Horen en zien
Misdaad om een erfenis
T.y. kan veel meer goede
voorlichting brengen
Panda en de meesteivd iplomaat
v. DUIVENB0DEN
Avonturen
van
een faond
en
Draak
NAAIMACHINES
VRIJDAG 29 JANUARI 1960
11
N TS-PROGRA MM A COM MI SS A RIS:
„Amusement vergt nu
teveel tijd en geld"
De radio Zeeft zaterdag
T elevisieprogr anima
Nieuw stereofonie-systeem
Ontnuchtering
tóEUBELSHOW
radio televisi^M
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
De vrouw van de zee
Eerste vioolconcert van
Bartók in première
Volkswoede ontketend
door televisiequiz
Ydlo
ROMAN VAN
JANE
ENGLAND
200 jaar
geleden
ïï£iï &F bprlpiiFn fijh
49. Verbaasd keek Panda toe, hoe sheik
'Ali Bin Oli juichend van vreugde om hen
heen danste. „Wat heeft u eigenlijk tegen
hem gezegd, dat hij opeens zo blij is?"
vroeg hij aan Archibald Smurk. „Ik heb
hem een voorstel gedaan, dat nogal voor
de hand lag", antwoordde de diplomaat
rustig, „ik vroeg hem, of hij zijn auto's
wilde ruilen tegen kamelen". Dat Smurk
hiermee weer eens in de roos had gescho
ten, bleek uit de wei-vriendelijke woor
den, die de sheik hem toevoegde, terwijl
hij zorgzaam, de boeien van de diplomaat
doorsneed. Hij noemde hem „vriend der
woestijnvolken" en vergeleek hem met
een mals regenbuitje, een sappige dadel
en dergelijke dingen, waar woestijnbewo
ners veel van houden. Vervolgens liet hij
ingedikte koffie, schaaltjes knoflook en
andere heerlijkheden voor de diplomaat
neerzetten en gaf zijn mannen bevel, om
het vliegtuig van Smurk dadelijk te repa
reren, opdat deze de auto's kon meenemen
en de beloofde kamelen terugbrengen.
„De goeie ouwe tijd breekt weer aan!"
riep hij opgetogen, „het schip der woestijn
krijgt weer de plaats, die het door ben
zinemonsters is ontnomen. Migam balalai
ka antimakassar! Wal een vreugde!"
„Dat is dan prettig geregeld", sprak
Smurk met grote wilskracht een knof-
lookteentje kluivend, „maar alvorens we
ons in de feestvreugde storten, moet ik
nog even een kleinigheid met u bespre
ken".
De heer J. W. Rengelink, programma
commissaris van de Nederlandse Televi
sie Stichting, meent, dat de televisie meer
aandacht zou moeten kunnen besteden
aan de parlementaire activiteiten. Op dit
ogenblik komt de t.v. daar niet aan toe, on
dermeer omdat men heeft te kiezen tus
sen alles of niets, daar een montage van
flitsen en commentaar de objectiviteit van
de parlementaire vex-slaggeving in gevaar
zou kunnen brengen. De heer Rengelink is
het daarmee niet eens, hij gelooft, dat de
televisie, evenals de krant, wel een objec
tief verslag van de Kamerdebatten kan
maken zonder ze van a tot z op de voet te
volgen. Een verwrongen voorlichting zou
trouwens door het Nederlandse publiek
toch niet aanvaard worden.
De heer Rengelink heeft deze mening
geformuleerd tijdens een voordracht die
hij woensdag in Den Haag heeft gehou
den voor het Contactcentrum op Voor-
lichtingsgebied. Hij pleitte er ook voor, de
rechtszaal op het t.v.-scherm te brengen,
tenminste als het om zaken van algemeen
belang gaat (bijvoorbeeld de schrootaf-
faire). Het geven van t.v.-rechtsversla-
gen mag echter niet geschieden uit sensa
tie-overwegingen.
De heer Rengelink zou bijvoorbeeld
geen behoefte hebben gehad aan een
t.v.-uitzending, die was gewijd aan za
ken als die van „magere Josje". Hij vroeg
zich voorts af waarom ministers, dikwijls
niet de moeite willen nemen voor een di
recte t.v.-uitzending naar Bussum te ko
men, zodat het publiek genoegen moet ne
men met een gefilmde verklaring van een
bewindsman. Onder verwijzing naar wat
de buitenlandse televisie op het gebied van
voorlichting op allerlei gebied kan doen,
stelde spreker vast, dat men in Neder
land een aantal problemen met schijnhei
ligheid uit de weg gaat.
Het Nederlandse televisieprogramma
heeft in 1958 voor ongeveer een kwart be
staan uit actualiteiten en documentaires,
zo merkte de heer Rengelink aan het be
gin van zijn inleiding op. De voorlichting
via de televisie maakt echter nog wel
een groter deel van het totaal der pro
gramma's uit als men denkt aan de voor
lichting, die dikwijls „blijkt binnen te
sluipen" in programma-onderdelen die
eigenlijk niet als voorlichting zijn bedoeld.
Als voorbeeld noemde hij de uitzending
„anders dan anderen" die aan Verolme
was gewijd en die een goed beeld gaf van
de Nederlandse scheepsbouw, of de film
over Algerije, die de charitatieve actie
„redt een kind" inluidde en die een duide
lijke voorlichting gaf over toestanden in
Algerije.
Naar de mening van de heer Rengelink
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 10.30 VPRO. 20.0ft-24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor u en uw gezin, le
zing. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 Gram. (9.35
9.40 Waterst.l. VPRO: 10.00 Tijdelijk uitgescha
keld, lezing. 10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20
Vraag 't ze zelf, lezing. 10.30 De golf van Bis-Ga-
Je. 11.35 Pianorecital. 12.00 Hawaiianmuziek. 12.30
Land en tuinb.meded. 12.33 Gram. 13.00 Nieuws.
13.15 Instr. kwintet. 13.40 Sportact. 14.10 Voor de
jeugd. 14.45 Gram. 14.50 Van de wieg tot liet graf,
lezing. 15.05 Schoolork. 15.30 De dienstplicht en
zijn gevolgen, lezing. 15.45 Omroepork. en solist.
16.40 Boekenwijsheid. 17.00 Jazzmuziek. 17.30 Act.
18.00 Nieuws en comm. 18.20 Pianospel. 18.30 Mu-
ziekkiosk. 19.00 Artistieke staalkaart. VPRO: 19.30
Passepartout, praatje. 19.40 Christus, zijn leerlin
gen en de mensen, gesprek. 19.55 Deze week.
praatje. VARA: 20.00 Nieuws. 20.05 Gevar. progr.
21.15 Wie is het?, quiz. 21.40 Reis op de plaats,
hoorsp. 22.10 Opgezocht en afgestoft. 22.30 Nieuws.
22.40 Soc. comm 22.55 Lichte muz. 23.25 Dansmuz.
23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde muz. 7.30 Voor
de jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en over
weging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de
vrouw. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Franse chan
sons. 10.30 Progr. voor oudere luisteraars. 11.00
Voor de zieken. 11.45 Gram. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.03 Promenade-ork.. sopraan en bas.
(12.30—12.33 Land-en tuinbouwmoded.). 12.50 Act.
13.00 Nieuws. 13.15 Vijftien jaar geleden, praatje.
13.20 Platennieuws. 13.30 Lichte muz. 13.50 Voor
de jeugd. 14.00 Dameskoor. 14.20 Kunstkron. 14.50
Metropole-ork. en zang. 15.30 Voor de jeugd. 16.00
Gregoriaanse zang. 16.30 Instr. octet. 16.50 Sport-
praatje. 17.00 Voor de jeugd. 18.00 Lichte muziek.
18.15 Journ. weekoverz. 18.25 Popul. liedjes. 18.45
Vragenbeantw. 19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Me-
mojandum. 19.30 Kamermuziek. 20.20 Lichtbaken.
20.30 Een hart, zoekt het geluk, musical. 21.10
Polit. praatje. 21.20 Gevar. progr. 22.25 Boekbespr.
22.30 Nieuws. 22.40 Jong - oud - ecuwig. 23.55—
24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.30 Weerbericht. 12.35 Gesproken
aperitief. 12.45 Blaasmuz. 13.00 Nieuws. 13.15 Mu
zikale kaleidoscoop. 14.30 Journ. 15.00 Accordeon
recital. 15.15 Gevar. muz. 15.45 Accordeonrecital.
16.00 Ork.concert. 16.45 Gram. 17.00 Nieuws. 17.10
Dagklapper en lit. kal. 17.20 Gregoriaanse gezan
gen. 17.30 Lichte muziek. 17.45 Engelse les. 18.00
Orgelrecital. 18.30 Voor de soldaten. 19.00 Nieuws.
19.30 Nieuwe gram. 20.00 Gram. 20.15 Symf. psalm.
22.00 Nieuws. 22.15 Amus.muz. 23.00 Nieuws. 23.05
—24.00 Gram.
VOOR ZATERDAG
NCRV: 17.00 17.30 Voor de kinderen. NTS:
20 00 Journaal en weeroverzicht. NCRV: 20.15 Van
grote naar kleine K. 20.30 Intermezzo. 20.35 Via
grote B naar kleine B. 20.55 Scherzo, gevar. progr.
2i.55—22.05 Dagsluiting. NTS: Eurovisie: San Re-
mo: 22.05 23.00 Report. Italiaanse Song Festival.
zal de voorlichting een steeds belangrij
ker plaats bij de televisie gaan innemen.
Dit zal echter veel tijd kosten en meer
zendtijd. Totnutoe heeft men teveel tijd en
geld moeten besteden aan het amusement
(waarbij inbegrepen toneel en film). Maar
als er meer tijd komt (bijvoorbeeld als
Nederland over een tweede zendernet zou
gaan beschikken) zal de t.v. naar sprekers
mening zeker nog aan belangrijkheid als
voorlichtingsmedium winnen.
Tenslotte brak de heer Rengelink nog
een lans voor „kijkersresearch", een on
derzoek, dat zich ondermee zou moeten
bezig houden met de psychologische en
socialistische aspecten van de indruk die
het beeld in de beslotenheid van de huis
kamer maakt.
Aan de Europese Omroep Unie is een
nieuw systeem voorgelegd op het gebied
van stereofonische radio-uitzendingen
Het is het „time-multiplex" systeem, dat
is ontwikkeld door G. D. Browne. Het sys
teem, waarvan de details binnenkort be
kend zullen worden gemaakt, heeft het
voordeel dat ontvangtoestellen stereofo-
nisch kunnen worden gemaakt door toe
voeging (behalve een tweede luidspreker
en een audio-trap voor stereofonie) van
hoogstens twee buizen of wellicht een
transistor en twee diodes. Bestaande fre
quentie-modulatie ontvangtoestellen met
stereofonische grammofoonweergave kun
nen worden omgebouwd tot ontvangers
van stereo-programmals, door toevoeging
van een buis en een neven-kring.
LONDEN (UPI) De royalisten van
Cambridge, een groepje van dertig stu
denten, die de hemel op aarde verwachten
van een herstel van de monarchie in de
landen van Europa, hebben maandag een
zeer koude douche gehad. Het gebeurde
bij de aankomst van de Oostenrijkse
vostentelg Otto von Habsburg, die in Cam
bridge een lezing kwam houden over het
onderwerp „Monarchie in de eeuw van het
atoom".
Buigend als aan het hof van de Zonneko
ning wachtten de studenten hem op:„Wel-
kom, welkom, uwe hoogheid". De Habs-
burger, die juist bezig was zijn koffer naar
beneden te tillen, keek verstoord op. „On
zin", zei hij. „hogere stand en al dergelij
ke dingen zijn uit de tijd. Wij gaan zo het
klassenloze tijdperk in". Hij achtte het
wel mogelijk, dat de monarchie terug
keert, maar waarschijnlijk zullen het dan
niet de oude families zijn, zoals die van de
Habsburgers.
Advertentie
WIE REKENT....
bezoekt vrijblijvend de permanente
SPAARNE 11 t.o. de Damstraat
De meest verwende cliënt slaagt
bij onze „groep C 20"
van fabriek naar particulier
SPAARNE 11 - HAARLEM
Telefoon 13608 - 17165 r 34200
Onder regie van Wim Bary presenteerde
de toneelgroep „Theater" donderdagavond
in het KRO-programma een opvoering van
Ibsens „De vrouw van de zee". Het was
een van spelsterkte en beeldregie zorg
vuldig voorbereide vertoning, die in een
overwegend lichte kleur was gestoken,
geen somber noodlotsdrama. Daarmee
kwam de regie een goed eind tegemoet
aan de moderne kijker, die moeite heeft
met de innerlijke gespletenheid van de
hoofdfiguur en zich de binding met de
natuur in de mate, waarin Ibsen ze ons
suggereert, nauwelijks meer voor kan
stellen. Aanvankelijk dachten we, dat de
opvatting van Elise Hoomans deze opzet
doorkruiste. Haar gedragen toon, haar
melancholisch dramatische expressie leek
geen relatie met een voorstelbare werke
lijkheid te kunnen onderhouden en ook
een groei naar een climax uit te sluiten.
Dat zij er toch in slaagde zich te hand
haven, verdient bewondering. Het getuigt
van de dwingende kracht achter haar
woorden, achter haar zo flexibel „masker".
In Richard Flink bezat zij een waardig
tegenspeler, altijd gekenmerkt door de be
heerste wijze van karakterontleding. De
bijrollen waren beslist niet minder sterk
bezet. Anne Marie Heyligers als Martine
Crefcoeur waren de dochters, de eerste met
een korte, ontroerende scène bij haar aan
vaarding van een aanzoek, de tweede be
weeglijk en verscheiden van aard. Een
mooie rol was weggelegd voor Bernhard
Droog, die zijn taak ingehouden en be
scheiden vervulde. Carl van der Plas en
Wim Hoddes troffen de juiste toon in dit
spel van sfeer, stemmingen en mysterieus
opwellende emoties.
Met het beeld voegde Wim Bary aan het
acteertalent van „Theater" een kwaliteit
toe. Zijn close-ups vooral beantwoordden
aan de gevoelde behoefte oog in oog met
Ibsens creaturen te staan, schepsels van
zijn verbeelding, maar in hun uitmonste
ring via het beeldscherm ons waarlijk
meeleven opeisende mensen.
Beeldschenner
Het in 1938 voltooide concert voor viool
en orkest, opgedragen aan Zoltan Szekely,
gold tot voor kort als het enige werk op
dit gebied van Béla Bartók. Twee jaar
geleden is er echter uit zijn nalatenschap
nog een ander vioolconcert te voorschijn
gekomen, gedateerd 1908 en opgedragen
aan de Zwitsers-Hongaarse violiste Stefi
Geyer. De Nederlandse Bartók-biografie
van H. Geraedts vermeldt met betrekking
hiertoe alleen: „Van een Vioolconcert, in
1907 geschreven, schijnt het manuscript
verloren gegaan te zijn." Hier wordt het
stuk dus één jaar vroeger gedateerd dan
gisteravond geschiedde in het programma
van het Concertgebouw te Amsterdam.
Daar werd door Yehudi Menuhin ruim een
halve-eeuw na het ontstaan de premièrfc'
voor Nederland van dit eerste vioolconcert,
van Bartók gegeven, als onderdeel van een
programma waarop verder werken van
Mozart (Linzer Symfonie, KV 425), Bach
(vioolconcert in E, eveneens met Menuhin
als solist) en Richard Strauss (symfonisch
gedicht „Don Juan") voorkwamen; de
dirigent was Bernard Haitink.
Bartók componeerde dit vioolconcert op
zijn zesentwintigste of zevenentwintigste
jaar, dus nog vóór de éénakter „de Burcht
van Hertog Blauwbaard", en pianostukken
als het Allegro Barbaro of de Roemeense
Volksdansen die zijn naam in brede kring
tot een begrip zouden maken. Het opnieuw
naar voren halen van een dergelijk half
vergeten en vermoedelijk niet zonder
reden achtergehouden werk is altijd een
delicate zaak, waarbij het nog de vraag is
of men de eigen eer van ontdekking en
(of) eerste uitvoering niet zwaarder laat
wegen dan de piëteit ten opzichte van de
overledene; die men wellicht zuiverder
gediend zou hebben door het opgedoken
werk te laten waar men het gevonden
heeft. Bartók was namelijk men kan
het in alle persoonsbeschrijvingen nalezen
en de wijze waarop hij zijn eigen werk
redigeerde getuigt er van - een uiterst
nauwgezet man, met een gevoelig regi
strerende critische aanleg ten opzichte van
de waarde van zijn eigen muzikale gedach
ten. Men moet wel aannemen dat hij, na
een werk van een dergelijke niet geringe
opzet geheel voltooid te hebben, zijn rede
nen gehad heeft om het achter te houden.
Deze reden zou gelegen kunnen zijn in het
feit dat het betreffende vioolconcert in
vele opzichten sterk doet denken aan het
in 1908 geschreven eerste strijkkwartet. De
overeenkomst gaat mijns inziens zó ver
dat men de veronderstelling kan wagen
dat de componist het stuk daarom bij
nader inzien niet aan de openbaarheid
prijs gaf, omdat hij voelde met hetzelfde
materiaal een rijkere, stilistisch homo
genere compositie te kunnen maken,
hetgeen hem inderdaad in het genoemde
strijkkwartet gelukte. Met deze veronder
stelling is dan de waarde van het oud-
nieuwe vioolconcert niet betwist, want het
is zonder twijfel een opmerkelijk persoon
lijk werk, waarin de contouren van Bar-
tók's muzikale fysionomie zich reeds be
ginnen af te tekenen. Men merkt als het
ware hoe een geniaal spoorzoeker de be
volkte weg verlaten heeft en zich met
overleg maar zelfbewust een eigen pad
baant naar onbetreden gebied. Reeds de
aanhef is opvallend, waarin de solo-viool
een breed uitgesponnen elegie brengt, die
zich geleidelijk op imitatorische wijze ver
takt door het gehele orkest, een gedachte
die men kent van het bovengenoemde
strijkkwartet en die men dertig jaar latex-
terugvindt in „Muziek voor strijkers, slag
werk en celesta".
De voordracht van de solo-partij door
Menuhin deed alle eer aan het werk en
was volkomen in ovei-eenstemming met
de grote reputatie van de solist.
Golfbreker
In de provincie Foggia heersen opwin
ding en verbittering. De oorzaken: een
aantal vissen van plastic, een televisie
programma en de gewonde trots van het
zuiden. Agitatiecomité's hebben een kij
kersstaking voor de gehele provincie uit
geschreven, protestbijeenkomsten belegd,
een delegatie naar Rome gestuurd en de
affaire in het parlement aan de orde ge
steld.
De affaix-e draait om de quiz-leider Mi
ke Bongiorno, die beschuldigd wordt van
bevoordeling van de Noorditaliaanse
plaats Castelfranco Veneto boven de Zuid-
italiaanse plaats Manfredonia.
Manfi-edonia ligt in de provincie Foggia,
en de gehele provincie heeft zich achter
het protest geschaèrd. Agitatie-comités
hebben de burgerij verzocht hedenavond
om 9 uui-, als het wekelijks progx-amma
van Bongiorno begint, de televisie af te
zetten. In de plaats Creignola heeft het
comité de burgerij opgeroepen een histo
rische lezing over Italiaanse unificatie bij
te wonen.
Bongioi-no's bijzonder populaire (be
halve in het zuiden nu) programma is ge
baseerd op de ti-aditionele rivaliteit tus
sen noord en zuid. Wekelijks worden een
plaats uit het noorden en een uit het zui
den tegenover elkaar geplaatst in een
quiz van hersenwerk en lichamelijke be
hendigheid. Door burgemeester en geeste
lijken geleide groepen hebben vaak re
gen en sneeuw getrotseerd, om op pleinen
aan de wedstrijd mee te doen. Er komt
van alles bij te pas: vuui-werk, wild ge
juich, ophitsende aanplakbiljetten, geza-
melijk hersenwerk en koeriers op motor
fietsen die antwoorden komen brengen.
Het hoofdnummer van de wedstrijd van
verleden week, die tussen Castelfranco
en Manfredonia, en gewonnen door het
nooi-den, was een viswedstrijd met vissen
van plastic. De klacht van de Manfredo-
nianen: Bongiorno heeft de vissers van
Castelfranco overdreven aangemoedigd
en de vis van Castelfranco was gemakke
lijker te vangen. Hij moet groter ringen
door de neus hebben gehad. Een delegatie
van Manfredonia ging naar Rome om te
protesteren tegen oneerlijkheid bij de te
levisie. Drie communistische parlements
leden uit de provincie Foggia hebben de
kwestie in het parlement aan de orde ge
steld. Zij wilden van de minister van
P.T.T. weten of hem de golf van protest
bekend is die in de provincie Foggia en in
andere streken van Apulië is ontstaan
door aanstootgevend gedrag (van Bon
giorno) jegens de burgerij van Manfredo
nia en jegens de bewoners van het zuiden
in het algemeen. De eer van het zuiden en
het beleid van de staatstelevisie staan op
het spel.
3435, Met één sprong was Ydo overeind en hij maakte, dat hij achter de dikke
boomstam kwamZ'n hart klopte van de schrik. Zo'n monster had hij van z'n leven
niet gezien!
Voorzichtig gluurde Ydo langs de stam. Heel voorzichtig, want als dat beest hem in
het oog kreeg, was hij nog niet gelukkig!
De draak bewoog zich traag door het dorp, tussen de verlaten huizen. Z'n ogen gingen
ivaakzaam in het rond en nu en dan snuffelde hij ergens aan.
Ydo hield zich muisstil en keek naar het beest.
Het is dus tóch waar! dacht hij. Die mannen hebben niet gejokt, de draak is echt!
Wat zal ik nu beginnen?
Hij was dus niet in arrest. Ze haalde diep adem. Dat
betekende dus. dat David indei'daad in orde was. Haar
hele wezen ontspande zich en zij antwoordde: Ik kan
je wel een ontbijt bezorgen. Dat zal niet lang duren.
Waar is Isabelle? vroeg Rob scherp.
Ze is er op uitgegaan om te px-oberen, die krokodil
te schieten, die de kalvei-en heeft weggesleept.
Die kleine dwaas, zei Rob met een mistroostig ge
zicht, die krijgt ze nooit. Enfin, we zullen de paarden
even naar de stal brengen, terwijl jij ons wat te eten
bezorgt.
Ik geloof, zei Julie nadenkend, dat je moeder
je spreken wil. Rob. Ik zal meneer Wentworth meene
men naar de stal en onderweg opdi-acht geven het ont
bijt voor jullie klaar te maken.
Rob keek haar achterdochtig aan. Doe geen moei
te, zei hij. Ik zal de stal wel wijzen. Als ik tei'ug kom,
spreek ik wel even met moeder.
Het scheen Wentworth niets te kunnen schelen. Toen
Rob zich op weg begaf, ging hij met hem mee. Julie
zag hen naar de stal gaan en keek toen in de richting van
de hut van mevrouw Timball. Even later glimlachte zij
even. omdat mevrouw Timball in een blauw katoenen
japon in de richting van de twee mannen liep. Ze zag
Rob de schouders optrekken net als Isabelle gedaan had
en zag Wentworth, lang en bi-eedgeschouderd stil blij
ven staan. Er was iets waakzaams aan hem, dacht Ju
lie. Met een gevoel van opluchting concludeerde zij:
noch mevrouw Timball, noch wie ook zal ooit in staat
zijn hem te overbluffen. Ik zal geen kans hebben om
alleen met hem te spreken.
Zij stak haar handen in de zakken van haar jasje en
slenterde naar de keuken. Zij voelde zich bijna blij en
was vervuld van een bijna onweei-staanbaar verlangen
om tegen de magere trotse rug van mevrouw Timball
een lange neus te trekken.
Alles, dacht Julie, terwijl zij in de keuken stond en dc
kok op gang trachtte te krijgen, komt in orde. Ik zal
er op staan met Wentworth naar Kantani te gaan en
van daar kan ik de Ferndales wel opbellen. Zij voelde
zich bijna di-onken van opluchting bij het enkele idee.
dat zij uit deze atmosfeer weg kon. Plotseling ï-ealiseei"-
de zij zich, hoe abnormaal het eigenlijk geweest was.
Nu zij zich eindelijk los had gemaakt, nu zij niet meer
verliefd was, zag zij hoe verkeerd alles was geweest.
Rob. noch Isabelle, noch mevrouw Timball was werke-
lijk normaal. Of mevrouw Timball had een dusdanige
invloed op hen, dat zij zich niet gewoon konden ge
dragen.
Zij begon de minst beschadigde kopjes en schoteltjes
bij elkaar te zoeken, zette ze op een blad in instrueerde
de kok om in de pap te blijven roeren en de koffie niet
te laten ovei'koken. Er waren nog wat eieren en zij be
sloot om die zelf klaar te maken. Inmiddels behoorde
de tafel eens voor één keer goed gedekt te zijn en hoor
de er een schoon tafellaken te zijn.
Zij nam het blad mee naar de eethut en deed de deur
wijd open, zodat het zonlicht naar binnen stroomde.
Het was er nog vochtig en muf en de hut was blijk
baar in dagen niet uitgeveegd. Zij bedacht, dat er geen
kans was een schoon tafellaken te krijgen, als ze er
mevrouw Timball niet om vx-oeg en dus zette zij het
blad neer en liep naar de andere hutten.
Mevrouw Timball kwam juist terug er. Rob en Went-
woi'th gingen verder naar de stallen. Het gezicht van de
oude vrouw zag er vertx-okken en strak uit. Haar lippen
waren enigszins opgetrokken en zij scheen te grijnzen
als een hond. Toen zij Julie- zag, werd die grijns nog
bx-eder.
Ik heb jou als het geringste van twee kwaden be
schouwd, zei ze met een ietwat schelle stem. Daarin
heb ik mij vergist. Van het ogenblik af aan, dat jij hier
geweest bent, zijn er moeilijkheden geweest.
Dan zal het u een genoegen doen te hoi-en, dat ik
wegga, zei Julie bedaard.
Maar dat ga je niet, zei mevrouw Timball. Ik wil
het niet hebben. Je hebt moeilijkheden veroox'zaakt
door hier te komen.maar nu zou het nog erger zijn, als
je wegging.
Julie gaf geen antwoox'd, maar zei alleen: Mag ik
een schoon tafellaken hebben?
Voor die onbeschaamde politieman? zei mevrouw
Timball. Zeer zeker niet en als mijn nicht terugkomt
stuur haar dan bij me.
Moet u geen ontbijt hebben? vroeg Julie.
Dat zal ik wel in mijn kamer gebruiken. Mijn nicht
kan het mij brengen.
Goed, zei Julie.
Zij ging terug naar de eethut en begon als een razende
de tafel te boenen. Beter een eenvoudig schoon blad dan
een smerig tafellaken. Zij zette de kopjes en schoteltjes,
de borden en het bestek klaar. Het bestek was werkelijk
goed. Zij deed een paar stappen achteruit en keek naar
het effect. Het was niet veel bijzondei-s, maar toch nog
oneindig veel beter dan dat gevlekte tafellaken en de
gebruikelijke pogingen tot dekken van de kok.
Toen ging zij terug naar de keuken en begon de eiex'en
te bewerken. Terwijl zij daarmee bezig was, vroeg zij
zich af of Isabelle gauw zou terug komen en hoe zij rea-
geren zou op de verschijning van Wentworth.
Och, zei ze bij zichzelf, het gaat me tenslotte
niets aan. Waax-om zou ik er zelfs maar over denken?
Ik ga weg., en ik heb er allemaal niets mee te maken.
Maar zij bleef er aan denken terwijl ze de eieren roer
de. Wat bleef mevrouw Timball met dat geringste van
twee kwaden? De enige verklaring zou zijn, dat zij bang
was, dat Rob met Isabelle zou willen trouwen en dat zij
alles liever had dan dat. Ofschoon, zo dacht Julie, het
toch veiTeweg het beste zou zijn. Ze zouden samen best
kunnen opschieten. En Isabelle zou wel iets met de boer
derij kunnen bereiken. Ze hebben iets gemeen: een soort
van band. Ze hebben beiden een bepaald soort instinct.
Misschien zouden ze hevige ruzie maken.maar dat zou
niets te betekenen hebben.
De eiex-en waren klaar en zij verliet de keuken, dit
keer gevolgd door de kok, die met overdreven voorzich
tigheid het blad droeg.
De dampende mist was opgetrokken, maar de hitte
sloeg nog uit de gi-ond omhoog. Bully i-ende rond, snuf
felde aan de gi-ond en scheen in een uitstekend humeur
te zijn, alsof hij de regen heexdijk vond. De dag had een
zachte geur en was vexwuld van de lucht van de planten.
VEERTIENDE HOOFDSTUK
Wentworth en Rob waren in de eethut. Julie hield zich
in de nabijheid op en liep in en uit. Zij kwam tot de
conclusie, dat Rob niet van plan was om Wentworth al
leen met mevrouw Timball te laten praten en dat hij
waarschijnlijk ook zijn best zou doen om het haar te
beletten. Maar praten zou zij met hem en wel alleen.
Het gevoel van afkeer, dat haar oveiwallen had, toen
Rob op David geschoten had en haar rret geweld mee
teruggenomen had, was nu in een woede ovex-gegaan.
Eigenaai-dig genoeg had die tot gevolg, dat zij tegen
over Rob volkomen onverschillig stond en hem zelfs
met een zekere neutraliteit kon beschouwen. De woede
bleef, maar die was gericht op de daad; op de afschu
welijke gedachte, dat het mogelijk was, dat zij zo be
handeld was en dat David Baxter op die manier was
gewond. Zij was zich ervan bewust, dat zij het allemaal
opki-opte, omdat het hier op deze afgelegen farm nut
teloos zou zijn geweest ertegen te vechten. Terwijl het
onwaardig en onbeduidend was je over te geven aan
dreigementen en boosheid, wanneer je niet over de no
dige machtsmiddelen beschikte om die di-eigementen in
daden om te zetten. En daar was tot op dit ogenblik
geen kans op geweest.
Zij pakte de blauwe sjaal in een kleine handtas en
deed daar eveneens de nodige dingen voor de nacht in.
Als zij wegging, kon zij geen bagage meenemen. Die
zou haar moeten worden nagezonden. Zij slentei'de weel
de hut uit, stak een sigaret op en luistex-de naar het
koeren van de duiven. De jongen, die gewoonlijk als wa
terdrager dienst deed, was werkloos, omdat de regen
de beide grote tanks gevuld had en waarschijnlijk even
eens de bron. Nu hielp hij de bediende met het hakken
van hout voor de keukenkachel. Het geluid van de neer
vallende bijl vermengde zich met het gekoer van de
duiven en er hing een atmosfeer van slaperige vrede
over de gehele plaats.
Na enige tijd kwam Rob om de hutten heenlopen en
haar ziende, kwam hij met een wat gemelijke, half
smekende uitdrukking op zijn gezicht op haar toe.
Ju, zei hij, ik heb reuze spijt van alles, wat ex-
gebeurd is, maar Baxter is in oi'de. Het is allemaal in
orde IkJuik heb het alleen gedaan, omdat
ik zo ï-azend jaloers was. Ik houd zoveel van je
(Wordt vervolgd)
Paul Gallico „THOMASINA" (Wereld
bibliotheek). Paul Gallico houdt van die
ren, zoals hij in vele boeken duidelijk
toont, maar hij houdt ook van mensen. In
„Thomasina" blijkt dat wel heel sterk,
want hij geeft er een ontroerende be
schrijving van de belevenissen van een
stugge Schotse dierenarts, een roodharig
meisje, dat eenzaam in de bossen leeft bij
haar dieren en een kat, die sterft en toch
weer gaat leven Alles di-aait om het doch
tertje van de dierenarts, dat ex-nstig ziek
wordt en dank zij de kat Thomasina wordt
gered. De beschrijving van de Schotse
Hooglanden is px-achtig, de peiling van de
karakters diep. Het fijnzinnige boek is
goed vertaald door mevrouw A. M. G.
Baan.
Advertentie
Alle merken dus ruime keuze
ENGEL. Gr. Houtstr 181 Tel. 14444
Oprechte Saturdagse Haerlemse Courant
den 2 February 1760
NYMEGEN den 30 January. Gisteren
morgen ontving men hier
de droevige Tyding, dat de
Rivier de Maas boven en
beneden de Stad Grave
twee Doorbraken gemaakt
heeft, de eene tusschen Bal-
goye en Neder-Asselt,
waardoor eenige Dorpen in
het Ryk van Nymegen, en geheel Maas en
Waal geinnundeerd worden, en de andere
in 't Dorp Loon tusschen Grave en Raven-
stein, waardoor het gantsche Ravensteinse,
de Stad en de gehele Meyex-y van 's Bosch
c. onder Water leggen; en vermits er
volgens ingekomene Bex-ichten reeds vele
Boere-Hutten weggespoeld zyn, zo heeft
men Redenen van te denken, dat er ook
vele Menschen droevig om het Leven zul
len geraakt zyn, en onaangezien die twee
zwaare Doorbraken schuyns tegen elkan
der over, aan weerskanten van de Maas
geschied zyn, zo is die Rivier echter tot
heden avond 5 uuren niet meer dan een
halve Voet gevallen, een blyk dat er nog
een kragt van Water achter zit.
