Horen en zien
ZWITSAL
Misdaad
je
om een errenis
Jiiisifi
HOEST UW KIND...?
SPORTFOTOGRAFIE VOOR IEDEREEN
PANDA EN DE TROETELTROEP
AVONTUREN VAN EEN HOND
YDO EN DE DRAAK
Dr. Drees naar Israel
De negen muzen
4
radio televisie
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
Debuut en operabal
De radio geeft zaterdag
T elevisieprogramma
Kort geding tegen VARA-
gids ingetrokken
Jan Brussen dirigent van
Overijsels Orkest
ROMAN VAN
JANE
ENGLAND
Utrechts Studenten Toneel
treedt niet op
Letterkundige opdracht
VRIJDAG 2 6 FEBRUARI 1960
8. Onafgebroken bleef de huisbel door
rinkelen. Dit is toch al te dol", mompel
de Jolliepop, „wie haalt het in zijn hoofd,
om midden in de nacht zo ongepast te
bellen?!" Hij trachtte het paard icakker te
maken, opdat hij overeind kon komen,
maar het dier was een vaste slaper. Ten
slotte, na veel gekronkel, lukte het de
knecht om zich los te wurmen en hij snelde
verhit, de trap af, om de late bezoeker eens
flink de waarheid te zeggen. Maar hoe
wel hij dus geen hoge dunk van de bezoe
ker had, was hij toch verbluft, toen hij
de deur opende en een gemaskerde inbre
ker op de stoep aantrof, die een zware
brandkast torste. „Is dit het huis van
meneer Panda?" vroeg de inbreker met
een huilerige stem. „Eh.ja.inder
daad!" antwoordde Jolliepop verward.
Hierop barstte de inbreker in tranen uit.
„O meneer Panda!" snikte hij, „wees niet
boos. Ik ben weer zwak geweest!"
v sr, si
Met „Een van de zeven", een televisie
spel van Gerd Oelschlegel maakte Frits
Butzelaar donderdagavond zijn debuut als
regisseur van de K.R.O.-televisiesectie.
Aan deze eerste vertoning Butzelaar's
capaciteiten af te meten, ware onbillijk,
maar deze vaststelling alleen al impliceert
dat wij niet zonder bedenkingen de ge
beurtenissen op het beeldscherm hebben
gevolgd. Oelschlegel werkt een eenvoudige
intrige spits en met sobere middelen uit.
Een vader tracht te achterhalen welk lot
zijn zoon in de laatste dagen van de oor
log heeft getroffen. Waarom werd hij als
vermist opgegeven en raakten de onder
zijn bevel staande soldaten in krijgsgevan
genschap? De vader spoort die soldaten op
en komt ten laatste achter de waarheid:
zijn zoon weigerde een onmenselijk bevel
op te volgen, de soldaten niet. Deswege
werd de zoon geëxecuteerd. De speurtocht
van de vader naar deze waarheid stuit op
de wroeging en zwijgzaamheid der sol
daten. Hij moet hoog spel spelen om de
ware toedracht te achterhalen. Hij moet
de soldaten in het nauw drijven tot ze
niet langer kunnen zwijgen. Hij slaagt
daarin met verbetenheid en list.
In aanmerking genomen dat men de hier
geschetste situatie aannemelijk kan maken
door sterke spanningen op te roepen en
de scènes te laden met een wereld van ver
wijt en achterdocht, doet Oelschlegels spel
het goed. Dat vraagt echter van de regis
seur meer dan Butzelaar kon opbrengen.
Hij nam het tempo veel te laag en wist
met de stiltes geen dramatisch effect te
bereiken. Alles hing nog te veel van de
spelers af, die geen goed afgestemd geheel
vormden. Butzelaar mag dan een verdien
stelijk acteur zijn. hij zal de knepen van
het regisseurswerk nog moeten leren ken
nen. Misschien dat hij erin groeit. Wij
willen er nog liever geen beslissend oor
deel over uitspreken. Hij beschikte over
een bezetting, die steunend op routine,
streefde naar een zo karaktervast moge
lijke vertolking. De cameravoering was,
'Advertentie
Talm niet langer, grijp dadelijk
in! Bestrijd kinderhoest met
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor u en uw gezin, le
zing. 9.00 Gvmn. voor de vrouw. 9.10 Gram. (9.3a
Waterst). VPRO: 10.00 Tijdelijk uitgeschakeld, le
zing. 10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20 Hoe wor
den we geregeerd?, lezing. 10.30 De golf van Bis-
Ga-Je. 1.30 Pianorecital. 12.00 Orgelspel en viool.
12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Nieuwe gram.
13.00 Nieuws. 13.15 Instr. kwint. 13.40 Sportact.
11.10 Voor de jeugd. 14.45 Gram. 14.55 Van de
wieg toth et graf. lezing. 15.10 Ork.muziek. 15.35
Wie moet hun lasten dragen, lezing. 15.50 Radio-
kamerork. en solist. 16.40 Boekenwijsheid. 17.00
Jazzmuziek. 17.30 Weekjournaal. 18.00 Nieuws en
comm. 18.20 Pianorecital. 18.30 Muziekkiosk. 19.00
Artistieke staalkaart. VPRO: 19.30 Passepartout,
praatje.praat.ie. 19.40 Christus, Zijn leerlingen en
de mensen, lezing. 19.55 Deze week, praatje.
VARA: 20.00 Nieuws. 20.05 Gevar. progr. 21.15
Wie is het?, quizprogr. 21.40 Amus.muz. 22.10 Op
gezocht en afgestoft. 22.30 Nieuws. 22.40 Social,
comm. 22.55 Lichte muz. 23.25 Gram. 23.55—24.00
Nieuws.
HILVERSUM II. 2.98 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde muz. 7.30 Voor
de jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en over
weging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de huis
vrouw. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Gram. 10.30
Ben je zestig? 11.00 Voor de zieken. 11.45 Gram.
12.00 Middagklok - noodklok. 12.03 Dansmuz. 12.30
Land- en tuinb.meded. 12.33 Gram. 12.50 Act. 13.00
Nieuws. 13.15 15 jaar geleden, praatje. 13.20 Pla-
tennieuws. 13.30 Lichte muz. 13.50 Voor de jeugd.
14.00 Amateursprogramma. 14.20 Kunstkron. 14.50
Metropole-orkest en solist. 15.15 Franse les. 15.30
Voor de jeugd, 16.00 Gregoriaanse zang. 16.30 In-
stium. kwart. 16.30 Instr. octet. 16.50 Sportpen-
scoop. 17.00 Voor de jeugd. 18.00 Instrumentaal
kwartet. 18.15 Journalistiek weekovereicht. 18.25
Retourtjes. 18.45 Van klanten en wanten weten,
vragenbeantw. 18.55 Olymp. winterspelen 1960.
19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Memojandum. 19.30
19.45 Olvmpische winterspelen 1960. 20.00 S.U.S.-
actie. 21.00 Gram. 21.10 De knipperbol, pol. praat
je 21.20 Gevar. progr. 22.15 Olympische winter
spelen 1960. 22.30 Nieuws. 22.50 Gesprekken. 23.55
—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.30 Weerbericht. 12.35 Gesproken
aperitief. 12.45 Gram. 13.00 Nieuws en weerber.
13.15 Muzikale kaleidoscoop. 14.30 Journaal. 15-00
Accordeonspel. 15.15 Balletmuz. 15.35 Accordeon-
spel. 16.00 Vlaanderen mijn land, u mijn geliefde,
u mijn hart. 17.00 Nieuws. 17.10 Dagklapper en
lit. kal. 17.20 Liturgische gezangen. 17.30 Gram.
17.45 Engelse les. 18.00 Meesterwerken der Itali
aanse Polyfonie. 18.30 Voor de soldaten. 19.00
Nieuws. 19.40 Gram. 20.00 Idem. 21.00 Idem. 21.15
Amus.muz. 22.00 Weerber. en nieuws. 22.15 Verz.-
programma. 23.00 Nieuws.
VOOR ZATERDAG
NCRV: 17.00—17.30 Voor de kinderen. NTS: 19.00
Olvmpische winterspelen 1960. 20.00 Journaal en
weeroverz. NCRV: 20.20 Cabaretprogr. 20.35 In
termezzo. 20.45 Muzikaal progr. 21.05 Gevar. progr.
21.05 Gevarieerd programma. 22.10 Dagsluiting.
De raadsman van het weekblad T.V.,
mr. A. G. Maris uit Den Haag, heeft het
kort geding dat bij de president van de
Amsterdamse rechtbank aanhangig was
gemaakt tegen de Arbeiderspers, de
VARA en de hoofdredacteur van de
VARA Radio- en T.V. Gids, de heer G. P.
Bakker, ingetrokken, daar naar zijn me
ning aan de gestelde sommatie tot recht
zetting is voldaan.
In een tweede artikel, opgenomen in de
VARA-gids van 28 februari, schrijft de
heer Bakker namelijk onder andere het
volgende: ..Uit ons artikel wordt mis
schien afgeleid dat wij willen stellen als
zou het T.V. blad alle betreffende uitzen
dingen gemist hebben. Dit hebben wij
niet willen beweren".
Deze alinea had betrekking op een vorig
artikel in de VARA-gids, waarin de heer
Bakker mededelingen deed over Neder
landse programmaopgaven over radio aan
het buitenland, die de laatste tijd met op
zet onvolledig worden verzonden. „En
wat zien wij nu? Het weekblad T.V. mist
ze nu", stond in het eerste artikel. Over
deze laatste zin had het weekblad het kort
geding aanhangig gemaakt, dat thans is
ingetrokken.
zoals te verwachten viel, sober, maar in
ieder geval oordeelkundig. Wat dat be
treft lijkt ons Butzelaar wel gedisponeerd.
Na deze oorlogsherinnering stapten wij
om kwart over tien over naar het Opera
bal in Wenen. Een prachtig geënsceneerd
vorstelijk schouwspel. Het wegvallen van
het geluid werkte onthutsend bij zoveel
jeugd, elegance en schittering.
Beeldschermer
Advertentie
VAREN, VAREN,
go maar vast SPAREN!
Gcd. Oudegracht 117 - Haarleni - Tel. 16242
Tot vaste dirigent van het Overijsels
Filharmonisch Orkest is met ingang van
1 maart benoemd Jan Brussen, thans as
sistent-dirigent van het Concertgebouwor
kest te Amsterdam. Jan Brussen volgt in
zijn functie bij het O.P.O. Yvon Baarspul
op. Jan Brussen kreeg bekendheid als di
rigent bij de Nederlandse Radio Unie.
Veelvuldig trad hij op met Radio Filhar
monisch Orkest, het Omroeporkest en het
Omroepkamerorkest. Met veel succes di
rigeerde hij eveneens zes tournees van het
Nederlands Studentenorkest.
Dr. W. Drees, minister van Staat, zal
samen met zijn echtgenote op 20 maart
naar Israel vertrekken, waar hij geduren
de veertien dagen de gast is van de Israë
lische regering. Hij zal de helft van het
bedrag van 10.000, dat hem als geschenk
op het congres van de P.v.d.A. werd over
handigd, schenken aan de in Israel geves
tigde dr. Henri-Polakschool.
Bij archeologische vondsten heeft men in Griekenland vazen
gevonden waarop sporttafcrelen waren afgebeeld. De sport
stond bij de oude volken al in hoog aanzien en zelfs in de Bijbel
vinden we er verwijzingen naar. Begrijpelijk dat men wed-
lopers, speerwerpers en wagenrenners op de siervoorwerpen
afbeeldde.
Hoe knap de kunstenaars ook waren, het midden uit de actie
gegrepen „moment" met zijn sterke spanning en grote realiteit
bleef voor later eeuwen voorbehouden. De ontdekking van de
fotografie kon dit pas verwezenlijken en dan nog in een vrij
laat stadium.
Toen lenzen en camera's alsmede het filmmateriaal een hoge
graad van perfectie bereikt hadden, kwam het vastleggen van
de zeer snelle beweging binnen de mogelijkheden.
Wanneer we de sportpagina van onze krant opslaan zien we
er de voorbeelden van; Een hoogspringer zwevend tussen aarde
en lat, een paard met berijder midden in de sprong over de
hindernis, een bal die vlak langs de hand van de keeper
suist enz.
De sportfotografen zijn daartoe uitgerust met camera's welker
sluitersnelheid zich tot 1/1000 sec. laat instellen. Elke beweging
bestaat in feite uit een heel grote serie momenten van stilstand,
in de mechanica noemt men dat rustpunten.
De sluiter pikt zo'n rustpunt uit de totale beweging. De meeste
amateurcamera's bezitten deze mogelijkheid niet; onze sluiters
gaan vaak niet hóger dan tot 1/500 sec. Toch hebben ook wij
de mogelijkheid om boeiende en levendige sportfoto's te maken.
Gooi een steen in de lucht, hij zal stijgen tot een bepaald
punt en dan omlaag vallen. Op het moment dat de stijging
ophoudt is er een kort ogenblik van absolute stilstanddit
is ONS MOMENT.
Want niet alleen een steen, maar ook de hoogspringer, de
ruiter en paard, de discuswerper kennen die stilstandsmomenten.
Dat vergt wel een nauwkeurige studie van de bepaalde sport.
Het is niet een kwestie van even kijken en dan knippen. We
moeten trachten elke bijzonderheid van een bepaalde beweging
in ons op te nemen. Lukt. ons dat, dan is zelfs bij snelle sporten
als bijvoorbeeld ijshockey, fotografie met eenvoudige camera's
mogelijk.
Een andere mogelijkheid is om de beweging zodanig voor de
camera te nemen, dat we haar toch scherp krijgen. Een wiel
renner die langs de camera snelt wordt
zelfs bij een 1/300 sec. vermoedelijk on
scherp. Laten we hem daarentegen naar
ons toe komen dan krijgen we een wiel
renner, motorrijder of auto zelfs met 1/25
sec. scherp.... mits we de camera ROTS
VAST maar niet krampachtig! vast
houden.
Als derde mogelijkheid is er nog nog het
zogenaamde „meetrekken" met de be
weging. Dit gaat eveneens met vrij lage
sluitersnelheden als bijvoorbeeld 1/25 sec.
We draaien dan met de beweging van het
onderwerp, een fietser of wat dan ook mee,
en knippen midden in de beweging af.
Het resultaat is fantastisch. U krijgt na
melijk een volkomen onscherpe achter
grond, maar een scherpe fietser. On-
Bij de foto: Zwemmen en duiken behoort
tot de meest geliefde sporten in ons natte
land. De foto is op een „moment van stil
stand" genomen. Ook met de box kan dit!
Tegenlicht zorgde voor een prachtige sil
houetwerking, een geelfilter voor mooie
wolken.
scherpe achtergrond geeft sterke impressie
van snelheid.
Omstreden benoeming. Het Westber-
lijnse stadsbestuur heeft dinsdag de benoe
ming goedgekeurd van Gustav Rudolf Sell-
ner tot hoofd van de stadsopera als opvol
ger van Carl Ebert, die het volgend jaar
aftreedt. Op deze benoeming is nogal wat
critiek geleverd, omdat Sellner lid is ge
weest van de nazi partij. De 73-jarige
Ebert was een tegenstander van de nazi's.
Hij verliet het land, hoewel de nazi's hem
de leiding wilden geven van alle opera
gebouwen in het land.
8283. Ziezo, jullie hebt 't allemaal gezien, nietwaar? zei Ydo. Niemand hoeft
vrees te hebben voor deze draak, ik heb 'm helemaal in de hand!
Ja, nu begonnen de mensen hem te geloven, ze kwamen schoorvoetend uit hun schuil
plaatsen te voorschijn.
Luister, zei Ydo. Ik ga met m'n draak weg en niemand hoeft meer bang te zijn. Alle
boeren kunnen rustig weer naar hun dorp terug gaan, er is niets aan de hand!
Nu waren de gezichten der mensen opeens weer opgehelderd. Ja, ze geloofden nu wel
dat hun geen kwaad zou overkomen, die draak zou geen onheil brengen.
En Ydo ging zwaaiend de poort door en de brug over, de stad uit.
9
59)
De jurken waren mooi maar eenvoudig. En ze droeg
nu ook behoorlijke schoenen. Het was alles tot op zeke
re hoogte opwindend en zij vond zichzelf in haar nieuwe
kleren niet kwaad, maar het was niet belangrijk. Ja dat
was, wat zij meer dan iets anders voelde.. Rob en de
farm en alles wat daarbij behoorde, zoals het verzorgen
van het vee en het kweken van groenten.
Zij had getracht dat aan mevrouw Fennel uit te leg
gen, maar deze had alleen maar gelachen en gezegd:
Maar m'n lieve kind, het is belangrijk voor een
meisje er goed uit te zien. En jij ziet er goed uit. Als
je er aardig uitziet, zul je veel beter in staat zijn Rob
naar je hand te zetten.
Dat idee vond zij echter helemaal verkeerd en dat zei
ze ook tegen Julie, die er evenwel bepaald anders over
dacht.
Ik weet wel, zei Julie dat kleren niet de meest
belangrijke dingen zijn, maar ze zijn toch wel een klein
beetje belangrijk. En wil jij Rob niet naar je hand zet
ten..? Dat is een raar idee. Helemaal verkeerd. Jij en
Rob passen bij elkaar. Jullie zouden waarschijnlijk bei
den al gelukkig zijn in lompen, maar je zou het toch
niet prettig vinden, als andere mensen jullie lompen za
gen dragen.
Och, wat komt het er ook op aan? zei Isabelle ver
drietig. Het is allemaal de fout van David. Waar
om heeft hij de zaken niet gelaten zoals ze waren? Ik
wou de farm toch niet hebben.
Julie gaf daar geen antwoord op. Ze ging naar het
einde van de kleine met karresporen doorploegde straat
van Kantani, langs een winkel en het postkantoor, waai
de peperbomen gracieus in de zon stonden en zo verder
naar de rand van het stadje. Daar staarde zij in de rich
ting van het karrespoor, dat uiteindelijk naar Timballs
farm leidde. Evenals Isabelle vroeg zij zich immers af,
wat David en Rob wel deden, wanneer ze naar Kantani
zouden komen en hoe die kwestie van de farm zou aflo
pen.
Sedert die avond bij de Timballs had zij David niet
meer gesproken.
Het huis van de Fennels was vrij lelijk, met een hoog
opgetrokken tinnen dak, maar de kamers waren luchtig
en de tuin was vol rozen en oleanderbosjes. Kleine ho-
ningvogeltjes vlogen tussen de bloesems en Julie vond,
dat mevrouw Fennel soms zelf precies een vogeltje
leek. Fennel was een donkere, rustige man met verstan
dige ogen. In zijn jongere jaren had hij lange tochten
door de wereld gemaakt en onder talloze sterren viool
zitten spelen, waarbij hij zich volkomen gelukkig voel
de. Zijn vrouw vond dat musiceren overigens wel eens
wat overdreven.
Lieveling, zei ze soms, als je dan toch dat lawaai
moet maken, waarom doe je dat dan niet in de tuin? Het
klinkt vandaar zoveel beter.
En zo was het ook weer op een avond, nadat er zware
regen was gevallen en de aarde en de bloemen heerlijk
geurden, dat Fennel naar een klein gebouwtje aan het
einde van de tuin ging en daar ging spelen. Er was geen
maan, maar de hemel was volkomen helder en één en
kele ster stond groot en schitterend aan de hemel. Uit
het tuinhuisje kwam het vage en wat droevige geluid
van de viool. Isabelle zat en elkaar gedoken op een stoel
op de veranda en staarde met sombere blikken naar de
tuin, terwijl Julie uit een soort plichtsgevoel met me
vrouw Fennel een spelletje deed. Ineens klonk duidelijk
het lawaai van paarden, die de weg af galoppeerden.
Isabelle greep de zijkanten van haar stoel en bleef
doodstil zitten. Er waren twee paarden. Het zouden Rob
en David kunnen zijn. David kwam er niet op aan, als
Rob er maar was, dacht zij! De paarden hielden aan het
einde van de tuin stil, waar zij konden worden vastge
bonden. En zij hoorde de rustige, gemoedelijke stem
van David zeggen: Ik zal ze wel op stal brengen. Ga
jij maar door naar binnen.
Daarna hoorde zij Rob naar het huis lopen. Zij kende
zijn voetstappen. Daarin zou zij zich nooit kunnen ver
gissen. Onbeweeglijk bleef ze in de grote stoel zitten met
wit glanzende knokkels, met een lichtstreep uit de zit
kamer op haar zachte donkere haar en donkere glanzen
de ogen.
Rob zag haar, toen hij de stoep opkwam en bleef op
eens staan. Zij zag er zo anders uit, zozo volwas
sen, zo geheel anders dan het meisje, dat in een krappe
katoenen jurk met blote benene over het veld gelopen
had met haren die in verwarring over haar ogen vielen.
Dit was een vreemde. Maar toen hij haar zo aanstaarde,
zag hij plotseling de echte Isabelle, begreep hij, dat wat
zij ook doen of dragen mocht, zij Isabelle was en bleef
iemand, die een deel van hemzelf en van zijn leven was;
iemand, die hij lief had.
Het meisje stond op en liep op hem toe. Uit de verte
klonk nog de zachte vioolmuziek. Er sjirpte een krekel.
In dat ogenblik wist zij, dat al de oppervlakkige dingen
er niet op aankwamen; dwaze dingen, zoals het naar je
hand zetten van mannen en dwaze dingen, zoals trots.
Zij stak hem de handen toe en zei op gesmoorde toon:
Rob, we moeten samen zijn, jij en ik. Ik houd van je
Rob. Zonder jou zou ik niet kunnen leven.
En ik heb de laatste week gewoonweg niet geleefd,
zei Rob met zachte bevende stem. Ik heb alleen
maar gewerkt, maar niet geleefd. Ik.... Isabelle, het
is niet eerlijk tegenover jou!
Het ergste, wat je zou kunnen doen, zei het meisje,
zou zijn als je mij alleen met de farm liet zitten.
het geld komt er niet op aan.... de farm is de werke
lijkheid en de farm is een deel van jou en van mij.
Daarvoor betekenen wij iets en zij is iets voor ons.
Ik houd ook van jou, zei Rob en haar beide handen
grijpen, hield hij die tegen zijn gezicht. Zij meende, dat
er iets nats en warms als tranen op viel, maar bleef met
een stille glimlach voor zich uitstaren in de duisternis,
starend ver voorbij de begrenzing van destmn naai
de farm, die haar thuis vormde en waar hun leven zich
verder zou afspelen.
Ik zal ze trouwen, had Fennel tegen David gezegd.
Laat ze stilletjes trouwen en naar hun farm terug
gaan. Dat meisje verlangt geen opsiering en conven
ties. Het enige, wat zij wenst, is haar man en haar werk.
Hij keek David scherp aan.
Het wordt toch niet misschien een dubbele trouw
partij, wel? Ik betwijfel of daarvoor op mijn bureau
voldoende ruimte is.
Voor zover ik weet, zei David wordt het dat niet.
Wat zul je voor de huwelijksvoltrekking aandoen?
vroeg Julie aan Isabelle.
Deze staarde haar aan en zei toen: Wat ik het
eerst in handen krijg, denk ik. Julie, ik geloof, dat we
met behoorlijk snoeien binnen tien jaar die sinaasap
pelbomen weer in bloei kunnen krijgen
Ongetwijfeld, zei Julie, maar intussen zal je
toch wel een zekere belangstelling hebben voor de jurk
die je zult aantrekken, als je gaat trouwen.
Ik zal aantrekken, wat jij geschikt vindt, zei Isa
belle.
Je bent werkelijk hopeloos! zei Julie en liet zich
zuchtend op een stoel zakken. David was teruggegaan
naar Sailsbury. Hij zou voor de trouwpartij terugkomen,
had hij gezegd, maar het scheen hem niet hevig te inte
resseren. Je zult Durban wel prettig vinden, had hij
voor zijn vertrek tegen Julie gezegd. Alice zegt, dat
je voort moet maken en al die romantiek afwikkelen
en dan terugkomen en een paar jurken voor jezelf ko
pen. En ze zegt, dat het er erg op lijkt, dat Ann nu
eindelijk werkelijk in ernst verliefd is.
Richard Burgoyne? vroeg Julie
Burgoyne, stemde David toe.
En dat was dat. David had zich weer in zijn schulp
teruggetrokken. Het was, alsof hij er lang genoeg uit
geweest was om de zaak voor Rob en Isabelle in orde
te maken en om zijn zuster buiten gevaar te zien. Nu
hij dat allemaal gedaan had, werd er niets meer van
hem verlangd.
Voor Julie was het echter ellendig te zien hoe leeg
het leven zonder hem wel was. Het leek of al datgene,
vl'at hij tegen haar gezegd had, toen mevrouw Ferndaïe
zo ziek was, alleen maar in haar verbeelding had be
staan. Soms dacht zij, dat zij inderdaad gedroomd
had.
Kom je ook in Durban? had zij gewaagd te vragen
en hij had geantwoord: Nee. Ik zal genoeg te doen
hebben om mijn eigen farm weer op orde te krijgen
en nog een oogje op die van John te houden. De tabaks
oogst eist bovendien mijn volle aandacht.
Het beste wat Julie op dat ogenblik kon doen, was
te zorgen voor Isabelles kleren, daar Isabelle zelf blijk
baar in de mening verkeerde, dat zoiets absoluut over
bodig was.
We moeten een partijtje organiseren, had mevrouw
Fennel gezegd en Isabelle had haar nuchter aangeke
ken en gezegd: Maar Rob en ik zullen moeten ma
ken, dat we wegkomen na het huwelijk. Als we dat
niet doen missen we de dag van het vee wassen.
Gelukkig was Rob ook aanwezig geweest om me
vrouw Fennels gevoelens te kalmeren.
Een partijtje zal fijn zijn, zei Rob. Ik zal me
niet getrouwd voelen, als er geen partijtje is geweest
en als er geen rijst en geen oude schoen is om achter
na te gooien.
Het was toch eigenaardig, dacht Isabelle, dat er zo
veel mensen gekomen waren om zoiets eenvoudigs te
zien als twee menspn, die gingen trouwen. Zij stond
naast Rob voor Fennel en achter Fennel kon zij een
vlek zonlicht zien en een plek rode aarde en een klein
bosje. Zij zag de hemel boven het bosje en een havik,
die daar rondhing.
Julie was aanwezig, evenals David Baxter en me
vrouw Fennel. David had haar een broche gegeven,
een aardige broche van stofpareltjes in de vorm van
een hart. Dat was vriendelijk van hem., de eerste
broche die zij ooit bezeten had. Rob had haar een kris
tallen halssnoer gegeven en een koralen armband en
die droeg zij nu ook beide. Zij droeg een witte japon
en een grote hoed met brede rand, die haar overigens
nogal hinderde en voelde zich innig gelukkig.
(Slot volgt)
De voorstelling van „Le cavalier seul",
van Jacques Audiberti, door het Utrechts
Studenten Toneel op dinsdag 1 maart in
de Stadsschouwburg te Haarlem, gaat niet
door.
De staatssecretaris van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen mr. Y. Schol
ten heeft aan dr. J. W. Weevers te Oud
dorp (Z.H.) opdracht verleend tot het
schrijven van een studie over de roman
schrijver J. F. Oltmans (18061854).
VOOR DE ZESDE achtereenvolgende
maal heeft Esso Nederland n.v. haar re
laties als nieuwjaarswens Dichters Omni
bus gestuurd, welke bloemlezing thans
verrast met gedichten van enkele weinig
bekende en nog niet bekende dichters.
Voor ons moge deze bloemlezing voor de
zesde maal aanleiding zijn te getuigen van
ons enthousiasme voor deze vorm van
mecenaat en cultuurspreiding. De oplage is
wederom vergroot, met duizend exem
plaren tot zeventienduizend; dat betekent
gezien de oplagecijfers van de meeste
poëziebundels dat de lezerskring groten
deels uit mensen bestaat voor wie, zoals
in de verantwoording bescheidenlijk wordt
uitgedrukt, „het lezen van poëzie bepaald
geen dagelijkse bezigheid is". Telkenjare
prikkelt de keuze tot enige tegenspraak,
al kan deze dan ook slechts even subjec
tief zijn als" de keuze blijkt gedaan; de
bloemlezing heeft immers geen pro
grammatische noemer waaraan men het
resultaat kan toetsen. Liever dan muggen
te ziften waar niet geprikt wordt, laten
wij uit Dichters Ojrmibus het gedicht „Na
jaren" volgen van onze litteraire mede
werker C. J. E. Dinaux, opdat onze lezers
hem ook als dichter kunnen waarderen.
NA JAREN
Was ik dat kind op dat vergeeld portret,
bij bloemen spelend in de zomerzon?
Daar, in die la, zei ze, van 't kabinet -
neem het. Daarom hield ik zoveel ik kon
van je, zoals een moeder doet. Maar ach,
misschien wel niet om jou, - van 't kind waarom
ik huilde, sinds ik het niet meer spelen zag,
en T werd als jij nu bent: een man. Daarom -
Maar wat doet dat er nü nog toe - je ogen
zijn toch niet meer van mij. En wat je hoofd
dacht - hoe kan ik dat weten, belogen
door jou en and'ren? Maar 'k heb in je geloofd,
van je gehouden, kind, als ik maar kon,
om 't spelen bij die bloemen in de zon -
Dat zei ze 's morgens. En 's avonds was ze dood.
Was ik dat kind? Heb ik ooit kunnen spelen,
die haar verried, wie weel al in haar schoot?
't Is beter zo. - Laat dat portret vergelen.
i
