IPSO EN DE TOVERRING
Misdaad om een erfenis
Panda en de meester-diplomaat
Magnifiek musiceren van het Radio
Filharmonisch Orkest onder Haitink
Proef van medicijnmannen kost
255 Kongolezen het leven
U
Daniel Wayenberg solist
N.S.O. weer in Bergen
Sovjet-Unie gaat beter
voor toeristen zorgen
('"Hoe is het ontstaan?^
WOENSDAG 6 JANUARI 1960
Moeilijk taaltje
Radio bridgedrive
De radio geeft donderdag
Televisieprogramma
ROMAN VAN
JANE
ENGLAND
Dit woord:
BETWETER
i j
._.i- -4 J i
.-4
29. Het Zeek Panda, dat Smurk weinig
kans had, om de locomotief ter leen te
krijgen. De machinist herhaalde nog eens
met nadruk, dat hij er niet over pieker
de, zijn machine af te staan. Bovendien
kwam de stationschef boos toesnellen.
„Probeer nu niet nog eens achter mijn
rug om die locomotief te lenen!", riep hij
al van verre, „ik heb NEE gezegd en
daar blijft het bij!" Met een glimlach wend
de Smurk zich tot de machinist. „Ik be
grijp het, goede man", zei hij. ,,U durft
natuurlijk niet JA te zeggen, als de sta
tionschef reeds NEE heeft gezegd". Deze
opmerking beviel de machinist niet erg.
„Geklets!", riep hij. „Ik durf best JA te
zeggen, als een stationschef NEE heeft ge
zegd!" Deze opmerking was weer niet
naar de smaak van de stationschef. „Wat
zeg je daar?!" riep hij, op de machinist
af komend„als ik NEE zeg, blijft het
NEE!" „O ja?" vroeg de machinist scham
per. „Ja!" riep de stationschef, rood aan
lopend. „NEE!" riep de machinist. En
toen kregen zij hevige ruzie
EEN AVOND van werkelijk magnifiek
orkestspel hebben de bezoekers van het
vijfde dinsdagavondconcert bijgewoond.
Onder leiding van zijn vaste dirigent Ber
nard Haitink trad het Radio Filharmonisch
Orkest op voor een vrijwel uitverkochte
zaal in een programma dat drie kapitale
werken van laat-romantische herkomst
vermeldde: Bruckner's negende onvol
tooid gebleven symfonie, de Rhapsodie
op een thema van Paganini voor piano en-
orkest van Rachmaninoff (solist: Daniel
Wayenbergen „Till Eulenspiegels lustige
Streiche" van Richard Strauss. Het pro
gramma was goed gekozen, in de eerste
plaats omdat de kans dat men in Haarlem
twee van de drie genoemde werken te
horen krijgt zeer gering is wegens de grote
orkestbezetting die ze vergen, in de tweede
plaats omdat opzet en klankkleur der drie
partituren bij uitstek gelegenheid gaven
met de grote kwaliteiten van het gast-
orkest kennis te maken. Wie het nog niet
wist zal, na dit concert, tot de overtuiging
gekomen zijn dat hij een orkest gehoord
heeft dat tot de drie beste ensembles in
ons land gerekend kan worden.
Dit radio-orkest dat zich sinds enkele
jaren steeds meer ook in het openbaar laat
horen en over enkele maanden een tournee
van veertien concerten door Italië zal
„DE WERELD WAARIN WIJ WONEN
EN WERKEN" Uitgeversmaatschappij
W. de Haan n.v. en n.v. Standaard Boek
handel lijkt een zesdelig standaardwerk te
worden op sociaal-geografisch en sociaal-
economisch gebied. Het staat onder redac
tie van prof. dr. W. E. Boerman, prof. dr.
Joh. J. Hanrath en prof. dr. H. J. Keuning.
Het eerste deel, over „Het oude Europa"
is thans verschenen en het maakt een ver
zorgde indruk.
De redactie heeft bij de samenstelling
van het gehele werk een methode gebruikt
die verschilt van de tot dusver voor dit
soort werken door. vele auteurs gevolgde.
Noch de oude natuurwetenschappelijke,
noch de wat modernere Franse functione
le methode worden bij de indeling van de
wereld in zes delen gebruikt. De wereld
wordt gezien als een groepering van men
selijke bestaanswijzen (van „levensstij
len") die meer of minder aan een bepaald
gebied zijn gebonden en in hun aspect ten
dele nog bepaald worden door de natuur
lijke eigenschappen van het gebied waar
in de betrokken bevolkingsgroep is geves
tigd, daarnaast ten dele door de agrari
sche, de bouwkundige, de sociale en de
ruimte-organisatorische technieken, waar
over deze bevolkingsgroepen elk voor zich
beschikken. De mens is dus als onderwerp
voor een wereldbeschrijving gekozen en
tevens tot uitgangspunt gemaakt voor de
onderverdeling van de aarde in een aan
tal ruimtelijke eenheden.
In de inleiding van het eerste deel wordt
nagegaan in welke gedeelten van de we
reld bevolkingsverdichtingen zijn opge
treden en uit welke oorzaken deze te ver
klaren zouden zijn. Deze bevolkingsopeen
hopingen zijn in de regel kernen van be
schavingen, die zich over grote delen van
de wereld hebben verspreid. Het is dit dif
fusie-verschijnsel,, dat ook door de redac
tie zelf als een bezwaar tegen de door
haar toegepaste indeling wordt gevoeld.
Desondanks bleven er nog genoeg positie
ve punten over om haar tóch te gebrui
ken. Zij zijn van politieke en economische
aard. Dat het eerste deel West-Europa be
handelt is niet toevallig, immers de opzet
is typisch westers-cultuurcentristisch
d.w.z. naar de mate waarin andere delen
van de wereld de invloed van het Westen
in meerdere of in mindere mate hebben
ondergaan. Hiertegen kan men wellicht
vanuit politiek gezichtspunt bezwaren heb
ben, wetenschappelijk gezien is een zeer
handzame indeling verkregen, waarbij in
de volgende delen respectievelijk de Isla
mitische wereld en neger-Afrika; de Sla
vische wereld; de landen met een uit Euro
pa stammende bevolking; de Spaans-Por-
tugese wereld en de Zuid- en Oostaziati-
sche wereld aan de orde zullen komen.
Dit eerste deel behandelt de vrije Euro
pese landen. Het is met tal van fraaie fo
to's, waarvan vele in kleuren en uitsteken
de overzichtelijke kaarten verlucht. Het
boek bevat een schat aan gegevens over
de bevolking en de economie der verschil
lende landen, terwijl ook de staatsinrich
ting wordt bezien. Jammer is, dat men
geen litteratuuropgave heeft opgenomen;
maar bepaald een omissie is het, dat men
noch een naams- noch een zaakregister
aantreft. Dit maakt de hantering van een
boek, dat toch in de eerste plaats als na
slagwerk is bedoeld, wel bijzonder moei
lijk, ook al omdat de hoofdstukken niet al
le op dezelfde wijze zijn opgebouwd. Toch
een boek, dat we kunnen aanbevelen.
maken, is van een opvallende homogeni
teit, het onderscheidt zich door een naar
het monumentale neigende, verzadigde
sonoriteit waarvan het voetstuk als het
ware gevormd wordt door de prachtig
samengesmolten, doorwerkte klank van
het ook kwantitatief zeer uitgebreide
strijkerskorps. De blazersgroepen, hout en
koper, vormen hierop harmonieus afge
stemde eenheden die ook waar contrast
werking in de orkestklank geboden is,
steeds gericht blijven op de eisen van het
totaalbeeld. De eer om van een gezelschap
van honderd musici een orkest met een
eigen geluid en een eigen stijl gemaakt te
hebben komt mede toe aan de beide eerste
dirigenten, Albert van Raalte en Paul van
Kempen. De autoriteit waarmee de dertig
jarige Haitink de uitvoering van de voor
orkest en publiek veeleisende „negende"
van Bruckner leidde, was van de eerste
noot tot de laatste opmerkelijk. Bruckner
is in zeker opzicht een typisch „land
schappelijk" componist geweest wiens mu
ziek niet ontspruit aan een sterke psy
chische dynamiek, maar de stoerheid van
een bergketen, de wijdheid van een pano
rama, de landelijkheid van een alpenweide
oproept. Zij berust op statische elementen
die geen conflictstof bieden maar door de
componist in al hun facetten beschouwd
worden, waarop hij voortspint en waar
over hij langdurig mediteert. Wie hiervoor
gevoelig is en Bruckner telt in ons land
nog steeds zowel onder de muziekliefheb
bers als onder de musici een trouwe „ge
meente" zal zich niet hebben kunnen
onttrekken aan de gloed die uitging van de
overtuigende, ernstige interpretatie van
Haitink en het orkest.
Een wel geheel anders geaarde, extra
verte romantiek kreeg men na de pauze
te horen, allereerst met de Rhapsodie voor
piano en orkest van Rachmaninoff, een
stuk, even briljant voor de piano en sonoor
voor het orkest als zijn geliefde pianocon
certen en met een triomf antelij k-harts-
tochtelijke fraze zoals men ze in de beste
Russische tradities pleegt aan te treffen.
Het speelse element neemt bovendien nog
een iets grotere plaats in, hetgeen voort
vloeit uit de talloze spitse en soms origi
nele guirlandes waarmee Rachmaninoff
het algemeen-bekende (en ook door Liszt
en Brahms reeds gevarieerde) thema van
Paganini omrankt. Het „Dies-irae"-motief
zou wat kitsch-achtig aan kunnen doen als
de componist het niet met zulk een éclat
tegen de buitelingen van Paganini's thema
had uitgespeeld. De jonge pianist Daniel
Wayenberg betoonde zich een meester in
de vanzelfsprekende virtuositeit en de
aandachtige muzikaliteit waarmee hij het
werk kleur en leven inblies. De uitvoering
verliep in prachtige harmonie met het
orkest dat door Haitink waar nodig zeer
goed op de achtergrond gehouden werd.
Een overrompelend besluit vond de
avond met het luimige orkest-rondo over
Tijls schelmenstreken van Strauss. Het is
moeilijk niet in superlatieven te vervallen,
maar ik vermoed dat velen met mij het
dankbare, afwisselingsrijke orkeststuk nog
nooit zo vuurspuwend, humoristisch en
feestelijk hebben gehoord als ditmaal. De
verschillende taferelen, alle ups en downs
van de volkse nar kwamen uit de verf en
de dirigent bespeelde het orkest en de
fantasie van zijn toehoorders zodanig dat
men als aan de stoelen genageld bleef. Dit
was echter niet werkelijk het. geval, in
tegendeel men sprong op en de spanning
ontlaadde zich in een ovatie voor dit pak
kende slot van een muziekavond die in zijn
geheel op hoog peil gestaan had.
Sas Bun ge
Traditiegetrouw heeft het Nederlandse
Studentenorkest zijn repetitieperiode te
Bergen ingeluid met een stunt. Evenals
vorige jaren werd hierbij dankbaar aan
gehaakt aan een van de vele Bergense
kwesties. Er is onlangs in de gemeente
raad een en ander te doen geweest over
de naam van het plein dat komt op de
plaats waar het voormalige tramstation
stond. Toen de namen Belloplein en Dorps
plein geen meerderheid konden vinden
werd besloten het voorlopig maar plein te
laten heten, en later daar eventueel
iets aan toe te voegen. Maar de studenten
hadden een betere oplossing. Zij nodig
den de waarnemend burgemeester van
Bergen, mr. H. J. Wytema (burgemeester
van Alkmaar) uit het naambord te onthul
len. Toen mr. Wytema het naambord ont
huld had, zulks onder klaroengeschal,
bleek het de naam N.S.O.-plein te zien te
geven. Burgemeester Wytema gaf op het
verzoek een diplomatiek antwoord: zolang
het N.S.O. in Bergen werkt en speelt, zal
het plein inderdaad N.S..O-plein heten,
mocht het N.S.O. een permanent, te Ber
gen gevestigde organisatie worden, dan
zal hij de raad voorstellen de naam N.S.O.-
plein te handhaven.
De tournee begint op 17 januari te Ber
gen met een matinee om 2 uur. Op het pro
gramma staan de volgende werken: een
concerto grosso van Handel, het cellocon
cert van Saint Saens met Anner Bijlsma
als solist, de Symphonia 5 van Lex van
Delden en de symfonie met de paukenslag
van Haydn.
CONSTANCE SPRY OVERLEDEN
In haar woning te Windsor in Zuid-En-
geland, is maandag in de ouderdom van
69 jaar mevrouw Constance Spry overle
den. Mevrouw Sprv genoot bekendheid als
deskundige in het schikken van bloemen.
Haar bloemenwinkels zijn in Londen, New
York en andere steden gevestigd. Mevrouw
Spry was ook auteur.
Rijexamens in 1959. Het Centraal Bu
reau tot Afgifte van Rijvaardigheidsbewij
zen in Den Haag heeft in 1959 426.109 rij
examens te verwerken gekregen. Dit is het
hoogste aantal, dat men ooit heeft doen
afnemen. In 1958 bedroeg het aantal ruim
380.000, in 1957 408.200.
Het filmprogramma van de N.T.S. ver
liep dinsdagavond op een kleine storing
na door het breken van de film vol
gens plan. Aan de hoofdfilm vooraf ging
een Italiaanse bijdrage in de serie films
over de geheimen der natuur, die door
de bij de Eurovisie aangesloten landen
worden geleverd. De taal der vogels bleek
het onderwerp te zijn, maar veel wijzer
zijn we er niet van geworden. Het was
een soort bezoek aan Artis, waarin het
beeld het geluid moest verklaren en om
gekeerd. De materie bleek evenwel te in
gewikkeld voor de makers om er lering
uit te puren. Zodoende was het allemaal
nogal kinderlijk en dillettantisch.
Óver „Louise-Lotte" behoeven we niets
meer te zeggen. De kijkers hadden om een
reprise gevraagd. Ze kregen dus het frisse
verhaaltje van Kastner in filmvorm op
gediend en ze zullen er door vertederd zijn
geworden. Dat was tenminste de bedoeling
en de winst van de avond.
Beeldschermer
Annie Delorie als de moeder en een
jonge acteur als Amahl in de opera
„Amahl en de nachtelijke bezoekers"
van Menotti, welke televisie-opera
hedenavond in het KRO-televisiepro-
gramma zal worden opgevoerd in de
vertaling van Max van Doorn en Jan
Castelijns.
Aangemoedigd door de vele deelnemers
en het grote succes van de vorige jaren
heeft de Nederlandse Bridgebond voor zon
dag 24 januari wederom een radio-bridge
drive op zijn programma staan. Met eigen
partner en twee zelf te kiezen tegenstan
ders kan men thuis aan deze drive mee
doen.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Morgenwij
ding. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00
Kookpraatie. 11.15 Gram. 12.00 Milit. muziek. 12.30
Land- en tuinb.meded. 12.33 Hammondorgelspel.
12.50 Uit het bedriifsleven. lezing. 13.00 Nieuws.
13.15 Meded. ogram. 13.20 Metropole-ork. 13.5a
Beursberichten. 14.00 Viool en piano. 14.30 Voor
de vrouw. 14.50 Gram. 15.05 Anna Karenina. hoor
spel. 15.45 Gram. 16.00 Van vier tot vijf. 17.00
Gram. 17.15 Voor de jeugd. 17.45 Pianorecital.
18.00 Nieuws. 18.15 Dansmuz. 18.30 Voor de jeugd.
18.45 Sportpraatje. 18.55 Gesproken brief. 19.00
Voor de kleuters. 19.05 Gevar. progr. 20.00 Nieuws.
20.05 Radio-filharm.-ork. (In de pauze: plm. 20.40
21.00 Onbekende woorden van Jezus gevonden, le
zing). 22.10 Gram. 22.30 Nieuws en beursber. van
New York. 22.40 Journaal. 22.55 Sportact. 23.05
Nieuwe gram. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II: 298 m. 7.00 KRO. 10.00 NCRV.
11.00 KRO. 14.00-24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de jeugd
7.40 Gi-am. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw. NCRV:
10.00 Gram. 10.03 Gram. 10.30 Morgendienst. KRO.
11.00 Voor de zieken. 11.45 Gewijde muziek. 12.00
Middagklok - noodklok. 12.03 Gram. 12.25 Voor de
boeren. 12.35 Land- en tuinb.meded. 12.38 Gram.
12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20
Lichte muziek. 13.40 Gram. NCRV: 14.00 Koor en
koperkwartet. 14.35 Avondrust, hoorsp. 15.05 Ork.-
conc. 15.40 Gram. 16.00 Verkenningen in de Bijbel,
lezing. 16.20 Klass. muz. 16.50 Gram. 17.00 Voor
de jeugd. 17.30 Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Me-
tropole-orkest en radiokoor. 18.15 Sportrubr. 18.30
Accordeonmuziek. 18.50 Sociaal perspectief. 19.00
Nieuws en weerber. 19.10 Op de man af, praatje.
19.15 Gram. 19.30 Radiokrant. 19.50 Polit. praatje.
20.00 Gevar. progr. 22.00 Periodiekenparade. 22.10
Vocaal ens. 22.30 Nieuws. 22.40 Zaalsportuitslagen.
22.45 Avondoverdenking. 23.00 Orgelconcert. 23.30
Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Amus.muz. 12.30 Weerbericht. 12.35 Gevar.
muziek. 12.52 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Lichte
muz. 14.00 Schoolradio. 16.00 Koersen. 16.06 Fran
se les. 16.21 Kamermuz. 17.00 Nieuws. 17.10 Zigeu-
nermuziek. 17.15 Voor de kinderen. 18.20 Voor de
soldaten. 18.50 Sportkroniek. 19.00 Nieuws. 19.40
Gram. 19.50 Polit. praatje. 20.00 Ork.concert. 21.00
Ork.conc. en sol. 22.00 Nieuws. 22.15 Radio-Uni
versiteit. 22.55—23.00 Nieuws.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. AVRO: 20.20
Televizier. 20.30 Film. 21.00—22.20 De vader, treur
spel.
BRUSESL (ANP) Een vergiftiging
op grote schaal onder de Boesjongobevol-
king in het Mweka-gebied in Belgisch Kon
go blijk L 255 doden te hebben veroorzaakt.
In totaal waren ongeveer 500 leden van de
Boesjongostam, verdeeld over 120 dorpen,
aan een „proef" van de „medicijnman
nen" van de stam onderworpen, doch de
helft heeft het, dankzij medische hulp,
overleefd.
Het Belgische bestuur heeft thans een
einde gemaakt aan de „proef" die de le
den van de stam volgens de medicijnman
nen kon „verlossen van de kwade geest".
Sinds 1933 werd deze „proef" niet meer
toegepast, maar het schijnt, dat de aan
kondiging van de komende onafhankelijk
heid van Kongo de tovenaars nieuw aan
zien had gegeven, waardoor zij de „proef"
opnieuw konden instellen.
Het Belgische bestuur heeft een aantal
„Medicijnmannen" in verzekerde bewa
ring gesteld. Het ritueel, dat vroeger veel
werd toegepast onder de Boesjongobevol-
king, heeft nog nooit in de geschiedenis zo
veel slachtoffers veroorzaakt.
8081. Ipso was blij, dat zijn plan gelukt was.
Zo ga ik nu overal de mensen vragen, de vissen met rust te laten! zei hij.
Toen boog hij zich over de rand van de boot en wenkte de paling, die daar nog rond
zwom. Het dier dook op en stak z'n kop boven water.
Ik ga nu naar huis, zei Ipso. Wel bedankt voor je hulp daar beneden; we zien
elkaar nog wel eens terug, als ik weer eens naar het vissenrijk kom. Tot ziens, hoorl
Tot ziens, Meester! zei de paling.
Hij wuifde vrolijk met z'n borstvin en dook toen onder; het water spatte in kringen
rond, toen het reusachtige dier verdween.
15.
Dat heb je zeker, zei Iisabelle op eigenaardige
toon.
Julie wist niet goed, wat ze nog verder zeggen moest.
Dit eigenaardige kind met haar schijnbare onvriende
lijkheid en haar gereserveerde manier van optreden,
bracht haar in de war. Op dat ogenblik hoorde zij, dat
Rob haar riep.
Julie, riep hij, hallohallo!
Je kunt beter naar hem toegaan, zei Isabel Ie be
daard. Ik zal hier wel mee doorgaan.
Julie deed haar mond open om wat te zeggen, maar
sloot die toen weer. Zij had op het punt gestaan te zeg
gen, dat zij niet van plan was om te komen aanren
nen iedere keer, dat Rob haar riep, maar de gespan
nen uitdrukking van Isabelles gezicht hield haar tegen.
Ik begin me te voelen als Alice in het Sprookjes
land, dacht ze met een zekere wrange humor, alles
wordt met het uur eigenaardiger.
Rob verscheen in de deuropening.
Hallo, Julie, riep hij, ga mee! Isabelle kan dat
werk wel doen. Ik wou, dat je even meeging om onze
twee paarden te bekijken en eens te zien, welke voor
jou geschikt is. Isabelle heeft vanmorgen Miranda vol
komen onder het schuim gereden, voegde hij er op
zure toon aan toe.
Ze is helemaal in orde, mompelde Isabelle.
Zo, nou ga er in ieder geval niet weer mee uit,
zei Rob. Ga mee, Julie.
Zijn toon schoof Isabelle achteloos en ruw terzijde
en Julie had een ogenblik de neiging om hem dit te zeg
gen. Zij had er een hekel aan haar 't idee te geven, dat zij
het met zijn onhebbelijke manier van doen eens was.
Maar zij meende ook, dat haar tussenkomst de zaak
misschien nog erger zou maken. En dus wendde zij zich
tot Isabelle en zei: Als je het werkelijk niet erg vindt?
Ik vind het niet erg, zei Isabelle met gesmoorde
stem. Zij stond over het half opgemaakte bed gebogen
en keek niet op. Julie nam haar strohoed en liep de hut
uit.
Ze gingen naar de stal, waar een lange kaffer met
een pokdalig gezicht en een diep litteken op zijn ene
wang, de paarden vasthield. Een ervan was Julie maar
al te goed bekend. Het was Peanut, de grijze ruin, waar
op Rob zo vaak naar de Ferndales was komen rijden.
Maar Miranda, een kleine zenuwachtige zwarte merrie
had zij nooit eerder gezien. Zij bedacht, dat zij pas had
leren rijden, sedert zij in Rhodesia was en zij vroeg
zich af, of zij in staat zou zijn Miranda in de hand te
houden. Bij de Ferndales had zij gereden op wat ze
daar spottend en toch ook weer met een zekere vertede
ring het „circuspaard" noemden en het was David
Baxter geweest, die het haar geleerd had.
Rob liet zijn hand langs de flanken van de merrie gaan
en, bromde binnensmonds enkele afkeurende opmer
kingen.
Die zotte Isabelle, gromde hij.
Hij keek Julie aan.
Hoor eens kindje, zei hij, jij kunt vandaag beter
Peanut nemen. We zullen naar de koeien gaan en wat
eten meenemen. Het zal ons een uur of vier kosten om
alles daar klaar te krijgen. Moeder heeft gelijk. Ik heb
ze in weken niet gewassen en als Peters erachter komt,
kun je ervan op aan, dat hij ons beboet. Die man
maakt altijd zo'n nodeloze drukte.
Julie fronste de wenkbrauwen. Bij de Ferndales was
het officieel voorgeschreven wassen van het vee
een bijna heilige en onwrikbare gebeurtenis geweest.
Wat er ook gebeurde of niet gebeurde.'s woensdags
werd er gewassen. Van het eerste ogenblik van haar
komst daar af, was de dringende noodzaak van regel
matig wassen er bij haar ingehamerd.
Rob, zei ze een beetje onzeker, als ik de vrouw
van een farmer moet worden, dan wil ik ook alles van
die dingen af weten. Maar één ding weet ik al en dat
is, dat het absoluut verkeerd is om niet geregeld te
wasse. Ik bedoel, dat het zo gemakkelijk is om een
epidemie te laten uitbreken. Laten we daar in het ver
volg heel strak aan vasthouden.
Lieveling, zei Rob, vermoei daar je knappe hoofd
maar niet mee. Dat is mijn zorg. Jij zult genoeg met
het huishouden te stellen hebben.
Dat zal wel, zei ze
Toen zweeg zij en bleef staan luisteren, omdat zij
weer het geluid van hoefslagen hoorde. Zij dacht. Hij
komt toch werkelijk nog terug, en realiseerde zich met
een schok, hoe blij ze daar eigenlijk wel over was. Rob
hoorde het cok. Hij hield op met het betasten van de
merrie en bleef met gefronst voorhoofd en met zijn
hoofd een beetje vooruit gestoken staan wachten.
Wiemompelde hij.
Hij wees met een geïrriteerd gebaar met zijn hoofd
in de richting van de stal en zei tegen de kaffer:
Neem de paarden mee naar binnen.
De hoefslagen klonken luider en dreunden op de har
de grond, maar Julie realiseerde zich plotseling, dat zij
niet kwamen uit de richting van de farm van de Fern
dales, maar van de andere kant en wel uit de richting
van de zilveren rivier en de blauwe bergketen.
Zij hield bijna de adem in en bleef staan wachten,
zich afvragend waarom alles wat hier gebeurde zo'n
intensieve betekenis scheen te hebben. Bij de Ferndales
had een aankomend ruiter nooit aanleiding gegeven tot
zo'n spanning.
Het is Menzies, zei Rob op een toon van grote af
keer. Wat moet hij nu weer?
Julie zag een groot zwaar gebouwd bruin paard naar
hen toe galopperen, met een stevige, roodharige politie
man in het zadel. Hij bracht het paard tot staan en sa
lueerde, Julie aanstarende met een vrijmoedige
nieuwsgierigheid, die haar een beetje in de war bracht.
Hij scheen buitengewoon verbaasd 1e zijn haar hier te
zien.
Rob liet de onaangename uitdrukking van zijn gezicht
verdwijnen en glimlachte vriendelijk tegen hem.
Hallo, Menzies, zei hij. O, jaje kent juf
frouw Simpson, mijn verloofde?
Hoe gaat het? zei Menzies met een sterk Schots
accent.
Hij steeg af en klopte zijn paard op de hals.
Kan ik je even spreken? zei hij tegen Rob, en
kan ik een beetje water voor mijn paard krijgen?
Beide, zei Rob luchtig. Hela, M'Dala breng wa
ter voor het paard van de Inkoos.
De kaffer met het pokdalige gezicht kwam uit de stal
en nam de bruin bij de teugel. Het dier wierp ineens de
kop omhoog en liet het wit van de ogen zien.
Menzies wendde zich daarop tot de jongen. Wat hij
zei, klonk nogal nadrukkelijk in Julies oren en M'Dala
zette een benauwd gezicht.
Waarom, zei Menzies tegen Rob, kun je toch
geen paardejongen hebben, die niet als een dolleman
naar hen grijpt?
(Wordt vervolgd)
MOSKOU (UPI) De regering van de
Sovjet-Unie verwacht dit jaar ongeveer
42.000 toeristen en zij bouwt hotels en mo
tels, pensions en kampeerplaatsen om die
gasten van 'n goede accommodatie te voor
zien, aldus meldt het Russische persagent
schap Tass. De gewone en luxe accommoda
ties zullen in Leningrad, Tasjkent, Stalin
grad, Alma Ata, Vladimir, Novgorod, Ir-
koetsk en Tiflis worden gebouwd. Tass
zegt ook dat buitenlandse groepen met
speciale vliegtuigen tegen gereduceerde
prijs naar de vakantieoorden aan de Zwar
te Zee zullen reizen.
De trappen van vergelijking van het
bijvoeglijk naamwoord goed waren
vroeger: goeder en goedst, maar die
zijn al heel vroeg vervangen door be
ter en best. Naast beter kwam als bij
woord bet voor, dat aanvankelijk be
tekende: op een betere wijze, maar dat
weldra een bijwoord van graad werd.
In zijn Leven van De Ruyter schrijft
Brandt: „Toen de zeemachten elkaar
bet naderden" enz. De vorm bet is nog
over in twee Nederlandse woorden:
betweter en betovergrootvader. In het
eerste heeft bet nog geheel de beteke
nis: beter; in het tweede dient het al
leen om een verdere graad van ver
wantschap aan te geven dan door over
grootvader wordt uitgedrukt. Eigen
aardig is dat betachterkleinkind niet
bestaat. Men zegt achter-achterklein
kind. Maar bij Bilderdijk vindt men zo
wel bet-oud-overgrootvader als bet-na-
achterkleindochter.
