Golden Fiction
Spaak wil bijstand aan mjnder-
ontwikkeld gebied stimuleren
r
DE
ZACHTSTE
VAN
ALLE
DE FMkM
H J Lamp
en kies
uit 947
'cadeau-ideeën i
Italië zendt met opzet geen
premier naar Sovjet-Unie
Ga 'ns
rondneuzen
bij
Van dag tot dag
Amerika saneert
basis in Turkije
Zo hoopt het een tegenbezoek van
Kroesjtsjev zelf te vermijden
Jiwtcxy Zoomets
CPraatótoel
Krijgt uw zoon oog voor „het schone geslacht?'
3
Minderheden
Dertien officieren moeten
in de V.S. terecht staan
Acheson houdt vast aan de politiek van Dulles
Menselijk
de
Parijs betuigt spijt jegens
Bonn over Bilbao-incident
DINSDAG 24 NOVEMBER 1959
De onrechtvaardigheid van de Indonesi
sche maatregelen tegen de Chinese klein
handelaren in de Westjavaanse dorpen is
een zaak, waarover zelfs Peking en For
mosa een zelfde standpunt innemen. In
het begin leek het in Indonesië alleen te
gen de Kwomintang te gaan, maar gaan
deweg werden de drijfveren achter deze
discriminerende maatregelen duidelijker:
zij kwamen voort uit het oude ressenti
ment tegen de handeldrijvende Chinese
middenstand. De Indonesische regering
probeert een objectieve kant aan deze be
denkelijke zaak te geven door haar een
plaats te geven in een sociaal hervor
mingsprogramma voor het platteland van
Java, maar de consequenties zijn dan toch
maar, dat duizenden Chinezen uit de des
sa's en de kampongs worden gezet en deel
gaan uitmaken van het grotestads-prole-
tariaat. Sinds overduidelijk is gebleken,
dat het hier niet alleen meer tegen de
Kwomintang, maar tegen de Chinezen in
Indonesië gaat, is de regering in Peking
van houding veranderd. Uit wat er offi
cieel bekend is geworden van de bespre
kingen van Subandrio in Peking, kon dit
nog niet zozeer worden afgeleid, maar
bevoegde waarnemers in Zuidoost-Azië we
ten te melden, dat er binnenskamers har
de woorden en dreigementen van Chinese
zijde zijn gevallen. De Chinese ambassa
de in Djakarta heeft inmiddels in het open
baar stelling genomen en dat haar func
tionarissen het Indonesische optreden niet
met lede ogen aanzien, blijkt wel uit het
inmiddels uitgevaardigde verbod voor
Chinese diplomaten om de Westjavaanse
dorpen te bezoeken.
China kan voor zijn verontwaardiging
over de Indonesische maatregelen geen
communistische motieven aanvoeren. De
ontbinding van de Chinese tussenhandel
op Java laat zich juist met communisti
sche argumenten uitstekend verdedig-
zij kan uitgelegd worden als de overgang
naar een coöperatief bestel. Het lijdt dan
ook nauwelijks twijfel of Subandrio heeft
bij zijn bezoek aan Peking de zaken in
deze geest toegelicht.
Ook in Peking is de natuur sterker dan
de leer. De kwestie van de Chinese minder
heid of er nu veel of weinig commu
nisten onder zijn dreigt de vriendschap
tussen twee antikoloniale Bandoenglan-
den te verstoren.
Minderhedenkwesties kunnen soms op
verrassende wijze het samengaan van lan
den in eenzelfde strijd (zoals hier tegen
het kolonialisme) doorbreken.
Zo signaleerde de New York Times dezer
dagen een verwijdering tussen de Afri
kaanse en de Aziatische landen, welke on
der meer tot oorzaak zou hebben de ressen
timenten tegen de Indische minderheden
in een aantal Afrikaanse landen. Deze In
diërs nemen dezelfde positie in als de Chi
nezen in Indonesië. Menig onafhankelijk
heidsstreven in Afrika gaat gepaard met
haat jegens de daar gevestigde Indiërs.
De uitingen daarvan zijn het Afro-Azia-
tisch „blok" niet ten goede gekomen, met
name door de toenemende afzijdigheid van
de leidende Aziatische mogendheid India.
Advertentie
spaar de wikkels voor
6 nieuwe series
sprookjes-borduurkaartjes
ROME (UPI) Dertien officieren van
de Amerikaanse luchtmacht (de gehele
top van de bevelsorganisatie op de NAVO-
vliegbasis Izmir in Turkije) zijn gezien
hun activiteiten op de zwarte markt, over
geplaatst naar Amerika. Hun overplaat
singen, en de processen die tegen hen zul
len worden gevoerd, zijn het resultaat van
een onderzoek dat door generaal-majoor
Carroll is ingesteld, op klachten van de
Turkse autoriteiten. Bij het proces tegen
vier Amerikaanse militairen is namelijk
gebleken dat talloze Amerikaanse militai
ren zich in Turkije bezighouden met de
illegale geldhandel, waarbij grote winsten
worden gemaakt. Niet alleen zijn dertien
officieren overgeplaatst, ook tien minde
ren zijn verwijderd van Izmir. Het schan
daal is, zoals eerder werd bericht, begon
nen met de arrestatie van vier onder
officieren en minderen, wegens transac
ties met dollars en Turkse ponden. De
vier verklaarden, dat zij door de politie
mishandeld waren. Hun klacht werd door
verschillende hoge officieren ondersteund
en er volgde een breed opgezet onderzoek.
Het programma van gedwongen over
plaatsingen is, naar in gezaghebbende
kring vernomen wordt, nog niet afge
werkt: in totaal is van veertig tot vijftig
Amerikanen op de vliegbasis van Izmir
gebleken dat zij zich aan geldtransacties
hebben schuldig gemaakt.
Advertentie
EEN LAURENS PRODUCT
De parlementsleden der NAVO-landen,
die te Washington in conferentie bijeen
zijn geweest, hebben voorgesteld, dat do
Organisatie voor Europese Economische
Samenwerking een conferentie zal beleg
gen, waar vooraanstaande economen zou
den moeten vaststellen welke behoeften er
bij de minderontwikkeldc landen bestaan
en hoe de beter bedeelde staten daarin
zouden kunnen voorzien. Dit voorstel
kwam tot stand op dezelfde dag, dat
Paul Henri Spaak, de secretaris-gene
raal van de NAVO, een dringend beroep
deed op de bondgenoten tot economische
samenwerking, juist in de hulp aan te wei
nig ontwikkelde landen. In deze sector
verwacht Spaak een groot communistisch
offensief, dat hij even gevaarlijk acht als
de militaire dreiging, die destijds de stoot
heeft gegeven tot de vorming van de
Noordatlantische Verdragsorganisatie.
Spaak sprak zijn rede voor de vuist uit,
en ongetwijfeld tot groter welsprekend
heid, in het Frans. Zijn betoog maakte ken
nelijk indruk en de aanbeveling voor de
economische conferentie tot „definitieve
vaststelling" van de nood der behoeftige
landen, viel er op gelukkige wijze mee sa
men. Er is echter wel haast bij deze zaak.
want men mag aannemen dat de plannen
voor de communistische activiteit op dit
gebied geen speciale conferentie meer be
hoeven.
Uit de grote rede, van Dean Acheson
voor de parlementsleden van de NAVO is
duidelijk gebleken dat in vele NAVO-lan
den ernstige beduchtheid bestaat over
westelijke concessies inzake Berlijn. Geen
enkele keer applaudisseerde de vergade
ring zo nadrukkelijk en lang als na de re
de, waarin Acheson, Trumans minister
van Buitenlandse Zaken, waarschuwde,
dat terugtrekking uit Berlijn, terugtrek
king uit Duitsland kon betekenen en dat
terugtrekking uit Duitsland zou inhouden,
dat de Amerikaanse troepen het vaste
land van Europa zouden verlaten. Kort
samengevat komt Acht.sons zienswijze
hierop neer: Het Westen is noch in kern-
noch in conventionele wapens voldoende
sterk. Wanneer men zegt, dat men wenst
te onderhandelen over Berlijn, betekent
dit, dat men een goed klinkende formule
wil zoeken om concessies te doen en deze
concessies dreigen te leiden tot
wat Kroesjtsjev beoogt, terugtrekking
van Amerika uit Europa. Acheson zou op
een topconferentie niet willen onderhande
len over Berlijn, doch over een zekere ma
te van ontwapening, waardoor de militai
re trefkracht der grote mogendheden zou
worden verminder. Hij lijkt te denken
aan de mogelijkheid om kernwapens in
aantal te beperken.
Alle leden van de oppositiepartijen in
Groot-Brittannië e n West-Duitsland ble
ken het niet met Acheson eens te zijn. De
heer Vermeer van de Nederlandse Partij
van de Arbeid had grote waardering voor
Achesons rede, die veel critiek inhield ten
aanzien van de koers, die Eisenhower en
Herter thans voorstaan. George Brown,
defensie-deskundige van de Britse Labour-
partij vond het evenwel „belachelijk" om
te beweren dat terugtrekking uit Duits
land terugtrekking uit Europa zou beteke
nen. Onderhandelingen over Berlijn be
hoefden volgens dit welsprekende parle
mentslid geenszins te betekenen, dat men
Kroesjtsjev zijn zin zou geven.
Het was wel een eigenaardige sensatie,
om na de dood van Dulles een spre
ker van Amerika's Democratische opposi
tie diens rol te zien overnemen. Zeer waar
schijnlijk zou Dulles het vrijwel woord
voor woord met Acheson eens zijn ge
weest. Maar ook zij, die de rede van
Acheson te steriel van inhoud achtten,
moesten toegeven dat dit in elk geval een
betoog was geweest op hoog niveau, een
beloog dat aanleiding kon geven tot naden
ken en debat.
MOSKOU (AFP) Het Russische par
tij-orgaan Pravda heeft scherpe critiek ge
leverd op de rede van oud-minister Ache
son waarin volgens het blad „werd ge
pleit voor een machtspolitiek".
Grote inspanning
(ANP) De Tweede Kamerleden, de
heren J. J. Fens en E. Vermeer zijn zon
dag per K.L.M.-vliegtuig uit New York in
Nederland teruggekeerd. Zij en nog zeven
andere Nederlandse parlementsleden heb
ben de conferentie bijgewoond. De heer
Fens verklaarde dat uit de rede van de
Amerikaanse minister van Buitenlandse
Zaken Herter duidelijk gebleken is, dat
Amerika zijn verplichtingen ten opzichte
van zijn bondgenoten volkomen zal nako
men, maar dat toch wel een grotere in
spanning van de bondgenoten wordt ver
wacht. De betekenis hiervan is, dat men
mag aannemen dat de vele reizen naar de
Verenigde Staten voor hulp en steun tot
het verleden zullen gaan behoren. Aan de
parlementsleden van de dertien landen is
zonder twijfel duidelijk gemaakt dat zij
bij hun regeringen dienen aan te dringen
op nog grotere inspanning ten aanzien van
de defensie dan tot nu toe is geschied. Een
van de resoluties sloeg op de samenwer
king tussen de economische en politieke
commissie van de NAVO, hetgeen nuttig
zal blijken te zijn aangezien het zwaarte
punt tussen de beide kampen in de wereld
steeds meer op economisch gebied is ko
men te liggen, iets wat in de toekomst nog
scherper vormen zal aannemen. Van be
lang is voorts geweest, dat de conferentie
in Washington is geweest, omdat de Ame
rikanen ditmaal als gastheren fungereer-
den hetgeen de persoonijke contacten ten
goede is gekomen.
(Van onze correspondent in Rome)
Togliatti, die ieder jaar de behoefte gevoelt zijn Italiaanse volgelingen haarfijn
uit de doeken te doen, hoe het allemaal is toegegaan in die nu al welhaast legen
darische dagen toen de rode revolutie in Rusland zegevierde, heeft dezer dagen
opzettelijk of bij vergissing iets gezegd, waarover heel wat te doen is in Italiaanse
politieke kringen. Na te hebben verklaard, dat zijn partij er met genoegen kennis
van heeft genomen, dat president Gronchi in januari een bezoek aan Moskou zal
brengen, ging hij voort: „Bij het tegenbezoek zullen de Italiaanse communisten in
Kroesjtsjev de man kunnen begroeten, die een steeds moderner richting geeft aan
de beschaving". Iedereen keek verbaasd, want juist tevoren was al bekend gemaakt,
dat president Gronchi op zijn reis vergezeld zal worden door de minister van Buiten
landse Zaken Pella, niet door de eerste minister Segni. Dit is een heel handige zet
van de Italiaanse regering. Op die manier bereikt men waarschijnlijk, dat het tegen
bezoek wordt gebracht door Vorosjilov, voorzitter van het presidium van de Opperste
Sovjet, en dus de gelijke in graad van Gronchi en door Gromyko, minister van
Buitenlandse Zaken. Hoe hoog die twee figuren in de Sovjet-Unie ook zijn gestegen,
hun persoon is niet omringd door die stralenkrans, die Kroesjtsjev onder de Italiaanse
communisten en in verdere linksgeoriënteerde kringen zo uiterst populair maakt.
Protocollair is alles in orde. Ook Moskou kan geen bezwaren opperen en toch meent
men zodoende te beletten, dat Kroesjtsjev Italië komt bezoeken, een bezoek dat de
communisten waarschijnlijk nog een miljoen stemmen erbij zou hebben bezorgd.
Bijna tegelijkertijd met het hier in Ita
lië twee dagen te vroeg verspreide be
richt, dat Eisenhower een bezoek aan
Rome zal brengen werd er melding ge
maakt van een Russisch voorstel, inhou
dende dat president Gronchi naar Moskou
zou worden uitgenodigd. Wel te verstaan
de officiële uitnodiging was op dat ogen
blik nog niet ontvangen. Het terrein werd
slechts verkend. Onmiddellijk ontstond
er grote opschudding. Voor ieder die ernst
maakt met de coëxistentie, is het duide
lijk, dat een dusdanig verzoek niet kan
worden afgewezen. Maar in rechtse krin
gen werden heel wat pogingen gedaan om
dit „nutteloze en weinig passende be
zoek" (wij citeren het orgaan der fascis
tische partij) te beletten. Met wat al te
grote ijver werd er betoogd, dat Italië
geen presidentiële republiek is zoals
Amerika en dat de president alleen dan
officieel het land kan vertegenwoordigen
wanneer dit geschiedt met goedvinden van
de regering. Er ontstond grote tweespalt
zoals gebruikelijk is zodra een onderwerp
te berde wordt gebracht, dat iets te ma
ken heeft met het einde van de koude
oorlog. Zelfs in het Vaticaan waren reac
ties merkbaar, wat ook wel begrijpelijk
is. Het is immers gebruikelijk, dat een
staatshoofd een officieel bezoek aan Rome
beëindigt met een bezoek aan de Paus
En daar rijzen natuurlijk moeilijkheden
Als Gronchi naar Moskou gaat, zo rede
neerde men, betekent dit dat Kroestsjev
naar Rome komt (aan Vorosjilov dacht
niemand!). Is het niet een beetje al te
gek, dat de Paus „godloochenaar nummer
één" bij zich zal moeten ontvangen? Er
zijn trouwens méér moeilijkheden. Het
Vaticaan onderhoudt geen diplomatieke
betrekkingen met de Sovjet-Unie en het
gebruik wil, dat een buitenlands staats
hoofd, wanneer hij de Paus een bezoek
brengt, vertrekt uit de ambassade of uit
het gezantschap van zijn eigen natie. La
ter brengt dan de kardinaal-staatssecreta
ris een tegenbezoek aan het betrokken
staatshoofd in diezelfde diplomatieke ze
tel. Hoe zou dus zulk een bezoek van
Kx-oestsjev, even aannemende dat de
Paus bereid zou zijn hem te ontvangen,
moeten worden geregeld?
Die laatste moeilijkheid doet zich na
tuurlijk evengoed voor, wanneer straks
Vorosjilov naar Rome zal komen en het
is helemaal niet uitgesloten, dat men ten
slotte nog besluiten zal de hoge Russische
gasten niet te Rome te ontvangen, maar
in enige andere stad. waar president
Gronchi over een palcis beschikt.
Ontdooiing
Er zijn wel degelijk ook katholieke krin
gen die „de ontdooiing" toejuichen. We
menen de Paus daaronder te mogen reke
nen, gezien enkele uitlatingen in die geest.
Maar in een deel van de rooms-katholieke
pers en vooral in het orgaan van de Ka
tholieke Actie is men heel weinig ingeno
men met het bezoek van president
Gronchi aan Moskou.
De communisten wilden met alle geweld,
dat Gronchi zo spoedig mogelijk, liefst on
middellijk in het vliegtuig zou stappen.
„Politieke besprekingen tussen de Sovjet-
Unie en Italië hebben alleen zin wanneer
zij voorafgaan aan de conferentie der wes-
Advertentic
VERWULFT - TEL. 11605
UW SPEELGOEDZAAK
HOLYOKE (MASSACHUSETTS (UPI)
Vrijdag vroeg mevrouw Walsh de kas
sier van de Hadley Falls Trust Company
haar even een chèque voor 22,75 dollar uit
te schrijven. Toen ze thuiskwam en de
chèque bekeek zag ze, dat het er een voor
4.000.022,75 was, voor 4 miljoen gulden
méér dan zij gevraagd had.
De kassier, die de chèque uitgeschre
ven had, is op staande voet ontslagen. De
bankdirectie heeft zich heel beleefd tot
mevrouw Walsh gewend, met het verzoek
de chèque terug te geven.
Zolang de kassier niet teruggenomen is
weigert ze dat te doen. Ze vindt dat ver
gissen menselijk is en dat de bank zijn
kassier niet zomaar mag ontslaan.
De bank weigert, mevrouw Walsh haar
zin te geven en daarom houdt zij de chèque
aan toonder vast. Met een stokje van 4
miljoen dollar, dat is 15 miljoen gulden
achter de deur, probeert ze de bank tot
het inzicht te brengen, dat vergissen men
selijk is.
terse groten te Parijs". Het is een wat
zonderlinge redenering, omdat in de eer
ste plaats president Gronchi als staats
hoofd boven en buiten de politiek staat en
in de tweede plaats Italië bij die bespre
kingen te Parijs niet is vertegenwoordigd.
Daarentegen vond men, dat als een Rus
sische uitnodiging dan heus niet kon wor
den afgewezen, het in ieder geval wense
lijk was, dat Gx-onchi pas tegen het einde
van het voorjaar, dus na de „topconfe
rentie", naar Moskou zou gaan. De rege-
ring heeft de gulden middenweg gekozen
en Moskou laten weten, dat een invitatie
vóór de maand januari door de president
zou worden aangenomen. De nauwkeurige
datum en de duur van de reis laat men aan
de Russen ovex\ De vondst om niet Segni
maar Pella als vertegenwoordiger dei-
regering aan de px'esident toe te voegen,
maakt dat thans vrijwel iedereen tevre
den is.
De eerste Italiaanse minister, die Mos
kou heeft bezocht, is de minister van bui
tenlandse handel. Del Bo, een tot de rich
ting Fanfani behorende en dus niet al te
conservatieve christendemocraat. Hij
heeft belangrijke contracten afgesloten
en het handelsverkeer tussen Italië en de
Sovjet-Unie zal zeker in omvang toene
men. Onder meer gaat de Montecatini
aan gene zijde van het ijzeren gordijn een
onderneming stichten. Del Bo heeft ook
gesproken over de tienduizenden Italiaan
se militairen, die niet zijn teruggekeerd
uit Russische krijgsgevangenschap en
over wier lot niets bekend is. De Russen
hebben altijd volgehouden, dat er geen
Italiaanse ex-militairen meer in hun land
zijn. Thans heeft Kroestsjev toestemming
gegeven om een Italiaanse Rode-Kruis-
missie naar de Sovjet-Unie te sturen, die
daar opspormgswex-k kan verrichten. Zo
is er langzamerhand wel iets aan het ont
dooien, tot vreugde van degenen, die be
seffen dat koude oorlog gemakkelijk in
„warme" overgaat en dat dit, gezien de
huidige wapenen het algehele einde van
de menselijke beschaving zou betekenen
en tot spijt van hen en dat zijn er in Italië
niet weinig, wier invloed en prestige ge
heel is gegrondvest op de meest hax-dnek-
kige anti-Russische houding. Men zal.
laat ons dit althans hopen, aan beide zij
de van het „gordijn" moeten leren, dat
een coëxistentie mogelijk is, waai'bij de
staten zich niet in eikaars binnenlandse
aangelegenheden mengen.
Verdraaiing
Om nog even terug te keren tot de reis
van px-esident Gronchi. daar is een uiterst
onverkwikkelijk incident aan verbonden.
Dezer dagen heeft de pi'esident het be
stuur van de Italiaanse pei's bij zich ont
vangen, zoals hij gewoon is eenmaal per
jaar te doen. Het is gebi-uikelijk, dat van
die ontvangst alleen een officieel commu
niqués wordt gepubliceerd en dat geen der
aanwezige journalisten iets mededeelt
over wat de president heeft gezegd. Dit
maal heeft Vittorio Zincone van het zeer
rechtsgeoriënteerde Romeinse dagblad „II
Tempo", die voorzitter is van de Romein
se afdeling der persclub aan een collega
verteld, dat de px-esident onder meer ge
zegd zou hebben, dat het einde van de kou
de oorlog de veranderingen van vele din
gen met zich zal brengen en dat er in Italië
nog heel wat is. dat veranderen moet. Ook
de concordaten tussen staat en kerk zijn
voor wijziging vatbaax-. Die woorden zijn
in het genoemde blad afgedrukt. Onmid
dellijk heeft het Quirinaal een commu
niqué uitgegeven, waarin wordt gezegd
dat „politieke hartstocht soms maakt dat
bepaalde dingen verkeerd begrepen wor
den" en dat de px-esident nooit iets der
gelijks heeft gezegd. Uit px-otest tegen het
feit, dat een der leden van het bestuur zich
niet aan de gebx-uiken heeft gehouden en
een soort aanval tegen Gx-onchi (die in
rechtse kringen als te links woi-dt be
schouwd) is begonnen, is onmiddellijk
daarop het volledige bestuur van de Ita
liaanse pex-sclub afgetreden.
Het pijnlijke is, dat de „Tempo", een
van de bladen, die al het mogelijke doet
om de chi'istendemocraten steeds meer in
de richting van uiterst rechts en van de
fascisten te drijven, zelfs na het comuni-
qué van het Quirinaal en nadat alle aan
wezige pex-sonen hebben verklaard, dat
Zincone het volkomen mis heeft, min of
meer bij zijn lezing blijft. Men kan zich
voorstellen welk een indx-uk dit in katho
lieke kringen heeft gemaakt, waar het con
cordaat met Italië wox-dt beschouwd als
het. beste, dat de kerk ooit heeft afgesloten.
Dat veel Italianen daar andei-s over den
ken doet niet ter zake. Hier is de persoon
van de president der republiek in het ge
ding en een dagblad heeft aan een persoon,
die zich niet kan verdedigen (aan de pre
sident is het nu eenmaal niet mogelijk met
een courant in discussie te treden) woor
den in de mond gelegd, die deze kennelijk
nooit heeft, gezegd!
Het lot
Iemand heeft mij eens verteld, dat er
gens duizenden gloednieuwe auto's staan
opgeslagen, zijnde de onafgehaalde hoofd
prijzen uit de duizenden loterijen, die in
ons land vlijtig worden gehouden.
Een auto van mij is er niet bij, niet één.
Ik weet dit heel zeker, omdat ik altijd al
le trekkingslijsten opvraag, zorgvuldig na
kijk en vergelijk met de bosjes loten, die
ik overal dwangmatig koop, want ik durf
ze niet te weigeren. Ik heb de lering eruit
getrokken, dat het mijn lot is loten te moe
ten kopen en er nooit iets mee te winnen.
Met geen ander vooruitzicht dan het
volstrekte niets op dit gebied bevond ik
mij enige tijd geleden op een bijeenkomst
van verdreven volkeren. Ik moet zeggen,
dat, wanneer je zo om je heen zag wie,
waarvandaan en hoe ze allemaal gevlucht
waren, de volksverhuizing een tastbaar
begrip voor je werd en je ineens niet goed
meer wist of er werkelijk nog iets an
ders was geweest tussen onze eeuw en die
van Attila.
Op deze bijeenkomst werd veel gespro
ken, door iedereen in zijn eigen taal. Zo
doende verstond het merendeel de spre
ker niet en sprak hij slechts hartstochte
lijk voor een klein groepje. Tot een ander
aan de beurt was en hetzelfde herkennen
door de taal zich herhaalde met een ander
groepje.
Omdat ik, veilig wonend al zestien jaar
in hetzelfde huis, mij voelde of ik er
langzamerhand voor spek en bonen bijzat,
glipte ik op een goed moment geruisloos
de deur uit, een hall in waar bij elke uit
gang iemand met een collectebus in de
ene en een pakje loten in de andere hand
bleek te staan. Ik deed in alle bussen wat,
maar wuifde de loten weg. Ik hoefde ze
niet, ik won immers toch nooit wat en ik
wilde graag geven. Maar een kleine hof
felijke man beduidde mij ijverig in een
brauwerige taal één van zijn loten aan te
nemen. Hij liet niet los, hardnekkig hield
hij aan en duwde mij het lot haast in mijn
mond. Ten slotte nam ik het papiertje. Ik
wilde ermee vertrekken. Maar ook dat
mocht niet. In de pauze zou de trekking
al zijn en daarop moest ik wachten. Ik
probeerde moeizaam de man duidelijk te
maken, dat op mijn lot niets mocht vallen,
dat dit een soort beschikking was, van de
boze fee aan de wieg misschien al. Hij be
greep mij niet voldoende. Hij tikte op zijn
loten, maakte weidse gebaren van breed
te en hoogte alsof hij dingen van gewel
dige afmetingen aanwees, die fortuinlijk
voor mij waren weggelegd, en ten einde
raad bleef ik.
In de pauze had dan de trekking plaats
onder een Babylonische klankorgie. Na
tuurlijk luisterde ik niet naar het afroepen
van de loterijnummers. Zodoende werd
het nummer van mijn lot wel driemaal in
zeven talen omgeroepen en maakte een
buurman mij erop opmerkzaam, dat ik
een prijs had.
Een vulpen werd mij overhandigd, een
vulpen in een zacht, deftig étui. Een vul-
pen van naam, één die zowat levenslang
gegarandeerd wordt, een vulpen voor
schrijvers, die zonder mankeren te ge
bruiken is. Die niet spat of lekt of droog
loopt, en zich altoos, altoos gewillig voegt
naar onze driftige schrijvershand. Een
vulpen, zó duur, dat een rechtgeaard
schrijver hem nooit voor zichzelf zal ko
pen. Hij schrijft dan liever met een pot
lood, in iedere zaak te koop. Die vulpen-
won ik van ontvluchte volkeren, van uit
gedreven Letten, Russen, Hongaren, Jo
den, blanken, bruinen en wat er meer aan
menselijke schepselen van hot naar haar
gejaagd wordt.
Ik ben bijzonder blij met de vulpen.
Alleen, zo dikwijls als ik mij neerzet om
te schrijven in een verlaten cafétuin
waar elke dag meer bruine bladeren op
het natte grint vallen en de oude bomen
scherp en herfstig ruiken lijkt de gou
den pen, voor hij zijn wandeling over het
papier begint, mij zacht en beschuldigend
toe te fluisteren: ..Durf je wel. jij die nooit
iets wint! Durf je wel, van de vluchtelin
gen!"
Maps Valk
4 dnprtentie
Advertentie
VERJROUWENSNAAM
ANEGANG -floEK L. VÉERSTRAAT
•K r V'
Laat Sint hem dan eens in de kaart spelen met zo'n manlijk stoere trui!
prijzen v.a. f. 29,75 pullovers v.a. f. 19,75
Hebben uw kinderen hun schoen al gezet bij de faam.
BONN (Reuter) Frankrijk heeft
West-Duitsland zijn spijt betuigd over
het aanhouden van het Westduitse vracht
schip „Bilbao" door Fx-anse oorlogssche
pen 4 november ter hoogte van Cherbourg.
De Westduitsex-s hadden in Pax-ijs
vrij scherp geprotesteerd. De Fransen
vermoedden indertijd dat de „Bilbao",
die op weg was naar Nooi-d-Afx-ika, oor
logsmateriaal voor de Algerijnse opstan
delingen aan boord had.
Men vreesde vorige week in de West
duitse hoofdstad, dat zowel Adenauers be
zoek ar.n Londen en het. succes daax-van,
alsmede het nogal pompeus opgezette be
zoek aan Bonn van de president van Gui
nea, Sékou Touré, de Franse liefde voor
de Bondsrepubliek wat zou afkoelen, te
meer toen de Franse ambassadeur te
Bonn, Sédoux, plotselixxg „verhinderd"
was een staatsontvangst voor Sékou Tou
ré bij te wonen kennelijk vanwege de
onmin tussen Parijs en Guinea. De Gaul
le's rede in de Elzas van het afgelopen
weekeind heeft echter veel goed gemaakt.
