r
PATS
Ex-Oostenrijker Schlamm preekt
„preventieve oorlog
Natü-raLax
4ÏSéPA
Van dag tot dag
Schlamm d'rubër!
3
J
Kort nieuws
Westduitse socialist eist uitwijzing van deze
Amerikaanse opruierin woord en geschrift
Baliet voor abonnees
Haarlems Dagblad IJmuider Courant
Op cle
<~Pra.atóteel
met minder werk
de mooiste glans
Oostduitse CDU doet aanval
op bisschop Dëpfner
DONDERDAG 12 NOVEM
BER 1959
Elders in dit blad zijn verontrustende
bijzonderheden weergegeven, die onze
correspondent in Bonn mededeelt over de
activiteit van een vreemde figuur in West-
Duitsland, een zekere William Schlamm.
Deze Amerikaan, van huis uit Oostenrij
ker, heeft in zijn merkwaardig verleden
het fascisme bestreden, het pacifisme ge
predikt en het communisme gebrand
merkt doch in Amerika is hij volkomen
overstag gegaan en thans kan men hem
beschouwen als de profeet van een Derde
Wereldoorlog.
Hij is een vlot publicist en journalist en
beschikt bovendien over een gedegen ken
nis van de Europese geschiedenis. Vol
gens hem is uit die geschiedenis slechts
één les te trekken: West-Europa moet ten
oorlog trekken tegen Sovjet-Rusland om
de Duitse grenzen van 1933 te herstellen.
Hij predikt een kruistocht tegen het com
munisme en een militair bondgenootschap
daartoe tussen Duitsland en Amerika, dat
volgens hem een onweerstaanbare stoot
kracht zou krijgen en openlijk het herstel
van Groot-Duitsland onder Westduitse
soevereiniteit als oogmerk zou kunnen
voeren.
Wat ook het verleden van deze Schlamm
moge zijn, in het heden ontwikkelt hij een
uiterst gevaarlijke en verontrustende ac
tie. Het gevaarlijke en verontrustende zit
niet in de eerste plaats verscholen in zijn
optreden in het openbaar, doch in zijn
mogelijke invloed op Westduitse politici,
die ertoe zouden kunnen worden gebracht
de theorie van Schlamm tot de hunne te
maken doordat zij in de huidige Duitse si
tuatie geen andere, directe mogelijkheden
tot oplossing van het Duitse vraagstuk
zien.
De impasse in dit vraagstuk, die een
steeds dieper wordende kloof graaft tus
sen de twee delen Duitsland, knaagt aan
het hart van elke Duitser. Niet alleen aan
dat van de nationalisten, die dromen van
een nieutoe Duitse grootheid en een re
vanche op het barbaarse Oosten, doch ook
zeer zeker aan het hart van hen, die de
communistische druk op hun landgenoten
en vercommunisering van het hele leven
in Oost-Duitsland als een permanente toe
stand zijn gaan zien.
Men kan begrip hebben voor de gevoelens
van deze laatsten, doch niettemin een ge
welddadige bevrijding van Oost-Duitsland
ten stelligste verwerpen als een onbruik
baar en in zijn gevolgen onaanvaardbaar
middel tot oplossing van het probleem.
Vooral, omdat het geen oplossing zou zijn,
doch een ramp voor Duitsland, Europa en
de gehele wereld.
Schlamm echter gaat veel verder dan de
eis tot bevrijding van Oost-Duitsland. Hij
drijft naar een oorlog tussen het Westen
en de Sovjet-Unie en realiseert zich daar
bij zeer duidelijk, dat die niet zou kunnen
volgens hem zelfs niet zou mogen
ophouden aan de Oder. Hij stelt zich de
verovering van alle Sovjetrussische satel
lieten voor en ongetwijfeld ook een ver
nietiging van het regime in Moskou.
Hij stelt zich met name precies datgene
voor, wat Hitier zich in zijn waanzin heeft
voorgesteld en hij houdt, evenals zijn lu
gubere landgenoot destijds, geen rekening
met wat die eenmaal ontbrande strijd zou
kosten aan mensenlevens en materiële
waarden. Hij staart zich blind op het Duit
se „Sieg"-ideaal en is, even irreëel als
Hitier, overtuigd van de mogelijkheid om
met een moderne oorlog „een nieuwe or
de" in Europa te vestigen. Een orde van
Duitse makelij, door een offensieve oorlog
voorbereid en door een na-oorlogse ter
reur in stand gehouden. Dit alles zegt hij
niet met zoveel woorden. Hij is handig ge
noeg om dit beeld te camoufleren achter
een scherm van op de Duitse vaderlands
liefde speculerende taferelen, die de Duit
sers aanspreken en hun aarzelend doen
zeggen: „Ja eigenlijk heeft hij wel ge
lijk."
Onze correspondent verwacht niet, dat
de eis van de vooraanstaande socialist
Bögler om Schlamm over de grens te zet
ten, door Bonn zal worden ingewilligd. Het
gif heeft reeds zijn werk gedaan in de
vorm van een zeker succes bij de openba
re mening in West-Duitsland. Bonn wil die
mening niet gaarne weerstreven. Doch
dat de Westduitse regering een (buiten
landse) adder koestert door Schlamm zijn
gang te laten gaan, is blijkbaar niet alleen
Bögler maar ook anderen volkomen dui
delijk.
Advertentie
de wens van ieder meisje
van f. 3,75 tot f. 28.50
Gift van Simavi. De vereniging voor
medische hulp aan tropenland „Simavi".
'leeft f 115.000 aan giften door het Neder-
'andse volk ter beschikking gesteld van
Nederlands Nieuw-Guinea. f 25.000 is be
stemd voor de bouw van een consultatie
bureau voor tuberculose-patiënten te Fak-
Fak, f 25.000 voor eenzelfde bureau te
Manokwari, 10.000 voor de aankoop van
een cardanosc'oop voor Manokwari en
55.000 voor de bouw van ziekenzaaltjes
voor tuberculosepatiënten en leprozerieen.
(Van onze correspondent in Bonn)
De voorzitter van cle Westduitse socialistische partij in het district Palts,
Bögler, heeft dezer dagen deining veroorzaakt toen hij op een conferentie van
partijfunctionarissen te Neustadt in vervolg op de vele aanvallen op de Oosten
rijks-Amerikaanse auteur William S. Schlamm van de regering te Bonn eiste,
dat zij'Schlamm over de grens zou zetten. Volgens Bögler gaat het niet aan,
dat een buitenlander zich in de zaken van het Duitse volk mengt, zoals Schlamm
dat zijns inziens doet. In boek en woord ondersteunt Schlamm de gedachte aan
een preventieve oorlog tegen de Sovjet-Unie.
Daarmee is een man in opspraak geko
men, die in de Bondsrepubliek de afgelo
pen maanden een bijzondere rol heeft ge
speeld. Het begon met de publikatie van
zijn in Zwitserland uitgegeven boek „Die
Grenzen des Wunders", waaruit blijkt, dat
Schlamm geen onbekende in de Duitse po
litiek is: van huis uil Oostenrijker met
linkse sympathieën werd hij in 1933 hoofd
redacteur van de pacifistische „Welt-
bühne" in de plaats van de door de nazi's
in een concentratiekamp gezette Carl von
Ossietzky, Nobelprijswinnaar voor de vre
de in 1936. Tot 1938 trachtte Schlamm van
Wenen en Praag uit vele linkse intellectue
len tegen fascisme en bolsjewisme in het
geweer te brengen. In 1938 emigreerde hij
naar Amerika, waar hij het bracht tot
plaatsvervangend hoofdredacteur van het
weekblad „Time" en voorts Europees cor
respondent werd van het bekende blad
„Fortune".
Kruistocht
Journalistiek een door de wol geverfd
publicist met grote kennis van de Euro
pese geschiedenis van de laatste vijftig
jaar, schreef Schlamm het vorige jaar het
bijna opruiende „Die Grenzen des Wun
ders". De belangrijkste stellingen van dit
boek, waarvan in korte tijd zestig tot ze
ventig duizend exemplaren in de Bondsre-
publeik zijn verkocht, komen op het vol
gende. neer:
West-Duitsland vormt thans de mach
tigste natie van West-Europa omdat de
Bondsrepubliek niet de behoefte heeft het
verleden voort te zetten. Waar hij zo ener
zijds de Westduitsers een pluim op de-
hoed steekt, daar trapt hij anderzijds de
Westduitse bevolking het moeras in we
gens haar steeds groter wordende gemak
zucht en het zich verre houden van de po
litiek. Hij looft en trapt zo lijkt het
ten einde de Westduitser wakker te maken,
hem de grenzen van het „Wirtschaftswun-
der" te tonen en hem op te wekken zich
klaar te maken voor een nieuwe kruis
tocht. Boven alles prijst hij Adenauer,
maar hij veroordeelt bij voorbeeld Krupp,
omdat deze met de Sovjet-Unie handel
drijft
Zijn boek is voor alles een oproep tot een
kruistocht tegen het communisme, tegen
de Sovjet-Unie in het bijzonder. Dreig de
communisten met oorlog, aldus Schlamm
want oorlog wekt bij de communisten
onbehagen, omdat zij de ontwikkelingen
van een oorlog onmogelijk kunnen voorspel
len. Ga met dat dreigement zo vei\ dat
men bereidheid toont daadwerkelijk een
offensieve oorlog te voeren ten einde de
eenmaal gestelde eisen te verwezenlijken.
Het Westen, zo meent Schlamm, moet de
Sovjet-Unie zo lang en zo sterk onder druk
zetten, dat de Russen Oost-Duitsland ver
laten. Die kans zit er volgens hem in, om
dat het communisme veel gevoeliger is
voor een oorlogsdreiging dan het Westen.
Ontwikkelt de politiek zich zoals Schlamm
zich dat voorstelt, dan kan er na het terug
trekken der Russen uit Duitsland een vre
desverdrag voor geheel Duitsland worden
gesloten met als uitgangspunt de grenzen
van 1933.
In feite komen Schlamms opvattingen
neer op Dulles' „Roll Back"-theorie van
enige jaren geleden, waarbij de bedoeling
voorzat de communisten uit Oost-Europa
te verdrijven, maar dan een „Roll back"
op brede grondslag en in grootse stijl. In
deze westelijke politiek der sterkte vormen
de Verenigde Staten en de Bondsrepubliek
de spil, waarom alles moet draaien. Het
is duidelijk dat Schlamm hieruit afleidt
dat een eventuele neutralisering van West-
Duitsland onvermijdelijk zal leiden tot het
uiteenvallen van de Noordatlantische Ver
dragsorganisatie, voorts dat zelfs maar een
de facto-erkenning van 't regime Ulbricht
over Oost-Duitsland dodelijk voor 't Wes
ten zal zijn en dat een verbod van kern
bommen het Westen juist die wapens uit
de handen zal slaan, waarmee het zich niet
slechts moet verdedigen, maar waarmee
het ook moet handelen.
„Het Westen", aldus Schlamm „moet,
wanneer het in leven wil blijven, vastbe
sloten zijn oorlog te voeren. Want om op
de oorlog voorbereid te zijn, is niet ge
noeg". Alleen zo kan men het communis
tische streven om de wereld te veroveren,
zonder daarvoor een nieuwe wereldoorlog
te ontketenen (en dat wil Moskou zijns in
ziens), met succes bestrijden, aldus
Schlamm. Hierom beveelt Schlamm een
bondgenootschap tussen Amerika en West-
Duitsland aan. een openlijke alliantie
waarbij Bonn een onbeperkte Amerikaan
se ondersteuning zou krijgen, daardoor zou
de Duitse stootkracht tegen het Oosten on
weerstaanbaar worden en openlijk erkend
worden dat deze Amerikaans-Duitse allian
tie ten doel heeft de Westduitse soevereini
teit over V/est- en Oost-Duitsland te vesti
gen. Daarmee zou het Westen voor het
eerst na 1945 in het offensief tegen Rus
land komen.
„Invitatie tot zelfmoord"
Schlamms boek is even hartstochtelijk
bestreden als het geschreven is. Men heeft
gezegd, dat het in praktijk brengen van
dergelijke denkbeelden van Duitsland een
kerkhof zal maken. Een uitnodiging tot
zelfm'oord, zeiden sommigen. Anderen
vielen Schlamm wel aan, maar meenden
dat hij eigenlijk gelijk had een gelijk
dat evenwel in het Westen niet in daden is
om te zetten.
Schlamm heeft het bij dit boek niet ge
laten. Als een propagandist voor zijn op
vattingen reisde hij de afgelopen maan
den door de Bondsrepubliek om lezingen
te houden, hij liet zich in het bekende (of
beruchte) weekblad „Der Spiegel" inter
viewen en zei ook daarbij krasse dingen:
De voorstelling van Het Nederlands Ballet op DINSDAG 17 NOVEMBER
a.s. in de Stadsschouwburg te Haarlem zal plaatsvinden onder de
auspiciën van
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Uitgevoerd zullen worden de balletten: Concerto Barocco, Grand Pas
Classique, De Verloren Zoon en Suite en Blanc. Gast-soliste is de befaamde
Irène Skorik.
Voor de lezers van onze bladen hebben wij een belangrijke reductie op
de toegangsprijzen weten te verkrijgen. De prijzen bedragen:
Stalles, balcon, frontloge 5.— voor 4.—
Parket 4.25 voor 3.25
Parterre, zijloge 3.25 voor 2.50
Ainph. theater 2,50 voor 2.—
Gaanderij 1.25 voor 1.—
In onze bladen, van ZATERDAG a.s. zal een
drukt. Tegen inlevering van deze bon aan de kassa van de Schouwburg
kunnen 2 kaarten tegen de gereduceerde prijs gekocht worden.
Advertentie
A eindmaat
day in da# uit
de regelmaat van de klok.
Een uitkomst bij hardnekkige verstopping. 60 tabl.f 1.35
hij verklaarde onlangs te Dusseldorp voor
Ruhr-industriëlen dat de Bondsrepubliek
nauwelijks nog een toekomst heeft, omdat
Londen en Washington volgens hem de
Russen hebben toegezegd het Oostduitse
regime de facto te erkennen. Eisenhower
zpu dat Adenauer geschreven hebben, het
geen te Bonn scherp is ontkend. Een er
kenning van Oost-Duitsland leidt volgens
Schlamm lot het einde van de Bondsrepu
bliekVerleden week zag men
Schlamm tijdens het felle debat over de
buitenlandse politiek op de tribune van de
Bondsdag te Bonn zitten. Men nam
waar, dat hij met Freiherr zu Gutenberg
van de C.D.U. dineerde en men hoorde de
ze jonge, voortreffelijk sprekende baron
in de Bondsdag des avonds het S.P.D.
Duitsland-plan afkraken op een wijze, die
de socialistische leiders diep trof en men
zei daarna te Bonn: „Schlamm spreekt in
de Bondsdag
Zo staat William S. Schlamm in het felle
licht van de politieke publiciteit in de
Bondsrepubliek. Een scherpe, steeds
doordravende profeet, die met vele „in-
diens" en „wanneers" werkt, een „Kalter
Krieger" van formaat, een man die de
hardheid predikt en die voortdurend
spreekt over „de laatste kans van het
Westen" en „de ondergang van Duits
land". Kortom een Europese Amerikaan,
die bepaalde Westduitse politici in hoge
mate verontrust. Maar dat hij uitge
wezen zal worden, nadat zijn boek. zijn in
terviews, zijn gesprekken zo veel succes
hebben geboekt, lijkt hoogst onwaar-
li jk.
Dit decente en beheerste
blad heeft zich' gisteren be
perkt tot de blote mededeling,
dat onze landgenote Corinne
Rottschafër in Londen de titel
„Miss World" heeft veroverd.
Het gaf daarbij een passend
plaatje van de winnares en
ging zich op geen enkele wijze
te buiten aan enthousiasme
Dat was goed het sierde de
redactie en het onderstreepte
de serieuze instelling van de
redacteur Buitenland, die na
een snelle blik op de vormen
van Corinne zich Ijaastig ver
diepte in de contouren der
Eu'-opese samenwerking.
En toch er moet nog een
enkel woord worden gezegd
over deze adembenemende
strijd, die eindigde met een
Nederlandse zege. Want nie
mand kan beseffen, hoe ener
verend die finale geweest is en
hoe er gevochten is met alle
wapenen der schoonheid. Mis
schien behoeft: alleen maar te
worden onthuld dat Corinne
won met een halve centi
meter een fractie dus, die
in het dagelijkse leven achte
loos voorbijgegaan wordt, doch
die op het Londense podium
beslissend was. Wat is een
halve centimeter, vergeleken
bij de afstanden in het heelal?
Niets. Doch in de kleine we
reld der menselijke schoon
heid kan het. de toets der vol
maaktheid zijn.
Terwijl deze overwegingen
zich aan mij opdringen, stro
men nadere berichten uit Lon
den binnen. In hun sobere
persbureaubewoordingen ge
ven zij een mozaïekbeeld van
wat zich daar in de hel van
Piccadilly heeft afgespeeld. Bij
stukjes en beetjes komt de
Nederlandse triomf ten voeten
uit vóór ons staan. Daar is
weer eens getoond, waarin een
'dein land groot kan zijn: Co-
-inne had de maten 93, 56 en
'3 centimeter.
Hoe komen wij. Nederlan
ders, plotseling zo wereld-
mooi? Er zijn eeuwen van
achterstand ingehaald er is
gewerkt en geploeterd in stil
te, achter tullen gordijntjes en
in de beslotenheid van onze
intieme, Nederlandse binnen
huisjes. De Missen kwamen en
gingen, jaar na jaar, en de
wereld raakte eraan gewend
dat de Nederlandse nationali
teit door afwezigheid schitter
de op het platvorm der bolle
vormen. En nu, met één klap'
alle buitenlandse Venussen
liggen om als kegels, en
de Nederlandse kegel staat
overeind in het glanzend licht
van de BBC-televisieschijn-
werpers. Generaties is er aan
die ene halve centimeter ge
werkt. Wij zijn niet tevi-eden
geweest met 'twee millimeter,
met vier millimeter. Wij heb
ben de stroom van misprijzen
over onze Nederlandse hoof
den laten gaan en zijn onver
droten blijven zwoegen tot we
bereikten wat we in onze har
de koppen hadden: een halve
centimeter.
Dat is Nederlands. Dat is
oer-Nederlands. Wij mogen
thans op onze triomferende
borsten kloppen en zeggen:
..Laat de buiténwereld nu be
schaamd de hand in eigen (te
kortgeschoten) boezem steken
en toegeven dat het kleine
land aan de Noordzee nog wal
anders kan voortbrengen dan
bloembollen".
Het is trouwens geen wonder
dat Corinne ónze Corinne
gewonnen heeft. Met de sim
pele ongekunsteldheid harer
Hollandse jeugd heeft zij zich
in de strijd begeven. Ver van
huis en haard, eenzaam te
midden van de verblindende
schoonheid der aarde, heeft zij
haar edele strijd gestreden.
Met inzet van al haar lichame
lijke gaven heeft zij zich mei
haar rivalen gemeten. Geen
geluid uit het vaderland drong
tot haar door, toen zij op het
oodium stond. Geen jubelkoor
van supporters zong het inspi-
-erende lied „Laat de leeuw
niet in zijn hemdje staan"
integendeel, zij stond als hei
ware verlaten in haar eigen
hemdje en niemand was er om
haar aan te moedigen. Geen
oranjezonnetje, geen roodwit-
blauwe vlaggetjes of beschil-
*iyyg|f
derde paraplu's. Zij had niets
dan zichzelf en die éne halve
centimeter.
En toch won zij. Ademloos
arriveerde zij aan de finish,
vijf millimeter vóór de jonge
dame uit Peru. De persbureaus
geven haar ontroerende, kin
derlijke reactie van dit groot
se moment: „Ik wilde gaan
huilen", zei ze, „maar ik dacht
dat ik het maar niet moest
doen, omdat het mijn opmaak
zou bederven". En met mee
slepende eenvoud vertelde ze
de verslaggevers: „Ik hoop dat
mijn titel me zal helpen, meer
geid te verdienen. Of ik wil
trouwen? O, ja! Maar ik wil
eerst een modezaakje begin
nen, want men moet iets heb
ben om op terug te vallen
Ziedaar dit kind van Hollandse
bodem, niet aangetast door de
•oem, doch in alles natuurlijk
m nuchter zoals het haar Ne
derlandse aard betaamt.
s>
De sportieve wijze waarop
Corinne de strijd gestreden
heeft heeft alom bewondering
gewekt. Zij had voor degenen,
die zij achter zich heeft ge
laten, louter vriendelijke woor
den. De tweede prijs was na
tuurlijk voor het meisje uit
Peru balsem op de wonde,
doch Corinne heeft dit onfor
tuinlijke schoonheidje uit
Zuid-Amerika volkomen ge
troost door haar toe te voegen:
„Jammer, hè?"
Men moét niet menen dat alle
mededingsters eenzelfde ziele-
grootheid vermochten op te
brengen. Met name „Miss USA"
heeft zich na de wedstrijd van
haar lelijkste kant laten zien
door een afschuwelijk gerucht
in de wereld te brengen over
het Hollandse meisje. Men
moet wel diep gezonken zijn
om op een dergelijke gedachte
te komen. Zij heeft namelijk
aan verslaggevers medege
deeld, er zeker van te zijn dat.
het „blonde wicht uit Amster
dam" haar belangrijkste maat
(die halve centimeter!) op
kunstmatige wijze had ver
groot. Deze Amerikaanse ver
dachtmaking is niet alleen een
belediging voor Corinne, het
is een vlek op het. hele Neder
landse borstkuras. Deze ver
dorven telg uit het land van
plastic en schuimrubber die
niet eens de semi-finale kon
bereiken ontzag zich bo
vendien niet, de krantenmen
sen in te fluisteren dat de
nieuwe Miss World een boe
zemvriend bij de jury had.
„De hele jury bestaat uit
boezemvrienden". gaf deze
miskende schoonheid minach
tend te kennen. En ofschoon
dat moeilijk tegen te spreken
zal zijn, moet men toch met
nationale verontwaardiging óp
komen tegen een dergelijke
onsportieve manier van doen.
Zoiets doet het Amerikaanse
prestige geen goed het is
een houding die men van de
machtigste natie ter wereld
niet verwacht. De machtigste?
Tja na al die mislukte ra
ketten en maansatellieten ook
nog deze internationale neder
laag. Tja, tja
Natuurlijk heeft Corinne de
beschuldigingen met nobele
verontwaardiging van de hand
gewezen. Eric Morley, de or
ganisator van de wedstrijd,
was zichtbaar pijnlijk getrof
fen door de Amerikaanse dolk
stoot in zijn rug. „Beslist niet
waar", zei hij, zowel ten aan
zien van de boezemvriend als
de boezemvulling. En Miss
Canada uitte zich zeer spor
tief, want ze werd niet eens
lot. de halve finale toegelaten
ook in deze zin: „Onzin".
De berichten blijven aan
houden. Steeds meer navrante
bijzonderheden druppelen uit
de Londense nieuwsbronnen
door tot de redactiebureaus.
We kunnen er slechts een
greep uit doen. Hier is er nog
een: „Corinne Rottschafër, het
schoonste meisje ter wereld,
heeft 500 pond gekregen en
een auto. Zij weegt 110 pond
en heeft geen rijbewijs." Hoe
vreemd kan het leven draaien!
Eerst 110 pond, geen rijbewijs
en verder helemaal niets. Nu
500 pond en een auto. Maar
Corinne blijft eenvoudig, zegt
ze. „Ik ga gewoon door met
mijn werk; ik ben model van
beroep en model blijf ik. Ten
zij ik een filmcontract krijg."
Een delicate bijzonderheid
wordt zojuist nog gemeld. De
vader van Corinne is lange tijd
schrijfmachinemonteur ge
weest, doch hij is nu opge
klommen tot vertegenwoordi
ger. Men moet niet sentimen
teel worden maar is het
niet frappant? Alle schrijf
machines ter wereld verkon
digen thans de roem en de
schoonheid van Corinne, de
dochter van een schrijfma
chinemonteur. En nu deze goe
de man vertegenwoordiger is
geworden, vertegenwoordigt
zijn dochter de nationale
schoonheid der Nederlandse
vrouwen op het internationale
podium.
Nog een bericht: „Corinne
spreekt Engels. Frans en Duits.
Zij heeft belangstelling voor
muziek, reizen en lezen".
Waaruit blijkt dat intellect
geen beletsel voor uiterlijk
schoon behoeft te wezen. En
verder: „Corinne heeft tegen
over verslaggevers verklaard,
dat zij de Engelse mannen heel
wat eleganter vindt dan de
Nederlandse. De Nederlandse
zijn helemaal niet aardig, zegt
zij."
Pats!
Wat zullen we nü krijgen''
De Eng de nederl ele-
gan
Voor ons heeft mej. C. Rott
schafër volkomen afgedaan
Het is een raadsel dat de jury
leden haar tot Miss World
hebben gekozen. Daar zal wel
wat anders tussen hebben ge
zeten. Schuimrubber! Kunst!
Het mooiste meisje van de we
reld?! En al die mooie meisje^
lie niét meegedaan hebber
ian?
üi
Ahum De Europese samen
.verking is trouwens
veel belangrijker.
liet sou best gaan
Het enige dat ik wil is bolletje.
De hele rest kunnen ze, wat mij betreft,
best een tijdje opschorten. Mensenlief,
wat zou een korte adempauze-van-alles
heerlijk zijn. Al onze heerlijke dagen, van
Moederdag tót (en met) Sinterklaas: van
Pasen tot Pinksteren en van Kerst tot Moe
derdag, zouden in het niet zinken bij één
Nietsweek, maar dan ook in de hele we
reld.
Als er maar eens één week was zonder
de ontdekking van een nieuw reinigings
middel, hoe slreepschoon ook; zonder één
nieuwe film en zonder dat de leiders der
wereld één woord zeiden of één ding de
den en een vergaderverbod voor de hele
wereld; niemand mag één afspraak maken.
Eén week alle vliegtuigen aan de grond,
alle treinen stop, alle schepen in de haven.
Geen diners, geen congressen, geen ont
vangsten, cocktailpartijen, Kamerverga
deringen. Alle ministers van de hele we
reld huisarrest; alle beurzen gesloten; al
le hotels en bioscopen en theaters en voor
al alle monden dicht.
Kunt u het zich voorstellen hoe heerlijk
dat zou zijn? Zó heerlijk, dat wij het lang
zaam zouden kunnen opvoeren tot een
maand, tot twee maanden, misschien zelfs
wel tot een jaar.
Het begintijdstip zou natuurlijk lang van
te voren bekend moeten worden gemaakt,
ivant als alle vervoer onverwacht zou stop
pen, zouden wij met ons allen van honger
omkomen. Als het tactisch en praktisch
zou worden voorbereid zouden wij alle
maal onze blikken in de toekomst kunnen
slaan en voor de toekomst kunnen in
slaan.
Allemaal lekker thuis blijven en eens
goed en zwijgend nadenken over alle onno
dige misbaar, dat wij op normale dagen
met ons allen plegen te maken. In ieder
geval zouden wij dan tot de conclusie ko
men, dat op z'n minst de helft van al dat
spektakel nutteloos is.
Het eigenaardige is, dat, nog maar een
jaar of vijf-a-tienduizend terug, het inder
daad zo toeging in de ivereld. Er waren
geen top- of andere conferenties, niemand
snelde van de éne plaats naar de andere,
er bestond op de hele wereld niet één ver
gaderzaaltje, noch een trein of een vlieg
tuig. Iedereen zat in zijn eigen hol, zorgde
voor zijn eigen voer en had nooit vergade
ring. Er bestonden geen verenigingen voor
alles. Geen mens had er een idee van wat er
op vijf kilometer afstand van zijn hol ge
schiedde en als iemand ging schreeuwen,
hoorde geen mens het, die een halve kilo
meter van de schreeuwer af woonde.
Het eigenaardige is, .dat het allemaal
goed is gegaan, anders liepen wij nu met
ons allen niet zo proper en net-in-de-kleer-
tjes over straat. Want wij zijn uit die ver-
gaderingloze, congresloze, cocktailloze,
filmloze, afspraakloze, loze mensen voort
gekomen.
U ziet dus dat het best gaat.
Waarom doen wij het dan niet?
Elias
A dvertentie
Alleen
Peli
wrijfwas
bevat
bovendien
Vlidosol
tegen
houtworm
grote doos 58 ct reuze bus 115 ct
'h Erdal produkt, dus goed!
De Oostduitse „Christen-Democratische
Unie", die moet doorgaan voor een poli
tieke partij van rooms-katholielcen en pro
testanten in Oost-Duitsland, maar een sa
telliet is van de communistische partij,
viel zaterdag de rooms-katholieke bis
schop van Berlijn, kardinaal dr. Julius
Döpfner aan. Nadat een goede week ge
leden de Evangelische bisschop dr. Dibe-
lius het mikpunt was geweest, werd nu
Döpfner beschuldigd van het verlenen van
handlangersdiensten aan Dibelius. Döpf
ner heeft donderdag in de Oostberlijnse
Corpus Christi-kerk geëist dat men de
rechten van de mens op geloofs- en gewe
tensvrijheid zou respecteren.
Döpfner beschuldigde Oostduitse autori
teiten van bewuste veronachtzaming van
de religie, waarop de Oostduitse C.D.U.
hem dit weekeinde uitschold voor een „re
presentant van het clericaal-militaristi-
sche systeem". Men verwacht dat Döpf
ner gelijk in juni reeds voor geheel Oost-
Duitsland, verboden zal worden zijn werk
zaamheden ook in Oost-Berlijn te verrich
ten door hem te verwijten dat hij evenals
Dibelius heeft opgeroepen tot het plegen
van verzet tegen het communistische re
gime. Er zijn in Oost-Duitsland met zijn
zeventien miljoen inwoners ongeveer twee
miljoen rooms-katholieken en 1450 rooms-
katholieke geestelijken.
