Het Rotterdams Toneel met
,,'n Hete Zomeravond
Natuurvrienden bespraken
noodsituatie in het Gooi
November-betalingen zijn weer
achter de rug
Rechter van instructie weigert
Pesquet in hechtenis te nemen
9
Nieuwe plannen van
Toneelgroep Podium
Prof. Wenckebach geeft
opdracht terug
De vijf omgekomenen in
de Nubische woestijn
Fris concert van Kid Ory
in Amsterdam
Théatre du vieux Colombier
komt naar Nederland
Journal of Commerce
wordt in A'dam gedrukt
Beroemde hobbelpaarden
GROTE „VERZOENDAG" IN BOLLENVAK
Iedereen heeft schulden weer voldaan
Hij belaagde in september ook Bourgès-Mautioury
Paul Perigord overleden
Nieuwe baanbeveiliging
Nijmegen-Blerick
MAANDAG 9 NOVEMBER 1959
SINDS „All God's chillun got wings" van Eugene O'Neill in de twintiger jaren
van deze eeuw, waarbij de verwachte protesten van Amerikaanse toeschouwers
achterwege bleven, zijn er heel wat stukken over de problematiek van huwelijken
tussen negers en blanke vrouwen ten tonele gebracht. De menslievende bedoelingen
waren daarbij in de meeste gevallen sterker dan de artistieke kwaliteiten. Na de
oorlog heeft vooral „Deep are the roots" (in Nederland vertoond als „Van ander
ras") van Arnaud d'Usseau en James Gow veel indruk gemaakt. Daarin wordt, zoals
men zich zal herinneren, het anachronisme van de onverdraagzaamheid jegens
kleurlingen, die men nota bene heeft laten vechten ter handhaving van de demo
cratische vrijheden, heftig gehekeld. Dit idealistisch verantwoorde melodrama vond
ruimschoots navolging. Zo heeft nu de Engelse schrijver Ted Willis, wiens sociale
lichtbewogenheid ons reeds bekend was, de bigotterie van de dubbele moraal in
„Hot summer night" tot thema gekozen. Het Rotterdams Toneel heeft Ab Visser
een veraling hiervan laten maken, die aan het einde van de vorige week onder de
lelijke titel 'n Hete Zomeravond de Nederlandse première beleefde. In Engeland
liggen de verhoudingen anders dan in de Verenigde Staten, vandaar misschien dat
in het toch heel erg simplistische schema de echte zwai't-wit-werking ontbreekt
en daarmee het schokkende element.
IN DERGELIJKE stukken worden door
gaans met sympathieke oogmerken mora-
liter onhoudbare stellingen aangevallen.
Ted Willis heeft de vooroordelen, waarop
in dit geval de rassendiscriminatie be
rust, in verschillende geledingen gedemon
streerd. Mogelijk heeft hij daarbij de ten
dele ook wel gerealiseerde verwachting ge
had zijn spel dusdoende levensechter en
interessanter te maken. Maar onmis
kenbaar werd daardoor het heroische van
een tragisch conflict teruggebracht tot het
niveau van kleinburgerlijkheid, in welk
realisme de gewetensstrijd geen reliëf
kreeg. Dit kleine drama is in wezen niet
meer dan een gedramatiseerd gemengd
bericht, dat van de weeromstuit gemeng
de gevoelens oproept. Het begin van mede
lijden met de alom gehate geliefden wordt
vergezeld door een begaanheid met het
verdriet van de ouders. Het is er de auteur
kennelijk om te doen geweest te doen uit
komen welk levensgroot verschil er be-
s'aat tussen praktijk en principes. Dat
r-inklinken van de „het-zal-je-maar-ge-
,rcn"-stemming brengt een populair ak-
teweeg: men kan zich de eenvoudig
r 'c',etste omstandigheden volledig inden
ken. Maar men wordt er niet veel wijzer
ven. Te minder, omdat de heer Willis er
ook n:et. uit is gekomen en de boel ten
sioive na betrekkelijk lang heen en weer
gepraat veelbelovend in het vage laat.
DE MOEILIJKHEDEN voltrekken zich
ten huize van de energieke en eerlijke vak
bondsbestuurder Jacko Palmer, die'n dui
delijk uitgesproken verachting heeft voor
de ongelijksoortige behandeling van kleur
lingen. Hij komt uit alle macht op voor
de rechten van de talrijke Westindische ar
beiders in zijn maatschappelijke omgeving.
Maar als zijn dochter Kathie met een van
hen wil trouwen, wordt de zaak een per
soonlijke aangelegenheid, die hem bepaald
niet prettig ligt. Hij probeert het voorge
nomen huwelijk met schijnbaar redelijke
argumenten te verhinderen. Zijn vrouw
gaat in haar ontzetting verder en strekt
DE TONEELGROEP „Podium" voert
dinsdag 10 november, in Utrecht in „K.
en W." het toneelspel ,,'t Gaat om je le
ven" „Es geht um dein Leben") van Hel
mut Harun op, onder regie van Han Kö-
nig. Dit stuk zal dit seizoen in meer dan
dertig plaatsen hier te lande, van Dor
drecht tot Winschoten, worden opgevoerd.
Dit toneelgezelschap werd, dank zij het
initiatief en de activiteit van Jo Nobel in
januari tot een stichting geconsolideerd.
Dé leiding stelt zich ten doel de toneel
kunst te dienen vanuit de protestants-
christelijke levensbeschouwing. Zij streeft
naar meer contact met het deze geloofs
overtuiging toegedane volksdeel dat men
tot dusver slechts incidenteel wist te be
reiken.
Er bestaat, aldus „Podium", in wezen
géén tegenstelling tussen christelijk geloof
en kunst in het algemeen dit laatste met
inbegrip van toneelkunst. Alleen: het komt
er op aan uit de toneellitteratuur die stuk
ken te kiezen, die de christelijke levens
overtuiging dienen en helpen versterken.
En zulke stukken zijn niet zeer talrijk.
Over het toneelspel van Helmut Harun,
waarin het probleem van de ontspoorde,
op de rand van de misdaad levende jeugd
van deze tijd wordt behandeld, is de re
gisseur Han König, van mèning, dat het
een zeer positieve bijdrage levert.
Men jaagt in eerste instantie geen com
merciële resultaten na. „Podium" ziet zeer
wel in, dat de vraag naar toneel in pro
testants-christelijke kring nog gericht en
gevormd moet worden. Het zal aanvanke
lijk npg de juiste sleutels op het slot van
de ware toneelbelangstelling bij dit volks
deel moeten vinden. Dit geldt vooral voor
diegenen onder het publiek die nog weinig
met goede tonee'kunst vertrouwd zijn.
„Podium" hoopt hierbij op de steun
moreel zowel als materieel van plaat
selijke protestants-christelijke kringen te
mogen rekenen. Niet alleen serieuze stuk
ken, maar ook blijspelen, eventueel shows
en musicals zal men ten tonele brengen.
Indertijd heeft het gemeentebestuur van
Delft aan prof. L. O. Wenckebach opdracht
gegeven een standbeeld te vervaardigen van
de priester-dichter Stalpaert van der Wiele,
ter plaatsing op het Begijnhof aldaar.
Blijkens de Memorie van Antwoord op
het voorlopig verslag op de ontwerp-ge-
meentebegroting voor 1960 heeft prof.
Wenckebach deze opdracht teruggegeven,
waarna B. en W. contact hebben opge
nomen met de beeldhouwer Teeuwisse te
Amsterdam, die het beeldje van Geer-
truid van Oosten voor Delft heeft ge
maakt. B. en W. delen mee, dat verwacht
mag worden dat de heer Teeuwisse de op
dracht van prof. Wenckebach zal over
nemen.
VICTOR MCLAGLEN OVERLEDEN
De Amerikaanse filmacteur Victor
McLaglen is zaterdag, 72 jaar oud, in zijn
woning te New Port Beach overleden. In
zijn 37-jarige loopbaan heeft hij ten min
ste in een film per jaar gespeeld. Zijn
grootste succes was „The informer", waar
voor hij in 1935 een „Oscar" ontving.
McLaglen begon zijn filmcarrière met rol
len van een kwaadaardige geweldenaar.
Bekende films, waaraan hij meewerkte,
zijn „King of Khyber rifles". „Beau Geste
en „Call out the marines".
haar hysterische aanval gewapenderhand
(met een keukenmes) tot de ongewenste
schoonzoon uit.-De oude grootvader pro
beert met ongemotiveerde wijsheid de par
tijen te verzoenen. Het gevolg van alle
opschudding is, dat Jacko Palmer tot het
inzicht geraakt hoeveel hij jegens zijn
echtgenote tekort is geschoten, hetgeen
hem tevens tot hernieuwde verdraagzaam
heid inspireert. Ware er nog een vierde
Ina van Faassen en Donald Jones in
,,'n Hete zomeravond" van Ted Willis.
bedrijf, het zou stellig op een verzoendag
spelen.
REGISSEUR Ton Lutz heeft voor 'n pak
kende opvoering gezorgd, waarvan zater
dagavond het publiek, dat de Rotterdamse
Schouwburg geheel vulde, kennelijk nogal
onder de indruk kwam. De medespelenden
hebben vee] fantasie met vakmanschap
moeten verenigen om van de stereotiepe
rolfiguren levende personen te maken. Na
de pauze wisten zij zowaar de onmogelijk
heid van deze opgave gedeeltelijk te doen
vergeten. Op het eerste plan gaven Ina
van Faassen, Enny Meunier en Pim Dik
kers in verschillende toönaai'den gevoeli
ge vei'tolkingen, met vaardige beheersing
aangepast bij de omstandigheden. In bij
rollen kwamen Trees van der Donck, Onno
Molenkamp en de voor de ziekgeworden Jan
Lemaire sx\ invallende Wim Grelinger met
begrip voor de vereisten goed voor het
voetlicht. De van de televisie bekende Do
nald Jones vex-leende aan het geheel het
accent van authenticiteit en schonk vooral
voldoening zolang hij niet emotioneel be
hoefde te spelen en zijn onhandige natuur
lijkheid als een deugd kon blijven gelden.
Hans van Norden heeft een mei'kwaar-
dige decor ontwoi-pen: een naturalistisch
gedetailleerde woonkamer tegen een drie-
kleurige achtei'grond van doeken. Lang
nadenken heeft mij niet duidelijk gemaakt
waax'om in de derde akte van de hemel
links (van de toeschouwei') gloeiend rose
en rechts diep blauw moest zijn. Bij wijze
van culturele uitwisseling hing er als sym
bolische bijdrage tot de lokale kleur een ets
van Toorop aan de wand. Iedex-e verwax--
ring met een stuk van Tsjechov werd uit
gesloten, doordat men door de regenpijp
uit de dakgoot geen di-uppel water hoorde
vallen, 'n Avond ouderwets toneel, al met
al. Daar houden ze in Rotterdam van. En
waarschijnlijk daar niet alleen.
David Koning
CAIRO (UPI) „Niets kan ons redden
van de dood dan een beetje goed geluk,
een kans die ons het er levend zou doen
afbrengen". Dit zijn de laatste woorden
in de dagboeken van twee Amerikaanse
en twee Franse studenten, die in de zon-
geblakei-de Nubische woestijn omkwa
men toen „dat beetje goed geluk" niet
kwam. Het werd geschreven op 30 juli
door de Franse student Yves Tommy-
Martin. Zijn stoffelijk overschot en dat
van zijn landgenoot Jean Pillu, de Ameri
kaan John Armstrong en van een Nubi
sche gids. wei-den in september in een
desolate zandvlakte bij hun auto's aange-
tx-offen.
Het lichaam van de tweede Amerikaan,
Donald Shannon, is nooit gevonden en
hoewel men aanneemt dat ook hij is be
zweken. wordt het zoeken naar hem voort
gezet. De aanhef van Tommy-Martin's
laatste notitie luidt: „het leven loopt ten
einde. We hebben de hele omgeving afge
zocht naar water maar niets gevonden".
„Onze gids is geduldig en een goed
mens. Hij praat niet veel. eet weinig en
drinkt maar een keer per dag. Deze reis
heeft óns afgemat".
De politie in Cairo maakte enkele, da
gen geleden bekend, dat sectie op de li
chamen had uitgewezen, dat de gids werd
vermoord en dat de andere drie van
dorst omkwamen.
Het gezelschap was op 25 juli in de Soe
dan aan zijn tocht begonnen, welke dwars
door de onherbergzame Nubische woes
tijn leidde. Plaatselijke autoriteiten had
den hoofdschuddend opgemex-kt, dat zelfs
ex-varen woestijnreizigers nimmer zouden
pi-oberen de woestijn door te trékken on
het tijdstip, waarop de studenten dat de
den en in de kleine auto's, die ze tot hun
beschikking hadden.
Blijkens het dagboek van Shannon had
den de twee Amerikanen Tommy-Martin
op 25 mei in Parijs leren kennen. Sarnen
hadden zij de Afrikaanse xeis besproken.
In een slechts matig bezet Concertge
bouw in Amsterdam gaf Kid Ory in de
nacht van-zaterdag op zondag een concert
in de oude, overbekende New-Orleansstijl.
Deze zo gemakkelijk in hel gehoor liggende
„jazz in oude stijl" werd opmerkelijk fris
gespeeld door een lang niet jonge bezet
ting. Kid Ory is thans 73 jaar, maar des
ondanks bleek hij nog weinig van zijn oude
speelcapaciteiten te hebben ingeboet. Hij
vormde in de jaren twintig het eerste
negerorkest ivaarvan een grammofoonplaat
werd gemaakt. Kid Ory destijds be
roemd om. zijn glissando-effecten, die hij
thans zelf als min of meer grappige illu
straties inlast gaf een bijzonder mooie,
melodieuse solo in High Society. In zijn
beroemde vertolking van Muskrat Ramble
bewees hij nog niets van zijn vitaliteit
verlorep. te hebben.
Dit geldt eigenlijk in alle nummers voor
trompettist Red Allen kennelijk de drij
vende kracht van het orkest die met
zijn lange melodische lijnen, zijn strakke
toon, en zijn zoem-effecten telkens ova
ties oogstte. Maar in de zacht gespeel
de partijen schoot hij soms tekort in
ademtechniek, waarvoor zijn hoge leeftijd
wellicht de verklaring is. Klarinettist Bob
by McCi-acken kwam vooral tot zijn recht
in Basin Street Blues en St. James Infir-
mery. Zijn toon is vol en zuiver en hij
speelt zonder enig effectbejag, maar he
laas hier en daar bijna onhoorbaar. Dit
komt mede voor i-ekening van de bijna
„duivelachtig" drummende .Squire Gush,
die soms werkelijk de indruk maakte voor
een militaix-e parade te trommelen. Hij
toonde zich een blues-zanger van klasse
in Basin Street Blues en het is alleen maar
jammer, dat men niet. meer zang van hem
te horen kx-eeg. Kid Ory zelf zong ook en
kele chorussen, of liever declameerde ze
zoals in Do you know what it means
to miss New-Orleans maar bijzondere
kwaliteiten als zanger kunnen wij hem
niet toeschrijven. Vaak bijna niet te ho-
ren, moet hij het voornamelijk van zijn
mimiek en zijn gebaren hebben, waarmee
hij echter successen bij het publiek be
haalde.
Een pittig en fi-is concert toch, waaraan
velen plezier zullen hebben beleefd.
Onder auspiciën van de Franse ambas
sade zal het Parijse „Théatre du vieux
Colombier" enkele voorstellingen in ons
land komen geven. Het „Théatre du vieux
Colombier" geeft thans voorstellingen in
Canada. Hier te lande zal ten tonele wor
den gevoerd „L'ölage" (de gijzela.--) van
Paul Claudel.
De eerste vooi-stelling wordt eind novem
ber in Den Haag in de Kurzaal gegeven.
De volgende dag zal in Amsterdam wor
den gespeeld.
De Amerikaanse „Journal of Commer
ce" heeft aangekondigd, dat een deel van
zijn veertiendaagse internationale editie
vanaf eind volgende maand in Amster
dam gedrukt zal worden, zodat zijn lezers
in Europa en Afrika het blad eerder in
hun bezit kunnen hebben.
De 77-jarige Brit Jervis Collinson
(foto) zijn zoon, zijn kleinzoon en zijn
schoondochter, werken heden ten dage
nog in de fabriek van hobbelpaarden,
welke William Collinson, hun voor
vader, in 1836 te Liverpool heeft ge
sticht. Een van de eerste klanten was
William Gladstone uitde Rodney
Street in Liverpool, die een van Enge-
lands beroemdste premiers is gewor
den. Het fabriekje, gelegen in de scha
duw van de kathedraal van Liverpool,
levert per jaar zevenhonderd hobbel
paarden af in verschillende afmetingen.
Spaarregeling rijkspersoneel. Minis
ter Toxopeus heeft aan de Tweede Kamer
medegedeeld, dat het in het voornemen
ligt de in het utizicht gesteld gepremieer
de spaarregeling ten behoeve van het
rükspersoneel per 1 januari in werking
te doen treden.
(Van onze medewerker
voor bloembollencultuur)
De eerste november is voorbij en met
een zucht van verlichting constateert de
bloembollenstreek, dat de handel weer
goed gegaan is. Eén november is de
grote verzoendag in het bloembollen-
vak. Iedereen betaalt dan iedereen,
maar aangezien de prijzen van het na
jaar hoog waren, ontstond er vrees dat
s'orhfrt'igë èxpófteurs hun inkopen niet
geheel zouden kunnen betalen. De
banken schijnen echter geen steun te
hebben geweigerd, zodat alles naar wens
verlopen is.
Iedere keer als men een buitenstaander
vex-telt hoe de verrekening van de trans
acties in haar werk gaat, dan lacht hij
verbaasd. Kort gezegd, komt het hierop
neer: een exporteur koopt van september
tot aan het exportseizoen in augustus
bloembollen in bij de kwekers. Die kwe
kers leveren van half juli tot half augus
tus hun bollen af. De expox-teurs kopen
dan ook op de veilingen en alles wat men
tot 1 oktober koopt, dient men 1 novem
ber te betalen.
Dat zou niet zo erg zijn, als alle af
nemers in het buitenland een week of
veertien dagen na ontvangst de bloem
bollen betaalden. Maar vijftig tot zeventig
percent van de bollen gaat nog naar de
broeibedrijven en winkels. Men is in krin
gen van exporteurs van mening, dat men
deze bedrijven niet anders kan leveren
dan op een lang krediet. Officiël loopt dat
krediet tot aan maart. Meer dan eens heb
ben wij horen beweren, dat men al blij is
als men het geld voor het nieuwe seizoen
binnen heeft. De broeiers schijnen altijd
eerst alle andere levei-anciers te betalen.
In Duitsland is het iets anders. Daar
moeten de kopers 25 pet. vooruit betalen.
In Amerika wil men overgaan tot een sys
teem van betaling bij ontvangst van de
documenten. Zoals de Japanners dat al
jaren doen. De exporteurs op Amerika
komen wat dat betreft dus op fluweel te
zitten.
De anderen moeten rente betalen en dat
veroorzaakt nog meer vreemde situaties.
Indien een kweker, die soms niet het hele
jaar rond kan komen van de opbrengsten
van de bollen voor één november om zijn
geld komt, dan krijgt hij een „voorschot"!
De exporteur trekt rente af, „wegens ver
vroegde betaling". Dat is heel gewoon. In
feite is het geld van de kweker, want hij
heeft al lang geleverd en moet dus rente
betalen van zijn eigen geld.
Bleef dat alles inaar een gezellig onder
onsje van exporteurs en kwekers, dan zou
niemand deze traditie aantasten. Die eer
ste november zit echter zo vastgeroest in
de gedachten van de bollenmensen, dat
ze ook proberen alles wat ze kopen per
november te betalen. Machines, verwar
mingsinstallaties, stellingen, zelfs levens
middelen, kortom ieder die levert zou
eigenlijk tot november moeten wachten
op zijn geld.
De bedrfjven die in de streek zelf ge
vestigd zjjn en er hoofdzakelijk van moe
ten leven, nemen er dikwijls genoegen
mee. Grote fabrieken echter niet. Die wil
len onmiddellijk geld zien. Deze opvatting
heeft, naar wij ons hebben laten vertellen,
verscheidene fabrieken er van weerhou
den om in de bloembollenstreek met hun
produkten te komen. Dit is ons gebleken
op de verpakkingsbeurs, die dit voorjaar
in de RAI te Amsterdam werd gehouden.
Generaliseren is altijd gevaax-lijk. Er zijn
grote en ook kleine bedrijven, die de pro
dukten van buiten het vak wel onmiddel
lijk betalen. Men gaat zich meer en meer
aanpassen aan de normale situatie. Vroe
ger was het nog ei-ger, toen betaalden de
kopers pas op 1 mei. nadat ze dus al het
geld van buitenlandse klanten hadden ont
vangen. De kwekei-s financierden dus
eigenlijk de voorschotten aan de broeiers.
Al die historisch gegroeide eigenaar
digheden spruiten voort uit het feit, dat de
kwekex-s en expox-teurs eigenlijk hun geld
maar één keer per jaar kunnen laten cir
culeren. Indien zij ook nog gladiolen telen
of verhandelen, kan de circulatiesnelheid
wel wat hoger worden. Deze handel heeft
in de winter plaats. De afx-ekening hier
van gebeurt normaal op 1 maart.. Ze maakt
echter maar 12'/2 percent van de totale
export uit, zodat ze niet zo veel invloed
heeft.
Er zijn nogal wat exporteurs, die pro
beren door het leveren van andere tuin-
bouwartikelen, zoals rozen, heesters 'en
vaste planten wat meer continuiteit in de
roulatie te krijgen, maar het ziet er nog
niet naar uit dat de eex-ste november bin
nen afzienbare tijd als betaaldag zal ver
dwijnen.
(Van onze correspondent in Parijs)
De Paryse rechter van instructie,
Braunschweig, die is belast met de voor
bereiding va'n het proces tegen Robert
Pesquet heeft geweigerd het vroegere
poujadistische Kamerlid in hechtenis te
laten nemen. Het verzoek tot Pesquets
arrestatie was van de minister van Justi
tie, de linkse gaullist Michelet uitgegaan.
Braunschweig heeft zijn weigering ge
motiveerd met het argument dat hy de
affaire als een gewone strafzaak wil be
handelen en daarom het politieke <??ccent
niet wenst te verzwaren. Het parket heeft
nu gedurende 24 uur gelegenheid appèl
tegen deze weigering aan te tekenen.
In de kringen rond senator Mitterrand
is men slecht te spreken over de houding
van de rechter van instructie, op wie al
eerder scherpe ci-itiek werd uitgeoefend
omclat hij met twee maten zou meten.
Men vestigt de aandacht op het contrast
in de behandeling van Mitterrand en van
Pesquet. Het werd Mitterrand, zo mer
ken zijn vrienden op, zwaar aangerekend
dat hij bij het politieverhoor na de aan
slag niet terstond de naam heeft genoemd
van de x-echtse activist Pesquet, die hem
enige dagen tevoren waarschuwde. Mit
terrand heeft zijn goede trouw niettemin
aannemelijk gemaakt. Hij wilde Pesquet,
die hij in geen enkel opzicht als de aan
rander verdacht, niet in moeilijkheden, of
zelfs levensgevaar, brengen. Maar Pes
quet blijft op vrije voeten, ofschoon hij
leugen op leugen heeft gestapeld, erkende
de aanslag met een-verboden-stengun te
hebben gepleegd, en, getuige de verklarin
gen van oud-premier Boux-gès-Maunoury,
bovendien nog een recidivist blijkt te zijn.
Oud-premier Maurice Bourgès-Maunou-
ry is in het Paleis van Justitie komen ver
tellen, dat Pesquet hem in september met
dezelfde verhalen over een bedreiging van
zijn leven achtervolgd had. Ook bij Bour-
gès-Maunoury was Pesquet met het ver-
De „Vereniging van Vrienden van het
Gooi" heeft zaterdag in Hilversum, in sa
menwerking met de Contactcommissie
voor Natuur- en Landschapsbescherming,
de Vereniging tot Behoud van Natuurmo
numenten en de A.N.W.B., een congres ge
houden over de vraagstukken van ruimte
lijke ordening in het Gooi. Het congres
stond onder leiding van de voorzitter van
de Vereniging van de Vrienden van het
Gooi, mr. J. P. van Erk. De Commissaris
der Koningin in de provincie Noordhol
land, dr. M. J. Prinsen, opende de bijeen
komst.
Inleidingen werden gehouden door mr.
H. P. Gorter, directeur van de Vereniging
tot Behoud van Natuurmonumenten, prof
dr. H. de Vries Reilingh, hoogleraar in de
sociale geografie aan de gemeentelijke
Universiteit van Amsterdam, en mej. ir.
E. F. van den Ban uit Haarlem.
Dr. Prinsen constateerde, dat er voor
het Gooi een noodsituatie dreigt. Het is
een belang van de eei'ste ox-de, dat on
danks de nijpende behoefte voor woning
bouw en industrie van de beperkte ovex-ge-
bleven recreatiegebieden geen duim
breed wordt prijsgegeven. Wanneer aan
de toenemende bevolking van het Gooi
wex-kelijk huisvesting wordt geboden, dan
zal er in 1980 op een bevolkingsvermeer
dering van 100.000 personen moeten wor
den gerekend. De uitbi-eidingsplannen ge
ven ruimte aan 50.000 inwoners, waarin
inbegrepen de 25.000, aan wie ruimte
moet wox-den verschaft voor opheffing van
woningnood. Er is dus feitelijk een bevol-
kingsvermeex-dei'ing van 25.000 personen
op te vangen. Het industrie-, woningbouw-
en huisvestingsbeleid zal gericht moeten
zijn op die bedrijven en personen, die van
wege essentiële belangen een vestigings
plaats moeten vinden of behouden in het
Gooi. Soelaas kan de inpoldex-ing van Zui
delijk Flevoland bieden. Er kunnen drie
stedelijke kernen worden ontwikkeld, één
aan het Oostvaarderdiep, één tegenover
Muiderberg en één tegenover Huizen. Bo
vendien, aldus de Commissaris der Konin
gin, woi-dt dan de mogelijkheid geschapen
voor een nieuwe wegverbinding van Am
sterdam x-ichting Amsersfoort, zodat een
noodzakelijke, ingrijpende vex-betering en
vei'andering van x-ijksweg 1 in het Gooi
achtex-wege kan worden gelaten.
„Gruwelstad Gooi"
Mr. H. P. Gorter drong er bij de gemeen
tebesturen op aan, vast te houden aan de
gezamenlijk vastgelegde richtlijnen, op
dat de thans nog aanwezige natuuiTuimte
behouden kan blijven. Reeds doemt een
schrikbeeld op: een aaneengeklitte agglo-
mei-atie: Hilvex-sum-Bussum-Naax'den-
Laren, met uitlopers naar Huizen en Bla-
x-icum: de gx-uwelstad Gooi.
Prof. dr. H. D. de Vries Reilingh wees
erop dat ever 20 jaar bij de huidige ont
wikkeling de bevolkingsdichtheid in het
Gooi 3600 inwoners per vierkante kilome
ter zal bedragen. Wanneer men bedenkt,
dat Rottei'daxn een dichtheid heeft van
4900, kan men zich een vooi-stelling maken
van de toekomstige bebouwing. Hij zag
weinig heil in intex-communale samenwer
king. Elke gemeente wordt uiteindelijk ge
dreven door ovei-wegingen van eigenbe
lang en prestige en als het er opaan komt
gaat men veeleer een concurrentie-hou-
ding aannemen, waardoor een ondexdinge
wedloop dreigt te ontstaan.
Mejuffrouw ir. E. F. van den Ban noem
de nog enige, overigens dubieuze, uitwijk
mogelijkheden in of nabij het Gooi. maar
achtte het toch vooral van belang dat
Zuid-Flevoland zo spoedig mogelijk be
schikbaar komt. Er dient naar te worden
gesti-eefd. dat de plaats van de stad tegen
over Huizen een aantal jaren vóór 1970
klaar komt, eventueel in de vorm van een
tijdelijk eiland, al was het alleen maar om
hiex-op vast beplanting aan te brengen.
Aanvankelijk zou men voor deze stad kun
nen denken aan 10.000 a 20.000 inwoners,
een aantal dat na het in cultuur brengen
van de polder zou kunnen uitgx-oeien tot
50.000. Zij meende dat ook aandacht moest
worden geschonken aan mogelijkheden op
•gx-otere afstand van het Gooi, b.v. bij Nij-
kei'k en ten nooi'd-oosten van Amersfooi't.
„Ministers hebben het te druk"
Burgemeester J. J. G. Boot van Hilvex--
sum deed namens de Gooise gemeentebe-
stui-en een aanval op de centrale overheid,
die hij gebrek aan medewerking verweet.
„De ministex's hebben het te druk en zij
hebben ook niet veel aardigheid in het pro-
bleem. Zo lang men geen keus durft te
maken tussen dwang en vrijheid, zolang
men niet jaarlijks drie miljoen uittrekt
voor kex-n-saneringen om vestiging in het
oosten en noox-den van het land aantrekke
lijk te maken, zal men niets bei'eiken". De
heer Boot bepleitte de instelling van een
rijkscommissie voor het Gooi en voorts
wettelijke voorzieningen voor de streek.
Met name moet het mogelijk wox'den ge
maakt dat de Gooise gemeenten zeggen
schap krijgen in de nieuwe polder.
De architect W. M. Dudok verklaarde
nog steeds achter het jai-en geleden door
hem opgestelde begx-enzingsplan te staan.
De steden moeten wettelijk binnen de per
ken worden gehouden, zo niet, dan dreigen
zij dood te groeien. Een grote kwaal
eist grote geneesmiddelen: decentralisa
tie, migratie, en waar nodig redelijke be
grenzing.
Snellere inpoldering
Prof. ir. Thijsse stelde vast dat de toe
komst van het Gooi een pi'obleem op rijks
niveau is. Vóór alles moet worden ge
streefd naar een versnelling van de inpol
dering van Zuid-Flevoland, hetgeen vol
gens prof. Thijsse ook mogelijk is. Er zal
dan echter meer geld beschikbaar moeten
komen. In dit verband stelde hij de vx-aag
zinsel aan boord gekomen, da't hy door een
organisatie van rechtse terroristen op de
zwarte lyst zou zyn geplaatst.
Pesquet, ofschoon hij zich als lid van die
gangsterbende aandiende, had Bourgès-
Maunoury om humanitaire redenen ech
ter het leven willen x-edden. Boux-gès-Mau-
noury, die nog meer ministerportefeuil
les dan Mitterrand op zijn naam heeft
staan, was, in tegenstelling met het vol
gende slachtoffer van Pesquet, echter zo
verstandig geweest niet op de praatjes in te
gaan. Hij had, zonder Pesquet's naam te
noemen, de directeur-generaal van de
Franse veiligheid gewaarschuwd, die toen
de bewaking van de voornaamste politie
ke figuren uit de vierde republiek ver
scherpte.
Na deze onthulling van Bourgès-Mau-
noury gelooft, buiten diens „geestverwan
ten", als we dit woord hier gebruiken mo
gen, nu wel niemand meer in de versie
van Pesquet volgens welke de gehele aan
slag doorgestoken kaart met het slachtof
fer Mittei'rand zou zijn geweest.
De Franse scherpslijpers gingen blijk
baar volgens een vast scenario te werk.
Eerst hun politieke tegenstanders angst
aanjagen en vervolgens te pogen ze in hun
netten te vangen. Het resultaat van een
aanslag kon dan tweeledig zijn. Ofwel de
tegenstander werd uit de weg geruimd, zo
als 'de laatste jaren met zovele liberale
politici vooral in Nooi"d-Afrika is gebeurd,
ofwel ze werden in hun eer of menselijke
waai'digheid aangetast en zo politiek on
schadelijk gemaakt, het doel dat Pesquet
met Mitterrand al bereikt meende te heb
ben.
Schuld
Er is intussen eveneens uitgekomen,
dat Pesquet en Dahuron samen ook nog in
een proces ..gewikkeld waren over een
schuld van twee miljoen'franc, die nog tus
sen de hei-en vex-effend moest worden. Door
die schuld zou nu ook kunnen worden ver
klaard waarom de tuinman Dahuron zich
zo gehoorzaam leende voor het karwei met
de mitrailleur, een opdracht die over het
algemeen niet onder de taken van tuin
lieden pleegt te vallen.
Mitterrand, die voor de tweede keer is
verhooi-d door de senaatscommissie, wel
ke een rapport over de opheffing van zijn
parlementaire onschendbaarheid moet
opstellen, lijkt de verdex-e ontwikkeling
van deze affaire nu wel met een gerust
hart te kunnen afwachten. Hij had er ze
ker beter aan gedaan het voorbeeld van
Bourgès-Maunoury te volgen, maar aan
de andere kant is het begrijpelijk, dat
iemand die, als Mitterrand, dagelijks
dreigbi'ieven ontving, waarbij de onverla
ten ook zijn vrouw en kinderen niet ont
zagen, in een angstpsychose kon geraken,
waardoor een koele beoordeling niet al
tijd bevorderd werd.
NYACK, New York (UPI) De 77-
'jai-ige schrijver, lei-aar en held uit de eer
ste wereldoorlog, Paul Perigord, is vox-ige
week aan een hai-taanval overleden.
Hij werd in Toulouse in Fx-ankrijk geboren
maar ging in 1902 naar de Verenigde Sta
ten. Hij studeerde aan de Harvax-d-univer-
siteit en kwam in 1914 als soldaat in
dienst. Hij bereikte de rang van kapitein
en ontving verschillende onderscheidingen,
ondermeer het „Croix de guerre".
Toen hij uit de militaire dienst was
teruggekeerd schx-eef hij verschillende
boeken over geschiedenis en politiek en
maakte een rondreis door de Verenigde
Staten om het voorstel van px-esident
Woodrow Wilson voor de Volkenbond te
px-opageren.
De Nederlandse spoox-wegen zullen be
gin 1961 een nieuwe beveiligingsinstallatie
in bedrijf stellen op het 60 km. lange baan
vak Nijmegen-Blerick. Bij een Amerikaan
se industx'ie hebben de spoorwegen een af
standsbedieningsinstallatie besteld, die be
gin volgend jaar zal worden geïnstalleerd.
Alle overwegen zullen worden geautoma
tiseerd en het baanvak zal geschikt wor
den gemaakt voor het rijden met een snel
heid van 125 km. in plaats van, zoals thans,
90 km. per uur.
of het niet mogelijk is een deel der kosten
ten laste van het nageslacht te bx-engen'
door middel van een lening. Het zou dit na
geslacht immers veel meer kosten om de
gevolgen van de vertraging der inpolde
ring ongedaan te maken.
Al de door mej. Van den Ban genoemde
uitwijkmogelijkheden achtte prof. Thijsse
lapmiddelen met ongewenste consequen
ties. Hij voelde ook niets voor uitbreiding
op afstand. Er zijn wettelijke maatrege
len op bestuurlijk niveau nodig. Prof.
Thijsse achtte een overkoepelëhd or
gaan voor het Gooi nodig met vergaande
bevoegdheden op een beperkt terrein.
Voor het verkrijgen van een oplossing zal
men ook over provinciale grenzen moeten
stappen.
Besloten werd een audiëntie bij de mi-
nister-president aan te vragen om de con
clusies van het congres toe te lichten.
