gaat in Parijs buiten zijn boekj
ooi een
Pamela en die meester^diplomaat
GRIEP
AKKERTJES
Vernietigden ruimte
wezen Sodom en
Gomorrha?
Avonturen van een hond
Ydo en de Draak
9
Wat een geluk
dreigt overal
neem vlug
„Akkertjes"
in huis
helpen direkt
De radio geeft donderdag
T elevisieprogramma
Russisch natuurkundige
Globetrotter
Garcia de Leon:
ROMAN VAN
JANE
ENGLAND
^"Hoe is het ontstaan?^
Dit woord: AAS
WOENSDAG 10 FEBRUARI 1960
5.9. Dapper mengde Panda zich in het
strijdgewoel, om de vechtenden te schei
den. Dat viel niet mee. Er waren er zoveel
en ze waren zo boos op elkaar, dat nie
mand op de kleine Panda lette. En toen hij
»en grote krijger voor de voeten liep, gooi
de deze hem zonder omhaal uit de weg,
Hierna had Panda weinig lust om het nog
eens te proberen. Maar toen zag hij iets,
waardoor dadelijk een plannetje in hem
op kwam. In het zand lagen nog enkele
vaatjes buskruit, staafjes dynamiet en
dergelijke ontploffingsmiddelen, die de
geheime agenten bij hun aanslag op de
boortoren hadden gebruikt. „Gelukkig,
dat ze nog iets hebben overgehouden,"
mompelde Panda, „nu kan ik die boorto
ren voorgoed in de lucht laten springen.
Het vechten is begonnen om de boortoren.
Als die dus weg is, is er ook geen reden
■meer om te vechten." Dus stapelde hij
ijverig de vaatjes buskruit en de staafjes
dynamiet onder de boortoren op en stak
de lonten aan. „Ziezo," dacht hij, terwijl
hij zich uit de voeten maakte, „als dit
geen eind aan het gevecht maakt, weet ik
het ook niet meer!"
Alle gemoederen werden dinsdagavond
beheerst door de nationale finale voor het
Eurovisie song-festival. Zijn zij door de
uitslag bedaard? Wij hebben zelf ook ge
wikt en gewogen en ook voor ons was het
Rudy Carrell met een liedje van Willy
van Hemert en Dick Schallies „Wat een
geluk". Dit tweetal heeft ook „Een beetje"
op zijn naam.
Toch zouden wij niet willen beweren
dat wij door het liedje zelf zo geïmponeerd
werden. De natuurlijke vrolijkheid, waar
mee Rudy Carrell het voordroeg en in
eerste instantie Annie Palmen gaf voor
ons de doorslag. Wij verbaasden er ons
bijvoorbeeld over dat „Regenkapje" zo
weinig werd gewaardeerd en ook „Van
avond" zouden wij hoger hebben aange
slagen dan de jury's in den lande deden.
Maar, zoals gezegd, de voordracht besliste
over het lot van tekst en melodie en om
dat de kwaliteit van het liedje goed, de
melodie makkelijk in het gehoor liggend
en de toon fris en opgewekt is, zal Rudy
Carrell straks goedsmoeds in Londen de
Nederlandse kleuren gaan verdedigen.
Onze zegen heeft hij. Aan een voorspelling
wagen wij ons niet, maar de beste keus
lijkt hij ons zeker.
Overigens hebben wij alle bewondering
voor de wijze, waarop Annie Palmen haar
„nederlaag" incasseerde. Zij beet de spits
af voor het succes van „Wat een geluk".
Dat besefte Rudy Carrell beter dan Piet
te Nuyl jr. die niet veel beter wist te vra
gen dan „Is het je zwaar gevallen?" Te
Nuyl maakte zich eveneens slordig van de
felicitaties af, die tekstdichter en compo
nist toekwamen. Hij had zichzelf met de
leiding van de finale belast. Waarom gaf
hij de mannen aan het score-bord zo wei
nig tijd om de stand goed bij te houden?
Dan waren correcties overbodig geweest.
Enfin, „Wat een geluk" zal ons de ko
mende weken dagelijks in de oren klinken.
Wat een geluk?!
Beeldschermer
Advertentie
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgymnastiek.
7.20 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00
Nieuws. 8.15 Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw.
9.10 De groenteman. 9.15 Gram. 9.35 Waterstanden.
9 10 Morgenwijding. 10.00 Gram. 10.50 Voor de
kleuters. 11.00 Tussen de wal en liet schip, lezing.
11.15 Gram. 11.45 Bejaarden en hun hobbies, praat
je. 12.00 Lichte muz. 12.30 Land- en tuinb.meded.
12.33 vletropole-orkest. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded.
oi gram. 13.20 Milit. muziek. 13.55 Beursber. 14.00
Klarinet en piano. 14.30 Voor de vrouw. 14.50
Gram. 15.05 Anna Karenina, hoorspel. 15.45 Alt
viool en cello. 16.15 Voordracht. 16.30 Gram. 17.00
Voor de jeugd. 17.30 Jazzmuz. 18.00 Nieuws. 18.15
Lichte muziek. 18.30 Voor de jeugd. 18.45 Sport-
praatje. 18.55 Gesproken brief. 19.00 Voor de kleu
ters. 19.05 Gevar. progr. 20.00 Nieuws. 20.05 Gram.
20.15 Utrechts Stedel. ork. en soliste. In de pauze
(pint. 20.55—21.25) Voordr. 22.30 Nieuws en beurs
ber. van New York. 22.40 Act. 22.55 Sportact. 23.05
Uit de wereld van het amusement, praatje. 23.55
—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II 293 m. 7.00 KRO. 10.00 NCRV.
11.00 KRO. 14.00—24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de jeugd.
7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 9.40
Schoolradio. NCRV: 10.00 Gram. 10.30 Morgen
dienst. KRO: 11.00 Voor de zieken. 11.45 Gewijde
muz. 12.00-Middagklok-noodklok. 12.03 Pianospel.
12.25 Wij van het land, praatje. 12.35 Land- en
tuinb.meded. 12.38 Gram. 12.50 Act. 13.00 Nieuws.
13.15 15 jaar geleden, praatje. 13.20 Lichte muz.
13.35 Amus.muziek. NCRV: 14.00 Conc.orch. 14.30
Gram. 15.30 Lichte muz. 16.00 Verkenningen in de
Bijbel. 16.20 Blokfluit en clavecimbel. 16.50 Gram.
17.00 Patrouillevlucht Nieuw-Guinea, hoorsp. voor
de jeugd. 17.30 Gram. 17.40 Beursberichten. 17.45
Streekprogr. 18.00 Lichte muz. 18.15 Sportrubriek.
18.30 Koorzang. 18.50 Sociaal perspectief, act. soc.
vraagstukken. 19.00 Nieuws en weerber. 19.10 Op
de man af praatje. 19.15 Gram. 19.30 Radiokrant.
19.50 polit. praatje. 20.00 Gevar. progr. 22.00 Pe
riodiekenparade. 22.10 Vocaal ens. 22.30 Nieuws.
22.40 Sportuitsl. 22.45 Avondoverdenking. 23.00
Orgeleonc. 23.30 Gram. 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Amus.muz. 12.30 Weerber. 12.35 Filmmuz.
12.52 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Gram. 14.00
Schoolradio. 16.00 Koersen. 16.06 Franse les. 16.21
Ork.conc. 17.00 Nieuws. 17.15 Voor de kinderen.
18.15 Gram. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sport
kroniek. 19.00 Nieuws. 19.40 Gram. 19.50 Praatje.
20.00 I-Ioorsp. 21.30 Ork.conc. 22.00 Nieuws. 22.15
Radio-Universiteit. 22.55—23.00 Nieuws.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. NCRV: 20.20
Filmbespreking. 20.40 De hond van de tuinman,
TV-spel. 22.10 Dagsluiting.
Franse poëzie. De Franse 84-jarige
dichter Fernand Dauphin, die zijn gehele
leven heeft doorgebracht in zijn geboorte
plaats Nancy, heeft de hoogste prijs van de
vereniging van Franse dichters gewonnen.
De winnaar van de Nederlandse wed- I visie Songfestival, Rudy Carrell, tijdens
strijd voor deelneming aan het Euro- het zingen van „Wat een geluk" van
Dick Schallies en Willy van Hemert.
MOSKOU (Reuter) Bij de vernieti
ging van Sodom en Gomorrha, volgens de
bijbel door Goddelijk ingrijpen wegens
hun decadentie, zouden ook machten uit
de ruimte een rol hebben gespeeld, aldus
een theorie van de Russische natuurkun
dige Agres.t in de Literatoernaja Gazeta
van dinsdag, aangehaald door Tass.
Agfest baseert zijn theorie op de aanwe
zigheid van glasachtige voorwerpen in de
Libische woestijn, tektieten genaamd, die
radioactieve isotopen bevatten van alumi
nium en beryllium. De herkomst van de
tektieten is volgens Agrest onverklaar
baar tenzij men aanneemt dat zij over
blijfselen zijn van ruimteraketten uit
vroeger eeuwen. Bovendien zouden er
aanwijzingen zijn dat de tektieten zeker
een miljoen jaar oud zijn en gevormd on
der zeer hoge temperatuur en krachtige
straling.
De beschrijving van de ondergang van
Sodom en Gomorrha in de Jordaanse Do
de-zeerollen moeten zijns inziens de aan
dacht trekken van de moderne mens, die
beleend is "met kernenergie. „In moderne
taal overgebracht verhaalt de legende dat
Er zijn over Parijs meer boeken geschreven dan over welke stad ter wereld ook.
In die min of meer doorwrochte studies zijn velerlei aspecten van de metropool
behandeld en belicht. Als u er de tijd voor wilt nemen deze hele bibliotheek zorg
vuldig door te worstelen, kunt u dit artikeltje wel ongelezen laten. Ik maak me
geen enkele illusie: alle feiten en feitjes, die het bevat, zijn zonder enige twijfel
ook ergens anders vermeld. Parijs is zo afgegraasd, dat het bijna onmogelijk moet
worden geacht or nog een ontdekking van belang te doen. Aan de andere kant zou
het me hogelijk verwonderen van u te horen ie krijgen, dat dit allemaal oude koek
is. Er bestaat nog een enorm stuk Lichtstad buiten de officiële reisgids en zelfs de
frequente bezoeker za-l, dunkt mij, hier iets vinden om als doel van een volgend
uitstapje te noteren. Dit wordt een willekeurige greep, zonder lijn of logica.
Het wassenbeeldenspul, de kermisat
tractie van onze opa's en oma's, doet
u onmiddellijk denken aan Musée Gré-
vin, Boulevard Montmartre. Minder be
kend, maar bepaald niet minder inte
ressant (hoewel de collectie kleiner is),
zijn de historische figuren-in-was, op
gesteld in het museum van Montmart
re. Er zijn enkele sprekende tableaus
ingericht, die het leven in deze oude
kunstenaarswijk raak illustreren. Een
herinnering aan de vorige eeuw is het
vertrek, waarin de componist Hector
Berlioz achter de piano zit. Zijn Ame
rikaanse vrouw, de zangeres Harriet
Smithson, staat, losjes met haar rech
terarm op het instrument steunend,
blijkbaar op het punt in een jubelend
geschal uit te barsten, terwijl Franz
Liszt zittend de prestaties van het mu
zikale echtpaar afwacht. De groep
wordt gecompleteerd door de schrijf
ster George Sand, wier mannelijke kle
ding opvallend contrasteert met haar
aantrekkelijk vrouwelijk profiel. De
langharige schilder Eugène Delacroix
is als vijfde aanwezig.
Dichter bij onze tijd maar er toch
nog door een kloof van een halve eeuw
van verwijderd staat de reconstruc
tie van de toeristische trekpleister
Place du Tertre. Maurice Utrillo heeft
kennelijk nog geen vrede met zijn werk
stuk op de schildersezel: hij kijkt er
nogal critisch naar. Auguste Renoir
slaat hem opmerkzaam gade; denkt hij
aan de voorbije dagen toen hij zo ver
schrikkelijk verliefd was op Utrillo's
moeder, de schilderes Suzanne Vala-
don? Edgar Degas heeft in een gemak
kelijke houding plaatsgenomen op een
van die banken, die langs de Grands
Boulevards de vermoeide wandelaar
een rustpunt bieden. Verder op de ach
tergrond ontdekken we tal van figuren,
die omstreeks 1900 hun stempel op het
Parijse artistieke leven hebben ge
drukt. Toulouse-Lautrec ontbreekt van
zelfsprekend niet. De ontwerper van de
wassen poppen, René Trotoux, heeft de
verst van de bezoeker verwijderde fi
guren kleiner dan normaal gemaakt,
waardoor hij in het tafereel het juiste
perspectivische effect heeft verkregen.
Mocht u het treffen dat Paul Yaki
toevallig aanwezig is, dan moet u be
slist niet aarzelen hem naar bijzonder
heden over Montmartre te vragen. Hij
praat er graag en veel over, want hij
is voorzitter van het „Comité pour la
Sauvegarde du Site de Montmartre" en
heeft zich, zoals de naam al aanduidt,
tot taak gesteld alles te doen om de
Butte in zijn oude historische waarde
te beschermen. Wat. hij niet van deze
kleurige wijk weet, is niet de moeite
waard om kennis van te nemen.
De Métro brengt ons snel naar de
Place Saint Michel, waar zich juist
een groepje nietsdoeners als u en ik
heeft verzameld rondom een straatar
tiest, die met aandoenlijke ijver het
trottoir heeft verlucht met een in schel
le kleuren uitgevoerde kathedraal van
Rennes. De eerstvolgende regenbui zal
het kunstprodukt onbarmhartig weg
spoelen, maar voorlopig kijkt het ons
vriendelijk van de plavuizen aan en
het gezicht is wel tien (lichte) francs
waard. Dan echter schiet ik de smalle
rue de la Huchette in, waar ik een af
spraak heb om het kleinste schouw
burgje van Parijs, het Théatre de la
Huchette, bij dag te bekijken.
Wie deze straat doorloopt en het
kunstpaleis niet heeft opgemerkt, hoeft
zich niets te verwijten. De voorgevel is
onmogelijk smal en alleen een paar
nietige aanplakbiljetten duiden op wat
zich over een paar uur in het daarach
ter liggende zaaltje zal afspelen.
„Groot decorwerk moet u bij ons niet
zoeken," zegt de directeur, terwijl hij
op het toneel van enkele vierkante me
ters wijst. „Wanneer wij een stuk op
voeren, dat in een deftige herenkamer
speelt, moeten de maximaal zeventig
bezoekers het interieur maar fantase
ren aan de hand van twee stoelen en
een gammele tafel. Maar wij zien er
niet tegenop hier Ionesco op de plan
ken te brengen
In de valer wordende namiddag slen
ter ik de straat uit en wip even de
Grieks-Katholieke St. Julien-le-Pauvre
binnen. Het is een van die kleine, sfeer
volle kerkjes waarin ik bij ieder be
zoek aan Parijs een paar minuten de
rust en de wijding moet ondergaan. Het
is een behoefte geworden waaraan ik
mij niet meer zou kunnen onttrekken.
Wanneer ik mij haast, kan ik ook nog
een ogenblik tussen de (soms pompeu
ze) grafmonumenten van Père Lachai-
se door wandelen de Métro brengt
me er binnen een kwartier. Namen van
beroemdheden blikken mij van alle
kanten aan: de componisten Chopin,
Rossini en Bizet, de schilders Corot, Da
vid, Ingrés en Delacroix, de schrijvers
De Musset, Daudet en Balzac, afgewis
seld door figuren als Champollion, de
man die de Egyptische hiëroglyphen
ontcijferde. Ik moet wel zeer onvolle
dig blijven; u zult er stellig bij meer
bekende namen verrast opkijken, dus
ik acht me ontslagen van de plicht u
er meer van te vertellen Ik kon echter
niet laten dit kerkhof te vermelden (het
wordt overigens in alle boekjes aange
prezen), omdat ik u na dit bezoek wil
uitnodigen een glas wijn (aan de toon
bank) te drinken in het aan de over
kant van de straat gelegen café. Een
vorige eigenaar heeft voor zijn etablis
sement een nogal langademige en gees
tige benaming gevonden: On est mieux
ici qu'n face hier kun je beter zijn
dan aan de overkant
Wat is er nog veel ongememoreerd
gebleven! U gaat zeker bij de Galeries
Lafayette rondneuzen oud nieuws.
U zult misschien wel een moment op
het dakterras het onvergelijkelijk pa
norama van Parijs genieten. Let dan
eens op het monumentje in de hoek: de
ateur Jules Védrines is er in 1919 zo
maar met een vliegtuigje (en heel
huids) geland. Hebt u al eens een kopje
echte Moorse koffie gedronken in het
restaurant van de Moskee? Of de zon
dagochtend-vogeltjesmarkt bezocht op
La Cité? Kikkerbilletjes gegeten bij
Roger (A la Grenouille, 26, rue des
Grands Augustins)? U een avond laten
verwennen met spijs en zang door Ma
dame Solange (24bis, rue Tournefort)?
Of een gipsmasker laten maken a rai-
son van ongeveer dertig gulden in het
restaurant Le Port du Salut (163bis,
rue Saint-Jacques)?
En mocht u bij dit alles nu werkelijk
niets van uw gading vinden ga dan niet
naar Parijs.
de inwoners de raad kregen het gebied
van de komende ontploffing te verlaten,
dekking te zoeken en niet naar de explosie
te kijken. Zij die toch omzagen, verloren
hun gezichtsvermogen en kwamen om",
aldus Agrest. De Russische geleerde stelt
verder dat wezens van andere hemel
lichamen voor hun ruimtevoertuigen ge
bruik maakten van het Baalbek-terras, een
platform van grote stenen in de Anti-
Libanon, waarvan de formatie nog nooit
afdoende zou zijn verklaard.
5455. Een poosje ging Ydo zo door met de draak; telkens met behulp van de stok
en de pepermuntstok, liet hij het dier lopen. Op 't laatst liep de draak al gehoorzaam
in de richting, waarin Ydo hem. stuurde.
Je bent 'n schrander dier, zei Ydo waarderend. Nu gaan ive maar eens op stap!
Hij gespte de mars op z'n rug en stapte op de hals van de draak.
Huup, vooruit maar! zei hij en de draak begon te stappen, met Ydo hoog boven
op z'n lange hals.
En zo gingen ze 't verlaten dorp uit, in de richting van de stad
45)
Zij wuifde wild en Burgoyne wuifde terug. Rob rea
geerde er niet op en bij het zien van zijn hangende
schouders en de manier, waarop hij zijn hoofd voor
uit gestoken had, begreep zij. dat hij boos was en ver
drietig en vernederd. Arme Rob, dacht zij. en nu moet
ik het hem nog vertellen van die dagvaarding ook!
Aan het boveneinde van de drift hield Burgoyne zijn
pony's in en bleven zij staan. Hij keek op Isabelle neer
zonder een spoor van zijn gewone spotternij in de ogen.
Zo, zei hij, we hebben een wedren met de regen
gehouden. Die zal vannacht wel loskomen; daar ben
ik zeker van.
Rob keek uit het wagentje op haar neer en tot haar
grote verbazing glimlachte hij. Plet was een glimlach,
zoals zij die alleen kende. De glimlach, die haar altijd
tot zijn kameraad had gemaakt, toen ze beiden nog
klein waren en beiden in moeilijkheden zaten.
De deugniet is er weer, Isa, zei hij.
Ik ben bezig met de dam op te bouwen, zei Isa
belle onhandig.
Nou, zei Rob, ik dacht ook heus niet, dat je een
theepartijtje gaf. Ik zal hier afstappen en je helpen.
Hij wendde zich met een verlegen gezicht tot Bur
goyne en voegde eraan toe: Wel bedankt: ik kom
morgen wel even langs rijden, als dat door de regen
nog mogelijk is.
Loop geen risico met die krokodil, zei Burgoyne.
Ten slotte, als wij worden opgehouden, wordt ieder
ander dat ook. En er is één ding, wat duidelijk is. Als
de rivieren weer gestegen zijn, kun jij niet voor het ge
recht verschijnen. Dus houd je maar taai, jongeman!
Het ziet er nog niet zo kwaad uit. Vraag het Isabelle
maarzij weet, hoe zij moeilijkheden het hoofd
moet bieden.
In ieder geval ben ik je zeer dankbaar, dat je mij
bent komen waarschuwen, zei Rob en klom van het
wagentje af.
Mag ik de drift doorrijden? vroeg Burgoyne.
Ja., maar wilt u zoveel mogelijk de rechterkant
houden, alstublieft? vroeg Isabelle.
Zij glimlachte tegen hem, toen zij wegreed, omdat
hij vriendelijk voor Rob was geweest. Uit langjarige
ervaring wist zij, dat het geen zin had veel notitie van
Rob te nemen als hij ongelukkig of verlegen was en
dus keerde zij zich om en keek het pad af om te zien
of de jongen, die zij op katoen uitgestuurd had, haast
terug kwam. Tegen Rob zij ze:
Ik heb een bloederig werkje. Ik moet M'Tabi's
voet verbinden. Die heeft er met zijn houweel in gesla
gen.
Zo, zo, zei Rob op eigenaardige toon, alsof hij het
niet goed verstaan had. En op dezelfde toon ging hij
voort: Isabelle, Julie is achter heel wat van mijn
zonden gekomen. Ze is woest op mij. Dat begrijp je zelf
natuurlijk ook wel. Maar ik ben nog altijd met haar
verloofd en niet van plan haar op te geven Ik was van
plan herrie te schoppen, maar toen wees Burgoyne mij
er op, dat ik toch eerst terug moest om alles in orde
te maken, voor ik met Julie ga trouwen. Daarom ben
ik teruggekomen. Isabelle, ik maak me ongerust. Weet
moeder iets van die dagvaarding?
Neen, zei Isabelle. Wentworth heeft die op je
hut gespijkerd. Hoe wist je daarvan?
O, ik wist dat die op komst was. Ik zie niet goed,
hoe we dit voor haar verborgen kunnen houden, zei Rob.
Plij begon de drift af te lopen en nam het katoen van de
wachtende inlander over. Hier M'Tabi. Laat mij dit
eens even opknappen.
Hij lichtte de voet van de kaffer op en bekeek die.
Toen begon hij die handig te verbinden. Terwijl hij dit
deed, praatte hij door.
Isabelle, ik geloof, dat ik mezelf bij de Ferndales
als een idioot heb aangesteld. Maar één ding weet ik
en dat is, dat ik Julie niet wil opgeven. Een belofte is
een belofte en zij heeft beloofd met mij te zullen trou
wen. Het was eigenaardig op wat voor manier Burgoyne
mij deed inzien, dat ik hier terug moest komen.
Ja, ja, zei Isabelle.
Hij beëindigde het verbinden en klopte M'tabi op de
schouder.
O, ja, er is weer onaangenaamheid over het vee-
wassen ook, zei Isabelle. Ik zal het morgen wel doen.
Rob keek even naar de lucht.
Dan regent het als ik weet niet wat, zei hij.
Hoor eens, we kunnen beter eerst hier de dam af
werken.
Hij zag er verstrooid en koppig uit en zij wist, dat hij
vastbesloten was niet te laten merken, dat Julie niet
van hem hield. Toen keek hij weer naar de lucht, nam
het houweel van de ongelukkige kaffer op en liep naar
de helling. Maar op het moment, dat hij weg zou lopen,
bleef hij nog even staan en legde Isabelle een hand op
de schouder.
Weet je, zei hij, het is eigenlijk wel grappig, Isa,
maar ik kan me deze plaats zonder jou niet goed voor
stellen. Je bent een aardig kind.
Als je getrouwd bent, zei Isabelle, zul je me niet
missen.
Hij staarde haar aan, alsof hij voor het eerst zag en
zijn houding werd rustig.
Ik denk dat dit wel zo is, Isa, zei hij, maar daar
ben ik toch niet helemaal zo zeker van. Ik wil helemaal
niet, dat je weggaat. Bovendien zal het wel een hele
tijd duren, vóór ik aan trouwen kan denken.
Je zult wel merken, zei het meisje, dat er heel
wat voor je te doen is. Maar in ieder geval zal ik je hel
pen.
Hij nam zijn hand van Isabelles schouder af, liep naar
beneden de helling af en begon met zijn houweel de
oever van de rivier te bewerken. Af en toe keek hij ech
ter eens met een verbaasde blik omhoog naar Isabelle.
Hij had de eigenaardige overtuiging, dat hij haar voor
het eerst zag, zoals zij werkelijk was.
TWINTIGSTE HOOFDSTUK
Mevrouw Ferndale zat in een gemakkelijke stoel bij
de openslaande deuren. Zij zag bleek en glimlachte
flauwtjes tegen Julie, die de kamer op en neer liep.
Ik kan, zei ze, alleen maar een oud en vaak
misbruikt gezegde aanhalen: Het is een. slechte wind,
als niemand er iets aan heeft. In ieder geval ben ik erg
dankbaar dat jij hier bent.
Julie liep naar de openslaande deuren van de hal en
keek naar de regen.
Ik ben ook blij hier te zijn, zei zij met zachte stem
en duwde een lok glanzend bruin haar naar achteren.
Mevrouw Ferndale, vertelt u mij alstublieft eens.,
wat heeft u plotseling zo ziek gemaakt?
Alice Ferndale gaf niet onmiddellijk antwoord. Toen
kwam er een glimlach op haar prettige gebruinde ge
zicht. Ik denk jij en Ann samen, zei ze. Twee zul
ke lastige kinderen. Overigens ben ik al een hele tijd
ziek. Dokter Laver weet er alles van en er kan niets aan
gedaan worden. Ik verbied je om er ook maar één
woord van te zeggen, tegen John of tegen Ann. David
weet er van. Maar David is iemand, die er tegen kan
ernstige dingen te weten. Die aanvallen komen en gaan
En dat is alles. Ik zal voor de volgende twee of drie we
ken helemaal op jou moeten vertrouwen.
Zij keek even naar de ramen en naar buiten in een we
reld, die bijna buiten gesloten was door het zware re
gengordijn en luisterde naar het water, dat spattend en
gorgelend van het strodak afvloeide en kleine putjes in
de rode aarde maakte.
In ieder geval, zei ze, behoef jij je voor de eerste
veertien dagen nergens benauwd over te maken. Deze
regen vormt een barrière tussen jou en de Timballs.
Daar dacht ik niet aan, zei Julie ernstig. Ik
maakte mij bezorgd over u. En ik vroeg me af, of., of
meneer Burgoyne er veilig doorgekomen zou zijn, voor
de regen weer begon.
Wetende wat ik weet over Burgoyne en zijn pony's en
zijn manier van rijden, zei mevrouw Ferndale, twij
fel ik er niet aan, of hij heeft Rob veilig en wel afgezet
voor de regen weer begon.
Ann kwam de kamer binnen en liep op haar moeder
toe.
Mammie, riep zei uit, u ziet er ellendig uit! U
hoort in bed te liggen.
Ik kan niet tegen in bed liggen, zei mevrouw Fern
dale. Vertel me eens Ann, wat je vader momenteel
uitvoert?
Ann lachte.
Hij heeft waterlaarsen en een geweldige oliejas aan
en ziet er uit als de stuurman van een reddingboot.
(Wordt vervolgd)
Het was vorig jaar een eeuw geleden dat
Ch. Darwins beroemde boek verscheen:
„Origin of species by means of natural
selection, or the preservation of favoured
races in the struggle for life". De daarin
neergelegde gedachten over de evolutie
hebben in de eerste plaats op biologisch en
theologisch gebied grote invloed gehad,
maar daarbij is het niet gebleven. De evo
lutietheorie verruimde de blik van zeer
vele wetenschapsdienaren, die zich op to
taal verschillende gebieden van weten
schap bewogen. De Utrechtse Universiteit
achtte dit jubileum zo belangrijk, dat ze
haar universiteitsdag in 1959 aan het on
derwerp „DE EVOLUTIELEER NA HON
DERD JAAR" wijdde. De voordrachten die
toen gehouden werden zijn thans in boek
vorm bij De Erven F. Bohn te Haarlem
verschenen en zij vormen een waardevol
beeld van de betekenis van het eens zo
verafgode of verguisde darwinisme, voor
het recht, de psychiatrie, de psychologie,
de geneeskunde, voor de filosofie ja voor
welke tak van wetenschap nietDe
voordrachten zijn stuk voor stuk interes
sant en ook voor de leek te begrijpen.
Geen aasje verstand van iets hebben
het Latijnse as: eenheid, in het bij
zonder munteenheid ter waarde van
2'/2 cent. Ook als eenheid in het spel
wil zeggen: zo goed als geen, in het
geheel geen verstand. Een aas is een
oude eenheid van gewicht, ongeveer
5 milligram. Het woord is ontleend aan
wordt aas gebruikt, voornamelijk bij
het kaarten, maar in vroeger tijd ook
bij domino en zelfs bij biljartspel. De
Camera Obscura geeft daar bewijzen
van. Ook bij dobbelen sprak men van
aas voor één en men kon dus zeggen:
hij gooide twee azen.
„Lieden van deus aas" is 'n thans ver
ouderde benaming voor: eenvoudige,
schamele mensen. Er is ook een Deus-
aas-bijbel (1562) die zo genoemd wordt
omdat deze woorden er in een kantte- I
kening in voorkomen.
k.
i
