GUPA
Fantoom in de bar
Westduitse professor ontdekt
geheim van de „heksenzalf"
REVUE
PANDA EN DE TROETELTROEP
AVONTUREN VAN EEN HOND
ROM EN MIOE
Duitsland-Chili
op het scherm
9
De componist in het
laboratorium
Kroesjtsjev in een extra
televisie-uitzending
NEVEDA \|pA
woil Air
Russen vernoemen nog
twaalf maankraters
Hij en een vriend probeerden het zelf en werden
overmand door een golf van waanzinnige dromen
Dode Zee-rol beloofde
„gouden" toekomst
DOOR.
WILLIAM
IRISH
De radio geeft woensdag
T elevisie pro gramma
DINSDAG 22 MAART 1960
2.9. Panda xuas nogal bedrukt toen hij
naar huis ging en dat was geen wonder.
Het was een hele verantwoording voor een
kleine Panda om op dieven en een paard
le passen. En het was ook geen prettige
gedachte, dat hij in de gevangenis zou
moeten, wanneer die troetels weer eens
iets uithaalden. Maar hij troostte zich met
de gedachte, dat het toch eigenlijk wel
een mooie taak was, die nu op zijn kleine
schouders rustte. „Ik zal mijn best doen,"
nam hij zich voor, „dan zal hel misschien
wel gaan. De troetels zijn niet zo kwaad.
Zij kunnen het eigenlijk niet helpen, dat
ik die narigheid met de politie heb gekre
gen. Dat was de schuld van Joris. Als die
zich er niet mee had bemoeid, had ik de
gestolen brandkast netjes terug gebracht.
Maar ze mogen niet meer stelen. Ik moet
zorgen, dat ze het thuis naar hun zin heb
ben en dat zij niet in slecht gezelschap ko
men van schelmen zoals Joris.Dat was
een verstandig besluit. Maar helaas kwam
er niets van terecht, want toen Panda bin
nenkwam trof hij daar tot zijn schrik Jo
ris tussen de troetels aan. „Wat doe je
hier?!" riep hij woedend. „Er uit! Mijn
huis uit! Ga weg van mijn troetels!"
„Foei," zei Joris, „hoe kunt ge zo spre
ken tegen een weerloze troetel, die onder
uw bescherming is geplaatst." „Je bent
geen troetel!" riep Panda, „er uit!" „Ge
hebt het recht niet, mij weg te zenden,"
hield Joris vol, „vraag het maar aan de
notaris. Ik ben thans ook een volwaardige,
notarieel opgemaakte troetel!"
Advertentie
Men weet clat Henk Bading naast de
enorme werkkracht die hij als componist
ontplooit, sinds enkele jaren zich ook in
tensief bezighoudt met de ontginning van
het nieuwe terrein der elektronische mu
ziek. Dat hij door de combinatie van een
natuurwetenschappelijke met een schep
pende muzikale begaafdheid daarvoor dé
bij uitstek geschikte persoon is, zal even
eens voldoende bekend zijn. De bijzonder
verhelderende inleidingen die hij over het
onderwerp geregeld voor de radio houdt,
zullen velen overtuigd hebben van de
ernst waarmee hij dit werk verricht, en
het verantwoordelijkheidsbesef dat hij aan
de dag legt met betrekking tot het experi
ment dat in zijn handen tot gemakkelijk
epateren met sensationele kunstjes zal
ontaarden.
De NCRV had hem ook maandag weer
in de gelegenheid gesteld persoonlijk een
uitgebreid programma van langs elektro
nische weg geproduceerde composities te
introduceren die tot stand gekomen zijn in
Philips' Natuurkundig Laboratorium te
Eindhoven, in samenwerking met de ge
luidstechnicus Dick Raaymakers. In zijn
korte inleiding wees de componist er te
recht op dat ook de esthetiek van deze
nieuwe klankenwereld nog onbekend ter
rein is en dat men dus niet moest terug
schrikken voor sensaties dié men mét geen
enkele vorm van de tot dusverre bekende
muziek pleegt te associëren.
Dit blijft natuurlijk een probleem; zo
lang onze muziekpraktijk leeft van 'n ge-
tempereerde stemming geschreven en door
instrumenten gereproduceerde klanken,
nemen wij al het andere waar als „uitzon
dering op de regel", als een misschien even
frapperend, maar op den duur toch onbe
vredigend exotisme. Dit is niet te vermij
den: wil hiei- een zelfstandige kunst uit
groeien, dan moeten er mensen zijn, kun
stenaars, bij wie het materiaal, de elektro
nisch opgewekte klank zelf, als katalysator
werkt. Wellicht dat dit bij iemand als Ba-
dings die zich met deze materie steeds méér
en daadwerkelijk vertrouwd maakt, reeds
nu het geval is, en dat voor hem het wer
ken ermee dus uitstijgt boven het bij el
kaar zoeken en groeperen van een boeket
interessante geluidsmengingen zonder dat
voor zijn innerlijk oor het materiaal als
het ware zelf-werkzaam wordt. Voor de
hoorder blijft vooralsnog de neiging be
staan het resultaat als uitzonderlijk, ef
fectvol en sensationeel te beschouwen, het
geen allemaal nog niets met een muzikale
ervaring te maken heeft.
Dat Badings met deze natuurkundig sa
mengestelde geluidswereld weliswaar tot
de verbeelding weet te spreken, bewees bij
voorbeeld het tweede deel van „Genese'
muziek voor vijf sinusgeneratoren. (Een
sinusgenerator is een apparaat dat trillin
gen vormt zonder boventonen). Het vogel-
gekwetter in de holle ruimte deed eigen
aardig surrealistisch aan. In de twee exoti
sche dansen, „Nocturne" en „Cortège" ge
titeld, meende men op de gamelan geïnspi
reerde klankkleuren waar te nemen.
Een bijzonder experiment was ook de
combinatie van een normale solo-viool met
twee elektro-magnetische klanksporen in
een dridelig Capriccio. Met drie bewegin
gen uit een voor Yvonne Georgi samenge
stelde elektronische balletmuziek, die reeds
met veel succes te Wenen heeft geklon
ken, werd deze uitzending besloten.
Tenslotte nog een opmerking aan het
adres van onze Radio-Unie, tot wier taak
immers ook de coördinatie van de
programma's behoort. Waarom moest
deze uitzending nu juist samenvallen met,
op de zender Hilversum I, die van de op
namen van het Concertgebouworkest on
der de jonge Franse componist-dirigent
Pierre Boutez (met onder andere werken
van Bartók en Strawinsky), een program
ma dat vermoedelijk bij een zelfde catego
rie luisteraars aan zou spreken; een cate
gorie die door de radio heus niet bijzonder
verwend wordt en die nu opeens voor een
dilemma geplaatst werd, na wekenlang ge
duldig wachten op een lekker hapje tussen
de familie-programma's, de quizzen en de
toffe-liedjeszangers.
Golfbreker
De Franse televisie zal woensdag 23
maart een directe reportage uitzenden van
de aankomst van Sovjet-premier Kroesj
tsjev op het vliegveld Orly bij Parijs. Deze
reportage zal als televisie-uitzending dooi
de N.T.S. worden overgenomen van 10.50
tot 11.25. Des middags van 14.55 tot 15.30
volgt een reportage van de kranslegging
bij de Are de Triomphe en de daaraan
voorafgaande tocht over de Champs Ely-
sée. Ook deze Eurovisie-reportage zal dooi
de N.T.S. worden overgenomen met Joop
Simons als commentator.
Woensdag (morgen dus) zal de Duitse
televisie de voetbalwedstrijd Duitsland-
Chili, die in Stuttgart wordt gespeeld, uit
zenden. De N.T.S. neemt, deze Eurovisie
uitzending over van 16.30 tot 18.10. Com
mentator is Leo Pagano.
In verband met deze extra uitzending
wordt het kinderprogramma die middag
verplaatst naar 15.45 tot 16.30 uur.
Advertentie
spaar de wikkels voor
6 nieuwe series
sprookjes-borduurkaartjes
MOSKOU (UPI) Russische geleerden
hebben twaalf kraters op de „onbekende
zijd" van de maan, die vorig jaar oktober
door Loenik III werd gefotografeerd, na
men gegeven. Vier kraters dragen de na
men van Russen, drie van Fransen en vijf
de naam van een Amerikaan, een Engels
man, een Italiaan, een Chinees en een
Duitser. De Fransen zijn Jules Verne,
Louis Pasteur en Maria Sklodosvska-Curie
(die met haar man radium ontdekte en in
1910 de Nobelprijs ontving).
De Italiaan is Giordano Bruno we
gens zijn wetenschappelijk inzicht door de
inquisitie verbrand de Chinees Tszu
Chun-Chzhi, een wiskundige en astrono-
noom uit de 5de eeuw, de Amerikaan Tho
mas Al va Edison en de Engelsman James
Clark Maxwell, de ontdekker van talrijke
wetten op het gebied van elektriciteit en
magnetisme.
De Russen zijn Alexander Popov, de
man die volgens de Sovjet-dictionaire nog
vóór Edison de radio ontdekte, Dimitri
Mendelejev, de ontdekker van het perio
diek systeem Igor Kurchatov, „de vader
van de Russische atoombom" hij stierf
enkele maanden geleden en werd met alle
eerbewijzen in de muur van het Kremlin
begraven en Nikolai Lobachevski, een
mathematicus uit de 18de en 19de eeuw.
Ook Heinrich R. Hertz, de man die Max
well's werk voortzette en completeerde,
heeft een maankrater die naar hem is
genoemd.
Van onze correspondent in Bonn)
In de moderne, van welvaart uitpuilen
de Westduitse Bondsrepubliek, is het bij
geloof nog altijd zeer groot. Nog altijd zijn
er zo bij voorbeeld honderden „heksenja
gers," die een dikke boterham verdienen
met het schaakmat zetten van „heksen"
waarbij de goedverdienende heren zich
niet ontzien om met honden (levend be
graven), kalveren (doodslag met stok) en
egels (levend bakken) tegen de „heks" in
te gaan, alsof het gaat om een zaak van
leven en dood. De Göttingse hoogleraar
professor Peukert heeft dezer dagen ver
teld hoe het er in feite met de heksenwaan
voorstaat.
Professor Peukert, hoogleraar in de
volkenkunde aan de universiteit van Göt-
tingen en een kenner van sagen, ontdekte
te Bazel (Zwitserland), geschriften, waar
in nauwkeurig staat beschreven hoe men
„heksenzalf" moet maken. Zijn theorie
is dat de middeleeuwse heksensagen geen
verhaaltjes zijn, maar weergeven wat al
lerlei mensen aan den lijve hebben onder
vonden. Het was hem namelijk opgeval
len, dat in bijna alle berichten uit de mid
deleeuwen hierover steeds weer een zelfde
soox-t verschijnselen wordt vermeld.
Professor Peukert stelde een zalf samen
volgens aanwijzingen uit het receptenboek
van een zekere Johannes Baptista Porta,
„Magia Naturalis" (1568). Die zalf smeer
den de hoogleraar en een vriend, een Göt
tingse jurist op hun voorhoofd en onder
hun armen. „Kort daarop vielen we in
slaap," vertelde professor Peukert. „Twin
tig uur later werden we wakker. We had
den een loodzwaar hoofd en verkeerden
in een soort roes. Onze monden waren uit
gedroogd. We schreven, zonder dat we een
woord over onze ervaringen tijdens de
lange slaap wisselden, alles op wat we ge
droomd hadden. We hadden beiden, zo
bleek later, eenzelfde soort wilde dromen
gehad."
Het verrassende daarbij was, dat deze
dromen volkomen overeenstemden met
de beruchte heksenbekentenissen, die
driehonderd tot vierhonderd jaar geleden
geuit werden door vrouwen, nadat zij door
beulsknechten gefolterd waren. Professor
Peukert vertelde: „in onze slaap maakten
we fantastische vluchten in het eindeloze
mee. Er waren groteske feesten temid
den van wezens die in plaats van gezich
ten flarden op hun lichaam hadden. We
maakten wilde hellevaarten mee, we vie
len oneindig diep. Het was een duivels-
avontuur. In de slotfase was er een orgias
tisch feest met groteske zinnelijke uit
spattingen."
„Alle droomscènes van ons beiden," al
dus professor Peukert komen haarfijn
overeen met de bekentenissen van „hek
sen" die in de notulen van inquisitierecht-
banken worden vermeld. Zeer waarschijn
lijk hebben tijdens de middeleeuwen, en
ook daarna vrouwen de heksenzalf ge-
rutts
bruikt en daarna dezelfde roes ondervon
den als Peukert en zijn vriend. Die vrou
wen beleefden hun dromen zo realistisch,
dat ze later, onder de folteringen van beul
en beulsknechten, hun droomavonturen
(rijden op een bezem, liefde met de dui
vel en het carnaval der heksen) als waar
gebeurde geschiedenissen bekenden.. In
feite waren er evenwel nooit heksen: er
waren slechts wat men noemt heksendro-
men, waarvoor eeuwen geleden een be
paald soort vrouwen bitter moest boeten
en waardoor thans nog altijd een bepaald
soort lieden dieren martelen om de bij
gelovigen ervan te overtuigen, dat de
„heksen" uitgebannen worden..
Niets bijzonders
In feite, aldus professor Peukert, be
vatten al de heksenzalven geen bijzonde
re kruiden. Ze bestaan uit bilzenkruid,
wolfskers en dergelijke. Het gebruik van
bilzenkruid kan leiden tot een roes, die
korte tijd alle pijnen doet vergeten en ook
daarna nog een zekere werking heeft.
Maar hekserij? „Is het hekserij een val
se hond met een stuk brood trouw te ma
ken? Dat kan toch iedereen," aldus pro
fessor Peukert. „Neem een stuk brood,
draag dat een dag lang onder de arm en
geef het de volgende dag aan de hond om
op te eten. Het dier zal u altijd trouw blij
ven. De bijzondere reuk van de mens
neemt hij namelijk op en deze reuk blijft
hij trouw."
Daarmee zal het heksenbijgeloof niet
uitgeroeid worden. De heksenjagers zul
len trouwe cliënten houden. In allerlei, iet
wat geïsoleerde Duitse dorpjes zal men
vrouwen beschuldigen, heksenjagers en
gageren, dieren door hen laten vermoor
den en trouw geld op tafel leggen. Pro
fessor Peukerts aan den lijve ondervon
den heksenzalfervaringen zullen dit bij
geloof niet doen afnemen..
Te Göttingen onderzoeken thans gynae
cologen en psychiaters de medische zij
de van het geval. Vast staat dat de wer
king van de zogenaamde heksenzalf op
vergiftigingsverschijnselen berust.
Advertentie
Stop met kneedbaar hout
van Ceta-Bever
Advertentie
Niet waar? Amerika is het land van
de onbegrensde mogelijkheden. En dat
in vrijwel ieder opzicht! Neem nu bij
voorbeeld het gevangeniswezen. U
zoudt het niet voor mogelijk houden,
wat dd&r allemaal mogelijk is. U moet
daarom beslist lezen wat Walter Jones
- een eerzaam sociaal werker in zülk
een gevangenis - is overkomen!
De volgende week in:
EEN BLAD WAAR PIT IN ZIT!
R3
Revue, Postbus 497, Amsterdam
LONDEN (UPI) De Londense „Ob
server" berichtte zondagmorgen, dat een
van de doelen van prof. John Allegro's
geïntensiveerde vorsing naar méér „Do
de Zeerollen" de jacht is op een verbor
gen goudschat van tweehonderd ton. Vol
gens de Observer was het bestaan daar
van bewezen uit de acht jaar geleden in
een rotsmassief aan de oevers van de
Dode Zee gevonden koperrol. „De waar
de van een dergelijke hoeveelheid goud",
schreef het blad, „zou vandaag de dag
op de vrije markt van Beiroet op rond
de negenhonderd miljoen gulden ge
taxeerd worden".
De Observer merkte op dat, indien de
schat inderdaad aanwezig zou zijn, deze
automatisch aan de schatkist van het ko
ninkrijk Jordanië zou toevallen. „Koning
Hoessein zou het enkele jaren zonder
buitenlandse hulp kunnen stellenal
dus het in Londen verschijnende blad.
„De reden waarom zo veel deskundigen
zo sceptisch zijn over de autenticiteit van
de lijst op de koperrol, is dat legenden
over verborgen schatten gemeengoed van
alle eeuwen zijn. De voornaamste eigen
schap van bijna alle is de levendige ver
beelding van de auteurs", besloot de
Observer.
1617. Ja, nu hoorde Mioe hem. Ze stak haar kopje buiten het raam en keek lachend
naar beneden.
Ik kom, hoor! zei ze.
En even later liep het tweetal in de zon.
Fijn, een hele dag vrij, hè? vond Rom.
Nou! zei Mioe.
Wat zullen we 't eerst gaan doen? vroeg Rom.
Ik weet 'n leuke wipplank! zei Mioe. Kom maar mee, dan zal ik je wijzen, waar
het is!
20)
Lombard ging zitten op de wasbak in de hoek van de
cel, zodat het been, waarop hij tot nu toe gebalanceerd
had, rust kreeg. Hij greep met beide handen zijn enkel
en tilde deze op.
Ik heb haar maar één keer ontmoet, zei hij na
denkend.
Twee keer, verbeterde Henderson hem. Je weet
toch wel, dat we elkaar nog een keer op straat zijn
tegengekomen?
Ja, dat is waar ook. Ze bleef maar aan je arm
trekken, is het niet?
We gingen wat kleren voor haar kopen en je weet
hoe vrouwen onder die omstandigheden zijn. Geen se
conde tijd voor.
Hij ging verder met het maken van verontschuldigin
gen voor iemand, die reeds dood was, zonder klaarblij
kelijk te beseffen, hoe zinloos dat eigenlijk wel was.
We hadden je altijd nog eens te eten willen vra
gen, maar ik weet niet., om een of andere reden., je
weet, hoe het kan lopen
Ja, dat kan ik mij goed voorstellen, stemde Lom
bard diplomatiek met hem in. Geen vrouw is gesteld
op vrienden van haar man uit zijn vrijgezellentijd.
Hij haalde een pakje inlandse sigaretten te voorschijn
en gooide het Henderson toe.
Je moet het maar niet erg vinden, maar ze maken
je tong dik en je krijgt er blaren van op je lippen. Ze
maken ze daar, deels van kruit, deels van een vei'del-
gingsmiddel voor muskieten. Ik ben de sigax-etten van
hier echter ontwend.
Hij trok nadenkend aan zijn sigaret.
Je moet het nu maar eens spuien.
Ja. het moet er maar eens van komen. Ik heb
er nu al zó vaak over nagedacht, dat ik het wel achter-
stevoren kan vertellen, zelfs in mijn droom.
Voor mij is het nog een onbeschx-even blad pa
pier. Laat dus niets weg, hoe onbelangrijk je het ook
vindt.
Dat huwelijk van mij met Marcella was een soort
tentamen, niet de belevenis, die het eigenlijk had moe
ten zijn. Een man geeft dat meestal niet zo gauw toe,
zelfs niet tegenover zijn beste vrienden, maar ik zit
hier in de cel en het zou dus dwaasheid zijn om het te
verzwijgen. Een klein jaar geleden leerde ik de ware
kennen. Het was voor mij toen echter te laat. Je hebt
haar nog nooit gezien, je kent haar niet, zodat het geen
zin heeft te zeggen, hoe zij heet. Bij het proces zijn ze
in ieder geval zo fatsoenlijk geweest om dat niet te doen.
Ze hebben haar aldoor „hét meisje" genoemd. Dat
zal ik nu ook doen. Zij blijft „het meisje" ook voor jou.
Je meisje dus, zei Lombard instemmend.
Hij had zijn armen over elkaar geslagen, een siga
ret was nog juist achter zijn elleboog zichtbaar. Som
ber staarde hij naar de vloei-, aandachtig luisterend.
Ach, dat arme kind! Ja, we waren weg van elkaar,
we hadden elkaar gevonden. Als je niet getrouwd bent
en het overkomt je, ach, dan zijn er geen moeilijkhe
den. Ben je al getx-ouwd, en is je huwelijk juist dat, dan
zit je op fluweel. En ben je getrouwd en overvalt je het
nooit, dan kun je je nog steeds veilig voelen, zelf al leef
je maar half zonder dat eigenlijk te beseffen. Maar wan
neer je getrouwd bent en het overvalt je dan, ja, dan is
het te laat, dan moet je oppassen.
..dan moet je oppassen mompelde Lombard pein
zend.
Het is een lief meisje. De tweede keer, dat we el
kaar zagen, vertelde ik haar over Marcella. Het had
onze laatste ontmoeting moeten zijn. De twaalfde keex-,
dat we elkaar zagen, px-obeerden we nog steeds er de
laatste keer van te maken. We px-obeex-den elkaar niet
ten zien, maar we waren als metaalvijlsel, dat door een
magneet wordt aangetrokken.
Max-cella kwam het binnen een maand te weten.
Daar zorgde ik zélf voor. Ik vertelde het haar. Het was
geen schok voor haar, begrijp dat goed. Ze glimlachte
er een beetje over en deed verder niets. Het leek wel
alsof ze naar twee vliegen keek, die gevangen zaten
onder een omgekeerd glas.
Ik heb haar om een scheiding gevx-aagd. Ongeveer
halverwege de geschiedenis. Ze kreeg toen weer die
langzame, peinzende glimlach. Ex-g ei-nstig vatte ze het
geloof ik niet op. Ze zei, dat ze er over moest nadenken.
Het duurde weken, maanden. Ze nam er de tijd voor
en hield mij maar aan het lijntje. Nu en dan keek ze mij
met die spottende glimlach aan. Ze was de enige van
ons drieën, die er een soort wx-ang genoegen aan be
leefde.
Het begon op mijn zenuwen te werken. Ik ben een
volwassen man en ik vex-langde naax- mijn meisje. Ik
wilde haar niet bedriegen, ik wilde geen affaix-e, ik wilde
een vrouw. De vrouw, waar ik mee was getrouwd, was
niet een échte vrouw.
De handen, waar hij zijn hoofd in steunde, beefden
enigszins.
Mijn meisje zei: „Er moet toch een uitweg zijn
Wij zijn aan haar genade overgelevex-d en zij weet dit.
Dit sombere zwijgen van jouw kant is een verkeerde
houding. Dat roept een even zwijgzaam vex-zet van haar
kant op. Praat nu eens met haar zoals je met een man
zou doen. Ga eens met haar uit en praat erover. Als
twee mensen van elkaar hebben gehouden, en dat héb
ben jullie gedaan, dan moet daar toch iets van zijn blij
ven hangen, al is het maar een of andere gezamenlijke
herinnering. Er moet toch nog een spoor van goede
wil, van een aanhankelijk gevoel voor jou gebleven zijn,
waardoor je tot haar kunt doordringen. Laat haar inzien
dat het voor haar het beste is, zowel als voor jou en mij".
Ik kocht dus kaartjes voor een show en x-eserveerde
een tafel in het restaurant, waar we vaak vóór ons hu
welijk geweest waren. Daarna ging ik naar huis en zei:
„Zullen we samen weer eens uitgaan? Precies zoals we
vx-oeger deden?"
Die langzame glimlach vex-scheen weer op haar
gezicht. „Waarom niet?", antwoordde ze. Toen ik onder
de douche ging, zat zij al voor haar toilettafel. Het was
weer precies zoals vx-oeger. Ik begon te neuriën. Als ik
onder de douche sta, vind ik haar altijd erg aardig.
Toen begreep ik wat de oorzaak van de verwijderirfg
was. Ik zag in, dat ik haar aardig vond, en dat had ik
voor liefde gehouden.
Hij liet de sigaret uit zijn hand vallen en trapte haar
uit.
Waarom weigerde ze niet meteen? Waax-om liet
ze mij onder de douche neuriën? Waarom deed ze alsof
ze mee zou gaan, hoewel ze van het eerste moment af
al wist, dat ze dat niet zou doen? Omdat dat nu een
maal haar methode was. Dat was typisch iets van haar.
Omdat ze ex-van hield, mij te laten gissen. Zowel in on
belangrijke zaken als in belangrijke.
Langzaam liep ik op haar toe. Haar glimlach werd
door de spiegel tex-uggekaatst. Ze was niet ver geko
men met haar make-up. Ik hield mijn das in de hand
om zo dadelijk om te doen. Ze deed ten slotte niets
meer, haar handen rustten in haar schoot en zij zat
daar maax-. Alleen die glimlach was gebleven, die
vreemde glimlach.
Er zijn twee versies van deze geschiedenis. Die
van de politie en die van mij. Tot dit moment lopen zij
parallel, verschillen zij in niets. Zij hebben geen detail
naar voren gebracht, dat niet waar was. Iedere bewe
ging, die ik tot dit ogenblik had gemaakt, hebben zij
nagespeux-d. Zij hebben hun werk uitstekend gedaan,
perfect zelfs. Maar van dat moment af, toen ik achter
haar stond, in de spiegel keek en op het punt stond mijn
das om te doen, lopen de twee versies uiteen als de
wijzers van een klok, die zo juist zes uur heeft gesla
gen. Mijn versie gaat de ene kant op, die van hun
de andere kant.
Ik vertel je nu mijn versie. En dat is de ware.
Zo is alles gegaan.
Ze wachtte erop totdat ik het haar zou vragen.
Dat was de enige reden, waarom zij daar zo zat. Die
glimlach, die niets doende handen, die stil in haar schoot
lagen. Ten slotte vroeg ik het haar, nadat ik haar enige
tijd had aangekeken. Ik zei: „Ga je niet?"
Ze begon te lachen. Jongen, wat begon ze te lachen!
Zo hard, zo lang en zo hatelijk. Tot dat moment had ik
nooit geweten, wat voor afschuwelijk wapen lachen kan
zijn. Ik zag mijn eigen gezicht boven dat van haar in
de spiegel. Het was bleek.
Ze zei: „Maar laat die kaartjes niet verlopen. Waar
om zou je dat geld weggooien? Naam haar mee! Ga
met haar naar de show! Ga met haar eten! Doe alles
maar met haar! Maar ze kan je niet krijgen op de
maniex-, waarop ze je wil hebben!"
Dat was haar antwoord. Dat zou haar antwoord zijn,
en ik wist het. Voor altijd, voor de rest van ons leven.
En dat is een hele lange tijd.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA 19.30
VPRO.
20.0024.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20
Gram. en reportages. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram.
en actualiteiten. 8.55 Tips van de voedingsmarkt.
9.00 Gymnastiek voor de vrouw. 9.10 Gram. (9.35
—9.40 Waterstanden). VPRO: 10.00 Schoolradio.
VARA: 10.20 Voor de Vrouw. 11.00 Gevar. progr.
12.00 Lichtem uziek. 12.30 Land- en tuinb.meded.
12.33 Voor liet platteland. 12.38 Hammondorgel
spel. 13.00 Nieuws en tentoonstellingsagenda.
13.20 Lichte muziek. 13.45 Gesproken portret.
14.00 Filharmonisch orkest en soliste. 15.00 Voor
de jeugd. 17.00 Koorzang. 17.15 Lichte muziek.
17.50 Regeringsuitzending: Emigratierubriek.
Het emigratiepraatje van H. A. van Luyk. 18.00
Nieuws en commentaar. 18.20 Regeringsuitzen
ding: Serie: Kies een loopbaan bij het onder
wijs IV. De functie van lerares bij het Nijver
heidsonderwijs voor meisjes, door mej. E. Mes
dag oud-directrice van de Huishoudschool te
's-Gravenhage. 18.30 Lichte muziek. 18.55 VARA-
Varia. 19.00 Voor de kinderen. 19.10 Joods pro
gramma. VPRO: 19.30 Voor de jeugd. VARA:
20.00 Nieuws. 20 05 Promenade-orkest en sol.
20.50 Een stuk brood, hoorspel. 21.40 Gram. 21.50
Strijkorkest. 22.20 Keuren en kiezen, praatje.
22.30 Nieuws. 22.40 Lichte muziek. 23.00 Tussen
mens en nevelvlek, lezing. 23.15 Jam Session.
23.35 Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM n. 298 m. 7.00—24.00 NCRV.
7.00 Nieuws en S.O.S.-berichten. 7.10 Gram.
7.30 Een woord voor de dag. 7.40 Gewijde muz.
8.00 Nieuws. 8.15 Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00
Voor de zieken. 9.30 Gram. 9.40 Voor de vrouw.
10.15 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram.
11.15 Dombey Zoon. hoorspel. 12.30 Land- en
tuinbouwmededelingen. 12.33 Mannenkoor. 12.53
Gram. of actualiteiten. 13.00 Nieuws. 13.15 15
jaar geleden praatje. 13.20 Met Pit op pad. 13.25
Lichte muziek. 13.55 Gram. 14.45 Pianospel. 15.00
Jeugdconc. 15.45 Gram. 16.00 Voor de jeugd.
17.20 Gram. 17.40 Beursberichten. 17.45 Gram.
18.15 Spectrum van het Christelijk organisatie-
en verenigingsleven, lezing. 18.30 Leger des
Heilskwartier. 18.45 Boekbespr. 19.00 Nieuws en
weerpraatje. 19.10 Op de man af, praatje. 19.15
Gram. 19.30 Radiokrant. 19.50 Gram. 20.00 Pas-
siestonde (II). 20.40 Gram. 20.45 Kamerork. 21.15
Samenzang. 21.45 Klankb. 22.00 Gevar. muz. 22.30
Nieuws. 22.40 Zaalsportuitslagen. 22.45 Avond
overdenking. 23.00 Nieuwe gram. 23.55—24.00
Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Gram. 12.30 Weerberichten. 12.34 Gram.
12.52 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Gram. 14.00
Schoolradio. 14.45 Sopraan, violen en ens. 15.00
Piano en ork. 15.15 Koorconc. 16.00 Koersen.
16.06 Engelse les. 16.21 Gram. 16.30 Muziek uit
Pakistan. 17.00 Nieuws. 17.10 Gram. 17.20 Vlaams
toneel. 17.50 Boekbespr. 18.00 Lekenmoraal en
filosofie. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sportkron.
19.00 Nieuws. 19.40 Vlaamse liederen. 20.00 Aka-
demie der diskofielen. 21.30 Jazzmuziek. 22.00
Nieuws. 22.15 Praatje. 22.25 Boetepsalmen. 22.55
-23.00 Nieuws.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverzicht. VPRO:
Gesprek aan de schrijftafel. 20.30 Oude filmfrag
menten. 21.00 Film.
VOOR WOENSDAG
KRO: 17.00 (NTS) Jeugdjourn. 17.10 Voor de
jeugd. NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. VARA:
20.20 Mensen, dingen nu20.30 Kunstkron.
(Wordt vervolgd) 21.00 Gevar. programma. 21.50 Forum.
