r
„Koffie van Nescafé... dat verstaan ze overal"
Vaart achter project voor
Amerikaan om de aarde
V
Wereldnieuws
Van dag tot dag
Benelux-beraad ook over
de waterwegenkwesties
Mens worden
<~Pracitótoel
NAAIMACHINES
V ertrou weaiserisis
Wat een pret
Belgische socialisten willen
vrijdag algemene staking
Een echte „reisdeskundige" - zij werkt op een groot
toeristisch inlichtingenbureau te Arasterdam en zij reisde
zelf heel veel: „Frankrijk, Italië, Engeland, Duitsland,
Zwitserland, Joegoslaviëen wat me altijd weer opvalt
is datje óveral Nescafé ziet drinken. Maar het is dan ook
de beste: veel voller en fijner van smaak! Ik drink
zelf dan ook nóóit anders. Op kantoor om 11 uur?
Nescafé 1 Thuis op mijn flatje? Nescafé! Mijn koffie!
MET ZORG BEREID UIT DE BESTE KOFFIEBONEN
Op de
DONDERDAG 28 JANUARI 1960
kJ
De vaak gehoorde bewering dat er een
verwijdering is ontstaan tussen de vak-
bondsbesturen en hun leden kan in het
verloop van de gisteren gehouden nacht
vergadering van N.Z.H.-chauffeurs nieu
we steun vinden. Iedere opmerkzame toe
schouwer heeft kunnen waarnemen hoe
de beide vakbondsbestuurders, al hun kwa
liteiten en goede wil ten spijt, geen greep
en geen overtuigingskracht meer hadden
over hun ontevreden achterban. De uit
de eigen rijen voortgekomen leiders van
de actiecomités lagen, van hoeveel impro
visatie hun optreden ook blijk gaf, aan
zienlijk hoger in de markt. Men kan ook
zeggen, dat het gevoel het verre won van
het verstand, al zal niemand de leden van
de actiecomités het laatste willen ontzeg
gen of de vakbondsbestuurders het eerste.
Er is zeker geen reden om een schuld
vraag te stellen. Het kan best zijn, dat de
routine van het dagelijks werk de vakbe
weging tot een wat formeel en door haar
omvang log instrument heeft gemaakt,
omgekeerd is het zo dat de werknemers
in normale tijden zich bijzonder weinig
aan hun organisaties gelegen laten liggen
en alles aan hun „vrijgestelden" overla
ten. De laatsten zullen dringend naar nieu
we wegen moeten zoeken om hun troepen
blijvend te bezielen, hetgeen, gezien de
honderdduizenden leden, een zware taak
zal zijn. Toch zal men alles op alles moe
ten zetten om het contact zo persoonlijk
mogelijk te doen zijn.
Een verval van de vakbeweging zal door
geen enkel weldenkend mens worden toe
gejuicht. Niet alleen vormt zij, bij een
goed gericht, maar ook goed „verkocht"
beleid een constructief element voor ge
zonde arbeidsverhoudingen, maar ook zou
de ontbinding van de werknemersorganisa
ties de weg vrijmaken voor politieke avon
turiers van allerlei snit. Wij hebben ons op
de nachtvergadering van de N.Z.H. niet
aan de indruk kunnen onttrekken, dat dat
laatste element niet geheel afwezig was,
ook al hield het zich op de achtergrond.
Een ervaring als van de afgelopen nacht
moet ook allen die in de publiekrechtelij
ke bedrijfsorganisatie en in de onderne
mingsraden een bijdrage zien voor een
vermindering van de sociale tegenstellin
gen met zorg vervullen Een onderne
mingsraad kan immers pas goed functio
neren, wanneer de werknemers hun be
lang bij de economische gang van zaken
zich duidelijk voor ogen stellen. Dat zal
tijd en moeite kosten en de bereidheid om
die offers te brengen lijkt ons vooralsnog
niet groot. Erger nog: de arbeidersverte
genwoordigers in de ondernemingsraad
worden vaak gezien als lieden die het met
de directie op een akkoordje gooien en zo
bij de baas een wit voetje halen.
De vakbondsbestuurders wijzen graag op
„alles wat al bereikt is". Zij maken daar
mee een psychologische fout, omdat de
mens geneigd is zijn toekomstverwach
tingen hoger te waarderen dan zijn huidi
ge situatie. Maar bovendien ziet de vakbe
weging haar taak dan te eng. Want het
scheppen van het juiste maatschappelijk
begrip lijkt nog te moeten beginnen.
Voor de zoveelse maal heeft iemand bij
het bedrijven van „joy riding" een ern
stig ongeluk op de weg veroorzaakt, dat
een leven heeft gekost. Een individu dat
thans als „joy rider" in de gevangenis
vertoeft, heeft met een gestolen vrachtwa
gen een kleine personenwagen verplet
terd en heeft zijn slachtoffer aan zijn lot
overgelaten.
Nog steeds heet dit misdadige gedoe dus
„joy riding". Het is een luchtige, vrolijke
aanduiding voor iets, dat minderwaardig
en onverantwoordelijk is en dat argelo
ze, onschuldige mensen schade en leed
toebrengt. Die naam is te welluidend voor
dit 'gedoe. „Joy" betekent pret, doch joy
riding is in feite het stelen van een an
dermans bezit en vaak het vernielen van
andermans goed en het in gevaar bren
gen of zelfs vernietigen van andermans
leven. Wat is de pret ervan?
Men weet dat pretrijden door de wet
niet beschouwd wordt als het stelen van
een auto, doch enkel als het verduisteren
van benzine. Doodrijden wordt ook niet
als doden beschouwd. Doch stelen en do
den zijn de twee elementen van joy riding
en wat de wet er ook van vindt, wij be
hoeven er in ons spraakgebruik niet zo
luchtig over heen te gaan. Wat een pret
voor de auto-eigenaar, die zijn wagen er
gens vernield terugvindt wat een pret
voor de weggebruiker, die dollemannen in
gestolen auto's op zijn weg ontmoet.
What a joy wordt het niet tijd om dit
vreemdsoortige woord uit ons spraakge
bruik te schrappen en er het duidelijk Ne
derlandse „autobanditisme" voor in de
plaats te stellen? En de bedrijvers ervan
autobandieten te noemen, in afwachting
van het moment waarop de wet deze ban
dieten als échte bandieten zal gaan straf
fen?
BRUSSEL (Belga) Het socialistische
„Algemeen Belgisch Vakverbond" heeft
voor vrijdag 29 januari een algemene sta
king uitgeroepen omdat de regering heeft
geweigerd in te gaan op een aantal eisen.
Aan de actie wordt niet deelgenomen dooi
de christelijke en de liberale vakvereni
gingen.
Advertentie
zegt mejuffrouw Margie Nelissent
reisdeskundigete Amsterdam.
Nescafé is een
gedeponeerd handelsmerk
van Nestlé's Instant Coffee
Op dc ministersconferentie van de Bene-
lux-regeringen te Brussel, die tot 19 fe
bruari is uitgesteld, zullen niet alleen de
landbouwvraagstukken maar ook de
waterwegenkwesties worden besproken.
Men verwacht dat de Nederlandse regering
morgen over het zo pas tot stand gekomen
akkoord betreffende verbreding van het
kanaal Gent-Terneuzen, de bouw van de
nieuwe sluizen te Terneuzen, en de haven
rechten in Terneuzen, zal beraadslagen.
Het wordt in Brussel niet uitgesloten ge
acht dat de Nederlandse en Belgische re
geringen morgenmiddag de tekst of een
samenvatting van de overeenkomst betref
fende Terneuzen bekend zullen maken.
BUFFALO, NEW YORK, (UPI) Een
schip van de Amerikaanse kustwacht
heeft in de haveningang van Buffalo een
metalen kogel te water gelaten, waarin
een 34-jarige vrijwilliger, een soldaat van
de Amerikaanse luchtmacht, drie dagen
lang zal ronddrijven. Het is de bedoeling
na te gaan hoe een ruimtevaarder, wiens
„ruimtecapsule" in zee drijft, de gevol
gen van zeebeweging, kou en verveling
te boven kan komen. De vrijwilliger heeft
speciale kleding, die niet alleen zijn li
chaam maar ook zijn gezicht tegen de
kou beschermt, en de kogel waarin hij op
zijn cockpitstocl zit is met een touw van
ongeveer 25 meter vastgemaakt aan het
schip van de kustwacht.
De kogel-proef heeft niet alleen belang
voor de ruimtevaart, ook geldt ze als een
beproeving voor „ontsnappingscapsules",
die worden aangebracht in zeer hoog
vliegende straalvliegtuigen. In geval van
nood verlaat de piloot met stoel en al in
zulk een capsule het vliegtuig, en zweeft
hij aan een parachute omlaag.
WASHINGTON (Reuter) Zeven Ame
rikaanse ruimtevaarders zullen binnen
zes maanden beginnen met het maken
van raketreizen van 300 km boven de At
lantische oceaan.
De raketreizen vormen een onderdeel
van het voorbereidingsprogram, waardoor
het mogelijk moet zijn in 1961 een mens
in een baan rond de aarde te brengen. Dit
van het nationale bureau voor lucht- en
is woensdag' door dr. Keith Glennan, hoofd
ruimtevaart, meegedeeld.
De bedoeling van het afschieten der
zeven ruimtevaarders is onder meer ruim
tecabines te beproeven en ervaring te
krijgen in het weer veilig opvangen van
de mannen.
Vooral de Atlas-raket gaat steeds meer
aan de eisen voldoen die voor een beman
de ruimtereis gesteld kunnen worden.
Het is een verbluffende ge
dachte. dat de wereld over
vijfentwintig jaar bevolkt en
geregeerd zal worden door
kinderen. Even verbluffend
als de overweging, dat de
machthebbers, topmensen en
massa van vandaag vijfen
twintig jaren geleden dropjes
liepen te zuigen en haasje-
over speelden. Of dat zij, nog
iets langer geleden, in brei-
wol verpakt aan de tule van de
wieg lagen te peuteren.
Dat is dan het verschijnsel
van de groei, de gang naar
volwassenheid, de ontwikke
ling van klein mens tot groot
met alles wat daarbij be
hoort. Daarom is het zo boei
end, kinderen te hebben. Want
van zichzelf kan men die evo
lutie zo moeilijk herleiden tot
een overzichtelijke procedure,
al is men er zelf voortdurend
bij geweest. Maar onze kinde
ren zijn als prentenboeken
waarvan men dagelijks een
bladzijde omslaat: men ziet
hen mensworden, alsof zij uit
eieren kruipen.
Ik heb eens iets afgrijselijks
gehoord: van een vader, die
met zijn smalfilmapparaat
iedere maand één opname
maakte van zijn zoontje,
steeds op dezelfde plek in de
kamer, in dezelfde houding,
met alle omstandigheden zo
veel mogelijk gelijk. Na twin
tig jaar had hij een filmpje
van zijn kind, dat bliksemsnel
uitgroeide van kleuter tot man
als een ballon die werd op
geblazen.
Men kan zeggen dat deze
volwassen cynische cineast
de evolutie van zijn nakome
ling had uitgebeeld in een
adembenemend schouwspel
van tien minuten, doch ook
dat zal die zoon niet in staat
hebben gesteld, later zijn
eigen leven te overzien. Even
min als dat men de zin van
het leven kan aflezen uit het
tafereel van een worm, die uit
de aarde kruipt.
Het is zo boeiend, kinderen
te hebben omdat hun groei en
ontwikkeling ons de mens na
der brengt. Men leert datgene
kennen, wat de mens in zijn
leven aan onvermijdelijks
overkomt en ook, wat hij te
torsen krijgt dat vermeden
had kunnen worden. Men ziet
hem langzamerhand gedwon
gen worden in 't keurslijf van
riemen en teugels, dat hem
bruikbaar maakt voor zijn
maatschappelijke rol. Men
ziet zijn verzet tegen de vreem
de apparatuur, dat zijn bewe
gingen belemmert en hem
dienstbaar maakt aan een wil
van buitenaf.
Als een opgroeiend veulen
vecht hij tegen de hoefijzei's
en het zadel en staat hij woe
dend overeind op de achterpo
ten tegen de omheiningen
rondom de wei. Even latei-
steekt hij gewillig zijn kop
door het haam en doet hij de
bek open voor het bit, zonder
dat het hem geboden wordt.
Het merkwaardige is, dat
men als opvoeder vaak ge
neigd is om kwaad te worden
bij dat aanvankelijke verzet,
ofschoon men begrijpen kan
dat het veulen in wantrouwen
geboren is. En soms is men ge
neigd, een gebrek aan intelli
gentie 'of leergierigheid te ver
onderstellen bij het kind, dat
weigert eenvoudige waarhe
den aan te nemen op ons ge
zag. En dan vergeten wij, de
dresseurs, dat wij die waar
heden als eenvoudig beschou
wen, omdat wij ze hebben le
ren begrijpen.
Iedere waarheid in het leven
is moeilijk en onaanvaardbaar
zolang zij niet begrepen wordt.
Iedere riem en iedere teugel
is een terging en een vijand,
zolang zij niet zijn ingepast in
het ritme van ons doen en la
ten.
Maar er komt een tijdstip
van markant verschil tussen
veulen en kind. Het jonge
paard, dat geleerd heeft op
wankele tonnetjes te staan in
een schallend circus en door
brandende hoepels te springen,
zal tonnetjes en hoepel als es
sentiële fragmenten des levens
aanvaarden en ze tot in zijn
ouderdom blijven associëren
met de warme stal en de ha
ver.
Doch het opgroeiende kind zal
arriveren op een punt van het
bestaan, waar het met ver
wondering en paniek ontdekt
dat het een zelfstandig levend
mens is. En op dat ogenblik
ontdekt deze jonge mens tege
lijkertijd het onderscheid tus
sen de levende en dode dingen,
tussen zichzelf en de lasten die
hij reeds te dragen heeft ge
kregen.
Hij ontdekt dat hij leeft en dat
is alsof hij opnieuw geboren
wordt.
Vreedzamer en gemakkelij
ker is het bestaan van de paar
den, die nooit ontdekken dat
zij leven, en sterven zonder te
weten dat zij zelfstandige
paarden zijn geweest.
De mens is gedoemd als
kind reeds de ijskoude douche
van een plotseling neerdalen
de eenzaamheid te ondergaan.
Hij bevindt zich dan van de
ene stap na de andere in de
volstrekte ongeborgenheid van
zijn eigen ik, dat nergens de
schoot van veiligheid en on
zelfstandigheid meer vinden
kan, waaruit hij is voortgeko
men. Gisteren nog was hij een
deel van anderen, nu is hij
een apartheid die los van alles
staat en gaan moet waar hij
zelf denkt te kunnen gaan.
Doch en als men erover
nadenkt is het een ernstiger
tragedie dan men ooit beseft
heeft niettemin is deze zelf
standige, levende ikpersoon
beladen met de klemmen en
dwangmiddelen van anderen.
Anderen zeggen wat hij doen
moet, anderen besturen hem,
anderen vermanen en bestraf
fen hem. De wil van anderen
regelt zijn daden en bedient
zijn vermogens, terwijl hij
zelf zojuist pas met volkomen
duidelijkheid beseft heeft dat
hij een apartheid vormt, die
volstrekt verantwoordelijk is
voor eigen daden, geluk of on
geluk.
Hoe kan hij dan volgzaam en
gedwee de bek openen voor
het bit? Hij briest en schudt
de kop en slaat met blikkeren
de hoeven naar wie hem na
dert en dan noemen wij
hem puber.
Niemand kan het helpen dat
puberteit klinkt als puber-tijd
en dat in die aanduiding
iets zit van een noodzakelijk
kwaad, dat tijdelijk moet wor
den verdragen en vanzelf weer
zal overgaan.
En toch die tijd gaat nooit
meer over. Er komt geen tijd
meer in het menseleven,
waarop hij de veiligheid terug
vindt door zijn zelfstandig we
zen te verloochenen en zich
over te leveren aan de ver
antwoordelijkheid van ande
ren. Zijn hele bestaan lang
blijft hij wat hij geworden is:
een mens met een ik, op nie
mand aangewezen en door nie
mand bevoogd, een weg zoe
kend die enkel zijn eigen weg
zal zijn, tastend naar onbe
kende dingen, zich verrijkend
met ervaringen en weten
schap die hij niet van ande
ren tegen een zacht prijsje
kan overnemen.
O, ja men wil hem veel
vertellen, men wil hem van
alles leren, men is bereid om
hem wijzer te maken en hem
de dingen toe te stoppen die
geijkt zijn. Doch niets wordt
zijn eigendom, ook al wordt
het hem geschonken, voordat
hij het zelf geanaliseerd en
verwerkt heeft. Hij moet dui
zenden dingen stukmaken om
te weten wat erin zit en hij
moet tranen storten om de
onherstelbare chaos die zijn
weg markeert. Hij moet twij
felen aan alles, voordat hij
aan kleine dingen geloven kan
en hij moet twijfelen aan zich
zelf, voordat hij in het grote
gelooft. Hij moet kwetsen,
scheuren, beledigen, spotten
en verloochenen om te ont
dekken wat waar en goed was
bij dat alles. Hij moet doen
alsof hij alles minacht, om
iels te kunnen achten. En hij
moet zich gedragen alsof hij
niemand meer liefheeft, voor
dat hij ontdekken kan welke
ware liefde hem is bijgeble
ven.
Zo groeit de puber op niet
een korte tijd, doch zijn leven
lang. De puber-tijd eindigt
niet meer, voordat de mens
eindigt.
I-Iet is boeiend, kinderen te
hebben en te zien hoe men
zelf eenmaal voor de tweede
keer geboren is in eenzaam
heid, die altijd is blijven be
staan als een vage schaduw op
de achtergrond van iedere le
vensdag, zelfs bij het helle
zonlicht van de zomer.
Het is boeiend, als men be
rusten kan in het onvermijde
lijke afscheid van de nog zo
prille mens, die men gedragen
heeft en tussen schouder en
wang de overtuiging van abso
lute veiligheid heeft willen
schenken. Een afscheid dat
niet onze boosheid of onze
wraak mag opwekken, omdat
het de grootste, moedigste en
zwaarste daad is van de mens
in zijn hele, lange
leven.
Reïncarnatie
„Vond jij het nou niet griezelig, wal die
vent vertelde?" Dit werd uitgesproken door
een van de twee dames op middelbare
leeftijd. Ze zaten voor mij, in wat door de
wet een „openbaar vervoermiddel" wordt
genoemd. Ze hadden kennelijk een lezing
bijgewoond. Ik ving er flarden van op.
„Geloof jij nou, wat hij heeft gezegd?
Dat we over een eeuw of wat als beesten
zullen terugkeren? Je moet er niet aan
denken!"
„Dat vond ik nog niet zo erg" zei de
ander „dat wij veranderen in beesten,
da's van later zorg, maar je moet er niet
aan denken, dat mijn Miekie vroeger eens
een mens is geweest
„Ja, hij zei, dat het in katten ook best
ging
„Miekie! Gunst. Ja, soms zou je zeggen:
hij verstaat het. Nét een mens
„Wat zou hij nou vroeger zijn ge
weest vulde de ander aan.
Als je mij vraagt: een roofridder. Want
als hij een stukje vlees in de keuken weet,
dan moet je het goed wegsluiten, anders
kan je wel gedag zeggen aan je bief
stukje
Zo'n man is toch wel knap, dat hij dat
allemaal weet," begon de eerste weer.
Toch ook wel eng, als je zo knap bent.
Want als hij nou z'n hond aanhaalt, dan
moet ie het gevoel hebben, dat-ie mis
schien zijn bet-overgrootvader over de kop
strijkt
„MiekeIk moet er toch echt aan
wennen. En niet aan denken, dat ik over
een paar honderd jaar voor de kachel lig
en op mijn falie krijg, als ik aan de stoelen
krab En, wat nog erger is: dat ik dan op
die kouwe bak moet, in de bijkeuken...
Ik denk, dat ik de bak maar binnen zet
voor Mieke
„En in het voorjaar door de katers ach
ter je vodden laten zitten en met Kerstmis
zorgen, dat je binnen blijft
„Nee meid, het is ook niet alles als
katdat zie ik al. Nou, hier moet ik er
uit Ze stond op.
„Groeten aan je man! Als ik jou was
zou ik hem maar niets vertellen over die
re'incarantie en zo. Dan kon je wel eens
naar je bontjas kunnen fluiten... Zegt-ie
misschien: Over een paar eeuwen krijg je
er een van Moeder Natïiur
Pinokkio
Advertentie
Alle merken, dus ruime keuze
SNGEL, Gr. Houtstr. 181 - Tel. 14444
Vertrouwd land. De vroegere Argentijnse
dictator Juan Peron is in Spanje aan
gekomen voor een vakantie van ver
scheidene weken. Het was de eerste
reis van Peron buiten het Westelijk
halfrond sinds hij van de macht werd
beroofd in 1955. Troepen van de Spaan
se veiligheidspolitie omsingelden het
vliegveld en tegen de tijd dat de ex-
dictator aankwam lag het vliegveld vol
komen geïsoleerd.
Gevoelloos. De Britse raad voor medisch
onderzoek heeft donderdag bijzonder
heden gepubliceerd over een 14-jarig
Londens meisje dat absoluut gevoelloos
is: Zij heeft eens het puntje van haar
tong afgebeten, een vintertop afge
klemd tussen een deur en een boven
been gebroken zonder dat zij het voel
de. De medici zijn er nog niet achter
waar dit aan te wijten is.
Niet gelukkig. De Spaanse ambassadeur
in Havanna, Juan Pablo de Lojendio,
die vorige week na een ruzie met pre
mier Fidel Castro voor de Cubaanse tele
visie uit Cuba werd gewezen, is van
zijn post ontheven. Dit schijnt er op te
duiden dat generaal Franco niet ge
lukkig is over het gebeurde.
Groei. De raad van bestuur van de We
reld Gezondheids-Organisatie heeft een
begroting van 18.569.620 dollar voor
1961 aanbevolen. Het nieuwe bedrag is
tien percent groter dan het bedrag voor
1960 door de groei van de activiteit van
de W.G.O., vooral in de uitroeiing van
besmettelijke ziekten, medische onder
zoekingen, opleiding van medisch per
soneel en hygiëne.
Afgescheiden. De grootste vakvereniging
in Argentinië heeft zich vandaag af
gescheiden van een door communisten
geleide vakbond. Het is de federatie van
handelsemployés die 600.000 leden telt.
De Federatie is van oordeel dat de „be
weging van vakverenigingseenheid en
coördinatie (MUCS) meer geïnte
resseerd is rechtspersoonlijkheid te
verkrijgen voor haar partij (de com
munistische) dan te strijden voor de
werken le klasse.
Nor(s)tad. De NAVO zou een hogere de
fensiebegroting op prijs gesteld heb
ben, aldus een brief van de NAVO-op-
perbevelhebber generaal Norstad, aan
de Deense minister van defensie, Han
sen. De Deense defensiebegroting be
loopt een 520 miljoen gulden, maar
Norstad schreef, dat hij uit louter mili
tair oogpunt de begroting liever een
200 miljoen gulden hoger had gezien.
Brok. In Amerika tracht men op het ogen
blik radio-actief afval tot een brok vas
te stof te verwerken, die dan in zout-
beddingen of andere rotsformaties op
geborgen zou kunnen worden.
Merkwaardig. Uit een kerk te York in de
Amerikaanse staat Pennsylvania is een
bandrecorder gestolen. Het merkwaar
dige is, dat zich op een band in het toe
stel een preek bevond over het gebod
„gij zult niet stelen".
Heet. In en om Sydney zijn tot dusver
twaalf mensen gestorven van de hitte.
Er worden al een paar dagen tempera
turen van boven de honderd graden
fahrenheit gemeten. Woensdag stier
ven vier mensen en vielen er 130
flauw.
Het hielp. Twee Letten, de 18-jarige Re-
gina Leonavicius en haar 20-jarige
broer Tomas zijn woensdag uit Moskou
vertrokken om zich bij hun ouders in
Chicago te voegen, die zij in 16 jaar niet
hebben gezien. De moeder heeft tijdens
Kroesjtsjevs bezoek aan Amerika r-
soonlijk bij de Russische premiei
pleit.
