VmhcJk,
Zolang er Hoffnung is
zal er leven zijn
„SUIKER" VAN HUGO CLAUS
Contact tussen Nederlands Ballet
en Sonia Gaskell hersteld
1.
Sterk en ontroerend
Uw haar glanst mooier met
-haarcrème
De negen Muzen "y
RENAULT „VIER" 1959!!
11
'dejC.uxe'
Rotterdamse schouwburg
wordt gerestaureerd
Meerderheid van Eindhovens
raad voor nieuw stadhuis
Prof. A. N. Molenaar
overleden
Oud-hoogleraar en lid
der Eerste Kamer
Minister Vondeling:
Aardappelteelt in bollen
streek wordt verboden
Gasleiding brak door
grondverzakking
Leden van ambassades uit
Den Haag spelen toneel
De voorraad
slinkt nu snel
95
Balletmeester Harkarvy
Ir. W. L. van Lakerveld
industrie-adviseur
Francoise Mallet-Joris
wint de Prix Femina
„Roof van de gordel" tot
donderdag uitgesteld
GARAGE DEN HOUT
GEGADIGDEN GEBRUIKTE WAGENS,
Critiek van leraren op
nota van minister Cals
Philips aangeklaagd door
Amerikaanse justitie
Anti-trustwet overtreden?
DINSDAG 25 NOVEMBER 1958
„Suiker" na „Een bruid in de mor
gen" en „Het lied van de moordenaar"
het derde avondvullende stuk van de nog
geen dertigjarige Vlaamse letterkundige
Hugo Claus is maandagavond als
abonnementsvoorstelling in de Haarlem
se Schouwburg door het Rotterdams To
neel gespeeld. Zaterdag heeft de landelij
ke première plaatsgehad. Het is aan de
oppervlakte een brok naturalisme, dat
men in deze tijd haast niet meer voor mo
gelijk had gehouden. Daarbij vertoont het
alle uiterlijke kenmerken van het roman
tische melodrama: de zelfkant van de
maatschappij, de sentimentele pose, de
verheerlijking van de prostituée, waarin
een blanke kern van zuiverheid ongerept
is bewaard. Het menselijk avontuur daar
in wordt uitgewerkt volgens het sche
ma van de driehoeksverhouding. Voor de
„vlucht uit de werkelijkheid" is het tradi
tionele middel der langzame zelfmoord
door overmatig alcoholgebruik door de
omstandigheden aangewezen. Dat is alle
maal waar. En het hadden evenzovele be
zwaren kunnen zijn. Niettemin is hier zoal
geen meesterwerk dan toch een bewogen
documentaire geschapen. Het wonder van
het dichterschap heeft deze stof veran
derd, heeft om een dionysische leuze te
gebruiken het slijk in goud herschapen.
In wat Hugo Claus zelf noemt „dit goor en
luisterrijk gedoe" herkent men de opwellin
gen van de verborgen machten van het le
ven. Het lijkt mij niet juist om dienaan
gaande van „poëtisch realisme" te spre
ken. De gedachten worden daardoor trou
wens veeleer op een versierde werkelijk
heid gericht. Hugo Claus daarentegen laat
een grandioze ontluistering zich voltrek
ken, tot er nauwelijks ruimte voor enige
illusie overblijft. Dat is naar mijn mening
de aard van zijn dichterschap, in de oor
spronkelijke zin van verdichting tot op de
kern van naakte waarheid. Tenslotte staat
de mens alleen met zijn natuur.
Die mens is Hugo Claus, die dit stuk on
miskenbaar heeft geschreven uit een in
nerlijke noodzaak. Als ik het goed zie, zijn
de beide hoofdpersonen, Max en Kilo, af
splitsingen van zijn eigen wezen die tot
een beslissende breuk met elkaar worden
geconfronteerd. Aan het slot gaan zij ieder
hun eigen weg. Men denkt aan een regel
van Marsman: één hart blijft thuis en één
gaat op reis, maar geen van twee vindt het
paradijs. Tot die ontroerde conclusie ben ik
gekomen op grond van de fenomenale
authenticiteit, niet alleen van de sfeer,
waarin de handeling zich voltrekt, maar
vooral van de toon.
Er heerst een echtheid, die in geen dra
matische reportage bereikt kan wor
den, die alleen door een bij het gebeuren
ten nauwste betrokkene opgeroepen kan
worden. Misschien is deze fundamentele
originaliteit te opvallender, doordat men
gemakkelijk verwantschappen en mogelijk
zelfs voorbeelden kan aanwijzen. „Muizen
en mensen" van Steinbeck zal Claus ten
hoogste vaag voor de geest hebben ge
staan. Men bemerkt veeleer invloeden van
Faulkner, men wordt meer nog overeen
komsten met O'Neill gewaar en noch is
het heel wel mogelijk dat hij, die eens be
weerd heeft „alles ter wereld" gelezen te
hebben, het oeuvre van laatstgenoemde
niet of nauwelijks kent. Dat hij door
Beckett op het idee is gebracht ae motie
ven van liefde en vriendschap te laten pa
rodiëren door een in onnozelheid bejaarde
tweeling lijkt wel vast te staan, maar het
is een fascinerende kunstgreep, die volko
men past in het geraffineerde patroon
van deze geromantiseerde autobiografie in
spelvorm.
Dat „Suiker" een omwerking is van een
vroegere novelle, zou men, als Hugo Claus
het niet zelf had meegedeeld, waarschijn
lijk wel hebben afgeleid uit de suggestief
ter zake dienende maar te breedvoerige
inleiding. Pas in het derde van de zes
tafrelen wordt begonnen met de ontwik
keling van het eigenlijke conflict. Overi
gens is de registratie van het „klimaat"
bijzonder knap. De schrijver heeft tien
jaar geleden zelf gewerkt in de betonnen
barakken tussen de seizoenarbeiders in de
Noordfranse suikerindustrie. Er heerst
tussen die miserabele ballingen, van al
le comfort der beschaving verstoken, een
gespannen saamhorigheid. Dat wil zeggen:
Advertentie
CREAM CRACKERS
met het
geheel eigen
karakter. Per groot
pak 75 ct. Los 28 ct
per 100 gr. Ook zoutloos
Door het intensieve gebruik van de Rot
terdamse schouwburg, een gebouw dat als
noodvoorziening was bedoeld en nog werd
ingericht met naoorlogse materialen, gin
gen het meubilair en de vloerbedekking in
de zaal steeds duidelijker om vernieuwing
vragen. Door de bestedingsbeperking
moesten echter de noodzakelijke voor
zieningen worden opgeschort, maar de
dienst van gemeentewerken heeft nu een
plan tot restauratie van het interieur op
gesteld, dat vernieuwing van de stoelen,
wijziging van de zaalvloer, vernieuwing
van vloerbedekking en stoffering, restau
ratie van de gele en blauwe foyers, ver
betering van de ventilatie en akoestische
voorzieningen met zich meebrengt.
Naast de vernieuwing van de inventa
ris moeten, voornamelijk in het belang
van het Rotterdams Toneel, voorzie
ningen worden getroffen om meer ruimte
te verkrijgen. Het wordt een ernstig be
zwaar geacht, dat in de schouwburg een
decoratelier en repetitie- en kantoorloka^
len ontbreken.
Architect H. Sutterland, die destijds de
schouwburg heeft gebouwd, heeft nu een
schema opgesteld, waarin de belangrijk
ste verbeteringen zijn aangebracht.
zij zijn loonslaven, die ook in hun vrije
tijd dezelfde horigheid kennen aan de
drank, aan vrouwen. Zij zinken steeds die
per in de modder. Illustratief hiervoor is
de figuur van de gewezen wielrenner Ja
ger, die niet alleen zijn werkterrein heeft
in het moeras, maar tot de volgende uit
spraak wordt gedwongen door zijn onver-
Hierboven: Ina van Faassen en Guus
Hermus, hieronder: Leo de Hartogh en
Jan Lemaire in „Suiker" van Hugo
Claus.
mogen zich als een persoonlijkheid te
handhaven: „Je eindigt in het peloton of
je moet opgeven".
Als de campagne ten einde loopt, ver
schijnt in dit daglonersmilieu de verleide
lijke Malou, die in het vorige seizoen door
de Don Juan van het gezelschap, de koude
machtswellusteling Max, te gronde is ge
richt. Hij heeft op alle denkbare manie
ren van haar geprofiteerd en haar vervol
gens in de steek gelaten. Haar neergang
op het hellende vlak lijkt onstuitbaar.
Maar zij maakt een ongekende tederheid
wakker in de ruwe kolos Kilo, die gelooft
dat zij anders is dan de anderen. Er be
staat tussen Max en Kilo grofgehechte
vriendschap op basis van bescherming en
afhankelijkheid. In Max wiens destruc
tieve neigingen een gevolg van een moe
derbinding zijn ontvlamt een kwaad
aardige jaloezie. Door zijn bijtend sluwe
onthullingen van haar aan Kilo onbekende
verleden wordt de idylle kapot gemaakt.
In wanhoop vergooit Malou zich opnieuw
en dan wordt Kilo bewogen tot een mach
tige ontferming. Als de anderen zingen in
beschonken toestand, dat zij nog niet naar
huis gaan, nog lange niet, neemt hij haar
mee met de moed der volslagen wanhoop.
Opzettelijk heb ik de verhalende inhoud
naverteld in de gestandaardiseerde ter
men van wat de vorige generatie een keu
kenmeidenroman noemde. De daden zijn
doorzichtig genoeg en daar gaat het ook
niet om. Het zijn de drijfveren, die wor
den blootgelegd. Een gecamoufleerde dub-
belnatuur wordt ontmaskerd. De roman
tiek slaat als een koorts naar binnen en
werpt vlammen in het labyrint van de ziel.
Op een geheimzinnige manier horen Kilo
en Max bijeen, tegenpolen van eenzelfde
wezen, plaatsvervangende grootheden.
Het kan nauwelijks verbazing wekken, dat
Max het scherpst is getekend. Hij wordt
door Guus Hermus volmaakt gespeeld als
een opschepper met giftig ressentiment
uit besef van zijn zwakheid, met zijn ver
nietigende optreden uit door steriliteit ver
hevigde rancune en met zijn onbehouwen
hunkering naar kameraadschap. Een zeer
speciale verbetenheid klinkt door in zijn
uitbarstingen van wrok en spijt. Prachtig
is daarnaast de zachtmoedige, domme lob
bes, waarmee Leo de Hartogh een onver
getelijke indruk maakt. Op de een of an
dere manier wekt hij een relatie met het
schaamtegevoel. Het is mede door de
vaagheid een hachelijke rol, die met een
bijna lijfelijke warmte is waargemaakt.
Onder een onuitwisbare bovenlaag van
een geciviliseerde levenshouding brengt
Ina van Faassen zoveel emotionele intensi
teit in het geding, speciaal na de pauze,
dat zij Malou toch geloofwaardig maakt.
Men wordt te sterk een intelligent gebruik
van technische middelen gewaar, maar dat
verhindert niet dat men tenslotte van haar
cynisme en aandoenlijk verlangen omvat
tende creatie onder de indruk komt. De bij
rollen zijn zonder meer subliem, al ont
snapt Ton Lutz niet helemaal aan de dia
kenhuismannetjesstijl in zijn overigens
kernachtig rake typering van de doortrapte
oude snoeper (Max die zichzelf overleefd
heeft). Tot de mooiste prestaties behoort
de andere Minne van Jan Lemaire, een
stiekeme genieter met wraakcomplexen
(spiegelbeeld van de beide hoofdpersonen
in een uitgeblust stadium). Pim Dikkers
geeft aan de mislukte kampioen een waar
achtig accent, Onno Molenkamp is als een
nauwelijks en dan nog alleen gebroken
Frans sprekende Pool een boeiende verschij
ning in het door de regie van Ton Lutz
feilloos op de kennelijk inspirerende in
tenties van de auteur afgestemde ensemble.
De decors van Nicolaas Wijnberg dienen
voorbeeldig als een naturalistische achter
grond voor de kweekplaats van de diepe
ontroering, waar het in alle kunst tenslotte
om begonnen is. Men wordt door de per
fecte voorstelling van een waarachtig men
selijk en met evenwichtige ritmiek opge
bouwd document aangeraakt door een
pathetische bezieling, die in het heden
daagse uitgaansleven tot de zelzaamheden
behoort.
David Koning
Na een discussie, die zes uren duurde,
heeft de gemeenteraad van Eindhoven
met 26 tegen 13 stemmen besloten tot het
beschikbaarstellen van een krediet van
12.000.000.- voor het bouwen van een
nieuw stadhuis op basis van een schets
ontwerp van ir. Jan van der Laan. Voor
stemmers waren alle leden van de K.V.P.-
fractie en de P.v.d.A.-wethouder mr. P.
van 't Hoff.
Op 70-jarige leeftijd is overleden prof.
mr. A. N. Molenaar, oud-hoogleraar aan
de Leidse universiteit in de sociale wetge
ving en lid van de Eerste Kamer der Sta-
ten-generaal voor de V.V.D. sedert juli
1946. Prof. Molenaar was van 1938 tot
1958 Leids hoogleraar. In de loop van het
vorige academische jaar heeft hij, in ver
band met het bereiken van de pensioenge
rechtigde leeftijd, zijn hoogleraarsfunc
tie neergelegd.
Prof. Molenaar werd 20 april 1888 te
Waddinxveen geboren. Hij bezocht de hbs
te Leiden en na het staatsexamen te heb
ben afgelegd, studeerde hij rechten aan de
rijksuniversiteit te Leiden, waar hij in
1916 promoveerde op een proefschrift
„Het rechtskarakter der begroting." Hij
trad in dienst van de gemeente Utrecht en
was als commies-griffier ten stadhuize
werkzaam.
Nadat hij jarenlang algemeen secreta
ris van het Verbond van Nederlandse
Werkgevers was geweest, werd hij vice-
voorzitter van deze organisatie. Hij verte
genwoordigde de Nederlandse werkgevers
vele malen op conferenties van de Interna
tionale Arbeidsorganisatie te Genève.
In 1928 werd hij privaat-docent in het
arbeidsrecht aan de rijksuniversiteit te
Leiden. In 1938 volgde zijn benoeming tot
bijzonder hoogleraar vanwege- de stich
ting Labor met als opdracht de sociale
wetgeving van Nederland te doceren. Na
de bevrijding werd hij buitengewoon hoog
leraar en van 1951 tot voor kort gewoon
hoogleraar.
Prof. Molenaar was ridder in de orde
van de Nederlandse Leeuw en officier ln
de orde van Oranje Nassau.
De begrafenis heeft heden in stilte te
Wassenaar plaatsgehad.
De minister van Landbouw, Visserij en
Voedselvoorziening, dr. ir. A. Vondeling,
heeft gisteren een werkbezoek aan Zuid-
Holland gebracht. Hij heeft met autoritei
ten en belanghebbenden gesproken over
tal van agrarische problemen en daarbij
onder meer gewezen op het grote belang
van dezer dagen te publiceren besluit tot
verbod van aardappelteelt in bepaalde de
len van de tuinbouw- en bloembollenstre
ken. De tuinbouw had in 1957 een veiling-
waarde van 289 miljoen gulden voor
groenten, fruit en snijbloemen. Ook bloem
bollen en Boskoopse produkten vertegen
woordigen een zeer grote waarde en zijn
bijzonder belangrijk voor de uitvoer.
De Plantenziektekundige Dienst kan de
aan uit te voeren produkten te stellen eisen
niet hoog genoeg maken. Men is elders
terecht kieskeurig en wenst uitsluitend ge
zonde produkten. Bovendien kunnen plan
tenziektekundige eisen naast fiscale bar
rières in de handelspolitiek opgeworpen
worden. We mogen, aldus de minister, nu
de E.E G. op gang komt en een vrijhan
delszone in het verschiet ligt, aan deze
mogelijkheid geen kans geven. Eén rotte
appel maakt de hele mand te schand. In
dit licht bezien, zei minister Vondeling,
wordt het verbod van aardappelteelt in
bepaalde streken duidelijk. De voor uitvoer
bestemde produkten als bloembollen en
Boskoopse produkten mogen niet onder
verdenking komen, dat zij de aardappel-
moehied zouden kunnen verspreiden.
De 65-jarige mevrouw J. Bothof-Degens
die aan het Berckepad te Dordrecht woon
de, is door gasverstikking om het leven
gekomen. Het gas was haar woning bin
nengestroomd doordat door een grondver
zakking een ijzeren toevoerbuis was ge
broken. Buren vonden de vrouw in de gang
van haar woning. Zij was toen reeds over
leden.
Ook in Rotterdam heeft zich een geval
van gasverstikking voorgedaan, waarvan
de 80-jarige weduwe J. van der Wardt-
Kruidenier het slachtoffer is geworden.
Buren roken een sterke gaslucht en waar
schuwden de politie. Deze drong het huis
binnen en vond de vrouw dood te bed. Bij
onderzoek bleek in de keuken die aan haar
slaapkamer grenst, een gaskraan open te
staan.
Advertentie
De „Anglo-American Theatre Group",
bestaande uit leden van de Amerikaanse,
de Britse, de Canadese en de Australische
ambassade, heeft maandag in Den Haag
een voorstelling gegeven van „The reluc
tant debutante" van de Engelse schrijver
William Douglas Home. Ook dinsdag en
woensdag worden nog voorstellingen ge
geven. De opbrengst is bestemd voor het
kinderkerstfeest van het Leger des Heils.
Het bestuur van het Nederlands Ballet
heeft maandag tijdens een persconferen
tie in 's-Gravenhage, die ook door 't hoofd
van de afdeling kunstzaken dier gemeen
te werd bijgewoond, bij monde van voor
zitter mr. P. A. Huet opening van zaken
aangaande de „kwestie Sonia Gaskell" ge
daan. Zoals men zich zal herinneren heeft
de artistieke leidster van dit gezelschap bij
het begin van dit seizoen schriftelijk haar
ontslag ingediend, waarop het bestuur
heeft gereageerd met het verzoek deze
aanvrage in beraad te houden. Mevrouw
Gaskell is daarop voor een rustperiode van
een jaar naar Parijs vertrokken, waar zij
thans verblijf houdt. Het bestuur, uitdruk
kelijk van mening zijnde dat het Neder
lands Ballet en Sonia Gaskell bijeenhoren,
kon het positieve geluid laten horen, dat
het contact is hersteld. In een brief aan
het bestuur heeft mevrouw Gaskell richt
lijnen gegeven voor het te voeren beleid
gedurende haar afweizgheid. De door haar
gekozen en aangestelde balletmeester
Benjamin Harkarvy, sedert september in
dienst, is door haar op de hoogte gesteld
van de te volgen gedragslijn inzake de
training, de instandhouding van het oude
en de voorbereiding van het nieuwe reper
toire. Te Parijs heeft mevrouw Gaskell de
nodige afspraken gemaakt met de van ge
boorte Australische ballerina Joan Cad-
zow, die gedurende een maand (tot 20 de
cember) als soliste aan de voorstellingen
van het Nederlands Ballet zal meewerken.
Verder zijn er onderhandelingen gaande
met het echtpaar Job Sanders en Sonia
Arova om gedurende een korte periode te
gasteren.
Het bestuur van het Nederlands Ballet
had reeds eerder van mevrouw Gaskell
de schriftelijke verzekering ontvangen,
dat zij zich oververmoeid gevoelde en
dringend rust moest nemen. De nadien ge
rezen moeilijkheden waren louter van or
ganisatorische aard. Om de gezagsver
houdingen zuiver te stellen werd mevrouw
Gaskell tot directrice benoemd. Toen de
ambities van de administrateur zich be
gonnen uit te strekken tot het gebied van
de algemene leiding zag het bestuur, dat
mevrouw Gaskell wilde behouden, zich ge
noodzaakt hem te ontslaan. Om een goede
samenwerking in de toekomst te verkrij
gen zal het nodig zijn de verhouding tus
sen artistieke en zakelijke leiding scherp
aan te geven. Het is bijzonder moeilijk
een integere en competente administra
teur te vinden. Er zal iemand aangesteld
moeten worden, die zonder overschrijding
van zijn bevoegdheden de omstandigheden
weet te regelen, waaronder de groep rus-
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllll!ll!llllllll9ll!lllli!'"!IHI!l!tl||!""|"||""|"""||[M
Een welgemeende raad: wanneer
u van plan bent voor u zelf, o<
voor een ander het Jaarboek
W.W.W. 1959 te kopen, wacht dan
niet te lang. Hoewel wij de op
lage hebben verdubbeld om aan
de vraag te kunnen voldoen,
begint het einde in het zicht te
komen. Het kan nu nog, koop NU:
288 bladzijden
honderden illustraties
stevige band
Uitsluitend verkrijgbaar aan de kantoren van
Haarlems Dagblad/Opr. Haarl. Courant en Umuider Courant
tig kan werken en die het mogelijk maakt,
dat mevrouw Gaskell zich alleen op de
kunstzinnige vorming van haar ensemble
en het repertoire kan richten. Uit het bal
let zelf gerezen verlangens zijn inmiddels
nog in overleg met mevrouw Gaskell ge
regeld. Tijdens haar afwezigheid wordt
een deel van haar taak overgenomen door
balletmeester Harkarvy, die voor pedago
gische werkzaamheden voorlopig voor
drie maandeh assistentie van de Ameri
kaanse danseres Constance Garfield heeft
gekregen. Een kleine commissie uit het
bestuur houdt wekelijks toezicht op de
gang van zaken.
De voorzitter toonde zich bijzonder
dankbaar, dat mevrouw Gaskell voor
haar vertrek de heer Harkarvy heeft aan
gesteld. Deze verklaarde een buitengewo
ne waardering te hebben voor het werk,
dat in vier jaar tijds tot stand is gebracht.
Hij merkte op: „Er zijn blijkbaar mensen
die hebben gezegd dat mevrouw Gaskell
een slechte leidster is. Als zij een slechte
leidster was, dan zou hier een chaos heb
ben geheerst en het Nederlands Ballet in
elkaar zijn gestort. Er heerst geen chaos
en het Nederlands Ballet werkt met ani
mo in de door haar aangegeven richting
verder. Wij hebben dezelfde idealen. Me
vrouw Gaskell en ik zijn beiden van me
ning, dat het ballet geen ouderwets tijd
verdrijf maar een ernstig te nemen
kunst is." Binnenkort zal aan het reper
toire een nieuw werk worden toegevoegd,
waarmee Hanny Bouman haar debuut als
choreografe maakt. Deze maand worden
nog drie voorstellingen gegeven (vandaag
in Utrecht, de 26ste in Amsterdam en de
29ste in Den Haag) met medewerking van
het Utrechts Stedelijk Orkest en met An
ton Kersjes als dirigent.
De balletmeester Benjamin Harkarvy
is te New York geboren als zoon van een
Russische moeder en een Amerikaanse
vader. Zijn opleiding genoot hij aan de
school van Michael Fokine, bij George
Balanchine en bij Madame Anderson
Ivantzova, wier assistent hij was. Hij
maakte deel uit van het Lyric Opera Bal
let te New York, trad met een eigen groep
op in het Jacobs Pillow Dance Festival te
Lee in Massachusetts en werd vervolgens
tot directeur van het Royal Winnipeg
Ballet benoemd. In Canada verzorgde hij
ook een wekelijks pedagogisch televisie
programma. Met het Nederlands Ballet
hoopt hij van zijn vele choreografische
werken onder meer „Four times six" op
muziek van Walter Mourant en een nieu
we bewegingscompositie in te studeren,
waarbij zijn voorkeur naar het Strijk
kwartet van Ravel of een hoboconcert van
Cimarosa uitgaat. In Canada behaalde
hij succes met „The walk between" naar
een gedicht van Dylan Thomas op muziek
van Hindemith en „Sarabande" op de
„Suite pour le piano" van Debussy, als
mede met een ballet op het Paljas-thema
met muziek van de jonge Amerikaan Ri
chard Wernick.
De minister van Economische Zaken
heeft benoemd tot algemeen adviseur
voor industriële projecten ir. W. L. van La
kerveld, directeur voor industriële inves
teringen bij het Directoraat-generaal voor
de Industrialisatie en Energievoorzie
ning.
Ir. Van Lakerveld zal zich naast de al
gemene technisch-economische proble
men, waarmede hij zich als chef van de
hoofdafdeling industriële investeringen
reeds bezighoudt, mede in verband met
het Westeuropese integratiestreven, in
het bijzonder ook op de hoogte stellen van
de maatregelen, die in de Westeuropese
landen worden getroffen ter bevordering
van het industriële klimaat.
De achtentwintigjarige Franpoise Mal
let-Joris heeft voor haar roman „l'Empire
Celeste" de Prix Femina gekregen.
De winnares, moeder van drie kinderen,
is van Belgische afkomst. Zij studeerde in
Antwerpen, Brussel, Philadelphia en Pa
rijs. Nadat zij in België haar eerste bundel
gedichten had uitgegeven, publiceerde zij
in Parijs haar eerste roman: „Le rempart
des beguines", waarmee zij veel succes
oogstte. Later schreef zij „La chambi-e
rouge", „Cordelia" en „Lesmensonges".
Vooral dit laatste boek kreeg zeer goede
critieken.
De voorstellingen van „Roof van de gor
del" door de toneelgroep „Ensemble" in
het Nieuwe de la Mar theater in Amster
dam zullen tot donderdag niet doorgaan
met het oog op een stemaandoening van
de acteur Lo van Hensbergen.
Van Djjcks gestolen. Twee kleine por
tretten van de Vlaamse schilder Van Dijck
zijn zaterdag uit het museum van Aix-en-
Provence in Frankrijk gestolen. De schil
derijen die een waarde van vijftigduizend
gulden vertegenwoordigen, zouden door
drie jongelui zijn meegenomen.
LONDEN (UPI) Het „Hoffnung Sym
phony Orchestra" een weinig perma
nent ensemble van honderdtwintig leden,
dat bij zijn instrumentarium waterem
mers, een espressomachine, een misthoorn
en een rotsbreker telt heeft vrijdag
avond in de Royal Festival Hall te Lon
den een concert van drie uur gegeven, dat
door zijn „uitvinder" het „Hoffnung-Fes-
tival van interplanetaire muziek 1958" ge
doopt was.
Het was een heel bijzonder concert. De
directeur van de Festival Hall had, voor
het concert begon, het publiek gewaar
schuwd dat Gerard Hoffnung een be
kende „cartoonist" geen genoegen zou
nemen met hoestbuien. De eerste persoon,
die tijdens dit concert kuchte, werd van
het orkestpodium af door twee mariniers
neergeknald met „losse flodders" uiter
aard.
Niets was Hoffnung heilig. Zijn „meta
morfose van een slaapliedje" met de
aanduiding allegro commerciale in modo
telivisione bestond uit een lofzang op
een bekende drank-voor-het-slapen gaan,
gezongen door de sopraan April Cantelo en
de bas-bariton Ian Wallace, door Malcolm
Arnold gedirigeerd. De maestro zelf diri
geerde daarna het „Concert voor dirigent
en orkest" van Francis Chagrin, in welk
oeuvre de dirigent zestien maten solo
krijgt toebedeeld. Hoffnung gebruikte ze
om rennend door het orkest en de zaal,
een duel te voeren met de pianist Joseph
Cooper.
Dirigent Malcolm Arnold had na een
burleske compositie van Aaron Copland
weinig moeite met zijn „Verenigde Na
ties" voor drie militaire muziekkorpsen,
die verschillende marsen in verschillende
tempi mochten spelen om het orkest aan
te vullen. Het merkwaardige was, dat Ar
nold zich van de over zijn podium marche
rende korpsen niets aantrok. Hoogtepunt
en sluitstuk van het concert was „Let's
fake an opera" of „Hoffnungs vertellin
gen". Walkuren kwamen per scooter het
podium oprijden, schrokken zich een helm
van de achtvoetige draak en vloden heen.
Willem Tell, Carmen en Don Juan versche
nen eveneens ten tonele.
Het was allemaal even idioot, maar uit
stekend amusement voor liefhebbers van
cabaret zowel als voor minnaren der mu
ze. Het is de tweede keer, dat Hoffnung
een eigen muziekfestival in elkaar zette.
Twee jaar terug heeft hij de Royal Fes
tival Hall ook al eens doen trillen en
schudden.
Prix Femina-kandidaten. Het Franse
litteraire seizoen wordt dit jaar geopend
met de toekenning van de „Prix Femina",
een prijs die door negen, op letterkundig
gebied vooraanstaande vrouwen wordt toe
gekend.
Als mogelijke kandidaten worden ge
noemd Frangoise Mallet-Jorris voor „l'Em
pire Céleste" en Christiane Rochefort voor
„Le repos du guerrier".
Ook wordt gedacht aan Philippe Sollers
met „Une curieuse solicitude", Guy Ponce
de Leon met „Les tours de la quatorzième
rue" en Marguerite Duras met „Moderato
catabile".
Voorzitter van de jury is de 78-jarige
actrice Pauline Porche, meer bekend onder
de naam Simone.
Hubert Osborne t Pas thans is bekend
geworden dat de ex-auteur en dramaturg
Hubert B. Osborne op 25 oktober na een
langdurige ziekte op 77-jarige leeftijd in
New York is overleden.
Osborne had het toneelstuk Shore
Leave" op zijn naam staan dat in 1922 in
een produktie van David Belasco op
Broadway liep. In 1927 beleefde het stuk,
getransformeerd tot een musical „Hit the
deck" op Broadway nieuwe triomfen.
Advertentie
Reeds 9 jaar in fabricage en daardoor totaal
geen kinderziektes.
6 maanden garantie incl. arbeidsloon.
Zeer ruim voor 4 personen.
Veilig: 4 portieren. Prima verwarming
Zuiniger dan 1 op 17. Prijs 4490.
Telefoon 12138 en 15056
Advertentie
NU is er keus en niet duur.
VAN 'T VOORJAAR weinig keus en
prijzig.
U komt niet voor niets, als u van te
voren even een telef. afspraak maakt.
GARAGE DEN HOUT
Telefoon 12138 en 15056.
Dr. A. C. de Jong, de waarnemend voor
zitter van de Raad van Leraren, heeft cri
tiek geoefend op de nota van minister
Cals inzake het onderzoek naar de salaris
positie en het carrièreverloop van de le
raren bij het middelbaar onderwijs in
vergelijking met de akademisch gevorm
de ambtenaren in diverse overheidsdiens
ten.
De regering concludeert uit het rapport
van de werkcommissie dat het gemiddel
de salaris van de leraren, berekend over
de gehele loopbaan, boven dat van de
groep van akademisch gevormde ambte
naren ligt, maar zo'n gemiddelde bestaat
niet, zo menen de leraren. De vergelijking
in het rapport zou volgens de Raad van
Leraren zijn toegespitst op de akademisch
gevormde leraren en de akademisch
gevormde ambtenaren. Bij de ambtena
ren heeft men ook lager gesalarieerde
groepen in het onderzoek betrokken, ter
wijl men zich bij de leraren beperkte tot
diegenen die een volledige betrekking
hebben. Men heeft daar dus de financieel
minder gunstige groep uitgesloten. Het
rapport geeft een momentopname van de
toestand zoals die als resultante van al
lerlei factoren uit het verleden eind 1956
was geworden en het geeft geen juist sa
larisverloop weer, aldus dr. De Jong.
In een memorie die de Raad van Lera
ren aan alle Kamerleden ter hand heeft
gesteld zegt hij dat de topverhoging der
salarissen niet afhankelijk gesteld mag
worden van een verlaging van het basis
salaris, dat hoger ligt dan dat van de amb
tenaren.
Over het indiensttreden van jonge lera
ren wordt opgemerkt dat het onjuist en
voor het onderwijs nadelig is dat deze
mensen terstond met een volledige taak
worden belast. De jonge leraar moet toch
al zelfstandiger optreden dan de begin
nend ambtenaar, zo meent de raad.
Voorts werd nog gewezen op het ver
schijnsel dat een groot aantal jonge lera
ren met slechts een akte m.o.-A of het kan
didaatsexamen afgelegd hebbende, do
ceert. Van deze feitelijk onbevoegde
krachten heeft een derde deel zelfs nog
niet eens deze akte behaald of het kandi
daatsexamen gedaan.
WASHINGTON (UPI) De Amerikaan
se minister van Justitie William Rogers,
heeft bij een gerechtshof te New York
een proces aanhangig gemaakt tegen Ge
neral Electric, de n.v. Philips Gloeilam
penfabrieken, Westinghouse en dertien an
dere fabrieken van radio- en televisieap
paraten. Deze ondernemingen wordt ten
laste gelegd dat zij zich, via Canadese zus
termaatschappijen, gecombineerd hebben
tot een trust, die ten doel had, Amerikaan
se radio- en t.v.-toestellen van de Canade
se markt te weren.
Dit zou geschied zijn door het inrichten
van een patentenpool, eigendom van de
samenwerkende ondernemingen. Ameri
kaanse ondernemingen die via Canadese
handelaars trachtten de Canadese markt
te bereiken konden, door middel van pro
cessen wegens patentschending afge
schrokken of verjaagd worden. Bovendien
weigerden de in de pool deelnemende
maatschappijen te leveren aan hande
laars die Amerikaanse radio- of t.v.-toe
stellen verkochten, of wensten te verhan
delen.
