Horen en zien
Nestroy's „Der Zerrissene"; tweederangs
amusement met curiositeitswaarde
„TSJIK, TUKÏE EN TOKA"
De man aan de top
Het Wiener Burgtheater
Holland
Festival
Caraibische rapsodie van
Katherine Dunham
Agenda voor
Haarlem
en
4
radio televisie;,
AANKONDIGINGEN EN
^NABESCHOUWINGEN
Z o m er se pro gr a m ma's
Funke's Roggebrood FUNKE
De radio geeft dinsdag
T elevisieprogramma
Maria Stader vervangt
Elisabeth Schwarzkopf
Louis Armstrong stond
weer op het toneel
Camerom Hawley
MAANDAG 6 JULI 1959
-f% -■<N V'N\ s v -
Het K.R.O.-programma van zaterdag
bood „elck wat wils". Hield men van films
uit de oude doos, dan kon men met vol
doening kijken naar gebeurtenissen van
omstreeks 1914, toen de eerste oorlog
dreigde. Liefhebbers van mannenzang kon
den hun hart ophalen door te luisteren
naar het beroemde koor uit Maastricht
De Maastreechter Staar, dat in het Con
certgebouw te Amsterdam optrad en zij
die belangstelling hebben voor een luchtig
cabaret-programma zullen genoten hebben
van hel gevarieerde programma. Een ieder
zal waarschijnlijk met grote aandacht heb
ben gekeken naar de film van Hitchcock.
Dit onderdeel van de zaterdagavondpro
gramma's van de K.R.O. doet het altijd
goed en vormt een verkwikking van de
avond. Tenslotte kwamen de sportliefheb
bers aan de beurt. Jan Cottaar vertelde
hoe het er op een rustdag tijdens de Tour
de France toegaat en welke taken er tij
dens de Tour te vervullen zijn. Een goed
geslaagde reportage werd vertoond die een
goede'indruk gaf van het leven der renners
en medewerkers in dit wielerevenement.
De AVRO-televisie begon zondagavond
met een herdenking van de dichter Jac
ques Perk, die honderd jaar geleden gebo
ren werd. Dit programma werd samenge
steld door de dichter Willem Brandt, die
enkele leerlingen van een r.k. gymnasium
in Hilversum hun mening vroeg over de
zo jong gestorven dichter. Het geheel werd
een wat verward relaas, dat tot geen en
kele conclusie leidde.
„Wat zijn mooie meisjes", een smalfilm
van Joan van der Keuken, die hierna ver
toond werd. was wel grappig. Jammer dat
het goede en vaak geestige commentaar
van Adriaan Morriën zo monotoon gezegd
werd. In „actualiteiten" zagen we hoe vijf
eindexamen kandidaten van de vijfde
technische school in Amsterdam praktijk
deden in het Horeca-bedrijf, hoe Max Tak
weer naar New York vertrok en hoe vitaal
de 75-jarige architect Dudok nog is.
„Uit AVRO's Tele-archief", dat dit pro
gramma zou besluiten ging niet door. In-
plaats daarvan presenteerde Ger Lugten-
burg een reportage over de nieuwste revue
van Willy Walden en Piet Muyselaar:
„Komt u ook vanavond". En waarschijn
lijk was deze licht verteerbare stof een
veel prettiger einde: De Amerikaanse zan
geres Connie Swall, en Teddy en Henk
Scholten zongen enkele liedjes, Willy Wal
den en Piet Muyselaar lieten een aardig
sketchje zien uit hun vorige show en
Daphne Kierander presenteerde haar veer
tien „London Starlets". En dat was meer
dan genoeg voor zo'n warme zomeravond.
Beeldschermer
Advertentie
Boordevol kracht en Vita
mine B - 10 tegen 1 dat ook
uw dokter het eet Hofleverancier
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn. 9.10 Voor de vrouw. 9.15 Gram.
9.35 Waterst. 9.40 Morgenwijding. 10.00 Gram. 10.50
Voor de kleuters. 11.00 Voor de zieken. 12.00 Lich
te muz. 12.20 Regeringsuilz.: Landbouwrubriek:
De nachtvorstbestrijding. 12.30 Land- en tuinb.-
meded. 12.33 Militaire kapel. 13.00 Nieuws. 13.15
Mededelingen of gram. 13.20 Promenade-ork. 13.55
Beursber. 14.00 Mag ik mij even voorstellen? Mijn
naam is Cox, hoorspel. 14.35 Sopr. en piano. 15.05
Vierkante cirkels, caus. 15.20 Gram. 16.30 Voor de
jeugd. 17.30 Orgel en zang. 18.00 Nieuws. 18.15
Pianospel. 18.30 Lichte muz. 18.55 Paris vous parle.
19.00 Operamuz. 19.45 Filmpraatje. 20.00 Nieuws.
20.05 Belg. Groot Omr.symf.ork. 20.55 Mevrouw X,
hoorsp. 22.00 Lichte muz. 22.15 Journ. 22.30 Symf.-
ork. en tenor. 23.00 Nieuws. 23.17 New York cal
ling. 23.2224.00 Gram.
HILVERSUM II. 198 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de
jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en liturg, kai.
8.00 Nieuws. 8.15 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 9.40
Voor de kinderen. 10.15 Lichtbaken, caus. 10.30
Gram. 11.00 Voor de vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Als
de ziele luistert, caus. 12.00 Middagklok - nood
klok. 12.03 Gram. 12.30 Land- en tuinbouwmeded.
12.33 Gram. 12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonne
wijzer. 13.20 Flatennieuws. 13.30 Lichte muz. 14.00
Piano en bariton. 14.25 Gram. 14.35 Voor de vrou
wen van het land. 14.45 Gram. 15.30 Ziekenlof.
(16.00—17.00 Tour de France). 16.00 Voor de zie
ken. 16.30 Gram. 17.00 Voor de jeugd. 17.40 Beurs
ber. 17.45 Regeringsuitzend.: Rijksdelen Overzee.
Arts en explorateur in Zuid-Nieuw-Guinea, door
W. M. Visser. 18.00 Lichte muziek. 18.20 KVP: pol.
caus. 18.30 Voor de jeugd. 18.45 Pianospel. 19.00
Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Tour de France. 19.40
Gram. 20.30 Klankb. 21.10 Belg. Omr.kamerork. en
sol. 22.00 Tour de France. 22.10 Gram. 22.45 Avond
gebed en lit. kal. 23.00 Nieuws. 23.1524.00 Gram.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.15 Pianorecital. 12.30 Weerber.
12.35 Tuinbouwkron. 12.40 Pianospel. 12.55 Koer
sen. 13.00 Nieuws. 13.11 en 14.00 Gram. 14.15 Ork.-
conc. 16.00 Koersen. (Tussen 16.00—17.00 Tour de
France). 16.02 Gram. 17.00 Nieuws. 17.10 Piano
recital. 17.45 Boekbespr. 18.00 Spaans conc. 18.30
Voor de sold. 19.00 Nieuws. 19.30 Reisbelevenissen.
19.40 Gram. 19.50 Syndikale kron. 20.00 Gram 21.00
Omr.ork. en sol. 22.00 Nieuws. 22.15 Oude muz.
22.55—23.00 Nieuws.
VOOR DINSDAG
NTS: 19.30 Inter, agrarisch nieuws. 20.00 Journ
en weeroverz. 20.20 Filmprogramma. 21,00 -22.15
Speelfilm.
Wegens ziekte heeft de sopraan Elisa
beth Schwarzkopf zich genoodzaakt gezien
haar contracten voor de eerstvolgende
maanden af te zeggen. In het Mozartpro-
gramma van Het Residentie-Orkest onder
leiding van Carlo Maria Giulini, te geven
in de Kurzaal in Scheveningen op woens
dag 8 juli, zal haar plaats worden inge
nomen door Maria Stader. Deze Zwitser
se zangeres zal de aangekondigde aria
„II Re Pastore" KV. 208 handhaven.
Voorts zingt zij nog de aria's „Alma gran
de" KV. 578 en „Vol avete un cor fedele"
KV. 217. De aria „Ch'io mi scordi di te"
KV. 505, welke in het oorspronkelijke pro
gramma was opgenomen en waaraan ook
de pianiste Maria Curcio zou medewerken
komt derhalve te vervallen.
DE BIJZONDERE REPUTATIE, die de acteur Josef Meinrad tijdens voorgaande
Holland Festivals met „Der Unbestechliche" van Hugo von Hofmannsthal en „Das
Konzert" xwn Hermann Bahr in onze grote steden heeft verworven, is vermoedelijk
de voornaamste verklaring van de ongewoon omvangrijke en merkbaar gespannen
belangstelling, ivaarmee de terugkeer van het gezelschap van het Wiener Burg
theater tegemoet werd gezien. Zondag heeft in de stampvolle Amsterdamse Stads
schouwburg een keurtroep van deze op rijke traditie steunende instelling onder
regie van Rxidolf Steinboeck de in alle opzichten warme ontvangst beantwoord met
de eerste opvoering van „Der Zerrissene" van Johann Nepomuk Nestroy, een klucht
met zang. Het stuk werd voortreffelijk naar de eisen gespeeld, maar men kan niet
zeggen dat Meinrad in de titelrol voor verrassingen heeft gezorgd, die legen de
teleurstelling om deze keuze opwogen. Er lagen te weinig mogelijkheden voor hem
om zich in nieuwe hoedanigheden te ontplooien. Met beproefde middelen en die
zijn waarlijk niet gering heeft hij kans gezien het karakter een bijna moderne
allure te geven met behoud van de historisch bepaalde eigenaardigheden, inderdaad.
Maar dit vaststellende met. alle waardering voor een met zeldzame virtuositeit te pas
gebracht talent moet men zich toch afvragen of deze onderneming enerzijds de
moeite en anderzijds het geld waard is geweest.
HET MOET niet zo
moeilijk zijn een be
trekkelijk uitvoerig
essay te schrijven,
waarin de betekenis
van „Der Zerrissene"
theoretisch interes
sant wordt gemaakt.
De geschiedenis en
de gedemonstreerde
mentaliteit leveren
daarvoor argumenten
in overvloed. In die
richting gaat ook het
ietwat extatische ar
tikel van Rudolf
Holzer in het pro
grammablad. Curio
siteitswaarde alleen
heeft echter onvol
doende aantrekkings
kracht. Brengt men
deze in mindering,
dan houdt men
tweederangs amuse
ment over, dat slechts
door geestige formu
leringen de latere
Duitse produkten van
de vermaaksindustrie
overtreft. Een kwali
teit kan men Nestroy
zeker niet ontzeggen:
zijn vakmanschap.
Deze zoon van een
advocaat brak zijn
juridische studie af
om zanger te worden,
maar vond zijn ware
bestemming als ac
teur, die over een
aanzienlijk improvi
satievermogen moet hebben beschikt. Hij
schitterde vooral in zijn eigen komedies,
eigenlijk niet veel meer dan scenario's
voor de zedespiegelende gestaltegeving aan
thema's uit de sfeer van het burgerlijk mi
lieu van het Oostenrijk in de periode,
waarin de romantiek begon te 'tanen.
WAT „DER ZERRISÉNE" van de andere
blijspelen van Nestroy (1801-1862) vooral
onderscheidt, is dat hier voor het eerst een
problematische figuur op de Weense
planken werd geplaatst, zij het duidelijk
naar een Frans model uit „de wereld
waarin men zich verveelt". Het is de ge
blaseerde Herr von Lips, een grootkapita
list, die in de eerste akte naar de laatste
mode poseert als de drager van een ver
scheurde ziel. Voor de gebruikelijke ge
nietingen, die hem zonder inspanning in
de schoot worden geworpen, is hij gaande
weg afgestompt geraakt. Hij koestert een
faustiaans verlangen naar het avontuur
van het ongekende. En hij zoekt dit in het
spel of liever in „spielerei" (uitviering van
een sentimentele gril zonder morele ver-
New York (RTR). Louis Armstrong,
die de vorige week het ziekenhuis in Italië
verliet, zorgde zaterdag voor een grote
verrassing door onverwacht op een jazz
avond in New York te verschijnen.
Josef Meinrad als Herr von Lips en
Christiane Hörbiger als Kathi in „Der
Zerrissene" van Nestroy.
plichting). Maar dan grijpt het „noodlot" in
tussen aanhalingstekens, want het is
het niet werkelijk, het berust op verbeel
ding. Von Lips meent namelijk een moord
te hebben begaan in een gevecht om de
vrouw, met wie hij ter voldoening aan een
gekscherende weddenschap in het huwelijk
zou treden. De tegen
stander zij zijn beiden
in een woeste bergbeek
gevallen denkt op
zijn beurt hetzelfde. Zij
nemen de vlucht en
duiken onder op het
platteland. En daar ont
dekt Von Lips wat hem ontbrak: een eer
lijke wederhelft. In de vermomming als
boer heeft hij zijn ware natuur terug
gevonden.
VOOR ECHTE GEVOELENS is in deze
hernieuwde commedia dell'arte uiteraard
geen plaats. Er wordt evenwel danig en
soms op nog steeds amusante wijze de spot
gedreven met de kunstmatige vervangings
middelen en met alle romantische attri
buten voor de snoepreizen naar het rijk
der materialistische verbeelding. Von Lips
is aanvankelijk een nihilist. Hij gelooft
nergens meer aan. Zijn scepticisme drijft
hem ertoe geen enkele gelegenheid tot het
opdoen van ervaring ongebruikt te laten.
Dat betekent tenslotte de reeds beschreven
winst voor hem, maar tegelijk een verlies
voor het komische, dat hier in tegenstel
ling tot andere zijner kluchten niet abso
luut maar betrekkelijk is. Daar kan zelfs
de uitzonderlijke bekwaamheid van Josef
Meinrad niets aan veranderen. Alle hulde
overigens voor het fijnzinnige maatgevoel
waarmee hij de verregaande excessen van
deze labiele persoonlijkheid in dramatisch
evenwicht heeft gehouden en voor zijn
spiritueel geplaatste ironie. Dc andere
medewerkenden van wie in het bijzon
der Alma Seidler, Christiane Hörbiger,
Hugo Gottschlich en Franz Böheim moeten
worden genoemd vervulden met. vak
kundig opgewonden gemoedelijkheid ste
reotiepe rollen.
David Koning
O
Toen de zon weer opkwam en de dag aanbrak, zagen Tsjik en Tukie onder zich een
vreemd eiland.
„Is dit, waar je ons wou brengen?", vroeg Tsjik.
„Jawel!", antwoordde Toka. „Hier zul je weer heel andere bewoners zien dan waar
we geweest zijn!"
Tsjik en Tukie keken belangstellend naar beneden.
„Hoe heet het hier?", vroeg Tukie.
„Dit is Podolia!", zei Toka. „Hier zul je kennis maken met de paddestoelmannetjes!"
61—62
SINDS VRIJDAGAVOND vertoont
Katherine Dunham met haar gezelschap
van negers en mulatten in het Amster
damse theater Carré wederom een door
haar echtgenoot, John Pratt, kleurrijk
gemonteerde revue van voornamelijk
creoolse folklore, aangepast bij de eisen
die in New York en Parijs voor de leven
de produkten van de vermaaksindustrie
gangbaar zijm Een dergelijke „Caraibi
sche rapsodie'' heeft zij al eens eerder
(en toen als onderdeel van het Holland
Festival) binnen onze grenzen op de
planken gebracht. De verschillen met
het vroegere programma lijken mij, als
de herinnering niet bedriegt, voorname
lijk gradueel: er heerst minder pretentie,
de show is sterker in de richting van
westerse voorkeuren getrokken.
Katherine Dunham, in 1914 geboren als
de dochter van een gekleurde predikant en
een Frans-Canaoese onderwijzeres, ge
noot een wetenschappelijke opleiding aan
de universiteit van Chicago (zij behaalde
reeds op zeventienjarige leeftijd een graad
in de sociologie) en bekwaamde zich bij
Ruth Page in de danskunst. Tussen 1930
en 1940 kreeg zij driemaal een reisbeurs
om in de Westindische archipel onderzoe
kingen te verrichten naar de natuurlijke
bewegingsimpulsen van primitieve volken
en dusdoende materiaal voor haar proef
schrift te verzamelen. Zij publiceerde hier
over talrijke artikelen, een verslag in
boekvorm van haar bezoek aan Jamaica
en een belangwekkende verhandeling over
elementaire ritmiek. Zij stichtte in New
York haar eigen school, waaruit zij na de
tweede wereldoorlog de krachten recru-
teerde voor de tournees van haar groep.
Als choreografe ontplooide 'zij een grote
activiteit, voornamelijk ten dienste van
exotische muzikale komedies en films.
Gelet op haar afkomst is het begrijpe
lijk, dat zij zich vooral aangetrokken ge
voelde tot de mengvormen van Afro-Ame
rikaanse en Europese cultuur, zoals zij
die op Haiti en Cuba, Martinique en in het
noorden van Brazilië aantrof. Nog altijd
vind ik de combinaties van Franse salon-
dansen en „blues" of „rags" tot de aan
trekkelijkste nummers behoren. Kinder
lijk plezier en zeldzame elegantie gaan in
deze bastaardvormen samen. Het tweede
deel van het thans geboden schouwspel
sluit daar innemend bij aan: een beurte
lings nostalgische en ironische terugblik
op de periode van „black bottom" en
„charleston". Sentiment en „slapstick"
Advertentie
M
(Zie advertentie op pag. 10)
wisselen elkaar af in „Barrelhouse" en
„Strutters' ball". Men is dan geheel in de
sfeer van de vaudeville, waarbij men zelfs
de goedkope klanken van het schetteror-
kest-met-viool zonder oorpijn verdraagt.
Er is ook meer zang dan vroeger, waar
mee men een beetje teert op het succes,
dat „Porgy and Bess" hier heeft gehad.
Uit „comedian harmonists" bestaat de
vocale groep, die zich in sonore jubelto
nen ook aan „negro spirituals" waagt.
Veel meer moeite heeft de toeschouwer
met de choreografisch verwerkte naboot
singen van magisch ritueel. Al dit schok-
Katherine Dunham.
r» r-y.gfff-t e» y> pr r rf o r, r -r^r>
schouderen, heupwiegen, buiksidderen,
armslingeren- -en. beeiazwabberen is na
maak zonder symbolische waarde, kakel
bonte handelswaar, geraffineerd en psy
chologisch doordacht in elkaar gezet. De
uitvoeringskwaliteit is als het geheu
gen niet bedriegt aanzienlijk achteruit
gegaan. De dansers en danseressen de
monstreren met prachtig gebouwde licha
men weliswaar een niet geringe elastici
teit, maar zij doen er betrekkelijk weinig
mee, hetgeen mogelijkerwijs te verklaren
is uit de met de jaren afgenomen per
soonlijke capaciteiten van de leidster en
de daaruit volgende noodzaak van aanpas
sing. Maar één ding is gebleven: een aan
stekelijke vitaliteit. En per slot van reke
ning hebben enthousiasme en extase veel
met elkaar te maken.
Dit Antilliaanse divertissement, bege
leid door Afrikaanse trommels en Euro
pese instrumenten, met vermakelijke pan
tomime in klank en beeld, met veel ge
schreeuw en weinig wol, een luidruchtig sa
menraapsel van grillen en grollen, dat
even vaak doet denken (nou ja, denken.
aan oude films van Paul Robeson als aan
de Folies Bergère geeft een romantisch
publiek genoeg aanleiding tot applaus.
David Koning
46. Zijn ervaring had hem niet voorbereid op het
feit, dat suksueel verlangen geen onvrouwelijke
eigenschap is, en dat seksuele bevrediging iets anders
is dan een gunst, die met tegenzin wordt gegeven
door een grootmoedige vrouw aan een eisende man.
Het gelaat en de naam van Eva Harding hadden
voor het eerst indruk op Walter Dudley's geest ge
maakt tijdens een der zomerbeurzen. Ze was hem
voorgesteld op de showverdieping door Mort Finney,
een verkoper van het kantoor te Chicago, en zij was
voorgoed in zijn geheugen gegrift tegelijk met Mort's
gefluisterde opmerking, dat ze een handige meid was,
die pas een zaak had geopend aan de North Michigan
Boulevard en die de moeite waard was om in de ga
ten te houden'.
Bij de winterbeurs werkte J. Walter Dudley's geheu
gen weer met de gebruikelijke nauwkeurigheid en was
hij in staat, zonder eraan herinnerd te worden door
Mort Finney, Miss Harding's naam te noemen en naar
haar winkel aan de North Michigan Boulevard te
informeren. Hij herhaalde dit. ceremonieel in de vol
gende junimaand en toen weer in januari, toen hij
haar naam in het oog kreeg op een lijst van klanten,
die zeer geslaagd waren met Mill way Federal, de
duurste produkten van de Tredway, en hij had haar
toen gefeliciteerd met haar succes. Hij had de moge
lijkheid geopperd, dat een foto van haar winkel ge
plaatst zou kunnen worden in een der Tredway-adver-
tenties. Dit had geleid tot haar invitatie om haar zaak
eens te komen bekijken, een invitatie waaraan J. Wal
ter Dudley overigens geen speciale betekenis had ge
hecht, aangezien dit een geste was die door winkel-
bezitters gewoonlijk uit belefdheid werd gemaakt, zon
der dat zij er veel van meenden, evenmin als met
hun overanderlijke vraag hoe de zaken gingen. Maar
even later was Mort Finney naar hem toegekomen en
had gezegd: „Chef, ik geloof dat het reuze zou zijn
als u haar eens ging opzoeken, als u in Chicago bent.
Ze begint nou van onze beste spullen af te nemen. Ik
heb zo het idee, dat een klein persoonlijk bezoek van
u me heel wat verder op dreef zou helpen. Ze is een
reuze meid ze heeft heel wat in haar mars. Ik moet
nc al sterk vergissen, als u niet wat bij haar bereikt."
Mort Finney is nooit te weten gekomen, hoe letter
lijk deze laatste woorden in vervulling gingen.
De volgende vrijdag, toen J. Walter Dudley langs
de North Michigan Boulevard reed na een late mid
dagvergadering in het Drake Hote, zag hij toevallig
Eva Harding's naam op haar zaak. Hij besloot dat
de luttele resterende minuten van de middag niet be
ter besteed konden worden dan door bij haar aan te
wippen in plaats van terug te keren naar de Beurs.
Er viel een weinig sneeuw en een scherpe wind kwam
aanwaarien uit de richting van het meer. Terwijl hij
het lange blok terugliep, waarlangs de chauffeur was
doorgerden vóór het hem duidelijk was gemaakt dat
hij moest stoppen, voelde J. Walter Dudley zich on
gewoon moe. De vergadering was gehouden op voor
stel van Avery Bullard en was een volkomen misluk
king geworden. Hij voorzag een onplezierig onder
houd als hij in Millburgh rapport zou uitbrengen. De
taak die nu vlak vóór hem lag, het bezoeken van Eva
Harding, veroorzaakte noch tegenzin noch genoegen
bij hem. Hij vervulde alleen maar een belofte, waar
van hij eigenlijk wenste dat hij ze nooit had gedaan.
Over het algemeen natuurlijk liet hij zulks nooit
openlijk merken hield hij niet van zakenvrouwen
en vooral niet van het type waarbij hij Eva Harding
had ingedeeld. Hij kende er velen en ze waren, vol
gens hem, allemaal té brutaal-snugger, té hard en
té wispelturig, té opvallend en tegenstrijdig mengsel
van vrouwelijke slimmigheid en nageaapte manne
lijkheid.
Er was niets geweest in de eerste paar minuten
van zijn bezoek aan Eva Hardings winkel dat zijn
oorsponkelijke mening over haar had gewijzigd, hoe
wel hij het gemakkelijker vond met haar te praten
dan hij had verwacht. Ze gaf niet de indruk zich ge
roepen te voelen „de persoonlijkheid" uit te hangen,
zoals zovelen van haar type deden. Bovendien toon
de ze toen zij hem door haar zaak rondleidde
een ongebruikelijk onderscheidingsvermogen bij de
keuze van de details, waarop zij zijn aandacht ves
tigde: zij liet het gewone voor wat het was en beperk
te haar commentaren alleen tot de werkelijk originele
ideeën. Toen ze de tweede verdieping bereikten,
waar de meubelafdeling was gevestigd, verscherpte
Waltei Dudley's aandacht zich. Er was bijna geen
stuk Tredway-meubilair, waaraan zij geen verbetering
had aangebracht. Een verandering aan het koperbe-
slag van het No. 1604-buffet gaf het een distinctie, die
het tevoren niet had bezeten Er lag goud Chinees
theepapier onder het glas van de 370B-tafel. Vier klei
ne koperen sterren op de deuren, gaven No. 9181 een
verrassend ander uiterlijk. Ze legde uit, dat zulke ver
anderingen noodzakelijk waren, om te ontkomen aan
rechtstreekse concurrentie van andere zaken, die de
zelfde meubels verkochten; ze verontschuldige zich
half, alsof ze bang was, dat hij beledigd zou zijn; ze
was kennelijk blij, dat hij niet aanbood enkele van
haar ontwerpen te kopen. Ze ontweek het aanbod ook
„Ik zou me gevleid voelen, als u enig gebruik wilt
maken van wat u hier hebt gezien, Mr Dudley. U
bent steeds meer dan welkom". Toen hadden ze meer
dan een uur zitten praten en hij had heel wat pagina's
van zijn notitieboek volgeschreven.
De tijd was ongemerkt voorbijgegaan en toen hij
ontdekte, dat het bijna zeven uur was, voelde hij, dat
hij haar toch minstens te dineren moest vragen. Met
toenemend respect constateerde hij, dat ze zonder
enige aarzeling accepteerde; zij hechtte er geen an
dere betekenis aan dan elke willekeurige mannelijke
zakenrelatie onder gelijke omstandigheden zou heb
ben gedaan. Op haar voorstel gingen ze naar Restau
rant Jacques, dat slechts een paar blokken verder lag,
en toen ze ontdekten, dat het er erg druk was en dat
ze lang zouden moeten wachten, zei ze met dezelfde
zakelijkheid: „We gaan naar mijn huis. U zult daar
niet langer op uw diner behoeven te wachten dan hier
en ik ben er zeker van, dat u daar comfortabeler
wacht." Er was geen mogelijkheid om te weigeren en
hij zag daar ook geen reden voor.
Toen hij er later aan terugdacht en dat deed hij
vaak, zo vaak, dat de herinnering bijna een obsessie
werd kon hij nooit helemaal begrijpen, wat er toch
die eerste avond was geweest, dat hem zo gelukkig
had gemaakt bij Eva Harding. De enige verklaring
daarvoor houdbaar althans voor een moment was,
dat hij toen ontdekt had dat zij thuis heel anders bleek
te zijn dan in haar zaak. Ook toen had hij geweten
dat deze uitleg niet alles kon verklaren, en later had
hij beseft dat er helemaal niets door werd verklaard,
maar dat iets anders de hoofdrol had gespeeld.
(Wordt vervolgd)
Aangehouden. Een 43-jarige boekhou
der uit Woerden, die door de Woerdense
politie gezocht werd wegens verduistering
van f 2500,tennadele van zijn patroon, is
door de Goudse politie aangehouden. De
man had een baard van veertien dagen en
zei niet te weten hoe zijn naam was. Deze
zwijgzaamheid heeft hij tot nu toe volge
houden. De initialen in zijn ring hebben
zijn identiteit aan het licht gebracht. Van
het geld was niets meer over.
Witte mus. In diergaarde Blijdorp te
Rotterdam is een spierwitte mus te zien.
De vogel is in Rotterdam gevangen. Huis
mussen met. witte vlekken worden wel
meer gesignaleerd, maar een totaal witte
komt zelden voor. Het is geen albino,
daar de vogel geen rode ogen heeft.
Nieuwe woonwijk. Oud-minister
Suurhoff heeft in Delft de nieuwe woon
wijk „Die Delfgaauwse Weye" officieel ge
opend. Deze wijk omvat een bejaardencen
trum benevens een aantal etagewoningen
en winkels enz. Drie bejaarden en drie
kleuters hadden een balk neergelegd voor
de ingang van de bejaardenflat. Deze balk
werd met een trekzaag doorgezaagd door
de heer Suurhoff en de oudste bewoner
van de flat, de 86-jarige heer J. P.
Brouwer.
Nieuwe synagoge. Zondagmiddag is
de nieuwe synagoge van de Osse Joodse
gemeente ingewijd. Bij deze plechtigheid
waren ondermeer prof. Beel, de minister
van Defensie, de heer Van den Bergh en
de ambassadeur van Israel, de heer H. A.
Cidor, aanwezig. Opperrabijn dr. E. Ber-
linger uit Utrecht leidde de plecthigheid.
Naar de Jamboree. Woensdagmorgen
om negen uur zal op Schiphol een Zweeds
vliegtuig aankomen met tien Noorse, drie
Deense, vijf Zweedse en vijf Finse pad
vinders. Zij zullen nog dezelfde dag, in
gezelschap van vijf Nederlandse en twee
Belgische padvinders met hetzelfde toestel
vertrekken naar de Philippijnen, waar zij
van 17 tot 26 juli de Wereldjamboree zullen
bijwonen. Onderweg worden ook nog
Griekse en Israëlische padvinders opge
nomen. De Nederlandse deelnemers zijn de
verkenners Hein van Meerten uit Hilver
sum en Paul Rouffaer uit Arnhem, de
hoofdcommissaris van de Nederlandse
Padvinders, de heer E. J. Volkmaars en
hopman P. J. Pos uit Amsterdam en com
missaris mr. P. A. M. E. van Velzen uit
Wassenaar van de verkenners van de Ka
tholieke Jeugdbeweging.
Concertgebouw: Vandaag 20 uur: Leer
lingenuitvoering Haarlems Muziekinsti
tuut. Dinsdag besloten uitvoering.
Grote Kerk: Vandaag 20 uur: Interna
tionaal orgelconcours. Dinsdag 20 uur:
Orgelconcert door Albert de Klerk.
BIOSCOPEN
Cinema Palace: Vandaag tot en met
woensdag 14, 16.15, 19 en 21.15 uur en
donderdag 14 en 16.15 uur: „De derde
man", 14 jaar. Donderdag 19.30 uur: „De
graaf van Monte Cristo", 14 jaar.
Frans Halstheater: Vandaag tot en met
donderdag 14 en 20 uur: „Van het wes
telijk front geen nieuws", 14 jaar.
Lido Theater: Vandaag tot en met don
derdag 14, 16.15, 19 en 21.15 uur: „De
Wet", 18 jaar.
Luxor Theater: Vandaag tot en met
woensdag 14, 19 en 21.15 uur: „Opstan
ding", 18 jaar. Donderdag 14 en 20 uur:
„Ivanhoe", 14 jaar.
Minerva Theater: Vandaag en dinsdag
20.15 uur en woensdag 14.30 en 20.15 uur:
„Und abends in die Scala", alle leeftij
den. Donderdag 20.15 uur: „Ik was aan
hem verslaafd", 18 jaar.
Rembrandt Theater: Vandaag tot en
met donderdag 14, 16.15, 19 en 21.15 uur:
„Professor Cupido", alle leeftijden.
Roxy Theater: Vandaag tot en met don
derdag 14.30, 19 en 21.15 uur: „De bloed
hond", 18 jaar.
Studio Theater: Vandaag tot en met
donderdag 14.30, 19 en 21.15 uur: „Altijd
lokt de vrouw", 18 jaar.
Theater Monopole (Zandvoort): Van
daag 20 uur: „Teenager Melodie", alle
leeftijden. Dinsdag en woensdag 20 uur:
..Tarzan in New York", alle leeftijden.
Donderdag 20 uur: „lm weissen Röss'1",
alle leeftijden.
TENTOONSTELLINGEN
Frans Halsmuseum: Tot 30 juli op
werkdagen van 10—17 uur en zondags van
1317 uur: Expositie „Harlems Zilver".
Huis Van Looy (Kamperlaan): Tot 13
juli dagelijks van 10—12.30 en 13.30—17
uur, zondags van 13.30—17 uur: Exposi
tie „Kunst zij ons doel".
„In 't Goede Uur (Korte Houtstraat 1):
Tot 1 augustus dagelijks van 10 tot 22
uur: Expositie Nico Molenkamp.
DIVERSEN
Generaal Cronjéstraat: Vandaag 20.30
uur: Showparade, 21.30 uur: Fakkelop
tocht, 22 uur: Vuurwerk aan het Spaarne.
Terrein Wagenweg: Tot 10 juli dage
lijks 20 uur: Circus Krone.
(Verder raadplege men de rubriek „Uit
gaan in Haarlem" van vrijdag 3 juli).
