Anton Hunink
Men blijft de duurdere tram
voorlopig nog trouw
J. Bernlef: „Voor mij is het beste van
Carmiggelt dè litteratuur"
Volkomen luchtdicht...
Barbarber"
JOHNNIE
WALKER
Marlène Dietrich
maakte rentrée
in Parijs
„Start 8" geopend
Derde V-concert
N.Ph.O. met
Janine Andrade
Septet" van Benjamin Harkarvy door
het Nederlands Danstheater
Amoureuze avonturen van Dickens bron
van controverse tussen zijn vereerders
Vliegers in Praag
gezond en wel
Geschil over de „kasba" is bijgelegd
11
Winnaar van de Reina Prinsen Geerligsprijs 1959
De negen muzen
In één nacht
Uw handen
gaaf en zacht
Koningin Juliana woonde
toneelvoorstelling bij
Drie a vier scholen voor
pluimveeteelt gewenst
échte Gelderse rookworst
GRATIS tips voor kinderfeestjes
m V00RWALT-F0T0 0VERVEEN
Amerikanen bouwen grote
radarpost in Engeland
Beiden schreven brieven
aan hun verwanten
Schip van 3500 ton van
dwarshelling te water
gelaten
AMSTERDAMS ALLERLEI
Prijs van het Verzet
ZATERDAG 28 NOVEMBER 1959
DE 22-.1 ARIGE J. BERNLEF, pseudoniem voor Henk Marsman, die de Reina
Prinsen Geerligsprijs 1959 heeft gekregen, vertelde ons dat hij er niet eens zo ver
baasd over was. „Eigenlijk had ik het voor zestig percent al verwacht." Het klinkt
niet verwaand, wel erg zelfverzekerd. En dat is Henk Marsman. Hij weet precies wat
hij wil en misschien ook wat hij kan. „Op school, op de hbs ben ik serieus met
schrijven begonnen. Nadat ik drie jaar op de hbs aan de Raaks in Haarlem heb
gezeten, kwam ik in Amsterdam, op de eerste ohs, in de vierde. Mijn leraar Neder
lands, de heer R. Nieuwenhuys, heeft er veel toe bijgedragen, dat ik me meer en
meer voor litteratuur ging interesseren. Hij vertelde me vooral wat ik niét moest
lezen. Voor mijn eindexamenopstel behaalde ik een tien. Na school moest ik in dienst
ik zal je de verhalen daarover sparen en daarna ging ik naar Zweden. Ik houd
van dat land. Het is eenzaam, stil en geweldig melancholiek, vooral hel platteland.
Mijn novelles spelen daar. Ik bleef er ruim een jaar. In Nederland hadden mijn twee
vrienden, G. Brands en K. Schippers intussen „Barbarber" opgericht. Ik heb me
direct bij hen aangesloten. De naam? Brands en Schippers die al een tijdje rond
liepen met „hoe moet het blad in hemelsnaam heten" fietsten op een middag door
Amsterdam. Zoals altijd keken ze naar de winkels, vooral naar groentenwinkels, die
zij en ik ook eigenlijk altijd het fijnste vinden; het ruikt er lekker en het heeft
iets fris. Ze noemden allerlei soorten groenten op, sla, andijvie, rode kool, rabarber.
Ze speelden met het woord rabarber tot een van de twee ineens zei: „Barbarber, zö
moet ons blad heten".
99
ALS HENK MARSMAN over „Barbar
ber" praat, wordt hij veel enthousiaster.
De woorden komen veel sneller, hij luistert
geïnteresseerder naar de vragen. „We wil
len dat „Barbarber" een eigen gezicht
heeft. En dat is ons wel gelukt. Het is
namelijk helemaal niet een uitgesproken
litterair blad. Ook krantenberichten, be
richten die op het eerste gezicht niet op
vallen, die gewoon bij de „stuff" van een
De 22-jarige J. Bernlef pseudoniem
voor Henk Marsman.
krant horen, die automatisch worden mee
gelezen, blijken als ze eenmaal in „Bar
barber" staan er uit te springen. We be
geven ons in „Barbarber" niet in litteraire
polemieken, wat we zoeken is de ware,
speelse humor. Daarom kan ik er mijn
gedichten zo goed in kwijt, want ook daar
in zoek ik altijd naar iets onverwachts,
naar een plotselinge wending, iets dat met
schrikken te maken heeft. Misschien kun
je het het best met het aflopen van een
trap in het donker vergelijken. Je denkt
dat je er bent, maar je vergeet de onder
ste tree, je stapt éven mis, maar je komt
toch goed terecht.
Henk Marsman koos als pseudoniem J.
Advertentie
RORN I 8 20 S TILL COI.NC STRONG.
V
(Van onze correspondent in Parijs)
Na haar triomfen vorig jaar in Londen
heeft Marlène Dietrich, die onze ouders,
en mogelijk uw grootouders al bewonder
den als „De blauwe engel" in Lubitsch
vermaarde gelijknamige film, vrijdag ook
haar joyeuse rentree in Parijs, in het
Etoile theater gemaakt. Ingeleid en voor
gesteld door de 71-jarige Maurice Cheva
lier. De recette was 120.000! Marlène
Dietrich stond veertig minuten op de plan
ken.
Uit haar repertoire, dat maar twee nieu
we liedjes bevatte, had ze het bekende
Franse chanson „La vie en rose" ge
schrapt. Een collegiaal en vriendschappe
lijk gebaar, zoals ze tegenover de pers
verklaarde, tegenover Edith Piaf, die ze
in Frankrijk, en dus op haar eigen ter
rein met dit succesnummer niet wilde be
concurreren. Haar eerste bezoek in Frank
rijk tien dagen geleden gold trouwens ook
al Edith Piaf. Naderhand bleek dat de
ontmoeting door het geïllustreerde week
blad Paris Match was georganiseerd en in
scène gezet om dé histrósische foto van
's werelds koninginnen van het chanson te
kunnen maken. Door complicaties met de
politie, die de deur van Edith Piafs huis
bewaakte, waren, toen puntje bij paaltje
kwam, de overigens zo gehaaide fotogra
fen van Paris Match juist de enige ver
tegenwoordigers van de pers, die ontbra
ken op het moment dat Marlène en Edith
elkaar zo „spontaan" in de armen vielen.
Marlène Dietrich had geëist dat het po-
'lium over de eerste tien rijen stoelen zou
worden uitgebreid. Volgens ietwat kwade
longen omdat /.e liever niet had dat het
publiek haar van al te dichtbij kon bekij
ken. Efin, voor Marlène is haar Parijse
Première toch een doorslaggevend succes
geworden. En voorlopig zal haar naam nog
wel op het affiche blijven prijken.
Bernlef. Bernlef is onze enige uit de vóór
christelijke tijd overgeleverde dichter
naam. Bernlef was een oud-Friese zanger,
die omstreeks 800 te Holwierda leefde. Hij
zong sagen en heldenliederen en bege
leidde zich op de harp. Na zijn bekering
tot het Christendom door Sint Lutger zou
hij uitsluitend nog psalmen hebben ge
zongen.
BERNLEFS VOORKEUR gaat wat de
Nederlandse litteratuur betreft uit naar
Nescio, Van Schagen. Carmiggelt, en de
dichters Lucebert, Hanlo en Vroman.
Vooral voor Carmiggelt steekt Bernlef zjjn
bewondering niet onder stoelen of banken.
Hij vertelt een paar „Kronkels" na, ook
„Het mannetje van „Rielèksen". En als hij
vertelt in de sobere woorden van Car
miggelt ziè je bet mannetje op het
paaltje bij Het IJ zitten, zie je hem naar
de meeuwen en het water kijken, rielèkst,
nu hij vijfenzestig is, en niet meer hoeft te
werken. Het liefst zou J. Bernlef uit al
die boekjes, die van Carmiggelt versche
nen zijn de beste verhalen kiezen en er
één boek van maken, voor hem was dat
dan dé litteratuur.
WE VROEGEN HENK MARSMAN nog
of de formulering „er is een kloof tussen
kunst en maatschappij" hem iets zei, of hij
denkt dat de maatschappij een taak heeft
voor jonge kunstenaars, wat hij denkt van
het nozemprobleem en of hij, als hij een
beroep zou kiezen, dat alleen om het
geld zou doen of echt uit voorkeur. Henk
Marsman moest een beetje lachen om die
vragen, maar hij vond ze wel leuk om te
beantwoorden. „De formulering er is een
kloof in de maatschappij" zegt me inder-
dad iets. Hans Redeker schreef erover in
zijn boek „De dagen der artistieke ver
twijfeling". Vroeger was kunst en maat
schappij samengeweven. Nu staat de kunst
apart. Een kloof is er dus. Er is géén op
lossing. De maatschappij heeft absoluut
geen taak voor jonge kunstenaars, ze moe
ten zelf maar zien hoe ze er komen en dan
zéér beslist: „Ik heb het ook zonder enige
kruiwagen gedaan. Het nozemprobleem
zegt me niets. Voor mij is het geen pro
bleem, trouwens, er is al zoveel over ge
praat en geschreven".
Henk Marsman heeft nog geen beroep
Hij heeft gesolliciteerd bij het Stedelijk
Museum. „Naar een hele rustige functie
zegt hij lachend. ik wil niets opwin
dends, daarom ga ik ook nooit in de jour
nalistiek. Ik ben bang dat hel me teveel
bezig zou houden. Dat wil ik niet. Naast
mijn „werk" wil ik nog veel tijd over
hebben voor Barbarberen voor alles
wat met litteratuur te maken heeft."
Eva Iloornik
De loco-burgemeester van Hilversum,
mr. F. C. Vorstman, heeft in het oudé
raadhuis aldaar de tentoonstelling „Start
8" geopend. Start ontstond in 1952 op ini
tiatief van de jury voor de Koninklijke
Subsidies voor Vrije Schilderkunst. Het
doel is jonge kunstenaars gelegenheid te
bieden hun werk aan het publiek te to
nen. De organisatie berust bij het minis
terie van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen. Aan deze achtste tentoonstel
ling, die haar reis door Nederland in Hil
versum begint, nemen voor het eerst ook
beeldhouwers deel, zestien in getal. Voorts
bevat zij werk van negentien schilders, te
kenaars en grafici, onder wie ook de dich-
ter-schilder Lucebert. Bij de opening deel
de mr. Vorstman mede dat de gemeente
Hilversum een bronzen klein plastiek van
de Amsterdamse beeldhouwer Niek Jonk
heeft aangekocht.
Een Breitner ter veiling. De catalogus
van de kunstveiling, die van 15 tot 17 de
cember bij Frederik Müllor en Cie te Am
sterdam wordt gehouden, bevat onder an
dere een werk van G. H. Breitner „Volks
meisje".
Advertentie
Koningin Juliana heeft vrijdag in de
Statsschouwburg te Utrecht de galavoor
stelling bijgewoond van het toneelspel
„Clérambard" van Marcel Aymé. Het
stuk werd gebracht door de Utrechtse Stu
dententoneelvereniging ter gelegenheid
van de achtenveertigste dies natalis van
de Utrechtse Studentenvereniging „Uni-
tas" en het tiende lustrum van de Utrech-
se Studententoneelvereniging.
Onder regie van Berend Boudewijn volg
de hierna de Nederlandse première van
„Clérambard". Tijdens de pauze werden
leden van de senaat van „Unitas" van
het bestuur van de Utrechtse Studenten
toneelvereniging aan de vorstin voorge
steld.
HET PROGRAMMA van het derde
vrijdagavondconcert van het Noord
hollands Philharmonisch Orkest was
gelijk aan dat welk woensdag in Bever
wijk gegeven was. Alleen werkte dit
maal Janine Andrade als soliste mee
in het derde vioolconcert van Saint-
Saëns. Zij heeft het dankbare repertoire-
stuk van haar landgenoot, schoolvoor
beeld van klassicistische romantiek, met
allure ten gehore gebracht; een ware
ovatie viel haar dan ook ten deel.
Haar spel onderscheidt zich vooral qua
toon door een zekere strakke lyriek waar
mee zich het Victoriaanse sentiment van
Saint.-Saëns bijzonder goed vertalen laat,
en anderzijds beschikt de violiste ruim
schoots over de spitse brille waarmee bij
voorbeeld het hoofdthema van de finale
de nodige „chic" kan krijgen. De begelei
ding van het orkest was niet altijd in har
monie met de toonkwaliteit van de soliste.
Zo waren de tegenstemmen van de hout
blazers in het tweede deel wel eens te dik
van timbre, terwijl ook de vulstemmen van
de hoorns het klankbeeld soms iets te
zwaar maakten (wellicht doordat de hier
gebruikelijke instrumenten minder licht
aanspreken dan de Franse). In de Finale
was het evenwicht in ieder geval aan
merkelijk beter dan in de beide eerste
delen. De soliste betrok dan ook Henri
Arends en het orkest met nadruk in het
succes.
Een bijzonder hartelijke ontvangst was
Jan Mul ten deel gevallen na de uitvoering
van zijn „Svmfonietta", waarvoor de com
ponist persoonlijk op het podium ver
scheen. Ik verwijs de belangstellende lezer
naar de editie van donderdag voor mijn
bespreking van dit werk. alsmede voor
mijn instemmende woorden inzake de
Symfonie van César Franck die na de
pauze tot uitvoering kwam.
Sas Bunge
Er dienen in ons land drie a vier pluim
veeteeltvakscholen te komen, aldus een
rapport dat is uitgebracht over de ontwik
keling van het pluimveeteeltonderwijs in
Nederland. Dit rapport is samengesteld
door een studiecommissie, die op 12 sep
tember 1958 door de minister van Land
bouw werd ingesteld en waarin de drie
landbouwstandsorganisaties werden ge
kend. Het doel van deze pluimveeteeltvak
scholen is: het opleiden van in de pluim
veehouderij gespecialiseerde krachten tot
een zodanig theoretisch en praktisch peil
dat ze kunnen voldoen aan de eisen die
het bedrijfsleven ook in de toekomst zal
stellen.
Aan iedei'e school moet een praktijkbe
drijfje verbonden zijn. De kosten voor zulk
een school worden geschat op ongeveer
325.000 gulden. Omtrent de plaatsen van
vestiging meent de studiecommissie, dat
de leerlingen de school redelijk goed die
nen kunnen te bereiken. Van belang is
voorts dat in de nabijheid der scholen gro
te pluimveebedrijven aanwezig zijn.
Advertentie
Dat is het grote Anton Hunink nieuws voor de
liefhebbers: naast de beroemde Gelderse rook
worst met het loodje is er nu ook vacuum
verpakte rookworst van Anton Hunink!
Luchtdicht, dus kersvers
Gemakkelijk ook klaar voor de boterham.
Voor de warme maaltijd de worst even laten
opwellen in water, dat net niet aan de kook is.-
Heerlijk om in te bijten!
HOFLEVERANCIER
ff
VRIJDAGAVOND ben ik naar het
Concertgebouw in Amsterdam gegaan
om indrukken op te doen van het nieuwe
ballet „Vergezicht" van Rudi van Dant-
zig, dat daar ter opening van het program
ma door het Nederlands Danstheater zou
worden vertoond. Daar enkele leden van
de groep deze week medewerking moes
ten verlenen aan een televisieuitzending,
waarvoor de choreograaf bovendien een
speciaal duet heeft ontworpen, kon we
gens gebrek aan repetitietijd deze pre
mière niet doorgaan. Te midden van een
vrijwel geheel uit minderjarigen bestaand
publiek heb ik nu kunnen kennismaken
met „Septet" van Benjamin Harkarvy,
de artistieke leider van het ensemble.
HANDIG is het woord, waar ik steeds
op stuit bij het zoeken naar termen van
waardering. Want handig zijn niet alleen
de oplossingen van de technische proble
men bij het arrangeren van plastische
gedragingen op de Fantasie voor fluit en
harp van Camille Saint-Saëns, handig is
ook de wijze waarop een vertoning van
dansmotieven telkens overgaat in een voor
stelling van zaken. Op deze manier moet
blijkbaar iedereen zich voldaan achten,
want op het eerste gezicht heeft men te
doen met een bewegingscompositie in mo
derne trant, maar gaandeweg is bij de ont
wikkeling van elk der drie délen gestreefd
naar een herkenbare situatie, waaraan
men gevoelens oproepende gedachten kan
associëren. Een eenvoudige rekensom
leert ons inderdaad het thema: toenade
ring en eenzaamheid.
BIJ DE BEOORDELING dringt een ver
gelijking zich op met de naar mijn mening
zeer veel gelukkiger geslaagde „Dessins
pour les six" van John Taras, die voor
zijn toespelingen uit de sfeer van abstrac
te combinaties op menselijke verhoudin
gen de emotioneel gekleurde muziek van
Tsjaikofsky (het Trio in a) letterlijk en
figuurlijk als begeleidmiddel heeft ge
bruikt. Gaarne wil ik verklaren, dat Ben
jamin Harkarvy niet zonder succes de na
gestreefde effecten heeft bereikt door va
riaties in verwante „toon"-soorten. Maar
ook daarbij heeft men veeleer de gewaar
wording van toegepaste kunst dan van
creatieve noodzaak. Qua structurele orga
nisatie heeft hij op zijn beurt eveneens
het grote voorbeeld van Balanchine in het
klein nagevolgd, tevens de academische
Advertentie
krijgt u kosteloos een aardig boekje met TIPS en
IDEETJES VOOR GESLAAGDE KINDERFEESTJES.
Komt u een dezer dagen uw gratis boekje halen?
„Was Charles Dickens een verleider en
een leugenaar", vraagt een zeer boos lid
van de Engelse Dickensclub die vorig
jaar Haarlem bezocht in een Engels lan
delijk dagblad als inleiding op een arti
kel dat scherp stelling neemt tegen een
gisteren, vrijdag verschenen boek, waar
in wordt beweerd dat de grote verteller
vader was van een buitenechtelijk kind-
Het gewraakte boek is geschreven door de
film- en toneelspeler Felix Aylmer die
zelf Dickensiaan is. Het bewijsmateriaal
van de auteur komt grotendeels uit een in
terpretatie van Dickens aan de hand iwn
diens persoonlijke dagboeken in de open
bare leeszaal van New York.
Het feit dat Dickens altijd grote ver
wachtingen koesterde wanneer hij in ken
nis kwam met charmante vrouwen, dat
hij, geheel in de geest van zijn eigen held
Oliver Twist, altijd geneigd was „Meer"
te roepen, is sinds zijn dood in 1870
door zijn vereerders verstandelijk be
redeneerd. Zijn eerste verdediger tegen
C. G. L. du Cann, is het er mee eens dat
Dickens vele vriendinnen had maar:
„Desondanks mag men niet denken dat
Charles Dickens een vrijbuiter of.een
vrouwengek was". Voor de leek die het zo
zou kunnen opvatten verklaart Du Cann
dat Dickens „eenvoudigweg meer dan een
vrouw tegelijk het hof maakte en dit op
verschillende manieren".
„Dickens woonde in Londen maar in
Slough toen een dorp een dertigtal kilo
meters daar vandaan had hij een onwet
tige zoon van een kleine, blauwogige actri
ce die tweemaal zo jong was als hij, de
27-jarige Ellen Ternan", aldus Felix Ayl
mer, die gelooft dat Dickens toen hij El
len Ternan negen jaar kende, met haar
een huishouden opzette onder de naam
„Charles Tringham".
In Dickens' dagboek vermeldt de dag
opening van 13 april 1867 het woord „Ar
rival" met hoofdletter. Hieruit leidt Ayl
mer af dat, met het oog op de telegram
stijl die Dickens in zijn dagboeken gebruik
te, de geboorte van een kind is bedoeld.
Het kind groeide op als Francis Charles
Tringham, werd huisschilder en stierf toen
hij 31 jaar oud was. Zich tot tolk makend
van de Dickensianen, repliceert Du Cann:
„De wereld die Charles Dickens bewon
dert en van hem houdt, zal onweerleg
bare bewijzen moeten hebben dat hij een
verleider en leugenaar was en dat Ellen
Ternan, in later jaren vrouw van een ker
kelijk bedienaar, een onwettige geboorte
verzweeg". (UPI).
LONDEN (UPI) Op een niet nader
aangeduide plaats in Engeland, waar de
storing van het noorderlicht en de moge
lijke invloed op het radioverkeer van de
scheepvaart minimaal is, zal door Ameri
kaanse deskundigen een groot radarsta
tion worden gebouwd, dat onder gezamen
lijk beheer deel zal uitmaken van een net
van radarposten, die waken moeten tegen
raketten en geleide projectielen.
Reeds geruime tijd geleden was tussen
Washington en Londen in beginsel over
eenstemming over de wenselijkheid van het
station, dat een actieradius van 5600 km.
krijgt en enkele miljoenen dollars zal kos
ten. De Amerikaanse regering zal de
bouw bekostigen.
Het station komt in een afgelegen streek
en zal vermoedelijk eind volgend jaar
goeddeels gereed zijn. Het station, dat
wordt uitgerust met vele verschillende
soorten radarinstallaties, zal bemand wor
den door personeel van de R.A.F. en de
Amerikaanse luchtmacht, en samenwer
ken met reeds bestaande soortgelijke sta
tions op Groenland en Alaska.
Deze stations zijn zodanig uitgerust, dat
zij de start van een lange afstandsraket
kunnen waarnemen en zeer snel gegevens
kunnen verstrekken over koers en ver
moedelijk doelgebied van zulk een raket.
Op de waarschuwing van de „lange af
standsstations" kunnen dan verdedigings
maatregelen worden getroffen.
balletpassen vermeerderend met sportie
ve elementen in de trant van Jerome Rob-
bins en met biologische expressiviteit a la
Martha Graham, het een en ander met
een schijn van oorspronkelijkheid, die niet
voortvloeit uit een persoonlijk gebruik van
beschikbare middelen, maar uit het ca
moufleren van plagiaat.
IN HOEVERRE dit alles tot een sluiten
de eenheid werd gebracht, durf ik niet te
beoordelen naar aanleiding van een uit
voering onder zulke gebrekkige omstandig
heden als het hoofdstedelijk Concertge
bouw onze door schouwburgnood daarheen
gedreven balletgezelschappen te bieden
heeft. Hannie van Leeuwen nam bekwaam
het meest karakteristieke voor haar re
kening. Willy de la Bye, Milly Gramberg,
Charles Czarny, Jaap Flier, Aart Verste
gen en Rudi van Dantzig vormden de ver
dere bezetting met elan en beheersing.
Men kon Marianna Hilarides dit keer al
leen in het duet uit „Don Quichotte"
bewonderen.
Davicl Koninz
Van onze correspondent in Bonn)
Het Westduitse ministerie van Defensie
heeft de inhoud bekendgemaakt van de
brieven die de beide op 22 oktober ver
dwenen straaljagerpiloten op 21 novem
ber aan hun familie hebben geschreven.
Er blijkt uit, dat beide vliegers het goed
maken, niet gewond zijn, goed behandeld
worden, maar niets weten van de pogin
gen die al zes weken lang gedaan zijn om
hen te vinden en vrij te krijgen.
Met deze brieven werd eerst nogal ge
heimzinnig gedaan. De vrouw van de of
ficier-vlieger ontving woensdag in haar
woonplaats Göggingen bij Augsburg eerst
een mededeling van het ministerie van
Defensie te Bonn om toch vooral niets aan
journalisten te vertellen over de inhoud
van „de brief". Pas later op de dag kwam
de post met de brief uit Praag. De moeder
van de ongehuwde sergeant-vlieger die te
Friedberg in Hessen woont, ontving de
brief woensdagmorgen. Zij belde de com
mandant van het vliegveld Memmingen
in Zuid-Duitsland waar haar zoon was ge
stationeerd. De commandant stelde zich
in verbinding met Bonn en van Bonn uit
werd telefonisch verzocht niemand iets
over de brief te vertellenEen specia
le koerier kwam de brief halen, welke ver
volgens naar Bonn werd gebracht.
De belangrijkste mededeling is dat het
tweetal in een huis van bewaring in Praag
zit. Een der toestellen moet op 22 okto
ber zuurstof-moeilijkheden hebben gekre
gen boven Noord-Beieren, waarna een
botsing tussen beide Westduitse straalja
gers moet zijn gevolgd.
De president van Tsjechoslowakije No-
votny heeft te Oost-Berlijn meegedeeld dat
er een speciale voorwaarde is verbonden
aan het vrijlaten van de beide piloten:
Bonn moet ophouden met aan Praag brie
ven te zenden waarin wordt gezegd dat
alles gedaan is om dergelijke voorvallen
te verhinderen. Hij zei voorts dat Bonn
reeds op 22 oktober wist dat beide toe
stellen op Tsjechisch grondgebied, 22 ki
lometer van de Westduitse grens waren
terecht gekomen. Dat had men zijns in
ziens op de Westduitse radarschermen
kunnen waarnemen. Te Bonn is inmiddels
verklaard dat er slechts een vermoeden
bestond, dat pas werd bevestigd nadat
Praag na weken zwijgen het geval uit de
doeken deed.
Op de scheepswerf van de firma C.
Amels te Makkum is het 3.500 ton metende
gasturbineschip „De Geestland" te water
gelaten. Het is het grootste schip dat ooit
in Nederland van een dwarshelling van
stapel liep. „De Geestland", een koelschip
voor het vervoer van groenten en fruit, is
tevens het eerste in Nederland gebouwde
schip, dat door een gasturbine-installatie
wordt voortgestuwd. Deze installatie heeft
een vermogen van 4.000 pk en kan het
schip een snelheid geven van zeventien
mijl per uur.
„De Geestland" is gebouwd voor de n.v.
Waling van Geest en Zonen te Spalding in
Engeland, een export- en importfirma van
groenten en fruit.
(Van onze Amsterdamse redacteur)
De losse kaartjes en de rittenkaarten
van de Amsterdamse trams en bussen zijn
met ingang van 1 oktober belangrijk in
prijs verhoogd. Kort daarna is besloten
de bedrijfsinkomsten mede te verbeteren
door iets minder service te geven. De fre
quentie in de avonduren is verminderd en
de directie ven het gemeentelijk vervoer
bedrijf en het gemeentebestuur vragen zich
nu af, wat de resultaten zullen zijn. Zal
de Amsterdammer zijn fiets weer van stal
halen en de tram, die niet alleen duur
der is geworden, maar bovendien 's avonds
langer op zich laat wachten, de rug toe
draaien? Op het ogenblik, bijna twee maan
den na de invoering van de nieuwe tarie
ven, is het vervoerbedrijf niet ontrevreden.
De verkoop van losse kaartjes (35 cent,
vroeger 25 cent) daalde met bijna de helft,
die van de rittenkaarten nam iets toe,
maar die van de gewone en van de
jeugdabonnementen is met sprongen voor
uitgegaan. De fiets heeft de strijd met de
tram nog niet aangebonden, waarbij niet
uit het oog mag worden verloren, dat het
najaarsweer niet tot fietsen noodt. Het is
mogelijk dat de fiets tegen het voorjaar
veelvuidiger gebruikt zal worden ten kos
te van het tram- en busvervoer, maar
het is evenzeer mogelijk, dat men dan al
zo aan de nieuwe tarieven is gewend, dat
er niet meer wordt gemopperd en men het
gemeentelijk vervoerbedrijf trouw blijft.
Volgend jaar zal een beter beeld worden
verkregen. Hoewel dan opnieuw een ta
riefsverhoging dreigt, want het tramte
kort is ondanks de jongste wijzigingen nog
altijd 14 miljoen per jaar.
Geschil bijgelegd
Aan de Amstelveenseweg te Amsterdam
wordt weer gebouwd aan het nieuwe bur
gerweeshuis. Het geschil tussen het wees
huisbestuur en de revolutionaire architect
Aldo van Eyck is bijgelegd. Het weeshuis
wordt, zoals de heer Van Eyck dat van
begin af aan heeft voorgestaan een „kas
ba" naar Noordafrikaans voorbeeld. In
middels hebben lieden met vooruitziende
geest al een nieuwe bestemming voor het
oude weeshuis aan KalverstraatN. Z.
Voorburgwal gevonden. Dat zijn de win
keliers uit de Kalverstraat, die van het
gebouw graag een trekpleister voor vreem
delingen en winkelende stadgenoten wil
len maken. Op een der binnenplaatsen wil
len zij een gezellige theetuin en op een
andere de postzegelmarkt, wier verza
melplaats aan de N. Z. Voorburgwal steeds
meer door opdringende autoparkeerders
wordt opgeëist. Voorts zou men een deel
van het oude weeshuis tot Amsterdams his
torisch museum willen verheffen, waar
bij o.rp. wordt gedacht aan de ini'ichting
van een natuurgetx-ouw Waaggebouw. Een
plan dat stellig overweging verdient.
De baard van St Nicolaas
Uit de kapperswinkel van de heer Kou-
wenberg in de Witte de Withstraat te Am
sterdam komen in de loop van de volgen
de week achtereenvolgens een kleine der
tig Sinterklazen: een wonder, dat niet door
alle kinderen in de buurt wordt begrepen.
Het is echter een goede gewoonte, dat de
goedheiliglieden nooit getweeën naar bui
ten komen, zodat ouders hun verbaasde
kinderen kunnen voorhouden, dat de Sint
kampt met een vex-bazend snelle baard
groei, die iedere dag en soms meex-malen
daags moet worden bijgeknipt. De heer
Kouwenberg is de bax-bier van Sint Nico
laas tijdens diens verblijf in Nederland.
De heer Kouwenberg is eigenlijk toneel
kapper en hij heeft zich gespecialiseex-d
in baarden. Het woi-dt een dx-ukke week
voor de heer Kouwenberg, vooral ook, om
dat hij bovendien nog een vijftigtal Zwar
te Pieten ondexTianden moet nemen.
Voorzichtigheid
Een betrekkelijk klein brandje in het
telecommunicatiegebouw van de P.T.T.
aan de Nieuwe Zijds Voorbui'gwal in
Amstei-dam zou het internationale tele
foonverkeer in geheel Nederland kunnen
lamleggen. Zelfs wanneer om de tien me
ter een automatische brandmelder zou
worden aangebracht, zou de P.T.T.-direc-
tie nog niet helemaal gerust zijn. Men
heeft nu besloten in Tuinstad-Buitenvel-
dert een nieuwe telefooncentrale te bou
wen, waarin de helft van de apparatuur
van het telecommunicatiegebouw wordt
ovex-gebracht. Ernstige stagnaties kunnen
of. deze manier in geval van nood wor
den voorkomen. Bovendien komt er meer
ruimte voor de zich steeds uitbreiden
de apparatuur in het gebouw aan de N. Z.
Voorburgwal. Overigens zal pas in 1964
kunnen worden begonnen met uitvoering
van dit project, dat in 1967 gereed zal zijn.
Tot zolang dus duimen dat er niets gebeurt
met het huis vol technische wonderen aan
de Nieuwe Zijds.
De Franse minister van Justitie, Ed-
mond Michelet, heeft vrijdagavond aan
een diner te Luik, waarbij ook de Belgi
sche minister van Onderwijs, Moureaux,
aanwezig was, de Nederlands-Belgische
Letterkundige Prijs van het Verzet ont
vangen voor zijn werk „Les rues de la
Iiberté". De prijs in in 1954 ingesteld en
stond dit jaar open voor Nederlandse, Bel
gische en Franse auteurs.
