Eerste kennismaking met het
Nederlands Danstheater
De main aan de top
„Mijn zoon de minister" door het
gezelschap Johan Kaart
Agenda voor
Haarlem
Professor Doka en Robotto
7
Vluchtelingen
Reacties
Première van film van
Vadim afgelast
De radio geejt donderdag
T elevisieprogramma
Joachim Röntgen tot
concertmeester benoemd
Verrijk uw gezin met een
JUNKERRUH gasfornuis
Nieuwe Beethoven-Halle
door
Cameron Hawley
Prijsvraag voor jonge
grafici en tekenaars
WOENSDAG 9 SEPTEMBER- 1959
De filmavond voor de televisie stond dit
maal in het teken van het wereldvluchte
lingen jaar. De kwaliteit van de vertoonde
films was wel de sterkste basis van de
propaganda, welke de kijkers tot actief
meeleven wilde bewegen. „Kinderen in
Korea" vormde de openingstreffer, een
goede documentaire over het leed, dat in
en door de oorlog ontstaat en dat inzon
derheid kinderen hulpeloos en in nood
druft achterlaat. De hoofdfilm „Het moe
derhart spreekt" behandelt ook al zo'n
probleem. Het was nog een film uit de
Ealing-Studio's onder regie van Charles
Crichton. Een gedegen film zonder een
spoor van sentimentaliteit, hoezeer dat
monster ook op de loer lag. De kijkers
hebben er een mooie en nuttige avond
aan beleefd.
Beeldschermer
Op de televisie-documentaire van 26
augustus, „Erfelijkheid en Geneeskunde",
zijn bij de V.P.R.O. zoveel reacties binnen
gekomen, dat dr. J; v. d. Bosch, anthropo-
geneticus te loeiden, hierop nog graag wil
terugkomen. Hij zal dit doen bij de aan
vang van het zondagavond-televisiepro
gramma van 13 september a.s. (20 uur).
Hierdoor wordt de rest van dit program
ma 10 minuten opgeschoven.
De première van Roger Vadim's film
„Les liasons dangereuses" is dinsdag
avond op het laatste moment afgelast op
bevel van de Franse censuur. Als enige
uitleg gaf het ministerie van voorlichting
dat de film „in strijd schijnt te zijn met
de bepalingen die op het ogenblik van
kracht zijn". Volgens regisseur Vadim zou
de minister van voorlichting, Roger Frey,
de film persoonlijk keuren en zou hij la
ter in de week beslissen of de première
mag doorgaan. De Franse minister voor
cultuur, André Malraux, heeft reeds een
exportvergunning voor de film geweigerd.
„Les liaisons dangereuses" is gebaseerd
op een roman van Ninon de Lanclos, ze
handelt over de betrekkingen tussen een
oudere man en een jong meisje.
HILVERSUM I 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn. 9.10 De groenteman. 9.15 Gram.
9.35 Waterst. 9.40 Morgenwijding. 10.00 Gram.
10.50 Voor de kleuters. 11.00 Kookpraatje. 11.15
Gram. 11.45 Langs de Niger, caus. 12.00 Orgelspel
en zang. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Jazz-
muz. 12.50 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of
gram. 13.20 Metropole-ork. 13.55 Beursber. 14.00
Twee piano's. 14.30 Gram. 15.00 Logboek 1944,
klankb. 15.40 Gram. 16.15 Voordracht. 16.30 Gram.
17.00 Voor de jeugd. 17.30 Gram. 17.45 Lichte muz.
18.00 Nieuws. 18.15 Promenade-ork. 18.45 Sport-
praatje 18.55 Gesproken brief. 19.00 Gram. 19.45
Voor de jeugd. 20.00 Nieuws. 20.05 Concertgeb.-
ork. 20.55 Gevar. progr. 21.25 Orkest, koor en sol.
22.00 Journ. 22.15 Lichte muziek. 22.50 Sportact.
23.00 Nieuws. 23.15 Beursber. uit New York. 23.25
—24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 KRO. 10.00 NCRV.
11.00 KRO. 14.00-24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.45 Morgenge
bed en lit. kal. 8.00 Nieuws. 8.15 Gram. 8.50 Voor
de huisvrouw. 9.40 Gram. NCRV: 10.00 Gram.
10.03 Idem. 10.30 Morgendienst. KRO: 11.00 Voor
de zieken. 11.45 Gewijde muz. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.03 Gram. 12.25 Voor de boeren. 12.35
Land- en tuinbouwmeded. 12.38 Gram. 12.50 Act.
13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Pianospel.
13.40 Gitaarduo. NCRV: 14.00 Lichte muz. 14.25
Radio-philharm.ork. en solist. 15.45 Gram. 16.00
Bijbeloverdenking. 16.30 Pianorecital. 17.00 Voor
de jeugd. 17.30 Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Gram.
13.15 Sportrubr. 18.30 Tenor en orgel. 18.50 Sociaal
perspectief, caus. 19.00 Nieuws en weerber. 19.10
Volksliederen. 19.30 Radiokrant. 19.50 Pol. caus.
20.00 Muzikale causerie. 20.15 Metropole-ork. en
klein koor. 20.45 Muzikale caus. 21.30 Lichte muz.
22.00 Periodiekenparade. 22.10 Orgelconcert. 22.40
Gram. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws en
S.O.S.ber. 23.15-24.00 Gram.
BRUSSEL. "324 m.
12.00 Amus.imiz. 12.30 Weerbericht. 12.34 Gram.
12.55 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.11 en 14.00 Gram.
15.30 Oude muz. 15.45 Pianorecital. 16.00 Koersen.
16.02 Engelse les. 16.17 Gram. 17.00 Nieuws. 17.10
Gram. 17.15 Voor de kinderen. 18.15 Vlaamse lie
deren. 18.30 Voor de soldaten. 19.00 Nieuws. 19.30
Gram. 19.50 Pol. caus. 20.00 Verz.progr. 20.30 De
akademie der diskofielen. 21.30 Jazzmuziek. 22.00
Nieuws en toeristisch nieuws. 22.15 en 22.30 Gram.
22.55—23.00 Nieuws.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. KRO: 20.20
Gesprekken. 20.50 Diana, toneelspel.
Van de uitgeverij Het Spectrum te
Utrecht ontvingen wij de volgende deel
tjes xiit de Prisma-serie.
DE MAN DIE NIET MEEVLOOG door
Margot Bennett, uit het Engels vertaald
door J. P. D. Baas-Van Dijk. Een goed
geschreven, spannend detectiveverhaal.
NOODLANDING IN DE WINTER
NACHT door de Canadese auteur Law
rence Earl, vertaald door C. G. J. van
den Brand. Een avonturenroman over een
noodlanding in het woeste gebied van
Ungava-Labrador.
KRISKRAS DOOR AUSTRALIË van
Bill Beatty, vertaald door J. E. L. Stof
fers. Beatty heeft op zijn speurtochten
Australië beter leren kennen dan ver
moedelijk enig ander onderzoeker en hij
vertelt er boeiend over. Onder andere
komt men wat te weten over de beste
spoorzoekers ter wereld, de volbloed
Austraal negers.
ALLE HENS AAN DEK door Fred
Schmidt, uit het Duits vertaald door Jan
van Rheenen. Een boek over zee en zei
len, geheimzinnige scheepsverdwijningen,
verlaten schepen op open zee en span
nende zeegeschiedenissen. Het boekje is
geïllustreerd met foto's, tekeningen en een
kaart.
DE MOORD MET HET SCHEERMES
door John Dickson Carr, uit het Engels
vertaald door C. E. van der Heijden. Een
nieuw detectiveverhaal van deze boeiend
schrijvende auteur.
CHANTAGE door Andrew Garve, ver
taald uit het Engels door mr. G. P. J. de
Kerf.
ZOALS MEN ZICH ongetwijfeld herinnert, hebben in de loop van het vorige sei
zoen enige vooraanstaande dansers en danseressen zich nogal geruchtmakend van
het Nederlands Ballet afgescheiden. Vooral psychologisch is hun gedrag heel goed
te verklaren. In beweegredenen van artiesten buiten het toneel behoeven wij ons
echter niet te verdiepen. Onze aandacht behoort uit te gaan naar wat zij aan gene
zijde van het voetlicht presteren. Nu zij zich hebben verenigd in een nieuw gezel
schap, dat als Nederlands Danstheater onder leiding van Benjamin Harkarvy dins
dagavond in de Utrechtse Schouwburg onder luide bijval debuteerde, zullen wij dit
bestaan in zelfstandigheid ook artistiek moeten rechtvaardigen. Het zou onrecht
vaardig zijn op grond van het thans gepresenteerde daaromtrent reeds een uitspraak
te doen. Het begin voor een kleine (uit zeventien leden bestaande) groep zonder sub
sidie is uiteraard heel moeilijk. Het repertoire moet geheel opnieuw worden opge
bouwd. Voorlopig moet men het stellen met enthousiasme en vaktechnische be
kwaamheid.
HET DOET WAT zonderling aan in het
zeer fraaie programma het eerste deel
van een „pocket"-boek met vele knappe,
doch weinig met ballet te maken hebbende
foto's van Ed. van der Elsken de vol
gende beginselverklaring te lezen: „Het
Nederlands Danstheater treedt aan voor
zijn eerste seizoen. Welk een wereld van
gedachten, idealen en hoopvolle verwach
tingen gaat achter deze simpele woorden
schuil". Naïevere overschatting is haast
ondenkbaar. Ernstiger is evenwel, dat er
op de planken nauwelijks één dansante
gedachte zichtbaar werd. Er was onge
twijfeld veel reden tot waardering, maar
die werd in hoofdzaak ingegeven door
deugdelijke geschooldheid binnen traditio
nele grenzen. Men mag zich met enige be
zorgdheid (voor hun toekomstig welzijn in
kunstzinnig opzicht) afvragen, wat er te
recht zal komen van de werkelijk begaaf
den zonder de leiding ener stimulerende
persoonlijkheid, aan wier vleugels zij zich
hebben onttrokken.
OM TE BEGINNEN stelde Rudi van
Dantzig danig teleur met zijn „Giovinez-
za" op twee concerten van Antionio Vi
valdi in een aankleding door Toer van
Schayk, die kennelijk iets met de late re
naissance te maken wilde hebben. Het al
dus stilistisch wonderlijk samengestelde
geheel, waarvoor enkele dichtregels van
Lorenzo de Medici over luchtige jeugd en
komende onzekerheid de inspiratie lever
den, maakte een vrij saaie en zoetelijke in
druk. Bij het weerzien in Haarlem, hal
verwege deze maand, hoop ik er dieper op
in te gaan. Een andere noviteit is gele
verd door Hans van Manen, wiens juve
niele „Feestgericht" destijds gemaakt
in opdracht van de gemeente Amsterdam
voor de Nederlandse Opera een vlotte
reprise beleefde. Met „De maan in de tra
peze" op muziek van Benjamin Britten
heeft Hij blijkbaar zijn affiniteit willen be
wijzen met Roland Petit, bij wie hij bin
nenkort gaat werken. Het is althans een
emotioneel gekleurde pas-de-deux over een
clown, die in een gedroomde ontmoeting
met Vrouw Luna zijn begaafdheid als min
naar wil bewijzen. Organisatorisch zit dit
spel met de erotische illusie nogal vreemd
in elkaar, maar het eigenlijke duet werd
met suggestief elan door Marianna Hila-
rides en Jaap Flier vertolkt. De winst hier
van was in ieder geval, dat Hans van Ma
nen bewees een vindingrijk gebruik van
goed materiaal te kunnen maken. Dat kan
wat beloven.
NIEUW voor ons land is tevens de lich
te suite „Four times six" op muziek van
Walter Mourant, die Benjamin Harkarvy
vervaardigde tijdens zijn Canadese en
gagement als balletmeester. Het is een in
volledige pretentieloosheid tamelijk geraf
fineerde pikanterie, bestaande uit vier va
riaties en men moet zeggen: volgens de
regels van de compositiekunst behandeld
op het flirtmotief. Men kent dit soort
grappigheid wel, men heeft op de terug
keer daarvan niet zitten wachten. Hoog
tepunt van de voorstelling was begrijpe
lijkerwijze het bravourenummer uit „Don
Quichote" naar Marius Petipa, vooral
dank zij de schitterende inzet van dit duet
door Marianna Hilarides, die trouwens
schittert in alle zettingen. Martin Schee
pers, gejaagd in zijn solistisch aandeel,
gedroeg zich als vanouds als een betrouw
bare en zeer hoffelijke partner. Uit het
volgende van de vier programma's, die
men dit seizoen wil uitbrengen, zal wel
licht duidelijker blijken wat dit „dansthea
ter" wil zijn.
David Koning
Marianna Hilarides en Jaap Flier in
„De Maan in de Trapeze" van Hans
van Manen naar een gegeven van
Henry Miller.
Rotterdams Kamerorkest
Joachim Röntgen is met ingang van 1
september benoemd tot eerste concert
meester van het Rotterdams Kamerorkest.
Joachim Röntgen is een van de zes zonen
van Julius Röntgen. Hij werd op 27 okto
ber 1906 te Amsterdam geboren. Tien jaar
lang neeft hij onder leiding van dr. Her
mann Scherchen de functie vervuld van
eerste concertmeester van het Stedelijk
Orkest te Winterthur (Zwitserland). Vele
malen werkte hij mede in het door Arturo
Toscanini speciaal samengestelde orkest
voor de Nationale Festspiele te Luzern. In
1939 werd hij hoofdleraar voor viool en
samenspel aan het Koninklijk Conserva
torium in Den Haag. Later richtte hij het
Röntgen-Kwartet op.
DE NEGEN MUZEN
Oberammergau. De verdeling van de
rollen voor de Passiespelen 1960 in Ober
ammergau is voltooid. De Christusrol gaat
naar Anton Preisinger, 47 jaar oud, die
dezelfde rol in 19.50 speelde. Hij won met
een kleine meerderheid van de 20-jarige
Helmut Fischer. De voornaamste vrouwen
rollen zullen worden gespeeld door twee
21-jarige typistes. Irmgard Dengg krijgt de
rol van Maria en Anneliese Mayr zal
Maria Magdalena spelen. In totaal werden
125 spelers uitgekozen.
Het Concertgebouworkest. De eerste
concerten die het Amsterdamse Concert
gebouworkest in de Septembre Musical te
Montreux heeft gegeven zijn een groot
succes geworden. De dirigenten Antal Do-
rati, Rafael, Kubelik, Karl Böhm en Paul
Klecki en het orkest hebben zich
goed aan de akoestiek van de zaal weten
aan te passen. De belangstelling van het
publiek is enorm. Honderden mensen die
geen plaatsbewijs konden bemachtigen,
luisterden buiten naar de klanken uit de
radiokamer.
Jozef Cantré. In Breda is een tentoon
stelling geopend van houtsneden en teke
ningen van de Vlaamse overleden kunste
naar Jozef Cantré.
Advertentie
(Van onze correspondent in Bonn)
De Westduitse bondspresident prof.
Theodor Heuss trad gistermiddag voor de
laatste maal in zijn huidige functie in
het openbaar: hij opende de nieuwe en
bijzonder fraaie Beethoven-Halle op de
linker Rijnoever te Bonn. Voor Heuss ein
digt zaterdagavond te middernacht zijn
tienjarig presidentschap, vier uur tevoren
zal hij voor de laatste maal als president
een radio-rede houden. De burgemeester
van Bonn maakte bekend, dat er ter ere
van de opening van het theater een Beet-
hovenprijs ter beschikking zal worden ge
steld, die elke twee jaar zal worden uit
gereikt voor een nieuw muzikaal werk.
De Beethoven-Halle kost 9,5 miljoen
mark. Nadat in 1943 en 1944 tijdens lucht
aanvallen de oude houten Beethoven-Halle
uit 1871 totaal verwoest was schreef men
vijf jaar geleden een wedstrijd uit voor
een nieuw gebouw. De toen 28-jarige ar
chitect, Siegfried Wolske, kwam daarbij
uit 108 inzenders als winnaar uit de bus
en volgens zijn plan is ook het nieuwe
pronkstuk van Bonn gebouwd.
Uiteraard is het gebouw van de laatste
snufjes voorzien, zowel op akoestisch als
op ander gebied. In de grote concert- of
toneelzaal kunnen 1430 mensen zitten, in
andere zalen van het gebouw is nog plaats
voor een kleine duizend bezoekers voor
lezingen, kamermuziek en dergelijke.
Het was avond, het werd stil in de stad. De bediende van een koffiehuis had zijn
laatste klanten zien vertrekken en maakte aanstalten, de zaak op te ruimen.
Met stoffer en bezem ging hij de as onder de tafeltjes wegvegen. Maar toen hij bij
een tafeltje in de ene hoek kwam., schudde hij het hoofd. Hij nam het tafelkleedje
en zag daarop hele rijen cijfers staan, met potlood op het linnen gekrabbeld.
„Dat is natuurlijk weer van de prof!", mompelde hij. „Altijd weer aan het rekenen!
Je hoeft nooit te vragen wie heeft hier gezeten!" 23
Door de exploitatie van zijn talent vrij
wel alleen af te stemmen op het commer
ciële succes heeft de acteur Johan Kaart
bij afwezigheid van creatieve mede
werkers zichzelf aan langzamerhand
onoverkomelijke beperkingen onderwor
pen. Het wordt hem steeds moeilijker, ge
steld dat hij daaraan behoefte zou heb
ben, iets nieuws te ondernemen. Hij moet
doen wat er van hem wordt verwacht.
Uiteraard is dit in soortgelijke termen al
eens eerder gezegd, want na iedere pre
mière door zijn gezelschap krijgt de criti-
sche toeschouwer sterker de indruk van
een vermeerderde inspanning om een ge
bleken voorkeur te bevredigen. Wie in het
theater met geen andere dan zakelijke
oogmerken iets wil bedrijven, ondervindt
des te sterker de tegenwerking der econo
mische wetten, die gelden in ieder produk-
tieproces. De vermaaksindustrie is aange
wezen op een uitermate passief reagerend
publiek, dat slechts genoegen neemt met
wat het kent of aangeprezen kreeg. De ge
volgen worden steeds opvallender zicht
baar door het geforceerde karakter der
vertoningen.
Enfin, voor dit seizoen heeft Johan
Kaart andermaal een oude troef in han
den genomen om te proberen de winnen
de partij te zijn in wat ten slotte een gok
spel blijft. Dinsdagavond kon men aldus in
het Minervatheater te Heemstede ik zag
de voorstelling enkele dagen geleden in
Concordia te Bussum de kennismaking
hernieuwen met „Fiston" van de Franse
boulevardschrijver André Birabeau, welk
blijspel uit 1936 als „Mijn zoon de minis
ter" voor het voetlicht werd gebracht. De
spelers zijn er niet in geslaagd deze be
minnelijke satire op de praktijk van de
democratische regeringswijze aan haar
reputatie te laten beantwoorden. Ten
hoogste beleefde men in de zaal enig en
slechts enkele keren door luidruchtigheid
kenbaar plezier om het komieke van de
door vernuftige omkering ontstane situa
ties. Menigeen zal zich van vroeger herin
neren, dat het hier gaat om een nog be
trekkelijk jonge politicus, die bij de aan
vaarding van zijn hoge regeringsfunctie
tot de ontdekking komt, dat zijn bode ten
departemente zijn vader is, de eerste man
van zijn fortuinlijk hertrouwde moeder-
met-ambities. Na een aantal malle ver
wikkelingen en een sentimenteel intermez
zo worden de rollen in zoverre omgedraaid,
dat de bode minister wordt en de zoon bij
de vader moet aankloppen om een lucra
tieve betrekking te krijgen.
Men kon dit stuk thans moeilijk als een
politieke poppenkast waarderen, omdat
bij deze reprise nu juist de marionetten
waren weggelaten: de door Birabeau aan
gestelde chefs-de-bureau zijn namelijk door
Johan Kaart om redenen van bestedings
beperking ontslagen. Er zijn trouwens nog
meer figuren uit de rolverdeling geschrapt,
welke zuinigheid ook nu de toch al niet
overdadige wijsheid bedroog. Wat er res
teerde was een vrij flauwe zedenkomedie,
die zonder enige finesse werd opgevoerd.
De bezetting van de gehandhaafde par
tijen bleef vrijwel zonder uitzondering
onvoldoende, de vaart van de vertoning
werd door' het vele overschakelen naar
102. „Het is heerlijk je hier te hebben in een tijd als
deze" voegde Dudley eraan toe met een stem als
van een bisschop. „Ik ben blij, dat je kon komen, Geor
ge, blij, dat je het zo kon regelen."
„Meer, dan ik had durven hopen," zei Shaw.
George Caswell voelde zich warmer worden bij hun
dankbaarheid. Aardige kerels, die twee., begrijpend
en vol zorg.juist de goede houding.
„Ik wist niet, of ik iets zou kunnen doen, waarschijn
lijk niet maar het vliegtuig was beschikbaar, en
daarom dacht ik dat ik beter even kon komen voor het
geval ik van dienst zou kunnen zijn."
Wat had Shaw bedoeld met „iets onverwachts, dat
vanmorgen was opgekomen"., zou Pilcher hem opge
beld hebben? Ja, dat was best mogelijk.. Pilcher ken
de Shaw. maar het was nu niet het ogenblik om daar
over te beginnen.
„Ik stel voor dat we naar de club gaan en daar een
hapje eten," zei Dudley, met een stem die zorgeloos
klonk vanonder de mantel van droefheid.
„Ik wou, dat dat kon," zei Caswell onzeker, „maar
ik heb Miss Martin al opgebeld en zij is op weg om
mij te komen halen. Ik wist niet zeker, wif? ik zou kun
nen bereiken en daarom belde ik haar het eerst op
en er zijn nog een paar kleinigheden, die ik even met
haar wil nagaan."
„Nu, dat is eenvoudig genoeg," zei Dudley. „We ne
men haar mee naar de club. Helemaal niet gek, dat
drie mannen een secretaresse meenemen om te lun
chen."
De opmerking scheen kennelijk bedoeld om de stem
ming wat op te vrolijken, maar George Caswell vond
ze getuigen van twijfelachtige smaak. Toch was het
geen slecht idee. Eens had hij in New York zijn se
cretaresse meegenomen om te lunchen en dat was heel
nuttig gebleken. Een secretaresse was heel belangrijk
voor het hoofd van welke onderneming ook in vele
opzichten bijna zo belangrijk als een onderdirecteur
en het was van het grootste belang, dat zij volledig
op de hoogte was van zijn mening.
„Akkoord, Loren?", vroeg Dudley
„Ja, natuurlijk", zei Shaw, maar zonder enthousias
me.
„Zij zal het ook op prijs stellen', zei Dudley. „Ja
ongetwijfeld. Het is waarschijnlijk een enorme klap
voor haar geweest zij en meneer Bullard stonden
elkaar zeer na geen wonder na al die jaren. Goed
voor haar om haar mee uit te nemen en haar een goede
lunch te geven. Ze is misschien nog nooit van haar le
ven in de club geweest".
George Caswell deinsde inwendig een beetje terug en
met enige voldoening merkte hij, dat Shaw blijkbaar
zijn tegenzin deelde tegen Dudley's praatzucht. Natuur
lijk, dat moest je op de koop toe nemenhoorde bij
het verkoperstype.... maar het was goed om te weten,
dat Shaw een man was met onderscheidingsvermogen.
Zij waren juist het pleintje voor het luchtavengebouw
afgelopen, toen een grijs-groen Fordje het hek indraai
de, het pas opkwam en grint-opspattend tot stilstand
kwam bij de afrastering. „Daar heb je haar", zei Dud
ley, naar voren komend om haar te begroeten bij het
uitstappen. „Wel kindje, dat gebeurt je niet elke dag
dat drie knappe heren op je staan te wachten om
je mee uit lunchen te nemen!"
Uit de geschrokken blik op haar gelaat maakte George
Caswell met genoegen op dat ook Erica Martin iemand
van distinctie was. Dat was een eigenschap, die hij
altijd van zijn secretaresse had verlangd.
Millburgh, Pennsylvania
12 u. 40 n.m.
MARY WALLING wachtte en was zich, als zo vaak,
bewust, dat wachten zo'n groot deel van haar leven uit
maakte. Het scheen haar toe, dat zij altijd wachtte
wachtte op een telefoontje van Don, wachtte op zijn
thuiskomstwachtte tot hij haar iets zou zeggen
haar de dingen zou vertellen, die zij moest weten als
zij het leven met hem wilde delen. Dat delen was be
langrijkde kern, het doel, het diepste wezen van
haar liefde.maar was het het zijne? Zij kon er maar
niet achter komen. Het gebeurde zo vaak, dat hij zich
helemaal in zichzelf opslootdat het mede-delen een
gilnst was, die met tegenzin werd verleend, dat je het
nauwelijks delen kon noemen.
Waarom kon Don zich niet realiseren, dat zij hem zou
kunnen helpen, als hij haar dat toeliethem helpen
met wat hij niet zonder haar kon doen? Nee, niet voor
zijn erkentelijkheid, niet voor zijn dank.het gaf zelfs
veel meer voldoening om hem te helpen zonder dat hij
het wist, dat hij geholpen werd. Dan was het pas een
zuivere gift uit liefde. Ja, dat was liefde.... het geven
maar de gave moest welkom zijn.
Ik denk te veel, dacht zij en ging toen voort met
denken. Haar vingers pakten automatisch zijn sokken
uit de mand, zochten de paren bijeen, rolde ze op tot
zachte ballen, die zij in de bovenste lade van zijn kast
legde, in drie liniaal-rechte rijengrijs, blauw, zwart
netjes, ordelijkhelemaal niet zoals Don. Maar
hij kon het wel zijn, als zij hem maar mocht helpen!
Zij kon zo veel voor hem doenzijn verwarde ge
dachten ontrafelen, op rechte rijen leggenhem laten
denken zonder die verschrikkelijke onrustzonder
de verwarringzonder de twijfel en de angsten. Maar
op die ogenblikken wilde hij haar juist altijd het meest
buitensluitenwanneer hij haar het meest nodig had
zoals vanmorgen toen ze gesproken hadden over
Avery Bullard en wie zijn opvolger zou worden.
Zij was verder gegaan dan ooit tevoren om hem te
dwingen met haar te spreken, en zelfs toen had hij zijn
gedachten niet helemaal willen bloot leggen en haar de
angst laten mee-delen, die zij aanwezig wist. Als hij haar
maar het kleinste houvastde kleinste kans wilde
geven! Zij had hem kunnen vertellen dat er geen reden
was tot bezorgdheiddat hij niet afhankelijk was
van Avery Bullard. dat hij zijn eigen kracht had
veel meer kracht dan hij zich ooit scheen te realiseren.
Hij had Avery Bullard niet nodig! Alles wat hij van
een ander nodig had, was slechts hetgeen zij hem zo ge
makkelijk kon geven.
Mary Walling sloot de la toen zij het gekras van ban
den op het tuinpad hoorde. Het was een geluid, dat even
karakteristiek was als het geluid van zijn voetstappen
en zij haastte zich naar de voordeur. Zijn arm ging om
haar schouder. Er was vanmorgen iets met hem ge
beurd! Ze kon het voelen in de gespannenheid van zijn
spieren, in de sfeer van vertrouwelijkheid, die van hem
uitstraalde.
„Heeft Mrs Prince al opgebeld?", vroeg hij scherp,
terwijl zijn stem plotseling de intimiteit scheen te ont
kennen, die even tevoren scheen te zullen ontstaan.
„Mrs Prince?"
(Wordt vervolgd)
kalme kluchtigheid geremd tot een wei
nig opwindende sukkelgang.
Daar had vooral Kaart zelf schuld aan,
die een voor zijn doen nu ja, altijd heeft
hij „ergens" wel „iets" nogal saai en
ongenuanceerd voorbeeld stelde. Wilma
van Klaveren vond in haar grote scène wel
de zuivere toon, maar kon toch niet de
illusie van het „lieve vogeltje" geven, dat
haar partners blijkens de tekst in haar za
gen. Om onhoffelijkheid te voorkomen
voor zover deze opsomming niet als zo
danig geldt noem ik ten slotte de na
men der overige medewerkenden: Tilly
Perin-Bouwmeester, Marjo de Vries, Jo
han Boskamp, Ton van Otterloo, Nol Sta-
nowsky, Jack Wolf, Rudi West en Willem
Faassen, in de volgorde van het program
ma.
David, Koning
(Van onze medewerker voor
beeldende kunst)
Een chemische industrie, die ook druk
inkten vervaardigt, heeft voor jonge gra
fische ontwerpers een prijsvraag georga
niseerd. De bedoeling is te zien wat voor
mogelijkheden schuilen in hen, die hun
studie aan een der Academies voor Beel
dende Kunsten, middelbare kunstnijver
heidsscholen of Grafische School in de ja
ren 1957, 1958 en 1959 voltooiden en van
wie aangenomen kan worden, dat hun
naam nog niet die bekendheid verkreeg,
welke hun onder meer toegang verleent
tot een der beroepsverenigingen van gra
fische ontwerpers.
Als eis werd alleen gesteld een tekening
in drie gegeven kleuren plus zwart, die op
een bepaald formaat gereproduceerd kan
worden. Zes der beste inzendingen zullen
in reproduktie namelijk in het verloop van
een half jaar bijgevoegd worden in vak
bladen, waarvoor de ontwerpers een hono
rarium ontvangen. Naast de kansen, die
deze publiciteit opleveren kan, vallen drie
prijzen te winnen.
Lezers dezer vakbladen kunnen zelf van
hun voorkeuren getuigen en wanneer de
ze overeenstemmen met die van de jury
ontvangen ook zij een beloning. De uit
slag wordt dan ook pas na een half jaar
bekendgemaakt.
Daarna zal een selectie uit de inzendin
gen te Amsterdam worden geëxposeerd.
Wij hopen dat deze tentoonstelling vol
doende de moeite waard wordt om in de
ze kolommen op terug te komen. De de
deelnemers geboden vrijheid kan verras
singen opleveren. De prijsvraag kwam tot
stand in overleg met de Stichting „Kunst
en Bedrijf".
Nieuw dansorkest. Naar wij vernemen
zal op 21 september het eerste optreden
voor de N.C.R.V. plaatsvinden van het or
kest van de 21-jarige Frank Mijts. Het
genre dansmuziek is voor deze omroep ge
heel nieuw. Naar het zich laat aanzien zal
het orkest, dat uit zeventien man bestaat,
vanaf 1 oktober geregeld voor de N.C.R.V.
te beluisteren zijn.
Stadsschouwburg: Vandaag 20 uur: To
neelgroep „Ensemble" met „Lady Winder
mere's waaier".
BIOSCOPEN
Cinema Palace: Vandaag 19 en 21.15 uur,
donderdag 14 en 16.15 uur: „This happy
feeling", 14 jaar. Donderdag 19 en 21.15
uür: „Battle Hymn", 14 jaar
Frans Halstheater: Vandaag 19 en 21.15
uur, donderdag 14.30, 19 en 21.15 uur:
„Meisjes zonder kamers", 18 jaar.
Lido Theater: Vandaag 19 en 21.15 uur,
donderdag 14, 16.15, 19 en 21.15 uur: „Come
Prima", alle leeftijden.
Luxor Theater: Vandaag 20 uur, don
derdag 14 en 20 uur: „Les Tricheurs",
18 jaar.
Minerva Theater: Vandaag en donder
dag 20.15 uur: „Les enfants du paradis",
18 jaar.
Rembrandt Theater: Vandaag 19 en 21.15
uur, donderdag 14. 16.15, 19 en 21.15 uur:
„De marteling van de nacht", 18 jaar.
Roxy Theater: Vandaag 19 en 21.15 uur,
donderdag 14.30, 19 en 21.15 uur: „Ge
kruiste zwaarden", 14 jaar.
Studio Theater: Vandaag 19 en 21.15
uur, donderdag 14.15, 19 en 21.15 uur: „The
39 steps", 14 jaar.
Theater Monopole (Zandvoort): Vandaag
20 uur: „De geheimzinnige passagier",
14 jaar. Donderdag 20 uur: „Gigi", 14 jaar.
TENTOONSTELLINGEN
In 't Goede Uur (Korte Houtstraat 1):
Van 10 tot 22 uur: Expositie van teke
ningen en etsen van Rein Dool.
DIVERSEN
Concertgebouw: 20 uur: Voorlichtings
avond over Australië door Gewestelijk
Arbeidsbureau.
(Verder raadplege men de rubriek „Uit
gaan in Haarlem" van vrijdag 4 sep
tember).
