Acht doden en vele gewonden
bij verkeersongelukken
ta
a
y
a
a
a
y
a
a
a
y
Kerstpremière van oud stuk van
Molnar door Rotterdams Toneel
Haarlems Gemengd Koor met
Bach's Kerstoratorium
□aEHKEBDBEEnBEnaEEKEEnKEB
E
E
E
E
E
E
E
□E
a
E
E
B
EBBEnEEDHBHHBBnaiHDBaH
a
E
fi
E
a
a
s
BDEEEnaaaEHnHEDBE
E
E
\A
E
E
E
E
KHaEEDBEfflBEBD
E
a
E
E
BEDE3BDKI E
CD
E
a
aaHBDBBBDBi
E
E
E
K
B
EDBHHCBHDEEDEKDB
E
K
E
E
E
E
E
5
E
SDBEaaBDEEEKEDBEEDE
BEDEyHDEKDBaEaEÈflDBEaDEy
E
E
B5
E
E
a
K
B
E
EKEDEBEEaDEaEEBEDfflEBaDBEH
Kort en bondig
Puzzel no. 3
Prof. dr. H. de Vries
overleden
KI
De negen Muzen
MAANDAG 28 DECEMBER 1959
9
J ournalistencabaret
Rectificatie puzzel no. 2
Alf. Reyes overleden
Nederlands Kamerkoor gaf kerstconcert
met muzikale humor tot besluit
Letterkundige opdrachten
Het Rotterdams Toneel is dit jaar het
enige gezelschap, dat de traditie van een
kerstpremière in ere heeft gehouden. Men
koos hiervoor het blijspel „Jatelc a kastely-
ban" van de in 1952 gestorven Hongaarse
schrijver Ferenc Molnar, dat vooral in de
ook nu gespeelde bewerking van P. G.
Wodehouse als „The play's the thing" sinds
jaren tot de internationale successtukken
behoort. Oudere schouwburgbezoekers
hebben misschien Verkade's voorstelling
met Nel Slants in de vrouwelijke hoofdrol
tot hun genoegen gezien, ik bewaar nog
altijd heel plezierige herinneringen aan de
opvoering onder de titel „nachtrepetitie"
door het toen in zijn bloeitijd verkerende
ensemble Comedia onder regie van Johan
de Meester (met Edy de Boer, Han Bentz
van den Berg, John Soer en Henk Rigters
in de voornaamste partijen). Op het affiche
staal nu: „Toneel op het kasteel".
Mo1 nar mag dan aanvankelijk getuige
zijn allegorische spel „De duivel" uit 1907
en zijn vele politieke en maatschappelijke
satires hogere ambities hebben nage
streefd. hij verwierf zijn populariteit voor
namelijk met pikante komedies. Van zijn
andere wei-ken is alleen „Liliom" een re
pertoirestuk gebleven. Betrekkelijk kort
geleden hebben Rodgers en Hammerstein
er een „musical" van gemaakt. Met „To
neel op het kasteel" (waarom eigenlijk niet
gewoon: Toneel in het kasteel?) had hij
geen enkele andere pretentie dan het ver
vaardigen van een winstgevend diver
tissement, getuige de eigenhandig toege
voegde aanduiding: „een anekdote". Het
is voor een groot gedeelte een parodie op
het zogenaamde „goedgebouwde salon
stuk" van Sardou en zijn navolgers. Het
misschien niet eens zo merkwaardige, maar
wel zeer opvallende is nu, dat het al dertig
jaar lang als een verrassende vermake
lijkheid heeft kunnen blijven dienen juist
door het ingenieuze van de dramatische
constructie. Van enige andere dan ara-
b-.chtelijke problematiek is door of dankzij
- i virtuoze toepassing van het verdubbe-
.igseffect geen sprake.
Voor de karakters der personen en voor
de verwikkelingen van hun gevoelsleven
zullen de toeschouwers wel nooit enige
interesse hebben gehad. Want waar gaat
het om? Albert Adam, een jeugdige ope
rettecomponist, luistert per grappig ge
arrangeerd ongeluk een liefdesscène af die
zijn verloofde, de prima donna Ilona Sza-
bo, op een middernachtelijk uur heeft met
haar collega Almady, haar vroegere leer
meester. De jongen verandert op slag in
een gebroken man. De gereputeerde en
geroutineerde schrijver Sandor Turai redt
uit een mengsel van zakelijke en persoon
lijke motieven zijn vriend en medewerker,
uit de narigheid door in enkele uren een
éénakter te vervaardigen, waarin de als
compromitterend opgevangen tekst is ver
werkt tot een onschuldige dialoog. Het
resultaat is, dat Albert Adam door het bij
wonen van de haastig geforceerde generale
repetitie weer in staat geraakt in al zijn
illusies betreffende zijn gerehabiliteerde
uitverkorene te geloven.
Het is inderdaad mogelijk om zoals
regisseur Jan Teulings in het programma
doet hier de invloed van Pirandello vast
te stellen. Maar het is onzin daar diepzin
nige conclusies aan te verbinden. Het is na
tuurlijk zo, dat de jongeman ertoe ge
bracht wordt, nadat de werkelijkheid in
schijn is verandei-d, deze schijn voor de
gewenste werkelijkheid aan te zien, waar
bij men mag aannemen dat de werkelijk
heid van zijn hervonden liefde uiteinde
lijk schijn zal blijken te zijn. Maar daar
gaat het niet om. Het geluk van de compo
nist in kwestie laat iedereen immers on
verschillig. Men heeft veel meer belang
stelling voor de vraag of het de tekst
schrijver gelukt het beraamde spel, zijn
truc, te doen slagen. En men geniet van de
kostelijke wijze waarop deze zijn door
gestoken kaarten verdeeld heeft om tot
het winnende resultaat te komen.
Molnar heeft deze „spel"-kwaliteit trou
wens van het begin af duidelijk laten uit
komen. Het doek is nog niet goed en wel
op, of de hoofdpersonen zitten al midden
in een discussie over de theaterpraktijk;
hoe moet men een stuk laten beginnen?
Vervolgens worden er alternatieve moge
lijkheden geprobeerd om een scène te be
sluiten. En zo gaat het maar door. Voor
zover er bij een dergelijke opzet van iden
tificatie sprake kan zijn, geschiedt die dus
alleen met de vertoners, niet met de
wezens die zij verondersteld worden
te belichamen. De mogelijkheid van
ernst wordt bovendien uitgesloten door
het kitscherige van het amoureuze ge
sprek achter d e muur. Misschien ten
overvloede moet ik hieraan toevoegen, dat
Het Amsterdamse Journalisten Cabaret
heeft besloten niet meer op uitnodigingen
tot optreden voor de radio in Nederland
in te gaan, zo deelt de leiding van dit ca
baret ons mede. Dit besluit is genomen
nadat de VARA, voor welke omroep dit
cabaret tweede kerstdag voor de radio zou
optreden, bezwaar had gemaakt tegen be
paalde gedeelten van het programma,
waarin de spot wordt gedreven met een
aantal dagbladen. Enige tijd geleden
heeft het Amsterdamse Journalisten Ca
baret ook al moeilijkheden gehad met de
AVRO, zodat de leiding van het cabaret
thans tot bovengenoemd besluit is ge
komen.
Van links naar rechts Leo de Hartogh,
Ina van Faassen en Pim Dikkers in
„Toneel op het Kasteel" van Molnar.
Bij de opvoering van zaterdag jongst
leden werd de rol van Ina van Faassen
overgenomen door Petra Verbeek. Ina
van Faassen heeft een chirurgische be
handeling moeten ondergaan waardoor
zij enkele weken niet zal kunnen op
treden.
men daarbij plezier kan beleven om tal
van briljant geformuleerde levenswijshe
den van een decadente beschaving.
Jan Teulings als gast teruggekeerd bij
het gezelschap, waarvan hij vroeger een
der directeuren was heeft in zijn licht
voetige regie minder (maar herinnering is
vaak bedrieglijk) naar groteske overdrij
ving gezocht dan Johan de Meester des
tijds. Over de kwaliteit van de opvoering
kan ik moeilijk oordelen, omdat zaterdag,
toen ik in Rotterdam, was, de betrekkelijk
onbekende Petra Verbeek na slechts twee
of drie uur vah voorbereiding de enige en
zeer belangrijke vrouwelijke rol van de
ziekgeworden Ina van Faassen moest over
nemen. In de stijl van het stuk kwam Jan
Teulings voor het doek het publiek inlich
ten, dat men tot deze vervanging beslo
ten had, omdat de „show must go on". In
ieder geval (van Petra Verbeek mag men
de durf en de handigheid prijzen) kreeg
men een andere voorstelling te zien dan de
ingestudeerde. Niettemin wisten met de
regisseur vooral Pim Dikkers (de spot
zieke prakticus Turai) en Leo de Hartogh
(de zeldzaam ijdele Almady) de talrijke
toeschouwers kostelijk te amuseren. Ver
melding verdient het feit, dat thans aan
Pieter Lutz de leuke rol van de butler is
toebedeeld, die zo'n tien jaar geleden door
zijn nu grote broer Ton Lutz werd ge
speeld. Hans van Norden was ditkeer niet
erg fortuinlijk, vind ik, met zijn decor
ontwerp.
David Koning
In puzzel no. 2 (kerstboompuzzel) moet
in de omschrijving horizontaal 240 gelezen
worden „meisjesnaam" (inplaats van tel
woord).
Over deze puzzelreeks kan geen corres
pondentie of telefonade worden gevoerd.
Deze derde puzzel in onze reeks is een
geheimschriftprobleem. Het is een ver
zameling van spreekwoorden. Het is de
bedoeling dat we links boven beginnen en
dan rondgaan tot we in het hart van de
tekening zijn aangeland. Alle figuurtjes
zijn horizontaal geplaatst!
De Mexicaanse schrijver Alfonso Reyes,
een van de beroemdste schrijvers in de
Spaanse taal, is zondag te Mexico op 70-
jarige leeftijd overleden.
In het begin van dit jaar had Reyes een
hartaanval gekregen en sindsdien was zijn
gezondheidstoestand slecht. Op zijn wens
werd zijn bed in zijn bibliotheek geplaatst,
omdat hij temidden van zijn 40.000 boeken
zou sterven.
Reyes werd in 1889 te Monterrey in de
provincie Nuevo Leon geboren. Hij schreef
essays, sociologische romans en vertaalde
ook veel poëzie. Hij kwam in de buiten
landse dienst van Mexico in 1913 toen hij
ambassadeur te Parijs werd. Achtereen
volgens is hij ambassadeur in Spanje,
Brazilië, Argentinië, Uruguay, Chili en
Paraguay geweest. Dit jaar ontving hij een
eredoctoraat in de filosofie van de univer
siteit van Parijs, maar hij kon wegens zijn
slechte gezondheidstoestand niet bij de
erepromotie aanwezig zijn.
Zijn stoffelijk overschot is heden naar
het nationale college te Mexico City over
gebracht, waar onder anderen de Mexi
caanse president Adolfo Lopez Mateos de
dodenwacht houdt. De begrafenis zal dins
dag plaats hebben in de hal van vooraan
staande mensen in het Panteon van de
stad Mexico.
EDMUND GOULDING OVERLEDEN.
De filmregiseur Edmund Goulding is
tijdens een operatie in het Cedars of Leba
non ziekenhuis te Hollywood overleden.
Hij werd 68 jaar.
Zijn bekendste f'lms zijn „The razor's
edge", „Dark vitory", „Love" (een stomme
film met Greta Garbo en John Gilbert) en
„Mardi Gras".
Zondagavond om ongeveer half twaalf
is op de Helderseweg te Alkmaar een auto,
bestuurd door de heer G. Vergaay i/f
Anna Paulowna, geslipt, omgeslagen en in
het Noordhollandsch Kanaal gevallen. De
echtgenote van de heer Vergaay is daarbij
om het leven gekomen. De 63-jarige heer
Vergaay werd bewusteloos uit het water
gehaald. Hij werd naar een ziekenhuis in
Alkmaar overgebracht, waar ook hij is
overleden.
De 59-jarige gehuwde L. de Vries uit
Wormer is met zijn bromfiets bij het over
steken van de provinciale verbindingsweg
te Wormerveer door een vrachtauto aan
gereden. Hij was onmiddellijk dood.
In de kerstnacht was te Vught de 72-
jarige heer J. Ledel op weg naar de kerk,
toen hij bij het oversteken van de Hel-
voirtseweg werd aangereden door een auto.
Met ernstige hoofdwonden werd hij naar
het ziekenhuis te Tilburg overgebracht,
waar hij kort na aankomst is overleden.
In Hoensbroek is de 25-jarige P. Dederen
uit Nuth met zijn bromfiets tegen een
autobus gebotst. Hij werd daarbij zo zwaar
gewond, dat hij tijdens het vervoer naar
het ziekenhuis is overleden.
In Soestdijk werd de 79-jarige heer J.
Scheele bij het oversteken van de weg
door een auto aangereden. Hij werd zwaar
gewond naar een ziekenhuis te Amers-
fort overgebracht. Tijdens het transport
bezweek hij aan zijn kwetsuren.
In Steenbergen wilde de 29-jarige heer
Alvorens naar Amerika te vertrekken
voor een tournee van twintig concerten gaf
het Nederlands Kamerkoor onder leiding
van zijn dirigent Felix de Nobel zondag
middag een afscheidsconcert in de kleine
zaal van het Concertgebouw te Amsterdam.
Het programma stond grotendeels in het
teken van de kerstviering en vermeldde
vóór de pauze drie namen van meesters der
klassieke vocale polyfonie, te weten de Ne
derlander Clemens non Papa, de Spanjaard
Luis cia Victoria en de Italiaan Palestrina.
Een tweede groep werd gevormddoor Duitse
componisten uit de periode van het pro
testantse koorlied vóór Bach: Praetorius,
Schröter en Schütz. Men heeft staaltjes
van perfecte koorzang a-capella gehoord
van een ensemble dat evenzeer bedreven
is in de vrijzwevende lineaire schrijfwijze
der renaissance als in de metrisch en har
monisch geschraagde meerstemmigheid van
een latere periode. Veel indruk maakte
vooral het bekende „Es ist ein Reis ent-
sprungen" van Praetorius dat als eenstem
mig kerstlied tot onder alle kerstbomen
is doorgedrongen maar dat men nu in zijn
oorspronkelijke vierstemmige zetting hoor
de met een fijnheid van nuancering en een
zuiverheid van intonatie waarbij men de
adem inhield.
Na de pauze voerde het koor drie com
posities van onze tijd uit, allereerst „Can-
tica pro tempore natali" van Herman
Strategier dat in zijn doorzichtige stem
voering en onopgesmukte devotie aansluit
bij de tradities van het verleden en ander
zijds dé lijn doortrekt van Caplet en Hen
drik Andriessen. Hierna was een verande
ring van sfeer welkom die intrad met drie
a-capella koren van de Amerikaan Samuel
Barber, de componist die bij ons algemeen
bekend is geworden door zijn veelgespeeld
„Adagio" voor strijkorkest. De drie lie
deren, op uit het Iers vertaalde teksten
van James Stephens, muntten uit door een
ijle en onnadrukkelijke gevoeligheid van
toon die zich bijzonder goed leende als
verklanking van deze half-legendarische
natuurlyriek.
Een alleraardigst slot vormde de pre
mière van de „Heiratspost-Kantate" van
de Oostenrijker Gerhard Wimberger,
..Nach anonymen Originaltexten des XX.
jahrhunderts". De componist had geen
tekstdichter van node, want hij heeft stof
geput uit zeven huwelijksadvertenties die
nij in al hun ongewilde en dikwijls na
vrante humor naar de letter gevolgd heeft.
Men hoort dus hoe naar een partner-voor-
het-leven gezocht wordt door achtereen
volgens: een gedegen aannemer uit een
provinciestad, een dweepziek meisje van
negentien ientes, een eenzame jongeman,
een brave Tiroler bergboer, een ouderwor-
dende juffrouw die nog steeds op het won
der hoopt, een jong diplomaat, een oude
„Schöngeist" en een lakonieke weduwe die
haar advertentie in de bekende afkortingen
gesteld heeft, hetgeen door de componist
letterlijk is overgenomen. Het geheel, gezet
voor koor met contrabas (Lion Groen) en
clavecimbel (Janny van Wering) ontlokte
aan de zaal voortdurend een geamuseerd
grinniken.
En inderdaad, Wimberger heeft de zeld
zame gave van een muzikale humor die
het niet in dikke grollen hoeft te zoeken
maar juist daarom slaagt omdat hij tot een
werkelijk autonome muziek is geraakt vol
spitse ritmes en met een pikant concer
teren tussen de groepen van het koor in
combinatie en in afwisseling met de beide
instrumenten. De uitvoering was briljant
en het succes van deze hors d'oeuvre tot
slot was groot.
Sas Bun ge
C. Malipaard, die naast de bestuurder in
een bestelauto zat, een prop papier uit de
wagen werpen. Hij opende het portier, dat
door de wind verder werd opengerukt
waardoor de heer Malipaard uit de auto
werd geslingerd. Hij kreeg een schedel
basisfractuur en is later in een ziekenhuis
te Bergen op Zoom overleden.
De heer Malipaard, die in Bergen op
Zoom woonde, genoot in atletiekkringen als
lange-afstandsloper bekendheid. Hij was
gehuwd en had vijf kinderen.
In een ziekenhuis te Roermond is de 38
jarige N.S.-employé J. Biermans uit Vlo
drop overleden, die enige dagen geleden
een ernstige val maakte toen hij met zijn
scooter een plotseling overstekende hond
wilde ontwijken.
Talrijke gewonden
Doordat de afsluitbomen van de over
weg niet neergelaten waren is op de avond
van de eerste kerstdag een auto in War
mond door een trein aangereden. De in
zittenden van de auto, een echtpaar, wer
den niet levensgevaarlijk gewond. De
overwegwachter, die verzuimd had, de
overweg tijdig te sluiten, kreeg een zenuw
schok.
Op de autoweg bij Utrecht is een Duitse
personenauto geslipt en ongeveer tien
meter naar beneden gestort. Van de drie
inzittenden, een familie uit Herne (West-
falen) werden er twee ernstig gewond.
Bij een ander verkeersongeluk nabij
Utrecht werden zes personen gewond. Op
de verkeersrotonde „De Berenkuil" slipte
een auto, waardoor de wagen dwars over
de weg kwam te staan en geramd werd
door een andere auto. Van de totaal zes
inzittenden van beide wagens werden er
drie zwaar gewond.
De rijksuniversiteit te Groningen heeft
een groot verlies geleden door het ver
scheiden van professor dr. Hessel de Vries
die op wetenschappelijk gebied een we
reldnaam heeft gekregen door zijn theorie
der ouderdomsbepaling met radioactieve
koolstof. Dankzij deze door hem ontwik
kelde methode heeft prof. De Vries van tal
van historische en prehistorische voorwer
pen met grote nauwkeurigheid de ouder
dom kunnen vaststellen. Prof. De Vries is
op 15 november 1916 geboren te Annen
(Drente). Hij bezocht de h.b.s. te Assen
en Sappemeer, studeerde van 1934 tot 1940
aan de Rijksuniversiteit te Groningen wis-
en natuurkunde en promoveerde in 1942
In hetzelfde jaar werd hij benoemd tot
lector te Groningen. In 1950 volgde zijn
benoeming tot buitengewoon hoogleraar in
de biofysica. In 1954 werd hij gewoon hoog
leraar. Hij maakte een studiereis naai
de V.S. Zijn publikaties omvatten o.m.:
„De kernen der atomen" en talrijke arti
kelen in wetenschappelijke tijdschriften
over kernfysische en biofysische onderwer
pen en over ouderdomsbepaling in ar
cheologie en geologie.
EEN UITVOERING van Bach's Kerst
oratorium op tweede kerstdag door Haar
lems Gemengd Koor onder leiding van Jan
Booda, behoort tot de traditie van een
respectabel aantal jaren. Dat maakt dat
het koor, hoezeer dit in de loop der jaren
uiteraard wel wisselingen zal hebben
ondergaan, er stevig inzit en vertrouwd is
met de interpretatie van zijn dirigent. Dit
wil niet zeggen, dat Booda's vertolking in
de loop der jaren niet geëvolueerd zou
zijn. Vertrouwend op mijn goed geheugen,
durf ik beweren dat de uitvoering van deze
zaterdagmiddag vrij wat dichter het klas-
siek-barokke ideaal benaderde, dan de ver-
E
E
E
a
E
E
E
E
E
E
a
a
E
9
a
a
a
tolkingen van jaren her, die er trouwens
ver vandaan bleven. Maar ive mogen dan
de koralen wel even uitzonderen; daar
weet Booda zich op subjectief terrein en
speculeert dan steeds op de gevoelsinhoud,
kan hij de muziek doen klinken zoals ze
hem emotioneert. En toch is ook hierin
matiging opgetreden
Doch de Kerstcantates van Bach die,
samengebundeld het „Weihnachts-Orato-
rium" vormen, zijn niet enkel een vocale
aangelegenheid, maar in gelijke mate ook
een instrumentale. En hoe deze in uitvoe
ringscapaciteit bij ons Haarlems Orkest in
de loop der jaren gegroeid is, mag wel
zeer opmerkelijk genoemd worden. De be
zetting met hoge trompetten, oboe d'amore
en oboe da caccia is mettertijd bevredi
gend opgelost; doch steeds bleef men in de
knoei met de hoge hoornpartijen in de
Nieuwjaarscantate (deel vier), die op de
gebruikelijke hoorn niet te spelen zijn;
zodat men voor de keuze stond de partij
een octaaf lager te laten klinken of ze te
laten spelen door een trompet; wat in
beide gevallen fout was. Ik heb wel eens
als compromis een bugel, met op bepaalde
manier afgedekte klank, aangeraden, maar
aan dit experiment heeft men zich, voor
zover ik weet, niet gewaagd. Doch ditkeer
waren er hoge Bach-hoorns in de bezetting
van het Noordhollands Philh'armonisch
Orkest en het resultaat was verrassend.
Hoe men eraan komt is een tweede, ik
constateer alleen het feit van een evolutie
naar zuiver stijlbegrip en naar een klank
ideaal dat met de muziek van Bach in
overeenstemming is. Hiertoe behoorde ook
de verwijdering uit het instrumentaal
ensemble van de piano voor de continuo-
begeleiding. Met uitsluitend orgel (bespeeld
door Klaas Bolt) gaf dit nu volkomen be
vrediging.
De vier solisten stonden op de hoogte
van hun taak. De sopraan Bep van Zut-
phen-Wagener excelleerde in de Echo
aria van IV en verhield zich wat klank
gehalte betreft heel goed met de andere
solisten. Annie Hermes wist als steeds ge
moedsinnigheid te paren aan een fraai
klinkende en beheerste vertolking van de
altaria's, waaronder het „Schlafe, mein
Liebster" weer bijzonder opviel. Han Le
Fèvre bleek uitstekend gedisponeerd, zo
dat de hachelijke tenoraria's „Frohe Hir-
ten" en „Ich will" klankrijk en ritmisch
verzorgd en de Evangelieteksten overtui
gend waren. En tenslotte was er Herman
Schey die, de solo-baspartij de levendig
heid van zijn temperament en de glans
van zijn stem verleende.
Voeg daarbij een steeds paraat en fris
„con animo" zingend koor, voortreffelijke
instrumentale obligaten en een correct rea
gerend orkest, dat inzicht toonde betref
fende bepaalde stijlproblemen, dan is het
begrijpelijk dat er iets van de oprechte
kerstvreugde leefde in deze spontane ver
tolking.
Jos. de Klerk
De staatssecretaris van Onderwijs, Kun
sten en Wetenschappen, mr. Y. Scholten,
heeft aan dr. Harrie Kapteijns te St. Mi
chielsgestel opdracht verleend tot het
schrijven van een essay over de geschie
denis van het tijdschrift „De Gemeen
schap" en aan Viktor Varangot te Hilver
sum opdracht tot het schrijven van een
essay over de aard van de novelle.
Fusie Nijmeegse koren. De twee
grootste zangkoren van Nijmegen hebben
tot een fusie besloten. Het zijn de 100-
jarige Koninklijke Zangvereniging Nij
meegs Mannenkoor, waarvan Prinses Wil-
helmina reeds een halve eeuw bescherm
vrouwe is, en het mannenkoor De Ver
enigde Zangers. Deze twee verenigingen
zijn nu samengesmolten tot één koor, dat
125 zangers telt, welk aantal binnenkort
zal aangroeien tot 150.
Tentoonstellingsbezoek. De tentoon
stelling van werken van de graficus M.
Escher en van de ceramiste, mevrouw Ju
dith Laqueur-Rvvész, die in „Bloemen-
heuvel" gehouden is, heeft in totaal 1700
bezoekers getrokken, van wie achthon
derd leerlingen van middelbare, kweek- en
ulo-scholen.
Grote beiaard. De beiaardier Leen 't
Hart te Delft, die reeds vele malen bei
aards in het buitenland inwijdde onder
meer in 1951 te Vila Formosa in Brazilië
heeft uitnodigingen ontvangen om bin
nenkort enige beiaards in te wijden in
Zweden en in Amerika. In Springfield in
de V.S. zal hij de grootste beiaard ter
wereld bespelen, een klokkenspel met
drieëntachtig klokken.
Biennale te Venetië. De staatssecreta
ris van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen mr. Y. Scholten heeft de kunst
schilder J. van Heel te 's-Gravenhage be
noemd tot Nederlands commissaris voor de
30e Biënnale te Venetië in 1960. De heer
Van Heel zal bij de samenstelling van de
Nederlandse inzending voor deze Biennale
worden bijgestaan door de heren C. Doel
man te Rotterdam en dr. H. L. C. Jaffé te
Amsterdam. Secretaresse van de ingestelde
voorbereidingscommissie is mej. G. J. A.
ten Holte te Amsterdam.
Het Rembrandthuis. Evenals vorige
jaren zal ook dit jaar en wel op zondag
27 december 1959 het Rembrandthuis in de
Jodenbreestraat 4/6 te Amsterdam des
middags van één tot vier uur voor het pu
bliek geopend zijn. Er is kaarsverlichting
en er zal gewijde muziek ten gehore ge
bracht worden, afgewisseld met een korte
toelichting tot Rembrandts leven en wer
ken.
Rembrandt heeft in dit huis ongeveer
twintig jaar gewoond; sinds 1911 is het
na een smaakvolle restauratie voor het
publiek opgesteld als museum voor Rem
brandts ets- en tekenwerk.
Snelheidsmaniakje. De Apeldoornse
politie heeft jacht gemaakt op een jeug
dige snelheidsmaniak, die het centrum
van Apeldoorn met een bromfiets onveilig
maakte. Het was het dertien-jarige meisje
B. W„ dat van een vriendje een bromfiets
had geleend. Met grote snelheid reed zij
door de Hoofdstraat zich zich iets aan te
trekken van het rode stoplicht op een druk
kruispunt, noch van een stopteken van een
door politieagent. Met onverminderde
stielheid reeds zij vervolgens de Loolaan
op, waar zij werd nagezet door een motor
agent, die haar eerst in de buurt van de
Gedenknaald op het Loo tot stilstand kon
brengen. Inmiddels was geconstateerd, dat
de jongedame met een snelheid van meer
dan 60 km. per uur gereden had. Zij kreeg
vier processen-verbaal.
Recept en ambtsgeheim. De Centrale
Raad van Beroep te Utrecht heeft uit
spraak gedaan in een conflict tussen een
medicus te Wassenaar en het Instituut
Ziekenkostenvoorziening Ambtenaren. Het
instituut had vergoeding voor de door de
medicus gebruikte medicijnen voor zijn
dochter geweigerd, omdat hij opzettelijk
in gebreke was gebleven de vereiste op
gave van de aard van de medicijnen te
verstrekken. De medicus achtte dit in
strijd met zijn ambtsgeheim. De raad wees
zijn beroep af, omdat hij niet aan de recht
matige eisen van het instituut tot specifi
catie van de rekening had voldaan.
Taarten voor soldaten. Zestig kinde
ren werden donderdagavond door 600 mili
tairen van de legerplaats Nunspeet met ge
juich ontvangen, toen zij als vertegenwoor
digers van de lagere scholen in Nunspeet,
Elspeet en Vierhouten, zestig enorme taar
ten binnenbrachten. Dit was het resultaat
van een actie welke ten doel had de mili
tairen, die niet met kerstverlof konden
gaan, namens de bevolking van Nunspeet,
Elspeet en Vierhouten iets aan te bieden.
Op Oudejaarsavond zullen de schoolkin
deren hun geste herhalen voor de man
schappen die dan binnen moeten blijven.
Ambassadeur in Peru. Mr. C. W. A.
baron van Haersolte is benoemd tot am
bassadeur in Peru. Hij was laatstelijk am
bassadeur te Montevideo.
Smokkelaar gepakt. Bij de Neder
lands-Belgische grens nabij Lanaeken wil
den Nederlandse douanebeambten een
auto aanhouden, die in volle vaart de grens
passeerde. Ondanks waarschuwingsscho
ten stopte de bestuurder niet. In een
scherpe bocht in het dorp Lanaeken vloog
de wagen tegen de muur van een café. De
bestuurder, die gewond was, werd gear
resteerd. In de zwaar gehavende auto lag
500 kilogram boter.
Gepensioneerden. De Algemene Ne
derlandse Bond van Gepensioneerden heeft
de raad van ministers een adres gestuurd,
waarin gevraagd wordt, de overheidspen-
sioenen op dezelfde wijze te verhogen als
binnenkort het geval zal zijn met de sala
rissen der ambtenaren.
Amerikaanse afdeling op Floriade.
Een van de meest vooraanstaande tuin
bouwkundigen uit de Verenigde Staten, de
Groningen geboren Harm Drewes uit
Rochester (Michigan), is belast met de
leiding van de Amerikaanse afdeling op
de in maart te openen bloemententoon
stelling Floriade in Rotterdam.
Drewes zal op de tentoonstelling, welke
zes maanden duurt en waar vijf miljoen
bezoekers worden verwacht, de verant
woordelijkheid dragen voor de duizenden
planten op het 1.6 ha grote perceel van de
Amerikaanse afdeling.
Buiten de kassa om. Anderhalf jaar
lang hebben twee verkopers, 23 en 26 jaar,
in een Haagse herenmodezaak ten eigen
bate goederen verkocht, meestal voor de
helft van de prijs. Bij de indiensttreding
van een nieuwe verkoper kwamen hun
praktijken aan het licht. Zij hebben bekend
zich voor een waarde van 3.000 te hebben
toegeëigend, maar de werkgever geeft op
een schade van 8.000 te hebben geleden.
Naar zijn zeggen hebben de verkopers be
halve kleine stukken ook achttien kos
tuums buiten de kassa om verkocht. De
verkopers ontkennen dit.
