de mens had geïllustreerd, waarin
men langzaam tot de ontdekking komt af
hankelijk te zijn, kwam hij tot de vraag
welke de zin van het leven is en waar
voor men eigenlijk leeft, wanneer men
vaak bemerkt, dat het leven dikwijls el
lendigheid is. De laatste wanklank van de
dood verstikt het leven, maar juist hier
heeft de bijbel iets te leren. Dikwijls is
de gedachte, dat God anders is en het an
ders wil. Men meent vaak heel doelbewust
door het leven te gaan, doch nog vaker
heeft men geen doel. Er zijn er die met
betrekking tot de vraag over de zin van
het levéh ook in de sociale maatschappij
geen antwoord vinden; anderen wensen
geld te verdienen voor brood en spelen en
weer anderen willen met een passieve ac
tiviteit eerlijk leven, maar dit is geeste
lijke zelfmoord. Een verschuiving van het
probleem te zorgen voor een beter leven
van de kinderen is ook geen oplossing. Het
diepe perspectief over de zin van het leven
vindt men pas in het licht van de bijbel
waarbij ds. Peters herinnerde aan Job en
de gelijkenis, die Jezus gebruikte inzake
de talenten om daarmee te woekeren en
het leven geestelijk zin en betekenis te ge
ven. Het leven is een gave Gods, een roe
ping en een voorbereiding om naar God
toe te leven. Wie gelooft, zei ds. Peters
begrijpt iets van de verborgen dingen,
voor wie niet gelooft is het leven zinloos.
Voor en na de lezing hebben de dames
zich, onder leiding van mevrouw E. Schou
ten, presidente, gewijd aan enige huishou
delijke zaken.
CONCERT VAN HARMONIE
„DE EENDRACHT"
De harmoniekapel van de Koninklijke
Papierfabrieken Van Gelder Zonen n.v
„De Eendracht" zal op donderdag 27 no
vember in gebouw „Concordia" aan de
Doodweg te Velsen-Noord haar eerste
winterconcert geven.
„De Eendracht" zal voor de eerste maal
gedirigeerd worden door de heer H. Jak-
ma, die in het voorjaar officieel de vaca
ture bezette van de heer Ber Joosen we
gens diens vertrek naar Enschede.
In het programma, dat enige nieuw in
gestudeerde werken omvat, zullen de heren
■Tac. Stadt en G. J. van Leeuwen, leden
van het korps, als. solisten optreden.
„DAT ZIT WEL GOED".
De christelijke mondaccordeonvereni-
ging „Excelsior" te Heemskerk geeft, op
aterdag 22 november in zaal Dam een
uitvoering. Opgevoerd wordt de revue
..Dat zit wel goed". Hieraan werkt tevens
mede de revuegroep „Uilenspiegel". Het
geheel staat onder leiding van Eddy Teer
Voor de vijfde keer in successie is het
het eerste twaalftal van de christelijke
korfbalvereniging DKV te IJmuiden ge
lukt om beide punten in de wacht te sle
pen. Ditkeer is het, zoals verwcht werd,
geen gemakkelijke overwinning gewor
den, want het Amsterdamse Vlug en
Vaardig II, dat ook tot de kanshebbers be
hoorde, heeft zijn kans tot het laatste
fluitsignaal verdedigd. Voor de pauze
speelden de IJmuidenaren beter dan hun
tegenstanders. Zij veroverden, door mej.
Zorgdrager en H. Pul, een verdiende 2-0-
voorsprong. Na de pauze echter konden de
Amsterdammers het spel meer verplaat
sen en zij wisten de achterstand te ver
kleinen (2-1). Hierna ontwikkelde zich
een felle en spannende strijd. Toen 10 mi
nuten voor tijd J. Brink de stand op 3-1
bracht, leek de wedstrijd beslist, maar
binnen een minuut werd het 3-2. In deze
stand kwam, mede doordat de IJmuidena
ren een strafworp onbenut lieten, geen ver
andering meer.
Het Noorse schip „Sigland" is nabij het
lichtschip van Halenwettern bij Hamburg
in botsing gekomen met de kleine tankboot
„Westerade", die in de midscheeps werd
getroffen. De „Sigland" kreeg geen schade.
GROENTEVEILING BEVERWIJK
De noteringen op de groenteveiling te
Beverwijk waren dinsdag: andijvie 7 tot
15, bloemkool 21 tot 56, bospeen 17 tot 32,
waspeen 10 tot 20, prei 10 tot 23, knollen
11 tot 22, spinazie 56 tot 84. tomaten 20
tot 69.
Honderdachtenveertig bewoners van het
dorp Velsen-Zuid, die allen van mening
zijn dat de verplaatsing van de NACO-
bushalte in de lijn HaarlemAlkmaar
naar een punt aan de Rijksweg voor hen
een groot ongerief betekent, hebben de
NACO-directie verzocht de bushalte weer
terug te brengen naar een punt in de be
bouwde kom van het dorp.
De betrokken reizigers zeggen dat de
huidige plaats van de bushalte levensge
vaarlijk is door de ligging aan een zeer
druk bereden rijwielpad, waarop de pas
sagiers bij het uitstappen zonder meer te
rechtkomen. Voorts wijzen zij er op, dat de
huidige plaats van de bushalte alleen be
reikbaar is via dit rijwielpad, een plant
soen of een modderpad.
De huidige plaats van de bushalte biedt
geen enkele beschutting tegen ongunstige
weersomstandigheden, maar is integendeel,
door de open ligging voor de oostelijke
winden, zeer onaangenaam in de winter
maanden.
In het verzoek wordt ten slotte opge
merkt. dat de NACO als dienstverlenend
bedrijf in plaats van naar haar klanten
toe te komen, deze klanten dwingt zich
onnodig ver te verplaatsen om van haar
diensten gebruik te maken, aldus op grove
wijze misbruik makend van haar mono
poliepositie.
De eerste culturele middag voor de
jeugd van v.g.l.o.- en ulo-scholen, geor
ganiseerd door de jeugdsectie van de cul
turele stichting Elckerlyc, werd maandag
in het Corso Theater te Castricum door
burgemeester C. F. Smeets geopend. Er
waren circa driehonderd jeugdige toe
hoorders.
De burgemeester zei, dat het tot vreugde
stemde te mogen constateren dat de jeugd
in de gelegenheid werd gesteld om kennis
te maken met goede muziek en vooral de
muziek van tal van volksliederen.
De heer Th. Balink, bestuurder van
Elckerlyc, dankte het gemeentebestuur
voor de medewerking in deze.
Vervolgens hebben de heren Leo Rom-
merts en Willem Hielkema respectievelijk
met zang en pianospel de aanwezige jeugd
enkele goede muzikale uren bezorgd door
hun vertolkingen en uitleg van verschil
lende volksliederen o.a. uit Spanje, Schot
land, Zwitserland en Israel. De heer
Rommerts begeleidde hierbij zichzelf op
de guitaar. Willem Hielkema voerde enke
le moderne werken van Amerikaanse
componisten uit, welke bij de jeugd bij
zonder in de smaak bleken te vallen. Ook
de negro-spirituals van de heer Rommerts
golden voor Castricums jeugd als uitste
kende muzikale prestaties; zij lieten dit
in hun daverend applaus dan ook wel tot
uiting komen.
VEILING „ONS BELANG"
De veiling van Ons Belang te Castricum
had op de eerste dag der week weer niet
veel om het lijf. Spruiten en andijvie, spe
cifieke wintergroente, vormden de hoofd
schotel waarnaast ook nog enkele partijtjes
waspeen en bospeen onder de klok gingen
Bospeen kwam hierbij zelfs tot een flinke
prijs namelijk tot 0,28 per bos. De overige
noteringen waren; waspeen 0,13'/2, an
dijvie f 0,16 tot f 0,18, spruiten f 0,59 tot
f 0.76.
O
Langzaam loopt de zaal. van Musis
Sacrum in Schiedam vól, met sta
tige heren en elegante dames. De
heren nodigen de dames met een
hoofs gebaar uit om plaats te ne
men. Op gedempte toon wordt een
charmante conversatie gevoerd.
Naarmate de minuten verstrijken
wordt het stiller in de zaal slechts
het schuchter ritselen van een rok,
het ónderdrukt schuifelen van lak
schoenen op een gladde vloer. Het
publiek kijkt half gereserveerd half
gespannen naar het nog lege toneel.
Dan verschijnt een tenger jongetje
op het grote plankier. Verlegen
komt. hij naar voren, blijft wat ver
loren in de ruimte staan, nietig in
bet felle licht.
DIT GEBEURDE vijfenzeventig jaar geleden. Het kleine
jongetje was de nu negenentachtigjarige Joh. C. Berghout.
Wie kon destijds in Musis Sacrum bevroeden dat de veertien
jarige knaap, die op zo gevoelige wijze de variaties voor viool
van Charles de Bériot (een Belgische componist) uitvoerde, nog
eens zeshonderd composities van allerlei aard, zoals symfonische
werken, ouvertures en marsen op zijn naam zou brengen? Mis
schien hadden zijn vader en moeder, die hem op zijn zesde ver
jaardag een viool ten geschenke gaven, er een voorgevoel van
Pas sinds kort geniet de heer Berghout, na een respectabel aan
tal jaren die hij geheel aan de muziek en aan de opvoeding van
zijn al even muzikale kinderen wijdde, in het comfortabele
W. F. Visserhuis in IJmuiden van een rustige levensavond. Maar
nog, nu hij bijna negentig jaar is, denkt hij er over een door de
zee geïnspireerde compositie te maken. En nog speelt hij elke
dag ruim een uur viool in zijn gezellige kamer in het IJmuidens
tehuis voor bejaarden. Maar ook speelt hij elke morgen op zijn
piano, die ten gevolge van de geringe omvang van de kamer
een plaatsje in de recreatiezaal van het Visserhuis heeft moeten
vinden. Dat alles geschiedt tot groot genoegen en tot aangename
verpozing van de IJmuidense bejaarden, die vol trots over „onze
maestro" spreken.
DE HEER BERGHOUT kreeg zijn opleiding bij de Toonkunst
muziekkamer in Rotterdam, waar Willy Hes zeer bekend in
die jaren hem de eerste beginselen van de compositieleer
bijbracht. De jonge Berghout deed zijn best. Zijn talent deed de
rest. Zo kon het gebeuren dat hij op jeugdige leeftijd al kerk
muziek voor de rooms-katholieke eredienst schreef. Het bleef
echter niet alleen bij componeren. Hij trad ook op als dirigent
van kerkkoren. Als hij dit vertelt, zit ik tegenover hem in een
oude, dofgroene stoel in kamer 23 van het W. F. Visserhuis,
waar een lampje boven een muziekstandaard een zacht scheme
rig licht verspreidt. De heer Berghout gaat met zijn gedachten
terug naar vroeger tijden, naar vergleden jaren, steeds verder.
En naarmate hij meer herinneringen ophaalt, komt er meer
gloed in zijn stem, gaat hij sneller spreken. Zijn ogen (merk
waardig jong en hel lichtblauw) twinkelen, fonkelen zelfs, als
hij heel enthousiast wordt. Een fijn blosje trekt over zijn bijna
doorzichtige huid. Hij gesticuleert nog druk. Een zilveren haarlok
valt voor zijn ogen. Met een kwieke beweging strijkt hij het
haar glad. Wat heeft hij mooi haar, denk ik. En zonder dat ik
mé er helemaal van bewust ben, spreek ik deze gedachte uit.
De heer Berghout onderbreekt zijn relaas. Het is even stil. Hij
glimlacht en kijkt weemoedig naar me: „Dat was bijzonder
vriendelijk van u om dat te zeggen. Ik dank u zeer". Het com
pliment heeft hem zichtbaar goed gedaan. „Mijn vrienden zeg
gen dat ook altijd. Kijk, daar heb je Berghout, die ken je aan
zijn haar!" Dan zegt hij nog: „Ik vond het heel attent van u"
en begint weer te vertellen, te vertellen.
EEN VAN DE meest succesrijke composities van de heer
Berghout is wel de Vredescantate. die in 1919 op het Malieveld
in Den Haag door drieduizend zangers met medewerking van
de kapel van de Grenadiers werd uitgevoerd. Dit gebeurde
allemaal ter ere van de vrede. Het werd een groot succes, alle
kranten schreven er vol lof over. vertelt de componist. Hij
vervolgt: Het was heerlijk toen in Den Haag, de gebouwen van
de ministeries waren prachtig verlicht en 's avonds werd er
een magnifiek vuurwerk afgestoken. Iedereen was blij dat het
eindelijk vrede was....-De Vredescantate werd naderhand in
verscheidene steden van ons land ten gehore gebracht.
Een ander hoogtepunt in het leven van de grijze componist
vormde de bekroning van zijn tweede symfonie bij een muziek-
prijsvraag ter gelegenheid van de Schubertherdenking in
Wenen in 1928. Het bekroonde werk werd door het Residentie-
Orkest onder leiding van Frits Schuurman uitgevoerd. Van deze
uitvoering werden grammofoonplaten gemaakt, die voor de
radio ten gehore werden gebracht. Hij zegt: „Dat was een hele
gebeurtenis voor die tijd. En bijzonder vererend voor mij. Toen
zond de radio nog niet van zeven uur 's morgens tot midder
nacht uit!" De heer Berghout lijkt even de draad van zijn ver
haal kwijt te zijn. Het is of het gesprek stokt. „Er gaat te veel
door die radio tegenwoordigzegt hij fijntjes.
In 1908 werd zijn Triomfmars tijdens een muziekconcours in
Brussel bekroond. Koning Leopold van België herdacht hem
toen met een zilveren medaille, die hij nog zuinig met andere
prijzen in zijn kamer in het W F. Visserhuis bewaart. De mars
werd later door de Berliner Philharmoniker onder leiding van
prof. Rebicek op het repertoire genomen. Aardig is het verder
te weten, hoe hij tot het componeren van „Hamiet en Ophelia
kwam. Bij het aanschouwen van Shakespeare's fameuze drama
werd hij getroffen door de sterke tegenstelling tussen de ka
rakters van de titelheld (de pessimist) en Ophelia (de opti-
miste). Deze persoonlijke opvatting werkte hij uit in een suite
die door het hoforkest (een der laatste ter wereld) van de
koning van Siam werd uitgevoerd. Het stuk behoorde zelfs tot
de favoriet van deze monarch. De componist heeft een aantal
symfonieën aan bekende persoonlijkheden, zoals Sir Winston
Churchill en koningin-moeder Elisabeth van België, opgedragen
Naast al dit werk vond de heer Berghout echter ook tijd
voor het gezin. Dat in zijn huiselijk leven de muziek een belang
rijke rol speelde, behoeft eigenlijk geen betoog. Met zijn dochter
Phia en zijn zoons Henk en Theo vormde hij zelfs een huiS'
orkest. „We hebben het altijd goed gehad met z'n vijven. Toen
de kinderen het huis uitwaren, werd het vreemd stil. Maar
het leven moet z'n loop hebben.Nu is Phia Berghout har
piste van het Concertgebouw-Orkest, Henk Berghout directeur
van de Muziekschool van Toonkunst in Dordrecht en Theo Berg
hout muziekleraar in Velp.
OP DE TRADITIONELE vraag naar een merkwaardige ge
beurtenis geeft de heer Berghout ten antwoord: „Ik herinner
me nog als de dag van gisteren, dat ik eens op school de op
dracht kreeg een fuga te maken met een bijbelse spreuk als
thema. Ik zat er thuis op te studeren en kwam er maar niet
uit. Er moest ergens een fout zitten. Op het laatst zei m'n vader:
nu de petroleumlamp uit en naar bed. Omdat ik niet ongehoor
zaam wilde zijn gaf ik gevolg aan de wens van m'n vader, hoe
wel het niet van harte ging. En nu komt het curieuze. In mijn
droom zag ik de goede fuga voor me en de foute ernaast. Ik
zag de noten glashelder voor me. Met zware hoofdpijn en dood
moe werd ik wakker en herstelde de fout. Het werd een van
m'n beste fuga's. Vind u dat nu niet een mirakel.De heer
Berghout las enige dagen na deze vreemde droom een artikel
van een dokter over het verklaren van dromen. Onmiddellijk
pakte hij de pen en schreef een brief, waarin hij zijn belevenis
sen in dromenland uiteenzette. „Later vroeg de dokter mij toe
stemming om mijn geval in een boekje te verwerken, dat hij
bezig was te schrijven. Vele tientallen jaren hoorde ik er niets
meer van tot mijn dochter Phia mij kwam opzoeken en ver
telde dat een van haar kennissen het boekje had gelezen. Die
kennis had aan mijn dochter gevraagd: Heeft jouw vader wel
eens een merkwaardige droom gehad
Pieter van de Vliet
Wie Wat Waar 1959 handhaaft de
traditie van de jaarboeken 1957
en 1958: het geeft helder en
bondig een kroniek van het af
gelopen jaar, een grondige be
handeling van een bonte rij van
onderwerpen die in de actuele
belangstelling staan. Het is een
bron van informaties, een sieraad
voor de boekenkast, goed en
goedkoop.
Uitsluitend verkrijgbaar aan de kantoren van
Haarlems Dagblad/Opr. Haarl. Courant en IJmuider Courant
(Verkort weergegeven)
Lerarensalarissen I). Na het ingezon
den stuk van H. G. over „lerarensalarissen"
weten wij het dus: onbevoegden zijn toch
bevoegd' Voortaan laten wij onze bruggen
dan maar bouwen door een nandig M.T.
S.-er en dc blinde darm verwijderen door
een attraktief hoofdzuster. Talloze hoofd
ambtenaren met niet meer dan een diploma
H.B.S., rancuneuse herinneringen aan hun
schooltijd en een redelijk aantal op bureau
stoelen versleten pantalons zijn het levend
bewijs van de mogelijkheden op dit punt.
Na deze geruststelling zullen wij ons niet
verder bezorgd maken over de bevoegd
heden van het M.O.-personeel.
EEN LERAAR M.O.,
(„formeel" bevoegd!)
Leraarssalarissen (II) Het is merk
waardig dal ongeveer iedereen alles weet
van het onderwijs. „Wij zijn toch allemaal
op school geweest?!" Onlangs schreef „een
abonné" dat leraren 26 a 29 uur per week
werken. Zaterdag konden wij vernemen dat
de zogenaamd onbevoegden mensen zijn
uit het U.L.O. met een akte M.O.-A, „ge
heel voor hun taak berekend". De werke
lijkheid is dat er tegenwoordig ook mensen
op de middelbare scholen komen „lesgeven"
die indertijd eens een einddiploma H.B.S.
hebben behaald en nu gaan beginnen of het
begonnen zijn zich voor te bereiden voor
een examen M.O.-A. Lieden die onbevoegd
de geneeskunde uitoefenen komen voor de
strafrechter, mensen als bovenbedoeld
worden door de minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen benoemd aan
Rijksscholen: ze worden betaald voor hun
overtreding.
Als het gaat over notariaat, laat men
(terecht) de zaken aan de notarissen over,
zijn juridische zaken in het geding, dan
komen (natuurlijk) de juristen er aan te
pas, maar als het Voorbereidend Hoger en
Middelbaar Onderwijs ter sprake komt,
dan is het woord aan de man van de straat.
Lieden als „een abonné" en H. G. zijn
waarschijnlijk nóg schuldiger aan de nood
toestand bij het V.H. en M.O. dan de minis
ter.
NOURRI DANS LE SéRAIL
Lerarensalarissen (III). In het inge
zonden stuk van 15 november over leraren
salarissen staan enkele onjuistheden Bij de
vaststelling van het salaris van een leraar
mag geen rekening gehouden worden met
de vakanties. Er komt n.l. nergens een
desbetreffend wetsartikel voor, ook niet in
landen, waar die vakanties aanmerkelijk
FRANKFURT (UPI) Een biljet van
tien dollar zal H. Koning, een bewoner van
Vlieland, binnenkort ervan overtuigen,
dat een Amerikaan zijn woord houdt. Hij
krijgt dit gèld voor het vinden van een
fles met een brief erin, die twee Ameri
kaanse kinderen, de achtjarige Bamb:
Hunt, en haar driejarige broertje Bill, op
26 augustus in de Noordzee wierpen. Zij
waren op weg van Amerika naar West'
Duitsland en wilden graag aan de weet
komen, of de fles misschien eerder in
Europa zou aankomen dan het schip.
Precies een maand later, op 26 septem
ber werd de fles gevonden op het strand
van Vlieland door H. Koning. Hij zond de
brief terug en schreef eronder: „Bij voor
baat bedankt voor de tien dollar. Het zal
me benieuwen of een Amerikaan zijn
woord houdt".
Bambi en Bill hebben nu de tien dollar
verstuurd. Deze correspondentie per fles
kan hun vader nog wel in de papieren
lopen, want zij hebben ook midden op de
oceaan nog een fles uitgeworpen met de
zelfde boodschap.
GREAT YARMOUTH (UPI) De ha-
ringaanvoer in Yarmouth is tot nu toe
slechter dan enig voorafgaand jaar. De
totale aanvoer tot maandag was 32.199
vaten. Het dieptepunt in de aanvoer in
1956 bleef dan nog altijd op een peil van
60.213 vaten.
Bij de Wexfoxkust van Ierland werden
maandag dichte scholen prachtige haring
aangetroffen. Vijftig Ierse, Duitse, Schotse,
Nederlandse, Franse en Belgische vissers
doen daar goede vangsten. Men verwacht
te, dat het aantal daar vissende schepen
wel spoedig verdubbeld zou zijn.
NEW YORK (Reuter) Engeland,
Frankrijk, de V.S., Australië, Malaya,
Griekenland, Honduras, Italië, Liberia,
Nicaragua en Thailand hebben maandag
in de juridische commissie van de Alge
mene Vergadering der UNO een resolutie
ingediend, waarin wordt voorgesteld dat in
juli of augustus op een nader te bepalen
plaats een tweede internationale confe
rentie over het zeerecht wordt gehouden.
Op deze conferentie zouden de kwesties
van de visserijgrenzen en de breedte der
territoriale wateren, waarover men op de
eerste conferentie te Genève geen over
eenstemming bereikte, verder besproken
kunnen worden.
langer zijn dan bij ons, zoals in Zweden en
Frankrijk. Indien iemand de vakanties van
de leraren deelachtig wil worden, zal hij
ook hun taak moeten aanvaarden, en dat is
iets, wat velen terughoudt. Deze taak is,
met inbegrip van de vakanties, niet lichter
dan van welke ambtenaar ook. Het was
unfair en wettelijk ontoelaatbaar, dat mi
nister Cals de vakanties als argument in de
Tweede Kamer bezigde.
Dat er, buiten het leraarsambt, nog meer
moeilijke beroepen voorkomen, is bekend.
Er zijn inderdaad (gelukkig) ambtenaren,
die werk mee naar huis nemen en aldus
doen blijken dat zij verantwoordelijkheids
gevoel bezitten. Dat alle hogere ambtena-
en dit doen, zelfs dat dit tot hun eigenlijke
taak zou behoren, is een pertinente leugen.
Het gebeurt incidenteel. Bij leraren ligt dit
anders. Hun taak thuis en overigens buiten
de school is een veelvoud van hun eigen
lijke schooltaak.
De steller ziet de toestand bij het M.O.
nogal rooskleurig. Het verslag van het
departement van O., K. en W. over 1955
kan hem misschien uit de droom helpen. In
een stad als Haarlem, met haar gunstige
ligging, valt dit alles ook wel mee. Het
aantal onbevoegden is hier betrekkelijk ge
ring. Dat de onbevoegde leraar 15°/o salaris
aftrek „geniet" en naast een zware school
taak moet trachten een B-acte of akademi-
sche graad te halen, waar zijn werk voor
leraren geen geschikt onderwerp vormen
de school noodzakelijkerwijs onder moet
lijden, zij hier terloops vermeld. De opmer
king „de onbevoegden zijn geheel voor hun
taak berekend" is waarschijnlijk als een
grapje bedoeld.
Mijns inziens zal het tekort aan docenten
wel opgeheven kunnen worden door een
betere bezoldiging. Wat wij voorlopig ver
langen is niets anders dan een rechtvaar
dige behandeling.
Tenslotte meen ik dat de salarissen der
voor publieke discussie, doch voor overleg
tussen lerarenorganisaties en bevoegde in
stanties Deze weten n.l. precies waarover
zij praten.
B. VAN SOLDT
Inderdaad. En daarom is thans hier
mede de discussie over dit onderwerp in
deze rubriek gesloten. Red.
Arenden. Het artikel over de zeearend
in onze courant van zaterdag, was mij
uit het hart gegrepen. Hoezeer de schrijver
daarvan gelijk had bleek mij diezelfde
middag. Ik kwam namelijk te weten, dat
de eerder waargenomen arend zich nog
steeds ophoudt in het duin, en dat er in
Zandvoort jagers zijn, die het plan hebben
opgevat de zeldzame, door de wet be
schermde, vogel te schieten en hem op te
zetten.
Wanneer zij in hun opzet slagen, zal de
vogelstand onherstelbare schade lijden, die
door geen honderd gulden boete kan wor
den goedgemaakt. Opgezette arenden zijn
er genoeg, levende maar al te weinig.
J. DE HAAN
Zuivelprobleem. Wij bezitten een Bu
reau voor de Zuivel dat grote bedragen
vergt. In alle bladen worden zeer kostbare
advertenties geplaatst over melk, boter en
kaas, die blijkens C.B.S, de omzet niet ver
hogen.
Verse roomboter wordt tegen hoge koel-
huiskosten opgeslagen en daarna, na veel
gemaakte kosten dus, goedkoper verkocht
dan toen de verse boter er in ging.
Op ieder beschikbaar plekje worden
kostbare reclamebiljetten geplakt over
boter, melk en kaas, waarin niemand be
lang stelt. Waarom die enorme kosten?
Er is kennelijk een overproduktie door
een teveel aan koeien. Als er ondercon
sumptie was, moest de consumptie door de
kostbare reclame gestegen zijn, doch die
blijft percentsgewijze hetzelfde. Is het dan
niet logisch het aantal koeien te beperken?
Andere zakenmensen moeten ook zelf
hun boontjes doppen, wat vaak met zeer
veel energie en zorg moet gebeuren.
Hopende dat H.H. Kamerleden eens de
moed hebben om deze dure kos bij de
horens te nemen.
T. VAN IPEREN.
Gratificaties. De jaarlijkse gratificaties
voor het rijkspersoneel zijn uitgereikt.Weer
heeft ondergetekende zich dit jaar afge
vraagd, of het de bedoeling van de regering
is tweedracht te zaaien onder haar eigen
ambtenaren? Dan is zij daar in geslaagd.
Als 1 op 10 in aanmerking komt v or een
gratificatie, dan zullen de resterenden zich
afvragen of zij minder zijn dan die ene
collega. De bedoeling van de regering zal
wel zijn, een aansporing te geven tot betere
dienstbetrachting, doch de praktijk heeft
nu wel bewezen, dat deze waarderings
premie schadelijk is voor de stemming en
de arbeidslust. En waar deze ontbreken, is
geen goede arbeidsgemeenschap mogelijk!
EEN AMBTENAAR
„DIE SCHöPFUNG"
IN ZAAL ROOZENDAAL y
Het gemengd Castricums zangkoor St
Caecilia heeft zaterdagavond in zaal Roo-
zendaal te Castricum een uitvoering gege
ven van „Die Schöpfung" van Haydn. Hier
aan werd medewerking verleend door de
sopraan Leny Schindeler, de tenor Henk
Marcker en de bas Leo Rommerts.
Onder directie van de heer Stephen
Jansen, met aan de piano de bekende
toonkunstenaar Anton de Beer, is vol over
gave en bezieling gezongen. Helaas was de
zaal niet geheel bezet.
