De moordzaak Catherine Hayes
Geveinsde ontroering kon
haar niet redden
Tlieutue
HOE PIET
EEN HOND TOT
VRIEND KREEG
w
UITGAVEN
De Achillea
die niet van
dieren hield
ZATERDAG 6 DECEMBER 1958
Erbij
Afschuwelijke moorden zijn ook nu aan de orde
van de dag en inzoverre is er weinig onderscheid
tussen dit verhaal, dat in het jaar 1726 speelt en
de talloze familiedrama's, die de dagbladen van
tegenwoordig vette koppen opleveren. De on
derhavige geschiedenis werpt echter wel een
merkwaardig licht op de opsporingsmethoden
dier dagen en daarom is zij het vertellen waard.
TEKENEN
BORDUREN
'T.'
INVULLEN
ppgp
s
wm
wm
Q
1ppt
a
P
i;
a
a
;f§
Stti
Ép
L
a
a
'0mÊé
mm
i
1
mm
a
Li
o
if
P
l
a
n
h
Wêê
p
1
a
n
M
wm
48|ï
n
If
e
n
k
r
e
t
CATHERINE HALL was een vrouw, die
meer aantrekkelijkheid bezat dan voor
haar omgeving wenselijk was. Ze had een
verdorven natuur. Door haar charme en
overtuigingskracht in de weegschaal te
werpen heeft ze kans gezien twee mannen
over te halen haar echtgenoot op een laf
fe manier om h*t leven te brengen. Zij
zouden er anders niet over hebben ge
droomd tegen wie dan ook geweld te ge
bruiken, die twee mannen. Een van hen
was zelfs een boezemvriend van het slacht
offer en had bovendien veel aan hem te
danken.
Toen zij vijftien jaar was liep Catherine
van huis weg. Ze had ruzie gemaakt met
haar moeder, ze voelde zich overigens
al lang niet thuis in het arbeidersgezin,
waarin ze geboren was. Wandelend van
haar geboortedorp naar de grote trekpleis
ter Londen ontmoette zij onderweg een
aantal officieren. Dezen haalden haar ge
makkelijk over hun gezelschap en leven
te delen en zo verbleef zij enige jaren in
deze voor haar moraal weinig gezonde om
geving. Toen ze een kind verwachtte, werd
ze weggestuurd. Men neemt aan dat dit
kind, een jongen, een van de latere moor
denaars was.
Nu was Leiden in last. Zij durfde in de
gegeven omstandigheden niet naar Londen
te gaan en zij zwierf maar rond op het
land, van boerderij tot boerderij, totdat
zij eindelijk liefderijk werd opgenomen
door een landbouwer, Hayes geheten.
Catherine werd aangenomen als dienst
meid, doch wist het al spoedig te brengen
tot schoondochter, want de zoon des hui
zes werd hals over kop op haar verliefd.
Heel gemakkelijk verliep deze liefdesaf
faire overigens niet. De jongelui vonden
het tenslotte ook veiliger in het geheim
te trouwen zulks gelet op het verleden
der bruid. Toen papa er achter kwam
zwaaide er heel wat, voor hij zich bij het
onvermijdelijke neerlegde. Maar toen dit
eenmaal was gebeurd, wilde hij niet dat
de kinderen gebrek zouden lijden. Hayes
junior vestigde zich met het geld van zijn
vader in zijn geboortedorp als timmerman.
Wat er met het inmiddels ter wereld ge
komen kind gebeurd is, staat niet vast.
Met het oog op het ophouden van de „goe
de naam" van het jonge gezin zal het wel
in een der vele weeshuizen zijn geplaatst.
Daar was men in die dagen gemakkelijk
mee. In ieder geval, het kind inmiddels
jonge man geworden verscheen pas
weer ten tonele in de dagen van de moord,
als de veronderstellingen dienaangaande
tenminste juist zijn.
Onze tuinen kamerplanten
CATHERINE bleek al spoedig een bui
tengewoon onaangenaam karakter te heb
ben. Zij deed niets liever dan roddelen
twisten tussen buren aanwakkeren en zeb
ruzie zoeken. Hayes daarentegen was een
aardige, zachtmoedige en bovenal geduldi
ge man, die alles deed om zijn vrouw op
vriendelijke wijze tot rede te brengen. Doch
niets hielp. De houding van haar man zou
Catherine zelfs in hevige mate hebben ge
ïrriteerd. Toen het leven in het geboorte
dorp van Hayes tenslotte onhoudbaar werd
raadde Hayes senior zijn zoon aan van
Catherine te scheiden. Een heel besluit in
die dagen. Het moet dus tussen de jonge
lui wel erg hebben gegist.
Doch de jonge Hayes wilde zijn vrouw
niet verlaten en hij ging zelfs zover dat
hij zich op haar verzoek in Londen vestig
de. Hij verwierf daar vele vrienden on
der anderen een zekere Thomas Wood, die
Catherine Hayes wordt verbrand wegens moord op echtgenoot.
precies dezelfde vragen te stellen als Ash-
by gedaan had. Wellicht zou zij zichzelf
tegenspreken. Dit gebeurde dan ook
prompt. Longmore legde het slim aan en
deed alsof hij Ashby in geen weken gezien
met de magistraat. Zij gingen nog eens
naar het hoofd kijken. Pas toen er een
derde vriend van Hayes was bijgehaald,
die evenmin twijfelde aan de identiteit
van het stoffelijk overschot, werd na lang
gepraat en na een uitvoerige maaltijd be-
Achillea's zijn bijzonder mooie tuin
planten. Speciaal Achillea filipendulina
Parker's var met de mooie gele platte
bloemschermen kan voor borderbeplan
ting worden aanbevolen. De mooie gele
schermen doen het zo aardig, indien op de
achtergrond hoogop groeiende blauwe of
lilakleurige riddersporen gepoot worden.
Ook het mooie blauw van de Anchusa's
komt er goed door tot zijn recht. Achil
lea's moeten niet te veel op de voorgrond
gepoot worden; als ze het goed naar hun
zin hebben kunnen de bloemstengels wel
een lengte van ruim één meter bereiken.
Het zijn niet alleen heel mooie border-
planten, doch ook prachtige snijbloemen
waarvan men lang plezier kan hebben.
Het is zelfs mogelijk de bloemen als ze
goed open gebloeid zijn, te drogen. Dan
kan men ze uitstekend in winterboeketten
verwerken en komen de bruine rietsiga
ren nog beter tot hun recht, als ze gecom
bineerd worden met de gele platte scher
men. Ook met maiskolven gaat dat uitste
kend. Achillea ptarmica Perrys White
bloeit met kleine witte bloempjes. Ze
vormt ook niet zulke platte bloemscher
men, wordt minder hoog en kan dus meer
naar voren gepoot worden. Ze is volkomen
winterhard en behoeft dus niet gedekt te
worden. Als men nu nog poot, is het toch
wel nuttig voor een laagje turfmolm te zor
gen.
G. Kromdijk
Correspondentie: Mevr. J. B.K. te A.
Vriendelijk dank voor uw compliment; we
hopen inderdaad nog lang door te gaan
met Tuin-en Kamerplanten. Het lantaarn
plantje kan inderdaad voort gekweekt
worden door middel van die kleine knol
letjes, doch dan met een stukje stengel er
bij. Probeert u het maar eens, dan liefst
tegen het voorjaar.
bedoeling met deze lugubere vertoning:
identificatie!
Wie herkende in dit misvormde en reeds
tenslotte zelfs door hem in huis werd op- tot ontbinding overgaande hoofd de voor
genomen. Als „onderduiker" zou men malige drager daarvan? En te dien opzich-
kunnen zeggen, want Wood meende dat te was men gelukkiger. Bennet, een jonge- had en hij alleen maar "wat vage geruch-
de militaire autoriteiten een appeltje met man die in de omgeving der Hayes woon- ten gehoord had. Catherine deed nu een
hem te schillen hadden niemand weet de, moest op weg naar zijn werk hij verhaal, dat met de vlucht van haar man
echter waarom. Als kostganger kwam een was leerling orgelmaker langs het kerk- naar een ander deel van Engeland ein-
jonge man inwonen, Thomas Billings ge- hof, aan de ingang waarvan het hoofd te digde. Met vier pistolen zei ze om
heten, een dagloner in het kleermakers- kijk stond, hoog boven de menigte die het zich te verdedigen tegen een mogelijke
bedrijf. Men veronderstelt, dat dit de na- omringde. Hij had niet veel belangstelling aanval. Longmore vond dit nogal onvoor-
tuurlijke zoon van Catherine was. voor het geval, doch toen hij onwillekeurig zichtig. Hayes zou kunnen worden aange
zien voor een struikrover, zei hij. Er werd
nog wat heen en weer gepraat, er werd
een buurvrouw bijgehaald, die Catherine's
verhaal woord voor woord bevestigde en
zich bovendien liet ontvallen, dat Hayes
een wreedaard zou zijn geweest voor zijn
vrouw hetgeen Longmore als laster be
stempelde en tenslotte ging hij terug naar
Ashby met de overtuiging, dat Catherine
HET GING HAYES goed in Londen, fi- een blik op het hoofd wierp, ging een en haar buurvrouw logen. Doch nog steeds
nancieel althans. Hij vestigde zich als ko- schok door hem heen. Hij baande zich stelden de vrienden zich niet in verbinding
lenhandelaai en verrichtte af en toe klei- een weg door de omstanders en toen hij
ne reparaties in de huizen van buren en vlak bij de paal stond, wist hij het zeker:
kennissen. Catherine profiteerde hier over- het was het hoofd van Mister Hayes, de
dadig van door in de afwezigheid van haar man die hij bijna dagelijks zag, die hij al-
echtgenoot feesten op touw te zetten met tijd groette en die soms een vriendelijk
vrienden en vriendinnen van twijfelachtig praatje met hem gemaakt had.
gehalte, feesten die dikwijls in orgieën ont- Hij liep toen rechtstreeks.niet naar de s'°*en °e magistraat van hun bevindingen
aardden. Toen Hayes dit ontdekte en zijn magistraat, doch naar Catherine Hayes op boogte te brengen. Deze was een
vrouw tenslotte daarover onderhield op Ik ben er zeker van, heel zeker, zei hij kordaat man. Hij besloot onmiddellijk tot
een wijze, die niet mis te verstaan was, haar, dat het hoofd, dat te Westminster arrestatie over te gaan. Catherine Hayes
werd zijn lot bezegeld. Catherine besloot te kijk staat, het hoofd van uw man is.-On- werb gevonden in haar kamer. Zij zat in
hem te vermoorden. Billings en Wood, zin, zei Catherine- mijn man maakt het gezelschap van Billings op de rand van
die niets dan goeds van hun gastheer on- best en is op het ogenblik aan zijn werk. haar bed-
dervonden hadden werden door haar uit- Ik zou maar oppassen met wat je zegt. Je
verkoren tot het plegen van de laffe daad. zou er last mee kunnen krijgen. En nu de
En ofschoon beiden hun oren niet konden deur uit! ZOWEL MRS HAYES als Billings hiel-
geloven, toen Catherine hun het voorstel Verbijsterd liep de jongeman weg. Het den hun onschuld vol. Toen daags daarna
deed, haalde zij hen er tenslotte toe over. was het hoofd van Hayes dat wist hij zeker het verhoor werd voortgezet, vond het
Catherine Hayes-Hall moet over heel wat maar ja, zijn vrouw was zo positief in meest weerzinwekkende voorval plaats
middelen hebben beschikt om doodgewo- haar ontkenning. Hij ging niet naar de van deze hele morbide geschiedenis. Ca-
law-abiding burgers tot zo iets laags politie, maar naar zijn werken ver- therine vroeg het hoofd van haar man te
gat. Er waren nog anderen, die het hoofd zien Het werd door de heelmeester ge-
herkenden de collega's van Billings op bracht en in de glazen pul voor haar ge-
het kleermakersatelier. Ga zelf eens kij- zet. Nu barstte zij in tranen los Het is
ken, zeiden ze tegen Billings. Je zult mijn man! riep ze uit. Hij is het
hem zeker herkennen. Doch Billings pas- wat hebben ze met hem gedaan? De lie-
gezellig men zat in de beste stemming te daar wel voor op. Jullie praat maar veling!
aan de haard, dronk een glaasje wijn en wat, zei hij. Vanochtend was hij nog zo Ze nam de pul in haar armen en streel-
lachte om de onschuldige grapjes, die ver- gezond als een vis toen ik van huis ging. de die. En toen de heelmeester haar aan-
'old werden. Hayes zat er zich bij te ver- Ook de collega's van Billings gingen niet bood het hoofd uit de alcohol te halen, nam
wonderen... en te verheugen. Waarom kon naar de politie en lieten de zaak zoals ze ze dat dankbaar aan Zij kuste het en
dit niet altijd zo zijn? Hij was er stil van. was.
Je kunt niet drinken, man, zei er toen
>en. Hij schrok even op uit zijn gedachten.
- Niet drinken? zei hij vrolijk. Wel zes
flessen wijn achter elkaar! Wedden? De NA VIER DAGEN Westminster was de
wijn werd gehaald. Door vrouw en vrien- magistraat nog even ver als in het begin,
den aangemoedigd dronk Hayes en De toestand van het hoofd werd critiek.
dronk., totdat hij bewusteloos op de vloer Een heelmeester bood de magistraat aan
neerviel, met een bijl op het achterhoofd het op alcohol in zijn etalage te zetten, deplichtige1" was"" minder"'stan7vTstig"ïn
werd geslagen en zo vermoord.... welk aanbod dankbaar werd aanvaard. En
Zijn hoofd werd van het lichaam afge- nu verdrong zich een menigte voor het ven-
sneden, boven een emmer om bloedspo- ster van de heelmeester,
ren te vermijden. Het was wenselijk, zei Nu ook begonnen geruchten de ronde te
Catherine, dat het hoofd voorgoed ver- doen. De identificatie door de collega's
Iween - de romp kon desnoods worden van Billings was niet onbekend gebleven, g^apend was,' werd'hij met een smoesje
gevonden, ergens in een greppel. Die zou Er waren anderen, die Hayes vroeger da- naar een taveerne in de buurt aelokt en
niet gemakkelijk worden herkend. Een gelijks ontmoetten en hem nu al dagen eni- daar gevangen genomen,
der samenzweerders wierp het hoofd met ge tijd misten en tenslotte werd het hoofd,
emmer en al in de Theems en daar werd of wat êr nog van over was, herkend door-
het de andere ochtend aan de oever ont- een zekere Mister Ashby, een man die
dekt. Des nachts had een man, die toe- met Hayes zeer bevriend was geweest. Hij
zicht had over een lichtbaken, al een liep onmiddellijk naar.neen, niet naar
plons gehoord in zijn nabijheid, doch in de politie, maar naar Mrs. Hayes en
het donker had hij niets kunnen onder- vroeg haar rechtstreeks wat er met haar
man gebeurd was. Catherine kwam in het
nauw. Ze kon niet meer volhouden, dat er
niets aan de hand was. Ashby zou zeker
hebben gewacht op Hayes thuiskomst.
Daarom verzon ze een verhaal, een dom
ne
te kunnen aanzetten. Want deze moord
was al bijzonder gemeen.
Op zekeren dag kwam Hayes van zijn
werk thuis, zijn vrouw in gezelschap van
Billings en Wood aantreffend. Het was
scheiden, geen mens en geen voorwerp.
Doch des morgens kwam een collega hem
halen. Daar lag aan de oeverkant een af-
schuwlijk voorwerp. Een hoofd, bebloed
en besmeurd half weggezonken in de mod
der en het vuil, die de eb daar had achter- verhaal, waar Ashby niets van geloofde.
gelaten. De beide mannen werden er mis
selijk van.
Al spoedig vormde zich een kleine
volksoploop. Een der omstanders vatte
moed, liet zich van de kademuur naar be-
Enige tijd geleden zou haar echtgenoot ru
zie gekregen hebben met een man en deze
in een vechtpartij hebben gedood. De
vrouw van die man zou hebben beloofd te
zullen zwijgen, als ze van Hayes een
vuil. Hij nam ook de emmer mee, die wat
verderop nog net met een stuk van de
rand uit het water stak. Hij bracht beide
voorwerpen naar de dichtstbijwonende
magistraat-rechter-commissaris, zou men
hem nu noemen.
In onze tijd zou niemand er over heb
ben gedacht een hand naar dat hoofd en
die emmer uit te steken. Men zou de poli
tie erbij roepen en die het werk laten
doen. En terecht. Men mag geen sporen
verloren laten gaan, zelfs niet de gering
ste. Doch dat de opsporingsmethoden heel
anders waren dan nu blijkt ook uit het
vervolg van dit verhaal.
DE MAGISTRAAT liet het hoofd was
sen, de haren netjes opkammen en.het
toen op een paal tentoonstellen voor het
publiek, bij de ingang van het kerkhof te
Westminster nog wel. Een grote menigte
kwam er naar kijken en dat was juist de
bedoeling. Onder het publiek mengden zich
enige „parish officers" agenten van po
litie om te letten op de reacties der om
standers. Een misdadiger komt altijd te
rug naar het terrein van zijn misdrijf, was
toen al de overtuiging. In dit geval bete
kende het dat men verwachtte, dat de
moordenaar zich niet zou kunnen weerhou
den het slachtoffer van zijn misdaad nog
eens te gaan bekijken. Doch hierin misre
kende de magistraat zich. Catherine en
haar medeplichtigen hielden zich voorlo
pig schuil. Maar men had nog een tweede
ook toegezegd. Maar hij kon niet beta
len en was gevlucht. Waarheen? vroeg
Ashby. Naar Portugal, zei de vrouw
En dat hoofd op de paal is dat van de door
Hayes vermoorde man? Neen, zei Cathe
rine, want diens lijk hebben wij met
hoofd en al begraven. Mijn man zou de
weduwe vijftien pond per jaar hebben moe
ten betalen, voegde ze er nog aan toe.
Maar dat kon hij niet.
Ashby geloofde geen woord van het ver
haal, dat Catherine had opgehangen. Hij
bleef ervan overtuigd, dat het hoofd in de
etalage dat van Hayes was. Doch ook hij
ging niet naar de politie. Hij vertelde zijn
ervaringen aan een andere vriend van
Hayes, een zekere Mister Longmore.
DE VRIENDEN besloten, dat de laat
ste naar Mrs Hayes zou gaan om haar
streek het over de haren en riep tenslot
te: mag ik één lok van die haren heb
ben..? Daarna viel zij bewusteloos neer.
Ja, Catherine Hayes, geboren Hall, had
heel bijzondere talenten en zij speelde ook
voortreffelijk komedie. Doch dat alles red
de haar niet van een vreselijke dood op
het schavot. Want Wood, haar tweede me-
zijn ontkenningen. Hij was eerst spoor
loos, doch werd op zekere dag in het. huis
van Catherine aangetroffen. Deze moorde
naar ging dus Inderdaad terug naar de
plaats van het misdrijf. Daar hij zwaar
HET VERHAAL kan verder kort zijn.
Het lichaam van Hayes werd gevonden in
een greppel, niet ver van zijn woonplaats.
Ontkennen baatte niet meer en ook Bil
lings viel door de mand. Doch Catherine
hield tot het laatst haar onschuld vol. Ze
werd veroordeeld om te worden verbrand,
de zwaarste straf die in die dagen be
stond. Het was gewoonte om indien het
een vrouw betrof deze eerst te wurgen
voordat het vuur geworpen werd in de sta
pel rijshout, die de executiepaal omring
de. De beul deed zijn werk slecht. Men
hoorde Catherine nog gillen, toen de vlam
men al hoog om haar oplaaiden. Billings
werd opgehangen in kettingen, hetgeen
een verzwaring der straf betekende. Wood
neden zakken en tilde hét hoofd uit het jaargeld zou krijgen. Dat had Hayes dan die overigens oprecht berouw had, ontliep
de galg door te sterven voor de executie
kon plaats hebben.
Mr. H. J. M. Tonino
De velen, zeer velen, die ter gelegen
heid van Sinterklaasfeesten in vorige ja
ren „Het geschonden geweten" of „De
kern van de zaak' van Graham Greene
aan hun beminde naasten ten geschenke
hebben gegeven, zullen misschien met ge
mengde gevoelens kennisnemen van het
verschijnen van een omnibus van vier ro
mans van deze Engelse schrijver. Behal
ve de bovengenoemde titels zijn er „Het
einde van het spel" en „De stille Ameri
kaan" in opgenomen. Het laatstgenoemde
werk hebben wij in deze kolommen nog
niet zo lang geleden naar aanleiding van
de oorspronkelijke editie besproken. De
overige titels zijn in de boekhandel al ver
trouwde klanken geworden. Als u niet
weet waarom en van een goed verteld ver
haal met hedendaagse problematiek houdt
dan kunt u thans voordelig de schade in
halen. De Graham-Greene-omnibus is
door de uitgeverij Contact te Amsterdam
verzorgd met gebruikmaking van vertalin
gen door H. W. J. Schaap en H. J. Scheep
maker (ieder twee).
DAT IS vast weer zo'n arme zwer
ver, zei Koos tegen Jan en Kees.
Koos was een nieuwe schoolvriend,
die veel van dieren hield en vaak met
honden en katten thuiskwam, die zwier
ven en die dan door zijn moeder lief
derijk werden opgenomen en verzorgd.
Medelijdend stond het drietal om de
hond heen Jullie denken maar, dat
elke hond die op straat losloopt, een
zwerver is, ruziede Piet, die er juist
bij kwam. Wat heb je nou aan zo'n
smerige, vieze hond.
Ja Piet, we weten wel dat jij hele
maal niet van dieren houdt. En dat was
ook zo. Piet hield niet van dieren. Hij
zou ze geen kwaad doen („moest er
nog bij komen" had vader gezegd).
Maar van dieren houden, zoals deze
jongens, daar begreep hij niets van.
Die Kees had nota bene laatst zo'n arm
zalige manke kettinghond gekregen, die
hij met Jan samen opgespoord had bij
die boer daarginds even buiten het
dorp. Stel je even voor, zo'n wildvreem
de hond, zo maar in huis te nemen, om
van te griezelen! Nee hoor, hij keek wel
uit! En Koos, waar maakte die zich al
niet druk over? Onlangs was die woe
dend voor een veehouder gesprongen, die
met een knuppel op een paard beukte,
dat die ochtend een veulentje gekregen
had en nog niet goed voort kon. Koos
vond dit zo erg, dat hij tegen die boer
schreeuwde: Dat moest je mij eens
doen, lafaard, die je bent! En toen die
veehouder hem met de knuppel dreig
de, was Koos niet eens bang geworden.
Hij liep net zo lang mee totdat hij een
politieagent zag, die aan die mishande
ling' een einde maakte. Zoiets durfde
Piet niet. Stel je voor, dat de boer hem
geknuppeld had, neen hoor, hij liep lie
ver hard weg. Toch, diep in zijn bin
nenste voelde Piet wel: Koos, Jan en
Kees zijn anders dan ik.
Maar nu die hond... Koos had het
broodmagere zieke dier al gezien, toen
hij 's morgens naar school ging. Het
zat bibberend op het plein tegen een
muur. Op school gekomen vertelde hij
dit aan Jan en Kees en om twaalf uur,
toen de school uitging, zat het arme
dier nog op dezelfde plaats. Koos streel
de hem over zijn kop en zei: Zoete
hond De hond stond op, snuffelde zo'n
beetje en kwam dicht bij de jongens
staan. Schuw keek hij naar Piet, hij
voelde direct dat dat geen dierenvriend
was en kromp weer in elkaar, maar
Koos, die dat bemerkte, streelde hem
alsmaar en vroeg: Heb je honger?
De hond hief zijn kop op en toen....
toen zag Koos het en begreep. Onder de
hals een lange schuurwond.
Het is een kettinghond. Hij zal
zich losgerukt hebben. gelijk had-ie.
aan een ketting en niet voldoende te
eten. nu zeker dagenlang aan het zwer
ven de wond is nog aan het zweren
ook!
Kees keek eens nauwkeurig tussen de
haren naar de huid: Dat dacht ik
al, hij zit ook vol ongedierte. Blacky
zag er ook zo uit, ik kan mij zo inden
ken, hoe deze stakkerd nu te lijden
heeft. Jan zei: Het is wel bescha
mend, dat er nog zoveel kettinghonden
zijn.
Koos zei: Ik meen te hebben gele
zen dat er nog wel een achtduizend ket
tinghonden in ons land zijn.
Eigenlijk moesten we er in onze
vakantie met ons allen op uit kunnen
trekken en proberen er zoveel mogelijk
op te sporen, zei Koos.
Een reusachtig idee! In onze vol
gende vakantie zullen we dat vast en
zeker doen, zei Jan.
Piet, nieuwsgierig geworden, kwam
nu ook naderbij en keek eens naar de
hond. Deze gaf zich helemaal aan het
drietal over en liet zich strelen en toen,
toen zuchtte het arme dier diep, heel
diep.en op dat ogenblik gebeurde er
iets van binnen bij Piet, opeens kreeg
ook hij medelijden met een dier, het
dier, vooral toen hij in de trouwe ogen
van deze stumperd keek.
Koos zei plotseling: Ik neem de
hond mee naar huis. Kom maar hoor!
Sinterklaas vertoeft nog steeds in ons
land. Voor zover je hem niet gezien
hebt tijdens zijn tochten en wilt weten
van welk vervoermiddel hij zich bedient
moet je deze tekening afmaken. Dat
kun je heel eenvoudig doen: trek een
lijn van 1 naar 2, van 2 naar 3 enzo
voorts tot 36.
Het drietal ging heen op de voet ge
volgd door de hond. Piet ging een ande
re kant op. Tabé, zei Koos, bij zijn
huis aangekomen. Kees en Jan gingen
door.
Zo, breng je weer eens een hond
mee? zei de moeder van Koos.
Ja, moeder, weer een kettinghond.
We zullen hem gauw helpen, jon
gen. En dat dëed ze ook.
Piet was ook naar huis gegaan, maar
hij kon zijn draai niet vinden. Hij at
haast niets en was zo stil. Toen hij
's avonds in zijn bed lag kon hij de
slaap maar niet vatten. Hij zag maar
steeds die arme hond voor zich en hoor
de aldoor maar dat zuchten.
De volgende dag zei hij: Moeder,
ik moet even naar Koos.En hij ver
telde haar alles van de vorige dag. Ga
jij maar mijn jongen, antwoordde zij zo
lief, dat Piet haar verwonderd aan
keek. Zij was zo blij. dat ook Piet einde
lijk eens aan een dier dacht en liet hem
rustig zijn gang gaan.
Toen hij bij Koos aanbelde, deed deze
zelf open en vroeg verbaasd: Jij hier
Piet!
Ja, ik kon vannacht maar niet in
slaap komen en zag steeds die arme
hond voor me en nu kom ik je vragen
of ik voor hem mag zorgen.
Nou Piet, dat vind ik fijn van je,
want ik geloof zeker, dat hij nu ook bij
jou een goede verzorging zal krij
gen. jo, het doet me zo goed dat juist
jij dat vraagt. Hij klopte hem vriend
schappelijk op zijn schouder.
Ik zag gisteren die hond daar zo
liggen en hoorde hem zo zuchten, ja en
toen
Dat begrijp ik best, maar kom
binnen, dan kun je zien dat hij intussen
al wat opgeknapt is.
Koos knielde met Piet bij de hond neer
en toen streelde Piet hem over de kop.
De hond liet dat toe, ook van hem! Hij
kon niets zeggen, zo bewogen was hij.
Kom hem vanavond maar halen,
hoor! zei Koos.
Graag, Koos, graag. En dan wou
ik je nog wat vragen. Mag ik in de va
kantie ook met jullie mee?
Nou en of. De dieren hebben ons
nodig hoor!
Toen Piet 's avonds kwam, ging de
hond gewillig met hem mee en och, wat
gaf hem dat een vreugde! Hij zorgde
goed voor zijn hond. Zo was Piet, die
niets om dieren gaf, een dierenvriend
geworden!
Anita
J0
i dT
a -
Ditkeer geven wij een patroon voor een
aardig borduurwerkje, dat je kunt ma
ken op een der hoeken van een dames
zakdoekje iets voor een geschenk
voor moeders, zusters en vriendinnen
Teken het voorbeeld met potlood over
en borduur het met zachte, lichte
kleuren.
Vul in de lege hokjes letters in, zodet
er telkens een nieuw woord ontstaat.
Je mag steeds maar één andere letter
gebruiken in vergelijking met het vorige
woord.
