de zonnige
r
KIEKEN
Bemiddelaar uit New York
in West Duitsland: McCloy
RANG
Generatiewisseling dient
zich aan in Duitsland
DEBETEREN
^firaatótozl
't Silver Stoepke
Van dag tot dag
Debatten
Oud-Hoge Commissaris
op verzoeningsmissie?
dé vetsKd/iéUftfr van ctemsfe wifi
Hervormingsdrang in CDU en SPD
Op de
Spaanse sanerings
maatregelen
Hoera! Geslaagd!
HORLOGE
3
Zee en strand:
geknipt om te
Nieuw-Guinea-helikopter
door valwind neergedrukt
De Gaulle opent de
„Senaat der Gemeenschap"
Israëliërs doden twee
infiltranten uit Egypte
Eisenhower wil nog geen
bezoek van Kroesjtsjev
Mig dwong Sabenatoestel
tot landen in Hongarije
DONDERDAG 16 JULI 1959
De debatten tijdens het congres van de
Socialistische Internationale te Hamburg
hebben geen nieuw licht geworpen op het
hoofdprobleem waarmee de grote mogend
heden in Genève worstelen, namelijk de
vermindering en liever nog uitschakeling
van de kans op een internationaal kern
wapenconflict.
Ongewild misschien heeft de voorzitter
van de P. v. d. A„ de heer E. Vermeer, de
hopeloosheid van het streven om de
atoomkracht buiten de militaire middelen
te houden, onderstreept toen hij in Ham
burg volgens Reuter zeide: „Bij het uit
blijven van onvereenstemming tussen het
Westen en de Sovjet-Unie zijn kernwa
pens noodzakelijk voor de verdediging van
West-Europa." Alle plannen en pogingen
om de atoombom op nonactief te stellen en
ook in het onverhoopte geval van een
oorlog buiten gebruik te houden, vallen
met deze zienswijze tot droog stof uiteen.
Het is een zienswijze die niet enkel dooi
de heer Vermeer, doch door de meeste ver
tolkers van politieke meningen en uit
voerders van regeringsbeleid in West-
Europa en elders wordt gehuldigd.
Zij betekent in feite, dat de atoombom
voorgoed is toegevoegd aan het wapen
arsenaal en niet meer weg te denken of
weg t.e wensen valt. Want een eventuele
overeenstemming met de Sovjet-Unie bij
de huidige onderhandelingen betekent
allerminst een eeuwige, lieve vrede zonder
conflictstof of hooglopende rivaliteit.
Daarvoor is de tegenstelling tussen de
grote machten te zeer geladen met wezen
lijke beleidsverschillen en tegengestelde
strevingen. Een akkoord over Berlijn en
over Duitsland hoe moeilijk dat ook
te bereiken zal vallen schakelt de vele
andere, nog gecompliceerder wrijfpunten
tussen Oost. en West niet uit. Intussen
blijft de atoombewapening in combinatie
met de rakettechniek zich ontwikkelen en
passen de legers haar voor goed in bij
hun voortdurend voortschrijdende reor
ganisaties.
De vraag, of men dan tenminste nog zal
kunnen komen tot een afspraak over het
niet-gebruiken van de gebruiksklare
atoombewapening, doet onmiddellijk een
tweede vraag rijzen, namelijk: zal men
zich in hooglopende situaties aan die af
spraak houden zal een partij, die de
nederlaag ziet naderen, zich de laatste
kans op redding of de mogelijkheid tot
het meeslepen van de overwinnaar in de
poel van vernietiging laten ontgaan enkel
om geen woordbrèk'er té zijn?
De beantwoording van die vraag is zui
ver hypothetisch. Men kan er geen prak
tische poltiek op bouwen. Jules Moch, de
Franse vakbondsleider, zeide op hetzelfde
congres te Hamburg: „Er is geen terug
meer mogelijk."
In dit licht bezien rijst de noodzaak tot
inspanning om élk gewapend conflict te
voorkomen, hóger op dan die tot regle
mentering van het kernwapen. Doch in dit
opzicht is ook in Hamburg geen geluid
vernomen, dat verlossend kan worden
genoemd.
Advertentie
JONKER
FOTO TOE STEL
ZEGT:
■:(ook in kleur>
mmmm
Toestel ligt op 2500 m hoogte
Er zijn thans enkele nadere bijzonder
heden bekend over het ongeval, waardoor
een der twee helikopters van de Neder
landse Nieuw-Guinea-expeditie is ver
nield.
Dinsdagmorgen wilde de piloot landen op
een der schoongekapte terreinen op een
hoogte van 2500 m. in het Antares-geberg-
te. In dit bergachtige terrein blijken ster
ke valwinden voor te komen. Op het ogen
blik van de landing werd de helikopter
door een zeer sterke valwind gegrepen en
omlaag gedrukt, waarbij het toestel kan
telde. Het is niet mogelijk gebleken, het
zwaar beschadigde toestel over land over
te brengen naar het basiskamp te Ok Sibil.
(Van onze correspondent in Bonn)
Een zeker waas van geheimzinnigheid
hangt hier over het bezoek van John Mc
Cloy aan Bonn en West-Berlijn. De voor
malige Amerikaanse hoge commissaris in
Duitsland, thans president van de belang
rijke Amerikaanse Chase Manhattan Bank
en adviseur voor Duitse zaken van presi
dent Eisenhower, sprak de afgelopen drie
dagen zowel met de Westberlijnse burge
meester Brandt als met bondskanselier
Adenauer en gisteren met de minister van
economische zaken, prof. Erhard.
McCloys bezoek was volgens officiële
mededelingen zuiver particulier, maar
gezien zijn voormalige plaats in de Duitse
politiek en zijn adviseurspositie neemt
men in de Westduitse hoofdstad aan, dat
zijn gesprekken met de vooraanstaande
politieke leiders hier over meer zaken
gingen, dan de hernieuwing van de ken
nismaking. Zeer opvallend wordt het in
elk geval geacht, dat McCloy na zijn ge
sprekken met Adenauer de pets te kennen
heeft gegeven, dat de Bondskanselier zeer
gelukkig zou zijn, wanneer hij binnenkort
een gesprek zou kunnen voeren met de
Britse regering en wel in Londen zélf.
Daaruit leidde men af, dat Adenauer zeer
bezorgd was over de mate van eensgezind
heid van het Westen, een bezorgdheid die
ook spreekt uit Adenauer's ageren tegen
een voortzetting van de Geneefse confe
rentie en zijn plotselinge actie voor het
doen houden van een topconferentie. Mc
Cloy deelt blijkbaar de Westduitse be
zorgdheid. Hij zei dezer dagen tenminste:
„Ik geloof niet, dat wij in het Westen die
eenheid bezitten, zoals ik drie graag zou
willen zien." Men kan er dan ook van op
aan, zo zegt men hier, dat de Amerikaan
se bankier met Adenauer en Brandt ge
sproken heeft over de zeer kritieke fase,
waarin zich „Genève-2" thans bevindt en
daarbij in het bijzonder aandacht heeft
geschonken aan het voor Bonn nog altijd
onaanvaardbare Russische voorstel aan
gaande de creatie van een commissie van
evenveel Oost- als Westduitsers, die over
de eenwordingsproblematiek zal moeten
praten.
McCloy's gesprekken te Bonn alsmede
zijn uitlatingen daarna leidden er reeds
„In naam van 82 miljoen mensen heb ik
de eer u mijn vertrouwen uit te spreken
en u mijn saluut te zenden". Met die
plechtige woorden heeft president Char
les de Gaulle gisteren met het voorge
schreven ceremonieel het laatste orgaan
van het parlement ten doop gehouden,
dat volgens de nieuwe grondwet nog aan
de vijfde republiek ontbrak: de Senaat
van de Gemeenschap, waarin Nationale
Vergadering, Senaat en de Wetgevende
Organen der Afrikaanse landen elk met
ongeveer honderd leden vertegenwoor
digd zijm De Senaat der Gemeenschap,
die in de plaats treedt van de vroegere
assemblée der Franse Unie, wil het Fran
ce moederland met de vroegere koloniën
parlementair overkoepelen. Zijn be
voegdheden zijn overigens maar uiterst
beperkt. De gemeenschapssenatoren mo
gen alleen vergaderen wanneer de presi
dent der republiek, in casu Charles de
Gaulle, ze bijeen heeft geroepen.
Langer dan twee maanden per jaar zul
len hun beraadslagingen nimmer mogen
duren. Het is eveneens het staatshoofd, dat
de zittingen opent en sluit en dat dan de
conclusies uit de debatten trekt.
De eerste zittingsperiode die gisteren be
gon is alleen bestemd om een bureau en
een voorzitter te kiezen, voor welke laat
ste functie de president van de Franse se
naat, de radicaal Monnerville, de beste
kansen schijnt te maken. Maar het is niet
uitgesloten, dat begin augustus president
de Gaulle de leden van het nieuwe orgaan
toestaat opnieuw bijeen te komen om dan
ook nog eens over andere zaken dan hun
eigen huishoudelijke reglement van ge
dachten te wisselen.
toe, dat van Britse zijde gisteren ver
klaard werd, dat Adenauer te allen tijde
welkom in Londen is, hetgeen er op neer
zal komen, dat McCloy als een soort be
middelaar tussen Britten en Duitsers naar
Bonn is getogen
In de Frankfurter Allgemeine Zeitung
van hedenmorgen, waarin McLoy bijzon
der veel lof wordt toegezwaaid, wordt
gezegd: „Deze man heeft geen illusies
over de Russische politiek, wanneer hij
dus zijn regering aanraadt voor het ver
dere overleg met Moskou wat meer ver
trouwen op te brengen en niet in stijfkop
pigheid te vervallen, dan moet men zijn
stem aanhoren". Ook hieruit kan men op
maken dat McCloy naar Bonn is gekomen
om te bemiddelen: niet slechts inzake de
controverse tussen Londen en Bonn,
maar evenzeer op het stuk van het doen
van concessies inzake Berlijn, dan wel
inzake een West-Oostduitse commissie
voor overleg.
JERUZALEM (UPI) Bij de neder
zetting Magen, in het westelijk deel van
de Negeb-woestijn, is het woensdag tot
een treffen tussen een Israëlische patrouil
le en Egyptische infiltranten gekomen.
De Egyptenaren schoten het eerst, al
dus een militaire woordvoerder in Jeru
zalem. De Israëliërs beantwoordden het
vuur: twee Egyptenaren werden ge
dood en de derde werd gevangen geno
men.
WASHINGTON (Reuter) President
Eisenhower heeft woensdag op zijn pers
conferentie in Washington verklaard, dat
de Russen een duidelijk begrip moeten
hebben voor de rechten en verantwoorde
lijkheden van het Westen in West-Berlijn
vóór er hoop kan bestaan op onderhande
lingen over hel uiteindelijke lot van Ber
lijn en Duitsland. De Amerikaanse presi
dent vond de hervatting van de bespre
kingen te Genève nu niet bepaald hoop
gevend. Maar, zo zei hij. het Westen „ploe-
Eisenhowei
tert" nog steeds verder om tot een over
eenkomst met de Russen te komen.
Eisenhower verklaarde weer met na
druk, dat de argumenten, die pleiten tegen
een bezoek van Kroesjtsjev aan de Ver
enigde Staten sterker zijn dan de redenen,
die vóór dit bezoek worden aangevoerd.
Maar ik zal Kroesjtsjev zeker uitnodigen
als de tijd naar mijn mening hiervoor
rijp is.
De president zei voorts, dat de Verenigde
Staten er niet aan denken om Oost-Duits-
land. in w.elke vorm dan ook, als soeve
reine staat te erkennen. Zoals bekend heeft
de vroegere Amerikaanse ambassadeur in
Moskou. Harriman, gepleit voor erkenning
van het Oostduitse bewind.
(UPI) President Eisenhower is er géén
voorstander van de kwestie-Berlijn voor
lopig te laten rusten en een topconferentie
te houden over kwesties als ontwapening
en algemene veiligheid. De president zei
dit. op dezelfde persconferentie, in ant
woord op een vraag over het Westduitse
memorandum, waarin dit werd voorge
steld.
Advertentie
(Van onze correspondent in Bonn)
De leiders van de C.D.U.-fractie in
de Bondsdag, dr. Krone, en Von Hassel,
hebben bondskanselier Adenauer voorge
steld de leiding van de partij te hervor
men. Het gaat om een organisatorische
wijziging, waarvoor drie voorstellen zijn
gedaan:
1. In plaats van vier plaatsvervangende
voorzitters onder Adenauer moeten er nog
slechts twee komen. Thans zijn twee róoms-
katholieken (Krone en de minister van
Sociale Zaken Blank) en twee evange-
lischen (bonsdagvoorzitler Gërstenma'er en
Von Hassel) de vice-voorzit Iers. De moei
lijkheid is nu wie er naast Krone, die voor
de rooms-katholieken wel vice-voorzitter
z blijven, voor de protestanten vice-
voorzitter zal worden: zowel Gers'enmaier
als Von Hassel zou uit zijn op een belang
rijke nositie in de partij om van daaruit
in 1961 een kans te wagen op het bonds
kanselierschap.
2. De politieke leiding van de partij zal
moeten bestaan uit tien man.
3. Er dienen meer bijeenkomsten van de
hoogste partij-instanties te worden ge
houden.
Na-Adenaueriaanse periode
Partij-organisators van formaat als Von
Hassel en de minister-president van
Noordrijn-Westfalen Meyers zijn van me
ning dat het tijd wordt om de CDU. te
hervormen. Deze partij bloeit namelijk niet
door een stijgend ledental, maar slechts
door politieke successen. Zij komt slechts
eenmaal in de vier jaar. bij de Bondsdag
verkiezingen. op een hoogtepunt. Een der
gelijke positie kan voor een partij, die in
1961 twaalf jaren aan het bewind zal zijn,
c dan allicht tevreden met zichzelf zal
zijn, gevaarlijk worden. Vandaar dat men
.vraagt om een strafferg. leiding, om meer
kansen voor oppositiegroepen en jongeren
in de partij, om inperking van de macht
van de voorzitter en om een generatie
wisseling mogelijk te maken. In feite komt
dit er op neer dat jongeren als Von Hassel
de partij wil'en instellen op de na-
Adenaueriaanse periode, die toch wel gauw
zal komen, gezien de hoge leeftijd
83 jaar van de /oorzitter.
Von Hassel, die totdusver gold als een
paladijn van Adenauer, heeft verklaard
da* Adenauer van een opvolger zoveel
eist. dat zo'n man eenvoudig niet te vinden
is. Het Beierse C S U.-Bondsdaglid Dit-
trich heeft gezegd dat zijn partij bij de
verkiezingen in 1961 Adenauer niet meer
als kandidaat voor het kanselierschap zal
aanwijzen.
Op deze wijze voltrekt zich in de
C.D.U., evenals in de S.P.D. waar men
Ollenhauer terzijde en een nieuwe lei-
dersgroep naar voren schuift, een verande
ring. Adenauer is hiervan wel niet geheel
gediend, maar de wil om op te bouwen en
voor de toekomst te zorgen, zal de kanse
lier toch niet kunnen tegenhouden of om
buigen.
Het zijn niet alleen de
dokters die dokteren. Dooi
de ganse mensengeschiedenis
heen zijn met planetarische
regelmaat figuren opgestaan,
die zich geroepen voelden iets
aan de mensheid te doen. Zij
werden meestal gedreven
door een ontembare hartstocht
tot hervormen en verbeteren
zij staken de koppen op en
kwaakten op de cadans van
een waarlijke natuurdrift, als
kikkers in de paringstijd.
Zij waren het, die alle fouten
onderkenden en zich naar po
sities worstelden waar zij de
macht verkregen, correcties
toe te passen. Men zou hen de
correctoren der menselijke ge
dragingen kunnen noemen, die
met het rode potlood van hun
eigen volmaaktheid strenge
strepen trokken onder de fri
voliteiten en slippertjes hun
ner medemensen.
Het is nooit duidelijk, aan
welke mysterieuze macht der
gelijke uitverkorenen hun be
voegdheid tot oordeel en in
grijpen te danken hebben. Als
men hun bezigheid „dokteren"
wil noemen, zou ik echter
hun praktijken als het onbe
voegd uitoefenen van genees
kunde willen bestempelen.
Men vindt de puriteinse
verbeteraars hoog en laag,
tussen de politici, de bedie
naren des altaars, de autori
teiten, de journalisten, maar
evenzeer op andere plaatsen
in de samenleving, waar men
hen niet verwachten zou: op
de tribunes van het voetbal
veld, bij verjaardagsvisites,
aan het koffieuurtje in de
keuken, bij het naaikransje,
in vergaderingen, tussen het
publiek aan de marktstalletjes
en overal waar mensen bijeen
zijn en mensen zich gedragen.
Het zijn de steile, recht
lijnige. onkreukbare zede
lijken, die met venijnige
scherpzichtigheid alles zien
wat afkeuring verdient en van
alles weten te zeggen hoe het
volgens fatsoen en eerbaar
heid zou moeten zijn. Zij vor
men het onfeilbare geweten
der samenleving, waarop wij
het wankelmoedige en on
regelmatig lopende horloge
van ons gedrag moeten gelijk-
zetten.
Men kan veronderstellen
dat zij de bewakers van de
schat onzer openbare zedelijk
heid zijn. en dat zij de pijlers
vormen ener gezonde samen
leving. Doch men kan ook
en met enige schuchterheid
dien ik te bekennen dat ik
daartoe het sterkste neig
veronderstellen dat-zij de be
krompen hypocrisie vertegen
woordigen. waaruit het zaad
van het kwaad overvloedig
over de wereld waait.
Zij zijn. om zo te zeggen,
een soort moerasandijvie.
Zij vormen een legertje van
variabele wezens, van diverse
rang en stand, leeftijd en
ambt, sekse en waardigheid
doch zij hebben enkele dingen
gemeen, die hen doen kennen
als behorende tot de familie
der Stekelachtigen. Hun ogen
zijn altijd klein en onderzoe
kend, hun blik is afkeurend
en geërgerd, hun lippen zijn
dun en bloedeloos, hun nek is
lang en hun neus is spits. Met
welke uniformen of gewaden
zij zijn omhangen als men
hen zou uitpeilen zou men
altijd dezelfde mens over
houden: de Betere-dan-een-
Ander, met onbesproken
levenswandel; de begenadigde,
de geroepene, de rechter en
tegelijk de beul, de wreker.
Wanneer zij op plaatsen ge
steld zijn waar hun de macht
tot verordenen is gegeven,
ligt hun volmaaktheid in de
verordeningen, voorschriften
en verboden. Wanneer zij hun
roeping hebben gemist, liggen
hun oordeel en wraak in laster
en kwaadsprekerij, kleine ter
reur en maatschappelijk ge
niep.
Het ene is niet minder erg
dan het andere. De vrijheid
hunner medemensen is hun
grootste ergernis. De kwetsuur
dezer vrijheid is hun sterkste
streven. Een vrij mens is een
onfatsoenlijk mens en een
onfatsoenlijk mens moet wor
den gecorrigeerd, geketend,
gestraft, tot. de orde geroepen
en desnoods verdelgd.
De heksenjagerij in Amerika
en de gefluisterde buurvrou-
wenlaster in onze achtertuin
tjes zijn stengels uit. één stam.
De dwang van het geweten
door de represailles van de
roddel is altijd en overal het
gerede wapen van de zede-
meester, die geen vrijheid
duldt dan die, welke gebon
den is aan de paal van zijn
eigen bekrompenheid.
Wie in zijn jeugd van school
naar huis gestuurd is- met
schande overladen ten ge
volge van het feit dat haar
kleuterjurkje te korte mouw
tjes had of zijn jongenskousen
blote knieën lieten zien, kan
zich later verwonderen over
het verschijnsel dat die schan
de van toen thans zonder pro
testen wordt geduld. Wie een
boek leest van een zieleherder,
waarin deze betoogt dat vlees
kleurige kousen een bron van
zedelijk verderf zijn. kan zich
afvragen of deze herder niet
aan de nylonkous zal zijn
overleden.
Doch dat zijn dingen uit de
goede oude tijd. De tijd die zó
goed was en zó onbedorven,
dat men bij gebrek aan beter
zelf de zonden maken moest.
Doch wanneer men in onze
dagen leest hoe een Spaanse
kardinaal een compleet her
derlijk schrijven heeft gewijd
aan een protest tegen ge
mengd zwemmen, lange ver
lovingen. moderne dansen,
mouwloze jurken, het gearmd
lopen van de beide seksen, het
wandelen van geliefden in de
duisternis en décolletés dan
beseft men dat dit verbazing
wekkende anachronisme zeer
wel te verklaren valt. De kar
dinaal beschrijft in zijn brief
zichzelf. Hij wil alle Span
jaarden en Spaansen maken
tot spiegelbeelden van zijn
eigen bejaarde persoonlijk
heid. die nooit gedécolleteerde
jurken draagt, nooit gemengd
zwemt noch wat sekse,
noch wat geloofsovertuiging
betreft. nimmer verliefd of
verloofd is geweest en zich als
zodanig dus zeker nooit in de
duisternis heeft gewaagd.
Hij is een Corrector bij uit
nemendheid, waardig lid van
het Genootschap der Correc
toren, dat leden telt over de
ganse wereld.
Wij behoeven echter die
tweeëntachtig jarige zieleher
der niet hard te vallen, want
ook bij ons gebeuren onge
lofelijke dingen. Een nieuwe
politieverordening op Urk
verbiedt de Urker paartjes,
zich on een bank of in het gras
neer te zetten. Wij moeten na
tuurlijk in het midden laten
of dit verboden wordt uit
overheidszorg voor het kost
bare gras zodat men, als
Urker paartje zijnde, zich
vrijelijk vrijend in de brand
netels zou mogen vlijen. Doch
Urk zou Urk niet zijn, als
binnenkort de politiever
ordening niet met „c.q.
brandnetels, mos of ander
bodembegroeisel" zou worden
uitgebreid. Urk wil geen zit
tende naarties, dat is duide
lijk. Urk wil waarschijnlijk
helemaal geen paartjes. Op
Urk regeert namelijk nie
mand. die deel uitmaakt van
een paartje. De Urker autori
teiten zijn net als de
Spaanse kardinaal tot de
conclusie gekomen dat het, uit
oogpunt van hun eigen leef
tijd. uit moet zijn.
Spaanse kardinalen en Ur
ker wetschrijvers vindt men
overigens overal. Ge weet het,
ze zijn te kennen aan hun
ogen, lippen en neuzen. Weest
op uw hoede voor hen.
Zij loeren op u, zij kunnen
u aan. Zij regeren de grote en
de kleine wereld.
Weest hun onderdanig of
weest verdoemd.
J. L.
Kreeft
De man zat in een cafetaria. Hij rookte
een dikke sigaar zoals een viskoper be
taamt, en vertelde zijn belangstellende
toehoorders, hoe belangrijk de sortering is.
„Als er maar weinig is, moet je vechten,
meneer, want je moet alle soorten in je
winkel hebben. Als er een kreeft-aan de
markt is, en ik krijg hem niet, heb ik de
hele dag de pest in. En als er twee -zijn,
en ik heb de eerste gemist, vind ik het
helemaal niet erg op de tweede een tientje
te verliezen. Sortering, daar draait het om.
Als ik thuis kom, en ik heb een rotbui,
dan weet mijn vrouw meteen hoe laat het
is".
Toen verzonk hij in een nors zwijgen,
want hij zag er niet naar uit, dat hij in
een opperbeste stemming verkeerde. En
ook toen hij even later ging uitleggen, wat
er in het vak allemaal komt kijken, bleef
hij aan de sombere kant. Hij vertelde, hoe
er vele soorten schol bestaan, die aan de
kleuren van de stippen en de koppen zijn
te herkennen, en hoe de haring bij Schot
land dik om de hoek komt en bij Zeeland
al in een mager scharminkel is veranderd,
maar zijn hart ivas er niet bij. Het was
duidelijk, dat iets hem dwars zat.
De knappe buffetjuffrouw zag het ook.
Ze bracht hem een kop koffie, maar het
hielp niet veel. De man had een pestbui,
dat stond nu wel vast.
„Je hebt zeker weer geen kreeft kunnen
krijgen", zei ze, en ze slaagde er in veel
medegevoel in haar stem te leggen. „Ben
je nou helemaal!", stoof de man op, „er
waren er twéé vandaag, en ik heb ze alle
twee bemachtigd".
Toen zonk het hoofd weer omlaag.
„Het is niet de kreeft", mompelde hij,
„ik heb zo'n kiespijn".
Kees Maas
Franco doet wanhopige pogingen de
economische toestand te stabiliseren en
zo mogelijk te verbeteren. Een der midde
len hiervoor ziet hij in toetreding tot de
O.E.E.S. (Organisatie voor Europese Eco
nomische Samenwerking) en het Inter
nationale Monetaire Fonds, waarvan hij
leningen hoopt te ontvangen. De afgelo
pen maanden zijn in Madrid en Washing
ton besprekingen gevoerd over toetreding.
Naar van goed ingelichte zijde in de
Spaanse hoofdstad is vernomen zijn de
volgende voorwaarden gesteld voor toe
treding. Franco zou deze voorwaarden
hebben aanvaard:
Devluatie van de peseta van 42 tot
58,60 per dollar. Het onhandige systeem
van meervoudige wisselkoersen be
doeld om de export te bevorderen z.a*
vervallen.
Rigoureuze bezuinigingsmaatregelen.
De regering zal haar uitgaven aanzienlijk
beperken. Zo zal geen subsidie meer wór
den verleend aan industrieën die als on
economisch worden beschouwd.
Liberalisering van de internationale
"en nationale handel.
Het instellen van een plafond voor
kredietverlening.
Naar verluidt zouden Spanje de vol
gende leningen in uitzicht zijn gesteld:
1. Een lening van tussen de 150 en 160
miljoen dollar, te verstrekken door Ame
rikaanse regeringsinstellingen.
2. Een lening van 75 miljoen dollar van
het Internationale Monetaire Fonds.
3. Een lening van 90 miljoen dollar van
de O.E.E.S.
4. Een lening van 75 miljoen dollar van
een groep Amerikaanse particuliere
banken.
Bepaalde kringen verwachten dat de
officiële aankondigingen hiervan vrijdag
aanstaande zullen worden gedaan. Ver
traging is echter mogelijk omdat er een
gecoördineerde actie in Washington, New
York en Parijs nodig is. (UPI-Reuter).
Advertentie
Wat een opluchting voor de student.
Wat een opluchting voor de ouders.
Geef dan blijk van uw vreugde in de
vorm van een mooi
Steeds de nieuwste van de beste
horloge-fabrieken, o.a.
ETERNA - OMEGA - REMOVA
INDUS - JUNGHANS
U geeft dan iets voor hun leven
De kleine zaak met de grootste keuze
heeft het voor u
Grote Houtstraat 49 - Haarlem
Telefoon 20049
(Van onze correspondent in Brussel)
Een Sabena Douglas DC6-vliegtuig, dat
gisteren Beiroet verliet voor Athene, We
nen en Brussel, week wegens een storm
boven het Joegoslavisch grondgebied van
zijn normale koers af. De piloot werd bo
ven Hongaars grondgebied door een Mig-
straaljager tot landen gedwongen. Op het
vliegveld van Vesprem bij het Balaton-
rneer werd de machine vier uur vastge
houden.
Het kabinet van de Belgische minister
van Buitenlandse Zaken nam direct con
tact op met het Belgische gezantschap te
Boedapest. Na enkele uren telefoonge
sprekken met de Hongaarse regering,
werd besloten, dat het Belgische vliegtuig
nog dezelfde avond zou worden vrijgege
ven. De adjunct-directeur van de Hon
gaarse burgerlijke luchtvaart vloog ech
ter naar Vesprem om ter plaatse een pro
cesverbaal over het incident op té stellen.
Het vliegtuig landde ongeveer om een
uur vannacht op het vliegveld van Meis
broek bij Brussel. De 54 passagiers waren
eerst angstig geweest, maar toen het
Mig-toestel niet vuurde, konden zij tot be
daren worden gebracht.
Enkele jaren geleden werd een Belgisch
lijn toestel boven Hongaars grondgebied
beschoten. De houding van de Hongaarse
autoriteiten was ditmaal correct
