Bonn reageert laconiek
Koning Albert I leeft in het
hart van het Belgische volk
Beheerst antwoord van
Londen aan Moskou
Hif öf faprlFÖFn Hjb
Plannen pas op de conferentietafel
Castro beëdigd als
premier van Cuba
Adenauer bereid tot langdurig gesprek
Op de
^Praatóto&l
3
Geliefd soeverein verongelukte 25 jaar geleden
Nederlandse Bruckner-
gemeente in oprichting
Prins bezocht Nederlandse
kolonie in Brazilië
Staking Deens personeel
bij S.A.S. afgelast
Bonn is bezorgd over het
uitvallen van Dulles
SPD ziet af van debat
over buitenlands beleid
100 Jaar
geleden
DINSDAG 17 FEBRUARI 1959
(Van onze correspondent in Brussel)
Ieder jaar wordt in de kerk op het Koningsplein te Brussel een mis gecelebreerd
voor de overleden prinsen van het Belgisch vorstenhuis. Het is geen toeval, dat die
religieuze plechtigheid op 17 februari plaats heeft, want het is de dag waarop, thans
vijfentwintig jaren geleden, koning Albert I de dood vond in het rotsgebergte van
Marche les Dames, vlak bij de Maas. De koning was een ervaren alpinist. Hij kende
de Alpen en de Dolomieten en menig alpengids was een persoonlijk vriend van hem.
Koning Albert verliet
het paleis van Laken
op de koude zater
dagmiddag van 17 fe
bruari 1934, in een
kleine wagen, ver
gezeld van de be
diende Van Dijck,
die hem al 33 jaren
trouw diende. Het
wagentje werd in
het dorpje Boninne
bij Dinant gelaten en
de koning ging te
voet verder naar de
Rocher du Bon Dieu,
die hij goed kende.
In juni 1933 had hij
bij Dinant de Bayard
beklommen, de be
roemde rots vlak
naast de Maas. En
kele vrienden hadden
hem toen gewaar
schuwd. „Weet u", zo
had koning Albert
geantwoord, „dat de
auto's in Groot-Brit-
tannië per jaar meer
mensen doden, dan
er onder de Franse
revolutie op het
schavot door de guil
lotine omkwamen?"
Meer dan eens had
hij boven op de rots
een lichte lunch ge
bruikt. Van Dijck
wachtte niet ver van
de plaats waar de
koning die middag
zijn beklimming was
begonnen. Tegen vijf
uur had de vorst
terug moeten zijn,
daar hij 's avonds in
het sportpaleis van
Brussel de kam
pioensbeker van België zou overhandigen
aan Jef Scherens, vier of vijf keer wereld
een lichte lunch gebruikt. Van Dijck
wachtte niet ver van de plaats waar de
koning die middag zijn beklimming was
begonnen. Tegen vijf uur had de vorst
terug moeten zijn, daar hij des avonds in
het sportpaleis van Brussel de kampioens
beker van België zou overhandigen aan
Jef Scherens, vier of vijf keer wereld
kampioen sprint. Angst maakte zich van
de trouwe bediende meester toen koning
Albert niet tijdig terugkeerde. Met de
chauffeur van een vrachtwagen en twee
houthakkers werd de speurtocht begonnen.
Tegen 19 uur ging het eerste telefonische
bericht naar Laken en enkele uren later
zochten ook de ordonnansofficieren van
de koning in de diepe kloven en de dichte
bosjes. Omstreeks twee uur 's nachts werd
het lijk gevonden. De koning had zich
boven op de rots gewaagd en naar een
zwaar rotsblok gereikt om helemaal op de
top te komen. Die rots kwam echter in
beweging. De koning stortte neer op de
twaalf meter lager liggende scherpe rots
wand.
Het is voor de meeste Belgen, jong en
oud, en ook voor hen die hem niet hebben
gekend, nog steeds alsof het gisteren ge
beurde. De koning is niet wat men een
legendarische figuur noemt. Hij leeft te
midden van het Belgische volk, Vlamingen
en Walen, rijk of arm, de socialistische
mijnwerker in de Borlnage en de visser
van Oostende, de kantoorklerk in het mi
nisterie of de dokwerker in Antwerpen,
allen weten verbazend veel over de per
soon van Albert I, een neef van de grote
Leopold II. Men weet bijvoorbeeld dat zijn
laatste .gesprek met de minister van Jus
titie, de heer Janson, een oom van Spaak,
liep over de bescherming van de kleine
spaarder.
Heldhaftig
Koning Albert is in de wereldgeschiede
nis de helfhaftige figuur van het Belgische
leger van de eerste wereldoorlog. Aan het
hoofd van zijn. 160.000 soldaten hield hij
stand on het laatste plekje niet bezet Bel
gië, aan de smalle IJzerrivier. Gedurende
die vier bange jaren van 1914 tot eind
1918 was België beperkt tot een klein
stukje West-Vlaanderen: Veurne, Nieuw-
poort, Diksmuide. De koning gaf bevel
de sluizen te openen en het zeewater
stroomde over de lage weilanden van het
vruchtbare Veurne Ambacht, zoals dat ge
west heet. Vier jaren lang bleef koning
Albert met zijn echtgenote in dat kleine
gebied. Koningin Elisabeth leidde het
legerhospitaal in het plaatsje De Panne,
dat nu een mooie Noordzee-badplaats is.
Joffre, Foch en Pétain stelden voor dat
het Belgische leger onder Frans opper
bevel zou komen. Driemaal weigerde de
koning, daar hij volgens de grondwet de
chef van het Belgische leger is. Zijn hard
nekkige houding tegen de Duitsers wekte
in de gehele wereld bewondering.
Nuchter
In tegenstelling tot sommige heethoof
dige Franse „patriotten", was hij tevens
een nuchter en voorzichtig staatsman. Hij
maande tot voorzichtigheid, toen er begin
1918 sprake was van een groot geallieerd
offensief om de Duitse linies te door
breken, toen de Amerikaanse troepen nog
niet klaar waren en generaal Ludendorff
een nieuw doorbraaksysteem toepaste
door bressen te slaan in het front met
Enige musici hebben besloten een Neder
landse Brucknergemeente op te richten,
die in hoofdzaak bedoel is om lezingen en
conferenties te houden. Nadat de Neder
landse Brucknervereniging in 1952 opge
heven is, is er bij verscheidene personen
steeds het verlangen gebleven naar nau
wer contact. Het ere-voorzitterschap zal
aan de toenmalige voorzitter Herman Rut-
ters worden aangeboden. Degenen die zich
willen aansluiten kunnen zich opgeven bij
Hein 's-Gravesande, Wilhelminalaan 77,
Oosterhout (Noordbrabant).
hevig artillerievuur, waarna infanterie
werd ingezet. In het voorjaar van 1918
moesten de geallieerden zich met man en
macht teweer stellen tegen het laatste
Duitse offensief in het Westen. De Belgen
klampten zich toen vast aan het dorp
Langemark, waar de bloem van de Duitse
universitaire jeugd sneuvelde. Toen het
Duitse front begon te wankelen, richtte
koning Albert een vlammende proclama
tie tot zijn leger. In die nacht van 27 op
28 september 1918 laaide de hoop op. De
Belgen heroverden Brugge. Het volk juich
te en weende in de straten waar het leger
van de IJzer voor de koning defileerde.
Ieder jgar buigen de vaandels van de
IJzerrcimenten voor de crypte van de
Belgische koningen te Laken waar "koning
Albert rust naast zijn grote voorgangers.
Zijn soldaten en het gehele Belgische volk
blijven treuren. Hij is geen figuur voor
met mysterie omhulde geschiedboeken. Hij
leeft in de harten van miljoenen Belgen
en de jeugd kent zijn leven en strijd. Het
is geen legende, het is een hechte koning
Albert-traditie.
Prins Bernhard heeft maandag in Sao
Paulo een ontvangst bijgewoond, die werd
aangeboden door de Nederlandse kolonie
aldaar. Hij was in gezelschap van de gou
verneur van Sao Paulo en de Nederlandse
consul-generaal. Er waren 300 Nederlan
ders.
Maandagavond heeft de Prins aangeze
ten aan een diner, dat te zijner ere werd
gegeven in de ambtswoning van de Ne
derlandse consul-generaal, mr. S. baron
van Heemstra. Tevoren had de Prins een
bezoek gebracht aan het landbouwbedrijf
van Sao Puirino en de Nederlandse ne
derzetting Holambra.
In Holambra onderhield de Prins zich
met Nederlandse boeren. Het gemeente
bestuur van Jaguariuna, waaronder Ho
lambra ressorteert, benoemde de Prins
tot ereburger.
KOPENHAGEN, (UPI) De vakbond
van Deens vliegend personeel van de
S.A.S. heeft maandag besloten het dreige
ment van een staking in te trekken, en niet
te staken. Het conflict, dat ontstaan is uit
looneisen, die door de directie beantwoord
werden met een dreigement van schor
sing tegen al het Skandinavisch personeel
is echter geen stap dichter bij een oplos
sing gekomen. De Zweedse regering, die
het grootste deel van het S.A.S.-kapitaal
heeft aangedragen, schijnt echter voorne
mens tussenbeide te komen in het conflict.
De kwestie is voor Denemarken, Zwe
den en Noorwegen van groot belang. In de
eerste plaats omdat de in gebruikneming
van straalvliegtuigen door de moeilijkhe
den vertraagd kan worden, in de tweede
plaats omdat een staking de S.A.S. op een
dagelijks verlies van 1,5 miljoen kronen
kan komen te staan.
(Van onze correspondent in Londen)
In de Britse antwoordnota op de Rus
sische voorstellen ter regeling van de
Duitse kwestie wordt opnieuw betoogd,
dat het Russische voornemen om de Rus
sische troepen uit Berlijn terug te trekken
een gevaar voor de wereldvrede betekent.
Het westen heeft geen andere keus dan
zyn rechten om troepen in Berlijn volledig
te handhaven, zo wordt gezegd. Politieke
kringen in Londen hellen over naar de
mening, dat de situatie in Berlijn in wer
kelijkheid minder gevaarlijk is dan deze
lijkt.
Verantwoordelijke figuren beweren zelfs
dat de Russen als het erop aankomt,
ondanks hun fanfares hun troepen mis
schien helemaal niet uit Berlijn zullen
terugtrekken, omdat ze wel degelijk het
risico inzien om de controle aan de Oost
duitsers over te laten. Dit betekent echter
niet dat de Britten de moeilijkheden
onderschatten.
Macmillan gaat zaterdag naar Moskou
om van zijn kant vertrouwen te wekken en
vooral om er achter te komen wat de Rus
sen precies met hun Berlijnse plan be
doelen. Londen houdt de kwestie-Berlijn
strikt gescheiden van de rest van het
Duitse vraagstuk en van het probleem der
Europese veiligheid in het algemeen.
Groot-Brittannië, Frankrijk en de Ver
enigde Staten staan op hun door de Russen
uitdrukkelijk erkende militaire rechten in
Berlijn. Terugtrekking van de Russische
troepen, die op korte afstand bij de hand
blijven, verandert niets aan het beginsel.
Twee mogelijkheden
Indien Macmillan iets wijzer wordt uit
zijn gesprekken in Moskou, dan zijn er
twee mogelijkheden. De eerste is dat de
kwestie-Berlijn een zuiver technische aan
gelegenheid wordt. De Oostduitse passen-
stempelaars kunnen dan de alleenver
tegenwoordigers van de Russische autori
teiten worden en de toestand blijft verder
onveranderd, aangenomen dat het ge
allieerde militaire verkeer niet wordt
belemmerd. De andere mogelijkheid is. dat
de Russen bereid zijn hun greep op Oost-
Duitsland te verzwakken, mogelijk uit de
overweging dat Oost-Duitsland West-
Duitsland binnen een paar jaar economisch
zal hebben ingehaald. Versoepeling van 't
regime zou daarom op den duur minder
risico opleveren en wellicht een einde
maken aan de dodelijke aderlating in de
vorm van de vluchtelingenstroom. Zo
behoudt men de bekwame krachten, nodig
voor de economische opbouw en tevens
voor de nieuwe economische uitdaging van
het westen. Er valt waarschijnlijk met het
westen te praten over een Duitse confe
deratie, waarvan naar 't inzicht van velen
hier het grote voordeel zou zijn een
opening van de kunstmatige grens tussen
Oost- en West-Duitsland.
Tal van plannen
Het westen gaat in elk geval niet met
lege handen naar een ministersconferentie.
Men heeft „tal van plannen" sinds de
nieuwe Dulles' lijn een zekere plooibaar
heid toelaat. Deze plannen zullen pas aan
de conferentietafel worden onthuld. Men
acht het in Londen nog te vroeg om zich
tot een topgesprek bereid te verklaren en
zegt daarom voorzichtig en onofficieel, dat
de voorgestelde conferentie van ministers
van Buitenlandse Zaken misschien tot een
topconferentie zal leiden. Tussen de regels
kan uit de jongste nota worden opgemaakt,
dat het Russische voorstel tot een confe
rentie in de naaste toekomst van de 28
landen, welke met Duitsland oorlog hebben
gevoerd, ter opstelling van een vredesver-
HAVANA (Reuter) De Cubaanse lei
der Fidel Castro, die maandag is beëdigd
als premier, heeft tijdens de plechtigheid
verklaard, dat zijn economische plannen
voorzien in investering van twee miljard
peso in nieuwe industrieën. Hij beloofde,
dat een politiek van hoge lonen zou wor
den gevoerd, maar hij deed tevens een be
roep op de bevolking om geduldig te zijn.
Op de eerste plaats komt nu de reorgani
satie van de staat, met bezuinigingen. Wij
kunnen een hogere levensstandaard be
reiken dan Amerika of Rusland, zo meen
de hij, want wij behoeven niet zoveel geld
uit te geven voor bewapening.
In Havana is maandag voorts het nieu
we proces begonnen tegen majoor Jesus
Osa Blanco, die de vorige maand tijdens
een rumoerige rechtzitting in het stadion
van Havana in aanwezigheid van duizen
den joelende toeschouwers ter dood veroor
deeld was. Getuigen verklaarden op de
eerste dag van het nieuwe proces, dat
Blanco in de provincie Oriente huizen
in brand had laten steken. In een van die
huizen hadden Blanco's mannen de be
woner geboeid achtergelaten zodat de on
gelukkige levend was verbrand.
Het proces wordt dinsdag voortgezet.
CARACAS (AFP1» Cuba zal de orga
nisatie van Amerikaanse staten (O.A.S.)
verlaten als deze de vertegenwoordigers
van dictatoriale regeringen niet weert. Dit
heeft de nieuwe vertegenwoordiger van
Cuba in de O.A.S., Raul Roa, verklaard.
Op de eerstvolgende bijeenkomst van de
organisatie zou hij verzoeken om het af
treden van de vertenwoordigers van de
presidenten Trujilio (Dominicaanse repu
bliek), Somoza (Nicaragua) en Stroess-
ner (Paraguay).
drag, beleefd, maar beslist, als voorbarig
wordt verworpen.
Een nieuw element in de westelijke nota
is het voorstel Oost- en Westduitse advi
seurs de conferentie te laten bijwonen. Het
zal echter een onderwerp van discussie
vormen of deze Duitse deskundigen door
lopend aan de conferentie zullen mogen
deelnemen öf dat ze alleen zullen worden
binnengeroepen als hun advies gewenst is
Gezien de komende conferenties van
N.A.V.O. en Z.O.A.V.O. gelooft de Britse
regering, dat de ministersbijeenkomst niet
zal kunnen worden gehouden voor eind
april of begin mei. Londen geeft de voor
keur aan Genève als plaats van bijeen
komst, maar zal eventueel genoegen nemen
met een andere neutrale stad.
(Van onze correspondent in Bonn)
Het Westduitse antwoord op de Russi
sche nota van 10 januari dat gisteren te
Moskou werd overhandigd, is nog geen
anderhalve pagina lang. Kernpunten er
van zijn: ten eerste: dat er in gewezen
wordt op de noodzaak via onderhandelin
gen tot een rechtvaardige regeling te ko
men van het Duitse vraagstuk, teri twee
de: dat Bonn er mee akkoord gaat dat op
een conferentie van de ministers van Bui
tenlandse Zaken der grote vier West- en
Oost-Duitsland vertegenwoordigd zullen
zijn.
De Westduitse regering, aldus de nota
meent dat een oplossing van het Duitse
probleem een basis voor een langdurige
vredestoestand kan scheppen. Daarbij
legt zij de nadruk op het nakomen van
De tentoonstelling van de Franse schil
der Bazaine, die naar was verteld, alleen
in het Van Abbemuseum te Eindhoven ge
houden zou worden, is nu dan toch ook
(tot 23 februari) in het Stedelijk Museum
te Amsterdam te zien. Voor velen geldt
Bazaine als een van de heel belangrijke
schilders van onze tijd. Kort na de oorlog
werd hij hier door de directie van het
laatstgenoemde museum geïntroduceerd.
Op een tentoonstelling van hedendaagse
Franse schilders later was hij weer ver
tegenwoordigd. Met waardering besprak ik
in het kort werk van Bazaine in de te Den
Haag geëxposeerde collectie van de Noorse
reder Moltzau en juist deze twee doeken
„Boom en golf" (1952) en „Ochtend in
het bos" (1954) zag ik met plezier terug.
Met veel had ik toch enige moeite. Men
herkent in Bazaine een rasschilder, maar
een overzichtstentoonstelling als deze
maakt me nerveus door de drukke be
weeglijkheid van alles wat er op zijn doe
ken gebeurt.
Al zal het er voor velen op het eerste
gezicht op lijken, men mag Bazaines werk
niet abstract noemen. Alles heeft een titel,
die duidt op ervaringen met wat ieder zou
kunnen zien. In veel zal men niets of maar
moeilijk iets herkennen. In kleinere schet
sen (onder meer uit Nederland) vindt men
zuivere impressies van de natuur, waar
onder zeer boeiende. Bij bekendheid met
het onderwerp zal een en ander direct ver
trouwd kunnen zijn. Sommige schetsen zijn
echte herscheppingen van de natuur, veelal
charmant, een enkele keer wat oppervlak
kig. Bazaine echter herschept na ervarin
gen daarmee de natuur voor ons. Jammer
dat de inleiding van de door het Van Abbe
museum uitgegeven catalogus, gelijk dat
zo vaak gebeurt, niet de naam van de
schrijver vermeldt. Deze verdient namelijk
een compliment. Ik licht hieruit: „De na
tuur in de schilderijen van Bazaine is een
natuur waarin een ordening bezig is te ont
staan, een natuur in aanvang. Zij schijnt te
ontstaan vóór elke menselijke ervarings
kennis, als op de eerste scheppingsdag.
Niets van haar is ons vertrouwd: zij is niet
blij of triest, niet lieflijk of groots.
Zij draagt geen alledaagse namen, zij
is niet onderscheiden in haar ver
schillende aspecten, zij is de natuur, die
aan de idee van de natuur voorafgaat. En
toch herkennen we haar. Zij is de mens
toegewend en verstaanbaar."
Het lijkt of dezp regels geschreven zijn
voor het hierbij gereproduceerde schilderij
„De storm" van 1957, dat tot de collectie
van het Van Abbemuseum behoort. Men
zal het niet tegenover alle schilderijen zo
voelen. Maar Bazaine werkte toch, gezien
ook andere schilderijen uit de laatste
jaren, hier naar toe. Er is wel meer een
„natuur in aanvang" geschilderd. Maar die
leek dan niet ontstaan voor elke mense
lijke ervaringskennis. Dat was dan in
schilderijen van een niet altijd even in
nemende romantiek en vaak van een hin
derlijke plaatjesachtigheid. Ik kan me
„De storm" door Bazaine, geschilderd in
19!j7, eigendom van het stedelijk Van
Abbemuseum te Eindhoven.
voorstellen dat Bazaine's natuurschilde
ringen de toeschouwer een gevoel van be-
duchtzijn geven, zeker wanneer we er zo
vele bij elkaar zien. Wie gevoelig is voor
Bazaine's werk zal eindeloos door een
schilderij van hem geboeid kunnen zijn.
Men kan eenvoudig niet aan zo'n doek
voorbij of men moet het welbewust ne
geren. Innemend en boeiend zijn vooral
de tekeningen van Hollandse luchten bo
ven Hollandse wateren.
Bazaine's begin verwondert misschien.
Hoewel het zo heel anders is als zijn ont
wikkeling na 1940 te zien geeft, lijkt het
toch al iets zeer persoonlijks te hebben
gehad. Dat Bazaine in 1932 Bonnard voor
zich wist in te nemen bewijst wel iets.
Leken Bazaine's werken als „Meisje met
boeket" en „Jongleur" (voltooid in 1932)
als onvoldoende representatief voor deze
tijd? Zeker is dat deze schilder zich steeds
bezint op zijn vormgeving en de evolutie
van de schilderkunst. Een verder ontwik
kelen van zijn vroege uitdrukkingswijze
lijkt ook moeilijk mogelijk. Hij moet van
mening zijn dat hij iets te zeggen heeft in
de ontwikkeling van de Franse schilder
kunst, die zich steeds vernieuwde. Voor
zichzelf is hij er van overtuigd, dat hij een
traditie voorzet en hij controleert zichzelf
door zich te bezinnen op die traditie. Dat
leren ons sommige zijner schetsen. Heel
zijn werk getuigt van een grots ernst.
Bol) Buys
volkenrechtelijke verplichtingen. Een po
litiek van geweld en eenzijdige maatrege
len, aldus Bonn, zou zeer ernstige geva
ren met zich brengen. In de Westduitse
hoofdstad zegt men dat uit de vier weste
lijke nota's blijkt dat het Westen bereid
is tot onderhandelen, maar tevens niet van
plan is concessies te geven zonder daar
voor tegenconcessies, terug te ontvangen
Bondskanselier' Adenauer verklaarde
gisteren voor het bestuur van de C.D.U.
fractie in de Bondsdag dat men moet re
kenen op langdurige onderhandelingen met
de Russen. Hij heeft daar geen enkel be
zwaar tegen. Tenslotte aldus Adenauer
heeft men ook twee jaar nodig gehad om
een oplossing te vinden voor het Koreaan
se probleem via wapenstilstandsonderhan
delingen. Volgens de bondskanselier staat
het, tengevolge van de ziekte van Dul
les, nog niet vast of de voorconferentie
van de ministers van Buitenlandse Zaken
der westelijke landen in maart wel door
gang zal vinden, al heeft Dulles de poli
tiek niet voor goed uit handen gegeven
Taboe opgeheven
Men zegt te Bonn voorts over de West
duitse nota, dat het kernpunt wel is dat
Oost- en West-Duitsland zullen mogen
deelnemen aan de grote ministersconfe--
rentie als waarnemers. Vijf jaar geleden
toen de Russische minister van Buiten
landse Zaken, Molotov, dit op de Berlijn
se conferentie voorstelde, voelde men er
niets voor, omdat men ten koste van alles
wilde voorkomen dat Oost-Duitsland ook
maar in de geringste graad erkend zou
worden. Thans is, zoals een der Westduit
se bladen opmerkt, het taboe opgeheven
dat het Westen met de Oostduitsers niet
over politieke zaken mag spreken.
Men verwacht dat er op de komende mi
nistersconferentie wel een methode zal
kunnen worden gevonden dat de Oost- en
Westduitse vertegenwoordigers met el
kaar zullen spreken. Te Bonn wordt voorts
gezegd dat Wenen, maar ook Stockholm,
Bern en Genève, kansen maken conferen
tie-oord te worden.
MOSKOU (AFP) Westelijke waarne
mers in Moskou zijn van mening, dat de
Sovjet-Unie het westelijke voorstel zal
aanvaarden. Men verwacht, dat Moskou
zijn antwoord pas zal bekendmaken na
het bezoek van de Britse premier Macmil
lan.
NEW YORK (Reuter) De New York
Times noemt het westelijke antwoord een
eerste stap naar afwending van de drei
gende crisis en een op de proef stellen van
de Russische bedoelingen. Het Westen
biedt de Sovjet-Unie volgens het blad te
vens een uitweg uit de val van haar eigen
ultimatum.
Geen Versailles
BERLIJN (Reuter) „Neues Deutsch-
land", het Oostduitse communistische par
tijorgaan betoogt dat een ministersconfe
rentie tussen Oost en West over Duits
land niet de manier is om te komen tot
een vredesverdrag. Het blad verwerpt het
denkbeeld dat vertegenwoordigers van
Oost- en West-Duitsland de conferentie
slechts als adviseurs zouden bijwonen.
Wij wensen niet dat een vredesverdrag
in de vorm van een ultimatum zoals in
Versailles aan de Duitsers ter onder
tekening wordt aangeboden", aldus Neues
Deutschland. Het blad merkt op dat bij
een conferentie voor een vredesverdrag,
zoals de Sovjet-Unie heeft voorgesteld,
beide Duitse staten volledige gespreks
partners zouden zijn
(UPI) De westelijke landen hebben
de Russische voorstellen verworpen „zon
der een positief tegenvoorstel te doen",
aldus het Oostduitse persagentschap ADN.
In de Amerikaanse nota „worden de reeds
bekende dreigementen wat betreft hand
having van de rechten der westelijke mo
gendheden in West-Berlijn herhaald", zo
wordt gezegd.
Onderbetaald
In mijn bewondering voor de good old
men in de politiek ben ik niet eenkennig,
partijdig, of subjectief.
Wanneer ik Romme en Oud, Tilanus en
Zandt als karrepaarden zie zwoegen voor
hun karretje, dat langs de mulle zandweg
der verkiezingspropaganda rijdt, dan geldt
deze bewondering hun allen in gelijke
mate.
Hoe is het mogelijk vraag ik mij a.f
dat zulke, in het zware zeel der politiek
vergrijsde, jongens, steeds maar geest
driftig blijven? Hoe is het mogelijk, dat zij
met hun netjes maar blij v en hollen ach
ter de fladderende vlinders hunner dro
men? Dat zij maar blijven en blijven en
blijven geloven in de verrukking van een
stoeltje meer of minder, een zeteltje erbij
voor hen zelf, een zeteltje eraf bij de
ander?
Niet, dat ik een nihilist ben in de poli
tiek, niet dat ik geen principieel partij
ganger ben en niet best weet, met goede
redenen omkleed welk rondje ik rood zal
maken. Niet dat ik de politiek niet belang
rijk achtMaar ik begrijp dat geest,
driftig blij v en van mannen, die al tien
tallen jaren, soms al wel een halve eeuw
lang, niets anders bedrijven dan politiek,
niet. Ik heb er de grootste bewondering
voor, dat zij al niet lang, dood-op van het
zegekarretje trekken, aan de berm van de
mulle zandweg zijn neergezegen.
Als het nu om een broodwinning ging
maar dat geloof ik bepaald niet, alle
vervelende praatjes van lieden, die smalen
over „beroepspolitici" ten spijt. Ik ben er
stellig van overtuigd dat de belangrijke
mannen in ons politieke leven stuk voor
stuk, hadden zij een andere loopbaan ver
kozen, in het particuliere bedrijfsleven tot
zulk een hoogte gekomen zouden zijn, dat
hun inkomen een veelvoud zou hebben
bedragen van wat zij nu „aan de politiek
verdienen"Evenzeer als ik ervan over
tuigd ben, dat mannen als Oud en Romme,
gezien hun voortdurende en inspannende
politieke arbeid, met hun Kamerlid-toe
lage danig onderbetaald worden.
Maar dat zij altijd maar zo geestdriftig
blij v en dat zij, na de ervaringen van
een heel mensenleven, steeds maar die
vlinders blij v en narennen
I k zou het niet opbrengen. Ik zou al
lang rustig in een huisje langs de kant
van de weg zijn gaan zitten in een luie
stoel achter het venster, overwegende dat
alles gaat zoals het gaat en komt zoals het
komen moet en dat de geschiedenis der
mensheid haar weg gaat, zonder al te veel
bekommernis om de tijdelijke ups en
downs.
Ik geef toe: als iedereen er zo over
dacht als ik, dan zou het een lusteloze en
saaie boel worden.
Daarom is mijn bewondering voor die
heren even diep als mijn verwondering
over hen.
Floris Flaneur
(Van onze correspondent in Bonn)
De bezorgdheid te Bonn over de ziekte
van Dulles en de kans op herstel en dus
op de mogelijkheid dat de minister zijn
ambt ook in de naaste toekomst zal kun
nen uitoefenen, is groot. Men hoopt nog
steeds, dat Dulles zal kunnen aanblijven.
Volgens Westduitse politieke kringen be
tekent Dulles' ziekte en zijn voorlopige af
scheid van de politiek een groot verlies
voor het Westen, juist op het ogenblik dat
men in feite geen minuut kan verliezen.
De onzekerheid, die er toch al heerste, is
er door vergroot Zelfs in oppositiekrin
gen wijst men op het vacuum, dat kan ont
staan. De S.P.D. heeft reeds besloten niet
te pogen een debat over de buitenlandse
politiek in de Bondsdag, zoals zij oor
spronkelijk van plan was, te ontketenen.
Naast de invloed van Dulles' uitvallen
op de algemene westelijke politiek, ziet
men te Bonn de invloed op do Amerikaan-
se-Westduitse verhoudingen onder het oog.
Die verhoudingen zijn de laatste jaren,
dank zij Dulles, voortreffelijk geweest,
mede door het uitstekende contact van de
Amerikaanse minister met bondskanse
lier Adenauer. De beide bejaarde heren
plachten elkaar aan te spreken met „mijn
beste vriend", en konden uitstekend met
elkaar opschieten. Een opvolger van Dul
les zou het moeilijker krijgen, tenzij die
opvolger John McCloy zou worden, die Ho
ge Commissaris in Duitsland is geweest
en hier een uitstekende naam heeft. Men
gelooft dat McCloy in een goede verstand
houding met Adenauer staat. Voorlopig
blijft men in Bonn de hoop koesteren dat
Dulles_ zo ver zal genezen dat hij in ieder
geval kan deelnemen aan de ministerscon
ferentie in mei met de Sovjet-Unie.
Uit de Opregte Woensdagsche Haarlemsche
Courant van 17 Februarij 1859
IN DE LAATSTE dagen van de maand
Januarij hebben in en bij
Konstantinopel zulke zware
sneeuwstormen gewoed, dat
de bejaardste lieden zich
daarvan geen voorbeelden
herinneren. Vooral zijn de
dagen van 21 en 27 Januarij
voor dat gedeelte van het
turksche Rijk noodlottig geweest. Er is
zoveel sneeuw gevallen, dat gehele straten
daaronder bedolven zijn geworden en hier
en daar de bewoners hunne huizen niet
anders dan door de dakvensters hebben
kunnen verlaten en binnenkomen. Buiten
de hoofdstad waren de velden bedekt met
eene laag sneeuw ter gemiddelde dikte
van twee meters. Daarbij is eene nijpende
koude ingevallen tengevolge waarvan vele
behoeftige lieden zijn bezweken. Het ver
lies van paarden en vee is zeer belangrijk.
De hospitalen van Konstantinopel waren
laatstelijk opgevuld met lieden welker
ledematen waren bevroren. Tot overmaat
van ramp hebben de bewoners grote cver
last geleden van wolven, die uit het ge
bergte bij de stad zijn gekomen. Tenge
volge van de gevallen sneeuw heeft men
geene gelegenheid gehad om de wolven te
verjagen. De Sultan is gedurende eenige
tijd in zijn paleis geblokkeerd geweest.
