Crisis in PEN-Club
scheuring, het eigen
die, bevreesd voor
blazoen bezoedelde
„TSJIK, TUKIE EN TOKA
De maai aan de top
Hongaren weer als lid toegelaten
Expositie van Franse wandtapijten
in het Arnhems Gemeentemuseum
hlM-
Agenda voor
Haarlem
„Maak er een diner- en praatclub van
De Hilvarenbeekse
litteratuur prijzen
Nederland en atoomwapens
De radio geeft woensdag
T elevisie pro gramma
Frankrijk verwacht een
toeristisch topjaar
DINSDAG 28 JULI 1959
(Van onze correspondent in Bonn)
„GOETHE ZOU VERMOEDELIJK geen lid van de PEN-club hebben willen
worden", zei de Westduitse president prof. Heuss zelf een vooraanstaand schrijver
toen hij vorige week het dertigste internationale congres van de club van dichters,
essayisten en romanschrijvers, de PEN-club, te Frankfort aan de Main bezocht.
Goethe zei Heuss verder had niet alleen gevoel voor wat de mensen bindt, maar
ook voor wat hen scheidt.Heuss ging zo is later bekend geworden - slechts
met moeite weg toen de PEN-vergadering de Hongaarse kwestie nog eens te ver
werken kreeg. De Hongaarse schrijversbond werd bij de gevangenneming van vele
schrijvers in dit communistische land, na de mislukte opstand tegen het communis
tische regime, uit de PEN-club gestoten. Verleden week werd die bond weer
geaccepteerd: met 19 tegen 9 stemmen bij 8 stemonthoudingen, waaronder West-
Duitsland en Oostenrijk. Daarmee trad de PEN haar eigen charta met voeten. Die
charta gaat over de vrijheid van de pers, de vrijheid van meningsuiting en de
opheffing van elke censuur.
99
De opneming van de Hongaarse schrij
versbond, die bestaat bjj de gratie van het
communistische regime dat de opstand van
1956 met behulp van Russische tanks bloe
dig neersloeg, spleet de PEN-vcrgadering
in tweeën. Nog te meer toen men later
een uiterst zwak telegram, als compromis
tussen de twee groepen, naar Boedapest
zond, waarin de Hongaarse regering ge
vraagd werd om de begenadiging van de
in gevangenschap verkerende schrijvers te
overwegen
Tegenover elkaar, niet alleen ten aan
zien van de Hongaarse kwestie maar ook
wat andere politieke problemen aangaat,
staan de communistische en half-commu-
nistische auteurs wier sympathie voor de
communistische landen bepaald nihil ge
acht kan worden. De eerste groep kreeg te
Frankfort aan de Main de onverwachte
steun van de geëmigreerde Hongaar,
Georg Paloczi-Horvath. Men heeft hem de
voornaamste getuige van het bestuur van
de PEN-club en van de oppositie genoemd,
omdat hij er op wees dat de gevangen ge
nomen Hongaarse schrijvers communist
zijn of in elk geval communist geweest
zijn, lieden als Gyula Hay en Tibor Dery,
die vóór 1956 braaf meepraatten in het
koor der Kadars. Volgens Horvath was de
terugkeer van het Hongaarse schrijvers
centrum naar de PEN ook voor hem, als
vluchteling, iets onvermijdelijks
Tijdens de Groot-Kempische Cultuurda-
gen te Hilvarenbeek is de Hilvarenbeekse
litteratuurprijs voor poëzie toegekend aan
A. Daaldreef (pseudoniem voor A. A. Ja
cob) uit Alphen voor zijn gedicht „Adam";
de tweede prijs verwierf Frans Babyion
uit St. Oedenrode met zijn sonnet „Moe
der". De romanprijs werd toegekend aan
Rosa Gronon (pseudoniem voor mejuf
frouw R. Bellefroi) uit Antwerpen voor
haar novelle „Het huis op de St. Allegon-
diskaai".
De ministers Luns en Van den Bergh
hebben op vragen van het kamerlid Bak
ker (comm.) geantwoord, dat indien in
Nederland kernladingen ten behoeve van
de tactische atoombewapening der NAVO-
strijdkrachten zouden worden opgeslagen,
dit niet zou geschieden op grond van het
op 6 mei 1959 met de Verenigde Staten
van Amerika gesloten, verdrag, doch op
grond van het in december 1957 door de
Noord-Atlantische Raad genomen besluit.
Het op 6 mei met de Verenigde Staten ge
sloten verdrag betreft uitsluitend de over
dracht van geheime atomische informa
tie en van non-nucleaire wapenonderde
len, waarin een dergelijke informatie is
verwerkt. Om redenen van militair belang
is het de ministers niet mogelijk aan te ge
ven waar de kernladingen in feite in West-
Europa zullen worden opgeslagen.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de kinderen. 9.05
Gymn. voor de vrouw. 9.15 Gram. en waterst.
VPRO: 10.00 Mijn kind heeft vakantie caus. 10.05
Morgenwijding. VARA: 10.20 Voorde vrouw. 10.35
Gram. 11.00 Amus.muz. 12.00 Promenade-orkest.
12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Voor het plat
teland. 12.38 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Lichte muz.
13.50 In de wolken, rep. 14.00 Gram. 14.30 Jazz-
muz. met comm. 15.00 Voor de jeugd. 16.15 Gram.
16.40 Gram. 17.00 Vakantietips. 17.50 Regerings-
uitzend.: Emigratierubriek. Het emigratiepraatje
var, H. A. van Luyk. 18.00 Nieuws en comm. 18.20
Lichte muz. 18.40 Dingen van de dag. 18.50 Voor
de kinderen. 19.00 Lichte muz. 19.25 VARA-varia.
VPRO: 19.30 Lichte muziek. VARA: 20.00 Nieuws.
20.05 Dansmuz. 20.40 Maigret leert een dode ken
nen, hoorsp. 22.25 Strijkork. 22.45 De weg naar
volwassenheid, caus. 23.00 Nieuws. 23.15 Gram.
23.35 Lichte muz. 23.50 24.00 Soc. nieuws in Es
peranto.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws. 7.13 Gewijde muz. 7.50 Een
woord voor de dag. 8.00 Nieuws. 8.15 Gram. 9.00
Voor de zieken. 9.30 Gram. 9.40 Voor de vrouw.
10.15 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram. 11.30
Orgelspel. 12.00 Gram. 12.10 Strijkkwartet. 12.30
Land- en tuinb.meded. 12.33 Kamerork. en omr.-
koor. 12.37 Kerkdienst. 13.00 Nieuws. 13.15 Met
PIT op pad. 13.20 Lichte muz. 13.50 Gram. 15.30
Viool en pianorecital. 16.00 Voor de jeugd. 17.20
Interscholair jeugdtoernooi Haarlem 1959. 17.40
Beursber. 17.45 Concert Orchestra. 18.15 Spectrum
van het Christelijk organisatie- en verenigings
leven, causerie. 18.30 Leger des Heilsprogr. 18.45
Boekbespr. 19.00 Nieuws en weerber. 19.10 Har
monie-orkest. 19.30 Radiokrant. 19.55 Gram. 20.00
Pianospel. 20.15 Kamermuziek. 20.50 Gram. 21.00
De kerk in de vakantie, klankbeeld. 21.30 Lichte
muz. 21.55 Koperblazers en orgel. 22.15 Geestelijke
liederen. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws
en S.O.S.ber. 23.1524.00 Nieuwe gram.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.30 Weerbericht. 12.34 Gram. 12.55
Koersen. 13.00 Nieuws. 13,15 en 13.45 Gram. 14.15
Tafelmuz. 14.30 Ork.conc. 16.30 Lichte muz. 17.00
Nieuws. 17.10 Pianorecital. 17.50 Boekbespr. 18.00
Gram. 18.10 Lekenmoraal en filosofie. 18.30 Voor
de soldaten. 19.00 Nieuws. 19.30 Gram. 20.00 Hoor
spel. 20.45—21.15 Gram. 21.30 Orkestconcert. 22.00
Nieuws 22.15 Lichte muz. 22.45 Gram. 22.5523.00
Nieuws.
VOOR WOENSDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. AVRO: 20.20
Sportpanorama. 20.50 Rotterdam - dynamische
stad, foto en filmrep. 21.20 22.20 A tot Z, geva
rieerd programma.
Hij steunde daarmee tenslotte de meer
derheid, die tot het compromis bereid was
en die volgens sommige waarnemers
de PEN-club in haar huidige vorm nu een
maal wil handhaven omdat men er een
platform heeft om met de communisten
te praten en omdat zonder Hongarije de
PEN zou splijten, daar dan Russen en Chi
nezen de gehele troep Oosteuropese schrij
vers naar een rode PEN-club zouden diri
geren, die vermoedelijk directe steun van
Aziaten en Afrikanen zou krijgen
Deze groep heeft een triest feit aan haar
zijde. Want de PEN-charta is nu eenmaal
een doorboord blazoen zonder innerlijke
waarde. Daarbij komt dat vele PEN-club-
leiders hun vereniging zien als een met
de Unesco te vergelijken instituut, waarin
men met communisten en zogenaamde
„derde weg'Mieden kan praten. Deze in
de grond van de zaak kleurloze houding
van het zwakste compromis spot dus met
het PEN-charta dat vele PEN-clubleden
overigens zeker willen handhaven en naar
de letter willen nakomen.
De Westduitse schrijver en journalist
Willy Haas heeft in het Hamburgse blad
„Die Welt" dezer dagen het standpunt van
deze onverzoenlijken weergegeven.
„Hoe ziet het er in de PEN-club uit?",
vraagt Haas zich af. De Fransen hou
den hun mond als het onderwerp
„communisme" ter tafel komt, omdat
onder hen de communisten bijzonder
sterk vertegenwoordigd zijn. De Britten
zijn er veel te veel bij geïnteresseerd
om de club bij elkaar te houden en
willen geen splijting. En het PEN-
charta dient de nationale schrijvers
bonden van kleine landen hoogstens
nog tot een soort beschutting en tot het
excuus om af en toe gezellic bij elkaar
te komen, in het betere litteraire
gezelschapWeinigen zijn bereid
het voor het zuivere geweten op te
nemen en om in een kleine PEN-club,
zonder communisten (en fascisten), het
charta in ere te houden
Willy Haas, zelf eens lange tijd een
slachtoffer van het Naziregime in eigen
land en vele jaren banneling buiten Duits
land, klaagt dan ook tenslotte over het
niet in staat zijn van de PEN-club om de
werkelijke vijand in eigen huis te zien.
Schei uit, zo luidt zijn mening, met dat
charta en maak er een diner- en praatclub
van. Of handhaaf de morele en politieke
principes en trap de Hongaren er uit.
Te Frankfort handhaafde men de Hon
garen. Het PEN-charta zal op de volgende
vergadering weer braaf geciteerd worden.
In de aula van de Gemeenteuniversiteit te Amsterdam is een expositie van de vier
wandtapijten die Gisèle van Waterschoot van der Gracht in opdracht van de
Holland-Amerika Lijn ontwierp voor het vlaggeschip van de H.A.L., de „Rotter
dam". De tapijten zijn geweven in het Amsterdamse atelier „De Uil" door Joke
Haverkorn van Rijsewijk en haar medewerksters.
Het lopende jaar zal, verrassingen voor
behouden, waarschijnlijk voor Frankrijk
een record cijfer voor het vreemdelingen
verkeer te zien geven. Het commissari
aat-generaal voor toerisme voorziet dat
aan het einde van het seizoen het aantal
vreemdelingen, dat langer dan 24 uur in
Frankrijk heeft doorgebracht, tenminste
4 Vs miljoen zal bedragen. Deze schatting
is gebaseerd op de cijfers voor Parijs in
de periode van 1 januari t.m. 20 juli. In
'vergelijking met 1958 is de toename 45
percent, doch men dient daarbij te beden
ken dat het vorige jaar een minder geluk
kig jaar voor het toerisme is geweest in
verband met de politieke onrust, welke
toen in Frankrijk heerste.
De Nederlanders nemen in de rij van
toeristen in Frankrijk de vijfde plaats in.
Vóór hen komen de Amerikanen, de Duit
sers, de Engelsen en de Belgen. De Zwit
sers volgen pas na onze landgenoten. Dit
jaar hebben in de periode van 1 januari
tot en met 20 juli 28.622 Nederlanders de
Franse hoofdstad bezocht tegen 120.832
Amerikanen.
Daar zaten Tsjik en Tukie nu terneergeslagen en angstig in de donkere hut op
gesloten. Voor de ingang stond een Pomaradja als schildwacht om te zorgen, dat de
gevangenen niet zouden vluchten
„Wat nu?", zuchtte Tukie bedroefd. „Wat zouden ze met ons van plan zijn?"
„Ik weet het niet!", zei Tsjik. „We kunnen op het ogenblik niets doen; tegen die
akelige wezens kunnen wij toch niet op!"
Ja, voor het ogenblik konden ze niets anders doen dan afwachten. En zo zaten ze
daar treurig bij elkaar. 99100
HET ARNHEMS GEMEENTEMUSEUM exposeert tot 20 september Franse wand
tapijten van heden". Nog niet zo lang geleden besmak ik de grète tentoonstelling
van Lurgat in het Amsterdamse Stedelijk Museum en wees daarbij op de betekenis
van deze figuur, die zo belangrijk is voor de renaissance van de Franse tapijtkunst.
Lurgat is ook in Arnhem met een groot werk vertegenwoordigd en de invloed van
zijn kunst op die van anderen kan de beschouwer nu zelf constateren. Voor hen, die
de betrekkelijk kort 'na de bevrijding gehouden grote tentoonstelling van Franse
tapijtkunst van haar ontstaan tot heden in het Rijksmuseum niet konden zien, is het
eveneens belangrijk dat Gromaire vertegenwoordigd is, daar deze schilder naast
Lurgat met zijn geheel andere vormgeving ook een grote rol speelde bij die herleving.
Van de schilder Picart le Doux schreef ik, dat, voorzover schilderijen van hem mij
bekend zijn, de tapisserie mij voor hem een winst leek. Men ontmoet in Arnhem
wel een bijzonder fraai exemplaar, ivaarvoor hij het „carton" tekende. De tapijtkunst
heeft voor vele schilders, die gelijk de genoemden uitgaan van een beperkt aantal
en dan veelal op het „carton" genummerde en dus tevoren uitgezochte kleuren wol,
het voordeel dat men minder de kleur als het ware uit zichzelf moet halen dan
weloverwogen kan kiezen uit de gegeven kleuren, die niet zoals op het palet vaak
uit menging moeten ontstaan. Op Lurgats expositie viel hel me op hoeveel schoner
van kleur dan zijn schilderijen en gouaches zijn tapijten waren. Gromaire's schilde
rijen waren daarentegen altijd al van een vorm- en kleurgeving, waarmee hij voor
die tapijtkunst voorbestemd leek.
HET LIGT BIJNA voor de hand dat de
abstract werkende schilder in de tapisse
rie een prachtig werkterrein kon vinden.
„Bijna" schrijf ik, want ik ben mij ervan
bewust dat veel abstracte kunst voor mij
veelal niet meer is dan een decoratieve
kunst. Hier voelde ik dat weer aan enkele
zaken, die me de indruk gaven van opge
hangen vloerkleden. De wandtapijtkunst,
zoals opgevat door Lurgat en Gromaire
bedoelt natuurlijk meer. Onder „monu
mentale kunst" verstaan ook wij meer
dan versiering. Er zijn hier trouwens ta
pijten van non-figuratieve schilders, die
gelijk het geschilderde werk van de
auteurs, boven het decoratieve uitkomen.
Men herkent daarbij terstond het werk
van Manessier, mooier bovendien dan ver
scheidene van zijn grote schilderijen, een
werk van Prassinos en een werk van Her-
bin.
Het vormgeven is altijd min of meer af
hankelijk van de techniek; de vormgeving
in het schilderij dus van het werken met
verf en penseel of kwast. Voor Lurgat zijn
zuiverende werk begon waren al in een po
ging tot vernieuwing schilderijen van mo
derne schilders in wol gekopieerd. De re
sultaten hadden zeker iets plezierigs,
maar van pure tapijtkunst mocht toch
niet gesproken worden. Het tapijt van een
Longobardi zal geen kopie van een schil
derij zijn, maar toch is de vormgeving er
een, die uit het schilderen ontstond. Ook
het lijnenspel in Wogenscky's tapijt komt
me teveel uit de getekende en geschilder
de schets. Voor mij is dat het gevolg van
het stellen van het middel als doel. Wan
neer verbeelding (of kortweg beelding)
vooropstaat bij de aanzet tot een werk
stuk kan men die typische „schilderach
tige" effecten wel missen. En zo vallen,
door het overgaan op een andere tech
niek. enige abstract werkende figuren
door de mand. De figuratief werkende La-
tapie vertoont trouwens ook, zij het in de
tails, enige meer picturale effecten. Aan
verbeeldingskracht ontbreekt het hem
overigens niet! Meer „tapissier" is zijn
collega Hilaire in zijn eveneens figuratie
ve werk „Les jardiniers de la Serre", dat
van een heerlijke kleur is.
Vijfendertig ontwerpers zijn hier ver
tegenwoordigd. Noemen wil ik nog
één tapijt, dat de Zeeslag", genoemd werd
en ontstond naar een ontwerp van een aan
tal scholieren van het lager onderwijs.
Men heeft misschien wel die grote kinder
tekeningen gezien, samengesteld uit te
voren gecoördineerde stukken. Deze werk
stukken hadden al iets van tapijten en men
is niet verwonderd dat dit aardige expe
riment bij de tapijtkunst werd vervolgd.
Van verschillende der vertegenwoordig
den werd nog enig werk van vrijere aard
losgekregen voor deze tentoonstelling.
Daarnaast ontmoet men nog een allerple
zierigst kaartspel van Picart le Doux, over
Advertentie
65.
op."
„Het was Gaswell die Bullard die studie aangepraat
heeft. Nee, Shaw is Caswell's man. Reken daar maar
„En hoe staat het met Julia Tredway Prince?"
„Daar ben ik net over aan het puzzelen," zei Al-
derson langzaam.
„Ik weet niet, waar ik haar moet plaatsen."
Walling keek naar het notitieboekje.drie stemmen
tegen drie.
„Zoals je de zaken nu gesteld hebt, Fred, ligt de
beslissende stem in haar handen."
„Weet ik. Daarom wel, ik dacht, ik moest op weg
naar huis maar even bij Mrs. Prince aangaan. Ik ben
er tenslotte toch in ieder geval wel toe verplicht. Her
inner je je dat telefoontje, dat ik vanmiddag kreeg
Miss Martin riep me immers weg uit de verga
dering?"
„Ja
„Dat was Mrs. Prince. Iemand had haar vanuit New
York opgebeld en probeerde Tredway-aandelen van
haar te kopen. Dat is het, wat ik je een paar minuten
geleden begon te vertellen over Shaw. Ik weet het
niet helmaal zeker, maar
Ze schrokken beiden op bij het plotseling opengaan
van. de deur achter hen. Het was Shaw.
„Goedenavond heren," zei Shaw geforceerd vrolijk.
„Ik veronderstel, dat ik u beiden morgenochtend zie?"
„Goeienavond", hoorde Walling zich automatisch
zeggen en toen klonk het geluid van Alderson's her
haling.
De deur ging weer dicht.
Zonder het te beseffen, hield Walling zijn adem in.
„Geloof jij, dat hij geluisterd heeft?" fluisterde Al-
derson na een poosje.
„Hij zal niet veel gehoord hebben, als ie het al ge
daan heeft. De deur was dicht."
Alderson knikte, maar zonder overtuiging. „Ik denk
dat het 't beste is, als we ook maar gaan. We kunnen
niets meer doen."
Buiten, terwijl hij op de lift wachtte, keek Don Wal
ling naar boven, de trap op. Het licht in Erica Mar
tin's kantoor was uit. Een schoonmaakster kwam aan
schuifelen, ze droeg een zwabber.
„Ik ben bang, dat we U erg opgehouden hebben,"
zei Walling verontschuldigend.
„Het kon erger," zei ze vriendelijk. „In ieder geval
bent U de laatste. Ik heb het heel wat avonden later
gehad met hem". Haar grauwe hand maakte een ge
baar de trap op. „Kan iedereen naar de begrafenis
gaan?"
„Jazeker."
„Wanneer is het?"
Walling voelde zijn adem stokken, dan hoorde hij
Fred Alderson zonder enige aarzeling zeggen: „Maan
dag om vier uur dertig, in de St. Martin's."
„Het zal wel een mooie begrafenis worden voor zo'n
groot man," zei ze, terwijl ze de donkere gang in
schoof.
De liftdeur ging open. Luigi vermeed naar hun ge
zichten te kijken, hij hield z'n hoofd zo afgewend,
dat zijn ogen verborgen waren. De deur sloot zich en
de lift zakte naar beneden.
Toen ze uitstapten, keek Alderson op naar de klok.
Het was tien over negen. Hij draaide zich om. „Luigi,
wat is er met het carillon om negen uur gebeurd?
Ik heb geluisterd, maar ik heb niets gehoord."
„Mr. Shaw zei, dat het niet mocht slaan" zei Luigi
en hij sloot de deur
Don Walling wachte op Alderson's reactie, maar er
kwam niets. Ze liepen samen door de hall het duister
in.
„Ik heb Jesse bericht gelaten, dat ik tot negen uur
op kantoor zou zijn," zei Alderson zacht. „Daarom
wilde ik zeker zijn van de tijd."
Kent Coventy, Maryland, 9 u. 14 n.m.
Het laatste spoor daglicht was uit de lucht verdwe
nen, toen Jesse Grimm over de heuvel reed van waar
af hij gewoonlijk voor het eerst Kinfolk Cove in de ver
te kon zien liggen. Thans keek hij in de duisternis en
hij was uit zijn humeur over de nutteloze vertraging
met die vergadering, welke hem van het daglicht be
roofd had. Terwijl hij voor zich uit staarde, begon de
nacht doorzichtig te worden en kon hij de vage mas
sa's land en water onderscheiden. Zijn herinnering
vulde de details aan de dunne lijn van de Kinfolk
Kreek, de ronding van de inham, de met bomen om
zoomde landtong die uitliep in de aanlegsteiger. Er wa
ren daar drie lichtpunten, een rood en flikkerend en
twee gele en constante. Het rode licht was van de bloei
die de vaargeul aangaf. De gele lichten waren de ra
men van de keuken. Een der ramen leek te knipogen,
en hij verbeeldde zich dat het door zijn vrouw kwam,
die voor het raam ging kijken of hij er nog niet aan
kwam. Sarah was midden in de week weggegaan, en
hij had de paar dagen van eenzaamheid blijmoedig
verdragen, omdat hij wist dat ze graag gegaan was.
Dat was het enige geweest, dat hem ooit dwars geze
ten had in verband met zijn plan om naar de Oostkust
te verhuizen: of Sarah er van zou houden - en nu was
gebleken dat dat inderdaad het geval was. Hij had geen
gelegenheid gehad haar te laten weten, dat hij van
avond later zou komen, omdat ze nog altijd zaten te
wachten op de telefoonmaatschappij, die de kabel van
de hoofdweg moest doortrekken.
Zijn laatzijn bracht Jesse Grimm in de verleiding
vlug door te rijden zonder even te stoppen bij de win
kel van Teel, maar hij besloot, dat het de paa. minu
ten die het zou kosten waard was om het wel te doen.
In elk geval bestond er kans dat Sarah een boodschap
voor hem achtergelaten had over het een en ander dat
hij voor haar moest meebrengen. Ze deed dat wel
meer. Ze wist dat hij er altijd even stopte.
Teel's winkel was een van de onbewuste redenen,
die Jesse Grimm's keuze van Kinfolk Cove bepaald
hadden. Hij had in de avondlijke vergaderingen achter
de winkel een vlotte kameraadschap gevonden, zoals
hij sedert zijn jonge machinistendagen in Pitssburgh
niet meer gekend had; een kameraadschap die hij
nooit in de Federal Club aangetroffen had.
In de eerste tijd dat Jesse Grimm naar Kinfolk Co
ve kwam, werden de stamgasten van Teel's winkel stil
zodra hij binnenstapte: de traditionele bejegening
van elke vreemdeling, maar dan nog met de speciale
terughoudendheid, gereserveerd voor bezoekers die
werden geacht „stadsgeld" te bezitten. De verande
ring van Jesse Grimm's status van vreemdeling tot
aanvaard stamgast van Teel's winkel was gekomen
hoewel hij daar zelf niets van wist doordat Jim
Bishop het verhaal rondgebazuind had hoe „die vent
van 'n Grimm" de magneet van de motor van Tim
Culler's boot weer in orde gemaakt had.
(Wordt vervolgd)
wie de inleiding in de catalogus van deze
tentoonstelling nog iets zegt dat ik graag
overneem: „Picart le Doux meent dat de
hedendaagse kunst sterft door gebrek aan
„contraintes", dat is dwang. Ieder wil zó
zonder ophouden het eigen liedje zingen,
dat het gevaar bestaat, dat hij ten slotte
maar één toehoordei heeft en wel zich
zelf." Het ontwerpen van tapijten zou re
genererend kunnen werken. Enige ont
werpen onthulden mij de leegheid van en
kelen, andere bevestigden toch het belang
van door hun abstracte werk nog moeilij
ke contact oproepende figuren. Moeilijk
maar het contact bleek omdat men de
maker direct uit het werk kan herken
nen.
Bob Buys
DE NEGEN MUZEN
Beelden in de Lijnbaan. Gedurende
de maand augustus zullen voor het derde
achtereenvolgende jaar „Beelden in de
Lijnbaan" t.e zien zijn. Deze openlucht-
beeldhouwtentoonstelling is tot stand ge-
kome door samenwerking tussen de Ne
derlandse Kunststichting, de Rotterdamse
Kunststichting en de Vereniging Winkel
promenade Lijnbaan. In totaal zullen 22
beelden geplaatst worden, terwijl tege
lijkertijd in de expositiezaal van de Rot
terdamse Kunststichting een tentoonstel
ling van klein plastiek gehouden zal
worden.
Draaiorgelconcert. Dank zij de mede
werking van de „Kring van Draaiorgel
vrienden' onder voorzitterschap van mr.
Romke dc Waard in Amsterdam, zal er op
12 augustus in Nijmegen voornamelijk
op Plein 1944 een nationaal draaiorgel
concours gehouden worden. Dertien draai
orgels zullen die dag hun melodieën laten
horen. De bekende „grote Gavioli" uit
Assendelft zal ook van de partij zijn. Ook
stadgenoten onder wie autoriteiten
zullen hun talent kunnen tonen aan het
wiel. De jury bestaat uit de stedelijke
muziekrecensenten en de directie van
„Toonkunst".
Openluchttheater: Woensdag, 14.30 uur:
Kindervoorstelling.
Grote Kerk: Vandaag, 20 uur: Orgelcon
cert door Albert de Klerk.
BIOSCOPEN
Cinema Palace: Vandaag tot en met don
derdag 14, 16.15, 19 en 21.15 uur: „Circus
parade", a.l. Dagelijks tot en met donder
dag 10.30 uur: „Donald Duck en zijn
vriendjes".
Frans Halstheater. Vandaag, 20 uur,
woensdag en donderdag 14.30 uur, 19 en
21.15 uur: „De zoon van de kalief", 14 jaar.
Lido Theater: Vandaag tot en met don
derdag 14, 16.15, 19 en 21.15 uur: „Hier bin
ich, hier bleib' ich, a.l. Dagelijks tot en
met donderdag 10.30 uur: „Rusty en de
vluchteling", a.l.
Luxor Theater: Vandaag tot en met don
derdag 14 en 20 uur: „Les Tricheurs", 18 jr.
Dagelijks tot en met donderdag 10.30 uur:
„Sjors van de rebellenclub".
Minerva Theater: Vandaag tot en met
donderdag 19.30 uur: „De tien geboden",
a.l. Dagelijks tot en met donderdag 14.30
uur: „Laurel en Hardy bij de luchtbescher
ming", a.l.
Rembrandt Theater: Vandaag tot en met
donderdag 14, 16.15, 19 en 21.15 uur: „De
nacht vóór de première", a.l. Dagelijks tot
en met donderdag 10.30 u.: „Snowfire", a.l.
Roxy Theater: Vandaag tot en met don
derdag 14.30, 19 en 21.15 uur: „Vijf helse
uren", 14 jaar.
Studio Theater: Vandaag tot en met don
derdag 14.15, 19 en 21.15 uur: „Je kunt 't
toch niet meenemen", a.l. Dagelijks tot en
met donderdag 10.30 uur: „Donald Duck,
Stan Laurel en Olivier Hardy, Charlie
Chaplin en Our Gang klucht".
Theater Monopole (Zandvoort): Vandaag
19 en 21.15 uur: „So lange du da bist"
14 jr. Woensdag 19 en 21.15 uur: „De Lord,
de Lady en de butler", a.l. Donderdag
19 en 21.15 uur: „De vrolijke vagebond",
a.l. Bij slecht weer: Tot en met donder
dag 14.30 uur: „De nieuwe avonturen van
Dik Trom", a.l.
TENTOONSTELLINGEN
Bloemenheuvel (Bloemendaal): Tot 2
augustus dagelijks van 10—17 uur en zon
dags van 14—17 uur: Expositie Tinholt-
verzameling.
Frans Halsmuseum: Tot 30 juli op werk
dagen van 1017 en zondags van 1317
uur: Expositie „Haarlems Zilver".
Grote Kerk (Kerskapel): Dagelijks, be
halve zondags van 9—17 uur. Expositie
archiefstukken Grote of St. Bavokerk.
Huis Van Looy (Kamperlaan): Tot 7 sep
tember op werkdagen van 10—12.30 en
13.30 tot 17 uur, zondags 14—17 uur: Expo
sitie van moderne kunst uit gemeentelijk
bezit en collectie grafiek van jhr. F. Te-
ding van Berkhout.
In 't Goede Uur (Korte Houtstraat 1):
tot 1 augustus dagelijks van 10—22 uur:
Expositie Nico Molenkamp.
DIVERSEN
Vleeshal: Tot 7 augustus dagelijks (be
halve zaterdags en zondags) 14.30 uur:
Poppentheater.
(Verder raadplege men de rubriek „Uit
gaan in Haarlem" van vrijdag 24 juli).
