PLEUNTJE VAN POELGEEST IS EEN
TOEVERLAAT VAN ZWERFDIEREN
IJmuidenaren brengen een vliegdek-
schip voor sloop naar Rotterdam
Wijsmuller bezorgt Nederland primeur
Zorg:
zame
„moeder'
van
24
poezen,
tien honden en zeven marmotten
Amersfoort krijgt
een „jeugdstad"
Chr. Gereformeerde kerk
bestaat vijftig jaar
WOENSDAG 6 APRIL 1960
5
Woningen te Oostzaan
nog lang niet droog
Na een reis die 31 dagen heeft geduurd en hen heugen zal, hebben gisteravond de
IJmuidenaren Gosse Vogel, Willem van Gelder, Leen Taverne, Peter van Beusekom
en Frans van Schoor, die met Gerrit Bos uit Utrecht en André Baars uit Amsterdam,
onder leiding van stuurman Johan Boerma uit Enschede, het runnersteam hadden
gevormd aan boord van een ten dode opgeschreven „spookschip", de „Saginaw Bay",
nadat dit weerspannige „loeder" aan de boeien op de Waterweg, ter hoogte van
Wilton Feyenoord, was gemeerd, verlaten onder woorden welke niet bepaald van
een teder afscheid getuigden
Gezien het weinige comfort dat het ge
wezen vliegdekschip van de Amerikaanse
oorlogsmarine de jongens op dit reisje had
geboden, was hun stemming best te be
grijpen. Maar het is niet helmaal eerlijk
alle schuld te werpen op deze oorlogsvete
raan, die het immers niet helpen kon, dat
hij zo af en toe moest vechten tegen wind
kracht 10 tot 11. En dit op zijn laatste le
vensgang.
Het was een onvoorstelbare ruïne van
gedeukt, verbogen, verwrongen, gescheurd
en gebroken staal, waardoor de geprikkel
de gasten van „pension Saginaw Bay" ons
rondleidden, nadat zij hun verbazing te
kennen hadden gegeven over het feit, dat
iemand zich halsbrekende toeren getroost
om een beslist onbewoonbaar geval te be
kijken.
Een inventarislijst? We beginnen er niet
aan. Als we zouden zeggen: „er is van alles
op vliegtuigen na dat aan boord be
hoort te zijn van een opgelegd vliegdek
schip, maar alle „gevaarlijke schietspullen"
zijn weggehaald of onklaar gemaakt", dan
zouden we overdrijven, maar toch weer
niet zo heel ergEerlijkheidshalve zou
den we er dan bij moeten vertellen: de
stormen en orkanen op de laatste reis
hebben veel meer vernield aan boord van
de „Saginaw Bay", dan de vernielings-
ploeg van de United States Navy, die het
kennelijk „wel geloofd" heeft.
De Rotterdamse havenautoriteiten ston
den gisteravond ietwat wantrouwig tegen
over de ex-Amerikaan: ze wilden hem
onderzoeken op gevaarlijke gassen en an
dere dingen die gemakkelijk explosies en
brand zouden kunnen verooi'zaken, met
alle nare gevolgen. Maar dinsdag was het
knap laat geworden, alvorens het sloop-
schip gemeerd lag aan de boeien, zodat
men er vandaag aan zou beginnen; of men
er mee klaar komt, is een tweede
De „Saginaw Bay" is van Boston naar
Rotterdam gesleept door de „Zeeland", die
behoort tot de trotse vloot van zeeslepers
van het Bureau Wijsmuller te IJmuiden.
De „Zeeland" en de „Saginaw Bay" hebben,
zoals we reeds schreven, op de sleepi'eis
van Boston naar Nedei'land verschillende
malen zeer slecht weer ondex-vonden. Toch
heeft de reis over een afstand van ruim
3500 mijl een vlot verloop gehad. Nadat de
sleep op ongeveer 500 mijl ten zuiden van
Cap Race (New Foundland) was gekomen,
kwam men in slecht weer terecht. Bij
windkracht 11 brak tot di-ie keer toe de
sleepverbinding; na enkele dagen werd
weer vastgemaakt. Op die dagen slingerde
het vliegdekschip hevig vaak tot 45 gra
den. Een kx-aan, vastgesjord en gelast,
schoot door een stalen wand overboord.
Een enorme scheepsschroef, die eveneens
stevig vastgesjord was aan dek, werd ook
al door Neptunus opgeëist. De stalen ge
schutskoepel geheel aan de achterkant van
het schip kreeg een golfje, dat het geval
gedeeltelijk deed scheui'en en een deuk
van jewelste bezorgde. Het lege gevaarte
ging een goed deel van de moeilijke reis
te keer, dat het niet leuk meer was voor
de acht mannen aan boord. Zeker niet
voor kok Taverne, die al 12 jaar meedoet,
maar dit reisje toch wel iets aparts vond.
Leen heeft best gekookt en gebakken, von
den de jongens, maar Leen zelf wreef nog
met een pijnlijk gezicht de plekken van
z'n lichaam die in onzachte aanraking
waren gekomen met koud en gloeiend
staal (alles is van staal aan boord). De te-
vi"edenheid over Tavexme's bakkunst lijkt
niet overdreven: het door hem in een
„hulpkistje" gebakken brood smaakte ons
prima!
Een van de 49
Het vliegdekschip „Saginaw Bay" heeft
in de Verengide Staten behoord tot de
klasse van Escort Aircraft Carriers. Er
waren in de tweede wereldoorlog 49 van
dei-gelijke schepen, ontworpen en gebouwd
door twee werven Henri J. Kaiser Co. te
Vancouver en Oregon S.B. Corporation te
Portland. Vier schepen gingen in de strijd
ten onder; de andex-e 45 eenheden werden
in 1958 en 1959 voor de sloop verkocht aan
Amerikaanse, Japanse, Chinese. Belgische.
Duitse en Italiaanse werven. Eind maart
1960 is de laatste van de hand gedaan.
De Saginaw Bay", de CVE 82, werd in
5 maanden tijds gebouwd. De kiellegging
was op 1 november 1943, de tewaterlating
op 19 januari 1944 en de indienststelling
op 2 maart 1944. Het schip meet 7800 ton.
is ruim 156 meter lang en 54 meter breed
en is van kiel tot vliegdek ruim 23 meter
hoog. De hangar neemt van deze hoogte
bijna 13 meter in beslag.
Het schip heeft twee separate machine
kamers (11.200 ipk). De vaart was 19,5 mijl
per uur. Er waren in ooi-logstijd 800 man
en 35 vliegtuigen aan boord. Er zijn 2 vlieg-
tuigliften, elk met 7 ton hefvermogen.
De „Saginaw Bay" was bij oplevering te
Boston nog vaarklaar. De 32 kanons en
mitrailleurs werden echter voor gebruik
onklaar gemaakt; de lopen werden door
gebrand. Alle andere installaties zijn ech
ter nog bi'uikbaar, zoals de motoren, kra-
nen, generatoi-en, compx-essoren etc. Ook de
resex'velopen voor de kanons en mitrail
leurs, die in de magazijnen liggen opge
slagen. zijn doorgebrand,
Dit vliegdekschip wex-d in 1943 vernoemd
naar een baai in een van de Noox-d-Ame-
rikaanse meren.
Verkocht
De „Saginaw Bay" is het eerste door Ne
derland in de USA verworven en vandaar
naar Nederland versleepte vliegdekschip
om hier te worden gesloopt. Het schip
werd door Levie Simons Scheepssloperijen
N.V. te Rottex-dam gekocht door bemidde
ling van de gi-ootste scheepsmakelaar op
het Westelijk Halfrond. Jacq. Pierot
Sons te New York. Op inschrijving slaagde
men er in een dergelijk voor de sloop be
stemd schip naar Nederland te krijgen.
Bij deze inschrijving was Levie Simons
Scheepssloperijen N.V. 699 dollar en 99
dollarcents boven de opvolger.
Het schip heeft, wanneer het straks aan
de werf te Rotterdam ligt, ruim 1 miljoen
gulder. gekost. Het wasc in november 1959,
toen de Saginaw Bay" in de USA voor
de verkoop werd aangeboden. Twee dagen
lang heeft de heer Simons met een lan-
taax-n door "het schip gezworven om de
waarde te bepalen. Het schip zal, aldus
werd bij de inschrijving al bekend ge
maakt, 7020 ton aan staal opleveren.
Hoe volledig het schip nog is uitgerust,
nadat het van 1945 tot 1960 niet meer heeft
gevax-en, blijkt wel uit het feit, dat zich
nog 2000 ton olie in de bunkers bevindt,
alsmede een deel van de personeelsadmi-
nistratie en de bibliotheekDe olie
heeft inmiddels in Nederland al een koper
gevonden.
De sleepreis
De „Saginaw Bay" was bij aankoop te
Boston vaarklaar. Het op eigen kracht naar
Nedex-land brengen zou echter aanzienlijk
meer gekost hebben. Een grote bemanning
was nodig geweest! D, sleepx-eis werd door
Levie Simons Scheepssloperijen N.V. op
gedragen aan de Zeesleepvaartmaatschap-
pij N.V. Bureau Wijsmuller te IJmuiden,
die voor dit karwei haar diesel elektrische
zeesleepboot „Zeeland" (2550 IPK) beschik
baar kon hebben in de tweede helft van fe
bruari. Onder commando van kapitein O.
Edelenbosch uit IJmuiden kwam de „Zee
land" op 28 februari te Boston aan. De
sleep wex-d klaai-gemaakt; de 8 runners van
de „Zeeland" zochten een onderkomen in
de oificiershutten van de „Saginaw Bay"
en de sleepdraad werd ingesloten. Het ver-
tx-ek moest echter voor enige dagen wor
den uitgesteld met het oog op zeer slechte
weersomstandigheden op de Atlantische
Oceaan: windkracht 10 tot 11, sneeuwbuien
en strenge vorst
Het \vas 6 maart, toen de sleep uit Bos
ton vertrok om de reis naar Nederland te
beginnen. Intussen liepen nog twee Wijs-
muller-sleepboten te Boston binnen. Het
waren de „Noord-Holland" en de „Utrecht"
zusterschepen van de „Zeeland" die
ieder begin maart met een vliegdekschip
uit Boston naar Honkong vertrokken voor
10.000 mijl lange x-ijzen.
Het is een nieuw succes voor Wijsmuller
geworden deze reis van de „Zeeland" met
de „Saginaw Bay". De „Zwarte Zee" van
Leen Smit bracht, toen deze zeesleper z'n
concurrenten op de Waterweg passeerde,
een hartelijke en sportieve welkomstgroet.
Sloop
Aan de sloop van de Saginaw Bay" zul
len 80 man van Levie Simons gaan wer
ken. Binnen een half jaar tijds zal het
schip worden gesloopt. De sloop begint bij
de uitstekende geschutbakken, de zijkan
ten, verstex-kingen, uitbouw en opbouw
van het vliegdek. Wanneer de „Saginaw
Bay" een glad geheel is, wordt begonnen
met het opbreken van het houten vliegdek,
dat een dikte van 5 cm heeft. Het gehele
vliegdek omvat 290 kubieke meter hout.
Niet alle genoemde 7020 ton staal gaat
naar de smeltkroes.
Het zal ongeveer 6600 ton zijn, daar nog
veel dunne staalplaat bi-uikbaar is.
MEJUFFROUW PLEUNTJE Johanna van Poelgeest is 51 jaar en woont in
een onbewoonbaar verklaarde woning tussen de bollenveldenin de Zilk. Ze
heelt 24 poezen, tien honden en zeven marmotjes. Om die dieren aan hel eten
te houden, bedelt mejuffrouw Van Poelgeest hier en daar wat bij elkaar. Want
ze heeft geen inkomen en krijgt geen ondersteuning. Al haar tijd besteedt ze
aan de verzorging van de dieren. Ze offert zich voor haar honden, poezen en
marmotjes op. Dat hebben de dieren naar haar heilige overtuiging dan ook nod'".
Want, zegt juffrouw Van Poelgeest, in de bollenstreek zijn het niet zulke grote
dierenliefhebbers. Poezen en honden worden soms verstoten. Dan gaan de dieren
zwerven. En wie anders dan Pleuntje Johanna van Poelgeest ontfermt er zich
over?
Zonder inkomen in oud,
tochtig huisje
Dertig jaar lang heeft juffrouw Van
Poelgeest in Amstex-dam gewoond. Ook
daar vex-zox-gde ze vele dieren. Soms had
ze er wel dertig in huis. Dat namen de
bux-en soms niet; en zij klaagden de die-
x-enliefhebster aan. En ook de huiseigenaar
was het soms niet met deze verregaande
toewijding eens. Twee keer is de vrouw
daai'om uit haar huis gezet. Haar diex-en
gingen dan naar een asiel. Maar als juf
frouw Van Poelgeest weer een ander huis
had, stapte ze naar het asiel om haar die
x-en terug te halen. Totdat buren en ei
genaar weer.enz. „Vindt u het niet wat
abnormaal?" had de rechter haar eens ge
vraagd. Maar zij had een wëdei'vraag
klaar: „Vindt u het niet abnormaal als
de mensen dieren onverzorgd achterlaten
en de straat opsturen?"
Twee jaar geleden is juffrouw Van Poel
geest naar de Zilk gekomen. Zij was in
dienst geweest van 'n naar Noord wijk ver
huisde familie, ging hier vandaan en kx-eeg
- met toestemming van de eigenaar - on
derdak in een volkomen uitgewoond, onbe-
Pleuntje Johanna van Poelgeest bij
enkele van haar 24 poezen.
woonbaar verklaard huisje op het land bij
de Zilkerduinweg. Ze had echter geen toe
stemming van de gemeente Noordwijker
hout.
Amper had de dierenliefhebster zich in
het oude huisje geïnstalleerd, of gemeen
te-arbeiders kwamen en zetten haar eruit.
Door deze harde maatregel was zij beslist
niet van haar stuk gebracht. Wat toen het
gemeentepersoneel was vertrokken, ging
zij weer het huisje in. Toen heeft de ge
meente de zaak maar zo gelaten.
Mejuffrouw Van Poelgeest had hier al
gauw een aax-dig „gezinnetje" van honden
en poezen. In de ene kamer nestelde ze de
poezen, in huis- en slaapkamer de hon
den. Dan haalde ze een zwerver van de
sti-aat, dan één uit duin. Spoedig kreeg ze
een zekere faam. In de Zilk staat ze be
kend als „die vreemde vrouw met die hon
den en katten". Contact met de mensen
heeft ze haast niet. Maar wel weet men
haar te winden. Soms treft ze namelijk
een poes voor haar deur aan van mensen
die het dier daar hebben achtex-gelaten.
Geen inkomen
De vrouw en haar dieren kunnen niet
van de wind leven. Maar een inkomen is
er niet. De gemeente wil haar wel onder
steuning geven, oo voorwaarde dat ze haar
honden en katten weg doet. Maar daar be
gint juffrouw Van Poelgeest niet aan. Want
zij heeft zich een grote taak gesteld: ze
is de toevex-laat van zwex-fdieren.
Natuurlijk zijn er mensen die de vrouw
helpen. Om de paar dagen gaat ze naar
Noord wijk en Noordwijkerhout. Daar
krijgt ze bijvoorbeeld veel vlees van een
slager. Ook bij een bakker kan ze aan
kloppen. In Noord wijk krijgt ze viskoppen.
Met een zware tas vol brood, vlees of vis
koppen keert ze naar het huisje terug,
waar de beesten ongeduldig wachten.
Het is koud in het oude huisje. Er is
haast geen raam meer heel. Vooral 's
nachts daalt de temperatuur nog sterk.
Juffrouw Van Poelgeest zou een paar zak
ken kolen van de gemeente krijgen. Maar
tot nog toe heeft ze hiervan niets gezien.
Het stoken op het fox*nuis is dus een groot
probleem. Met een beetje afvalhout pro
beert ze het fornuis weer warm te krijgen.
Terwijl juffi-ouw Van Poelgeest bij het
huisje wat voer voor haar marroot]es
zoekt, vertelt ze: Twee jaar geleden ben
ik in dit huisje gaan wonen.Dat mocht van
de eigenaar, uit Noordwijkerhout. Ze wil
len me er natuurlijk uit hebben. Maar
ik ben tegen de burgemeester gezegd: als
ik er uit moet. dan kom ik met al mijn
dieren voor uw deur zitten. Vooral die bol-
lenkwekers hebben het niks op mijn die
ren. De poezen mogen ze nog wel, want
die verdrijven de muizen. Maar de hon
den, daar hebben ze een hekel aan.
Goeei bedelen
„Ik word natuurlijk geholpen, door de sla
ger en de bakker. Hier en daar vraag ik
om eten. Ik kan goed bedelen. Maar van
die bollenkwekers krijg ik niks. Die zijn
zo gierig, terwijl ze het toch best kunnen
doen. Gisteren kreeg ik nog een tientje.
Het was hard nodig, want ik had niks
meer. En een aardige mevrouw liet een
pakje achter. Met sinaasappelen ex-in.
Kaas, en nog veel meer.
Een andere mevrouw gaf me twee de
kens. Die heb je 's nachts wel nodig, 't is
ex-g koud met die kapotte ramen. Nou ge
ven de twee honden in mijn bed 's nachts
ook wat wax-mte. Ik probeer al jax-enlang
invaliditeitsrente te krijgen. "Want ik kan
niet zo goed wei-ken. Vi-oeger heb ik kin-
derverlarrirmng gehad. Later heb ik ge
werkt: op kantoor en in kinderhuizen. Dus
heb ik x-entezegels geplakt".
De dierenliefhebster gaat naar binnen
en brengt haar marmotjes wat voer. Die
springen hongerig tegen het hek: Pim en
Pam en hun kinderen. Op een stoel zitten
wat schuwe katten. Eén kruipt er in een
hoek weg. „Als ik poerepoerepocre" roep,
komen ze allemaal". Uit de andere kamer
klinkt een enorm hondenlawaai. Juffrouw
Van Poelgeest doet de deur open. Een
paar honden springen naar buiten. Het
riekt er sterk. In de hoek van de kamer
staat het bed. waarop juffrouw Van Poel
geest 's nachts bij haar honden slaapt.
„Die marmotjes gingen naar de vivisec
tie. Daar ben ik natuurlijk tegen. Ik zeg:
geef ze mij maar, 't zijn lieverdjes. Mijn
diex-en worden goed verzorgd. Al mijn tijd
besteed ik ex-aan. Mijn moeder had dat
ook. Die had acht kinderen, maar altijd
liepen er ook dieren over de vloer: witte
muizen en een groot konijn. Kijk, de die
ren moeten liefde hebben. Dat's net zo be
langrijk als goed eten. Ze vragen er ge
woon om geknuffeld te worden. Dat doe
ik dan ook: de één na de ander, want voor
allemaal heb ik geen tijd. De dieren zijn
erg aan me gehecht, ze doen alles. Ik heb
ze door, en observeer ze dan ook, hun ka-
raktertjes enzo. Maar ze laten me alleen
ploeteren. Met dierendag zijn er duizenden
opgehaald, maar ik heb er geen cent van
gezien".
Toen jutfrouw Van Poelgeest naar bin
nen was gegaan, had ze gezegd: „kijk u
niet naar de rommel. Het gaat toch om de
diertjes. Tot 's avonds laat ben ik voor
ze bezig, dan ben je doodmoe". Tot onze
voldoening vertelde de dieren „moeder":
„Drie hondjes gaan er nu weg, daar heb
ik een goed tehuis voor gevonden". Mis
schien zijn er weer gauw drie voor terug
gekomen. Tenzij er mensen zijn die de ver
zorging van een hond of een poes willen
overnemen.
Middelbare scholieren hebben het ini
tiatief genomen tot het stichten van een
„Jeugdstad Amers£oox-t", waarin alle jon
geren van welk geestelijk of politiek be
ginsel ook, hun tehuis kunnen vinden. Het
Amex-sfoortse gemeentebestuur en de
Stichting Amex-sfoortse Gemeenschap steu
nen het plan. dat dinsdag 12 april verwe
zenlijkt wordt door de installatie van een
jeugdgemeenteraad door de burgemeester
van Amersfoort, de Heer H. Molendijk.
De doelstelling van „Jeugdstad Amers
foort" is bevox-dering van de zelfwerkzaam
heid, van gemeenschapszin, van samen
werking (ongeacht overtuiging) van ver
antwoordelijkheid jegens minder goed be
deelden. van persoonlijheidsvorming. van
geestelijke creativiteit en van waardering
voor toeristische activiteiten en veilig verr
keer.
„Jeugdstad Amersfoort" zal voor Amers
foort deze zomer landelijke congressen van
de amateurgidsert en' vdn de sch'oölpers
voorbereiden. Tien commissies werken
plannen uit voor 1961. waarin men wil ko
men tot de organisatie van excursies en
reizen, een landelijke jeugddag en een zo
genaamde jongerensalon (tentoonstelling
van produkten van creatief werk) en tol
de uitgifte van een internationaal jonge
renblad.
Het huidige voorjaar mag dan velen be
zorgd naar regen doen verlangen, in Tuin-
dorp-Oostzaan is de bevolking blij, dat de
maartse buien maar incidenteel zfjn voor
gekomen. Het water laat zich zo is ge
bleken zeer moeilijk uit de huizen ver
dringen.
De heer A. F. J. Jelles, gymnastiek
leraar, heeft in zijn woning aan de Meteo
renweg de afgelopen negen weken, dag en
nacht zijn kachel flink gestookt, maar de
muren van de kamers zijn nog steeds niet
droog. Andere bewoners, die meer mede
werking van de zon kregen, hebben erva
ren, dat sommige muren gingen scheuren
als ze eenmaal droog waren.
Vanzelfspx-ekend kan nog niet worden be
gonnen met het opnieuw behangen van
de huizen voordat alle vocht is verjaagd.
En omdat de meeste bewoners om dezelf
de rede wachten met de aankoop van meu
bilair is het in de meeste woningen bar
ongezellig. Het gevolg is dan ook, dat Tuin-
doi'pers erg uithuizig zijn geworden.
De afwikkeling van de schade verloopt
traag. Met de becijfering van de bedrijfs
schade, zal eerst na juni een begin wor
den gemaakt. Tal van voorwerpen, die
niet als geheel verloren zijn geboekt, lig
gen nu in het grote fabriekspand „De Vre
de" opgeslagen in afwachting van de
komst der schade-enquêteurs. Het zijn
bromfietsen, naaimachines, radiotoestellen,
stofzuigers, tal van andere elektrische
apparaten en zelfs een aantal auto's.
De Chr. Gereformeerde kerk van IJmui
den zal zondag een gedachtenisdienst hou
den ter gelegenheid van haar vijftigjarig
bestaan en dinsdag 12 april een meer fees
telijke bijeenkomst. De gemeente telt
thans 490 zielen.
In 1921 ontving zij in wijlen ds. J. B. G.
Croes haar eerste predikant. Later werd
zij gediend door de predikanten ds. T. A.
Bakker, ds. A. Zwiep (beiden overleden),
ds. J. W. v.d. Gi-onden, thans te Enschede
en ds. C. den Hertog, thans te 's-Graven-
hage. Sedert kort dient ds. M. Vlietstra
deze gemeente. Op 12 april 1922 mocht zij
officieel haar kerkgebouw in gebruik ne
men. Onder de kerk van IJmuiden ressor
teren een vijftal omliggende plaatsen.
Gezellig wandelen met een
wandel- of kinderwagen
van VAN WEERT.
Keuze uit 100 stuks.
Div. modellen en kleuren.
De 'niéuwste wagens van
de Jaarbeurs.
Daarbij een leuke tas en.
een leuk kussen. Zojuist
ontvangen uit het buiten
land. Hypermodern.
Het marmoilcnec.jpuar Pim en Pam
en hun kinderen krijgen wat voer,
dat mejuffrouw Van Poelgeest buiten
heeft geplukt.
Verbittering over de
haven van Scheveningen
In de dinsdagmiddag gehouden algemene
vergadering van de Kamer van Koophan
del voor Den Haag is wederom de verbe-
tering van de Scheveningse buitenhaven
ter sprake gekomen. De voorzitter, de heer
W. van Geleuken, uitte zijn teleux'stelling
over het feit, dat voor de verbetering op
de begroting van Verkeer en Waterstaat
nog steeds geen gelden zijn uitgetrokken
en de heer J. den Duik jr. gaf te kennen,
dat er in Scheveningen langzamerhand
een bittei-e stemming gaat heersen.
,,'t Lijkt wel, zo zei hij. „of de rege
ring er ten aanzien van Scheveningen een
apartheidspolitiek op nahoudt: Al vijftig
jaar geleden is in een telegram aan de
Koningin om verbetering van de buitenha
ven verzocht. Elk jaar opnieuw krijgen we
van de regering te horen, dat zij veel voor
de visserij voelt, maar dat er geen geld
is. Ik hoop, dat de regering ten slotte zal
inzien, dat de huidige toestand niet ge
handhaafd kan wox'den. Het havencomité
zal blijven doorwerken en niet rusten,
voox-dat Scheveningen recht is gedaan".
De ingestorte muur
te Scheveningen
De Haagse dienst van Bouw- en Woning
toezicht heeft een onderzoek ingesteld naar
de oorzaak van het instorten van een muur
van een confectieatelier te Scheveningen
in een daarnaast gelegen bouwput.
De dienst is tot de conclusie gekomen dat
enige werkzaamheden in de put zijn uit
gevoerd zonder dat daarvan kennis gege
ven is aan Bouw en Woningtoezicht. Een
van die werkzaamheden was het graven
van een liftput waardoor de muur is on
dermijnd. De daarna aangebrachte stem
pelingen waren niet voldoende.
Ned.-Britse combinatie
voert baggerwerken uit
in Monrovia
De combinatie D. Blankevoort en Zn.
N.V. te Bloemendaal en R. Costain Ltd. te
Londen hebben de opdracht gekregen tot
het uitvoeren van belangrijke baggerwer
ken ten bedrage van ruim 1 miljoen dollar
in de haven van Monrovia. Het materieel
voor deze werken is reeds op weg en eind
april zal met de uitvoering ter plaatse
worden begonnen.
