Bevolking Heemskerk afgelopen
drie jaar bijna verdubbeld
Historie van Heemskerk is
rijk en boeiend
Gesprekken met Heemskerkers
DONDERDAG 16 APRIL 1959
5
AL SPOEDIG TIENDUIZENDSTE INWONER
Kruiwagen en schop
Vele plannen
Moeilijkheden
Reddingsbrigade groeit
en bloeit
Vlaggetjjesdag op Urk
Laat Waterleidingduinen
met rust!
Bloembollen en ziekten
Het feestzaaltje in Heemskerk ziet blauw van de rook. De
wit geschrobde houten vloer is bezaaid met vertrapte peukjes.
Meer sigaren- dan sigarettenpeukjes. In een van de hoeken
een hypermoderne jukebox, die wilde Rock- n-roll-muziek
uitschettert. De nieuwste platen. In de hoek swingen een
jongen en een meisje. Hij, een roodgebrande tuinder met
eeltige klovige handen; zij, een ateliermeisje met paarde-
staart, dochter van een arbeider van Hoogovens.
De nieuwe mode is al lang in Heemskerk doorgedrongen.
Vooral de jeugd trekt zich er steeds meer van aan. Ook de
jonge tuinders. Nauwe pijpjesbroeken, modieuze colbertjes
met smalle revers, drie knopen en splitjes van achteren. Maar
daarbij ook vaak nog klompen en zwarte gebreide sokken.
Daarom kon men bij de ingang van het feestzaaltje nog een
heel rijtje klompen zien staan. Keurig naast elkaar. Als
hernnnering aan de geïsoleerde agrarische gemeente die
Heemskerk nog geen dertien jaar geleden was. Maar de
nauwe pijpjesbroeken en de paar destaarten zijn een teken
aan de wand. Heemskerk verandert. In een bijzonder hoog
tempo. Steeds meer industrie-arbeiders, relatief steeds minder
katholieken. En vooral steeds meer huizen. En scholen. En
wellicht straks torenflats. En dat is wel bijna zeker een
schouwburg. Begin 1946 telde Heemskerk nog maar 5303
inwoners. Voor 23 april van dit jaar wordt de tienduizendste
verwacht
In januari 1956 telde Heemskerk 6450 in
woners. Begin 1957 waren dit er 6691 en in
januari 1958 7699. In drie jaar tijds is de
bevolking dus bijna verdubbeld.
Heemskerk kent een migratie van 2000
mensen per jaar. De grote trek is afkom
stig uit Friesland en Groningen, maar ook
komen er wel Italianen naar het Heems-
kerkse om daar te wonen en hun boterham
te verdienen.
Nog niet zo lang geleden kende men
elkaar in Heemskerk bij naam en toe
naam. Als men nu in Heemskerk de weg
vraagt dan luidt het antwoord meestal:
mijnheer ik woon hier pas. Ik kom uit
Alkmaar. Ik ken de weg hier nog niet zo
goed".
De duizelingwekkende groei van de nieu
we wijken Oosterzij en Poelenburg spreekt
hier ook wel een woordje mee. Het is ons
overkomen dat we een bewoner van Poe
lenburg naar een straat vroegen die nog
geen tweehonderd meter van zijn woning
verwijderd was. De man had zelfs nog
nooit van die straat gehoord. „Die zal wel
ergens in Oosterzij zijn," zei hij.
De snelle groei van de gemeente blijkt
ook uit de ontzaglijke uitbreiding van de
dienst van openbare werken en van de
gemeentesecretarie. Ongeveer dertien jaar
geleden bestond de dienst van openbare
werken uit twee werklieden en een opzich
ter. Nu zijn er 33 ambtenaren werkzaam,
alsmede dertig werklieden en zeven werk
sters. De gemeente-opzichter van dertien
jaar geleden is nu directeur van de dienst
geworden. Toentertijd moest, „openbare
werken" het stellen met een handwagen,
een kruiwagen, een schop en een bezem.
Tegenwoordig staan de meest moderne
vervoer- en hulpmiddelen ten dienste van
O. W.
Ook de gemeentesecretarie heeft een
stormachtige ontwikkeling doorgemaakt. In
1946 waren er vier ambtenaren en een op
zichter, die het echt niet zo heel druk
hadden. Nu is het gemeentehuis te klein
om al de afdelingen te herbergen. Er moest
zelfs een verdieping op het raadhuis ge
bouwd worden In 1946 waren er helemaal
geen afdelingen. Nu treft men er de af
deling financiën en onderwijs, algemene
zaken, interne zaken, bevolking en burger
lijke stand, sociale zaken enzelfs een
sociografische afdeling, die wordt gevormd
door de ambtenaar in algemene dienst, mr.
H. J. M. Tonino en de socioloog J. Niesen,
aan.
Er staan heel wat plannen op stapel in
het snel groeiende Heemskerk. Zo wil men
tot de bouw van een cultureel centrum
komen. Daarvoor is een stichting in het
leven geroepen, bestaande uit negen men
sen van alle levensbeschouwelijke richtin
gen. Een architectenbureau heeft al een
opdracht hiervoor gekregen. Het schets
ontwerp is al gereed. Het Culturele Cen
trum zal het meeste op een schouwburg
gaan lijken. Er komt een groot balkon, een
proscenium, een moderne filmcabine en
een grote foyer die voornamelijk gebruikt
zal worden als tentoonstellingsruimte en
voor het houden van muziekavonden. In
dit culturele centrum zullen de Heemsker
kers worden vergast op kleinere manifesta
ties van beroepskunstenaars. Zo zal dit
gebouw, dat zeer binnenkort wel zal kun
nen worden gerealiseerd er toe bijdragen
Heemskerk „leefbaarder" te maken. De
beide mannen van de sociografische af
deling zijn dag in dag uit hard aan het
werk om dit streven te verwezenlijken.
De mogelijkheid wordt, overwogen om in
Heemskerk een behoorlijk restaurant te
laten verrijzen en een goed gesorteerde
boekwinkel (in het oude dorp, dat scherp
contrasteert met de omringende nieuw
bouw vindt men slechts één boekwinkel,
waar men voornamelijk kantoorbenodigd
heden kan verkrijgen).
Ook wordt bezien of het mogelijk is bin
nen niet al te lange tijd een behoorlijk
geoutilleerde bioscoop in Heemskerk te
openen. „Men moet niet denken, dat we
van Heemskerk iets grootsteeds gaan ma-
Zo ziet. Heemskerk er uit van de toren
van het slot „Assumburg" af gezien.
ken," zegt mr. Tonino, „maar het moet ook
niet weer zo zijn dat de mensen zeggen: „er
is niets te doen in Heemskerk".
Een grote moeilijkheid waarmee de beide
heren van de sociografische afdeling te
kampen hebben ,is wel het feit dat een
groot deel van de bevolking van Heems
kerk werkzaam is bij de Hoogovens en dus
in de ploegendienst loopt. Bovendien is
door de wel zeer gedifferentieerde samen
stelling van de bevolking (eenvoudiger
gezegd een allegaartje) moeilijk om het
iedereen naar de zin te maken. Heemskerk
was bovendien oorspronkelijk geheel ka
tholiek. Nu is nog 69 percent van de
bevolking katholiek, maar de steeds voort
durende stroom migranten zal dit percen
tage wel doen dalen.
Eén (van de vele) gevolgen hiervan is dat
er meer openbare en christelijke scholen
moeten worden gebouwd, openbare en
christelijke sportverenigingen moeten wor
den opgericht en verscheidene christelijke
kerken moeten worden opgetrokken.
Een ander groot probleem waarmee
Heemskerk te worstelen heeft, is ook wel
dat van de vervangende gronden. De tuin
ders moeten wijken voor de woningbouw.
Niet zuiver en alleen voor de woningbouw
van de gemeente, maar voornamelijk voor
de woningbouw van de industrie. Sommige
Heemskerkse tuinders zijn een nieuw be
drijf begonnen in de Noordoostpolder. Maar
ze zeggen: „De grond is daar niet zo best."
En ze hebben vaak heimwee naar het
„oude" Heemskerk. Het „oude" Heemskerk
wel te verstaan, want het „nieuwe" Heems
kerk wordt langzaam maar zeker een stad,
een woongebied voor industrie-arbeiders,
ook voor hen die bij de B.P.M. en de K.P.M.
in Amsterdam werken.
De agrarische vak- en standsorganisaties
en de jeugdbewegingen hebben de tuinders
er al op gewezen: „overweeg terdege of ge
uw zoon tuinder wil laten worden. Onder
zoek ook eens andere mogelijkheden. De
industrie heeft immers de toekomst". Ook
de levensscholen verrichten wat dit betreft
goed werk. En dat moet ook. Want het is
onontkoombaar. De industrie rukt op. Snel
en zeker. Heemskerk: de kleinste maar
snelst groeiende IJmondgemeente met de
grootste problemen.
Tuinder P. de Ruiter wijst naar de
goede tuindersgrond aan de andere
zijde van de Rijksstraatweg. „Daar
komen woningen van Hoogovens",
zegt hij. (Foto links).
Oud en nieuw in Heemskerk. Het
eeuwenoude dorpskerkje steekt wel
heel erg schril af tegen de gloed
nieuwe spaarbank.
Dirkshorn ontdekt, die al eerder een huis
van de Hoogovens hadden gekregen.
Het gezin Venema woont op het adres
Bachstraat 122. In de muziekbuurt dus,
waar de bakker behalve zijn brood ook
„Rondo's" verkoopt en zo in stijl blijft.
Dat doet trouwens niet iedereen, want uit
de directiekeet aan de Schumannstraat
klinkt over de radio geen „Dichterliebe"
maar onvervalste jazzmuziek.
De muziekbuurt is nog in opbouw, en
overal is men nog aan het werk. Een meis
je duwt een kinderwagen met een' baby er
in door hopen zand. Overal liggen nog
steen en buizen. Maar er is al een bushal
te. Want de Oosterzij is een levend deel
van Heemskerk.
De Heemskerker Reddingsbrigade heeft
in het gebouw dat deze zomer als reddings-
post dienst gaat de n de jaarvergadering
gehouden.
De secretaris, de heer J. J. Bosman
maakte in zijn jaarverslag gewag van een
grote bloei der vereniging. Er is intensief
geoefend en het ledental was vooruit ge
gaan. Dank zij de medewerking van de
Koninklijke Nederlandse Bond tot het
Redden van Drenkelingen was het moge
lijk om in het bezit te komen van een
volledig uitgeruste reddingsvlet.
Aanschaffing van meer materiaal werd
mogelijk gemaakt doordat de gemeente
subsidie heeft verleend. Eind april wil
men de reddingspost al op het strand
plaatsen.
Nadat door de vergadering de statuten
en het huishoudelijk reglement waren
vastgesteld, ging men over tot de bestuurs
verkiezing.
De heren E. J. Kortenoever, J. J. Bos
man, G. J. van Wijk en mejuffrouw Th
Bisschop werden herkozen. In de vacature
ontstaan door het bedanken van mevrouw
Lap werd voorzien door de benoeming van
de heer D. A. de Vos. In de technische
commissie namen zitting de heren C. van
der Giessen, J. Nijman en E. van Wijngaar
den.
Te beginnen in de maand mei zal men
deze zomer elke vrijdagavond gaan oefe-
In de gids voor Heemskerk van
2 januari 1934 moedigt de toenmalige
burgemeester W. M. J. A. Vreugde een
ieder aan om in Heemskerk te gaan
wonen. Want Heemskerk is gelegen
„in een landelijke omgeving en is een
aan natuurschoon rijk oord".
De naam Heemskerk is waarschijn
lijk ontleend aan de Kerkbeek, die, in
de duinen ontspringend, stroomde
naar de Dy. Deze heette vroeger Heems
of Eems. Heemskerk heette in de
Middeleeuwen Eemskerk. Nu zijn er
nog landerijen, die Hem heten en wa
tertjes, die Hemsloot worden genoemd.
De eeuwenoude plaats Heemstede, op
de grens van Castricum en Heemskerk,
was een plaats of stede aan de Heem.
ACHTER DE RIJKSSTRAATWEG ligt vlak naast een boerderij een nietig heuveltje.
Het is een ideaal bleekveld en wordt dan ook als zodanig gebruikt. Er bovenop is
een monument geplaatst. „Wandelaar, wil dit gedenkteken eerbiedigen", staat er op
met al half weggesleten letters. Die woorden zijn uit de tijd. Want geen enkele
wandelaar komt er meer langs dit heuveltje, dat alleen nog langs enkele erfjes is te
bereiken. Dat was in 1863, toen het monument werd geplaatst, anders. Toen stond
het nog in het bos, dit Huidtoneeldat nu onopvallend langs de weg ligt.
Een ondernemende ijscoventer zag er in
1934 brood in. Hij kondigde in de Gids
voor Heemskerk aan, dat hij met ijs bij
het „Huidtoneel" stond. Met „IJs, 2-3-5
en 10 cent".
Nu staat er zelfs geen ijscoventer bij het
monument. Alleen een kat ligt er te rol
len in de zon. Zonder te beseffen, dat hier
eeuwen en eeuwen geleden belangrijke
dingen zijn gebeurd. Want was het Huid
toneel niet de plaats, waar Jan van Bra
bant, de man van Jacoba van Beieren, tol
Fleer van Kennemerland werd aangesteld?
En werd hier niet vroeger Brinio, van
vermetele stoutheid en aanzienlijke af
komst. op het schild geheven?
Deze heuvel in het midden van het land
der Kaninefaten heeft veel meegemaakt..
Het was vroeger de schepenenberg, waar
de scabini, de „schepenen van het oor
deel", recht spraken in de open lucht-
Reeds lang voor de grafelijke tijd, al
vóór de tiende eeuw, was de plaats in aan
zien. Het was dan ook geen natuurlijke-
duinheuvel. Dat hebben de onderzoekin
gen van de Leidse oudheidkundige dr. L.
J F. Jansen, wel duidelijk gemaakt.
Hij vond in 1863 brokstukken van zwaar
geoxvdeerd ijzer, scherven van zeer oud
aardewerk en verbrande beenderen. Het
„Huidtoneel" is dan ook een offer- en lijk
verbrandingsplaats geweest uit de eerste
eeuwen van de christelijke jaartelling. Nu
raast het moderne verkeer er vlak langs
heen.
„Ja, vroeger stonden hier twee hoge
bomen, die samen een boog vormden. Wat
was dat mooi! En er stonden toen ook nog
veel meidoorns. Het is jammer, dat die
bomen dood zijn gegaan".
Dat vertellen de mensen, die naast het
Huidtoneel wonen. In het oude „Noord-
dorp" aan de heirbaan van Alkmaar naar
Haarlem, waar de pleisterplaats voor de
postkoetsen was gelegen. Nu zijn er geen
postkoetsen meer. en er hoeven geen paar
den meer te worden gewisseld- Maar het
Huidtoneel staat er nog steeds.
Haerlem verdween
Met het oude slot Haerlem is het
anders gegaan. Van kasteel Assum
burg uit kan men nog de sporen zien
van dit slot dat door de Kabeljauwen
is verwoest.
Wanneer de trekkers in kasteel Assum
burg, de jeugdherberg, 's avonds gezellig
bij elkaar zitten, komen de verhalen los.
en daar zijn dan zeker de twee beroemde
geschiedenissen van het Slot Haerlem bij.
Want wie kent niet de historie van de
dienstmaagd, die tijdens een beleg de al
lerlaatste vis naar de vijand gooide om te
tonen dat er nog eten genoeg was? De
vijand trok ontmoedigd af.
En steeds weer wordt men geroerd door
dat verhaal van huwelijkstrouw, het ver
haal van de gade van een wreed kasteel-
Terwijl vliegtuigen over Urk ronkten
met achter zich reclame's voor scheeps-
onderdelen en goede wensen voor de vis
serij, verlieten ongeveer 90 motorkotter-
tjes gistermiddag de Urker haven. De
schepen waren vrolijk versierd en overvol
met passagiers, voor het merendeel in
Urker kleding. De salonboot „Insula" van
de dienst Urk-Enkhuizen, was gistermor
gen niet uitgevaren en de passagiers, die
naar Enkhuizen moesten, konden op kos
ten van de Urker Stoomboot Maatschap
pij over land naar Enkhuizen reizen.
Met de visserskapel kregen honderden
belangstellenden een plaats op de boot, die
vóór de vloot uit de haven verliet. De
autoriteiten hadden plaatsgenomen op een
van de boten van de rijkspolitie te water.
Overal in het dorp wapperden de vlag
gen en vrijwel de gehele bevolking bevond
zich bij de haven of op de schepen. De
scholen hadden vrijaf. Om 12 uur 's nachts
ging de vloot officieel ter palingvangst en
hoewel de visserij op het IJselmeer in de
toekomst zal worden ingekrompen, levert
deze visserij in het seizoen tussen 15 april
en 15 september alleen in Urk nog meer
dan een miljoen gulden op. In 1958 is aan
de afslag te Urk voor 1.700.000 omgezet
in IJselmeerivis, te weten paling en snoek
baars. Zolang deze visserij nog zo lonend
is, zal de Urker IJselmeervloot nog wel
intact blijven, ondanks de in voorberei
ding zijnde regeringsmaatregelen om het
aantal vergunningen te beperken.
heer, die door zijn vijand werd belegerd-
„Laat me gaan" smeekte ze, „en laat
me één koffer met dat wat me het liefste
is meenemen". Het werd toegestaan, en
samen me een dienstmaagd droeg zij haar
gemaal naar buiten, om hem in een bosje
uit de koffer te laten. De naam „Vrijburg"
op de Boerenhofstede bij de Gerrit van
Assendelftstraat herinnert er nog steeds
aan.
Assumburg
Assumburg is grotendeels met puin van
Oud-Haerlem opgebouwd. Wie een beeld
wil krijgen van de ligging van Heemskerk
moet eens op de toren klimmen. Vroeger
was het uitzicht gemakkelijk te omschrij
ven. In noord en west zag men de duinen.
En in oost en zuid?
Gras en slooten
Gras en slooten
Nog eens slooten
En weer. gras
In dat gras wat koeienpoten
In die sloten eendgeplas.
Het is nu allemaal wat ingewikkelder
geworden. Want nog ziet men Haarlem en
Alkmaar, maar behalve het gras en de
sloten zijn er de hoogovens in de verte, de
bollenvelden vlakbij en de nieuwe wijken
van Heemskerk, die met hun hoogbouw
sterk domineren.
De oude toren
En natuurlijk de oude toren, die toch
altijd het sieraad van Heemskerk is ge
bleven. Laat hij na zijn restauratie - nodig
geworden na een blikseminslag - iets min
der mooi zijn geworden, omdat het rood
van de spits minder goed nast bij de rest
van de toren dan het roodgeel van vroe
ger. het is en blijft een prachtige toren, dit
Romaanse bouwwerk uit de Middeleeuwen
Een toren vol symboliek. Want de drie
aan elkaar verbonden langwerpige ven
sters in de derde verdeling symboliseren
de Drieëenheid. de twee vensters er boven
het Oude en Nieuwe Testament. De spits
is achtkantig, om de Besnijdenis des He
ren op de achtste dag in herinnering te
brengen, en vroeger rustte het kruis op
een bal, die de Adamsappel moest voor
stellen-
Heemskerk telt nog veel meer histo
rische plekjes en plekken. Het is niet
moeilijk ze te ontdekken, want elke oude
Heemskerker weet er alles van. Hij is trots
op de rijke geschiedenis van zijn plaats.
En is dat niet vanzelfsprekend?
In Het Centrum te Beverwijk heeft de
heer E. Kortenoever, ambtenaar bij het
Waterleidingbedrijf voor een aantal leden
van het Insituut voor Arbeiders Ontwik
keling een causerie met lichtbeelden ge
houden over het vogelleven in de Waterlei
dingduinen.
De heer Kortenoever vertelde ook het
een en ander over het ontstaan van de
duinrand. Hoe deze eerst werd omspoeld
door de Noordzee en de Waddenzee, hoe
in latere eeuwen een zoetwaterzak was
ontstaan, waardoor daar meer leven van
planten en dieren kwam en dit alles toch
maar een „gevaarlijk zaakje" is, hetgeen
maar al te goed is gebleken bij hoge wa
terstanden. Spreker zou het een ramp
vinden als de waterleidingduinen zouden
worden tot een woongebied en tuingron
den. Zou men er toch toe overgaan^ dan
zou het voorbeeld van Amsterdam gevolgd
moeten worden en elderj een bos moeten
komen.
De afdeling Castricum van de Konink
lijke Nederlandse Vereniging voor Bloem
bollencultuur heeft woensdagavond in zaal
Roozendaal een ledenbijeenkomst gehou
den, tijdens welke drs. J. Slootweg een
uiteenzetting heeft gegeven van de bestrij
ding van zuur in bollen. Hij deelde mede
hoe gebleken was dat goed drogen van de
partijen bevorderlijk is voor de bestrijding
hiervan.
Dit jaar kwam er wel wat éénbladigheid
en versplitsing voor. De oorzaak hiervan
is de snelle temperatuurwisseling.
Besloten werd deel te nemen aan de
grote tentoonstelling Floriade, die in 1960
te Rotterdam wordt gehouden.
De kinderen van hei gezin Venema
hebben het best naar hun zin in de
snel groeiende wijk Oosterzij.
thuis. Of hij had nachtdienst, dat was ook
heel moeilijk. Voor de kinderen was het
erg. Ze zagen hun vader zo weinig". Alie
(8), Jan (7), Geesje (6), Berend (3) en Jackie
(2) hebben het in hun nieuwe woonplaats
best naar hun zin. Ze eten rustig verder
terwijl hun moeder blij vertelt, hoe ze het
heeft getroffen.
„Ja, we kregen gelukkig een huis hier,
van de Hoogovens. Dat scheelt zo'n stuk.
Nu gaat mijn man om kwart over vijf weg
en is hij om kwart over twee al terug.
Voor de kinderen is het ook fijn. Ze moes
ten in Dirkshorn een half uur fietsen naar
school, hier kunnen ze lopen."
De heer Venema kan de vrije tijd, die
hij nu weer heeft, best gebruiken. In Dirks
horn was hij lid van de arbeiderstoneel
vereniging, maar het pendelen deed deze
club ter ziele gaan. Nu gaat hij hier weer
toneelspelen.
Mevrouw Venema vindt het gezellig in
Heemskerk. Ze heeft, toen ze er op 3 april
kwam wonen, meteen oude kennissen uit
De heer J. Lugtig, uit de Jacob Cats-
straat in Poclenburg woont nu al weer
twee en een half jaar in Heemskerk. Hij
is afkomstig uit Goedereede waar hij werk
zaam was bij de rijkspolitie. Na de wa
tersnoodramp is hij verhuisd. „Ik heb het
in Heemskerk best naar m'n zin. Een vrij
Hoogovenhuisje en in vergelijking met
Goedereede betrekkelijk goede verbin
dingen. Vooral voor m'n twee zoons (11 en
13 jaar) is de betere verbinding een hele
vooruitgang.
hervormden. Dat lokaal zal ik echter, bij
het begin van het nieuwe schooljaar zelf
ook wel nodig hebben." „En het is grap
pig," zo vervolgt de heer Beers zijn re
laas, „dat deze school nauwelijks twee we
ken in gebruik was of er kwam van het
ministerie een urgentieverklaring af dat
er met de meeste spoed begonnen moest
worden aan de bouw van een vijfde ka
tholieke school in Heemskerk."
Slokop woningbouw
Leermoeilijkheden
P. C. Beers (46) hoofd van de gloednieu
we r.k. lagere Titus Brandsmaschool in
het uitbreidingsplan „De Oosterzij" is af
komstig uit Hoogmade bij Leiden. Hij kent
Heemskerk, hoewel hij er nog niet zo lang
woont, wel zo'n beetje. Hij is namelijk on
derwijzer geweest aan de Heilig Hart-
school in Beverwijk. „De grootste moei
lijkheid is wel het mengelmoesje van kin
deren dat ik hier heb. Het zijn bijna alle
maal kinderen van gezinnen uit de Ooster
zij, kinderen van migranten pn van repa
trianten uit Indonesië. De meeste kinde
ren komen midden in het schooljaar op
mijn school en hebben daardoor te kam
pen met leermoeilijkheden. De school is
pas open, maar alle lokalen op een na zijn
bezet. Dat ene lokaal is in gebruik bij de
Als ze vroeger vanuit Goedereede naar
Rotterdam moesten dan vergde dit wel
drie uur. Drie uur voor een afstand van
hemelsbreed nog geen dertig kilometer.
Tien kilometer per uur dus.
Prettig voor de heer Lugtig is dat hij bij
Hoogovens een betrekking vond die niet
zo heel veel- verschilt met die hij bij de
Rijkspolitie bekleedde. Flij is namelijk
werkzaam bij de terreinbewakingsdienst.
De heer Lugtig is heel tevreden over het
feit dat hij zo snel zijn woning heeft kun
nen betrekken. „1 juli kwam ik in dienst,
bij Hoogovens en 11 november zat ik al in
m'n huisje (een grote ruime kamer gelijk
vloers, een tuintje achter en geen last van
buren)."
De oudste zoon van de heer en mevrouw
Lugtig gaat per fiets naar de openbare ulo
aan de Plantage in Beverwijk. De jongste
bezoekt de openbare lagere school aan de
Oosterstreng in Fleemskerk. „Die school
ligt echter veel te ver weg. Aan de Oos
terstreng bij de Alkmaarder Straatweg.
Nee, dat is niets gedaan".
De heer Lugtig is niet katholiek. Daar
om kan het gebeuren dat zijn zoon met
twee vriendjes van de openbare school tel
kens naar Velsen-Noord trekt om te voet
ballen in „Kinheim". „Bij ADO '20 een
katholieke Heemskerkse voetbalclub
kent hij niemand". De jongste zoon is op
gymnastiek bij ODIN in Heemskerk, een
niet katholieke vereniging.
„We wonen hier heel graag vooral ook
omdat we heel gemakkelijk van hieruit in
Amsterdam kunnen komen, waar familie
woont. Ik zou nooit meer terug willen naar
Goedereede", zegt mevrouw Lugtig.
De vijftigjarige tuinder G. de Ruiter
heeft nog geen week geleden 'n nieuw be
drijf aan de Kleine Houtweg 3 in gebruik
genomen. Zijn oude bedrijf aan de Kerk-
weg hoeft ook nog niet ten offer te val
len aan de woningbouw. Alleen moest hij
nog niet zo lang geleden zijn woning aan
de Anton Verherenstraat verlaten. Die wo
ning moest wél verdwijnen voor de slokop
die woningbouw heet. Het nieuwe bedrijf
heeft hij voornamelijk voor zijn zoons ge
kocht. „Het is beste bollengrond." zegt hij.
„En de aardbeien doen het er ook goed
op. Hier zie je de knoppen al." „Ik houd
de jongens het liefst bij me. Maar je weet
•niet hoe het lopen zal. Het. kan best zijn
dat ze toch naar de Hoogovens zullen gaan.
Ik laat ze helemaal vrij." Hij wijst naar
de overkant van de Rijksstraatweg.
„Daar komen binnenkort Hoogovenwonin
gen. Aan deze kant komen ook huizen.
Maar dat zal mijn hoofd geen zeer meer
doen."
Niet meer pendelen
De 34-jarige Jacob Venema en zijn
vrouw Jacoba Venema (30) hebben het
lang erg moeilijk gehad. „Elke dag moest
mijn man uit Dirkshorn daar woonden
we met de bus naar de Hoogovens. Half
vijf ging hij 's morgens de deur uit, en
's middags om halfvier kwam hij weer
