Panda en de meester-diplomaat
Tussen de amandelbloesems van Malaga
o en de Draak
Nieuwe windtunnels in gebruik
in Amsterdam en Delft
Misdaad om een erfenis
Vier beeldhouwers en een schilder
^Hoe is het ontstaan
J
.9
Béste humor
E x per lm ent el e muziek
De radio geeft donderdag
7 e\(>vi*ipt)roiZramma
ROMAN VAN
JANE
ENGLAND
Dit woord: ERGEREN
WOENSDAG 2 xr JANUARI 1960
41. Snuivend stopte de trein bij het sta
tion. Nummer Een en zijn geheime agen
ten dachten, dat zij nu een flinke voor
sprong op Archibald Smurk hadden. Groot
was dan ook hun teleurstelling toen zij uit
stapten en de diplomaat daar rustig op
het perron zagen staan. Nummer Een liet
echter niets van zijn teleurstelling blijken.
„Wel, wel", zei hij, met uitgestoken hand
op Smurk af komend, „wat leuk, dat ik
u hier tref. Waaraan heb ik dit onver
wachte genoegen te danken?" „Ik kreeg
motorpech aan mijn vliegtuig", ant
woordde Smurk. „A zo, U bent dus per
vliegtuig gekomen", zei Nummer Een. Hij
loerde even wantrouwend van onder zijn
oogleden en vervolgde: „Maar waarom
bent U hier blijven wachten? Er is een
taxi in dit dorp, waarmee U verder had
kunnen reizen". „Omdat ik niet de auto's
kan vervoeren, die ik als geschenk voor
de sheik heb meegebracht", antwoordde
Smurk. „En ik heb gehoord, dat de sheik
op iedere bezoeker schiet, die niet min
stens een dozijn auto's voor hem mee
brengt". Panda zat verbaasd toe te luiste
ren. „Er is niets van waar.dacht hij,
„we hebben geen motorstoring gehad en
wat hij over die geruchten zegt, is onzin!
Wat voor diplomatiek plannetje zou hij
nu weer hebben??"
Onvolprezen humor uit een goede oude
tijd was gisteren in het wekelijkse film
programma te genieten. Laurel en Hardy
in ,.Tit for Tat" en Harold Lloyd in „Feet
first", vertaald als respectievelijk „Van je
buren moet je 't hebben" en „De gevel
toerist". Graag nog eens zo'n avond, bij
voorbeeld met Chaplin en Buster Keaton.
In de reeks Wetenschappelijke Curiosi
teiten was er ditmaal een filmpje over de
vorderingen van de studie inzake sprink-
hanenvluchten; weer een boeiend produkt,
in Denemarken gemaakt.
Beeldschermer
Donderdag 11 februari geeft de Neder
landse Vereniging voor Hedendaagse Mu
ziek in de Kleine zaal van het Concertge
bouw te Amsterdam een tweede concert in
dit seizoen onder het motto experimentele
muziek. Medewerking verlenen het Gau-
deamus-kwartet en het Danzi-kwintet. Tot
uitvoering komen van Bo Nilsson „Zwan-
zig Gruppen" voor piccolo, hobo en klari
net (geleide improvisatie), ^Interpola
tions" (1959) voor fluit solo van Roman
Haubenstock-Ramati (geleide improvisa
tie), „Pentagram" voor blaaskwintet van
Ernst Krenek en strijkkwartetten van An
ton Webern (opus 28) en Ton de Leeuw en
het blaaskwintet van Arnold Schönberg.
Advertentie
UW METGEZEL IN ELK SEIZOEN
Bij kriebalhoest en opkomende verkoud
heid vlug een paar Pottcrcjej in de mond.
Dit voorkomt veel narigheid! Geven een
frisse adem na een cigaretofeen borreltje.
In hand/ge
platte doosjes a SS cent
K.r. k l L v s u H
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00-24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Morgenwij
ding. 9.55 Gram. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleu
ters. 11.00 Tussen de wal en het schip, praatje
voor de vrouw. 11.15 Gram. 11.40 Alt en piano.
12.00 Lichte muziek. 12.30 Land- en tuinb.meded.
12.43 Pianospel. 12.50 Uit het bedrijfsleven, lezing.
13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram 13.20 Metro-
pole-ork. 13.55 Beursber. 14.00 Pianorecital. 14.30
Voor de vrouw. 14.50 Gram. 15.05 Anna Karenina,
hoorsp. 15.45 Gram. 16.00 Van vier tot vijf. 17.00
Hoorn-ens. 17.15 Voor de jeugd. 18.00 Nieuws.
18.15 Lichte muz. 18.30 Voor de jeugd. 18.45 Sport-
Eraatje en rallye de Monte Carlo. 18.55 Gesproken
rief. 19.00 Voor de kinderen. 19.05 Gevar. progr.
20.00 Nieuws. 20.05 Radio-Filharm.-ork. en solist.
21.20 Act. 21.35 Lichte muz. 22.00 Muzikale lezing
22.30 Nieuws en beursber. van New York. 22.40
Radio-Filharm.-ork. en solist. 23.00 Sportact. en
Rallye van Monte Carlo. 23.10 Nieuwe gram. 23.55
24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 KRO. 10.00 NVRV.
11.00 KRO. 14.00—24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de
jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overwe
ging. 8.00 Nieuws. 8.15 Rallye de Monte Carlo. 8.25
Gram. 8.50 Voor de vrouw. 9.40 Gram. NCRV: 10.00
Gram. 10.30 Morgendienst. KRO: 11.00 Voor de
zieken. 11.45 Gewijde muziek. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.03 Pianospel. 12.25 Voor de boeren.
12.35 Land- en tuinbouwmeded. 12.38 Gram. 12.50
Act. 13.00 Nieuws. 13.15 15 jaar geleden, praatje.
13.20 Lichte muz. 13.40 Lichte muz. NCRV: 14.00
Gram. 14.30 Avondrust, dl. 8. hoorsp. 15.00 Piano
recital. 15.30 Gram. 16.00 Verkenningen in de Bij
bel, lezing. 16.20 Lezing met gram. 17.00 Voor de
jeugd. 17.30 Gram. 17.45 Lichte muz. 18.15 Sport-
rubr. 18.30 Koor en piano. 18.50 Sociaal perspec
tief. lezing. 19.00 Nieuws en wëerber. 19.10 Op de
man af, praatje. 19.15 Vocaal ens. 19.30 Radiokrant.
19.50 Pol. praatje. 20.00 Gevar. progr. 22.00 Perio
diekenparade. 22.10 Gituarrnuz. 22.30 Nieuws. 22.40
Zaalsportuitsl. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Or
gelconcert. 23.30 Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m. 12.00 Amus.muz. 12.30 Weerber.
12.35 Lichte muziek. 12.52 Koersen. 13.00 Nieuws.
13.15 Kamermuz. 14.00 Schoolradio. 16.00 Koersen.
16.06 Franse les. 16.21 Pianorecital. 17.00 Nieuws.
17.10 Gram. 17.15 Voor de kinderen. 18.15 Gram.
18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sportkroniek. 19.00
Nieuws. 19.40 Gram. 19.50 Pol. praatje. 20.00 Hoor
spel. 21.15 Gram. 21.30 Ork.concert. 22.00 Nieuws.
22.15 Radio-universiteit. 22.55 -23.00 Nieuws.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverzicht. VPRO:
20.20 Gesprek. 20.30 Lady Windermere's waaier,
comedie.
Carnaval. Op woensdag 20 januari zal
de toneelvereniging „Johez" in de Stads
schouwburg te Haarlem het blijspel „Car
naval" van Henk Bakker opvoeren.
DE BEELDHOUWERS Theresia van der Pant, Eva Mendlik, Henk Dannenberg en
Johan Sterenberg, allen leden van Arti et Amicitiae, konden hun vereniging geen
betere dienst bewijzen dan door aandacht te vragen voor een groepententoonstelling
van hun eigen werk, die tot 1 februari in het gebouw van Arti te Amsterdam ge
houden wordt, Arti's exposities zijn meestal geen belangrijke manifestaties van
beeldende kunst; men kan ze echter nooit voorbij lopen omdat altijd enkele in
zendingen aanbeveling verdienen. De inzendingen van deze vier figuren zijn meestal
goed tot zeer bijzonder. Het belang van deze beeldhouwers blijkt nu nog sterker
door de thans mogelijke diepergaande kennismaking met hun werk. Al heeft Theresia
van der Pant dan al een goede naam, de anderen hebben nog niet de bekendheid
die zij verdienen. Nu zijn zij nooit bijzonder op publiciteit uit geweest. Alleen werken
en resultaten dienden te gelden. Hun expositie is niet eens handig ingericht. Er is
wat veel, het is er wat rommelig. En eigenlijk daarmee zo innemend!
Ook de schilder Hans Royaards, die
verzocht was mee te exposeren toont te
veel. Hij maakte een soort overzichtsten
toonstelling van zijn werk en met de veel
heid blijkt ook zijn betrekkelijkheid. Be
ter had hij zijn „Gezicht op het IJ" niet
kunnen laten zien en ook wel enkele an
dere zaken kunnen weglaten. Maar moe
ten wij iemand niet alleen om zijn beste
werk waarderen? Van Royaards was dit
voor mij weer het portret van zijn moe
der, waren dat zijn café-interieurs, zijn
winkeltjes, waaronder de kruidenzaak
van Jacob Hooy en enkele kinderportret
ten en het portret van de kunsthandelaar
Huinck. Maar ook vielen me op verschil
lende, de laatste jaren minder of niet ge-
exposeerde, schilderijen naar kippen,
werken die bovendien bijzonder knap ge
daan zijn. Wanneer men deze schilder leer
de waarderen door dit werk neemt men
ook met plezier minder geslaagde en wel
gekke zaken graag van hem aan als bij
voorbeeld het intérièür' van een dassen-
fabriek, een doorsnede., van het gebouw
met de daarin werkende mensen en wat
vergroot de trotse directeur en ergens in
een hoek de schilder zelf. Royaards zou
men zich als van de tijd van een Van
Looy kunnen denken. Maar niet alleen
dat Royaards werk ook voor deze tijd le
vend is, wat betreft de vorm kwam hij
soms tot dezelfde oplossingen als moder
nere figuren, zij het langs een andere
weg. Royaards is een levendig verteller
en illustreren ligt hem ook. Dinsdag- en
vrijdagavond tussen 20 en 22 uur toont hij
op de expositie graag het door hem ge-
illustreerde en met de hand geschreven
boek uit de Canterbury Tales.
Theresia van der Pant werd veelal
reeds zeer gewaardeerd om haar dier-
plastieken. De mens ligt haar evengoed.
Dat bewijzen een fijn beeldje van een
Fluitspeelster, een Baadster, die ik ont
roerend mag noemen, portretten en naak
ten.
Alles van haar is van een grote uitge-
wogenheid en natuurlijkheid, en daarmee
zo vol van spanning. Warm en soms drif
tig zijn haar knappe tekeningen. Ook haar
collega's stuurden boeiende tekeningen in.
De minste herinnering bewaarde ik aan
die van Eva Mendlik, die overigens ge
heel voldoet aan de op recente tentoon
stellingen van Arti door haar werk ge
schonken verwachtingen. Wat moeilijk te
bekijken is haar grote beeld van een stu
dent. De opgave was haar ook nog wat
groot, al geeft die blijk van moed. Wat
betreft haar dieren komt Eva Mendlik in
de buurt van de met zoveel geest geziene
plastieken van Theresia van der Pant.
Sterk zijn haar portretten, van een een
voudige maar zeer doorwerkte plastiek.
Dannenburg en Sterenberg excelleren bei
de in figuur en ook weer portret. Geroemd
moet worden het portret dat de eerste
maakte van Theresia van der Pant, Werk
van deze figuren wordt niet tot het vitalis
me gerekend; het is vitaal en daardoor
van zelf van deze tijd.
Boh Buys
De gelukkigen, die het hoogseizoen van Malaga kunnen meemaken, laten nu
al meer dan een week lang de ultraviolette stralen van de zon op hun huid
inwerken. Van 15 januari tot rond 10 februari worden zij door kunstenaars uit de
rest van het huiverende Europa vergast op de beste prestaties, die voor geld te
koop zijn. De zeilers behoeven hun routine niet te verliezen en de beoefenaren
van andere openluchtsporten vinden overal aan de Costa del Sol (de Zonnekust,
waarvan Malaga het middelpunt vormt) gelegenheid te over. Wat men er ook
doet en voor welk aspect van deze begenadigde streek men er ook heen gaat, men
kan in de winter met vrij grote zekerheid rekenen op temperaturen, die zelden
lager gaan dan vijftien graden Celsius. Om en nabij twintig is zelfs zeer normaal.
En de regenjas mag thuis blijven hangen, want met een gemiddelde van dertig
regendagen per jaar is gokken op geluk geen te groot risico. Pak de bikini ook
maar niet in: Spanje tolereert geen tweedelige zwempakken aan zijn stranden.
Het fonteintje in de grote zaal van
Hotel Miramar, twee maanden buiten
werking geweest omdat er toch nie
mand was om naar te kijken, spuit
nu weer. Het vriendelijk geklater van
de waterstraal begeleidt een geroeze
moes van gesprekken in vele talen. Dit
is het centrum van het dure toerisme.
Wie alleen maar op luxe en comfort
gesteld is en er niet toe kan komen in
de stad naar typische karakteristieken
uit het verleden te zoeken, kan zich in
deze zaal al in een Moors paleis wanen.
Voor mij, met de herinnering aan het
nooit genoeg geprezen Alhambra van
Granada vers in het geheugen, lijken
de imitatie-Moorse tegels, de nisjes en
de kantwerkachtige ornamentatie wat
kitscherig.
Nee, ik zoek liever de voor ons zo
kostbare zon op en beklim zelfs de Gi-
bralfaro-heuvel, een uitloper van de
bergketen, die het Balkon van Europa
wordt genoemd, door welks beschutten
de arm de hele kust tegen de noorden
winden wordt beschermd. De Gibral-
faro is een voorpost, die zich letterlijk
tot in de stad heeft gewaagd. Hij heeft
slechts een hoogte van enkele honder
den meters, maar de beklimming er
van leidt ook in dit seizoen tot enige
perspiratie de stenige, oneffen pa
den lopen met slingeringen toch nogal
steil omhoog. Maar op de top is een
gezellig terras ingericht, van waar de
stad en de omgeving zich op hun
schoonst voordoen. Vrijwel recht bene
den mij ligt de Plaza de Toros; ik kijk
in het hart van de arena en als er op
dit moment een stierengevecht zou
worden gehouden, zou ik de verrichtin
gen van de toreros tamelijk goed kun
nen volgen.
De afstand is te groot om tussen het
weelderige groen onder mij de gele en
oranje bolletjes van citroenen en si
naasappels te kunnen waarnemen,
maar ik weet dat zij er bij duizenden
hangen te pronken. Een ander zintuig
wordt echter weldadig geprikkeld: de
zachte wind drijft de geur van de
bloeiende amandelboompjes recht naar
mij toe.
Malaga, met zijn driehonderdduizend
inwoners de vijfde stad van Spanje, is
door en door Andalusisch. Dat slaat op
heel veel dingen, ook op de nog tast
bare Moorse invloeden. Al is het dan
vier en driekwart eeuw geleden dat
Ferdinand en Isabella er de Moren uit
verdreven (1487), de sporen van de
langdurige overheersing zijn (geluk
kig) nog niet uitgewist. Het Arabische
element was met die verovering trou
wens niet verdwenen; de in Malaga
achtergebleven Moren achtten zich
tweemaal in de volgende eeuw, in 1501
DOOR
CARCIA DE LEON
en in 1568. sterk genoeg om in opstand
te komen. Beide malen werd de re
volte krachtig en bloedig onderdrukt.
Hun aloude fort, Alcazaba, gebouwd in
de elfde eeuw, is een fraai voorbeeld
van oosterse architectuur en een be
zoek kan zeker worden aangeraden.
Datzelfde is het geval met het oud
heidkundig museum vlak ernaast.
Ik moet u er even op wijzen, dat we
ons nog steeds op de Gibralfaro heuvel
bevinden het valt moeilijk ervan te
scheiden. Ik nodig u zelfs uit van Al
cazaba een trapje hoger te klimmen
om een ogenblik te mijmeren bij het
kasteel, dat respectabel oud is, in feite
het oudste gebouw van de stad. Men
twijfelt eraan of de Grieken dan wel de
Phoeniciërs zich hier het eerst hebben
gevestigd. Eeuwen later maakte het
Moorse invasieleger dankbaar gebruik
van deze dominerende versterking om
de hele omgeving onder de knoet te
houden.
Het belangrijkste monument in de
stad zelf is de zestiende eeuwse kathe
draal, waarvan de enorme afmetingen
en het kunstzinnig besneden koor op
vallen. Jammer alleen dat enkele als
zeer de moeite waard beschreven schil
derijen van Ribera en Zurbaran op plaat
sen hangen waar nooit een glimpje zon
licht doordringt, zodat het er te donker
is om ze goed te zien.
Aanbidders van zon en zee vinden tien
kilometer ten westen van Malaga het
vissersdorp Torremolinos, dat al een
grote internationale naam begint te
krijgen. Terwijl een deel van de bevol
king onverstoord doorgaat netten vol
chanquetes en boquerones uit zee te
trekken, heeft zich hier anderzijds een
modern badleven ontwikkeld. Gelukkig
zijn de prijzen er voor onze begrippen
nog allerminst luxueus: in de drie beste
hotels verschaft men u een uitstekende
kamer (met uitzicht over de azuren
Middellandse zee, bad en drie maaltij
den) voor ongeveer twintig gulden per
dag. De vijf als eerste klasse in het
officiële boekje genoteerde hotels re
kenen slechts zestien gulden en in de
etablissementen van tweede orde, die
overigens zeer zijn aan te bevelen, be
taalt u minder dan een tientje. Was
het maar niet zo ver....
Om niet al te hevig in de verleiding
te komen de rest van mijn leven maar
in Torremolinos te slijten, pak ik met
weemoed de bus terug naar Malaga.
De activiteit voor het grootse winter-
carnaval, dat in februari wordt gehou
den, woedt momenteel nog onder
gronds. Maar wanneer ik in diverse wij
ken met bewoners praat, blijkt dat men
al druk in de weer is om zo goed moge
lijk voor de dag te komen. Het wordt
weer, als ieder jaar, een voorproefje
van de imposante Heilige Weekfestivi-
teiten, met als hoofdschotel een schit
terende optocht, waarin de bloemen
van het (winter)seizoen een hoofdrol
vervullen.
Als de avond is gevallen zie ik tal
rijke Malaguenas (geen enkele ervan
evenwel in traditionele dracht) naar de
hotels gaan waar wordt gedanst. De
meisjes van Malaga worden blijkbaar
iets vrijer opgevoed dan in de rest van
Andalusië (mogelijk doet zich de in
vloed van de havenstad enigszins gel
den), want de meesten zijn ongechape-
ronneerd. Laat ik er maar niet omheen
draaien: het is een aantrekkelijkheid
te meer van dit sieraad van de Costa
del Sol.
(Nadruk verboden)
Nel Oosthout. Zaterdagavond 23 jan.
zal de voordrachtskunstenares Nel Oost
hout in de kleine zaal van het Concert
gebouw in Amsterdam De Brief van So
merset Maugham ten tonele brengen.
1819. Het was wel 'n vreemd verhaal dat de boer deed.
We zijn allemaal het dorp uitgevlu-cht, zei hij. Op een dag kwam één van onze
dorpsgenoten verschrikt het dorp binnen rennen: hij was helemaal ontdaan en zwaai
de ivild met z'n armen. Toen hij bij ons was schreeuwde hij, dat hij vlak bij het dorp
een verschrikkelijk grote draak had gezien met 'n vervaarlijke kop, die hoog boven
de bomen uitstak.
Een draak?, zei Ydo.
Ja, zei de boer. Eerst geloofden we 't niet, maar de volgende dag zagen we 't zelf;
het monster kwam vlak bij het dorp, we konden het duidelijk zien.
Zowel in Amsterdam als in Delft zijn de
zer dagen transsone windtunnels ter be
proeving van vliegtuigmodellen in gebruik
genomen. De grootste, met een motorver
mogen van 12000 paardekrachten, werd
zaterdag in bedrijf gesteld in het nationaal
luchtvaartlaboratorium bij Amsterdam en
is tot stand gekomen door samenwerking
van de Westeuropese vliegtuigfabrikanten.
Ruim 170 buitenlandse en Nederlandse
autoriteiten woonden de indienststelling
bij. De directeur van het Nationaal Lucht
vaart Laboratorium, ir. A. J. Marx, zeide
dat het thans mogelijk zal worden het la
boratoriumonderzoek voor research en
ontwikkeling uit te breiden to het snel-
heidsgebied rondom de geluidssnelheid,
welk gebied de militaire luchtvaart reeds
sedert jaren regelmatig doorschrijdt en
ook de civiele luchtvaart nu sinds enkele
jaren heeft betreden.
Het snelheidsgebied aanzienlijk bóven
de geluidssnelheid, dat installaties vraagt
van andere constructie, hoopt men ook
binnenkort te kunnen rekenen tot het re-
searchgebied van het N.L.L., wanneer de
supersone windtunnelinstallatie, die maxi
male snelheden tot zes maal de geluids
snelheid zal veroorloven, voltooid zal
zijn.
De thans voltooide tunnel is een onmis
bare schakel in de keten van aërodynami
sche researchapparaten van het N.L.L. en
27. Toen zij haar hut binnen ging, was zij zich bewust
van een grote teleurstelling. Zij was gelukkig en
hoopvol geweest. Alles scheen zo goed te gaan. Maar dit!
Zij ging op de rand van haar bed zitten en krabbelde
een briefje aan Rob. Een kort, nogal bitter briefje.
Tenzij je me werkelijk afdoende uitleg kunt geven,
besloot zij, zal ik niet terugkomen. Ik zie niet. hoe
we een succesvol huwelijk kunnen bouwen op zulke
zwakke grondslagen. Rob, ik houd van je, maar be
drog kan ik niet uitstaan. Ju.
Zij deed de brief in een envelqp en zette die op de
kaptafel. Toen pakte zij haastig een koffertje. De deur
van haar hut stond open. Het zuivelhuis en de slang
was zij volkomen vergeten. Haar geest voelde dof en
zwaar aan. Er moet een redelijke uitleg voor zijn
herhaalde ze telkens weer in haar gedachten. Na
tuurlijk is er een verklaring voor, maar waarschijnlijk
geen erg prettige.
Toen zij klaar was met pakken en zich omdraaide om
haar hoed op te zetten, hoorde zij voetstappen naar
de hut foekomen. Isabelle stak het hoofd om de deur.
Hallo! zei zij. Tante Carey wil weten, wie die
ruiter was.
Het was Richard Burgoyne, zei Julie.
O! zei Isabelle. Zij leunde tegen de deurpost en
keek naar .Julies koffertje.
Geef je Rob de bons? vroeg zij op vreemde toon
Niet precies, zei Julie grimmig.
Er ligt een dooie adder in het zuivelhuis, zei Isa
belle, alsof zij haar vraag geheel vergeten had.
Julie rilde.
Ik had het net zo goed kunnen zijn en niet de ad
der, zei ze een beetje beverig.
O.... o, wat afschuwelijk, zei Isabelle snel en
kwam de hut in. O, Julie, hoe afschuwelijk. Heeft
Richard Burgoyne dat beest doodgeslagen.
Zij greep met haar kinderlijke magere handen Julie:
arm en zei: Julie, ga niet weg! Ga alsjeblieft niet
weg! Ik veronderstel, dat Rob weer iets stoms heeft
gedaan.... je hebt iets ontdekt. Maar hij houdt van
je, werkelijk!
Ik moet gaan. zei Julie Werkelijk, Isabelle. Als
Rob van mij houdt, zal hij toch moeten veranderen. Hij
zal het moeten bewijzen. Het is niet mogelijk, dat hij
van mij houdt, anders zou hij dergelijke dingen niet
doen.
Isabelle wierp het hoofd in de nek.
Jij houdt niet van hem, riep zij. Dat doe je
niet. Jij weet niet, wat liefde betekent. Wat iemand ook
doet... het komt er allemaal niets op aan, als je werke
lijk van hem houdt. Dat weet ik. Liefde is niet alleen
maar een kwestie van het juiste gedrag. Jij houdt niet
van Rob.
Dat doe ik wel, zei Julie haastig. Dat doe ik
werkelijk. Maar je begrijpt het niet... daar ben je nog
te jong voor. Er moet heel wat meer zijn om een ge
lukkig huwelijk te hebben, dan alleen maar liefde. Er
moet vertrouwen en trots zijn. Ik moet trots op hem
kunnen zijn. Ik moet hem kunnen vertrouwen!
Hem vertrouwen! riep Isabelle hartstochtelijk.
Jij idioot, die je bent! Je moet Rob liefhebben. de hele
tijd. Niets anders is voldoende.
Met een half onderdrukte snik rende zij de hut uit.
Julie hoorde de voetstappen zich snel over de harde
grond verwijderen. En op dat ogenblik hoorde zij het
geratel van de wagen, nam haar koffertje op en liep
snel de hut uit naar de weg.
David hield zijn muildieren in en sprong uit de hoge
wagen op de grond. Hij nam haar koffertje en zette dat
achterin; daarna nam hij haar elleboog en toen zij haar
voet op de naaf van het wiel zette, gaf hij haar een
steuntje om omhoog te komen.
Hij klom aan de andere kant naar boven en zij zag.
dat zijn grijze ogen een vreemde uitdrukking hadden.
Julie bleef zwijgend zitten, terwijl de wagen over hei
ongelijke spoor hobbelde. Davids muildieren waren zwa
re beesten met brede schoften en in staat tot vrij lange
en zware ritten. David zelf was in gedachten verzon
ken. Zij voelde in zijn stilzwijgen een grote onvriende
lijkheid en vroeg zich af, of hij geweten had, wat er in
de brief van mevrouw Ferndale gestaan had en of hij iets
van Robs gedrag af wist. Soms leek het haar dat hij
haar verachtte, net zoals Isabelle dat deed
De kar hobbelde verder en het gouden licht werd zwaar
der. De mimosa's schenen er onder te zwemmen als
reusachtige onderwaterplanten. De opgestapelde kas
telen van wolken hadden een roze en doorzichtige groe
ne tint: Het was alles erg mooi en heel rustig.
Ik zal de muildieren om tien uur voor een uur uit
spannen, zei David kortaf. Dat is wel genoeg en dan
kunnen we tegen het aanbreken van de dag de farm
bereiken.
Ja, zei Julie flauwtjes
Hij keek haar met een eigenaardige, onderzoekende
blik aan.
Wat deed je ten slotte besluiten om mee te gaan?
vroeg hij. Je scheen het met erg te vinden, dat hij
vee verkocht, dat hem niet toebehoorde. Was het alleen
maar het feit, dat hij ons. de Ferndales. kwam bezoe
ken zonder er jou iets over te zeggen?
Het bloed vloog haar naar het hoofd en de tranen
prikten tegen haar oogleden.
Het was wel wat meer dan dat alleen, fluisterde
zij ten slotte.
Zij voelde, dat zij niets over de brieven kon zeggen
en over het feit, dat haar eigen brieven van mevrouw
Ferndale nooit waren aangekomen. Het scheen zoiets
onbelangrijks vergeleken met die veediefstal. De her
innering daaraan deed haar nog een kleur krijgen van
schaamte.
Zij had er in de laatste weken in het geheel niet
meer aan gedacht, behalve dan bij die nachtelijke
twijfel, of hij het inderdaad wel aan zijn moeder ver
teld zou hebben. Over de morele kant van de zaak had
zij helemaal niet gedacht. Het was gebeurd en voor
eenmaal in haar leven had zij aan iets meegewerkt,
dat niet strikt eerlijk was.
Misschien had zij het niet moeten doen. Het was een
moeilijke vraag en zij kwam er op het ogenblik niet
uit. Maar hier, tegenover die verachting, die zij in
Davids gezicht meende te lezen, schrok zij er toch voor
terug. Het was, zoals hij veronderstelde. Het grote,
werkelijk oneerlijke feit had zij niet in aanmerking ge
nomen, maar wel de kleine en onbetekenende dingen,
die haar trots raakten, die hadden haar naar de Fern
dales teruggezonden.
De zon verdween plotseling, alsof de draad, waaraan
zij scheen te hangen doorgeknipt werd en de duister
nis begon snel te vallen. Toen zij aan het kruispunt kwa
men, zagen zij dat een ruiter hen tegemoet galoppeerde.
Julie haalde snel adem. Het was Rob, die uit de rich
ting van Kantani kwam; Rob die vrolijk door de war
me vage schemering van de Afrikaanse avond reed.
(Wordt vervolgd)
zal van nu af zijn diensten bewijzen ten
behoeve van de ontwikkeling van vliegtui
gen, al of niet bemand, die in het gebied
rondom de geluidssnelheid moeten vliegen
of dit moeten passeren.
De tunnel zal kunnen leren hoe de uit
wendige vorm daarvan zal moeten worden
gekozen om gunstige combinaties van
draagkracht en weerstand te bereiken en
daarmede een economisch en doelmatig
vervoermiddel te verkrijgen, zij zal ver
der de waarde van de grootheden ver
schaffen, waarop de berekeningen van
stabiliteit en manoeuvreerbaarheid kun
nen worden gebaseerd, verder inlichtin
gen verschaffen omtrent de belastingen,
die de constructie zal moeten kunnen op
nemen en da rmede de ontwerper behulp
zaam zijn bij zijn streven om het gewicht
van het vliegtuig te beperken tot het strikt
nodige ten bate van de vervoerscapaci
teit en de economie.
De tunnels gebouwd voor lage snelhe
den, worden niet overbodig, ook niet als
de nieuwe supersone windtunnel tegen het
einde van dit jaar gereed komt. Tegen die
tijd zijn er drie grote en verschillende
kleine tunnels in gebruik. De kosten van al
deze tunnels, de supersone inbegrepen als
mede de bijbehorende installaties, kunnen
worden geschat op 17 miljoen gulden.
Een kleinere supersone windtunnel
waarin door middel van een drukvat wind
stoten tot drie maal de geluidssnelheid
worden opgewekt, draait proef in het
Windtunnelgebouw in Delft van de onder
afdeling vliegtuigbouwkunde der Techni
sche Hogeschool.
Men beschikt er reeds van 1953 af over
een grote „lage-snelheids windtunnel"
waarin luchtstromingen van 440 kilome
ter per uur kunnen worden opgewekt. De
laatste tijd is er een supersone windtun
nel bijgebouwd, die spoedig in vol bedrijf
zal zijn.
In tegenstelling tot de lage-snelheids-
tunnel. werkt de supersone tunnel niet con
tinu doch „intermitterend", dat wil zeg
gen met korte windstoten van hoge snel-
neid. Een continu blazende supersone tun
nel heeft namelijk een bijzonder hoog ver
mogen voor de aandrijving nodig en zou
dus een zeer kostbare motorinstallatie
eisen. In plaats daarvan werkt men hier
met een drukvat, een groot reservoir,
waarin lucht onder zeer hoge druk (tot
150 atmosfeer) wordt samengeperst.
In de zegswijze: 't moet ergeren wil
't beteren, waarmee men wil zeggen:
een ziekte moet eerst haar hoogtepunt
bereiken en pas daarna kan herstel in
treden, is het werkwoord ergeren in
de eigenlijk betekenis gebruikt. Het is
een afleiding van de vergrotende trap
erger van het bijvoeglijk naamwoord
erg en betekent dus: erger worden.
Precies dezelfde formatie heeft bete
ren. Maar ergeren heeft een betekenis
ontwikkeling doorgemaakt. Thans be
tekent het: tot ontstemming prikkelen,
aanstoot geven.
Naast de vorm erg stond in vroeger
tijd arg, dat nog over is in woorden als
argwaan, arglist en argeloos. Maar ook
als zelfstandig naamwoord zien wij
het woord erg opduiken: in de zegswij
zen: ik deed dat zonder erg (zonder
kwaad opzet) en: ik had er geen erg in
(ik merkte het niet op). Natuurlijk ho
ren woorden als ergernis en ergerlijk
l^ook tot de familie.
i
