Civiele en militaire samenzweerders
in Algiers vrezen meer arrestaties
CJVlVE
Italië's president Gronchi binnenkort naar Moskou
r
Met een zware kater wordt de rommel
van „carnaval der-wanhoop" opgeruimd
Anticommunistische coalitie
wint verkiezingen in Kerala
pindafcaas
Van dag tot dag
Tang en spijker
ABDIJSIROOP
MOEDELOOS
MEEDOGEN
Vrijdag vertrekt
de president
WERELDNIEUWS
3
Japanners boren oliebron
aan in Perzische Golf
Kiezers die "vorige keer thuis bleven
deden nu de balans doorslaan
Eind maart nog meer
nieuwe kardinalen?
Eerste officiële bezoek van Westers
staatshoofd sinds de revolutie
Gp de
<~Praatótoel
Verkeersagent in Peking
WOENSDAG 3 FEBRUARI 1960
v
Er zijn de laatste dagen weer berichten
geweest over hernieuwde spanning aan de
grenzen tussen Israel en de Verenigde Ara
bische Republiek. Zoals gebruikelijk heeft
de regering in Caïro ook deze keer Israel
beschuldigd van agressie.
In 'n nota over de gevechten aan de Sy-
risch-Israëlische grens, door Caïro aan de
Veiligheidsraad van de Verenigde Naties
gezonden, wordt verklaard dat Israel in de
nacht van zondag op maandag j.l. met
zijn aanval is begonnen. Maar Syrische
dagbladen vermeldden dinsdagochtend
(met meer trots dan tact) dat de opperbe
velhebber van de verenigde Egyptisch-
Syrische legers, maarschalk Abdel Hakim
Amer, aanwezig was bij dit grens-inci-
dent. Was hij héél toevallig in de buurt van
het afgelegen grensdorp Tawafik ge
weest? Dan was het misschien óók toeval
dat, volgens de Egyptische pers van dins
dagochtend, drie dagen eerder (dus vrij
dag of uiterlijk zaterdagochtend) „sterke
Egyptische legereenheden" naar de Is-
raelisch-Egyptische demarcatielijn wa
ren verplaatst. Dit alles dus vóórdat de
Israëliërs met hun „agressie" begonnen.
Het toeval is dan wél aan de kant van Nas
ser geweest!
Maar zelfs onder die omstandigheden
moet het toch wel enige bevreemding wek
ken dat de officiële radio van een land.
dat dus beweert zonder enige aanleiding
overrompeld te zijn door een agressieve
buur, de meest oorlogszuchtige verklarin
gen de ether inzendt. Verklaringen als
„Israël ligt thans in de tang tussen de le
gers in Egypte en Syrië, die onder een
verenigd opperbevel staan. Wij zijn gereed
voor de beslissende slag en wij staan
klaar om ons land en onze rechten in Pa-
lastina te herwinnen." Als Israel de spij
ker is, waaromheen die tang zich heeft ge
sloten, moet het wel een zeer agressieve
spijker zijn die het tegen een defensieve
tang durft op te nemen
Zou het niet eerder zó zijn dat die Ara
bische tang tijdens het jongste weekeinde
de kans schoon zag om het tegen de Is
raëlische spijker op te nemen, omdat de
aandacht van de hele wereld toen op Al
gerije was gericht en in Frankrijk de
chaos dreigde? De hulp die Frankrijk in
1956 aan Israel heeft verleend is in Egyp
te nog niet vergeten; een Frankrijk dat
zich aan de rand van de afgrond bevindt
zou zulke hulp niet opnieuw kunnen geven.
Toen Nasser zijn troepen vrijdag naai
de demarcatielijn zond, had de Algerijnse
crisis haar climax bereikt. Nasser kon
toen niet voorzien dat de hele opstand
maandagmiddag zou zijn afgelopen.
Zou het dus ook iets te maken kunnen
hebben met het herstel van de rust in Al
giers, dat volgens een bericht van van
ochtend uit het hoofdkwartier van de UNO
„het hoogtepunt van de Syrisch-Israeli-
sche crisis waarschijnlijk voorbij is"? Hel
zou wel in de lijn van deze veronderstel
ling passen.
Advertentie
(dat altijd zo onschuldig lijkt)
gauw een lepel Abdijsiroop
(Akker-Siroop). De 23 gene
zende bestanddelen geven de
hoest geen schijn van kans.
TOKIO (Reuter) Naar de Arabian
Ml Company of Japan bekend heeft ge
naakt, heeft zij haar eerste proefboring
'oltooid voor de kust aan de Perzische
Golf en een bron aangeboord van 6000 bar-
-els per dag. Men bereikte een diepte van
1440 meter en de maatschappij heeft het
plan om een tweede boring te verrichten
en later voor het einde van het jaar acht of
negen bronnen in exploitatie te brengen.
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma)
ALGIERS, dinsdagavond 2 februari. Met de schele hoofdpijn van een
zware kater is Algiers vandaag begonnen aan het opruimen van de rommel die
zijn carnaval-van-de-wanhoop heeft achtergelaten. Stratenmakers hameren de
keien uit de barricaden weer in de straten, mopperende parachutisten slepen lege
bier- en wijnflessen, sinaasappelschillen en oud brood uit de universiteits
gebouwen, het voormalige hoofdkwartier van Lagaillarde. Versuft knipperend
tegen het felle daglicht van de werkelijkheid beseft Algiers dat het zich in de
vijfde republiek vergist heeft, komt het tot de conclusie welk een vernederende
nederlaag het tegen Parijs geleden heeft: Lagaillarde onder arrest naar Parijs,
Joseph Ortiz door de riolen gevlucht men zegt naar Zwitserland of de Balearen
de aarlscomplotteur Robert Martel, die ook door de justitie wordt gezocht,
ondergedoken. Hun medesamenzweerders, de Corsicaanse afgevaardigde Biaggi
en de afgevaardigde Kaouah zijn in Parijs gearresteerd. Ophitsers van Algiers
volkswoede, zoals de arts Lefèbvre en de hoofdredacteur van de „Echo van
Algiers" De Sérigny, die Parijse regeringen deden beven, zitten nu zelf in hun
huizen angstig te wachten of de lange arm van de justitie ook hen zal aanraken.
En dat geldt eveneens voor de hoge militairen zoals de voormalige stadscomman-
dant van Algiers generaal Gracieux en de kolonel Dufour, die blij zullen zijn
dat Ortiz, die teveel weet over de activiteiten van bepaalde officieren, nog niet
in handen van de justitie is.
Vanwege de censuur, die de Algierse
bladen met grote witte leemtes op hun
voorpagina's doet verschijnen, weet de
verslagen bevolking nog niet eens hele
maal welk een smadelijk einde haar re
bellie heeft gevonden: van de 420 opstan
delingen. de harde kern van de rebellie,
die zich met veel misbaar meldden voor
dienst bij het Vreemdelingenlegioen, heb
ben er 360 besloten dat zij toch maar lie
ver naar huis gaan dan hun „Algérie Fran-
C-aise" te verdedigen tegen de echte re
bellen, die van het F.L.N. Het Vreemde
lingenlegioen gaf de zondagsrebellen 24
uur bedenktijd voordat zij definitief te
kenden voor zes maanden dienst bij een
aar. het legioen toegevoegd speciaal com
mando, dat de naam Alcazar zou dragen,
ontleend aan de vesting in Toledo, die door
Franco-cadetten tegen een republikeinse
overmacht werd verdedigd. Hoewel de re
bellen mogelijk de politieke denkbeelden
van de Spaanse leider delen, bezitten zij
nauwelijks de bijpassende vastbesloten
heid. Eén voor één gaven zij te kennen dat
zij verkozen naar moeder-de-vrouw terug
te keren.
Met grote spoed zijn speciale groepen
gemeentewerklieden vanochtend begon
nen de rebellenforten in het centrum en
de opgebroken straten en tramrails weer
een normaal - anzien te geven, om te voor-
komerr dat; 2ij strakk'"óls" „heilige- plaat
sen" beschouwd zullen worden. Het leger
handhaafde' nog zfjnkordons om hel Cen
trum vandaag, maar voor de prikkel
draadversperringen stonden heden geen
„Algérie Frant;aise"-roepende Europea
nen maar wel mohammedanen, die gnif
felend en elkaar aanstotend nauwelijks
moeite deden om hun leedvermaak te ver
bergen over de ultra's, die zo duidelijk
„dégonflé" waren, een honend Frans
woord, dat letterlijk leeggelopen betekent
en figuurlijk blaaskaken aanduidt die de
moed verloren hebben.
De reacties van de Europese bevolking
van Algiers waren uiterst moedeloos. De
veelbetekenendste was die van een jour
nalist, die bij de rebellen had gezeten. Hij
zei: „Wij hebben ons zonder slag of stoot
overgegeven, maar we hebben één ding
bereikt: we hebben de aandacht gevestigd
op de positie van de Europese minderheid
van Algerije". Dat was voor het eerst dat
ik een Europeaan in Algerije in deze al
leszins realistische en bescheiden termen
hardop had horen denken. Anderen ver
holen geenszins hun vrees dat de speciale
volmachten die de Franse regering heeft
gevraagd ook zullen dienen om het war
net van komplotten, waarmee Algiers al
jarenlang Parijs de wet voorschrijft, te
doorbreken, al hebben sommige Franse
ministers, onder wie premier Debré, eer
tijds in die komplotten zelf de hand ge
had. Zij verhelen evenmin hun spijt, dat
zij op 13 mei De Gaulle zelf aan de macht
hebben geholpen, verontschuldigen zich
slechts met de opmerking dat hun volks
beweging van toen door gaullisten van het
rechte spoor is afgebracht om een gene-
r-ial aan de macht te brengen, die zij als
TRIVANDRUM (UPI) In de nacht
van dinsdag op woensdag hebben de uit
lagen van de parlementsverkiezingen in
le Indische staat Kerala een overwinning
litgewezen voor de anti-communistische
martijen. Van de 126 zetels in de assem
blee van Kerala waren er 65 door de par
ijen van de anti-communistische coalitie
bezet, zodat de communisten een niet
neer te eA'enaren meerderheid tegenover
:ich vonden
De nog met complete uitslag luidt: Con-
.respartij 40 zetels, Praja-socialisten 15,
Moslim-liga 7. communisten 21, onafhan-
;elijken met communistische steun 2, vol-
cdig onafhankelijken 3, aanhangers van
le driepartijen-coalitie 2. Met nog 36 zetels
e beslissen was het duidelijk dat de de-
nocratische partijen reeds een zeer rui-
ie overwinning hadden geboekt.
De verkiezingen waren door de centrale
•gering van India uitgeschreven. Vorig
iar had het onderwijsbeleid van de com-
tunistische regering van Kerala tot bloe-
ige onlusten geleid, die tot ingrijpen van
resident Prasad aanleiding waren.
Passiviteit doorbroken
Volgens Reuter gaven de stemmen van
mensen, die zich de vorige keer niet met
de verkiezingen inlieten, nu de doorslag.
Uit de dinsdag bekend geworden uitslagen
van enige kiesdistricten blijkt dat. of
schoon de communistische kandidaten
meer stemmen op zich hebben verenigd
dan bij de in 1957 gehouden algemene ver
kiezingen, de toeneming van het aantal op
de kandidaten der andere partijen uitge
brachte stemmen nóg groter is.
In het industriegebied van Alleppey
werd de minister van arbeid in de vroege
re communistische regering, T. V. Tho
mas, door een kandidate van de Congres
partij. mevrouw Nafeëzath Beebi, met
een meerderheid van 3.793 stemmen ver
slagen.
In Trigoer werd met stenen geworpen
naar een jeep, van waaruit verkiezingsre
sultaten bekend werden gemaakt, hetgeen
tot de verwonding van vier personen leid
de. De politie moest geweld gebruiken om
voor de jeep ruim baan te maken.
De politie verrichtte enige arrestaties.
Zij vaardigde later, voor de duur van een
week. een verbod uit op het dragen van
aanvalswapens, het verbranden van af
beeldingen van personen en het roepen van
uitdagende leuzen.
een linkse figuur hadden gezien. Sommi
gen gaven openlijk uiting aan hun heim
wee naar maarschalk Pétain, allen aan
hun bitterheid jegens het Franse vaste
land, dat „Algerije nooit gekend of begre
pen heeft."
Verbazend openhartig waren de reacties
van vele gewone Franse dienstplichtigen,
die hun lang opgekropte gevoelens jegens
de met populaire glorie overladen para
chutisten geenszins onder stoelen of ban
ken staken. Velen zeiden mij vanochtend,
kort samengevat: „die zogenaamde élite
regimenten zijn zo rot als een mispel. On-
de hun politiek ambitieuze officieren stre
ven zij een victorie na, die niet werkelijk
de Franse zaak dient. Het is maar goed
dat papa De Gaulle eindelijk zijn tanden
laat zien". De parachutisten zelf, officie
ren en soldaten, die vandaag in hun ca
mouflage-uniformen nederige schoon
maakdiensten verrichten, hielden zich op
merkelijk koest. Er kon bij hen weliswaar
gaen goed woord voor De Gaulle af, maar
evenmin voor de ultra's. Zij vonden het
maar een miserabele situatie, maar gaven
wel toe „dat er ten slotte iemand moet
commanderen, anders wordt het
chaos".
een
Dat was dan Algiers vandaag: de blanke
stad aan de blauwe Middellandse Zee die
zich weer schikte in de alledaagse gang
van zaken, die naar een onzekere toekomst
dreigt te leiden voor het miljoen blanken,
dat in Algerije woont: voor de rijke colons,
zo goed als voor de blanke straatveger,
voor de winkelier en de taxichauffeur.
Voordat men zich al te zeer vrolijk maakt
over hun grote woorden en kleine daden,
mag er toch wel een woord van meedogen
voor hun benarde uitzicht af. Zij vormen
ten slotte maar een minderheid van bange
gewone mensen in een ontwakend conti
nent. Men kan wel over de stoomwals van
de historie spreken, maar het is niet leuk
die op zich af te zien komen.
Algiers heeft niet alleen de wapens van
dt rebellie gestrekt, maar heeft nu zijn
thuisfront tegen zich in het harnas gejaagd
en het vreest vandaag dat dit thuisland
van zijn huidige machteloosheid gebruik
zal maken om tot een versneld akkoord
te komen met de rebellen van het F.L.N.,
die daden aan hun woorden paren en zich
niet door een Frans leger van een half mil
joen man laten intimideren. Die rebellie,
die nu al meer dan vijf jaar duurt, blijft
ook vandaag het grote probleem voor De
Gaulle's regime.
Advertentie
VATICAANSTAD (Reuter) Volgens
een inlichting var. gezaghebbende zijde
wordt verwacht dat paus Joannes op een
consistorie tegen het einde van maart
nieuwe kardinalen zal creëren. Wanneer
de Paus tot het beieggen van het consistori
besluit, zal hij waarschijnlijk daarvan in
de eerstkomende dagen aankondiging doen.
Het college van kardinalen telt op het ogen
blik 79 leden.
(Van onze correspondent in Rome)
Het jaar 1960 zal. misschien meer nog
dan het verstreken jaar, gekenmerkt
worden door de reislust van onze politici.
Het is zelfs wel een beetje te veel van
het goede en we beginnen het za vanzelf
sprekend te vinden, dat staatshoofden en
.eerste ministers per vliegtuig wereld
zeeën én vastelanden trotseren om een of
twee dagen door te brengen in een be
vriende (of ook in een niet bevriende)
hoofdstad, dat de pers er zelfs geen aan
dacht meer aan wijdt. Maar de eerste gro
te reis van dit jaar is er toch wel een. die
betekenis heeft. Het gaat om de reis van
het Italiaanse staatshoofd president Gron
chi. naar Moskou. Natuurlijk, Italië is geen
grote mogendheid en heeft politiek slechts
een bescheiden betekenis. Maar dit is het
eerste officiële bezoek van een Westers
staatshoofd aan de Russische hoofdstad
sedert de dag. waarop Lenin de macht in
handen kreeg. Binnenkort, zeer binnen
kort zelfs, zullen er andere volgen, maar
Gronchi is en blijft de eerste. Hij gaat op
5 februari. Gronchi vertegenwoordigt
een land. dat ten volle achter de NAVO
staat, uitstekende betrekkingen onder
houdt met de Verenigde Staten, een be
langrijke rol speelt in het Europa der
Zes, een land tevens, waarvan de regering
zeer uitgesproken anti-communistisch is
en slechts aarzelend de nieuwe koers volgt
van verzoening en vriendschappelijk sa
mengaan.
Een man van links
Maar hij vertegenwoordigt ook een
land, waar geen politieke partij meer in
geschreven leden telt dan de communisti
sche en waar het culturele leven in sterke
mate wordt beïnvloed door communisten
en links-georiënteerden. Daarbij komt nog
dat Gronchi zeil', al is hij door en door
katholiek en al behoort hii tot de christen-
democi-atische partij, een man van links
President Gronchi
is, die de steun geniet van de zuiver de
mocratische groepen, maar ook van de
communisten en het heel wat minder goed
kan vinden met de rechtervleugel van
zijn eigen partij en met de sterke conser
vatieve en reactionaire stromingen in zijn
land.
Dit alles maakt, dat Gronchi welhaast
voorbestemd schijnt om als eerste wes
ters staatshoofd na de Russische revolu
tie de gastvrijheid van het Kremlin te ge
nieten.
De uiterst rechtse kringen in Italië
mogen er dan tegen zijn en hun best. doen
om de draagwijdte van het staatsbezoek
geringer te doen voorkomen dan zij is. de
doorsnee-Italiaan is er mee ingenomen.
Men vindt het prettig, dat Italië door beide
partijen terdege gekend wordt in de voor
bereidingen voor „de topconferentie" en
men is er ook terdege trots op, dat Gron
chi als eerste Westerse staatshoofd het
Kremlin zal betreden. De campagne van
de rechtse groepen had overigens bijna
een verandering gebracht in het program
ma. Men heeft' ér- óók in Moskou kennis
van genomen op welk een slinkse manier
bepaalde groepen hadden willen voor
komen, dat Kroesjtsjev een tegenbezoek
aan Italië brengt. Door president Gronchi
te doen begeleiden niet door de eerste mi
nister maar door de minister van Buiten
landse Zaken, Pella, wilde men de Russen
min of meer noodzaken bij het tegenbezoek
Vorosjilov te doen begeleiden niet dooi
„Nikita" maar door Gromyko. Kroesjtsjev
had er uit afgeleid, dat hij dus in Rom:
niet welkom was en hij maakte bekend
dat hij gedurende enige tijd met vakantie
naar de Kaukasus zou gaan en dus niet
aanwezig zou zijn bij de ontvangst van
Gronchi. Intussen heeft de Italiaanse am
bassadeur te Moskou duidelijk weten te
maken, dat in een land als Italië de pers.
ook de grote pers, niet altijd de mening
van de regering weerspiegelt en dat Gron
chi en de Italiaanse regering het ten zeer
ste zouden betreuren, wanneer Kroesjtsjev
tijdens het bezoek van de president niet
in Moskou zou zijn en wanneer hij ter
zijner tijd niet tezamen met Vorosjilov
naar Italië zou komen.
Tegenbezoek
De zaak is nu opgehelderd en we weten
al, dat Kroesjtsjev officieel zal worden
uitgenodigd voor het tegenbezoek. In ver
band met andere verplichtingen, waardoor
Kroesjtsjev in februari, in maart en in
mei gebonden is, wordt het waarschijnlijk
geacht, dat in april het tegenbezoek zal
worden gebracht.
Het feit dat de reis van Gronchi wegens
een lichte influenza moest worden uitge
steld heeft alles wat in Italië, op welke
manier dan ook, rechts is, met vreugde
vervuld. Het partij-orgaan van de fas
cisten is uitgekomen met geweldige letter?
over de gehele eerste pagina: „Voorlopig
geen reisjes naar Moskou" en het hoofd
artikel was getiteld: „Spoedige genezing
maar zo laat mogelijk vertrek". Ook meer
bezadigde organen laten tussen de regels
door begrijpen, dat zij hopen, dat er van
de reis niets zal komen. Zij zijn beducht
voor het bijna vanzelfsprekend tegenbe
zoek van Kroesjtsjev. waarin zij „propa
ganda voor de communistische partij"
zien. Maar zij zijn ook beducht', en dat is
veel minder te verdedigen, voor het einde
van de koude oorlog. De reputatie van
heel wat zogenaamde staatslieden is nu
eenmaal alleen gebaseerd op iets negatiefs
verwerping van alles wat naar hun me
ning naar communisme zweemt. Hadden
zij daarnaast ook een positieve bijdrage te
leveren voor de oplossing van de ernstige
en talrijke noden van dit land. dan zou
die houding volkomen gerechtvaardigd
zijn en zouden zij hxt einde van de koude
oorlog, dat de binnenlandse politiek van
Italië niet zal en niet mag beïnvloeden
rustig tegemoet kunnen zien. Maar hun
hele politiek bestaan staat of valt met die
koude oorlog en dus doen zij wat zij kun
nen om „de vlam brandend te houden".
Ontdooiing
Natuurlijk is er ook van katholieke zijde
geen gebrek aan personen, die een bpfere
verstandhouding met Rusland betreuren
Zolang dit om kleine mannetjes gaat, een
paar conservatieve Kamerleden en wat
journalisten, is dat niet erg. Elke mening
is lensioite geooi-ioofd. En men kan niet
verwachten, dat ieder het inzicht deelt van
de „Times", die naar aanleiding van de
reis van president Gronchi schrijft, dat
men in landen als Italië en Griekenland
een te strakke lijn heeft getrokken, ook
in de binnenlandse politiek, menende, dat
cr geen ander alternatief zou bestaan voor
de bestaande regering dan het commu
nisme, terwijl" nu blijkt, dat de „ont-
dooiingj' tevens nieuwe ^mogelijkheden zal
up'enèn" op liét" gebied—der binnenlandse
politiek en andere altei'natieven mogelijk
zal maken. Dit oordeel van de „Times"
wordt in Italië door een groeiend aantal
pei-sonen gedeeld en steeds meer ziet het
er naar uit, dat vorming van een regering
waarin naast de christen-democraten ook
socialisten, republikeinen, links-liberalen
en waarschijnlijk sociaal-democraten zit
ting zullen hebben, nog slechts een kwes
tie van tijd is. Het is juist dit vooruitzicht,
dat de meer conservatieve groepen tot
onbezonnen daden brengt.
Een der dingen, die het meest de aan
dacht hebben getrokken is het wel zeer
ontactvolle initiatief om een vooraan
staand curie-kardinaal, de secretaris van
het heilig officie, Ottaviani, op de dag zelf,
waarop president Gronchi naar Moskou
had moeten vertrekken een bijzondere mis
te laten opdragen in Santa Maria Mag-
gioi'e voor „de kerk van het zwijgen"
Politieke uitgewekenen uit Polen, Tsjecho-
slowakije, Hongarije en de Baltische 'lan
den waren in de kerk bijeen en de kardi
naal heeft een felle rede uitgesproken
waarin hij de Westerse staatshoofden
hekelde, „die in de rij staan om Kroesj
tsjev de hand te drukken".
In strijd hiermee schijnt het feit te zijn.
dat de nuntius bij de Italiaanse regering
enkele memoi'anda van het Vaticaan, han
delend over de noden der rooms-katho-
lieken in de landen achter het gordijn,
aan president Gronchi heeft toeverti'ouwd
ter bespreking met de heren in Moskou
Het was aanvankelijk de bedoeling, dat
president Gronchi een bezoek zou brengen
aan de Paus voor zijn vertrek naar Mos
kou. Dat bezoek is niet doorgegaan.
Waarom dat lopen
Terwijl de wereld allerlei andere din
gen aan het hoofd heeft, blijft mevrouw
Barbara Moore maar doorwandelen. Het
mens legt honderden kilometers af van de
ene stad in Engeland naar de andere, als
of de trein en de auto nog niet uitgevon
den waren en de Britse pers doet getrou
welijk mededeling van Barbara's dage
lijkse prestatie.
Al is haar man Henry een wereldbe
roemd beeldhouwer en al vind ik wereld-
beroemd-zijn een benijdenswaardige sta
tus, ik zou bepaald niet met hem willen
ruilen. Ik kan het niet precies uitleggen,
maar ik zou niet graag de man van zo'n
buiten alle redelijke verhoudingen gesla
gen loopdame willen zijn. Ik weet trou
wens niet of u, evenals ik, de foto's van
good old Babs l\ebl gezien? Een ruig soort
tante. Meer een loopmens dan een dame
van „daar zou ik best een kopje thee mee
willen drinken". Neeal verslond zij
honderd kilometer méérgeeft u mij
Sophia Loren maar even door.
Barbara is arts en nu schijnt zij met
haar geloop te willen bewijzen hoe goed
het dieet is, dat zij heeft uitgedacht, maar
ik moet zeggen, dat ik bij voorbaat dit be
wijs niet aanvaard. Wie zegt mij, dat haar
eventueel welslagen zou betekenen dat
iedereen haar dieet kan toepassen en
dat dan iedereen, die het toepassen zou,
ook in staat zou zijn vier- of zeshonderd
kilometer op de stapperdestappertjes af
te leggen?
Overigens zij dezerzijds erkend, dat i k
't 'm niet lap. Als ik er al eens een keer
vijf kilometer op heb zitten, vind ik dat
een beste prestatie, die mij het volle recht
verschaft de rest van de week met de
tram te gaan.
Ik zou er echt niet aan moeten denken
heen en terug van hier naar Heerenveen
te wandelen. Ik zou er trouwens zelfs niet
aan moeten denken met de trein heen
en terug naar Heerenveen te gaan, want
als ik ergens niet heen wil, dan is het
Heerenveen, een onmogelijk plaatsje,
zelfs toen Abe er nog woonde.
Iedere vrouwenarts of psychiater zou
v. kunnen zeggen, dat er meer schuilt in
dit gedraaf van Barbara dan dat dieet.
Om het populair te zeggen: als morgen
Clark Gable verliefd op haar werd, zou
zij naar het eerste 't beste station lopen
en een treintje hemwaarts pakken.
Men moet de dingen zien zoals ze zijn
(zoals de man zei toen hij voor de lach
spiegel stond), 't Is allemaal anders.
Maar het is toch wel gek: terwijl heel
Afrika in vlam staat en heel Algerije in
vuur, blijft zo'n tante maar doorwandelen
alsof het heil van de wereld daarvan af
hangt.
Beste Babs, ik wilde je alleen maar even
zgegen, dat je, wat mij betreft, gerust
verder met de trein kunt gaan.
Floris Flaneur
Een nieuwe verschijning in het
Pekingse straatbeeld is de verkeers
agent in een hokje, die in telefonisch
contact staat met zijn hoofdbureau.
Het verkeer is wel niet zo indrukwek
kend als in de westelijke grote steden
men ziet twee autobussen op de
achtergrond en een glimp van een
voorbijrijdende personenauto maar
men kan wel zeggen dat de Chinese
Volksrepubliek op alles is voorbereid.
Weer sneller. Een Boeing-707 straalvei--
keersvliegtuig van de Amerikaanse
luchtvaai'tmaatschappij Trans World
Airlines heeft de afstand van New York
naar Rome zonder tussenlanding vol-
bi-acht in de nieuwe recordtijd van 7 uur
en 43 minuten. Het oude record stond
ook op naam van T.W.A. en werd op 7
januari gevestigd met een tijd van 7
uur en 48 minuten.
Nasporingen. In Engeland is een actie be
gonnen om een miljoen pond bijeen te
krijgen voor nasporingen in Jordanië
naar bijbelrollen. Men probeert steun
van de regering en de grote oliemaat
schappijen te krijgen.
Experiment. Tijdens een proefvlucht in
Californië is het experimentele straal
vliegtuig „Ryan Vertiplane", dat lood
recht kan opstijgen, maar ook horizon
taal vliegen, neergestort in een moe
ras. De vlieger kon zich met zijn para
chute in veiligheid stellen.
Gewoon. De plaatsvervangende leider van
de Britse socialistische partij, Aneurin
Bevan, is in zoverre hersteld dat hij ge
woon voedsel tot zich heeft kunnen ne
men. De 62-jarige Bevan heeft enige tijd
geleden een zware buikoperatie onder-
gaan.
Ongebruikelijk. De Russische bioloog Vla
dimir Nikitin heeft in een artikel in
..Komsomolskaja Pravda" geschreven
dat er op de maan ongebruikelijke le
vensvormen kunnen voorkomen. Indien
er in ons zonnestelsel leven op andere
planeten dan aarde voorkomt, zal dit
waarschijnlijk op Mars en Vcnus zijn.
aldus pi-ofessor Nikitin.
Nalatenschap. De Amerikaanse regering
heeft de op ongeveer 25 miljoen dollar
geschatte nalatenschap van de neger
evangelist „vader" Grace laten blokke
ren. daar de overledene volgens haar
over de afgelopen elf jaar een belasting
schuld heeft van bijna zes miljoen dol-
lar. „Vader" Grace had naar schatting
drie miljoen volgelingen. Hij heeft het
grootste gedeelte van zijn vermogen aan
zijn kerk nagelaten.
Argwaan. De Justitie te Bonn heeft ont
dekt dat Adam von Gliga, een op non-
actief gestelde officier van de Westduit-
se luchtmacht per vliegtuig naar Ber
lijn is gegaan. Aangenomen wordt dat
Von Gliga naar Oost-Duitsland is ge
vlucht. Von Gliga's antecedenten had
den de argwaan opgewekt van de Ame
rikaanse inlichtingendienst-
Niet ernstig. De Big-Ben-toren van hel
Britse parlementsgebouw blijkt tien
centimeter uit het lood te staan. Een
woordvoerder van het ministerie van
Openbai-e Werken verklaarde dat er
geen reden tot ongerustheid bestaat,
daar een dergelijke afwijking bij een
tox-en van 96 meter hoogte niet ernstig
is.
Verliezer. Het officiële dagblad der Britse
communistische partij, de „Daily Wor
ker", zal eind volgende week dagelijks
met een. in plaats van met de huidige
twee edities uitkomen, tengevolge van
aanzienlijke verliezen „Wij zullen
onze kosten aanzienlijk vex-minderen
doch de exploitatierekening zal toch
nog een aanmerkelijk verlies blijven
aanwijzen", aldus de „Daily Worker".
