Horen en zien
0101 een
Misdaad
Jo Vincent in „Dit is uw leven"
Bernard Haitink en
E. Jochum benoemd
PANDA EN DE TROETELTROEP
YDO EN DE DRAAK
AVONTUREN VAN EEN HOND
Hoestende
5
^och ió hst
Medicamenten
J
kinderen?
Danilo Dolci naar
Nederland
AANKONDIGINGEN EN
Reclassering
Het concertgebouworkest
Opvoering van „J. B."
wegens ziekte uitgesteld
Mis van Henk Bijvanck
ROMAN VAN
JANE
ENGLAND
De radio geeft vrijdag
T elevisie programma
Muziekprijzen van
Monaco
DONDERDAG 18 FEBRUARI 1960
"'L Het beroemde
CANADESE geneesmiddel tegen
hoest en verkoudheid.
Bij apothekers'én drogisten''
Alleenverkoop: HACO N.V. - Maastricht
DE Amerikaanse senator Estes Kefauver,
die enkele jaren geleden van zich deed
spreken door de ivel wat resolute manier
ivaarop hij onderzoekingen leidde, ziet zich
momenteel voor de taak gesteld met een
Senaatscommissie uit te zoeken, of de prij
zen van de Amerikaanse farmaceutische
industrie misschien niet een tikkeltje te
hoog liggen. Of hier bovendien nog sprake
is van kartelafspraken, is een
tweede punt dat de volle
aandacht van de commissie
heeft.
We willen ons uiteraard
niet in deze aangelegenheid
mengen, maar krijgen deson
danks de indruk, dat dit
onderzoek niet helemaal op
losse gronden geschiedt. De grondstof voor
het artikel Prednisolone wordt door een
bepaalde maatschappij bijv. betrokken
voor (omgerekend in guldens) 5,97. Ver
volgens worden hier tabletjes van gemaakt
en het spul wordt voor de lieve prijs van
68,02 aan de apotheker doorverkocht. Dat
is dan een bruto winst van ruim 1100"/o.
Maar dan is het geval nog niet in handen
van het publiek, zodat de apotheker voor
particuliere gegadigden de prijs van 113,75
in rekening brengt. Tussen de prijs van de
grondstof en de detailprijs ligt dus de niet
onvriendelijke winstmarge van ruim 1800,
ja bijna 1900°In. Dat is natuurlijk niet alle
maal winst en de producenten van derge
lijke artikelen doen dan ook al het moge
lijke senator Kefauver er van te overtui
gen, dat hun verkoopapparaat, de admini
stratie, de controle en vooral het weten
schappelijk onderzoek in de farmaceutische
industrie eveneens moet worden betaald.
In werkelijkheid zou er maar een goede
12°/o 'werkelijke winst overblijven.
Dat klinkt droevig. En als het waar zou
zijn, wordt de zaak er des te erger om.
Want de laatste cijfers die over de farma
ceutische industrie in de Verenigde Staten
bekend waren, tonen aan, dat na aftrek
van alle belastingen over de hele linie een
winst van 21,4"lo werd gemaakt. Dat is
hoger dan elke andere indu
strie in dat land en bijna het
dubbele van het nationale
gemiddelde. Levert een arti
kel, waarop bijna 1900 °lo
winst zit, slechts een werke
lijke winst van 12n/o op, dan
zouden andere artikelen
om tot een gemiddelde
winst van 21,4°/o te komen dus onge
veer 4000°/o winst moeten geven!
Dit laatste is natuurlijk maar een grapje.
De kwestie is, dat op vele farmaceutische
artikelen in de V.S. waanzinnige winsten
worden gemaakt, dank zij onderlinge af
spraken. Dat blijkt duidelijk uit het feit,
dat het overeenkomstige artikel van Pred
nisolone in Engeland voor ongeveer 2/5 van
de Amerikaanse prijs wordt verkocht. En
die Engelse apothekers lijden heus geen
verliezen!
Maar nu wordt het toch echt eens tijd
te antwoorden op de vraag van een lezer,
die wil toeten waarom men vroeger de
historie met gegevens uit de Bijbel liet aan
vangen, terwijl men daar thans geheel van
is afgestapt.
Daarover een volgende keer.
H. Pétillon
(Nadruk verboden
Advertentie
Gelukkig dat
met vitamine C
de hoest van
Uw kleine
onmiddellijk
kan verlichten.
Tijdens een tournee door West-Europa
bezoekt Danilo Dolci bekend door zijn
publikaties over armoede en werkloosheid
op Sicilië ons land. Van 20 tot 23 fe
bruari bezoekt hij onder andere de ge
meente-universiteit te Amsterdam, de
landbouw-hogeschool te Wageningen en de
Pleingroep te Den Haag. Dit bezoek aan
Nederland wordt, aldus deelt Plein 1960
mede, georganiseerd door een Nederlands
Dolci-comAté.
De door Ed Hoornik geschreven gedra
matiseerde documentaire „De straf gaat
door..." over het reclasseringswerk vol
deed ongetwijfeld aan de lastige opgave
een 7.0 kernachtig mogelijk beeld van de
hem ter beschikking gestelde feiten te ge
ven, maar hij is er toch niet in geslaagd
die feiten te bewerken tot een levende
documentaire. Het was nogal aangedikt
en thematisch toegespitst. De acteurs zeg
den hun clausen keurig op; het was slecht
toneel dat alleen doorbroken werd door
Godert van Colmjon als Jan de zoon en
Marie Louise de Vries als Beertje, het
dochtertje. Het, na afloop van het stuk,
door dr. J. van der Grient van de Directie
Gevangeniswezen van het ministerie van
Justitie gelèide gesprek met juffr. N. H.
Schokking van het Rode Kruis en mr. A.
van Mazijk van de Protestante Reclasse
ring bevatte een uitstekende clou: de
N.C.R.V. bleek in enkele grote bladen tel
kens twee advertenties te hebben geplaatst
waarin administratief werk werd ge
vraagd. In de ene advertentie werd mee
gedeeld dat het voor een oud-gedetineerde
was, in de andere niet. De advertentie
voor de oud-gedetineerde leverde geen
brieven op, de andere wel. Dr. Van dei-
Grient riep kijkers op deze man aan een
baan te helpen, zodat er tóch nog een con
creet gevolg van de uitzending zou zijn.
Van de overige programma-onderdelen
willen we nog Telediscoparade van Dick
van Bommel vermelden, die allervermake-
lijkst goochelde met stemmen en film
beelden.
Beeldschermer
In het VARA-radioprogramma „Dit is
uw leven" was gisteravond de zangeres
Jo Bos-Vincent het middelpunt van het
net van speur- en vraagwerk dat de ge
vatte en geestige Bert Garthoff om haar
heen gesponnen had. Hoewel het pro
gramma méér naar de populaire zijde
helde dan haar bewonderaars wellicht lief
was, kregen de luisteraars toch een voor
treffelijke indruk van de artistieke car-
Jo Vincent, Emmy van Eden en Joop
Koopman.
rière van Jo Vincent. Plezierig ontrolde
haar leven zich nog eens in kenmerkende
details, haar plaats in het kinderkoortje
van Catharina van Rennes, haar solistisch
optreden op 16-jarige leeftijd bij het Am
sterdams politiekoor, haar begeleidster
Kunstenaar en huisvhouw. Als onder
deel van de internationale damesbeurs
Medium, die van 6 tot 16 mei in Breda zal
worden gehouden, zal een expositie wor
den ingericht getiteld: De kunstenaar ziet
de huisvrouw. De deelnemende graveurs,
tekenaars, schilders en leerlingen van
kunstacademies hebben de opdracht de
Nederlandse huisvrouw op een originele
manier te treffen in haar dagelijkse bezig
heden of liefhebberijen. De ondertitel van
de tentoonstelling luidt: De huisvrouw
beoordeelt de kunstenaar, omdat een jury
van huisvrouwen de werken zal beoor
delen.
Emmy van Eden. Zelf nam zij aan de
piano plaats om Clinge Doorenbos te be
geleiden, zij voerde een telefoongesprek
met Julia Culp en Charlotte Kohier. Evert
Miedema en Willem Ravelli haalden her
inneringen met haar op en bijzonder aar
dig was de komst van de 72-jarige Vlaamse
dirigent Lodewijk de Vocht, die met alle
kenmerken van zijn landsaard de zangeres
met lof overlaadde. Men hoorde Jos de
Klerk, Sir Adrian Boult en Parry Jones
(de laatste twee via een opnameband).
Een charmant gevolg van de uitzending
zal voor Jo Vincent zijn dat in haar tuin
in Aerdenhout binnenkort Jo Vincent
dahlia's gepoot zullen worden. Bert Gart
hoff overlaadde zijn slachtoffer tot slot
met alle in de zaal aanwezige bloemstuk
ken, een geste die van korter bloei zal zijn
dan de plezierige herinnering die Jo Vin
cent ongetwijfeld aan deze avond zal hou
den. En met haar de luistei-aars!
Het bestuur van de Nederlandse Or
keststichting deelt mede, dat Bernard
Haitink en Eugen Jochum zijn benoemd
tot eerste dirigenten van het Concertge
bouw-Orkest. Wegens de door betrokken
partijen reeds aangegane verplichtingen
voor het seizoen 1960-1961, geschieden de
benoemingen per 1 september 1961.
Zoals reeds eerder bekend werd ge
maakt zal overigens ook in seizoen 1960-
1961 een belangrijk deel van de concerten
van het Concertgebouw-Orkest, zowel in
Nederland als gedurende de tournee door
Amerika en Canada in het voorjaar van
1961, door de genoemde dirigenten wor
den geleid.
Gedurende zijn bezoek aan de Pleingroep
te Den Haag zal Danilo Dolci aanwezig
zijn bij een cinemagesprek van het Plein
op zondagochtend 21 februari, in het Cor
so-theater, waar de Italiaanse film II Tetto
(het dak) wordt vertoond, 's Avonds is
hij te gast op een door Het Plein aange
richt symposion waar hij het woord zal
voeren en aan een gesprek zal deelnemen
over zijn werk in Sicilië en de achtergron
den ervan. De meest bekende publikatie va
Dolci is zijn boek „Inchiesta a Palermo"
(1956) een enquete inzake de toestanden
in de Sicliaanse hoofdstad.
Wegens ziekte van de acteur Jacques
Snoek gaat de voorstelling van „J.B.",
door de toneelgroep „Theater", vanavond
in de Stadsschouwburg niet door. Houders
van kaarten kunnen zich aan de kassa
vervoegen.
Burgeyne kan ons helpen met de regeling. U en ik kun
nen niet hier blijven.
Voor de eerste maal bewoog mevrouw Timball haar
handen. Ze kneep ze stijf in elkaar.
Neenwe kunnen hier niet blijven, zei ze,
als jij niet met Isabelle wilt trouwen. Neen, we kunnen
hier niet blijven.
Zij keek naar hem op en stak één hand uit.
Rob, zei ze, m'n jongenvertel het haar
vanavond nog niet. Laat het tot morgen wachten. Laten
we nog één dag samen hebben, vóór we het haar ver
tellen. Misschien gebeurt er nog iets.
Wat zou er kunnen gebeuren, moeder? vroeg hij
zacht. De eeuw van de wonderen is voorbij.
Toch zou het nog kunnen, hield zij aan, alsof alle
emotie uit haar weggetrokken was.
Misschien, zei Rob met een eigenaardige vermoei
de glimlach, die hem er veel ouder deed uitzien, maar
ik betwijfel het, moeder. Enfin, we zullen het tot mor
gen laten rusten.
De oude vrouw stond op. Haar ogen leken verglaasd
en zij zwaaide even op haar benen.
Ik ga een beetje liggen, Rob, zei ze. Misschien
zal ik nog iets kunnen bedenken.
Hij stak zijn arm door de hare. De zon bescheen hen
in al haar felheid en Bully zwaaide langzaam met zijn
staart, toen zij langs hem heen liepen.
Hij nam zijn moeder mee naar haar hut en zij ging op
bed liggen. Het was er warm en stoffig en er cireklden
veel vliegen rond.
U moest een vliegenvrije deur hebben, zei Rob. Zij
schudde het hoofd.
Geen geld, gaf zij hees ten antwoord, geen geld.
Zij keek naar hem op en haar ogen brandden in haar
ertrokken, grauwe gezicht.
Ik zal Isabelle gaan halen, mompelde hij, u bent
:jek.
Ik wil haar niet hebben, zei mevrouw Timball.
Zij sloot de ogen en na een ogenblik ging hij de kamer
uit en slenterde een beetje doelloos naar de stallen,
niet goed wetende wat hem te doen stond. Intussen was
er feitelijk zoveel te doen. Hij moest aan Julie schrijven
en Isabelle de waarheid zeggen. Rob constateerde dat
de gedachte aan Julie hem als een hete naald stad.
Julie, dacht hij. Wat doet die op het ogenblik? Is ze
nog in Salisbury? Hij vroeg zich af, of David Baxter
met Isabelle zou gaan trouwen. Die scheen altijd al op
haar gesteld te zijn, zozeer zelfs, dat Rob er jaloers
op geweest was.
Plotseling begon hij bij zichzelf te lachen. Het was
immers om Isabelle. dat hij jaloers was geweest! Van
haar had hij al lang gehouden. Hij was jaloers geweest
op haar en op David Baxter en had het nooit geweten!
Zonderling. Hij meende er zo zeker van te zijn, dat
het om Julie was
Wat had hij er een rommeltje van gemaakt! Voor Ju
lie en voor iedereen!
Hij leunde met zijn hoofd tegen de hete muur van de
stal en hoorde het paard Peanut daar binnen stampen
en snuiven. Er waren gaten in het muskietengaas zag
hij. Die moesten gerepareerd worden, anders zou Pea
nut de paardeziekte krijgen. Peanut! Julie had hem ge
reden, toen hij haar dat briefje naar Burgoyne had la
ten brengen. Hij had haar alleen de Kalgari rivier la
ten oversteken, ondanks alle gevaar. Wat een ellende
ling was hij geweest!
Enfin, van hem zou ze nooit meer last hebben. Hij
zuchtte diep en legde zijn handen over de ogen. Zijn
schouders begonnen te schokken en hij zakte langs de
muur van de stal omlaag. Het volgend ogenblik begon
hij te huilen, zoals hij niet gehuild had, sedert de dag,
dat hij nog een kleine jongen was en zijn vader op een
hete drukkende avond in het regenseizoen overleden
was.
Julie zat op een smalle bank in de gang van het zie
kenhuis. Het zonlicht stroomde door de vierkante ra
men naar binnen en viel als een witte vlek op de ge
polijste cementen vloer. David zat naast haar en te
genover haar op een andere bank zaten John Ferndale
en Ann. Anns ogen waren rood en gezwollen. John
Ferndale zag doodsbleek, terwijl er diepe lijnen van
zijn neusvleugels naar zijn moedhoeken lipen.
Julie was zich er in het geheel niet van bewust, dat
zij Davids hand stijf vasthield. De tijd kroop voorbij.
Haar oren leken gespitst op het minste of geringste ge
luid van achter die witte deur. In de gang hing de be
kende zoetzure lucht van ontsmettingsmiddelen. Een
enkele keer kwam er een verpleegster voorbij, wier
hakken op de harde vloer tikten.
Dokters, dacht Julie in wanhoop, dokters! Ze kuchen
en hoesten en wij zitten maar hier buiten te wachten
Terwijl daar achter die deur mevrouw Ferndale ligt,
die overgehaald is om deze operatie te ondergaan....
David en ik zijn daar verantwoordelijk voor. Wij heb
ben haar overgehaald. En nu kunnen we hier alleen
maar zitten wachten, terwijl onze harten hameren en
onze handen koud worden van de spanning. Maar ze
moet beter worden; ze moet!
Zij keek naar David en zag, dat hij met een uitdrukking
van angst naar het raam tegenover hem keek.
Met moeite slaagde zij erin een zwakke glimlach op
haar lippen te brengen.
Het komt wel goed, fluisterde zij.
Juist op dat ogenblik ging de deur open en kwam
dokter Laver naar buiten. Hij keek naar hen en lachte,
hoewel zijn gezicht er bleek en vermoeid uitzag.
Zij komt er wel door, zei hij. Het zal een tijdje
duren, maar ze zal er dóór komen.
Tranen stroomden Ann over de wangen. John Fern
dale stond op en drukte Laver de hand en klopte hem
op de schouder. Julie wendde zich om naar David en de
lach, die op haar lippen had gebeefd, werd kalm en
gelukkig.
(Wordt vervolgd)
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 12.00 AVRO. 16.00 VARA.
10.30 VPRO. 21.00 VARA. 22.40 VPRO.
23.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Lichte muz.
en reportages. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. en act. 9.00
Gymn. voor de vrouw. 9.10 Gram. 9.35 Waterst.
9.40 Schoolradio. VPRO: 10.00 Vrouwen in het
Nederlandse zakenleven, vraaggesprek. 10.05 Mor
genwijding. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00
Voor de kleuters. 11.15 Twee piano's. 11.45 Orgel
spel. AVRO: 12.00 Strijkork. 12 20 Regeringsuitz.:
Landbouwrubr.: Wie won het kalf?, uitslag van
de prijsvraag voor veehouders. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Sport en prognose. 12.50 Caril
lon en draaiorgel. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. en
gram. 13.25 Lichte muziek. 13.55 Beursber. 14.00
Koorzang. 14.25 Voordr. 14.45 Gram. 15.00 Gevar.
progr. VARA: 16.00 Hammondorgelspel en zang.
16.30 Voor de zieken. 17.00 Voor de jeugd. 17.55
Act. 18.00 Nieuws. 18.15 Vlaamse notities. 18.20
Lichte muziek. 18.50 De puntjse op de i, praatje.
15.00 Voor de kinderen. 19.10 Meisjeskoor. VPRO:
19.30 Het platteland nu. reportage. 19.45 VPRO-
nieuws. 20.00 Nieuws. 20.05 Boekbespr 20.10 Le
zing. 20.20 Declamatie. 20.35 De Joden in de wes
terse kuituur, lezing. 20.50 Europa één, lezing.
VARA: 21 00 Quizprogramma. 21.55 Jazzmuz. 22.15
Buitenl. weekoverz. 22.30 Nieuws. VPRO: 22.40
Zorg om de mens, gesprek. VARA: 23.00 Social,
nieuws in Esperanto. 23.10 Muziekrevue. 23.55
24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 700—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de jeugd.
7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.40
Schoolradio. 10.05 Gram. 11.00 Voor de zieken.
11.40 Gram. 11.50 Als de ziele luistert. 12.00 Mid
dagklok - noodklok. 12.03 Lichte muz. 12.30 Land-
er. tuinb.meded. 12.33 Lichte muz. 12.50 Act. 13.00
Nieuws. 13.15 15 jaar geleden, praatje. 13.20 Dans-
muz. 13.45 Voor de vrouw. 14.00 Lichte muz. 14.20
Symf.-orkest en mannenkoor. 15.00 Schoolradio.
15.30 Voor de zieken. 16.30 Sopraan en piano. 17.00
Boekbespr. voor de kinderen.17.15 Kinderkoor cn
gram.-intermezzo. 17.40 Beursber. 17.45 Fanfare-
ork. 18.20 Gram. 18.50 Regeringsuitz.' Emigratie-
rubr.. Het emigratiepraat.je van H. A. van Luvk.
19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Zang. 19.30 Politiek
praatje. 19.40 Verz.progr. voor de soldaten. 20.30
Water in Europa klankbeeld. 21.00 Fluit cn piano.
21.25 Lichte muz. 21.45 Pianorecital. 22.15 Olym
pische Winterspelen 1960 te Squaw Valley. 22.30
Nieuws. 22.40 Het raadsel: Publieke opinie, lezing.
22.50 Kaleidoscoop. 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Italiaanse muz. 12.30 Weerber 12.35 Lichte
muz. 12.52 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Orgelre
cital. 14.00 Schoolradio. 15.45 Gram. 16.00 Koersen.
16.06 Operettemuz. 17.00 Nieuws. 17.10 Lichte muz.
17.45 Duitse les. 18.00 Harpmuziek. 18.10 Boek
bespr. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sportkroniek.
19.00 Nieuws. 19.40 Lichte muz. 20.00 Ork.conc. en
sol. 21.30 Vioolrecital. 21.45 Aldeburgh Festival
1.959: Madrigaalkoor. 22.00 Nieuws. 22.15 Opera
muziek. 22.5523.00 Nieuws.
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Weekjourn. KRO' 20.30 Gastenboek.
'20.50 Spotlicht. 21.15 Document, film. 21.45 Sport-
progr. 22.05 Epiloog. NTS' 22 30—23.15 Eurovisie:
Reportage IJsrevue te Parijs.
6869. Ydo was nu vlak bij de stadsmuur. Hij liet de draak stilstaan en klom van
z'n nek, om daarna alleen de laatste afstand af te leggen, tot hij vlak bij de omhoog
getrokken ophaalbrug stond.
Toen herhaalde hij z'n verzoek.
Als de poort even open gedaan wordt, kan ik naar binnen en dan zal ik alles ver
tellen en bei vijzen, dat niemand bang hoeft te zijn voor m'n draak! riep hij.
Dat hoorden de soldaten. De commandant dacht iveifelend na; zou het niet te gewaagd
zijn, die jongen binnen te laten? Want dan zou men de poort toch even open moeten
maken
1. Na zijn lange avontuurlijke tocht was
Panda blij, eindelijk weer thuis te ko
men. Verlangend keek hij uit naar Huize
Hobbeldonk, waar hij eens flink dacht te
kunnen uitrusten. Maar veel rust zou hij
daar niet krijgen; dat bleek al dadelijk
uit het gedrag van Jolliepop, die hem op
gewonden tegemoet kwam. „Meneer Pan
da!" riep de trouwe bediende reeds van
verre, „wat een geluk, dat U er bent!
De toestand dreigt mij uit de hand te lo
pen!" Wat is er dan, Jblliepop?" vroeg
Panda verschrikt. „Er is bezoek voor U",
antwoordde Jolliepop zenuwachtig,
„vreemd bezoek mag ik wel zeggen. Komt
U gauw mee!" Nieuwsgierig volgde Pan
da hem, zich afvragend, wat het voor be
zoekers waren, die de gewoonlijk onver
stoorbare knecht zo hadden opgewonden.
Maar hoewel hij dus enigszins voorbereid
was, keek hij toch vreemd op, toen hij
zag, dat één van zijn bezoekers een paard
was, dal zich lui op een sofa had uitge
strekt. Tijd om hierover vraggn te stellen
kreeg hij echter niet. „Ik ben notaris Hen-
drikus Foliant", sprak de andere bezoe
ker, van zijn stoel oprijzend, „ik wacht
al geruime tijd op U, om een uiterst be
langrijke zaak met U te bespreken".
Van de vele muzikale missen, die in de
loop der eeuwen geschreven zijn, kunnen
er verscheidene op grond van een eigen
karakter zonder voorbehoud ingedeeld
worden bij de concert-missen, werken met
geestelijke inhoud wel is waar, dikwijls
uitmuntend door muzikale schoonheid,
maar volstrekt ongeschikt voor de liturgie
van de eredienst.
De N.C.R.V. heeft woensdagavond ech
ter de aandacht van haar luisteraars ge
vraagd voor een radio-uitvoering van een
mis, waarvan niet met zekerheid gezegd
kan worden of zij tot de concertmissen dan
wel tot de zuiver liturgische muziek gere
kend moet worden. Het was een „Missa
in es" van de Heemsteedse componist
Henk Bijvanck, blijkens de uitvoerings
vorm voor de microfoon, geschreven voor
vrouwenkoor, sopraan-soliste en orgel.
De onzekerheid omtrent de indeling
werd gewekt door de veeleisende soloso
praan-partij, die een eenvoudige uitvoe
ring in een passende eredienst van een
religieuze gemeenschap als regel in de
weg moet staan. En evenmin kan van het
aandeel, bestemd voor het koor, gezegd
worden, dat uitvoering zonder bijzondere
zorg al mogelijk is.
Maar aan de andere kant is Bijvancks
mis zo zuiver devoot, zo puur van eenvou
dige religieuze expressie, zo vrij van ef
fect en uiterlijkheid, zo oprecht in haar
lichtende schoonheid van een vertrouwde
en beproefde harmonische welluidendheid,
dat zij een even. harmonisch eenheid dei-
liturgie zou kunnen bewerken.
Deze mis kan wel vereenzelvigd worden
met. een innige meditatie, die soms naar
buiten treed als een vroom getuigenis.
De muziek is voor de uitvoering door
een vrouwenkoor doeltreffend geschre
ven. Het dameskoor van het NCRV-vocaal
ensemble gaf daarvan met een fraaie ver
tolking onder leiding van Marinus Voor
berg een klinkend bewijs. Stralend klonk
hierbij de stem van de sopraan Elisabeth
Lugt, die de brede melodieën met haar
rijke melismatiek met bijzondere beheer
sing zong. De orgelpartij, die wat te wei
nig uitgewerkt leek, werd in alle dienst
baarheid gespeeld door de organist Jaap
Dragt.
Golfbreker
Advertentie
De operaprijs van Monaco, ten bedrage
van 30.000 nieuwe frank, is dinsdag toe
gekend aan de Franse componist en orga
nist Jean Jacques Grunewald en de toneel
schrijver René Dumesnil voor de opera
„Sardanapale". De prijs voor kamermuziek
(5.000 nieuwe frank) ging naar de Duitser
Reinhold Finkbeiner. (Reuter)
Het is nu eenmaal gebeurd, zei ze en ondanks al
haar koude manier van doen, klopte haar hart hevig.
Het scheen zo'n pijn te doen, dat ook haar hele lichaam
er door getroffen werd. Rob, dacht ze verdrietig, Rob,
ik wou het voor jou bewaren, alles voor jou! Waarom
moest dat meisje het hebben? Waarom moet zij ons al
lemaal ruïnieren?
Nog steeds rechtop zittend en zonder zich ook maar
in het minst te bewegen, begon zij weer te praten.
Je zou met haar kunnen trouwen, Rob. Dat zou alles
weer in orde maken. Ik had nooit gedacht, dat het hier
toe zou komen. Ik stelde mij voor, dat jij zou werken
en geld verdiende, dat we haar zouden kunnen betalen
en dan kwijt zijn. Maar het ging niet op die manier.
U bedoelt, zei Rob met zachte stem, dat ik niet
wilde werken. Misschien hebt u gelijk. Maar u had
het mij moeten vertellenu had mij de waarheid
moeten zeggen!
Je zou met haar kunnen trouwen, zei mevrouw
Timball met koude stem.
Hij gaf geen antwoord, maar stond stil voor zich uit te
staren, terwijl allerlei gedachten door zijn hoofd spook
ten. Allerlei beelden ook: Julie, die lachend naar hem
opkeek. David Baxter met zijn grijze ogen en licht ge
bogen schouders; met zijn strakke gezicht en zijn uit
drukking van verachting, wanneer het om oneerlijkheid
ging. Hij zag alles met een ontstellende duidelijkheid.
Zijn eigen slapheid, zijn eigen fouten en zelfzucht. De
verkoop van die koeien, de hofmakerij aan Julie, het
geflirt met Ann, zijn naar Kantani rijden om te drinken
en poker te spelen.
Het had geen zin om daar zijn moeder de schuld van
te geven. Maar erg was dat zij hem nu suggereerde
met Isabelle te trouwen en haar dus nog meer te bedrie
gen. Dat was afschuwelijk. Hij werd vuurrood en daar
na doodsbleek.
Dat doe ik niet, zei hij.
Dan zul jij je moeder in de gevangenis zien, zei me
vrouw Timball. Ze zullen mij niet sparen. Jij zult
geen cent meer hebben en ik zal in de gevangenis zitten.
Dat zou Isabelle nooit toestaan, zei hij.
Het zal Isabelle niet zijn, die het doet, zei zij.
Het zullen mensen zijn, zoals David Baxter en
Menzies. Mensen zoals zij.
U behoeft u niet bezorgd te maken, zei hij, zover
zal het niet komen. Isabelle moet de farm hebben. En
natuurlijk zal ik nu ook niet met Julie trouwen. Dat zou
ik niet kunnen doen Maar u en ik zullen het wel samen
klaar spelen. Ik kan een baan krijgen in de kopermijnen
in het noorden. Dus daar behoeft u zich niet bezorgd
over te maken.
Isabelle zou de farm niet alleen kunnen beheren, zei
mevrouw Timball.
Rob haalde zijn schouders op. Ze kan een bedrijfs
leider nemen, zei hij dof, of misschien trouwt ze wel.
