MAIZE NA
DURYEA
Amerikaanse kunstplaneet
begint baan om de zon
Adenauer zocht steun bij
De Gaulle tegen Macmillan
Kroesjtsjev dreigt weer met
afzonderlijk vredesverdrag
Service
Van dag tot dag
Geen nieuwe stralingsgordels ontdekt
Bezwaren tegen een neutrale gordel,
ondanks bereidheid tot topgesprek
<=Pra.citótoel
3
Latent onheil
Es ist nicht wahr van de
zes miljoen Joden)
Het wordt Pasen
CONSTANT modems en klassieke VERLOVINGSRINGEN
Regeringscrisis in Soedan:
Opperste Raad afgetreden
Boeddhisme raakt in Japan
langzamerhand in verval
DONDERDAG 5 MAART
1959
Op gezette tijden wordt de wereldopinie
geconfronteerd met berichten, die op een
of andere wijze een wrange herinnering
oproepen aan de jaren van moord en ter
reur tussen de „Machtsübernahme" en de
ondergang van het Hitlerbewind. De res
ten van een mentaliteit, die vóór 1930 in de
geciviliseerde wereld niet meer voor moge
lijk werd gehouden, leven voort in de
bakermat van de meest barbaarse wereld
beschouwing die in de nieuwe geschiede
nis ooit tot macht is gekomen, in Duitsland,
waar de goede elementen een moeizame
en nu nog steeds voortdurende strijd voe
ren tot uitroeiing ervan.
Ongetwijfeld heeft de Sovjetrussische
bezetting in Oost-Duitsland de overblijf
selen van het nazidom aldaar slechts ver
wijderd voor zover zij niet in te passen
waren in de communistische praktijk. Het
is duidelijk dat bijvoorbeeld de Oostduitse
"Volkspolizei talrijke SS-elementen bevat
en opgebouwd is op principes, die weinig
verschillen van de mensonterende begin
selen der Hitlerpolitie. Doch ook in West-
Duitsland hebben nazi's wegen gevonden
om tot nieuwe invloed te komen, zij het
dan niet met doelbewuste medewerking
van het na-oorlogse regime, doch door ge
bruikmaking van omstandigheden die het
nieuwe regime niet kon verhinderen.
Nog steeds komen berichten van pro
cessen tegen nazi-misdadigers onthullen
dat de zuivering sinds 1945 tamelijk opper
vlakkig en onvolledig is doorgevoerd kun
nen worden.
De manier waarop in West-Duitsland
gehandeld is met de ontsnapte gevangenen
uit Breda r— vandaag wordt iets gemeld
over een op handen zijnde berechting van
„Wilhelm'' Polak, die in Nederland levens
lang had gekregen wijst erop dat men
daar niet vlot is met het erkennen van
overigens toch duidelijk gebleken schuld
van nazi-knechten.
Een ander bericht, mededelende dat een
„vereniging van slachtoffers van de dena-
zificering" een verzoek tot de UNO heeft
gericht tot wat men rehabilitatie van het
Derde Rijk zou kunnen noemen, is in
tweeërlei opzicht kenmerkend voor de
mentaliteit der Hitler-nazaten. Ten eerste
is het verbazingwékkènd, dat men zich
slachtoffer van denazificatie durft noemen,
wanneer men niet ten onrechte door zui
veringsmaatregelen getroffen is. Deze ver
eniging bestaat namelijk niet uit onschul
dige slachtoffers, doch uit nazi's die de
- uitroeiing van het nazidom als onrecht
matig beschouwen.
Dat blijkt trouwens uit het tweede ver
bazingwekkende element in dit bericht,
namelijk dat men van de UNO een reha
bilitatie eist onder het argument, dat het
aantal vermoorde Joden minder is dan
algemeen wordt aangenomen.
Alsof het getal in deze aangelegenheid
een bepalende factor voor de misdadigheid
ervan zou zijn! De illustere vereniging zegt
in haar verzoek, dat „Hitier en Himmler
niet méér dan anderhalf miljoen Joden
hebben kunnen uitroeiïen, omdat er niet
meer in hun „werkingssfeer" aanwezig
waren".
Deze formulering wijst erop, dat het uit
roeien van Joden in het algemeen door de
vereniging niet als een laakbare daad
wordt beschouwd, doch dat het „niet kun
nen" een maat zou moeten zijn voor de
schuldvraag. Wanneer het nazidom slechts
één Jood zou hebben vermoord uit ras-
sistische haat, omdat er niet meer dan één
binnen zijn „werkingssfeer'' aanwezig was,
zou het echter niet minder schuldig zijn
dan het nu is!
Zes miljoen of anderhalf miljoen of één
dat maakt geen verschil ten aanzien
van de rechtsgevoelens, uit hoofde waar
van het nazibewind als een misdadigers-
kliek is bestempeld en van de aardbodem
weggevaagd.
Dat de leden van genoemde vereniging
nog niet tot die conclusie zijn gekomen,
betekent dat zijzelf de mentaliteit van
nazi-misdadigers hebben behouden en dat
zij nog steeds leven in de verengde,
verziekte gedachtensfeer, die de huive
ringwekkende praktijken van Hitier te
voorschijn heeft geroepen.
Men vraagt zich af of dergelijke men
sen, onder welk staatkundig stelsel ook,
niet onmiddellijk weer machtswaanzinnige
moordenaars zullen worden, als het stel
sel hun er de gelegenheid toe geeft. Van
daar dat de politieke toekomst van Duits
land nog steeds de meeste zorgwekkende
factor in Europa moet heten.
Advertentie
10 tegen 1
dat 9 van de 10 Huisvrouwen
Maizena Duryea gebruiken
voor't binden van groenten, .soepen
en sausen Een keukengeheim, dat
overgaat van moeder op dochter
maakt Uw groenten zo lekker.
THEUN DE VRIES LID VAN
OOSTDUITSE KUNSTACADEMIE.
De Nederlandse letterkundige Theun de
Vries is benoemd tot corresponderend lid
van de Oostduitse kunstacademie in Ber
lijn.
WASHINGTON
(Reuter-UPI). Het
Amerikaanse in
stituut voor de
ruimtevaart ver
wacht dat de Ame
rikaanse kunstpla
neet in de ruimte
zal blijven zolang
het universum be
staat. De Pionier
IV is woensdag
avond op een af
stand van 59.200
kilometer de maan
gepasseerd en
spoedt- zich met
een snelheid van
meer dan 7000 ki
lometer per uur
voort naar een
baan om de zon.
Volgens het Ame
rikaanse instituut
voor ruimtevaart
kan men al eigen
lijk zeggen dat het
ruimtevehikel in
een baan om de zon is. Het zal zijn perma
nente elliptische baan iets langer dan die
van de aarde pas op 17 maart krijgen.
Op die dag zal de afstand tot de zon het
kleinst zijn (146.790.400 km) en op 29 sep
tember het grootst (169.326.400 km). De
aanlooptijd zal 392 dagen bedragen.
De Pionier, die in de nacht van maandag
op dinsdag is afgevuurd te Cape Canaveral
in Florida, passeerde het zwaartekracht
veld van de maan, toen hij te 23.24 (Neder
landse tijd) langs de aardsatelliet schoot.
Op dat punt was hij 380.000 kilometer van
de aarde verwijderd. De afstand van 60.000
kilometer van de maan, betekent dat de
Pionier geen extra-snelheid heeft verkre
gen door de aantrekkingskracht van de
maan en geen gegevens over de straling in
de buurt van de maan.
De omlooptijd van 392 dagen betekent
dat het satellietje momenteel op de aarde
voorligt, doch dat de aarde, een binnen
baan volgend, de Pionier zal inhalen en
passeren. De aarde en de Pionier zullen
zich met ongeveer dezelfde snelheid om de
zon bewegen, waarbij de aarde het korter
pad van 365 dagen zal hebben.
Succes
Dr. James Van Allen van de universiteit
van Iiowa, heeft verklaard dat de Pionier
een goed radiobeeld van de straling in de
ruimte geeft. Er zijn geen nieuwe stralings
gordels gevonden. Het mechanisme dat ten
doel had de omwentelingen van de Pionier
te vertragen, werkte bevredigend. Blijkens
de ontvangen radiogegevens werd het aan
tal omwentelingen hierdoor verminderd
van 324 tot 13 per minuut. Gisteren te 17.32
(Nederlandse tijd) werd het mechanisme
automatisch losgemaakt. Het instituut voor
ruimtevaart beschouwt de proef met de
Pionier, als eerste van een serie, volkomen
geslaagd.
Signalen
MANCHESTER (UPI) De radio-tele
scoop van Jodreli Bank bij Manchester
(Engeland) heeft vanmorgen signalen op
gevangen van de Pionier, die op dat tijdstip
ongeveer 280.000 mijl (450.620 km) van de
aarde verwijderd is, aldus professor Lovell.
Hij acht dit een wereldrecord voor de
radio-telescoop, afgezien van de onofficiële
bewering van de Russen dat zij signalen
hebben ontvangen van hun Loenik op
300.000 mijl (482.800 km) afstand. Er is een
kleine mogelijkheid, dat de Pionier over
ongeveer achttien maanden, als hij zich op
ongeveer acht miljoen kilometer van de
aarde zal bevinden, nog met telescopen
waargenomen kan worden.
DUSSELDORP (UPI) De „Vereni
ging van slachtoffers van de denazifice-
ring" heeft zich tot de UNO gewend met
het dringend verzoek officieel vast te stel
len dat de beschuldiging dat het „Derde
Rijk" vijf tot zes miljoen Joden vermoord
heeft, niet waar (nicht wahr) is. De ver
eniging, een genootschap van oud-nazi's,
stelt zich op het standpunt dat Hitier en
Himmler nooit meer dan een tot ander
half miljoen Joden hebben kunnen uit
roeien, eenvoudig omdat er niet meer bin
nen hun „werkingssfeer" aanwezig wa
ren. „De fabel van de zes miljoen Joden",
zoals de vereniging de beschuldiging
noemt, is door de Zwitserse pers begon
nen en ontzenuwd door de verklaring van
de Israëlische premier Ben Goerion, dat
er thans dertien miljoen Joden in de we
reld leven.
De vereniging zegt al vele malen gepro
beerd te hebben de fabel te ontzenuwen,
maar ook de UNO heeft tot dusver gewei
gerd het verzoek in behandeling te nemen.
De vereniging houdt vol dat het thans hoog
tijd is voor een diepgaand officieel onder
zoek. Zij zegt het volste vertrouwen te
hebben in het resultaat ervan.
BIOSCOOPBEZOEK IN ZWEDEN.
Het bioscoopbezoek in Zweden is in twee
jaar tijd teruggelopen van bijna 17 miljoen
tot ruim 12'/° miljoen. Deze situatie is
vooral ernstig voor de kleine bioscoop
theaters. Men meent dat het in hoofdzaak
het gevolg is van het toenemend aantal
tv-apparaten en auto's.
Advertentie
en de Paastijd is verlovingstijd. Onze collecties
zijn op de te verwachten vraag afgestemd en be
vatten juweeltjes van edelsmeedkunst: voor „elck
wat wils" reeds vanaf 45,per paar.
het huis met het Carillon
Grote Houtstraat 49, Haarlem, Telefoon 20049
LONDEN (Reuter/UPI) Alle leden van
de „Opperste raad der strijdkrachten" in
Soedan hebben ontslag gevraagd aan bri
gade-generaal Abboed, de voorzitter van
de raad en tevens premier en minister van
Defensie van Soedan. Generaal Abboed
heeft het ontslag aanvaard, en zal met de
commandanten van het Soedanese leger de
nieuwe toestand bespreken.
De opperste raad is op 17 november ge
formeerd, op de dag dat Abboed zijn bloe
deloze revolutie tegen de burgerregering
van Khalil uitvoerde. Zeven van de dertien
leden van deze junta, en Abboed, bezetten
kabinetsfuncties.
Als voorzitter van de opperste raad heeft
Abboed alle wetgevende, juridische en uit
voerende bevoegdheden.
TOKIO (Kijodo) De eens befaamde
welstand van priesters en boeddhistische
tempels in Japan is danig in verval ge
raakt. De priesters zien zich gedwongen
bijverdiensten te zoeken door het geven
van onderwijs en werkzaamheid op kan
toren. Meer dan negentig percent der pries
ters van de ongeveer 75.000 tempels moet
zich aldus of met steun van de regering
in het leven zien te houden. Het publiek,
en vooral het jongere, lijkt zijn belangstel
ling voor het boeddhisme te verliezen. Er
melden zich maar weinig kandidaten voor
de vervulling van het priesterambt. De Ja
panse vereniging voor het boeddhisme wil
pogen bij gelegenheid van de 2500ste ver
jaardag van de geboorte van Boeddha, op
8 april, nieuwe belangstelling voor het
boeddhisme te wekken.
(Van onze correspondent in Parijs)
Voor de derde maal sinds hij laatste zo
mer opnieuw aan de macht kwam, heeft
generaal De Gaulle gisteren een hele dag
met de Westduitse bondskanselier Ade
nauer geconfereerd. De toekomst van
Duitsland in het licht van de Russische
nota's en van Macmillan's reis naar Mos
kou stond in het centrum der besprekin
gen. Ofschoon een officieel communiqué
achterwege is gebleven, geven officiële
waarnemers de verzekering dat de ge-
dachtengangen van beide staatslieden
voortdurend evenwijdig hebben gelopen.
Nadat de hoogbejaarde bondskanselier
's morgens nog altijd even recht en stram,
aan het station was afgehaald, heeft hij,
met een korte onderbreking voor het mid
dagdutje, bijna zonder ophouden met de
Franse staatslieden van gedachten ge
wisseld. Von Brentano, de Westduitse mi
nister van Buitenlandse Zaken, verklaar
de bij aankomst in Parijs eerder pessi
mistisch dan optimistisch te zijn gestemd,
maar of die persoonlijke stemming door
de contacten verbeterd was gaf de West
duitse staatsman vanmorgen bij zijn ver
trek niet aan.
Tijdens zijn onderhoud met Michel De-
bré nodigde de bondskanselier de Franse
premier, die hem aanvankelijk minder
goed heette te liggen, uit voor een bezoek
aan Bonn. dat nog voor het eind van deze
maand zou worden afgelegd. De voor
naamste onderhandelingen werden onder
vier of beter zes ogen inclusief die van
de tolk gevoerd tussen De Gaulle en
Adenauer, die, naar men zegt, gezworen
kameraden zijn geworden. De generaal
ontving zijn hoge gast in een voormalig
jachthuisje van Lodewijk IV in Marly-le-
Roi, vlakbij Parijs, dat streng door gen
darmes en Republikeinse gardisten werd
bewaakt. Zelfs vliegtuigen en helikopters
was het verboden gisteren in een straal
van -tientallen kilometers boven Marly te
verschijnen.
De Gaulle verwacht van deze persoon
lijke ontoetingen op het hoogste plan en
achter uermetisch gesloten deuren veel
meer heil, dan van technische conferen
ties in al of niet geïntegreerd verband. Het
is zowel voor Frankrijk en West-Duitsland
als ofschoon met enige reserve voor
de rest van Europa, zeker bijzonder ver
heugend, dat de voormalige „erfvijanden"
in de personen van hun hoogste macht
dragers zoveel eensgezindheid aan de dag
leggen. Niettemin zijn aan deze zeer
persoonlijke banden ontegenzeggelijk ook
gevaren verbonden. Het liberale blad „Le
Monde" vraagt zich weer niet zonder on
gerustheid af, wat er gebeuren zou, in
dien een der beide staatslieden onverhoopt
binnenkort zijn land eens kwam te ontval
len. Een nieuwe as Parijs-Bonn is voor
het ogenblik inderdaad bijna uitsluitend
gebaseerd op de vriendschappelijke ge
voelens en gemeenschappelijke inzichten
van Adenauer en De Gaulle, die zelfs hun
allerintiemste medewerkers moeilijk in
hun clubje schijnen te kunnen verdragen.
Ofschoon er vrijwel geen woord over de
beraadslagingen is uitgelekt, zal men de
plank niet misslaan door aan te nemen,
dat het gesprek vooral over Berlijn en
Duitsland heeft gelopen naar aanleiding
van het plan-Rapacki voor een neutrale zo
ne in Centraal-Europa, een plan, waarin
nu ook de Britse premier Macmillan wel
iets schijnt te zien en waartegen Adenauer
vooral politieke en De Gaulle vooral mili
taire bezwaren blijft koesteren, om van
de Amerikaanse afkeer nog maar te zwij
gen. Aan het feit, dat Kroesjtsjev op het
zelfde moment, dat Adenauer in Parijs
vertoefde, gisteren Leipzig bezocht, kan
bijna een symbolische betekenis worden
toegekend. Terwijl Kroesjtsjev duidelijk te
kennen gaf, dat zijn ultimatum inzake Ber
lijn van kracht blijft, poogde Adenauer
bij De Gaulle steun te vinden tegen rjkere
neigingen in het Anglosaksisehe kamp
het Oostduitse bewind van Pankov ten
minste in feite te erkennen. In tegenstel
ling met een vorige ontmoeting, waarvan
de tegenstellingen Euromarkt-Vrijhan-
delszone de voornaamste inzet vormden
was Adenauer gisteren de vragende par
tij, terwijl Londen opnieuw de onzichtba
re tegenspeler was.
De Gaulle lijkt zijn standpunt inzake de
wenselijkheid van verreikend overleg met
Rusland over de toekomst van Berlijn en
van Duitsland en over een eventueel vre
desverdrag nog niet definitief bepaald te
hebben. Het is echter waarschijnlijk dat
hij de deur voor verder vruchtbaar con
tact met het Kremlin liever niet zou af
grendelen. De Gaulle zou daarom vermoe
delijk geaarzeld hebben tussen zijn ver
langen Adenauer vooral niet voor het hoofd
te stoten en zijn wens als tussenpersoon te
kunnen optreden tussen Oost en West, een
rol die hem altijd sterk heeft aangetrok
ken. In dat opzicht lijkt Macmillan hem
het gras enigszins voor de voeten te heb
ben weggemaaid en het zeer bescheiden
succes van de Britse staatsman in Mos
kou bij dit streven zal Adenauer zeker
hebben aangegrepen als argument, om de
generaal tot zijn standpunt over te halen.
Het ziet er naar uit, dat de bondskanse
lier daarin ook goeddeels is geslaagd en
dat de banden De Gaulle-Adenauer nog wat
nauwer zijn aangehaald.
€)p de
Gedroomde zoeterds
Een Engelsman analyseerde onlangs 55
vrouwenbladen en daarin de 44 verhalen
in het bijzonder. Hij kwam tot enige be
langwekkende conclusies: de man die in
dergelijke verhalen de vrouw-van-de-
intrige weet te betoveren blijkt altijd een
opmerkelijk-wezenloze figuur te zijn, die
bovendien lijdt aan het feit dat grote ge
bieden van zijn ontwikkeling-tot-man to
taal onberoerd zijn gebleven.
Wat zijn uiterlijk aangaat is hij al tij d
breedgeschouderd, zwaar soms en met zeer
nauwkeurig-omschreven ogen. Die ogen,
die doen zo nog al wat in die verhalen!
Afgezien van zijn grootte en die ogen zijn
er verder maar weinig lichamelijke aan
duidingen; dat maakt het de lezeresjes wél-
licht allemaal wat eenvoudiger en minder
„eng".
De kin (altijd óf breed óf voorzien van
een gleuf óf beide) krijgt soms een beurt.
Ook het haar. Ja, het haar is belangrijk.
Helden met dun haar komen niet voor.
Ofschoon, wat hun optreden ten overstaan
van de vrouw-van-de-int' -e aangaat, on
wezenlijk verlegen en ma' lelijk-ook (al
tijd!), steeds struikelend over hun woorden
en zó buitengewoon traag van begrip dat
men er eenvoudig van griezelt, zijn de hel
den toch altijd ferme jongens in beroep en
vriendenkring. Zij zijn zeer dikwijls echte
brammen op kantoor en daar blijkbaar
heel wat minder onnozel dan tijdens de
gesprekken met de mejuffrouwen die de
schrijvers (en schrijfsters) voor hen be
stemd hebben.
Zij kleden zich buitengewoon smaakvol
en hun haarja, hun haar is altijd
licht-krullend en grijs aan de slapen. Daar
moet u eens even op letten: grijs aan de
slapen. Waarvan grijs? Bepaald niet van
het zware leven of van alles wat zij hebben
meegemaakt want zij zijn, wij zeiden het
al, bovenaards rein en ongerept. Driekwart
van het haar (der verhalen dusis bruin
of zwart en het is altijd kort geknipt.
Er zijn dikwijls chirurgen bij; ook al
tamelijke stommeriken die van vrouwen
maar dan ook niets begrijpen en gemakke
lijk blozpn. Ook andere artsen blijken het
goed te doen. Ende journalist is even
eens een droomfiguur der vrouwenver-
halen. Steeds vooropgesteld dus dat hij
voldoet aan de uiterlijke eisen van de
blanke slaven en dat hij een onwezenlijke
noblesse in zijn gedragen tegenover de
heldin demonstreert. Onder-directeuren,
beeldhouwers, garagehouders en ook een
dierenarts speelden een rol in de 44 ver
halen die voorkwamen in die 55 bladen. En
dus geen graaf. Geen hertog. Geen prins.
Afgezien dan van een Portugese hertog,
maar die zat er meer bij voor de couleur
locale, als decorstuk dus. De aristocraat
(van Courths Mahleris verzwonden. En,
aldus de Engelse onderzoeker, de droom-
minnaar is vervangen door de droom-
echtgenoot.
Het gaat niet langer om mooie zwier-
bollen-met-blazoenen maar om keurige,
zindelijke, zeepreine zoeterds met goede
inkomsten en een vaste baan. En er komt
geen ■-nkel verwarrend hijgen voor in de
relatie; geen te diep elkaar in de oog
ballen schouwen; geen onverhoeds beet-
griiven en met brandende smakkers over
dekken en geen dwingerig optreden bij het
naar-huis-brengen. Nee, droomhelden ziin
ongevaarlijke keurigaards met mooie be-
trekkingen en altijd even verlegen. Zij be
staan dan ook niet. Is dat jammer?
Duif
Zoals men te Bonn na de op het oog
gematigde Russische antwoordnota van
begin van deze week had verwacht, heeft
de Russische minister-president Kroesj
tsjev gisteren te Leipzig reeds in zijn eer
ste rede tijdens zijn bezoek aan Oost-
Duitsland een afzonderlijk vredesver
drag tussen zijn land en Oost-Duitsland
aangekondigd, en wel voor het geval de
Westduitse regering niet bereid zou zijn
tot de ondertekening van een algemeen
vredesverdrag op Russische grondslag.
Er is zo'n alleraardigst mor
sig kroegje op de hoek bij de
kerk aan de brug van de
gracht tussen singel en de ha
ven. Men loopt er bij voorkeur
binnen tijdens mistige, kille
middagen, omdat het dan bui
ten nog veel somberder is dan
in de schaduwrijke gelagka
mer. De baas staat achter het
buffet tussen bierkraan en
koffie-automaat zijn hoofd
vast te houden, waartoe hij de
blote ellebogen op het zinken
blad steunt en de handen als
de kelkbladeren van een grote
bloem uiteenspreidt. De bloem
is dan zijn hoofd, dat de kleur
van een op tint komende tulp
vertoont, rood met paarse par
tijen.
Het is een kroegje dat de
moed heeft opgegeven, nog
ooit een bron van inkomsten
te zijn en het is een kroegbaas
die zich daarover dag in dag
uit treurig verbaast. En toch
blijft hij in leven welge
daan zelfs, alsof zijn ambacht
eten is en zijn kroeg tijdver
drijf.
Er is geen spoor van com
fort noch vreugde in deze
ruimte, er wordt alcoholisch
brouwsel geschonken alsof het
geschiedt onder staatsdwang.
De klanten variëren wat in
dividualiteit betreft, doch zij
hebben iets gemeen dat wel
haast bij het binnenkomen
gratis lijkt te worden uitge
reikt: een droefgeestige ont
steltenis over het feit, dat het
leven niets beters en boeion-
ders meer voor hen heeft dan
deze kroeg met haar treurige
inventaris.
Doch op zekere dag schijnt
er nieuw leven gevaren te zijn
in de lompe figuur achter de
tapkast. Het is alsof de bloem
fris water heeft gekregen en
in een nieuwe vaas is gezet.
De baas draagt een helderwit
schootsvel en heeft een schei
ding in zijn korte varkens
borstel veroorzaakt, die er met
lijm in gefixeerd schijnt te
zijn.
„Mijn zoon is terug uit
dienst", vertrouwt hij elke
klant toe. „Hij bemoeit zich
nou met de zaak."
Dat is een hoopvol geluid
een nieuw aspect van een bij
na gestorven onderneming
Jong bloed erin, nieuwe ideeën,
frisse energie. De vader heeft
zich blijkbaar vol eerbied ge
schikt onder het in 's lands
dienst geschoold en geslepen
intellect.
„Hij heeft het in de toppen
van zijn vingers", zegt de baas
met ontzag in zijn stem. „Hij
weet wat de klanten willen"
„Waarom krijgen ze het dan
niet?" zegt een sombere stem
naast mij. Een geel mannetje
hangt gebogen op zijn kruk
en loert met steekogen naar
de wauwelende waard. „Ik
heb al drie keer 'n biertje be
steld."
Hij krijgt zijn biertje in een
hoog glas, lang en dun als een
orchideeënvaas. „Idee van
mijn zoon", zegt de kastelein
trots. „Die lange dunne glazen
drinken zo lekker, zegt hij."
„Mot je d'r 's petrolie in
doen", zegt het gele mannetje
sceptisch. „Mot je 's kijke hoe
lekker ze drinke. Het gaat er
om wat je schenkt. Waarin,
dat dondert niet."
En telkens is er wat nieuws
allemaal service voor de
klanten, allemaal ideeën van
de zoon. De zoon blijft achter
de schermen als de regisseur
van een opera, en de baas
speelt kinderlijk enthousiast
zijn rolletje op het toneel.
De klok boven de deur is
een kwartier voor. „Idee van
mijn zoon", zegt hij. „Voor
klanten die met de trein mee
moeten." Onder de klok hangt
een enorme plaat met het op
schrift: „Voor service onzer
klanten is de klok een kwar
tier vooruitgezet." Service
moet geadverteerd worden, dat
is waar, maar het vermindert
het nuttige effect wel enigs
zins.
Aan de muur tegenover het
verflensde biljart is een op
schrift aangebracht: „H.H
Autorijders moeten aan hun
vrouw en kinderen denken"
Op een andere wand prijkt het
dringende verzoek: „Dronken
personen gelieven zich netjes
te gedragen".
Er is op deze middag geen
enkel dronken persoon in het
etablissement te bespeuren,
zodat er van netjes gedragen
niet veel komen kan, doch bij
het raam zitten twee in trui
geklede individuen droefgees
tig naar hun halfgevulde bier
glas te staren. Dat zijn waar
schijnlijk H.H. Autorijders, die
gehoorzaam aan hun vrouwen
en kinderen zitten te denken.
Het brein achter dit alles
behoeft niet ver te worden ge
zocht. De zoon die het in zijn
vingertoppen heeft, is bezig
een modelbedrijf te maken van
de ruïne, die hij na zijn mili
taire loopbaan heeft aange
troffen.
Zijn genie heeft ook nog uit
gedacht, dat een weinigje ge
zonde sex niet ontbreken mag
in een paleis der vreugde.
Naast de deur met „Heren"
hangt een affiche, waarop een
kleurige jongedame is afge
beeld, die in schaarse kledij
het oor leent aan de influiste
ringen van een geruite Adonis.
Dwars daar overheen is een
strook geplakt, die vermeldt:
„Aan beloven hebben we niets,
hier wordt contant betaald".
De samenhang tussen het ro
mantische paar en het op
schrift is waarschijnlijk enkel
aan het regisserend intellect
duidelijk.
„Moet je opletten", zegt de
waard geheimzinnig. „Moet je
opletten als het vier uur is.
Mijn zoon is als soldaat bij de
elektrische afdeling geweest.
Hij kan wat. Moet je opletten."
We letten op. Als de klok
op vier uur komt, gloeit aan
de muur een neonvierkant op,
waarin men lezen kan: „Over
een kwartier begint hier vlak
bij de bioscoop. Vertoond
wordt: „De vrouw der schan
de", veertien jaar".
„Service voor de klanten die
naar de film willen", zegt de
kastelein ten overvloede. „Die
jongen kan wat."
Vijf klanten staan op en
rekenen af. Die gaan naar „De
vrouw der schande" (veertien
jaar), liever dan nog langer
tegen de paarse tulp achter
het buffet aan te kijken. Deze
service is geweldig, tenminste
voor de bioscoopexploitant.
De waard kijkt ontsteld naar
de hielen van de laatste klant,
die de vingerwijzing van de
lichtreclame opvolgt en zegt
dan ongelukkig: „Hij heeft ook
een oude taxi gekocht daar
brengt hij 's avonds de klan
ten mee naar huis, die niet
meer capabel zijn. Allemaal
gratis, allemaal service. Maar
ze willen niet naar huis.
Meestal moet hij ze om twaalf
uur naar de Mopsy Bar bren
gen die is tot één uur open.
Maar die jongen heeft wel
ideeën, dat moet ik zeggen."
Hij staart koppig naar de
klok en zwijgt een hele poos.
Dan vraagt hij hoopvol: „Moet
u niet met een trein mee?"
„Ik heb de tijd nog, want die
klokzeg ik, om hem te
troosten. Maar ik kan toch
niet nalaten hem een waar
schuwing te geven, vóórdat het
jeugdige genie deze arme man
zijn sombere, maar toch nog
bestaande kroegje ontneemt
en hem tot Sociale Zaken ver
oordeelt:
„Die jongen heeft pracht
ideeën hij had in dienst
moeten blijven. Daar kunnen
ze lui als hij goed gebruiken."
Het is werkelijk een aller
aardigst kroegje, daar op de
hoek bij de kerk aan de brug
van de gracht tussen singel en
haven.
Misschien trekt het jonge
genie vandaag of morgen blasé
de wijde wereld in en sterft
de service uit bij gebrek aan
fris bloed dan wordt de
ondergang nog even uitgesteld.
Want het is zo'n heerlijk
somber toevluchtsoord op mis
tige, kille dagen, die altijd
weer terugkeren, in elk sei
zoen. J. L.
Te Bonn heeft men deze dreigende woor
den van Kroesjtsjev, die opnieuw getui
gen van de wisselbadentactiek der Russen
met dan weer koele, dan weer opbeurende
verklaringen, rustig opgenomen. Men
hoopt hier dat de Russen tijdens de ko
mende onderhandelingen met het Westen
hun eenzijdige methode zullen laten va
ren, maar wel vervliegt allengs de hoop
op een spoedige hereniging van Duitsland.
Bondskanselier Adenauer zou tijdens zijn
gesprek met president De Gaulle dan ook
hebben laten blijken dat tijdens zijn be
wind en dat is mogelijkerwijs geduren
de de komende zes jaar van enigerlei
kans op een snelle hereniging geen spra
ke zal zijn.
Kroesjtsjev tapte gisteren opnieuw uit
het vredesvaatje. Hij riep verscheidene
malen op hartstochtelijke wijze „Wij wil
len vrede... vrede... vrede", en verklaar
de dat het instandhouden van de vrede
de voorwaarde is voor de verwezenlij
king van de Russische economische doel
einden. „Wij hebben twee wereldoorlogen
gevoerd, wij zijn thans zat van de oor
log, wij hebben vrede nodig", zo zei de
Russische minister-president verder.
Voor honderdduizend toehoorders legde hij
ook weer alle nadruk op de noodzaak van
onderhandelingen tussen Bonn en het Oost
duitse bewind over de hereniging. Een
dergelijk overleg zou tot stand kunnen ko
men tijdens de komende westelijk-Rus-
sische onderhandelingen. Een andere weg
naar de Duitse eenheid, zo betoogde
Kroesjtsjev, is er niet.
Zijn betoog werd later onderstreept door
de Oostduitse partijleider Ulbricht, die
zei dat er ook zonder Adenauer een vre
desverdrag zou komen.
Tot de reis van Kroesjtsjev naar Oost-
Duitsland is waarschijnlijk na de laatste
besprekingen met Macmillan te Moskou
besloten. Zijn bezoek aan Leipzig was in
elk geval een grote verrassing en werd
pas maandag georganiseerd. Zijn bezoek
van vandaag aan de Leipziger Messe komt
zelfs in botsing met een lang van te voren
voorbereide reis van een officiële Russi
sche delegatie die van de Russische be
langstelling voor de Messe moet blijk
geven.
Opvallend heeft men het voorts gevon
den dat Kroesjtsjev gisteren op zijn auto
tocht van een vliegveld bij Oost-Berlijn
naar Leipzig een bezoek bracht aan het
gedenkteken te Torgau, dat is opgericht als
herinnering aan het feit dat hier op 20
april 1945 de eerste ontmoeting plaats had
tussen de Amerikaanse en de Russische
legers. Kroesjtsjev legde bloemen bij het
monument, waarbij hij zei dat wanneer
beide zijden thans dezelfde standpunten
als tijdens de coalitie tegen Hitier zouden
innemen, er geen spanningen zouden zijn.
Maar, zo voegde hij er aan toe, wij zijn
vol vertrouwen.
