Poëzie
<^Praa.tótozl
Debré brengt vandaag verslag
uit van bezoek aan Algerije
MAKARIOS STEMT IN MET
HET CYPRUS-AKKOORD
Pannes
Zwaardemaker
3
Gaf hij teveel voet aan de Franse kolonisten
Neemt vaker...
Dé jam voor mannen
„World Assembly of Youth"
komt niet in Amsterdam
Schaking berecht
Black onderzoekt geschil
van Engeland met Egypte
Wereldraad toont interesse
voor oecumenisch concilie
Feitelijke samenwerking
eerste stap genoemd
Voorstel B. en W.
Een nieuw en groot
balletgezelschap
in Amsterdam
Vrijspraak van diefstal na
mislukken van sorteerproef
ff -" *•-
&p de
Matroos doodde zijn vrouw
Jeugdbrigadiertjes op de
Hagelingerweg
handen
Drie doden in het verkeer
DONDERDAG 12 FEBRUARI 1959
(Van onze correspondent in Parijs)
Wegens zware mist is de Franse minis
ter-president Michel Debré, in plaats van
per vliegtuig, per trein in Parijs terug
gekeerd van zijn driedaagse reis door
Algerije. Vandaag stond de ministerraad
al een ooggetuigeverslag te wachten van
Pebré's bevindingen en indrukken, waar
bij de premier ook de balans zal opma
ken van alle inspanningen die Frankrijk
zich voor de modernisatie van Algerije de
komende maanden en jaren nog getroos
ten moet. Een woordvoerder van het op
perbevel in Algiers heeft te kennen gege
ven, uit de militaire situatie een gema
tigd optimisme te durven putten, maar
een datum, of zelfs een jaar, voor het ein
de van de oorlog noemde hij niet eens
meer.
Op de weg naar de politieke en socia
le gelijkschakeling van Algerije is intus
sen een nieuwe stap gezet. Generaal Char
les de Gaulle heeft namelijk zijn hand
tekening geplaatst onder een verordening
waardoor de emancipatie van de Alge
rijnse vrouw na de afschaffing van de
sluier, een nieuwe vordering heeft ge
maakt. Voor een huwelijk zal in de toe
komst ook de vrouw, die tot dusver eer
der koopwaar was, haar toestemming
moeten verlenen, en als minimum huw
bare leeftijd is voor haar vijftien en voor
de man achttien jaren vastgesteld. Bo
vendien wordt ook voor islamitische huwe
lijken een Europese echtscheidingsproce
dure ingesteld.
Wanneer Michel Debré vandaag tegen
over zijn collega's over de ontvangst moet
spreken, die hem in Algerije werd bereid,
zal het hem niet makkelijk vallen een
idyllisch beeld op te hangen. De minister
president heeft op zijn beurt van zijn land
genoten in Algerije nog al wat wanklan
ken moeten vernemen. Hij moge dan, in
tegenstelling met zijn voorganger, Guy
Mollet, niet met tomaten en rotte vruch
ten zijn bekogeld waar voor het sei
zoen trouwens ook wat vroeg was voor
de rest werd ook hij onder de symbolische
koude douche geplaatst, die de ultra's voor
alle Parijse regeringsleiders of afgevaar
digden zonder uitzondering op het Forum
van Algiers hebben opgesteld. Trouwens
ook activisten en gepatenteerde vaandel
dragers van de integratie, als de Alge
rijnse studentenleider Lagaillarde en de
Parijse fascistische advocaat Biaggi, heb
ben het dezer dagen mogen beleven, dat
ze in Algerije als verraders werden weg
gehoond en hun het spreken onmogelijk
werd gemaakt.
Deze stelselmatige obstructie van de
kant van de minderheid van meestal jeug
dige Fransen in Algerije, zou geen reden
tot overdreven onrust hoeven te zijn, in
dien men de vrees geheel kon onderdruk
ken, dat ze Parijs tenminste niet langer
vermochten te imponeren. Die zekerheid
bestaat helaas echter nauwelijks. Debré
heeft, in zijn verschillende redevoeringen
een nog nationalistischer geluid doen ho
ren dan men in het parlement al van hem
vernomen had. Hij heeft herhaaldelijk
gesproken van de Franse soevereiniteit
over Algerije, een formule waarmee de
inzichten, bedoelingen en plannen van De
Gaulle al moeilijk meer te rijmen zijn.
Advertentie
De „World Assembly of Youth", waar
bij ook de Nederlandse Jeugdgemeenschap
is aangesloten, krijgt haar zetel in Brus
sel, aldus is op een dezer dagen te Londen
gehouden vergadering van het dagelijks
bestuur besloten.
Dit besluit is door de Nederlandse Jeugd
beweging een ernstige teleurstelling, aan
gezien men van die zijde had gehoopt op
vestiging van het secretariaat dezer orga
nisatie te Amsterdam, waartoe reeds een
gebouw disponibel werd gehouden.
Het dagelijks bestuur van de W.A.Y. gaf
echter de voorkeur aan Brussel, mede van
wege de niet geringe faciliteiten, die de
Belgische overheid bij de vestiging in haar
hoofdstad bood.
De Haagse rechtbank heeft de dertigja
rige havenarbeider H. K. uit 's-Gravenha-
ge veroordeeld tot een gevangenisstraf
van drie maanden met aftrek van voor
arrest omdat de man op 22 januari 1958
het 17-jarige Duitse meisje Hannelore W.
op haar eigen verzoek, had geschaakt. De
man wilde en wil nog steeds, met het meis
je trouwen maar de moeder van het meis
je heeft hiertegen bezwaren. De officier
had zes maanden met aftrek gevorderd.
Maar ook met deze nieuwe concessies
aan de Franse fascisten in Algerije een
andere naam is moeilijk te vinden heeft
de premier hun vertrouwen niet kunnen
winnen. Daarentegen dreigt hij langs deze
weg wel het persoonlijk krediet te ver
spelen, waarop De Gaulle bij de Algerijn
se nationalisten nog altijd lijkt te mogen
rekenen. Michel Debré had op vriend en
vijand waarschijnlijk een diepere indruk
van zijn staatsmanschap en van zijn ka
raktervastheid gegeven, wanneer hij de
activisten duidelijk had voorgehouden, dat
nu, sinds de meidagen, al hun eisen wa
ren ingewilligd, ze zich alleen aan de richt
lijnen van het staatshoofd generaal De
Gaulle, die vooral door hun toedoen aan
de macht is gekomen, hadden te onder
werpen.
Warme ontvangst
ALGIERS (Reuter-UPI) Debré's be
zoek dat begonnen was met geschreeuw
en gefluit van uiterst rechtse kolonisten,
eindigde met een hartelijke ontvangst door
troepen en islamitische dorpelingen toen
hij per helikopter het gebied („bied") van
Algiers bezocht. Tegenover verlsaggevers
verklaarde hij naar aanleiding van de de
monstraties tegen zijn komst: „In de gro-
Premier Debré van Frankrijk heeft
tijdens zijn eerste bezoek aan Algerije
een krans gelegd op het monument
voor de gevallenen in Algiers. Deze
foto werd gemaakt toen de minister
president een mohammedaanse
oorlogsveteraan de hand drukte.
te steden bestaat het gevaar voor vergif
tiging door woorden en formules."
ATHENE (Reuler/UPI) De verbannen
aartsbisschop Makarios van Cyprus heeft
zijn instemming betuigd met het Grieks-
Turkse akkoord over de toekomst van
Cyprus. Makarios gaf nadat hij besprekin
gen had gevoerd met Karamanlis een com
muniqué uit, waarin hij de Griekse
premier gelukwenst met het bereiken van
overeenstemming. In het akkoord worden
de grondslagen gelegd voor de oplossing
van het probleem Cyprus door het eiland
een soevereine staat te maken, aldus
Makarios. Het akkoord opent de weg naar
vrijheid en voorspoed van zowel de Griek
se als de Turkse gemeenschap op Cyprus.
Zonder de zegen van Makarios zouden de
Griekse Cyprioten nimmer hebben inge
stemd met de overeenkomst die Karaman
lis en zyn Turkse ambtgenoot Menderes in
Zürich hebben bereikt.
Makarios was niet aanwezig op het
vliegveld van Athene, bij de aankomst van
Karamanlis, maar korte tijd later werd de
aartsbisschop door de premier ontvangen.
Karamanlis viel bij zijn terugkeer een
uitbundige ontvangst ten deel. Het gehele
Griekse kabinet, parlementsleden en onge
veer 4000 mensen waren in de barre koude
naar het vliegveld gekomen om de premier
te verwelkomen. Muziekkorpsen speelden
vaderlandse liederen en op spandoeken
was te lezen: „Welkom aan de overwin
naar". Karamanlis zei dat hij „tevreden
en trots" terugkeerde. Hij noemde het de
gelukkigste dag van zijn leven. Ik ben er
zeker van dat deze dag het beginpunt zal
zijn voor de vrijheid en welvaart van de
Cyprische bevolking als geheel, zo zei hij.
Incident
NICOSIA (Reuter/UPI) In politieke
kringen in Nicosia werd meegedeeld dat
de Britse gouverneur van Cyprus, Sir Hugh
Foot, mogelijk spoedig naar Londen zal
worden geroepen voor overleg met het
kabinet. Zijn besprekingen zouden onder
meer bevatten het vaststellen van het
tijdstip van de terugkeer van Makarios
naar Cyprus en het opheffen van de nood-
regelingen.
Op het ogenblik dat Griekse en Turkse
regeringsleiders in Zürich de laatste hand
legden aan de gezamenlijke verklaring
over een compromis-vredesplan voor
Cyprus, sloegen op het eiland jongelui de
ramen stuk van een Britse bar, die reeds
drie keer met bommen is bestookt. De oor
zaak van deze gewelddadigheid was waar
schijnlijk, dat de Britse militaire politie
had gelast bij verschillende bars een
bordje uit te hangen „toegankelijk voor
militairen". Extremisten hadden onlangs
de bareigenaars bevel gegeven de bordjes
te verwijderen.
De president van de Wereldbank, Eugene
Black, heeft van de Verenigde Arabische
Republiek toestemming ontvangen inzage
te nemen van documenten, betrekking heb
bend op bepaalde gesequestreerde Engelse
bezittingen in Egypte, zo is vandaag be
kendgemaakt van de zijde van het mini
sterie van Economische Zaken van de
V.A-R. Naar men aanneemt wordt de on
dertekening van de onlangs geparafeerde
Brits-Egyptische financiële overeenkomst
opgehouden door kwesties, samen
hangende met deze bezittingen. De Egyp
tische minister van Economische Zaken, dr.
El Kaissuny, heeft deze toestemming tele
grafisch aan Black medegedeeld. Hij voeg
de hieraan toe, dat de Verenigde Arabische
Republiek zich zal verzetten tegen iedere
poging wijgiging te brengen in de gepa
rafeerde overeenkomst.
Zoals bekend is Black opgetreden als
bemiddelaar in de onderhandelingen. di°
de vorige maand hebben geleid tot het pa
raferen van de overeenkomst.
STOFBRILLEN MASKERS
GENèVE (UPI) De Wereldraad van
Kerken, sprekend namens 171 kerkgenoot
schappen in vijftig landen, heeft vandaag
verklaard belangstelling te hebben voor
het oecumenisch concilie zoals paus Joan
nes XXIII dat heeft voorgesteld. „Voor
uitgang in de richting van de eenheid
wordt gemaakt als de kerken tezamenko-
men op basis van wederzijdse eerbied",
aldus wordt in de verklaring opgemerkt.
„De meest vruchtbare eerste stappen op
de weg naar interkerkelijke betrekkingen
zijn feitelijke samenwerking, het streven
naar een verantwoorde maatschappij, een
rechtvaardige en duurzame vrede, in
theologische discussies, en in het streven
om alle volken geestelijke vrijheid te
schenken", aldus de Wereldraad, die hier
mee lijkt aan te geven welke gespreks
onderwerpen naar zijn mening op de eer
ste plaats dienen te komen.
De verklaring werd uitgegeven door het
dagelijks bestuur van de Wereldraad, dat
tevens een eerder namens de raad afge
legde verklaring, waarin de oproep van
de Paus belangrijk werd genoemd, met
algemene stemmen onderschreef. De We
reldraad, zo verneemt UPI, wenst meer
bijzonderheden over het voorstel van de
Paus. Het bestuur stelt er, naar verluidt,
prijs op te weten in welke mate deelne
ming, als daar al aan gedacht is, aan zulk
een concilie volgens het Vaticaan aan
christelijke kerken buiten de rooms-
katholieke kerk zou worden toegestaan.
En als er van deelneming sprake was,
wat zouden dan de voorwaarden zijn? Het
is bekend, dat de leden van het hoofdbe
stuur van de Wereldraad van wie er en
kelen tot de hoogste kerkelijke leiders be
horen, van mening zijn. dat het initiatief
van de Paus zou kunnen leiden tot een
grote verbetering van de betrekkingen met
Rome.. Zij aarzelen echter met hun ver
klaringen in het openbaar vrij ver te gaan,
voordat de Paus zijn bedoelingen duide
lijker heeft gemaakt Het Vaticaan heeft
samenwerking met de Wereldraad totnu-
toe steeds afgewezen.
De moeilijkheden volgen duidelijk uit de
vage bewoordingen van de voorstellen van
de Paus. Een van de leden van het hoofd
bestuur zei volgens UPI, tenminste vijf in
terpretaties te kunnen bedenken van de
aankondiging van de Paus. waarin werd
gezegd dat zo'n concilie „een uitnodiging
zou zijn voor afgescheiden godsdienstige
gemeenschapcen om naar eenheid te zoe
ken".
VATICAANSTAD (AFP) De voorbe
reiding van het aangekondigde oecume
nisch concilie zal twee of misschien wel
drie jaren vergen, aldus heeft paus Joan
nes bij de ontvangst van een gezelschap
Montfortanen verklaard.
De gemeenteraad van Amsterdam heeft
vandaag het voorstel van burgemeester
en wethouders ontvangen de oprichting te
bevorderen van een nieuw balletgezel
schap van vijftig a vijfenvijftig dansers
en danseressen, onder de leiding van een
uit twee personen, te weten mevrouw
Mascha ter Weeme en de heer Johan Ver-
doner, bestaande artistieke leiding en van
een zakelijke directeur, dat met ingang
van het seizoen 1959-1960 zelfstandige voor
stellingen zal geven en tevens, zonder or
ganisatorisch te zijn verbonden met de
Nederlandse Opera, voor balletten in ope
ravoorstellingen van deze instelling zal
worden gebruikt.
B. en W. vragen voorts machtiging om
tijdig de totstandkoming te bevorderen
van een stichting tot beheer en exploita
tie van het bedoelde gezelschap en om met
spoed een voordracht in te dienen, waar
in de subsidiëring van het nieuwe gezel
schap wordt geregeld. Mr. B. A. van
Schaik, die in deze een bemiddelende rol
heeft gespeeld, is bereid gevonden gedu
rende enige tijd het voorzitterschap op
zich te nemen van een nader te forme
ren bestuur. De nieuwe balletstichting zal
met de Nederlandse Opera een overeen
komst moeten aangaan voor de verzor
ging der balletten in de operavoorstellin
gen.
„Het laat zich aanzien" aldus B. en
W. „dat de exploitatie van het nieuwe
gezelschap jaarlijks een tekort tussen drie
honderdvijftig en vierhonderd duizend gul
den, al naar gelang het aantal dansers, zal
opleveren. Daarbij is reeds rekening ge
houden met de honderd duizend gulden
per jaar, die de Nederlandse Opera aan
het balletensemble vergoedt (waarvan
het rijk de helft voor zijn rekening neemt).
Verwacht wordt dat het rijk een verzoek
om een bijdrage in de subsidiëring zal in
willigen.
Van de in de voordracht genoemde lei
ding van het nieuwe ballet vernemen wij,
dat zij voornemens is terstond na de op
richting der aangekondigde stichting me
dedelingen te doen over haar plannen.
Uitspraken rechtbank
De Haarlemse rechtbank heeft vanmor
gen een 36-jarige groentehandelaar uit
Velsen vrijgesproken van diefstal met
braak in een huis in Velsen. De man werd
onmiddellijk in vrijheid gesteld. De groen
tehandelaar had tijdens de behandeling
van deze zaak zijn onschuld volgehouden.
Een sorteerproef met de politiespeurhond
Jim was mislukt en voetstappen in de tuin
van de villa, waar ingebroken was, ble
ken niet van de verdachte afkomstig te
zijn. De officier van Justitie had tegen
hem een jaar met aftrek geëist.
Een 34-jarige gedetineerde Hoofddorper
werd eveneens wegens diefstal met in
klimming veroordeeld tot een gevangenis
straf van tien maanden met aftrek. Veer
tien dagen geleden was tegen hem acht
maanden met aftrek geëist. Hij zou op de
avond voor Kerstmis vorig jaar hebben in
gebroken in een woning aan de Kruislaan
in de Haarlemmermeer.
Een 51-jarige koopman uit Beverwijk,
die terecht had gestaan onder verdenking
van verduistering van dekens of geld, werd
veroordeeld tot diie maanden. De officier
van Justitie had vijf maanden tegen hem
geëist.
Een 28-jarige inwoonster van Beverwijk
die vijf keer had getracht brand te stich
ten in haar woning te Beverwijk werd con
form de eis ontslagen van rechtsvervol
ging en ter beschikking van de regering
gesteld.
Eveneens conform de eis werd een 33-ja-
rige walschipper uit Velsen vrijgesproken
van meineed in een ontslagkwestie.
Het merkwaardige van her
inneringen is, dat zij geen
constant leven leiden. Ze
komen en gaan, en komen
weer terug en in de periode
des levens waarin zij afwezig
zijn lijkt het, alsof zij nooit
bestaan fhebben.
En dan plotseling op een
moment waarop zij geroepen
worden zijn ze in levenden
lijve aanwezig en leveren zij
het beeld dat weliswaar uit
het verleden stamt, doch in
het heden op een of andere
'manier noodzakelijk is.
Zo herinner ik mij nu pas
een natuurkundeleraar van
een kwart eeuw geleden. En
niet zozeer zijn somber uiter
lijk en zijn kapstokkerige ge
stalte herleven op het ge-
dachtenscherm, doch wel de
tekst van zijn stereotiepe uit
latingen, die hij ten beste gaf
tussen de proeven en for
mules door: en in het bijzon
der deze: „De natuurkunde is
een mooi vak, maar ik word er
altijd zo sentimenteel van".
Het is zeker, dat hij deze
woorden indertijd volkomen
nutteloos geuit heeft. Want
onze jonge oren verstonden ze
slechts als een excentrieke
onzin van een excentriek man.
Doch nu de herinnering deze
zin herhaalt, krijgt zij plotse
ling een scherp-omlijnde,
exacte betekenis, die nog eens
ontstellend nadrukkelijk on
derstreept wordt door een op
merking van Einstein vlak
voor zijn dood: „Er blijft de
natuurkundige tenslotte niets
anders over dan poëet te
worden en al dichtende te
sterven".
Ik weet niet of de natuur
kundeleraar poëet geworden
is en al dichtende de ogen
heeft gesloten, danwel of hij
zijn sentimentaliteit gericht
heeft op het kweken van rozen
in een gepensioneerdentuintje.
Tenslotte leidt niet iedere
sentimentaliteit tot een ge
dicht of een dichter maar
zeker is nu wel, dat de na
tuurkunde door haar onthul
lingen en uitkomsten de
wetenschapsmens terugbuigt
naar de trillingen van het ge
moed.
En dat stemt tot nadenken,
omdat het dwingt naar hêt
„waarom".
Het is van het begin af geen
gril geweest, die de mens ge
bracht heeft tot bestudering
en ontrafeling van natuurge
heimen. Zijn besef, als mens
te leven in een wereld die
wonderwel voor hem gemaakt
leek, moet hem al aanstonds
nieuwsgierig hebben gemaakt
naar de wijze waarop de om
standigheden des levens pas
klaar konden worden ge
leverd volgens de eisen zijner
biologische structuur.
De wisselwerking tussen na
tuur en mens is een impo
nerend en intrigerend ver
schijnsel, dat voor de natuur
kundige imponerender en in
trigerender wordt met iedere
stap. die hij zet in het nie
mandsland zijner wetenschap.
De schakels tussen de leven
de mens en alle andere vor
men van leven, die rondom
hem uit de aarde opschieten,
zijn sinds de oudste tijden
verhuld in de mystiek, doch
de natuurkundige strekt er
zijn menselijke, reële hand
naar uit en iedere nieuwe ont
dekking doet hem het bestaan
en de vorm van die schakels
nader betasten. Gaandeweg
wordt zijn verwondering gro
ter en vermindert zijn nuch-
terheid. Hij ontdekt de fijn
zinnige functie van het zicht
bare en onzichtbare in de
kleinste en grootste dimensies.
Hij vindt steeds meer en
steeds wezenlijker onderdelen
van een apparatuur, die de
mens onverbreekbaar ver
bindt met alles wat om hem
heen is. Hij komt steeds dich
ter bij de verbazingwekkende
slotsom, dat hij en zijn mede
schepselen geen onafhankelijk
bestaande, vrije wezens zijn,
doch onderdelen van een rond
en sluitend geheel, waarin het
ene niet bestaan kan zonder
het andere en waarin het an
dere geschapen lijkt door het
ene.
Het klinkt als een goedkope,
ethische gemeenplaats wan
neer men zegt: Terug naar de
natuur. En toch is dat feitelijk
het enige, wat fysici doen: zij
zoeken de weg terug naar de
natuur, zich bedienend van de
instrumenten en apparaten
die de techniek hen verschaft:
als ontdekkingsreizigers hak
ken zij zich een baan door het
oerwoud op weg naar de
bron, waarin zij hun eigen
naakte spiegelbeeld hopen te
zien om te weten wat zij zijn.
De ontdekking van al die
klenie, gecompliceerde levens
processen en bestaansfuncties,
als een raderwerk gecon
strueerd tussen wereld en
mens, brengt de onderzoeker
tenslotte aan de oever der
sentimentaliteit, waar hij be
schaamd stilstaat.
Want op dat punt overvalt
hem een verbluffende, absurde
veronderstelling, die poëtische
verten voor hem openvouwt:
Is wellicht alles op de we
reld een voortbrengsel van
onszelf?
Wat is het niet sentimen
teel, te denken dat de bloemen
in hun duizenden variëteiten,
de sterren aan hun blauwflu-
welen decor, de ijzel op de
zwarte takken der dode bo
men, de paarse berghellingen
in hun nevelsluiers, de slanke
paarden op de prairie, de
vloeiende lijnen van jonge
lichamen, de flonkerende
dauwdruppels op rozenbla
deren en alles wat mooi en
weldadig op deze wereld is,
de goede gedachten van men
sen zijn die gestalte hebben
gekregen om de schoonheid te
vertolken die in mensenharten
kan groeien.
En is het niet even senti
menteel, te menen dat wervel
stormen en uitbarstingen van
lava, vernietigende bliksems
en brullende vloedgolven,
brand en onheil uit losbre
kende elementen de woeste
waandenkbeelden van mensen
zijn, die gestalte hebben ge
kregen om de boosheid te ver
tolken die in mensenharten
kan ontstaan?
En toch moet het déze over
weging zijn, die een weten
schapsmens sentimenteel kan
maken en zelfs tot dichten
brengen kan.
Want hij stuit steeds weer
op dat ene, ontstellend waar
achtige feit: de mens is in de
schepping de enige, die zijn
gedachten een gestalte kan
geven.
Al het dode materiaal dat
in onze werktuigen, vervoer
middelen. gebruiksartikelen,
kleren, genotmiddelen, kort
om in alles wat met mensen
handen is gevormd, met grote
vaardigheid verwerkt is, heeft
gestalte gekregen via de ge
dachten der vervaardigers.
De auto is een gedachte van
Edison, het Paleis op de Dam
een gedachte van Jacob van
Campen, de guillotine een
denkbeeld van dokter Guillot.
De gedachte is voorwaarde tot
gestalte.
En treft het niet vaak zeer
gevoelig, wanneer men merkt
hoe het uiterlijk van een mens
zijn innerlijk leven weer
spiegelt, alsof hij zichzelf ge
maakt heeft?
Ik vraag mij af of de na
tuurkundeleraar van vijfen
twintig jaar geleden een ant
woord gevonden heeft op het
Drobleem, welke exacte waar
neming hem zo sentimenteel
gemaakt had.
Doch wanneer hij thans die
rozen in dat tuintje kweekt,
zal het voor hem geen pro
bleem meer zijn. Hij zal zich
tevreden hebben gesteld met
de overweging, dat hij zich
misschien- wel dagelijks bezig
houdt met de verzorging van
een tot geurig sieraad ont
loken, goede menselijke ge
dachte en dat er goede,
menselijke gedachten op de
wereld zullen zijn zolang uit
knoppen en loten welriekende,
schone rozen ontluiken, wier
doornen hij met sentimentele
bereidwilligheid kan vergeven
omdat de kleine boosheden
ook in goede gedachten nu
eenmaal onmisbaar zullen
blijven.
En zo ontdekt een geleerd
man dag aan dag opnieuw de
pure menselijkheid, alsof hij
tóch gedichten maakt.
J. L.
De baksteen
Het is 'n vaststaand feit dat je de mensheid
op vele wijzen in tweeën kunt delen. Zwart
en wit, goed en kwaad, knap en dom, enfin
gaat u maar door. Maar een minder be
kende wijze is ze te verdelen in poezo
fielen en vogelofielen.
De poezofielen zijn zij, die de poes ado
reren in ieder denkbare gestalte, door dik
en dun en tot de dood er op volgt. Ze ge
nieten van het egocentrische in het dier,
van zijn schoonheid, zijn intelligentie, zijn
adel, rust en onafhankelijkheid. Ze wensen
van niet één poes kwaad te horen en ze
beschouwen iedere hond als een potentieel
m.onster, dat het op het adelsdier voorzien
heeft.
Dan zijn er de vogelofielen. Die zijn
(bijna) nog erger. Al wat vleugels heeft,
met uitzondering van insecten en mis
schien elfjes, heeft hun tedere toegenegen
heid. Snoeperig, schattig en engelachtig
zijn de woorden waarmee ze die zwevende
diertjes betitelen. Ze kunnen wegzwijme-
len voor een kanariepiet in een kooi en
zien zelfs iets snoezigs in de glazige ogen
van een kip. Hun liefde vindt pas een
grens bij de struisvogel, die wat aan de
grote kant is.
Een diepe, niet te overbruggen kloof
scheidt poezofielen en vogelofielen, plus
nog een heel vreemd iets, dat beslist ten
voordele van de poezofielen uitvaltDie
poezofielen schenken namelijk slechts
weinig aandacht aan vogels. Ze zien ze
hippen en wippen en vliegen. Ze zien ze
kleine insecten van het leven beroven met
één felle pik. Wormen met wellust in
tweeën trekken als zij niet goedschiks de
grond uitkomen. Muizen op doorns prik
ken als mondvoorraad voor later. Maar ze
nemen dat met een breed gebaar voor
kennisgeving aan en gaan zelfs zo ver
hun nog kruimpjes te schenken ook. Ze
vinden al die vogels best zoals ze zijn en
daarmee uit'.
Maar dan die vogelofielen! Noem
tegenover hen nimmer het woord poes of
het equivalent daarvan. Voor hen is de
poes een walgelijk dier vol klauwen en
tanden. Een monster dat die lieve vogel
tjes belaagt, wat zeg ik, ze zelfs vangt en
opeet! Geen stok is dik genoeg, geen
baksteen zwaar genoeg om de poes, die
zich aan een vogeltje vergrijpt, naar het
misdadig hoofd te slingeren. Want voor
die vogelofielen is een dier met vleugels
een Beter Iets, zelfs beter dan zijzelf, en
dus onaantastbaar. Tracht nimmer een
vogelofiel aan het verstand te brengen dat
dieren geen wreedheid kennen zoals wij
die kennen, dat die poes het heus niet
helpen kan omdat hij nu eenmaal geeste
lijk en lichamelijk zo gebouwd is als hij is.
Toch bestaat er één middel om de vogel
ofielen tot bedaren te krijgen al lijkt
dat misschien onbestaanbaar! wanneer
hij een machtige baksteen opneemt om die
de poes-met-de-vogel-in-zijn-bek naar het
hoofd te gooien.
„Meneer,'' zegt u dan met een ferme en
indringende stem. „meneer, wat zou u
ervan zeggen als ik u met een baksteen
gooide wanneer u kip zit te eten?"
Dan laten alle vogelofielen alle dikke
bakstenen vallen en gaan ze schaamrood
huns weegs. Probeert u het maar eens.
Sporry
De Rotterdamse rechtbank heeft een
25-jarige matroos op de grote vaart, P. J.
van der G„ veroordeeld tot een gevange
nisstraf van twee jaar en zes maanden
met aftrek en ter beschikkingstelling van
de regering.
De man heeft in de nacht van 27 op
28 september j.l. zijn 21-jarige echtgenote,
M. L. W. B. in een bar in Rotterdam-Zuid
met een mes doodgestoken.
De rechtbank achtte doodslag bewezen
en was het eens met de conclusie van het
psychiatrisch rapport, dat concludeerde,
dat de verdachte tijdens zijn misdaad ern
stig in de war was. Niettemin achtte de
rechtbank hem aansprakelijk.
De terbeschikkingstelling is opgelegd In
het belang van de openbare orde, omdat
de rechtbank vreest dat verdachte na
zijn straftijd in hoge mate onevenwichtig
zal zijn. Deze overgang zal de terugkeer
in de maatschappij te zijner tijd gemak
kelijker maken.
Maandag 16 februari zal op de Hage
lingerweg nabij het Broekbergenplein in
Santpoort een jeugdverkeersbrigade
worden ingesteld ten behoeve van de leer
lingen van vier scholen. De jeugdbriga-
diertjes zijn gerecruteerd uit deze leerlin
gen en ontvingen een opleiding op het
hoofdbureau van politie in Velsen. De
kinderen die aan de Oostelijke zijde van
de Hagelingerweg wonen zullen met deze
maatregel vooral gebaat zijn.
Advertentie
mm HAMCA-C
ruw of schraal
HAMFA.GFIPIlTub.95cl
Op de weg Assen-Rolde ter hoogte van
Deurze is een personenauto ten gevolge
van de gladde weg met grote snelheid te
gen een boom gereden. De bestuurder, de
heer Chr. Bakker uit Smilde, overleed ter
plaatse aan zijn verwondingen. Zijn moe
der, mevrouw J. Bakker-Mulder, eveneens
uit Smilde. was op slag dood. De Weer
Bakker was gehuwd en vader van twee
kinderen.
Op de Rijksweg Venlo-Roermond onder
Maasniel is een 39-jarige dame dodelijk
aangereden door een personenwagen,
waarin drie R.A.F.-militairen uit Duits
land zaten. Het slachtoffer, mevrouw A.
A. H.-D. uit Maasniel, moeder van zes
kinderen, wilde in de nabijheid van haar
woning van de fiets stappen, maar stak
daarbij onvoorzichtig over van de ene weg
helft naar de andere. De bestuurder van
de auto kon haar bij deze manoeuvre niet
ontwijken. Zij werd zo ernstig gewond, dat
zij vrijwel pnmiddellijk overleed.
