FEEST IN KIGONMEDIP IS EINDELOOS
DANSEN EN DAN DE ZWIJNEN ETEN
Prinses Irene kreeg een ezeltje
en andere geschenken uit Spanje
De oudste betrekkingen van
ons land met Noord-Amerika
Geen Westduitse interesse in
negenhonderd Moskovitsjes
Rijen roodgeverfde gezichten deinen
dooreen bij het dreinen der tifa's
BRUGGE VREEST CONCURRENTIE
VAN TERNEUZEN
Interessante vondsten van
Amsterdam's archivaris
De bezoekers
Zwendel in Londense City
Egyptische pers valt Kassem
aan wegens executies
Zoenoffer
Biennale van Sao Paulo
geopend
UNOxominissie voor Laos
bestudeert documenten
Afghanistan zal nooit zijn
onafhankelijkheid verkopen
Burgemeester Vandamme slaat alarm in Brussel
Nederlandse „culturele
delegatie" in Peking
Brussel ontkent bericht over
verwijdering aan het hof
Turken willen Grivas van
Cyprus laten verbannen
De Russische ambassade blijft er mee'zitten...
Indische versterkingen in
Sikkim aangekomen
DINSDAG 22 SEPTEMBER 1959
(Door dr. L. D. Brongersma)
Al twee nachten lang was het feest in Kigonmedip. Van de overkant van het
dal drong het gezang en het geluid van de tifa's tot ons door. Het nieuws, dat
er een groot leest zou zijn, werd door boodschappers naar andere dorpen
gebracht en daarbij werd verzocht om bepaalde dansen achterwege te laten
zolang de varkens nog niet waren geslacht. Anders zou het wel eens mis kunnen
gaan met het feest en de deelnemers. Van wijd en zijd kwamen de deelnemers
toestromen. Zo zagen wij op de eerste feestdag al groepjes mannen en vrouwen
langs ons kamp trekken om naar Kigonmedip te gaan. Een groot dansfeest is
niet iets, dat je elke dag ziet en zo konden wij ook de verleiding niet weerstaan
om de derde dag eens te gaan kijken. Het feest zou deze dag tamelijk vroeg
beginnen en daarom togen wij al om half vier op weg. Er waren reeds vrij veel
mensen in Kigonmedip, maar er viel nog niets van feestvieren te bespeuren.
Kigonmedip bestaat uit verscheidene buurtschappen. De voornaamste is die
waar het iwool (het sacrale mannenhuis) staat. Daar werd dan ook het feest
gehouden. Iwool, bogaam (mannenhuis) en vijf gezinswoningen staan in
een kring om een pleintje. Tussen de huizen is een lage omheining aangebracht
van liggende stammetjes. In het gewone leven mogen de vrouwen niet op dit
plein komen, maar op dansavonden maakt men een uitzondering.
Men was zich al aan het klaar maken
voor het bal. De meeste mannen waren al
fraai opgeschilderd met een mengsel van
rode aarde en varkensvet. Sommige man
nen hadden het gehele gezicht en een deel
van de romp met deze glimmende licht
rode verf besmeerd, andere hadden er al
leen het voorhoofd en de wangen mee be
dekt en weer anderen hadden een verti
cale streep op het voorhoofd en strepen
van de ooghoek naar het oor. Een man had
binnen een kring van rode verf een laag
okerkleurige verf op zijn gezicht aange
bracht, hetgeen hem in het half duister
een lijkkleur bezorgde. Behalve rood wa
ren ook glimmend zwarte strepen in trek.
Bosjes van casuaris- of paradijsvogelve
ren, rechtopstaand op het voorhoofd, arm
banden van varkenstanden met daaraan
een snoertje kralen gemaakt van Jobstra-
nen (een grassoort), ringen van casuaris-
pennen met snaveltjes van loeries eraan
om de hals gedragen, een gevlochten
zwarte band vele malen om het middel ge
wonden, kettingen van varkenstanden om
de hals, een koord met hondentanden om
de heupen en de onmisbare kalebas vol
tooiden het tenue van de mannen.
De vrouwen droegen schortjes van riet
stengels, een vóór en een achter, opgehan
gen aan een koord om de lendenen. Dik
wijls waren vele lagen stengels over elkaar
aangebracht en de schortjes hadden dan
iets van stevige boenders. Om de hals
kettingen van mosselschelpen, of gevloch
ten gele banden, gemaakt van de bast van
een orchidee, een voorhoofdsversiering
van gele paradijsvogelveren voltooiden
de kleding van de vrouwen. Een enkele
maal droegen de vrouwen kettingen van
varkenstanden, maar die waardevolle
dingen zag men vaker bij de mannen. Ook
de vrouwen hadden zich beschilderd. Zij
gebruikten geen varkensvet en daarom
was de kleur bij hen dof en donker. Ook
hier allerlei variaties in het patroon van
de beschildering en naast rood ook dik
wijls een zwarte kring als begrenzing van
het gelaat. De vrouwen, die mee gingen
dansen hadden als staart een dikke bundel
rietstengels boven het achterschortje.
Terwijl wij nog eens in het dorp rondke
ken, weerklonk van ver weg een luid ge
zang. Het waren de mensen van de kam
pong Ebonatera, die naar het feest kwa
men. Iedereen stroomde naar de rand van
het dorp om deze intocht gade te slaan.
Op een heuvel aan de overkant van het
dal zagen wij de optocht aankomen.
Van tijd tot tijd hield de gehele groep
stil en hief een luid gezang aan, waarbij
al even werd gedanst. Langzaam kwam
de stoet door het dal, zo nu en dan met
een luid gebrul van „oewah, oewah" snel
herhaald, de roep, die men overal hoort
als een groep een dorp nadert, als er een
boom omgehakt wordt, of waar ook maar
LONDEN (AFP) In Londen is een
mysterieuze affaire aan het licht geko
men waarvan naar men verwacht door
Labour, dat zich altijd tegen bepaalde
beursspeculaties heeft gekant, partij zal
worden getrokken bij de verkiezingscam
pagne. De zaak heeft geleid tot opschor
ting van de beursoperaties betreffende
veertien ondernemingen die geleid wor
den door zekere Henry Jasper en Fried-
rich Grundwald. Laatstgenoemde zou
naar Israel vertrokken zijn. Begin vorige
week zakten de aandelen van twee maat
schappijen, de „Lintang" en de „Ely", die
door Jasper waren aangekocht, aanzien
lijk. Jasper zou die transacties niet heb
ben kunnen honoreren. Achteraf verklaar
de Jasper dat de transacties voor Grun-
walds persoonlijke rekening waren en dat
hij zelf slechts als agent was opgetreden.
De niet voldane schuld zou ongeveer ze
ventien miljoen gulden belopen.
CAIRO, (Reuter) De terechtstelling
van dertien Iraakse legerofficieren op zon
dag heeft aanleiding gegeven tot verbit
terde aanvallen in de Egyptische pers op
het bewind van premier Kassem. Het re
geringsgezinde blad „Al Achbar" eist de
arretatie van „De slachter die over Irak
heerst". De heersers van Irak zijn geen
Arabieren, „maar werktuigen van vreem
delingen, die Irak van het nationalisme
•villen zuiveren".
Volgens Egyptische en Syrische pers- en
•ad'oberichten zijn in Bagdad massale
protestbetogingen gehouden.
Kassem heeft zondag een onderhoud ge
had met d: Russische en de Chinese am
bassadeur in Bagdad. De Russische am
bassadeur is een week geleden terugge
keerd na een verblijf van bijna twee maan
den in Moskou.
enige emotie bij te pas komt. Onderaan de
helling bij Kigonmedip hield de groep
weer stil en wij konden nu beter zien wat
zich afspeelde. Vooraan dansten vier of
vijf vrouwen, daarachter kwamen de man
nen. De vrouwen veerden zacht in de
knieën op en neer en daarbij zwiepte de
dikke bundel rietstengels op en neer en
maakte een ruisend geluid. Zes mannen
sloegen met de vlakke hand op de zand-
lopervormige tifa's. De rest van de man
nen dromde bij elkaar. Er was een voor
zanger en de rest viel in met een lang aan
gehouden galm. Zo nu en dan zagen wij
de mannen op en neer springen en bewe
gingen maken of zij pijlen afschoten. Naar
mate de stoet nader kwam, werd ons be
duid, dat wij beter naar het dorp terug
konden gaan om daar de intocht op het
plein te zien. Wie niet meedanste zat voor
de huizen of op de omheining te kijken.
Eerst kwamen de danseuses van Ebonate
ra op het plein en daarna de mannen. Zij
kwamen niet door dezelfde ingang, want
dat hoort niet. De danseressen van Kigon
medip stonden inmiddels ook opgesteld.
Zij vormden dwarsrijen, de rechterarm
werd voor de borst gekruist en de rechter
hand omvatte de rechter elleboog van de
buurvrouw. De linkerarm werd voor de
borst van de andere buurvrouw gehouden
en de linkerhand ondersteunde haar lin
ker elleboog. De hele dans bestond voor
namelijk in een zacht op en neer wippen,
waarbij zij zacht in de knieën veerden en
de rietstaarten wuifden. De danseressen
van de gasten stonden opgesteld rechts en
links van het iwool en daar bleven zij
blijkbaar het gehele feest op en neer wip
pen. De mannen kwamen in een lange rij
binnen, in de linkerhand de boog met een
bundel pijlen en in de rechterhand rechtop
een pijl met een paar kleine veertjes bij
de punt. Achteraan of naast de rij van
mannen de zes mannen met de tifa's. Zij
voerden een danspas uit en gaven het rit
me aan. Langs de rand van het plein gin
gen de mannen tot voor het iwool en daar
dromden zij te zamen met mannen van
Kigonmedip op een kluitje bij elkaar. De
vrouwen dansten tot bij dit groepje en
bleven daar weer in de knieën staan ve
ren. Toen hief een man weer het gezang
aan en alle anderen vielen in. Langs de
rand van het plein, dat door de plassen die
erop stonden, langzamerhand in een
smeuige modderbij was herschapen, ging
de groep naar de overkant, tegenover het
iwool en daar herhaalde zich hetzelfde ge
zang. Zo gaat het zonder enige variatie
heen en weer. De mannen keken strak
voor zich uit en slechts een enkele, die wel
eens bij ons in het kamp kwam, gaf een
flauwe glimlach van herkenning.
In het schemerdonker stonden wij zo
nog drie kwartier naar de dans te kijken
en toen werd het ons te eentonig. Het ging
allemaal volgens hetzelfde patroon en dat
uren lang tot in de vroege morgen. Er vie
len wel eens dansers af en er gingen an
dere meedoen, maar het bleef steeds ge
lijk van bewegingen en gelijk van zang.
Wij maakten gebruik van het beetje dag
licht dat er nog was om de terugtocht te
aanvaarden.
Het hoogtepunt van het feest was het
maal van varkensvlees, dat volgt na de
laatste nacht van dansen. Kigonmedip
zorgde zelf voor een stuk of vier varkens
en de gasten brachten ook nog wat mee.
Het varken werd met een poot aan een
paal gebonden en daarna met een pijl
doodgeschoten. De varkens werden ge
slacht, een groot vuur werd aangelegd en
in de hete as werd het varkensvlees ge
roosterd. Bij ons is het gebruikelijk, dat
wij na een redelijke portie vlees verzadigd
zijn, maar dat geldt niet voor de Sibillers,
die blijven doorzwelgen totdat alles op is.
Een deputatie, waarbij één van de man
nen, die hier uit onze opslagplaats had ge
stolen, kwam als zoenoffer twee varkens
poten aanbieden. Het was een loffelijk ge
baar, maar feitelijk kwamen zij er goed
koop mee af, want wat er nog aan bijlen
zoek is, was genoeg om vier grote varkens
te betalen.
Het ezeltje Platero. dat met drie soort
genoten cn begeleid door vijf Spaanse stu
denten, de lange reis van Spanje naar Ne
derland achter de rug heeft, is gisteren in
de tuin var paleis Soestdijk aafi Prinses
Irene aangeboden. Vergezeld door de
Spaanse ambassadeur in ons land, de her
tog van Baena, en de vijf Spaanse studen
ten stapte de zwaar bepakte Platero het
hek van het paleis binnen. In de achter
tuin ontving Prinses Irene het gezelschap.
De hertog van Baena stelde zijn jonge
landgenoten en Platero aan de Prinses
voor. De twee zakken die teweerszijden
van Platero's rug hingen en die getooid
waren met de vlaggen van Nederland en
Spanje, werden geopend en daaruit kwam
een aantal geschenken voor de Prinses te
voorschijn: twee gitaren, een aantal
grammofoonplaten met Spaanse volks
muziek, een pop in klederdracht van de
streek van Valencia, als symbolische
dank voor de hulp die Nederland destijds
heeft geboden bij de watersnood in Valen
cia, en een stel castagnetten. De Prinses
was zeer dankbaar en vol bewondering
voor het gebodene. „Gracias, muchas gra-
cias, fantastico, formidabile" zei zij. Het
ezeltje was inmiddels rustig op het gazon
gaan grazen. Op het terras zongen de stu
denten Spaanse liederen voor de Prinses.
Zij begeleidden zich met de gitaren, die
zij de Prinses hadden aangeboden. Hun
eigen instrumenten hadden zij namelijk
niet bij zich. Zij zongen onder meer een
speciaal voor deze gelegenheid gecompo
neerd liedie „Irene" De studenten waren
opgetogen over het feit, dat de Prinses
Spaans met hen sprak. Zij dankte hen har
telijk voor het ezeltje en voor de andere
geschenken en zei. dat do studenten zich
voortaan „Los Caballeros de la Princesa
Irene" mogen noemen.
Platero bij zijn nieuwe meesteres in
de tuin van paleis Soestdijk.
President Kubitschek van Brazilië heeft
maandag in aanwezigheid van vijfduizend
gasten te Sao Paolo de jaarlijkse Biennale
geopend, waaraan deze keer twaalfhon
derd kunstenaars uit zevenenveertig lan
den hun medewerking hebben verleend.
Hoogtepunt van de expositie is een spe
ciale Van Gogh-tentoonstelling. Het is de
eerste keer dat in Zuid-Amerika een aan
tal werken van Vincent van Gogh bijeen
gebracht wordt in een expositie.
De Braziliaanse president gaf als zijn
mening dat de volkeren van de wereld
zonder aan hun nationale kenmerken voor
bij te zien, toch met één taal, die van de
kunst, tot elkaar kunnen spreken. Bij de
opening zei hij: „Van dit ogenblik af tot
aan de sluiting van de tentoonstelling, is
Sao Paolo de wereldhoofdstad van de
kunst".
Op de Biennale heeft Tsjechoslowa-
kije zondagavond de gouden medaille ge
wonnen voor de beste toneelvoorstelling.
De medaille voor de beste tekenaar ging
eveneens naar Tsjechoslowakije en werd
gewonnen door Frantisek Troster. De
Santa Rosa-medaille voor de beste cultu
rele tentoonstelling kwam in handen van
de Verenigde Staten met de inzending die
de Yale-universiteit had verzorgd.
VIENTIANE (Reuter) De UNO-com-
missie voor Laos heeft maandag verga
derd met leden van het Laotische kabi
net nadat zij gereed was gekomen met
het bestuderen van een Laotisch docu
ment waarin communistisch Noord-Viet-
nam wordt beschuldigd van agressie. De
UNO-commissie wil zich desgewenst ook
met vertegenwoordigers van de commu
nistische beweging Pathet Lao in verbin
ding stellen.
Maandag was het rustig in Laos.
De waarnemende minister van Buiten
landse Zaken van Laos, Sisouk Champas-
sak, heeft verklaard dat zijn regering niet
kan instemmen met het Russische voor
stel om de toestand in Laos te bespreken
tijdens een internationale conferentie.
Hij deelde mee dat de militaire situatie
,kalm" is.
Premier Sar dar Mohammed Daud:
KABOEL (Reuter) Afghanistan zal
nooit zijn onafhankelijkheid „verkopen
voor materiële steun van de Sovjet-Unie
of van andere zijde", aldus heeft de Af
ghaanse premier, Sardar Mohammed
Daud verklaard. Hij gaf in een onder
houd met de pers toe dat de aanvaarding
van militaire hulp op grote schaal van de
Sovjet-Unie een vraagstuk zou worden in
geval van een wijziging in de betrekkingen,
maar elk land dat militaire hulp ont
vangt, bevindt zich in dezelfde positie, zo
zei hij. Op vragen deelde hij mede: „Het
feit alleen dat wij een groot deel van onze
militaire uitrusting van bepaalde zijde
krijgen betekent niet dat wij onder in*-
vloed van die zijde komen. De Verenig
de Staten en bijna ieder land ter wereld
helpen ons. Het is niet onze schuld als
de balans doorslaat naar de ene kant".
Van onze correspondent in Brussel)
De plannen voor uitbreiding van Ter-
neuzen, die onlangs bekendgemaakt zijn,
hebben heel wat beroering gewekt in het
havengebied van Zeebrugge en Brugge.
Nu Terneuzen de kern zal worden van een
nieuw havengebied verwacht West-Vlaan-
deren daarvan een felle concurrentie in
de toekomst. Brugge dringt er bij de Bel
gische regering op aan de eigen havens
dusdanig uit te rusten, dat de balans op
zijn minst in evenwicht blijft. Het Brug
se stadsbestuur ijvert er reeds jaren voor
om de haven van Zeebrugge toegankelijk
te maken voor schepen van grote tonnen-
maat en industriezones aan te leggen, niet
alleen in de onmiddellijke omgeving van
de haven zelf maar ook langs het Boude-
wijnkanaal, dat de havens van Zeebrug
ge met Brugge moet verbinden. De plan
nen hiervoor zijn reeds uitgewerkt en het
eerste deel van de werken zal op 10 step-
tember in aanbesteding worden gegeven.
Te Brugge vindt men dat het geheel van
de voorziene werken in een te traag tem
po wordt uitgevoerd, vooral ook met het
oog op de verwachte felle concurrentie
van Terneuzen.
Er wordt op gewezen, dat, nu Terneuzen
een ontwikkelingskern voor nijverheid
wordt, de gemeente Terneuzen zeer voor
delige aanbiedingen kan doen voor het
vestigen van nieuwe bedrijven. Men is er
hier van overtuigd dat deze voordelige
aanbiedingen ook aantrekkelijk zullen
zijn voor Belgische bedrijven. De voorde
len bestaan onder meer hieruit dat bedrij
ven, die in Terneuzen grond kopen voor
het bouwen van industriehallen, de helft
van de aankoopsom door de Nederlandse
staat terugbetaald zullen krijgen. Ook voor
nieuwe gebouwen worden belangrijke ver
goedingen van de staat in uitzicht gesteld.
Voorrang verzocht
Het kan derhalve niemand ontgaan, zo
schrijft de burgemeester van Brugge, de
heer Vandamme, in een brief aan de Bel
gische regering, dat het havencomplex
Zeebrugge-Brugge bedreigd wordt door
Terneuzen. Dat mag niet. Het Belgische
volk, aldus de Brugse burgemeester, zal
ongetwijfeld niet begrijpen dat de Belgi
sche staat Terneuzen zou uitrusten en Zee
brugge niet. Maar het Belgische volk zou
wel begrijpen, en zal het recht en de
plicht hebben te eisen, dat Zeebrugge
voorrang geniet. Wij vragen dan ook dat
de regering 'n financieel plan voor Brugge-
Zeebrugge ontwerpt, waarbij er rekening
mee gehouden moet worden, dat de nodi
ge kredieten op korte termijn beschikbaar
zijn. De spoedige uitbouw van het haven
complex is dringend, te meer met het oog
op de belangstelling van belangrijke bin
nen- en buitenlandse maatschappijen voor
de vestiging van nijverheden die aan dui
zenden in het Westvlaamse land werk zou
den verschaffen. De burgemeester wijst
er verder op dat de uitvoering van het
programma van de werkgroep-Willems
voor de voorhaven van Zeebrugge, ge
raamd op 750 miljoen frank, de hier voor
ziene investeringen mogelijk maakt.
Hetzelfde programma voor de industria
lisatie van het grondgebied langs het Bou-
dewijnkanaal omvat het bouwen van een
zeesluis met grote afmetingen, het graven
van een dok ten westen van de achter-
haven, waarmee reeds begonnen is, het
verbreden en uitdiepen van het Boude-
wijn kanaal, de onteigening van 700 hecta
re ten oosten van het kanaal en het gra
ven van twee zijtakken voor industriële
doeleinden. De uitgaven van dit gehele
programma, zo schrijft de heer Vandam
me verder, worden op een miljard twee
honderd miljoen frank geraamd. De uit
voering van het volledige programma be
loopt een miljard negenhonderdvijftig
miljoen frank.
In een tweede brief herinnert burgemees
ter Vandamme andermaal aan de plannen
voor Terneuzen en de geweldige mogelijk
heden voor deze gemeente om tal van
nieuwe nijverheden op haar grondgebied
aan te lokken. Gelet op het feit, aldus de
heer Vandamme, dat Terneuzen een ge
vaarlijke concurrent wordt voor het ha
vencomplex Zeebrugge-Brugge. dank zij
de plannen, die grotendeels op kosten van
de Belgische staat worden uitgevoerd,
wordt een beroep gedaan op de Belgische
regering opdat Brugge als ontwikkelings
kern voor industrie zeer zal worden uitge
breid.
TOKIO (UPI) Het persbureau Nieuw
China meldt uit Peking, dat aldaar maan
dag „een Nederlandse culturele delega
tie" is aangekomen die „onder leiding
staat van ir. H. J. Schoemaker uit Delft
en die op uitnodiging van de Communis
tische Chinese Vereniging voor culturele
betrekkingen met het buitenland de her
denking van de revolutie op 1 oktober zal
bijwonen."
Van bevoegde zijde te Delft is ons des
gevraagd meegedeeld, dat het hier niet
gaat om enige officiële Nederlandse dele
gatie maar om een particulier initiatief,
dat uitgegaan is van de Amsterdamse
hoogleraar W. F. Wertheim (Gemeente
Universiteit). Ir. H. Schoemaker, adjunct
directeur van het Hydraulisch laborato
rium der Delftse T.H., maakt de reis naar
Peking dan ook als privé-persoon, even
als zijn twee metgezellen, de Amsterdam
se schrijfster E. de Jong-Keesing en het
P.v.d.A.-Eerste Kamerlid mr. G. J. P.
Cammelbeeck. Het drietal Nederlanders
zal zich op de hoogte stellen van diverse
facet'm van cultuur en wetenschap in
communistisch China.
(Van onze correspondent in Brussel)
De Belgische pers schrijft niets over
een „verwijdering" tussen koning Leopold
en prinses Liliane, geboren Baels. De prin
ses brengt enkele dagen vakantie door in
Oostenrijk, waar de Belgische koninklijke
familie een landgoed heeft te Hinteriss in
Tirol. De prinses jaagt daar en is er reeds
verscheidene malen alleen geweest.
Het verhaal over de verwijdering tus
sen koning Leopold en prinses Liliane
werd verzonnen door een verslaggever
van het Londense rchandaalblad Daily
Mirror. De persattaché van koning Bou-
dewijn verklaarde dat het gerucht volle
dig uit de lucht is gegrepen. Koning Bou-
dewijn is gisteravond laat van vakantie
teruggekeerd.
ATHENE (AFP) „Voor niets ter we
reld zullen wij Grivas (de voormalige lei
der van de EOKA) toestaan voet aan wal
te zetten op Cyprus na de uitroeping van
de republiek", aldus heeft dr. Fazil Kut-
chuk, de leider van de Turkse gemeen
schap op Cyprus, aan het Atheense blad
„Het Volk" verklaard. Grivas heeft er her
haaldelijk blijk van gegeven de Turken te
haten en hen te willen verderven, aldus
Kutchuk. De Turkse leider verklaarde zich
ook tegen Russische hulpverlening aan
Cyprus.
Om meer gegevens te krijgen over de
oudste Nederlandse betrekkingen met
Noord-Amerika heeft dr. S. Hart van Am
sterdams gemeente archief ter gelegen
heid van de Hudsonherdenking onderzoe
kingen verricht. Het resultaat daarvan is
een publikatie „The prehistory of the New
Netherland Company". De burgemeester
van Amsterdam, mr. G. van Hall, die de
Hudsonherdenking in Amerika bijwoont,
heeft de eerste exemplaren van deze studie
aangeboden aan verscheidene autoriteiten
en instituten in de Verenigde Staten.
In de Amsterdamse notariële archieven
heeft dr. Hart enige tot nu toe onbekende
acten gevonden, die verhalen welke moei
lijkheden twee Amsterdamse compag
nieën elkaar in 1614 op de Hudson berok
kenden. Schipper Adriaen Block was de
eerste, die Hudson's spoor terugvond. In
1613 slaagde ook de Westindiëvaarder
(Van onze correspondent in Bonn)
De Russische ambassade in West-Duits-
land, gevestigd in de romantische Rijn
omgeving van Rolandseck, weet nog altijd
geen raad met negenhonderd auto's van
het merk Moskovitsj, waarvoor geen
Westduitse kopers zijn te vinden. Volgens
het Westduits-Russische handelsverdrag
van 1958 mogen de Russen die auto's wel
verkopen, maar er is geen enkele belang
stelling voor deze 1,3 liter wagens die vijf
duizend mark moeten kosten.
Tengevolge van deze Russische mis
stap hangt de handelsattaché van de am
bassade, Medvedkov, een enkele reis naar
Moskou boven het hoofd. Deze attaché
heeft tijdens de handelsbesprekingen
doorgedreven dat de negenhonderd auto's
op de lijst van aan te bieden goederen wer
den geplaatst. De Russen maakten er een
prestigekwestie van. Zij meenden te kun
nen profiteren van de steeds groter wor
dende welvaax-t in de Bondsrepubliek en
propaganda te kunnen maken voor hun
produkt. Maar de Moskovitsj 407, waar
voor in de handelsovereenkomst een be
drag van tien miljoen mark is opgenomen,
kan onmogelijk concurreren tegen de vele
kleine en middengrote wagens, waarmee
de Westduitse autoliefhebber wordt ver
wend.
Allereerst is Medvedkov er niet in ge
slaagd een bedrijf te vinden, dat zijn
auto's wil verkopen. De Russen zochten
een ondernemer met een net van vijftig
service-stations. Per handelaar zouden
twintig auto's van vijfduizend mark per
stuk mogen worden afgezet. Geen auto
handelaar die daarvoor te vinden is
De ambassade blijft dus met haar auto's
zitten. Zij zal misschien pogen de Duitse
regering de schuld te geven, maar die kan
haar handen in onschuld wassen. Ten slot
te is er een vrije markt: wie geen kopers
voor een produkt vindt, moet maar thuis
blijven
Krim-champagne
Ook anderzijds is het Russisch-West-
duitse handelsverdrag van 1958, dat in ok
tober vernieuwd moet worden, geen dave
rend succes. Wel waren er een paar Duit
sers, die winst zagen in de verkoop van
meer dan honderdduizend flessen Krim-
champagne en gingen andere posten van
het aanbod aan goederen (de Westduits-
Russische handel omvat naar beide kan
ten een bedrag van 850 miljoen mark) van
de hand, maar wat moet men in West-
Duitsland doen bij voorbeeld met een half
miljoen ton kolen, een post die dan ook
gekortwiekt werd tot dertigduizend ton,
omdat West-Duitsland kolen in overvloed
heeft. Daarentegen waren er kopers vol
doende voor tarwe, katoen en hout, maar
landbouwmachines uit Rusland worden
niet gevraagd. Daaregenover staat dan,
dat de Russen hun scheepsbouwopdrachten
inkrompen met het oog op de weinig aan
lokkelijke handel met de Bondsrepubliek,
waarmee met gesloten beurzen zaken
wordt gedaan: geen afzet van Russische
produkten, dan ook geen koop van West
duitse goederen
Ondertussen staan op de Russische han
delsafdeling te Bad Honnef, bij Könings-
winter aan de Rijn, auto's van het type
Moskovitsj te wachten op handelaars en
kopersDeze prestigeslag hebben de
Russen in West-Duitsland dan ook zeker
verloren.
NIEUW DELHI (UPI) Ter verster
king van de vrij karige grensbewaking
zijn in de Indische grensstaat Sikkim, die
aan communistisch China grenst, de
tachementen van het Indische leger aan
gekomen. Het gouvernement van Sikkim
heeft India, dat bij verdrag verplicht is
de staat te beschermen, om deze militai
re hulp gevraagd
Het is rustig aan de grens tussen Tibet
en Sikkim, het staatje aan India's noord
grens dat zijn defensie in handen heeft ge
steld van India. Volgens hardnekkige ge
ruchten in de hoofdstad Gangtok zijn de
Chinezen teruggeslagen. Met hulp van Ti
betaanse vluchtelingen wordt nu met alle
macht gewerkt aan een nieuwe weg van
Noord-India naar Sikkim.
Thijs Volckersz Mossel erin, de Hudson
terug te vinden. Hij bood de Indianen meer
dan het dubbele van Blocks's prijs voor het
bont (merendeel bevers).
Brandstichters en muiters
Eind januari 1614 is Block's schip, de
„Tijger", op de Hudson verbrand. In 1916
zijn stukken van dit verbrande schip op
gegraven, die zich nu bevinden in het mu
seum van de stad New York. Daarna
maakte een deel van de bemanning van het
verbrande schip zich meester van het
schip van Mossel, de „Nachtegael", en
ging ermee op zeeroof in de Westindi-
sche wateren. Nadat de „Tijger" ver
brand was, liet Block ter plaatse een jacht
bouwen, dat de toepasselijke naam „On
rust" kreeg. De Compagnie van Nieuw-
Nederland, die 11 oktober 1614 opgericht
werd, had mede tot doel de onderlinge
concurrentie te beteugelen.
Biografische gegevens zijn voorts ver
zameld over de kooplieden, schippers en
commiezen, die betrokken waren bij de
eerste vaarten naar de Hudson. De Am
sterdamse kapitein Adriaan Block heeft
het eerst ontdekt, dat Manhattan en Long
Island eilanden zijn. Zijn kaart van 1614
geeft nauwkeurig zijn ontdekkingen weer
van de kust van de staat Connecticut en de
rivieren, die daarop uitkomen.
Vis- en bonthandel
Reeds voor Henry Hudson's komst was
het mondingsgebied van de Hudson ver
kend. Hel had echter geen aandacht ge
trokken. Hoewel de Engelsen uitvoerig
waren ingelicht over Hudson's reis, had
den zi.i hiervoor weinig belangstelling.
Vanwaar dan die belangstelling der Neder
landers? Om dit te weten te komen, moest
onderzocht worden, vanneer en waarom
de Nederlanders hun ogen op Noord-Ame
rika richtten. Zij kwamen hier zeer laat.
Franse, Engelse, Portugese en Spaanse
schepen waren hen reeds tal van jaren
voor geweest. Zij bezochten de rijke vis-
banken bij New Foundland. De daar ge
vangen kabeljauw, die op New Foundland
gedroogd werd (stokvis) werd echter niet
in Nederland gebruikt. Onze stokvis kwam
uit Bergen in Noorwegen.
Maar toen de Nederlanders aan het ein
de der zestiende eeuw regelmatig de Mid
dellandse Zee gingen bevaren, bleek daar
een markt te zijn voor „Terraneufse vis"
(New FoundlandTerra Nova). De Ne
derlanders kochten deze vis eerst in Enge
land, maar zij kwamen reeds korte tijd la
ter op New Foundland om een lading vis
te kopen, die dan in Cartagena of Valencia
verkocht werd. Spoedig daarna versche
nen zij ook op Canada (Nova Scotia en No
va Francia). Hun belangstelling blijkt dan
nog meer uit te gaan naar het Canadese
bontwerk.
De Fransen, die dit gebied als hun terri
toir beschouwden, verboden de Nederlan
ders, daar handel te drijven. Op de Am
sterdamse stapelmarkt werd een goede
prijs gemaakt voor het Noordamerikaan-
se bont. Daarom wilden de kooplieden dit
niet betrekken via Rouaan (het centrum
van de Canadese bonthandel), maar recht
streeks uit het produktiegebied.
Een Amsterdamse bonthandelaar ging
met twee Fransen een contract aan om on
der Franse vlag bont uit Canada te halen.
Toen hij en enige andere kooplieden hoor
den, dat Hudson in 1609 op de door hem
ontdekte rivier bont met de Indianen ge
ruild had, was dit voor hen een reden,
schipper Adriaan Block uit te sturen. Het
Hudsongebied, gelegen tussen de territoi-
ren van Engeland (Virginia) en Frankrijk
(Nova Francia, Maine), was in feite een
niemandsland.
