Marianne en Hansje winkelen voor Sint
Rosa's Sint Nicolaasverrassing
BIJ DE FOTO'S HIERNAAST
Nog is het niet te laat
G. Verhoef
<~\Öeelz
ZATERDAG 29 NOVEMBER 1958
18
FOTO HOLLYWOOD
Voor moderne
haarverzorging
IJmond-dames naar
Concordia
Het kamp op het
bloedeiland
Dorp aan de rivier
Terreur in New York
Eén kwam terug
Fanfare
Uw kostuum binnen 1 dag gereed
OLD CLOTHES NEW
HET WAS STIL in het Madrileense paleis van Sint Nicolaas. De avond was
gevallen. De maan stond helder en bol aan de hemel en scheen oudergewoonte
tussen de bomen. De Zwarte Pieten waren al naar bed. De Sint zat met de
Hoofdpiet op zijn kamer. Een late wandelaar, die zich naar huis spoedde, zag
hoog in de blinkend witte muur van het paleis een verlicht venster. „De goede
Sint werkt nog", dacht hij. Maar de Sint en zijn hoofdpiet zaten stil voor de
prachtig gebeeldhouwde middeleeuwse tafel. Zij piekerden.
„Ik moet iets aardigs bedenken voor die kinderen in Velsen. Iets leuks. Weet
jij wat, Piet één?" zei de Sint plotseling en verbrak daarmee het zwijgen op zijn
kamer. „Tja, daar vraagt U mij wat. Ik heb geen leuke ideeën. Ik voer Uw orders
altijd uit. Zoete kinderen pakjes geven en stoute kinderen de roe. Maar ideeën?
Nee, die heb ik niet."
De Sint zuchtte en piekerde voort. En ineens verscheen er een glimlach op zijn
oude gelaat. De sneeuwwitte haren van zijn baard gingen glinsteren. „Ik heb
hét, Piet één!" riep hij enthousiast. „We laten twee goede Velsense kinderen nu
eens een keer zelf voor Sint Nicolaas spelen. Ga achter de cadeau-telex zitten,
dan seinen wij het plan onmiddellijk naar Velsen. Ik heb daar goede relaties
EN ZO KWAM over de telex bij onze
krant het volgende bericht binnen:
„madrid - 0 2.30 stop twee velsense kin
deren mogen voor sint nicolaas spelen
stop sint nicolaas heeft daarvoor uitver
koren hansje prins uit de eikenstraat en
marianne handgraaf uit de orionweg
stop mogen ieder vijf en twintig gulden
naar eigen inzicht besteden stop moeten
wel zoveel mogelijk kopen stop moeten
aantonen dat er voor weinig geld in vel
sen ook veel te koop is stop maak het
voor mij in orde stop w. g. sint nico
laas sluiten".
Het was een eervolle opdracht. En de
Goede Sint mag je niets weigeren. Maar
waarom had hij nu juist Marianne Hand-
graaf en Hansje Prins op zijn lange lijst
van kinderen aangestreept? Het antwoord
op deze vraag kwam spoedig. Twee da
gen later lag er een dikke brief in de bus
en daarin vertelde de secretaris van de
Sint uitvoerig over de prestaties van de
twee uitverkoren kinderen.
HANSJE PRINS, negen jaar oud, leer
ling van de Pieter Vermeulenschool, is een
flink en goed ventje, schreef de secretaris
in zijn prachtige handschrift. „Natuurlijk
is hij wel eens ondeugend, daar is het een
Hollandse jongen voor. Maar de Sint heeft
hem gekozen, omdat hij heel vaak een
oudere vriend, die niet kan lopen en in een
invalidewagentje zit, rijdt".
Hij trekt met deze vriend ook naar het
ziekenhuis, wanneer dat nodig is. Daar
naast is Hansje een jongen, die voor vele
huisvrouwen in zijn buurt boodschappen
doet en bijzonder goed voor zijn dieren is:
twee hamsters en een van de dood gered
de poes. Kortom, de Sint vindt Hans een
goed jongetje."
MARIANNE HANDGRAAF, vijftien
jaar oud en leerlinge van de St. Joannes
ulo in Driehuis, ze zit in de derde klas,
heeft de Sint gekozen voor zijn leuke plan,
omdat zij zo goed voor de kleine kinderen
in haar buurt is en daarmee vele moeders
prachtig helpt. Zodra zij uit school komt
en haar huiswerk heeft gedaan, staan de
kleintjes al te trappelen van ongeduld
voor haar deur op de derde verdieping
van de flat van haar ouders aan de Orion
weg.
Dan trekt zij met „haar kroost, waar
over zij als een echt moedertje waakt" de
duinen in en doet spelletjes met de klein
tjes. De huismoeders aan de Orionweg zijn
haar daarvoor altijd erg dankbaar, want
zij krijgen daardoor wat meer tijd om hun
werk in huis te doen. De Sint vindt het
erg leuk, wanneer Marianne nu eens de
kans krijgt om hem te vervangen en iets
voor haar kleine vriendjes en vriendinne
tjes te kopen," zo schreef de secretaris in
zijn, van het mooie lakstempel van Sint
Nicolaas voorziene, brief.
DAAR STONDEN ZIJ dan. Marianne,
die haar liefde voor de kleintjes niet ver
loochende en onmiddellijk de hand van
Hansje pakte, met een blozend gezichtje
van opwinding en voorpret. Hansje klein
wit en verlegen met zijn scherpe neusje
puntig gestoken in de lichte november-
bries. Op het Marktplein in IJmuiden.
Marianne en Hansje, die nog niets wis
ten van al het goede, dat van hen in de
brief van de secretaris van de Sint werd
verteld. „Wat gaan jullie doen?"
Ze konden het antwoord niet onmiddel
lijk geven. Daarvoor kregen zij echter ook
geen tijd. Want een grote auto, die door
Sint Nicolaas gehuurd was, stopte voor
het tweetal. „Stap maar in, jongelui. We
gaan eerst eens even naar het IJmond-pa
viljoen. Met het zicht op de zee mogen
jullie dan bedenken, wat je met het geld
van Sint Nicolaas wil doen."
En daar zaten ze dan. Hansje achter een
grote „ice-cream-soda" er. Marianne ach
ter een kleintje koffie. Het ijs was spoe
dig gebroken. Want Sint had ervoor ge
zorgd, dat er al een klein geschenk in de
vorm van een leuk boek voor ieder uit
Spanje was verzonden.
„Is dat zwaar werk, Hansje, dat rijden
met die wagen van je vriend?" Hansje
schudde het hoofd. „Ik vind het fijn om
die jongen te rijden." „En wat doe je met
je dieren?" „Verzorgen", zei Hansje on
middellijk. „Ik geef de poes melk en de
hamsters hamstervoer."
„Wat ga je doen met het geld?" „Ca
deautjes kopen voor mijn moeder, vader
broertje, zusje en voor mijn vriendjes.'
Marianne was intussen druk bezig om een
GUUR JOEG DE WIND over de kale vlakte. Hij eindigde zijn tierend geweld
bij de bosrand om daar, gebroken door de weerstand van de bomen, een veel
mildere indruk te maken dan op het vlakke land, waar eenzaam een land
bouwershuisje stond. Het liep tegen Sint Nicolaas. In het huisje woonde een
hardwerkende landbouwer met zijn vrouw en dochtertje Rosa. Door de jaren
heen hadden zij tezamen hard gewerkt en zich een bestaan verworven door de
onvruchtbare grond altijd maar weer opnieuw te bewerken. Totdat zij ein
delijk in staat waren om zonder schulden rond te komen.
En tóen werd Rosa geboren en was hun geluk pas volmaakt. Een kleine
rose baby, die haar naam aan de kleur van haar huidje dankte. Een meisje,
dat nu al vijf jaar was. Dit meisje woonde echter zover van de bewoonde
wereld, dat zij nooit andere kinderen zag. Voor Sint Nicolaas woonde zij heus
te ver. Hij zou haar op vijf december niet bezoeken. Zij wist echter wel van
het bestaan van de goede Sint. Haar vader vertelde van hem als zij 's avonds,
voordat zij naar bed moest, lekker warm bij de kachel op zijn schoot zat.
De oogjes van de kleine Rosa schitterden als vader vertelde, dat Sint Nico
laas de kinderen allerlei cadeautjes gaf. En haar adem stokte in haar keel
als haar vader vertelde, dat stoute kinderen de gard kregen....
Oh, wat verlangde zij altijd naar de stille, gezellige avonden. Als zij 's avonds
echter door moeder naar haar bedje werd gebracht en ze lekker warm werd
toegedekt en hoorde hoe de wind de muren schuurde, kwam er soms toch een
gevoel van leegte bij haar binnen sluipen, hoe klein zij ook was.
Zij wist, dat de tocht naar het kleine huisje op het vlakke land voor de Sint
te ver was. Maar zij hoopte toch zo, dat hij haar niet zou vergeten. Zij wilde
zo graag, dat hij een klein hondje voor haar zou brengen. Net zo'n klein hondje
als op het schilderijtje was afgebeeld, dat beneden in de kamer hing. Naar
dat schilderijtje kon zij vaak met verlangen zitten staren. Dan nam door haar
fantasie het hondje soms echte vormen aan en begon te leven. Zij betrapte
zich er eens op, dat zij met dat hondje zat te praten.
TROUW ZETTE OOK Rosa haar klompje iedere avond bij de schoorsteen.
Zij vond er dan 's morgens een snoepje in. En toen de verjaardag van de
goede Sint aanbrak, kreeg zij een cadeautje van hem. Toch ging het feest
grotendeels aan haar voorbij. Het was tè eenzaam in de kleine woning op
het land. Toen het avond was, voelde zij zich weer wat tevredener. Vader
vertelde een prachtig verhaal. Rosa genoot. Haar gezichtje straalde. Maar
plotseling was al haar aandacht verdwenen. Haar scherpe kinderoortjes
hadden een vreemd geluid gehoord. Eerst zwakjes. Daarna werd het feller.
Toen hoorde zij blaffen
Even zat zij als verstomd, maar toen verliet zij zo vlug als zij kon haar stoel
en holde naar de deur. Met een driftige ruk wilde zij de deur openen. Dat
gelukte haar niet, want haar vader had de deur al voor de nacht gegrendeld.
„Vader, vader", riep het schrille kinderstemmetje, „toe, doet u de deur eens
open. Buiten zit een hond".
Haar vader noch haar moeder hadden echter iets van het blaffen van een hond
gehoord. Zij hadden zich dan ook al verwonderd afgevraagd, waarom het kind
zo plotseling was weggehold. De vader wilde dan ook het opgewonden meisje
gaan uitleggen, dat haar oren haar weer eens hadden bedrogen.
En toén klonk veel harder en klagender het geblaf buiten het huis. Zij
snelden met z'n drietjes naar de deur. Een kreet van blijdschap ontsnapte aan
het mondje van het meisje. Zij bukte zich en woelde liefkozend met haar
kleine handjes door de haren op de ruige kop van het hondje. Vader kwam
erbij en tilde de kleine hond op. Hij wisselde een veelbetekenende blik met
moeder en zei toen tegen Rosa: „Hier is nu het geschenk, dat Sint Nicolaas
voor jou heeft gebracht. Hij heeft geen tijd gehad om zelf binnen te komen.
Maar je ziet, dat hij de echte gehoorzame kinderen niet vergeet".,
Even was het stil. Toen vloog het meisje haar ouders beurtelings om de
hals. En met een van vreugdetranen nat geworden gezichtje zoende zij hen
totdat zij er verlegen van worden. Die avond ging Rosa blij naar bed. Het
duurde heel lang, voordat zij eindelijk moe van het woelen in haar bedje
in slaap viel. Haar gedachten waren bij het hondje en bij Sint Nicolaas, die
toch heus een goede Sint bleek te zijn
Pim Snoek
Een beetje onwennig nog beginnen de jongelui aan de rondtocht door het paradijs
van Sinterklaas. Goed kijken en zorgvuldig kiezen ts de boodschapl
stukje papier van een blocnote vol te
schrijven met namen.
„Wat ga jij met het geld doen, Marian
ne?" „Ik ga voor al mijn kleine vrienden
en vriendinnetjes, u weet wel, die kinde
ren, waarmee ik altijd naar de duinen
trek, iets kopen. En als er dan nog wat
over blijft koop ik wat voor de familie
thuis."
„Is het moeilijk om er steeds maar weer
met die kleintjes op uit te trekken„Hele
maal niet, hoor. Ik vind het gewoon leuk.
Ja, ze zijn wel eens lastig. Maar je maakt
leuke dingen mee. Een schone broek geef ik
ze niet hoor. Die is vijf minuten later toch
weer nat. Dat gaat zo met die kleintjes.
Laatst kwam er eentje naar mij toe, wiens
gezicht helemaal besmeurd was met de
suiker van een lolly„Mijn lolly is op,....
jan", zei de kleine pop".
„Je wilt zeker later kleuterleidster wor
den?" „Dat wil ik niet, ik wil verpleeg
ster worden, dat vind ik een prachtig be
roep," klonk het kordaat uit de mond van
Marianne en ze lachte naar Hansje, die
nog altijd niet over zijn verlegenheid heen
was. Hij liet zich zijn „ice-cream-soda"
goed smaken, dat wel..
EN TOEN BEGON het feest. In een groot
warenhuis in IJmuiden stoof Hansje trap
op en trap af. Hij wist niet, wat hij voor
het geld moest kopen. Hij woog dinky-
toys in zijn handen. Staarde naar dozen
vol met speelgoed. Zat op zijn knietjes op
de grond met een elektrische auto. Graaide
in bakken vol met kleine autotjes, doosjes
krijt, poppen, ballen, spoortreintjes en
cowboy-hoeden. Hij pakte een compleet
cowboypak zei timide, dat hij zo'n pak
leuk vond. Het kostte echter 21,95 en
dat vond de kleine man toch te veel. Hij
wilde voor zijn vijfentwintig gulden het
liefst de hele wereld kopen.En dat kan
óók in Velsen niet.
Gaandeweg werd hij wat rustiger en op
een gegeven moment had hij toch de keu
ze voor zichzelf bepaald. Een bruine cow
boyhoed van 3,45 en een verrekijker van
2,90. De hoed hield hij op en de verrekij
ker hing hij om zijn hals. Hij ritste de en
veloppe met het geld erin open en betaal
de. Wat Hans betreft, was het nu wel ge
noeg.
Zijn witte smoeltje had kleur gekregen.
En hij tuurde door zijn verrekijker (ver
keerd om) in de winkel. „Waarom hou je
die kijker eigenlijk verkeerd om Hansje?"
„Ik hou hem goed, zo zie ja pas lekker
ver..", zei Hans zelfbewust
Hansje zette zijn cadeau-tocht voort
en ging nu pas echt voor Sint Nicolaas
spelen. Hij rekende en rekende en
kocht voor zijn zusje een fraai nagel
garnituur voor 2,25, een paar hand
schoenen voor 3,95 voor zijn moeder
en voor zijn broer een paar Stormvo
gelskousen voor 3,50. Zijn vader be
dacht hij met een nieuw scheerap-
paraat: 2.- en voor zijn vriendjes
en ook nog voor zijn huisgenoten kocht
hij voor f 7,- een geweldige lading
snoep. Een marsepeinen worst voor
zijn vriend in het wagentje en ham
stervoer voor zijn hamsters.
Hans was klaar. Hans met de bruine
cowboyhoed en de verrekijker glom van
genoegen en hield zijn schatten nauwkeu
rig in het oog.
MARIANNE WINKELDE rustig en pre
cies. Ze zocht in de „hoornen des over-
vloeds" naarstig naar leuke en niet al te
dure geschenken voor de kinderen uit haar
straat. Ze kocht boetseerklei, een bal, pak
papier om de cadeautjes leuk te kunnen in
pakken, een blokkendoos voor een hele
kleine peuter van tweeëneenhalf, pren
tenboeken voor twee van vier, plastic
autootjes, kralen.
Met een arm vol speelgoed wandelde
zij door de winkel. „Heb je er plezier in,
Marianne?" „Plezier? Ik vind het fan
tastisch. Vijfentwintig gulden is een hele-
Advertentie
om een FOTO te laten maken welke
voor SINT NICOLAAS klaar moet zijn
LANGE NIEUWSTRAAT 793
boel geld, weet u dat wel?" „Wij wisten 't
niet meer.
Rustig rekende zij af. Een doos vol
speelgoed voor 9,33. „Hoe bestaat het"
dachten wij.
„Nu naar de snoepwinkel", comman
deerde Marianne. „Allemaal krijgen zij
er iets lekkers bij van Sint Nicolaas". En
in een banketbakkerij, waar Hansje het
bijna niet meer kon aanzien hij werd
verblind door de geweldige ladingen snoep
goed waaronder de tafels doorbogen
werkte ze met evenveel nauwkeurigheid
haar lijstje af. Voor het kleintje een cho
colade voetbal, voor die andere een choco
lade sigaar, een stukje marsepein, een
suikerbeest
Hansje probeerde het precies hetzelfde
te doen. Maar hij zag zoveel, dat hij op een
gegeven ogenblik toch niet meer wist, wat
hij wel of niet wilde kopen. „Ik wil alles
wel kopen", zuchtte hij. „Je krijgt veel
voor een gulden. Kijk eens, die chocolade
figuurtjes, dat mes, die pijp, 't kost maar
twintig cent per stuk".
Maar Hansje toonde toch, dat hij een
man was, een zakenman, hij kwam uit
met zijn geld. Hij hield zelfs achttien cen
ten over. En het toeval wilde, dat Mariann
die juist te kort kwam, toen zij besloten
had om de familie thuis namens Sint-Nico-
laas te verrassen met de „Jupitersymfo-
nie" van W. A. Mozart.
Het feest begon en het eindigde die
dag tenslotte in het „IJmondpaviljoen",
waar een kleine en gelukkige Hans en
een even gelukkige Marianne om beur
ten door de gloednieuwe verrekijker
naar de schepen tussen de pieren keken.
Advertentie
Door internationale oriëntatie
steeds de nieuwste creaties
Nat. en Intern. Dameskapper
KENNEMERLAAN 184 - TEL. 4825
De handbalwedstrijd tussen de dames
van Concordia I en IJmond I in Hillegom
is belangrijk daar de Velsense ploeg zich
vorige week door TYBB I liet verrassen
(1-2). Hoewel de kansen op het kampioen
schap praktisch zijn verkeken, kan IJmond
I toch nog altijd proberen om de geringe
kans met beide handen aan te grijpen. In
Hillegom zal dan ook hardi gestreden moe
ten worden. De dames van IJmond2 be
zoeken de voor haar vreemde tegenstand
sters DSO I in Vijfhuizen. Het is moeilijk
te voorspellen welke ploeg de beste winst
kansen heeft. Voor de dames van IJmond
3 wordt het thuis tegen de plaatselijke
tegenstandsters van IEVI moeilijk. Dames
junioren trekken naar het Haarlemse Con
cordia. Een lastige tegenstander in Heem
stede wordt THB I voor de IJmond 2-
heren, die toch in staat moeten zijn om te
winnen- De ploeg van IJmond 3 kan tegen
Concordia 3 evenzeer beide punten ver
overen.
Meisjesaspiranten: De Blinkert 2IJ
mond I; De Blinkert IIJmond 2; De
Blinkert 4IJmond 3; De Blinkert 3
IJmond 4; Concordia 2IJmond 5.
Jongensaspiranten: THB IIJmond I;
THB 2IJmond 3; Concordia 2IJmond
2. IJmond I-heren heeft een rustperiode.
De opstellingen zijn:
Dames IJmond I: M. de Vries; T. Groot,
I,. Blom; R. Wijers, R. Uitentuis. W. Ho
nig; G. Slatman, D. Marckelbach, H- Ve
nus, W. v. d. Kuil, W. Schoorl.
Heren IJmond 2: R. v. d. Pol; F. Rem,
L. Tjepkema; J. Wittebrood, J. v. Putten,
E. Tabak; J. Burghoorn, H. Dijkstra, G.
Noomen, J. Molenaar, E. Jonker.
(Thalia) Tot en met zondag ondergaat
men de verschrikkingen der Japanse
krijgsgevangenschap. De situatie is erg
ongewoon: op het eiland Blood tyranni-
seert de Japanse commandant nog steeds
zijn gevangenen, ofschoon de oorlog voor
bij is. Hij weet niet dat zijn land de strijd
heeft opgegeven. Twee gevangenen weten
dat wel, maar zij vrezen dat dit bericht de
commandant ertoe zou doen besluiten zijn
dreigement om in dat geval iedereen over.
hoop te schieten, uit te laten voeren. Hoe
voorkomen zij dat? De film houdt er ons
tot het einde toe onder hoogspanning mee
bezig.
Tot en met woensdag kunnen wij James
Mason zien in de wel wat geromantiseerde
en geïdealiseerde Engelse visie op veld
maarschalk Rommel, die het aureool van
grote heldhaftigheid om de kruin draagt.
Interessant is deze visie wel en typisch
Engels zo'n genereus gebaar. Haar plezie
riger is de aanblik der dappere woestijn-
ratten, die Rommels troepen uit het lood
slaan. Men moet natuurlijk van het genre
film houden. Voor dezulken rommelt het
geschut niet vergeefs.
Donderdag volgt dan nog „Schandaal
onder jonge paren", een nogal gezochte
problematiek-film van een aantal Ameri
kaanse jong gehuwden, wier pad niet over
rozen gaat.
avonturenfilm. Op 3 en 4 december gaat
„De zoon van Frankenstein", die een aardje
heeft naar zijn vaartje en dat belooft weer
huiveren en griezelen.
(W B.-t heater) Vandaag nog heerst
er „Terreur in New York", waar gangsters
de havenarbeiders hun wil proberen op te
leggen. Er zijn echter nog mannen die
strijden voor recht en vrede. Laatstge
noemden winnen het. Zondag en maandag
„De rebel van Austin". In de matinee
„Duivelsspel".
(L u x o r) In dit theater wordt tot en
met zondag „Eén kwam terug" vertoond.
Deze film brengt een waar ontsnappings-
verhaal in beeld en wel van de Luftwaffe-
piloot Franz von Werra. Hij presteerde het
om drie keer uit een Engels krijgsgevan
genkamp te ontsnappen. Een spannende en
boeiende film.
Maandag tot en met woensdag „Du bist
Musik" met Caterina Valente. In de mati
nee „Spijkers met koppen".
(Kennemertheater) In dit thea.
ter draait de gehele week de alleraardigste
Nederlandse film „Fanfare". Onlangs
schreven wij een lovende recensie over
deze nieuwe rolprent.
1e Even proberen dat ding doet het uitstekend.
Ook het oor wil dat. Een vrolijk plaatje animeert trouwens de kooplust.
Gepakt en gezakt en hoogst voldaan.
it Uitblazen in een restaurant en de verkregen schatten crttisch bekijken dat is
(R e x) Tot en met 1 december kan
men de Nederlandse speelfilm van Fons
Rademakers aanschouwen, waaruit in elk
geval het talent van de maker blijkt, al
zijn tegen de film bezwaren in te brengen,
zoals we reeds bij de première schreven,
een waardig sluitstuk van een vermoeiende doch interessante koopmiddag. Zondagmiddag draait „Shotgun", een
Advertentie
Zonder prijsverhoging.
KONINGSPLEIN 10 - TEL. 488S
