WYBERT
Fantoom in de bar
Prinselijk bal in Stockholm
wordt luisterrijk feest
^Hoe is het ontstaan?A
PANDA EN DE TROETELTROEP
YDO EN DE DRAAK
AVONTUREN VAN EEN HOND
Vluchteling uit Tsjecho-slowakije keert terug
7
Het getij aan banden
Twee televisiespelen van
Nederlandse auteurs
De radio geeft donderdag
T elevisieprogramma
CARCIATDl? LEON Van suiker tot nertzbont
BESMETTING
DOOR
WILLIAM
IRISLI
Dit woord: JABROER
WOENSDAG 2 MAART 1960
12. Voor straf, clat. hij gestolen had, ging
de inbreker nu houthakken. „Ik zal laten
zien, dat ik echt berouw heb", mompelde
hij, „ik hak alle bomen hier tot mootjes!"
En hij sloeg er op los, dat de grond trilde.
Het was natuurlijk mooi, dat hij zijn straf
zo ernstig opvatte, maar het was minder
prettig, dat hij dit midden in de nacht
deed. Niemand kon slapen van de moke
rende slagen en het krakend geweld, waar
mee de bomen vielen. Vooral Jolliepop,
die zijn bed al had moeten afstaan aan
het luid snurkende paard, had een onrus
tige nacht. Met donker omrande ogen zat
hij op een stoel en drukte kreunend de
handen tegen zijn oren. „Mijn lijdensbe
ker is vol", mompelde hij, „deze troetels
van wijlen tante Petronella vergen het
uiterste van mijn weerstand. En dan te
bedenken, dat wij hier nog meer van de
ze .eh troetels verwachten kun
nen!" Panda had het niet zo m.oeilijk als
Jolliepop. Zijn slaapkamer was hoog ge
legen en bovendien hoefde hij zijn bed
niet met een paard te delen. Maar toch
drong er genoeg lawaai tot hem door om
ook zijn nachtrust te hinderen. Met de
vingers in de oren en de ogen dichtgekne
pen trachtte hij in slaap te komen. Hier
door merkte hij niet, dat een hand zijn
raam open schoof
Heel wat indrukwekkender dan de
hoofdfilm in het NTS-programma van
dinsdagavond was de eerste reportage in
de serie „Het getij aan banden" over de
uitvoering van het Deltaplan. In samen
werking met het ministerie van Verkeer
en Waterstaat is deze filmserie opgezet.
Dat is een goed en nuttig initiatief, want
het gigantisch werk. dat het aanzicht van
Nederland verandert, de zee keert, afge
sloten bevolkingsgroepen fraaie verbin
dingswegen schenkt, dit grootse' project
spreekt tot de verbeelding! De t.v. vervult
hier een functie van instructief communi
catiemiddel en is zo actueel als men zich
kan wensen. Aan de hand van commen
taren en filmbeelden werden wij gister
avond vertrouwd gemaakt met de „mecha
nisatie in de waterbouw". De degelijkheid
van deze reportage werd overtroffen door
het verrijkende gevoel er zelf bij te zijn,
waarin onze bewondering vrij baan kreeg.
„South of Algiers", een tweederangs En
gelse speelfilm was daarbij vergeleken
maar een slechte vertoning van een
poppenkast.
Beeldschemier
Eenakter van Ed Hoornik en
Paasspel van P. JV. Franse
Voor haar programma ,yan dit seizoen
"heeft de felevisieséctie van de N.C.R.V.
aan vier Nederlandse auteurs opdracht ge
geven tot het schrijven van een televisie
toneelspel. Twee der opdrachten zijn in
middels voor vertoning gereedgekomen. Op
donderdagavond 10 maart zendt de NCRV
een éénakter van Ed Hoornik uit, getiteld
„De derde",, dat zich afspeelt op een schip.
De regie heeft Peter Koen. Op zondag
avond 17 april, Eerste Paasdag, komt onder
regie van Max Douwes in telerecording op
het beeldscherm een spel van P. W.
Franse, dat is getiteld „De wachters bij
het graf."
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7,00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram
VPRO: 7.40 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Morgenwij
ding. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00
Tussen de wal en het schip, praatje. 11.15 Kamer
orkest. 12.00 Orgel en trombone. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Kamermuz. 12.50 Uit het be
drijfsleven. lezing. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. en
gram. 13 25 Lichte muziek. 13.55 Beursber. 14.00
Blokfluit, sopraan en clavecimbel. 14.30 Voor de
vrouw. 14.45 Gram. 15.00 Anna Karenina. hoorsp.
15.45 Lichte muziek. 16.00 Van vier tot vijf. 17.00
Gram. 17.15 Voor de jeugd. 17.45 Pianospel. 18.00
Nieuws. 18.15 Lichte muziek. 18.30 Voor de jeugd.
13.45 Sportpraatje. 18.55 Gesproken brief. 19.00
Voor de kleuters. 19.05 Ga er eens even voor zit
ten. 20.00 Nieuws. 20.05 Strijkkwintet. 20.45 Log
boek 1940 21.30 Muzikale lezing. 22.00 Dansmuz.
22.30 Nieuws en beursber. van New York. 22.40
Act. 22.55 Sportact. 23.05 Nieuwe gram. 23.55—24.00
Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 KRO. 10.00 NCRV.
11.00KRO. 14.00-24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws.7.15 Gram. 7.30 Voor de jeugd.
7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de huisvrouw.
NCRV: 10.00 Gram. 10.30 Morgendienst. KRO:
11.00 Voor de zieken. 11.45 Gewijde muziek. 12.00
Middagklok - noodklok. 12.03 Lichte muziek. 12.25
Voor de boeren. 12.35 Land- en tuinbouwmeded.
12.38 Gram. 12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 15 jaar
geleden, praatje. 13.20 en 13.40 Lichte muz. NCRV
14.00 Ork.concert. 14.30 Avondrust, hoorspel. 15.05
Pianotrio. 16.00 Bijbeloverdenking. 16.20 Viool en
piano. 17.00 Voor de jeugd. 17.30 Gram. 17.40
Beursber. 17.45 Instr. kwint. 18.15 Sportrubriek.
18.30 Accordeonspel. 18.50 Sociaal perspectief, le
zing. 19.00 Nieuws en weerber 19.10 Op de man
af, praatje. 19.15 Vocaal ens. 19.30 Radiokrant. 19-50
Pol. lezing. 20.00 Gevar. progr. 22.15 Periodieken-
parade. 22.25 Gram. 22.30 Nieuws. 22.40 Zaalsport
uitslagen. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Orgel
concert, 23.30 Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Amus.ork. 12.30 Weerber. 12.34 Gram. 12.52
Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Gram. 14.00 School
radio. 16.00 Koersen. 16.06 Franse les. 16.21 Kamer
muziek. 16.45 Vioal, cello en piano. 17.00 Nieuws.
17.15 Voor de kinderen. 18.15 Gram. 18.20 Voor de
soldaten. 18.50 Sportkroniek. 19.00 Nieuws. 19.40
Dansmuziek. 19.50 Praatje. 20.00 Het land van de
meisjes, operette. 22.00 Nieuws. 22.15 Radio-uni
versiteit. 22.55—23.00 Nieuws.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Joum. en weeroverz. AVRO: 20.20
Televizier. 20 30 Documentaire film. 21.0022.30
Oscar, blijspel.
Chopin-coneours. Achtendertig jonge
pianisten zijn door de eerste ronde ge
komen van het zesde internationale Cho
pin-concours.
De tweede ronde van het concours, dat
gehouden wordt ter gelegenheid van de
150ste geboortedag van de Poolse compo
nist, eindigt 5 maart. Dan zullen de deel
nemers drie preludes, twee etudes, drie
mazurka's en een sonate of een groter
werk moeten spelen.
Vijf van de zes Poolse deelnemers kwa
lificeerden zich voor de tweede ronde
evenals alle vijf Russische deelnemers. Zo
als gewoonlijk domineerden Rusland en
Polen het concours.
LONDEN (Reuter) Een 43-jarige
Tsjechische vluchteling, Jakub Hutak,
die tot dertig jaar dwangarbeid was ver
oordeeld wegens anti-communistische ac
tiviteit, is zaterdag uit Londen naar
Praag teruggekeerd.
Volgens de „Sunday Express" reisde
zijn vrouw, die afkomstig is uit Duitsland
en die hij in Engeland ontmoet had, met
hem mee. Hun zesjarig dochtertje is
reeds in Praag.
Op het vliegveld namen functionarissen
van de Tsjechoslowaakse ambassade af
scheid van Hutak. Een andere communis
tische functionaris reisde met hetzelfde
toestel. Het blad schrijft, dat een Tsjechi
sche banneling hem voor zijn vertrek op
beide wangen kuste en zei: „Waarom
pleeg je zelfmoord?".
Hutak vocht in de Tweede Wereldoorlog
als parachutist met de vrije Tsjechische
troepen. Hij was later bestuursfunctiona-
ris toen hij tot vier maanden gevangenis
straf werd veroordeeld wegens het lei
den van een groep, die de Russische
vlag neerhaalde en portretten van Stalin
vernielde op een hoofdkwartier van de
communistische partij. In 1948 werd hij in
Wenen door de Russen gearresteerd,
maar hij wist uit het gevangenishospitaal
te ontsnappen en naar Engeland uit te
wijken. Daar bleef hij twaalf jaar.
9091. Nadat de draak aan de beek gedronken had en ook Ydo z'n dorst had gelest,
gingen ze wat in 't gras rusten.
Draakje, zei Ydo. Ik zal jou voortaan Riko noemen... da's een mooie naam, vind
je niet?
De draak knipte eens vrolijk met z'n ogen en gromde tevreden, alsof hij 't~ er mee
eens was.
Wij zullen 't samen best kunnen vinden, ging Ydo verder. Ik ga met jou kermissen
af, en daar is heel wat mee te verdienen. Als je altijd maar braaf en rustig bent en
de mensen geen kwaad doet, kunnen we 't allebei goed krijgen!
Wrrrroemfff! zei Riko, en sloot z'n ogen, om 'n slaapje te doen.
Daar voelde Ydo ook wel wal voor, en zo lagen ze even later allebei lekker te
snurken
Toen Charles Dickens in 1850 aan een vriend schreef „Je suggestie om de
Derby bij te wonen past me uitstekend", eindigde hij het briefje met de prak
tische opmerking „Een picnicmandje van Fortnum and Mason's lijkt me hierbij
onmisbaar." Toen al ging de „kruidenier" van Piccadilly prat op een geschiedenis
van anderhalve eeuw en het feit alleen klant te zijn, betekende dat men tol een
bepaalde (hoge) stand behoorde. Wat Dickens en zijn vriend tijdens de race in
hun mandje vonden is helaas door geen van beiden in een onvergankelijke
schriftuur vastgelegd. Ik kan u slechts verklappen wat de inhoud is van de
kerstmandjes (elk jaar worden er zestienduizend verkocht), zoals er onder
andere een werd gezonden aan een van de zes meteorologen van het Britse
weerstation aan de zuidpool. Of laat ik liever de voornaamste dingen noemen
het wordt anders zo'n domme opsomming.
Hebt u potlood en papier gereed?
Daar gaan we dan: een ijstaart, een
fles schildpadsoep, blikken paté-de-
foie-gras, Schotse biscuits, ham, Fran
se asperges en gezouten noten, een
paar potten vlees, stemgember in si
roop, diverse soorten honing, geconfij-
te vruchten in likeur en idem droog
verpakt, ossetong, kip, vijgen, Stilton
kaas, chocolade en natuurllijk
een stevige kerstpudding. Allemaal
heerlijkheden om van te watertanden
en, het hoeft nauwelijks te worden ge
zegd, van de allerbeste kwaliteit. De
prijs is er dan ook naar, die beloopt
in de honderden guldens.
De kruidenierswinkel van Piccadilly
is allang een hypermodern warenhuis
van zeven verdiepingen geworden,
maar de naam Fortnum and Mason's
zegt nog altijd heel wat. Aan die naam
is men dan ook veel verplicht. Men ziet
er bij voorbeeld niet tegen op de be
stelwagen dertig kilometer buiten Lon
den te dirigeren om één broodje uit de
befaamde bakkerij te bezorgen. Omge
keerd is de reputatie van Fortnum and
Mason's zo stevig gegrondvest, dat
een dame, die gedurende de tweede we
reldoorlog van Londen naar Schotland
was geëvacueerd, al die sombere ja
ren haar suiker- en boterbonnen naar
Londen opstuurde, omdat ze niet an
ders dan door deze exclusieve zaak kon
worden bediend. Sterker nog: in 1933
werd ten gerieve van de aan de zuid
kust van Engeland herstellende koning
George V een speciale boodschapper
naar Londen gezonden om.... twee
citroenen bij Fortnum and Mason's te
kopen.
De historie begint in 1707 (handige
rekenaars zien onmiddellijk dat enkele
jaren geleden het tweehonderdvijftig-
jarig bestaan is gevierd). De heer Wil
liam Fortnum, een bediende van ko
ningin Anne, werd vermoedelijk niet al
te best door zijn vorstelijke werkgeef
ster betaald, want de verkoop van
stukjes kaars uit het paleis aan zijn
vriend de kruidenier Hugh Mason
moest zijn inkomen een beetje op peil
brengen. Wat er al niet in kaarsstomp
jes kan zitten, bewijst het vervolg van
de geschiedenis: Fortnum en Mason
associeerden zich en openden een win
kel op ongeveer dezelfde plaats waar
nu het warenhuis staat. Van het begin
af legden zij zich toe op de verkoop van
kwaliteitsartikelen aan kwaliteitsmen
sen, daarbij geholpen door het feit dat
Fortnum zijn baantje aanhield. In
1761 zien we zijn kleinzoon Charles in
dienst treden van koningin Charlotte,
de gemalin van George III. Hij bracht
het zelfs tot privésecretaris van de
vorstin, waardoor hij hoe langer hoe
meer transacties naar de familiezaak
kon spelen. De hertogen Cumberland,
Norfolk en Cleveland, de prinses van
Wales en de graven Orford en Egmont
volgden het koninklijk voorbeeld.
Voor deze adellijke clientèle begon
nen Fortnum en Mason allerlei ver
fijnde lekkernijen uit alle delen van de
wereld te importeren. De faam ver
breidde zich over heel Engeland; toen
de Britten naar het vasteland van
Europa trokken om Napoléon te be
strijden, konden zij de goede dingen
van het leven niet missen en zij schre
ven naar huis om de soms magere rant
soenen aan te vullen met ham, tong,
kaas, honing en conserven van Fort
num and Mason's.
Koningin Elizabeth kwam als kind
al met haar moeder in de zaak en ze
komt er tenminste eenmaal per jaar in
hoogsteigen persoon inkopen doen. Ze
woi'dt dan door de algemeen-directeur,
David Dennis, ontvangen en rondge
leid, „maar", zegt hij, „dat is niets bij
zonders, want al onze klanten worden
hier vorstelijk behandeld".
Voor bezoekers aan Londen is dit
luxe warenhuis (waar een pond suiker
u met dezelfde hoffelijkheid wordt
overhandigd als een kostbare mantel
van nertz bont) evengoed een attrac
tie als de Tower en Westminster Abbey.
Het is immers iets er een kleinigheid
te kopen van een heer in pandjesjas
en gestreepte pantalon het nooit ver
anderend uniform van het personeel.
Slechts in enkele afdelingen, zoals in
de slagerij, wordt hiervan, om begrij
pelijke redenen, afgeweken.
De angst sloeg Londen, misschien wel
het gehele Gemenebest, om het hart,
toen de Canadees Garfield Weston, fa
brikant van biscuits, in 1951 een mil
joen dollar neertelde en de meerder
heid van de aandelen verwierf. Welke
tradities zouden voor de pure zakelijk
heid van deze Amerikaan moeten wij
ken? Hijzelf, gewend aan massaver
koop in zijn talrijke supermarkets,
stelde de Britten gerust: „Tradities zijn
voor mij even heilig als voor u. Ik be
sef welke verantwoordelijkheid ik heb
ten opzichte van het publiek en de
naam Fortnum and Mason's". Zijn
eerste optreden was er nochtans niet
op gericht het aanvankelijk wantrou
wen te doen verminderen: hij liet
prijskaartjes bij de artikelen plaatsen.
Ongehoord! En toen hij zelfs kasregis
ters invoerde (weliswaar discreet ver
borgen en zonder belletje) leek de situa
tie in Groot-Brittannië ernstiger te zijn
dan ze sinds Duinkerken was geweest.
Daarbij is het echter gebleven. Even
vlamde de ongerustheid op, toen in 1955
bekend werd, dat 'n bar in Amerikaan
se stijl zou worden geopend. De Eve
ning Standerd schreef: „De schok kon
niet groter zijn geweest als koningin
Victoria in badpak op Piccadilly Cir
cus was verschenen". Maar de „soda-
fountain" was gelukkig anders dan an
dere: zonder tegels en chroom en neon
verlichting, doch uitgevoerd met da
mast, kristal en zware tapijten. En de
jonge dames van adel bleven komen
om er hun kopjes koffie te drinken en
lekkers als Gloucester Glow en
Duchess Delight te kopen. Garfield
Weston had bewezen de juiste man te
zijn voor Fortnum and Mason's. Het zal
aan hem niet liggen of, mogelijk over
honderd of tweehonderd jaar, een
Amerikaanse klant nogmaals zal zeg
gen: „Bij Fortnum and Mason's wor
den kruidenierswaren verkocht, alsof
het juwelen zijn".
(Nadruk verboden)
Advertentie
OVERAL DREIGT
Gebruik regelmatig
Alleen in dozen met Wybert-beeldmerk
(Van onze Skandinavische correspondent)
De dag van het grote bal, dat het Zweed
se koninklijke paar tegen 12 maart heeft
uitgeschreven komt snel naderbij.
De Stockholmers zullen dan twee kroon
prinsessen, tien prinsessen, twee kroon
prinsen, een ex-koning en zes prinsen in
ongedwongen samenzijn met andere leef
tijdsgenoten in hun midden weten.
Tot degenen, die op voordracht van de
Zweedse prinsessen Margarethe, Birgitta
en Desirée worden uitgenodigd en deze
uitnodiging het eerst accepteerden, beho
ren de Griekse koningstelgen: kroonprins
Constantijn, prinses Sofie en haar jongere
zusje prinses Irene, de Deense kroonprin
ses Margarete en haar nicht de Deense
prinses Elisabeth, de Engelse prinses
Alexandra van Kent, ex-koning Simeon
van Bulgarije, de Noorse kroonprins Ka-
rald en diens zuster prinses Astrid, die
sedert de vroege dood van haar uit Zwe-
3)
De linker handschoen trok zij direct uit. Met de rech
ter aarzelde ze even. Het leek er zelfs een moment op,
dat ze die liever aanhield. Ten slotte trok ze die echter
ook uit. Ze deed het een tikje uitdagend.
Hij zorgde er zorgvuldig voor niet de trouwring op te
merken. Hij deed alsof hij naar iets anders keek. Maar
hij begeep, dat zij wist dat hij die ring toch gezien had.
Ze wist uitstekend te converseren, zonder daar nu erg
prat op te gaan. Ze was bovendien handig en omzeilde
de meest voor de hand liggende dingen, het banale, de
koppen in de kranten en het eten.
Die gekke Zuid-Amerikaanse, die we vanavond in
de show zullen zien, had nog maar nauwelijks een ac
cent, toen ik haar een paar jaar geleden voor het eerst
zag. Maar nu ze hier zo vaak optreedt, lijkt ze haar
Engels steeds meer te verleren en wordt haar accent
steeds zwaarder. Blijft ze hier nog een seizoen, dan
spreekt ze alléén nog maar Spaans.
Er verscheen iets op zijn gezicht, dat op een vage
glimlach moest lijken. Ze was beschaafd, vond hij. Al
leen een beschaafde vrouw zou zich vanavond hebben
kunnen gedragen, zoals zij dat deed. Ze verknoeide het
niet hopeloos en maakte er niet een goedkoop melo
drama van. Ze was evenwichtig en deed noch te roeke
loos, noch te terughoudend. Had ze op dit punt iets
meer overgeheld naar de ene of naar de andere kant,
dan had hij niet zo'n vluchtige herinnering aan haar
overgehouden, dan waren zijn herinneringen positie
ver geweest. Was zij iets minder beschaafd geweest,
dan zou ze het pikante, het liederlijke van een vulgaire
vrouw hebben gehad. Was zij iets méér welopgevoed ge
weest, dan zou ze brillance hebben gehad en uit dien
hoofde beter in zijn geheugen gegrift hebben gestaan.
Zoals zij echter was, gepolariseerd tussen deze twee
uitersten, was zij slechts iets beter dan twee dimen
sionaal.
Toen het dessert gereserveerd was, zag hij dat zij zijn
das bestudeerde. Hij keek vragend.
Is de kleur soms verkeerd?, vroeg hij.
Het was een rustige das, zonder enig patroontje.
Nee, écht niet. Op zichzelf is die das best, haastte
zij zich hem te verzekeren. Maar ze past niet bij je pak.
Ze valt uit de toon. Sorry, ik wilde geen kritiek op je
uitoefenen.
Hij keek naar zijn das met een ingehouden nieuwsgie
righeid, alsof hij tot nu toe niet geweten had, welke hij
eigenlijk wel droeg. Hij was lichtelijk verbaasd, toen hij
zag, dat hij juist déze had omgedaan. Hij was verrast.
Hij restaureerde het verbroken kleuren-evenwicht,
waar zij op had geduid, door zijn pochette naar beneden
te duwen.
Hij gaf haar vuur. Nog even bleven zij met hun cog
nacjes zitten. Toen stonden ze op. In de vestiaire voor
een manshoge spiegel zette ze tenslotte haar hoed
weer op. Plotseling begon ze weer echt te leven. Zij was.
weer iets, iemand. Het was wonderlijk, vond hij, wat die
hoed haar deed. Het was alsof de knop van het elektrisch
licht was omgedraaid.
Een reusachtig grote portier, bijna twee meter lang,
opende het portier van de taxi, toen deze bij het theater
was voorgereden. Hij draaide op humoristische wijze
met zijn ogen, toen „de hoed" voorbij hem zweefde.
Hij had een witte walrussnor en leek precies op een te-
kining uit „The New Yorker". Hij volgde haar met zijn
lichtelijk uitpuilende ogen, terwijl zij naar binnen liep.
Henderson zag dit wel, maar hij was het enkele ogen
blikken later weer vergeten. Zo men tenminste ooit iets
kan vergeten.
De grote hal van het theater was geheel en al verlaten
en dat bewees wel, hoe laat zij waren. Zelfs de man bij
de deur, die de kaartjes afscheurt, had zijn post al ver
laten. Een anoniem silhouet, dat scherp afstak tegen het
felle toneellicht waarschijnlijk een of andere zaal
wachter deed voor hen de deur naar de zaal open,
liet het licht van een zaklantaarn even op de kaartjes
rusten en ging hen toen voor. Hij hield de lantaarn op
zijn rug, zodat achter hem aan een ovale lichtplek over
het gangpad zweefde.
Ze zaten op de eerste rij. Bijna te dichtbij. Hun ogen
moesten zich er even op instellen.
Rustig volgden ze de verschillende revue-scènes, die
in elkaar overgingen zoals ook scènes van een film in
elkaar kunnen overgaan. Nu en dan straalde ze van ge
noegen en een enkele maal lachte ze zelfs luidop. Hij
slaagde er slechts in om enkele malen een gespannen
glimlach te produceren. Het leek wel alsof hij zich daar
toe verplicht gevoelde.
Het lawaai, de kleuren en de belichting bereikten een
crescendo, waarna het doek viel. Het eerste deel van de
voorstelling was afgelopen.
De zaallichten werden ontstoken. Rondom hen ston
den de mensen op en liepen naar de foyers.
Wil je soms roken?, vroeg hij.
Laten we hier maar blijven. We hebben nog niet zo
lang gezeten als de anderen.
Ze trok de kraag van haar jas dichter om zich heen.
Daar het in de zaal behoorlijk warm was, kon de bedoe
ling daarvan niets anders zijn, zo concludeerde hij, dan
zich zo veel mogelijk te onttrekken aan onbescheiden
blikken.
Moet je soms iets onthouden?, vroeg ze op een ge
geven ogenblik glimlachend.
Hij keek naar beneden en zag dat zijn vingers druk be
zig waren geweest de rechter bovenhoeken van iedere
pagina van het programma één voor één om te vouwen,
van voren naar achteren. Ze waren nu allemaal als het
ware afgesneden. De keurige, scherp omgevouwen drie
hoekjes lagen precies op elkaar.
Ik doe dat altijd. Het is een soort zenuwtrek van
mij, die ik al jaren heb. Een variatie van op papiertjes
krabbelen, denk ik. Ik wéét dan ook nooit dat ik er mee
bezig ben.
De deur onder het toneel ging open en de musici be
gonnen de orkestbak te vullen. De drummer zat het
dichtst bij hen, vlak achter de balustrade. Hij leek op 'n
knaagdier, dat de laatste tien jaar niet in de buitenlucht
was geweest. Zijn huid stond gespannen over de juk
beenderen, zijn haar was zó plat gestreken en glansde
zó, dat het wel een natte badmuts leek. Een minuscuul
snorretje viel op zijn bovenlip te ontwaren. De eerste
ogenblikken keek hij niet naar het publiek. Hij schoof
zijn stoel wat heen en weer en schroefde het een of an
der aan zijn instrument vast. Toen hij daarmede klaar
was, draaide hij zich verveeld om en liet toen prompt
zijn blikken op haar en haar hoed vallen.
Die hoed deed hem kennelijk iets. Zijn uitdrukkings
loze, onintelligente gezicht bevroor tot een bijkans hyp
notische, gefascineerde belangstelling. Zijn mond ging
bijna onmerkbaar open en zo bleef hij zitten. Kennelijk
probeerde hij herhaaldelijk zijn blikken van haar los
te rukken, maar zij blééf een obsessie voor hem. Lang
kon hij nooit een andere kant uitkijken. Steeds weel
moest hij zijn ogen op haar richten.
Henderson keek dit enige tijd aan met een soort on
bevangen, nieuwsgierigheid waarbij een lichte humor
niet ontbrak. Toen hij ten slotte echter zag, dat het on
beschaamde staren haar zenuwachtig begon te maken,
maakte hij er ogenblikkelijk een einde aan. Hij keek
de drummer zó doordringend en gebiedend aan, dat
deze zich prompt omdraaide en zijn aandacht nog
slechts wijdde aan de muziek voor hem. Hij waagde
het geen moment meer nog eei}s op te kijken. Het was
echter duidelijk al hield hij zijn hoofd dan ook af
gewend dat zij nog" steeds door zijn gedachten speel
de. Daarvoor hield hij zijn hoofd veel te opzettelijk
vrijwel onbeweeglijk.
Ik schijn indruk op hem gemaakt te hebben, zei
ze giechelend.
Voor de drummer is de avond bedorven.
Dat was zijn enige commentaar.
De stoelen achter hen waren intussen weer ingeno
men. De lichten in de zaal werden langzaam gedoofd,
het voetlicht werd ontstoken en het orkest zette de
openingsmelodie in. Gedachteloos begon Henderson
weer hoekjes van de pagina's van het programma om
te vouwen.
Toen het programma van na de pauze halverwege
was, kwam de muziek tot een crescendo, waarna de
musici hun instrumenten neerlegden. Een exotisch
stampende tam-tam zette op het toneel in en de grote
trekpleister van de show, Estela Mendoza, verscheen.
Een plotselinge beweging van de vrouw naast hem
deed hem even schrikken. Er was kennelijk iets, dat
aan zijn aandacht was ontsnapt. Hij keek haar niet-
begrijpend aan en toen weer naar het toneel.
(Wordt vervolgd)
den geboortige moeder, kroonprinses
Martha, haar vader bijstaat als „eerste
dame van den lande" en dit zo charmant
doet, dat de Noren haar een warm hart
toedragen, ook al ziet men haar bijzonder
innemend gelaat slechts zelden door een
zonnige lach overtogen. Verder meldde
het^ hof, dat ook onze kroonprinses Bea
trix en prinses Irene de uitnodiging heb
ben aanvaard, evenals prinses Beatrix von
Hohenlohe-Lagenburg en haar broer erf
prins Kraft, de hertog van Kent (broer
van prinses Alexandra en neef van konin
gin Elizabeth en prinses Margaret Rose)
en de Duitse prinsen Ludwig von Baden
Maximilian von Bayern, Karl von Hessen
en de oudste dezer vrijgezellen: Moritz
von Hessen.
Hier en daar heeft men gemeend zich aan
speculaties te moeten wagen omdat men
zich niet kan voorstellen, dat het bal uit
sluitend een gemoedelijk jeugdfeest zou
worden, zoals men het officieel wil doen
voorkomen. Toch is er voor zulke bespie
gelingen geen andere aanleiding dan dat
dit koninklijke (en ex-koninklijke) gezel
schap uit jonge, ongehuwde en niet ver
loofde mensen bestaat. Het Zweedse ko
ninklijke paar volgt het voorbeeld van de
ondernemende Griekse koningin Frederi-
ka, die er genoegen aan beleefde vele
jeugdige koninklijke hoogheden bijeen te
brengen, zowel in haar zomerresidentie op
Korfoe als op het jacht „Agamemnon"
al werden daarbij niet zoveel Duitse voor
malige hoogheden opgemerkt. Ook toen
gingen er tal van geruchten, maar deze
zijn alle ijdel gebleken. Men heeft elkaar
alleen wat beter leren kennen en samen
van een heerlijke zomervakantie genoten.
Overigens dient te worden vermeld dat
kroonprins Constantijn en prinses Desirée
vorig jaar zomer meermalen in eikaars
gezelschap waren en dat ex-koning Simeon
samen met de drie Zweedse prinsessen
op het Oostzee-eiland Oland heeft gejaagd.
Sommige geïnteresseerden in een verlo
vingsfeest het is al weer zo lang gele
den dat men er een heeft gevierd trach
ten de gebeurtenissen vooruit te snellen.
Zij hechten betekenis aan het feit, dat ko
ningin Frederika haar kinderen zal ver
gezellen en dat daarom, als er een verlo
ving uit het bal voortkomt (of er aan voor
afgaat) het Griekse koninklijke gezin daar
wel eens nauw bij betrokken zou kunnen
zijn.
Een jabroer is de benaming welke
men geeft aan een karakterloze beamer
van iemands gevoelens, aan de man die
nooit een eigen mening staande houdt,
doch steeds met het inzicht van anderen
instemt.
Taalgeleerden hebben zich afgevraagd
of een jabroer een broer is die ja zegt,
of een man die altijd: „ja, broer" zegt
Aanvankelijk was men geneigd het eer
ste aan te nemen, maar wanneer men
ziet dat in vroeger tijd ook de woorden
jaheer en sterker nog jaschepen
voorkwamen in de betekenis jabroer,
lijkt het toch wel waarschijnlijk dat
men daarmee mensen heeft bedoeld die
op alles antwoordden: „ja, heer", en
„ja, schepen".
In Zuid-Nederland gebruikt men de
woorden amenzegger en amenist en ook
jaknikker, dat nu door de oliewinning
een geheel andere betekenis heeft ge
kregen.
