de zonnige
r
Prinses Margriet liet voor Perzië
gebouwde tanker te water
Ongelijkvloerse wegkruisingen
kenmerken Haags opbouwplan
RAN O de msfiapmtttf. vort deeetsfe tan^.
Rotterdam krijgt het modernste
postkantoor ter wereld
Van dag tot dag
Ongeloofwaardig
Ondergronds Centraal station hart
van gerehabiliteerd Bezuidenhout
3aat~taxia
Het 33.000 tons schip werd gedoopt
met de naam van de Sjah
<^PracitótocL
Henri Troyat lid van
Academie Francaise
T ussenoplossing
Geen concurrentie
Honderd miljoen
J. de Brouwer overleden
Op de
^"Hoe is het ontstaan?"^
Dit woord:
PEDDELEN
ZATERDAG 23 MEI 1959
u
„Ruimtevaarder, planetenbezoeker en
mysticus" George Adamski, die de wereld
achtereenvolgens verrast, verbaasd en ver
maakt heeft met fantastische verhalen
over zijn ervaringen in het universum,
heeft in Nederland een volledige kans ge
kregen om zich de erkenning te verwerven
waarop hij aanspraak maakt. Hij heeft
lezingen gehouden voor een gehoor van
serieuze publiciteits- en wetenschaps
mensen meer nog, hij heeft gastvrijheid
gevonden op het paleis Soestdijk en Ko
ningin Juliana en Prins Bernhard, tesamen
met een select gezelschap experts op lucht
vaart- en communicatiegebied, kunnen
vertellen op welke feitelijke basis zijn on
gelofelijke verhalen heten te rusten.
De ontvangst van de heer Adamski ten
paleize moet uiteraard worden gezien als
een zuivere privé-aangelegenheid van de
vorstin, die uit eigen waarneming heeft
willen vaststellen in hoeverre de ideeën
en mededelingen van deze omstreden fi
guur enige grond van ernst en betrouw
baarheid zouden kunnen hebben.
Luitenant-generaal H. Schaper, chef
van de Luchtmachtstaf, die met anderen
bij het onderhoud op Soestdijk aanwezig
was, heeft thans verklaard dat het ko
ninklijk paar de verklaringen van de heer
Adamski „ongeloofwaardig" achtte. Ook
de andere aanwezigen konden na afloop
van het onderhoud slechts als hun oor
deel geven, dat de verhalen „ongeloof
waardig" waren. En daarmee is de heer
Adamski voor Nederland een totaal on
belangrijke figuur geworden, die misschien
nog enige betekenis heeft als uitdenker
van „science fiction"-verhalen en produk-
tief fantast, doch overigens niet de moeite
van serieuze aandacht waard is.
Het tekent de verantwoordelijkheidszin
en de gedegenheid van haar oordeel, dat
onze Koningin ook waar het een kwestie
van persoonlijke, menselijke aard betreft,
uit directe waarneming de kans op een
vergissing ten aanzien van de figuur
Adamski heeft willen uitsluiten.
Hiermede is tevens een afdoend ant
woord gegeven op de dubbelzinnige en
intrigante aantijgingen, die in sommige
buitenlandse persorganen aan het bezoek
van Adamski ten paleize zijn vastge
knoopt
PARIJS (AFP) De romanschrijver
Henri Troyat (pseudoniem voor Henri
Tarasoff) is donderdagmiddag tot lid van
de „Academie Frangaise" gekozen. Hij
krijgt de zetel die opengevallen is door
het overlijden van Claude Farrere.
Troyat kreeg in 1938 de „Prix goncourt"
voor zijn roman „l'Aragne". Zijn voor
naamste werk is een roman fleuve, die
is opgebouwd uit de herinneringen van
zijn ouders over het Rusland van de tsa
ren en dat van de Bolsjewistische Revo
lutie. Het gaat hier om een driedelige ro
man. De delen zijn getiteld: „Tant que
la terre durera", „Le sac en la cendre"
en „Etranger sur la terre".
Troyat werd in 1911 in Moskou gebo
ren. Hij studeerde in Frankrijk en werd
later genaturaliseerd. De verkiezing van
Troyat maakt een einde aan het „drama"
over de keuze van de opvolger van Farre
re. Aanvankelijk had men het oog laten
vallen op de bekende romanschrijver
Paul Morand. Enkele leden van de aca
demie maakten echter bezwaar tegen de
kandidatuur van Morand, omdat deze
ambassadeur is geweest onder de rege
ring van Vichy. Hij werd echter toch voor
gedragen, maar kon niet genoeg stemmen
op zich verenigen. Een tweede kandida
tuur van Morand stuitte op verzet bij de
Gaulle, die als president van de repu
bliek „Beschermheer van de „Academie
Frangaise" is.
Troyat heeft ook een biografie van Dosto-
jefski en verscheidene toneelstukken ge
schreven. Hij is met zijn achtenveertig
jaar de benjamin van de „Academie
Frangaise".
(Van onze Haagse redacteur)
In het te saneren gebied ter weerszij
den van het Haagse Staatsspoorstation,
waaronder het westelijk gedeelte van het
Bezuidenhoutkwartier, zullen op een tot
nu toe in Nederland ongekende schaal
ongelijkvloerse verkeerswegen worden
aangelegd. Men is namelijk van oordeel,
dat niet de breedte maar de kruispun
ten bepalend zijn voor de capaciteit der
wegen. Men rekent erop, dat omstreeks
1980 door de verkeersomvang deze ongelijk
vloerse oplossingen noodzakelijk zullen
zijn geworden, zodat in het herbouwplan
voor de genoemde wijken, waarin zowel
de autosnelweg naar Rotterdam als die
naar Utrecht zal uitmonden en boven
dien een dwarsverbinding wordt gescha
pen naar het oude centrum van Den Haag,
voldoende ruimte wordt gelaten voor de
bouw van viaducten en tunnels. De spoor-
lyn met het station wordt reeds in de
eerste uitvoeringsfase ondergronds aange
legd.
Dit is de kern van het in Den Haag
reeds zovele jaren besproken en omstre
den plan „Bezuidenhout C", dat vrijdag
middag op een persconferentie door bur
gemeester mr. H .M. T. van Kolfschoten
en de president-directeur van de Neder
landse Spoorwegen, ir. J. Lohmann,
openbaar werd gemaakt.
De spoorwegwerken vormen een essen
tieel onderdeel en een eerste voorwaarde
voor de uitvoering. Het Staatsspoorsta
tion wordt vervangen door een onder
gronds Centraal Station, waarop niet al
leen de lijn naar Utrecht wordt aange
sloten, maar ook de verbinding naar Rot
terdam-Hofplein over Voorburg en Pijn-
acker, de toekomstige lijn via Leiden en
Schiphol naar Amsterdam en daardoor
ook de „oude lijn" naar Haarlem. Daar
een verbinding met deze stamlijn in zui
delijke richting dus naar Rotterdam
via Delft technisch onmogelijk is, zul
len de treinen van de dienst Amsterdam-
Rotterdam en verder via Haarlem, Lei
den en Delft ook in de toekomst in Den
Haag in het bestaande Hollandse Spoor
station in Den Haag stoppen. Daar men
van het toekomstige station, dat ten op
zichte van het Haagse centrum uitzonder
lijk gunstig is gelegen, zowel Amster
dam, Rotterdam en Utrecht en verder al
le landprovincies kan bereiken vindt de
spoorwegdirectie de aanduiding van
„Centraal Station" toch wel gerechtvaar
digd. Door dit nieuwe eindpunt zal de be
tekenis van de zogenaamde Hofplein-lijn
zeker aanzienlijk toenemen. Men heeft de
gedachte losgeiaten om de toekomstige
spoorlijn van Amsterdam via Schiphol
dat plan blijft ir. J. Lohmann kennelijk
dierbaar in Den Haag ondergronds
door te trekken naar de westelijke stads
wijken, met name Kijkduin. In de oorlog,
toen er reeds aan de voorbereiding van
deze verbinding werd gewerkt, werden de
Advertentie
"We genieten nu meer
bewegingsvrijheid"
„Vroeger, met die omslachtige
methode, waren wij hele
dagen maar een half mens.
En wij voeldep ons rampzalig.
Maar tegenwoordig? Dank
zij de moderne o.b.-hygiëne
doen miljoenen vrouwen weer
aan alles mee: dansen,
fietsen, uitgaan, sport. Altijd
en overal zijn zij volkomen
,,safe" met o.b.-tampons, de
Onmerkbare Bescherming,
handig weggestopt in het
kleinste tasje."
de moderne
hygiëne
per pakje van 10 tampons.yoldoende
voor maandelijks gebruik:
Normaal 1,-, Speciaal f 1.25
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiüiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiillllli.
WENSWIL
LOGISCH
EE In De Journalist las ik:
1 „Collega J. L. de Ru had de wens
te kennen gegeven niet voor een
herbenoeming in aanmerking te
willen komen".
1 Hij wenste dus niet te willen. Of dat
gelukt is, vermeldt de historie niet.
Men kan wel wensen iets niet
te willen, maar of men het, als
puntje bij paaltje komt. dan ook
H inderdaad, volgens zijn wens,
niet wil, valt altijd nog te bezien.
TEXELS
1 In de Texelse Courant:
De schillen worden voortaan op-
H gehaald, dezelfde dagen als voor-
heen, des avonds tussen 5-6 uur.
i De schillen van Hemelvaartsdag
op woensdag 6 mei.
§j De schillenboer
I Zorgzaam als ik ben, heb ik er nog
eens uitdrukkelijk de kalender op
nagekeken: Hemelvaartsdag viel op
donderdag 7 mei. Dus: de vorige dag
de schillen van de volgende. Texels
merkwaardig!
Blijkens een grote kop in Haar
lems Dagblad heeft onze grote
ex-Staf in een interview gezegd:
Wij vallen de bevolking meer
lastig dan in welk land ook.
Ook zonder deze uitdrukkelijke
mededeling zou ik dat hebben be
grepen: de heer Staf had misschien
het recht ónze bevolking lastig te
vallen, maar andere landen zouden
'm hebben zien aankomen!
OÓK
Oók merkwaardig is, wat Haar
lems Dagblad over de wijn
tanker Maudourah weet mede te
delen:
„Het. schip kan niet minder dan
anderhalf miljoen liter wijn be
vatten".
En nu zou ik zo graag van Haar
lems Dagblad willen weten, wat er
dan gebeurt als het eens een litertje
minder mocht zijn. Zinkt-ie dan?
Of wil-ie dan niet vooruit?
LUGUBER
Op een Haarlemse toeristen-autobus
leis ik
„2de Pinksterdag Verassings-
tocht f 9,—".
Dat zal in Westerveld wel een hele
verrassing veroorzaakt hebben.
TALARIUS f-
II#
kosten van de totale lijn tussen Amster
dam en Den Haag-West op 350 miljoen
gulden geschat, zodat men nu op een mil
jard rekent. Nu denkt men aan de aan
leg van een metrolijn tussen het toe
komstige Centraal Station en westelijk
Den Haag. In het stationsplan is de ruim
te daarvoor gereserveerd. Maar de spoor
wegen zullen gaarne zien dat een ander,
die wel goedkopere, maar toch ook nog
peperdure metro aanlegt. Zonder die
metro zullen de spoorwegwerken, waar
onder de verplaatsing van het goederen
station naar de Binckhorstpolder, een in
vestering van vijfentwintig miljoen ver
gen en zeker tien jaar in beslag nemen.
Aangezien een volledige diepe ligging
van de spoorweg met het station een nog
veel kostbaarder zaak zou worden, heeft
men de voorkeur gegeven aan een tus
senoplossing, waarbij de spoorweg onge
veer tweeëneenhalve meter beneden de
begane grond ligt en het stationsplein met
het stationsgebouw met de aangrenzende
wegen ongeveer twee meter omhoog wor
den gebracht. Daarentegen zullen de
autosnelwegen uit Utrecht en Rotterdam
weer verdiept worden aangelegd, hetgeen
samenhangt met de grondstructuur en de
reeds bestaande land- en waterwegen.
Een en ander bevordert het maken van
ongelijkvloerse kruisingen. Door deze si
tuatie zal het verhoogde stationsplein een
vorstelijke entree worden, vanwaar men
de zogenaamde Koekamp en de Malie
baan overziet. Uiteraard zijn om het sta
tionsgebouw grote ruimten voorbehouden
aan bussen, trams en particuliere auto's.
Wie er de voorkeur aan geeft het cen
trum wandelend te bereiken kan dat doen
via een verhoogde winkelstraat, die het
domein van de voetgangers zal blijven.
Deze wandelstraat is ontworpen ter
hoogte van de bestaande Muzenstraat.
In het plan, dat ir. Dudok oorspronke
lijk voor het Bezuidenhout maakte, was
de stichting van een nieuw regeringscen
trum voorzien. Een groot plein, waaraan
vijf ministeries zouden worden geflan
keerd, vormde het hart van de nieuwe
wijk. Maar de regering wenst het oude
Plein niet beconcurreerd te zien. Daar
om zijn de nieuwe regeringsgebouwen
thans links en rechts van het toekomsti
ge station ontworpen, zowel dus in de te
saneren randgebieden van de binnenstad
het plan strekt zich tot de Nieuwe Ha
ven uit als in het Bezuidenhoutkwar
tier. De vrijkomende ruimte in het laatst
genoemde stadsdeel zal worden bestemd
voor de vestiging van zogenaamde „bin-
nenstadbedrijven": grossiers expediteurs,
drukkerijen enz.
Blijft de grote vi-aag: wanneer en hoe
veel? Wat het laatste betreft: burgemees
ter Van Kolfschoten schatte de globale
kosten op honderd miljoen. Wanneer: dat
,is een kwestie van D-day, hetgeen in dit
geval „Duitendag" betekent. Onmiddel
lijk nadat de minister van Financiën zijn
„geen bezwaar" heeft laten horen, zal
men kunnen beginnen. Men is in Den
Haag al blij, dat men het niet alleen tus
sen rijk, gemeente en spoorwegen eens
is over het plan zelf, maar dat de bespre
kingen over de financiële verdeelsleutel
tussen die drie partners reeds het techni
sche overleg zijn gepasseerd en binnen
kort op bestuurlijk niveau zullen begin
nen. Maar zelfs dan nog: tussen princi
pieel akkoord en het beschikbaar stellen
van de gelden gaapt een lief ravijn. En
burgemeester Van Kolfschoten liet er
geen twijfel aan bestaan, dat zijn stad
nog andere prioriteiten kent dan het Be-
zuidenhoutplan. Maar dat was natuurlijk
bestuurlijke voorzichtigheid. Aan de
geestdrift van het Haagse gemeentebe
stuur voor de verwerkelijking van dit
grootscheepse project behoeft men niet
te twijfelen.
Te Breda is ovei-leden de heer J. de
Brouwer, directeur-hoofdredacteur van het
dagblad „Oost-Brabant", de „Nieuwe Eind-
hovense Courant" en ..De Sirene" en lid
van de raad van beheer van het A.N.P.
De heer De Brouwer was donderdag in
een ziekenhuis opgenomen na een hartaan
val. Hij was 49 jaar.
De heer De Brouwer was aanvankelijk
leraar te Waalwijk, 's Hertogenbosch en
Tilburg. Na het uitbreken van de oorlog
speelde hij een grote rol in de Nederlandse
Unie in nauwe samenwerking met het
„driemanschap". In 1941 werd hij gevan
gen gezet te Scheveningen. Na een korte
invrijheidstelling werd hij in augustus 1942
gegijzeld. Tot april 1943 toen hij weer in
vrijheid gesteld werd verbleef hij te
Haaren en Ruwenberg. Daarna werd hij
leraar te Tilburg.
Na de bevrijding, in oktober 1944. werd
hij bij de oprichting van de stichting „Oost-
Brabant" benoemd tot hoofdredacteur van
dit blad. In 1947 werd hij tevens directeur.
Op maatschappelijk gebied heeft hij een
grote activiteit ontplooid. Hij was onder
meer secretaris van „Brabantia nostra".
Advertentie
Precies om drie minuten over twaalf
gingen op het Rotterdamse stadhuis de
koninklijke en de keizerlijke standaard
omhoog toen Koningin Juliana en Prins
Bernhard met hun keizerlijke gast, de
Sjah van Perzië, daar gisteren arriveer
den. -Duizenden juichten het hoge gezel
schap toe. De Jeugd was toegestroomd
met groen-wit-rode vlaggetjes. liet was
een charmant welkom, dat zijn apotheose
kreeg, toen de hoge gasten op het balkon
van het stadhuis verschenen.
Na een rit door het zonovergoten polder
landschap kwam de stoet bij Hillegersberg
op Rotterdams gebied en begon een rit
door de stad, die zich in feesttooi had
gestoken. Van alle gebouwen in de stad
wapperde de vlag en langs de route ston
den duizenden mensen om de koninklijke
en keizerlijke bezoekers een hartelijk wel
kom te bereiden.
Bij het stadhuis zette de Marinierskapel
het Perzische volkslied in. De Sjah inspec
teerde de erewacht, die evenals de
Marinierskapel in galatenue was gesto
ken. De vorstelijke gasten betraden toen
het bordes waar de burgemeester van Rot
terdam hen verwelkomde.
In de raadszaal waren velen bijeen om
de vorstelijke gasten te begroeten: militaire
en burgerlijke autoriteiten, de vertegen
woordigers van het bedrijfsleven en de
minister van Buitenlandse Zaken, mr. Luns.
Ongedwongen onderhield de Sjah zich met
verscheidene personen van het grote ge
zelschap. Daarna begaf het gezelschap zich
naar de Burgerzaal voor de lunch. Om
streeks kwart voor twee vertrok de konink
lijke stoet naar de veerhaven om zich op
de „Erasmus" in te schepen voor de tocht
naar de werf van Verolme.
Prinses Margriet doopte
Perzische tanker
Tijdens de vaart naar Rozenburg toon
den de rivier en de havens zich op hun
mooist. Op de scheepswerven lag 't werk
tijdens het voorbijvaren even stil en de
arbeiders vormden een erehaag langs het
water. Vóór de werf van Verolme was een
enorme erepoort gebouwd, bijna acht
meter hoog en veertien meter breed. Daar
wachtte Prinses Margriet op het hoge ge
zelschap. Zij was per auto naar Rozenburg
gekomen, dwars door het nieuwe Botlek-
gebied. Tussen moeder en dochter volgde
een allerhartelijkste begroeting. De burge
meester van Rozenburg, de heer J. C.
Aschoff, en de directeuren van de werf,
de heren Verolme en De Boov, begroetten
e1- het gezelschap. Op de helling lag de
33.000 tons tanker, die de naam van de
terlating, die op verzoek van de Sjah door
Prinses--et zqupgeschiedenr-'Om tien
minuten voor halfvijf sprak de Prinses de
doopformule-uity ..Ik; noem u. .Mohamed
Reza Sjah en wens u behouden vaart".
Champagne besprenkelde de boeg om die
wens te bezegelen. Toen overhandigde de
Sjah een bijltje aan de Prinses, die met
forse slag een koord doorhakte. Enkele
minuten van intense spanning volgden,
want er kwam nog geen beweging in het
schip. De Sjah, Koningin Juliana en Prins
Bernhard bogen zich over het platform om
te zien hoe meer dan tien meter beneden
hen met man en macht werd gewerkt om
beweging in het reusachtige schip te krij
gen. Na een minuut, terwijl de scheeps-
fluiten overal rondom gingen loeien, gleed
de tanker het water van de Nieuwe Wa
terweg in.
De tewaterlating van deze tanker, de
tweede voor de National Irian Tanker
Company in Teheran, was het hoogtepunt
van de derde dag van het keizerlijke be
zoek uit Perzië. De heer Verolme sprak
zijn grote vreugde uit over het feit, dat
zijn werf deze opdracht voor Perzië heeft
mogen uitvoeren. Als aandenken bood hij
de Sjah het bijltje aan waarmee Prinses
Margriet de laatste beletselen had weg
genomen. Het is' een zilveren bijltje, met
goud afgezet en versierd met briljanten.
Prinses Margriet stond daarna sprake
loos 'toen de heer Verolme haar een dooo-
geschenk aanbood: een jacht, een vrij-
heidsklasser dat de naam „Azida", het
Perzische woorc1 voor vrijheid, draagt. Het
jacht, dat 5.40 meter lang is. stond op een
Verklaring
Wij dienen onze goede lezers wel de
volgende verklaring voor te leggen; zij
behoren te weten waaraan zij toe zijn.
Niet alleen wat onze sterke zijden aan
gaat (deze sublieme stukjes) maar ook wat
onze zwakke partijen betreft. Want wij
hébben zwakke partijen in de karakter
structuur. Stellig.
Wij zijn bijvoorbeeld (ofschoon niet
ochtendziek) een moeilijk opstander (of
opstaner). Wij dus schieten niet bij het
heldere bellen van de wekker uit bed als
een rubber bal. Wij grijpen dan even-
m i n een stalen spierspanner en maken
voor het open raam een aantal afmattende
oefeningen. Elke ochtendgym
nastiek is ons geheel
vreemd. Wezensvreemd, mogen wij
wel zeggen.
Verder: zijn wij geen ochtendzanger,
geen blijde twinkeleerder. Evenmin zijn
wij een ochtendwerker, een vroegbezi-
gaard. Geen persoon dus die, voordat zelfs
de kwieke melkboers aan het nog-één-
keertje-omdraaien toe zijn, geladen met
onverklaarbare machten na drie keer op
pervlakkig geeuwen aan zijn werktafel
gaat zitten en ferme stukken werk gaat
verzetten.
Het komt er, om kort te gaan, op neer
dat er nergens ter wereld een breder kloof
gaapt dan die tussen ons en de och
tendvluggerds. Gij zoudt ons eens moeten
zien opstaan; gij zult dan onmiddellijk op
merken dat wij, wat dat gapen van die
kloof aangaat, volkomen gelijk hebben.
Het is een verschrikkelijk toneel! Een to
neel waarbij kleine, onschuldige kinders
huilend zouden weglopen. Een toneel
waarbij gevoelige zielen wekenlang over
stuur zouden geraken en aan de drank of
zoiets. Het vangt aan met de wekker. „Het
eerste wat men dan verneemt", aldus ge
tuigen (in belendende vertrekken) „is een
klaaglijk, langgerekt gekerm.. En dan een
bons (wij bespringen daar de wekker en
duwen hem onder de dekens). Vervolgens
treedt een verschrikkelijke stilte in. Men
dient hem daarna te roepen en aan zijn
plicht te herinneren"
Veel van wat deze getuigen zeggen is
waar. Wij bekennen dat. Heel veel. Eigen
lijk alles. En later voor de spiegel, is daar
sprake van een helder-kijkende (nog
jonge) knappe man? Neen: ivél echter van
een druilerig, onguur individu met een
vale lap tong, die zich het hoofd schudt
om na te gaan of er zich ergens een los
zittend hoofdpijntje in de schedelruimte
bevindt. Wij schrapen ook dikwijls de
keel. Doen anderen dat ook? Ochtend
vluggerds? Vroegerds? Nu, wij wél. „Een
gerucht waarbij de klanken uit Artis teer
en fijn zijn", aldus (alweer) getuigen.
Ons scheren is troosteloos scheren. Ons
wassen is ijzig wassen met water dat
rechtstreeks uit de Pool wordt aangevoerd.
Maar: geen lied is er ooit bij, al gaat het
daarna wat beter. Wij zijn tenslotte geen
haan. Het blijft gematigd, stilletjes. Het
hoofd zit vol nachtnevelen. Geen kwink
slag klinkt ons van de lippen. Geen
scherts. Wij muizelen ons ontbijt. En ver
bieden gerucht: bonzen, slagen, dreunen.
En de radiodominee mag alleen maar op
'een zacht pitje \vat reutelen.
Nee, wij zijnniet ochtendziek. Wij
vechten nooit-.in .de tram. Wij gooien nim
mer de vuilnisbak door de voortuin. Wij
slaan evenmin het ruitje van de voordeur
in. Wij z\jn een stille. Een kalme. Maar
geen vroegerd. Neen!
Duif
grasveld opgesteld. Net toen de Prinses
met haar vader het had bezichtigd, woei
het om.
Ook de Sjah bood haar een geschenk
aan, een kostbaar halssnoer met een han
ger In een van de hallen werd hierna een
receptie gehouden. Het vorstelijke gezel
schap voer met de „Erasmus" naar Maas
sluis, vanwaar met auto's naar Den Haag
werd gereden.
Diner in Perzische ambassade
Des avonds hebben honderden belang
stellenden de Sjah en het koninklijk gezin
toegejuicht bij hun aankomst bij de Per
zische ambassade in Wassenaar, waar de
Sjah draagt, gereed voor de tewa-
Beatrix en Prinses Irene zaten eveneens
aan. Er waren veertig gasten bij wie de
voorzitters van de Eerste en Tweede Ka
mer, ministerpresident prof. De Quay, de
minister van Buitenlandse Zaken, mr.
Luns, en de ambassadeurs van Engeland
en de Verenigde Staten, allen met hun
echtgenoten.
Prinses Margriet laat de „Mohammed
Reza Shah" le water.
Het modernste postkantoor ter wereld,
zo noemt de directeur van het postdis-
trict Rotterdam, de heer P. J. J. Hees
ters, het nieuwe stationspostgebouw in de
Maasstad. Zijn bewering is geen uiting
van Rotterdams chauvinisme. Dat bewij
zen de technische installaties, die binnen
afzienbare tijd in het nieuwe. 54 meter ho
ge gebouw geïnstalleerd zullen worden.
Zo komt er een machine, die automatisch
de brieven zo zet, dat de postzegels rechts
boven in de hoek komen. Speciale post
zegels zullen er voor nodig zijn, die drie
microscopisch kleine ountjes in ver
schillende kleuren bevatten. Die puntjes
worden door een foto-elektrische cel „afge
tast" en de brieven blijven net zo lang
draaien totdat zij goed staan om ook al
weer automatisch afgestempeld te kun
nen worden. Op speciale cursussen wor
den nu reeds mensen opgeleid, die straks
de nieuwste sorteermachines moeten be
dienen. Zij moeten voor elke plaats in Ne
derland een codenummer leren. Die num
mers moeten zij kunnen dromen. Om ze er
voor goed in te hameren worden zij in
klasseverband zingend ingestudeerd!
Straks zullen deze sorteerders met vijf
man een een grote machine gaan zitten.
De brieven komen in een eindeloze stroom
op hen af. Zij zien de plaats van bestem
ming en slaan op een toetsenbord het over
eenkomstig codenummer aan. Debrief
'valt- dan automatisch in het juiste vakje;
3600 brieven per uur zal één man op die
manier kunnen verwerken. Het transport
systeem in het nieuwe gebouw is reeds
grotendeels geïnstalleerd. Transportban
den en kabelbanen vervoeren de postzak
ken door het hele gebouw zonder dat er
iemand aan te pas komt. Eén man in een
controlekamer kan dit honderden meters
lange systeem met behulp van televisie
camera's en lichtsignalen controleren
Het stationspostkantoor is behalve het
modernste ook het grootste postkantoor in
ons land. Het heeft een nuttig grondop
pervlak van 35.000 vierkante meter en een
inhoud van 240.000 kubieke meter. Het ge
bouw is met tunnels verbonden met het
centraal station. In deze tunnels waken
automatische seinen ervoor dat de post-
lorries niet tegen elkaar opbotsen.
Peddelen is fietsen en wel speciaal:
op z'n gemak, voor z'n plezier fietsen.
Het behoort bij peddelaar, een woord
dat uit het Engels is overgenomen. To
pedal is: fietsen, eigenlijk: de trappers
of pedalen van het rijwiel in beweging
brengen en houden. Natuurlijk is pe
daal verwant met het Latijnse pes:
voet, waarvan de tweede naamval pe
dis luidt. Een pedaal is dus een hef
boom die met de voet wordt bediend.
Dat de verwantschap met het woord
voet niet meer wordt gevoeld, blijkt
wel duidelijk uit 't feit dat men pedde
len ook gebruikt voor de wijze waarop
men zich in een kano voortbeweegt, dus
voor pagaaien.
V.J
