Fa. B. ENGELENBERG
Nou-en?"
r
Incident bij Abadan voert
spanning Perzië-Irak op
^8'e&P
Van dag tot dag
J
Eisenhower bracht
bezoek aan Tunis
Viering Dingaansdag op
Haags Binnenhof
Weg ermee
Geruststellend
f QFflCIëLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
M w#'
Bourguiba refereert aan
hardnekkig kolonialisme
Zoekt U iets beters?
Venhcuik.
DIPS
Drie Perzen in door Kassem
betwist grensgebied
neergeschoten
Valse sjeik veroordeeld
tot tweeëneenhalf jaar
Invasievrees in Guatemala
Sovjetrussisch-Amerikaans
medisch akkoord
J. Bouws kreeg een
Zuidafrikaanse
onderscheiding
Cuba zal Portugal vragen
Batista uit te leveren
Algemene verkiezingen op
Cyprus uitgesteld
0p de
^PraatótceL
Radio Vrij Europa meldt
poging tot vergiftiging
van zijn personeel
Sukarno verlengt termijn
van staat van oorlog
DONDERDAG 17 DECEMBER 19 5 9
O
Ofschoon het nog niet vaststaat dat de
in Amsterdam gearresteerde onderwereld
figuren formeel strafbaar zullen blijken,
is het ingrijpen van de Amsterdamse
zedenpolitie op initiatief van de procureur-
generaal mr. H. R. de Zaayer toch een be
moedigend teken van rechtlijnig justitieel
beleid.
De rechtzaak tegen de vermoedelijke
moordenaar van „Magere Josje" heeft zo
veel perversiteit en misdadigheid publiek
gemaakt veel meer nog dan in de toch
al zo schrille krantenverslagen tot uiting
kwam dat een voortgezette lankmoedig
heid ten opzichte van het in diverse buur
ten der hoofdstad samengespoelde schuim
onduldbaar zou zijn geweest.
De erkenning van een zekere bestaans-
legaliteit der duistere gemeenschap, die
meestal met „onderwereld" wordt aan
geduid, zou een volkomen miskenning zijn
van de structuur ener gezonde maatschap
pij, waaraan immers door politie en
justitie dient te worden meegewerkt. Het
misverstand dat dergelijk uitbraaksel „er
nu eenmaal moet zijn" en dat het boven
dien ook nog een zekere functie vervult
waardoor het tolerantie verdient van de
zijde der justitie, moet nog eens met grote
klem aan de kaak worden gesteld. Hoe
moeilijk het ook is, dergelijke elementen
te grijpen en te veroordelen op wettelijke
gronden, toch mag die overweging geen
rol spelen bij de vraag welke taak de po
litie en justitie ten opzichte van deze mis
dadigheid hebben. Die taak kan kort
worden omschreven met: Uitroeien!
De merkwaardig vlotte en volgens de
summiere onthullingen zeer gedegen wijze,
waarop de ministeriële commissie tot
onderzoek van de censuurkwestie in
Nieuw-Guinea haar werk heeft verricht,
heeft medegewerkt tot het scheppen van
een atmosfeer van geruststelling bij allen
die zorgen koesterden ten aanzien van het
regeringsbeleid.
Een overzees gebiedsdeel in koloniale
status, zoals Nieuw-Guinea nog steeds is.
levert mogelijkheden en gevaren te over
om buiten de parlementaire en publieke
sfeer toneel te worden van wantoestanden,
overtreding van grondwettelijke voor
schriften en eigenmachtige dwangmaat
regelen van plaatselijke bestuursinstanties.
Een veiligheidspal in de vorm van be
volkingsvertegenwoordiging en publieke
opinie bestaat in een dergelijk gebied niet.
doch het is aangewezen op de nauwlet
tendheid van parlement en pers in het
moederland. Dat de minister onmiddellijk
„haring en kuit" gevraagd heeft ten aan
zien van een wantoestand, die een tijdlang
verborgen kon worden gehouden en
blijkens de mededelingen van de commis
sie ook tijdens haar onderzoek beschermd
werd door een nevelgordijn siert deze
bewindsman en vormt een factor van ver
trouwen.
Het volledige rapport is nog niet ge
publiceerd, doch de onthullingen van de
voorzitter bij de aanbieding ervan hebben
reeds tenvolle duidelijk gemaakt, dat de
ongerustheid niet zonder reden was ont
staan. De vingerwijzing, die ongetwijfeld
zal volgen aan het adres van de figuren
in Nieuw-Guinea die voor het euvel aan
sprakelijk kunnen worden gesteld, zal er
zeker toe bijdragen dat men daar overzee
niet het idee van vrijgevochtenheid zal
krijgen, dat voedingsbodem zou zijn voor
nog meer ongewenste initiatieven van
onrechtmatig karakter.
Advertentie
boelstraat'59 - Haariem - Tel. 15252
HOGEDRUKSLANG - MANOMETERS
TUNIS (Reuter-AFP-API) President
Eisenhower heeft vanmorgen een bezoek
aan Tunis gebracht. Hij werd verwelkomd
door de Tunesische president Bourguiba.
Eisenhower was met een hefschroefvlieg-
tuig van de kruiser Des Moines naar de
helihaven La Marsa gevlogen.
In zijn begroetingstoespraak zinspeelde
Bourguiba kennelijk op de Algerijnse
kwestie. „Dit bezoek zal grote verwach
tingen brengen en een belofte inhouden
voor het volk van Afrika, dat een beslis
sende slag levert voor de menselijke
waardigheid en vrijheid, een slag die de
opruiming beoogt van de laatste buiten
posten van een hardnekkig kolonialisme".
Bourguiba zei zeer verheugd te zijn, de
president der Verenigde Staten welkom te
kunnen heten in een land, dat Eisenhower
kende en dat de president in de tweede
wereldoorlog had leren kennen. Tunesië
had niet vergeten en zou niet vergeten de
sympathie en de steun die het van het
Amerikaanse volk had ondervonden toen
het nog voor zijn vrijheid streed. Eisenho
wer verklaarde dat de Verenigde Staten
de toetreding van Tunesië tot de rangen
van de vrije naties der wereld warm heb
ben verwelkomd. „Samenwerkend voor
vrede en recht en met verhoging van de
levensstandaard, zullen wij onze landen
naar beter bestemmingen leiden" zo zei
hij.
De helihaven was omzoomd door dui
zenden Tunesiërs, die stormachtig juich
ten.
De driedaagse zeereis leek Eisenhower
goed te hebben gedaan. Hij zag er fit uit.
Terwijl de twee presidenten zich, kenne
lijk erg hartelijk, met. elkaar onderhiel
den, hief het publiek spreekkoren aan.
„I like Ike", in het Engels, en „Bourgui
ba, Bourguiba". Onder de aanwezigen vie
len de leden van de jeugdorganisatie van
de Neo-Destour op in hun rode overalls
met een witte V erop.
Toen de welkomstplechtigheid was af
gelopen, reden de twee presidenten in een
open auto naar het nabijgelegen paleis
Dar Saada van de Tunesische president
waar zij onmiddellijk met besprekingen
begonnen.
Tunis was feestelijk versierd. Het over
heidspersoneel had vrijaf om de president
te kunnen zien.
Advertentie
(CONSTANTE KWALITEIT)
EEN LAURENS PRODUCT
Advertentie
Smaakvol de doos,
de inhoud vol smaak.
In de afgebeelde grote doos 95 cent. In cellofaan zakje 40 cent.
BAGDAD (Reuter, AFP, UPI) De ver
houding tussen Perzië en Irak, reeds op
merkelijk verslechterd nadat Kassem on
langs aanspraak maakte op een deel van
Perzië bij Abadan, is thans nog meer ge
spannen na een grensincident in datzelf
de gebied, waarbij volgens een medede
ling van Perzische zijde een Perzische
boer werd gedood en twee werden ge
wond.
Bij het betwiste gebied, Sjatt-el-Arab zijn
de Perzische grenswachten versterkt, al
dus is in officiële kringen in Teheran mede
gedeeld. Er zijn speciale voorzorgsmaat
regelen gefrnffen om de olieraffinaderij
van Abadan te beschermen.
De Iraakse premier Kassem maakt aan
spraak op een strook van vijf kilometer
bij Abadan, die naar zijn zeggen in 1937
onder druk van Perzië is geschonken.
Twee weken geleden zei Kassem op een
persconferentie, dat het gebied weer aan
Irak zal komen. Hij hoopte evenwel, dat
het grensgeschil in der minne geregeld zou
worden. Perzië zou een krachtig protest
tegen de aanspraak van Irak voorberei
den.
BAGDAD (Reuter) Een woordvoerder
van het Iraakse ministerie van buitenland
se zaken heeft woensdagavond een aanval
gedaan op Perzië. Zijn verklaring werd
door radio-Bagdad uitgezonden. De woord
voerder verklaarde, dat Perzië demago
gisch en opruiend jegens Irak optrad. Hij
gaf de sjah de raad „zich niet in de poli
tiek te storten."
De Iraakse woordvoerder gaf commen
taar op een door de Perzische minister
MUNCIIEN (Reuter) De dertigjarige
Iraakse zakenman Abdoellah Salam-
Saecd. is in München tot 2V2 jaar gevange
nisstraf veroordeeld omdat hij zich uitgaf
voor een sjeik uit Koeweit en valse
cheques inde ter waarde van ruim een
half miljoen gulden in totaal.
Hij verklaarde voor de rechtbank dat hij
zich uitgegeven had voor sjeik Abdoellah
Al Moebarek Al Sabah, plaatsvervangend
heerser en chef van de geheime dienst
van Koeweit, omdat deze hem 1,7 miljoen
schuldig was voor twee grote paleizen, die
hij Salem-Saced in Koeweit voor de
sjeik had gebouwd
Hij had zijn naam in zijn paspoort ver
ander! in die van de sjeik.
van buitenlandse zaken Golam Abbas
Aram in het parlement afgelegde verkla
ring. Hij beweerde, dat de Perzische bla
den en de radio-omroep zich voortdurend
te buiten gingen aan aanvallen op Irak,
die waren begonnen na Kassems aan-
spi-aak op de genoemde strook Iraaks ge
bied.
De woordvoerder beschuldigde de Per
zische regering van „schending van
grensovereenkomsten en internationale
wetten" en dat ondanks de „politiek van
verdraagzaamheid, die Irak jegens Per
zië heeft gevoerd".
De Perzische vloot in de Perzische Golf
verkeert in staat van paraatheid.
De Perzische ambassadeur in Bagdad,
die tien dagen geleden werd teruggeroepen
voor overleg met zijn regering, zal, naar
te Teheran van officiële zijde is vernomen
niet naar zijn standplaats terugkeren,
voordat de toestand is opgehelderd.
Het Perzische kabinet heeft woensdag
avond de stand der betrekkingen tussen
Irak en Perzië besproken. Sommige Per
zische dagbladen dringen er bij de rege
ring op aan om de diplomatieke betrek
kingen met Irak te verbreken.
CIUDAD GUATEMALA (AFP) In een
bekendmaking van de regering van Guate
mala wordt gezegd dat „Argentijnen en
andere avonturiei-s van uiteenlopende na
tionaliteit ;n Cuba worden opgeleid voor
deelneming aan een komende inval in
Guatemala.
De Guatemalanen worden in de bekend
making uitgenodigd „elke door buitenland
se regeringen gesteunde invalspoging" af
te slaan.
Guatemala heeft kortgeleden een klacht
bij de Organisatie van Amerikaanse Sta
ten ingediend, waarin het eveneens ver
klaarde zich door een inval van buitenaf
bedreigd te achten.
- i M >i i v i i T f i O fx O!
WASHINGTON (Reuter) De Verenig
de Staten en de Sovjet-Unie hebben een
overeenkomst voor twee jaar getekend
voor samenwerking vij de bestrijdmg van
kanker, hartziekten en kinderverlam
ming. Vorige maand is in Moskou een
overeenkomst ter uitwisseling van kennis
verkregen uit het onderzoek op de drie ge
bieden, getekend. Medische deskundigen
uit beide landen zullen volgend jaar in de
Verenigde Staten bijeenkomen on de on
derwerpen hartziekten en kanker te be
handelen en in Moskou om over kinder
verlamming van gedachten' te wisselen. In
1961 zal in de Verenigde Saten een Ame
rikaans-Russische conferentie over kin
derverlamming en in Moskou een confe
rentie over hartziekten en kanker gehou
den worden.
Blanken waarborgden het
voortbestaan der beschaving
In aanwezigheid van de ambassadeur
van de Unie van Zuid-Afrika en mevrouw
Geldenhuys, de president van de Hoge
Raad, mr. dr. J. Donner en vele genodig
den en leden van het Algemeen Neder-
landsch Verbond werd woensdagavond in
de Rolzaal van het Binnenhof te Den Haag
een bijeenkomst gehouden ter gelegenheid
van de geloftedag (Dingaansdag) van de
Unie van Zuid-Afrika. De ambassadeur
van Zuid-Afrika, dr. F. E. Geldenhuys,
herinnerde aan de grote gebeurtenis van
121 jaar geleden, toen een kleine groep van
enige honderden blanken de grote over
macht versloeg, die Dingaan gestuurd had
om overblijvende blanken in Natal te ver
delgen. Voor deze slag werd de plechtige
gelofte afgelegd, dat als de blanken zou
den overwinnen, de 16e december voort
aan als overwinningsdag gevierd zou wor
den.
„Koning Dingaan zal in de geschiedenis
van Zuid-Afrika bekend blijven als de
grootste tiran die het land ooit gekend
heeft", zei dr. Geldenhuys. „Hij regeerde
met de doodstraf als enige straf. Toen
Tsjako, een broer van Dingaan, stierf
moesten 7.000 onderdanen als rouwbetoon
aan zijn overleden broer eveneens ster
ven. Het voortbestaan van de beschaving
in Zuid-Afrika heeft op 16 december 121
jaar geleden getriomfeerd en tot vandaag
toe ondervindt de bevolking de voordelen
van de beschaving, die de blanken daar
hebben gebracht", aldus de ambassadeur.
„De levensstandaard van de niet-blanke in
Zuid-Afrika stijgt steeds. Vóór en onmid
dellijk na de slag aan de „bloedrivier"
was het aandeel van de bevolking aan de
inkomsten van Zuid-Afrika bijna nihil. In
1936 verdienden zij twintig procent van het
nationale inkomen en thans ligt dit per
centage tussen de 25 en 30 procent", aldus
de ambassadeur.
Tijdens een bijeenkomst van de Zuid
afrikaanse Gemeenschap in Amsterdam
in het gebouw van de Nederlands-Zuid-
afrikaanse vereniging ter gelegenheid van
de nationale „Geloftedag" heeft de am
bassadeur van de Unie van Zuid-Afrika,
dr. F. E. Geldenhuys, de gouden ereme
daille van de „Suid-Afrikaanse Akademie
vir Wetenschap en Kuns" uitgereikt aan
de heer J. Bouws, hoofd van de Water-
graafsmeerschool te Amsterdam. De heer
Bouws kreeg deze eervolle onderscheiding
voor zijn onderzoek naar het ontstaan en de
ontwikkeling van de Zuidafrikaanse volks
muziek. De heer Bouws is benoemd tot
lector in de volksmuziek aan de universi
teit van Stellenbosch. Hij zal op 3 maart
naar de unie vertrekken.
HAVANA (Reuter-AFP) Cuba zal
aan de Portugese regering verzoeken, ex-
pvesidenb'Eulgencio iB-atista uit t.e, leveren.
Batista woont thans op het eiland Madei
ra.' -De' Cubaanse minister van staat, Paul
Roa heefl verklaard, dat, hoewel Cuba
met Portugal geen uitleveringsverdrag
heeft, voldoening aan zulk een verzoek
mogelijk is door toepassing van het begin
sel van wederkerigheid, zoals dit is vast
gelegd in de internationale wetgeving.
NICOSIA (UPI) De regering van Cy
prus heeft besloten de verkiezingen voor
een wetgevende vergadering, die aanvan
kelijk op 10 januari zouden worden gehou
den uit te stellen tot het einde van de
maand. Men zou het nog niet geheel eens
zijn over het kiesstelsel. De kabinetszit
ting werd door president Makarios en vice-
president Kutchuk bijgewoond.
ff
XoL-t''
Het kan toeval wezen dat
kerstmis zo vlak in de buurt
van de jaarwisseling valt,
maar ik voor mij houd het er
op dat dit een kwestie van hei
lige tactiek is. Want de sfeer
van het kerstfeest en de sug
gestie van het jaar-einde vul
len elkander zo subliem aan
en vormen met elkander een
zo volkomen sluitend recept
van vernieuwing des geestes,
dat men de functionele doel
matigheid van deze decem-
berstaax-t moeilijk kan ontken
nen
Van december kan men
met veel meer recht dan van
maart zeggen dat hij zijn
staart roert. Geen mens ont
komt aan de doordringende
en van goedheid stralende
glimlach dezer laatste dagen
des jaars, ook al slagen velen
erin de consequenties ervan
zorgvuldig te vermijden. Het is
waarlijk geen wonder, dat in
deze maand met nijvere ani
mo gehamerd wordt op alle
aambeelden, met het smeed-
bare, zachte menselijke ge
moed ertussen.
Vrijmoedigheid is altijd de
bestaansvoorwaarde van deze
rubriek geweest en gebleven.
Waarom zouden wij dan ook
deze dingen niet onder ogen
zien en bij de naam noemen?
Kerst en jaarwisseling zijn de
hoogtepunten van de weten
schap der reclame. Niet al
leen van de commerciële, al
spreekt die een hartig woord
je mee Iedereen die iets heeft
aan te bieden, of het zuid-
vruchten-in-blik danwel in
nerlijke vrede is. propageert
zijn artikel met de daartoe
aangewezen middelen der
aandachttrekkerij. Daar is
geen enkel bezwaar tegen.
De mens wil geti-okken en ge
boeid worden hij wenst te
worden geroepen en gesleept
naar datgene, wat voor hem
gefabriceerd en geschapen is.
Hij is de luie, passieve zool-
ganger, die door het leven
sjokt alsof het hem niet aan
gaat. En dat leven zelf, zich
manifesterend in de hem om
ringende elementen van het
bestaan, moet hem op de
schouder tikken, bij de arm
grijpen, in net oor schi-eeu-
wen en zijn blikveld betreden
om zijn aandacht te verkrij
gen. Vandaar, dat het edele,
verhevene zowel als het plat-
vloerse zich met elkander
moeten meten in de kunst
van het blikvangen en de slag
zinnen.
Zo is het kerstfeest, proloog
tot de jaarwisseling, de blik
vanger der humaniteit en be
zinning, die de weg bereidt tot
de innei'lijke vernieuwing en
het betere voornemen.
Wie dit een profane gedachte
mocht wanen, moet bedenken
dat radio, televisie, affiches,
pers en andei-e publiciteits-
middelen volledig worden ge
bruikt in dienst van de meest
verheven gedachte. Men ziet
ophefmakende x-eclameplaten
voor gebruiksartikelen en
voedingsmiddelen hangen
naast affiches waarop met in
drukwekkende letters staat:
„Grijpt Gods Kans!" Men
hoort suggestieve politieke
leuzen ter vermeerdering van
ledental en aanhang der par
tijen door de ï-adio, doch even
zeer de suggestieve zinnen
van geestelijke leiders, die op
roepen tot x-eligieuze bele
ving. Noch op straat, noch in
huis kan men zich volkomen
onttrekken aan de imponeren
de argumenten en aanbevelin
gen van allen, die menen iets
goeds te offx-eren te hebben.
Wordt in preek en toe
spraak het kerstfeest niet
zorgvuldig aangewend óm de
geestelijke zuivering des ge-
moeds te bevorderen? En
wox-dt de jaarwisseling niet
naarstig aangegrepen om de
eindigheid en vergankelijkheid
des levens te symboliseren?
Dit alles is begrijpelijk en
aanvaai'dbaar, omdat wij zelf
het over ons hebben afgeroe
pen. Wij, die passief en af
wachtend tegenover het leven
staan met de duidelijke uit
drukking van: „Nou, en?" op
onze gezichten.
„Nou, en?"
Het is eigenlijk heel goed,
dat wij zó tegenover dat alles
staan. Want hoe méér op ons
aanstoi'mt vanuit alle hoeken
aan propaganda en aanprij
zing, hoe grotere eisen gesteld
worden aan ons onderschei
dingsvermogen en zelfstandig
oordeel. Hoe sterker wij wor
de aangegrepen door de ver
fijnde kunstmiddelen der sug
gestie, hoe sceptischer wij ons
in de vesting van ons eigen be
staan zullen moeten vex-schan-
sen. Niet alle ai-gumenten
waarmee wij worden beko
geld, zijn immers echte argu
menten. Niet alle luide uitroe
pen en schreeuwende aanbe
velingen zijn waarheden. Niet
alle roex-ende symboliek, stoe
lend op de betekenis van het
kerstfeest en de jaarwisseling
heeft een inhoud die zich door
oprechtheid kenmei'kt.
Het beeld van de mens, die
in deze tijd tot doelwit dient
van het stormvuur der publi
citeit, kan het beeld zijn van
een man die de schoudex's
kromt en de armen in wan
hoop ten hemel heft, omdat het
geweld hem heen en weer
sleurt en hem de gelegenheid
tot denken en oordelen ont
neemt. Maar het kan ook het
beeld zijn van een rots bij
stormweer, die onwankelbaar
vasthoudt aan zijn onder
grond en de golven op zijn on
aantastbaarheid laat stuk
slaan tot schuim.
Het beeld van een mens, die
zegt: „Nou en?"
Nooit in de menselijke ge
schiedenis is er een tijd ge
weest, waarin alles zozeer sa
menspande om de mens te be
wegen door krachten buiten
hemzelf. Nooit is de gelegen
heid zo groot geweest, zich te
laten leven door de losgebx-o-
ken bedenksels van anderen.
Het rumoer en de beweging
rondom ons dwingen ons tot
luisteren en zien, doch geven
ons geen kans meer om het ge
hoorde en geziene te wikken,
te wegen en te verwerken tot
ons eigen wezenlijke nut. Zij
slaan ons neer, springen op
ons lijf, trekken ons overeind
en slaan ons weer neer, tot
ons de adem ontbreekt en wij
in vertwijfeling acceptex-en en
volgen.
Maar toch blijft er bij die
stampij altijd nog wel een mo
mentje over, waarin we de
aanval kunnen afschudden en
ons stalen pantser haastig
kunnen aantrekken ons
pantser dat heet:
„Nou, en?"
S'
Wat is bij voorbeeld, het op
zwepende woord waard van
de geestelijke leider, die reli
gie en wex-eldvx-ede px-edikt
en tranen stort bij de men
selijke tegenstellingen, doch
weigert in een krant een sim
pel woord van aanbeveling te
schrijven voor een geldinza
meling voor arme evennaas
ten van alle gezindten, omdat
die krant niet geëxploiteerd
en geleid wordt door de reli
gieuze i-ichting welke hij aan
hangt? Wanneer deze man
van God het kerstfeest en de
geest daarvan gebruikt om
zijn schapen te heiligen, ver
koopt hij zijn artikel onder
valse affiches. Onder slagzin
nen en blikvangers die te
recht slechts de reactie waard
zijn van:
„Nou en?"
Wat is het indrukwekkende
woord waard van de politie
ke leider, die in de sfeer van
Kerstmis de verbroedering
der mensen en volken propa-
geex-t, doch vlak na nieuwjaar
ijverig alle toenadering opof
fert aan de getallen der leden
lijsten?
Wat is de traan waard van
hem, die huivert bij het lezen
van kinderleed in door ooi-log
geteisterde landen, doch wei
gert de rampzalige ondergrond
van die oorlog te erkennen
als een schuld van blanke
zelfoverschatting?
En wat is deze ergernis over
de fouten van anderen waard,
wanneer wijzelf van de ene
dag in de andere alles ver
keerd doen tegenover ande-
x-en?
Onder de stapels drukwerk en
bladen, onder de brullende
concerten van woorden en de
stichtende beelden van films
en televisie blijft eenzaam en
eenvoudig echter altijd nog
de volkomen ongecompliceer
de kern van kei-st en nieuw
jaar levend vex-borgen voor
iedex-een, die zich do moeite
wil geven de massale sug
gestie van zich af te schud
den met een: „Nou en?"
Om in zichzelf de stilte van
blinde doofstomheid te zoe
ken. die hem vex-gunt zijn
eigen ziel te zien. Wat kan
hem dat geweld van elkander
overstemmende en elkander
tegensprekende ijveraars
schelen, als hij weet en er
vaart wat het hoogfeest van
menselijkheid, menswoi'ding
en menswaardigheid voor
hem betekent?
De wereld kan ons veel ver
tellen. Zij kan onS nog meer
vertellen en het is teveel om
aan te horen Dus laat haar
schreeuwen, misleiden, vroom
loen of huilen van ergernis.
Nou. En wat dan
nog?
De enge dunnen
Een vraag, die ons reeds lang bezig
houdt, en die telkens in heviger mate om
antwoord roept bij het aanschouwen van
onze roze broeders, de varkens, is deze:
heeft men in der t ij d de schran
dere dieren wel voldoende in
gelicht over de motieven wel
ke aanleiding werden tot de
vermageringskuur waaraan
men hen de laatste jaren, nog
al drastisch en onverhoeds
ook, onderworpen heeft? Wij
krijgen de indruk van niet. Wij hebben
zo het idee dat men maar gedaan heeft en
op die manier een gruwelijke klove heeft
geschapen tussen ouderwetse varkens en
nieuwerwetse nozem-achtige varkens. Deze
laatsten zouden wij de enge dunnen
willen noemen.
Wij zien tegenwoordig veel ontevreden
gezichten in de varkenswereld. Wanneer
wij naar het station fietsen en daarbij
menig varkenshok passeren, valt het ons
op dat vele varkens, zéér vele varkens,
lezer, voorheen kloeke, levendige dikkerds,
nu flets en akelig voor zich heen zitten te
kijken, terwijl nieuwe, grieze-
li g - dunn e en modieuze engerds
hun plaats lij ken te hebben
ingenomen en geheel de boven
toon voeren. Die ouderen zijn onte
vreden, desolate dieren geworden, onder
voed en suf en menig oor hangt slap en
loos over de wang.
Hoe vaak zien wij ook oude beren
van varkens, vroeger ware drauf-
ganger, vroeger hele bazen, kwijnend
neerliggen bij de heg, een leeg vat, een
kot en met onbehaarde wimpers wezen
loos voor zich uit blikken. Zij denken aan
de dagen dat alles nog anders was. Dat
het nog ging om .het vet, om het spek,
om de vette zijdjes. En ook om het
mooi vet en vuil rondtippélen en
snorken en doen en pret hebben met
de kinders en de vrouwen. Het ging
toen om het vet. Elk varken
streefde naar een mooi gewicht, naar em
bonpoint, naar een flinke broekemaat en
naar een ferme borstomvang.
Alles was toen goed; de boer stond
bij het hek en sleep het mes voor de
winterslacht. De boerin stond in de
keuken en reinigde de inmaakpotten en
overal klonk het lied van de verse worst.
Geen woord werd er toen nog gerept van
atherosclerosen, van atheromen, van cho
lesterol, van onverzadigde vetzuren. Geen
woord! Dat weet gij zelf wel, lezer. Het
ivas maar mooi de varkens vetmesten.
Soms viel er inderdaad wel eens een duch
tig etertje tegen de grond, maar ala, dat
moest men er voor over hebben, voor een
mooie vette pot, voor smullen van vet-
randen en kaantjes en zuivere reuzéls; zó
erg was dat nou ook weer niet. En de
varkens waren mooi en vuil en ongeloof
lijk dik en tevreden. Geen nozem-varken
trad nog op. Geen enge dunne deed zich
nog voor. En nu?
Ineens, op een morgen toen wij weer
langsfietsten (naar het station dus) viel
ons op hoe slank de varkens waren ge
worden-. Hoe eng-hoog zij op de benen
stonden. Hoe rank en delicaat zij in de
lendenen waren en eerst zelfs meenden
wij even met een nieuw soort
boerenbonden te doen te hebben.
Wij schrokken die eerste keer, dat het
ons opviel. Wij stapten af en bleven ge
ruime tijd toekijken naar deze zonder
linge schepsels. Als hinden liepen er een
paar langs de sloot. Andere repten zich
op dunne pootjes als beesten-gewoon, voort
van links naar rechts. Weer andere, totaal
vermomd als atleten, joegen hard en pezig
als coureurs, overdwars.
Het zijn de vetzuren, de cholesterol, de
aderstelsels om het hart! Die hebben de
wereld der varkens veranderd in een
nozem-land. Onbekende, felle rakkers be
vinden zich rond de kotten; danseurs,
trippelaars, vluggerds; verdachte, linke
rapperds. Men heeft nieuwe dieren langs
onze weg geplaatst. Onbekenden. Vreem
delingen. Rare, haastige donders met veel
te lange poten. Met schone lijven. Een
akelige toestand voor wie naar het station
fietst.
Duif
Advertentie
Rood Wit Dry 2.75 p« uterfu,
lllllllllü
MÜNCHEN, (Reutex-) Functionarissen
van Radio-Vrij Europa, een door een Ame
rikaanse vei-eniging gefinancierde onder
neming met meer dan dertig zenders, ge
richt op Oost-Europa, hebben medegedeeld
dat er een poging is ontdekt om door het
deponei-en van vex-gif in de zoutvaatjes in
de cantine van het x-adiostation het perso
neel te vergiftigen.
Dit werd door deze functionarissen ge
zegd in toelichting op de sluiting van de
canline, waartegen van de zijde van de
Duitse bond van kantoorpei-soneel vex*zet
was gerezen, hetgeen zelfs tot een proces
leidde.
Ofschoon de functionarissen hebben ver-
klaard voor deze vergiftiging door de Ame
rikaanse autoriteiten zelf te zijn gewaar
schuwd hebben volgens een bericht in de
Telegraaf van hedenmorgen zowel de Ame
rikaanse als de Westduitse autoriteiten in
München vei'klaai-d, niets van een derge-!
lijke poging tot vergiftiging af te weten.
DJAKARTA ('Reuter) President Su
karno heeft de termijn van de staat van
oorlog, die hü 33 maanden geleden in In
donesië had afgekondigd, woensdag op
nieuw verlengd.
