Fantoom In. de bar
Horen en zien
PANDA EN DE TROETELTROEP
vML
f/h f/UtZan'j PINDAKAAS
WIM BARY GAAT VAN
BUSSUM NAAR TILBURG
Schouwburgdirecteur zegt tv vaarwel
TUR
EE.
MIJN MAN LIEP
BIJNA ELKE AVOND
HET HUIS UIT...
VRIJDAG 8 APRIL 1960
15
44. Nadat het -paard de portier tussen
de siervarens had geschopt, liep hel dier
met trots opgeheven hoofd de bank uit.
Panda bleef achter en keek bedrukt naar
de portier, die zich met paars gelaat, uit
het siergewas losmaakte. „Mag ik nu de
directeur spreken?" vroeg hij, „het paard
is weg, zoals U ziet." Hij vroeg het ech
ter met weinig hoop. Wie tot een bankdi
recteur wil worden toegelaten, moei nooit
een paard meenemen, dat portiers tussen
siervarens schopt. Zoiets maakt een slech
te indruk. De portier liet dan ook dadelijk
merken, dat hij een heel slechte indruk
van Panda had gekregen.
„Maar ik MOET de directeur spreken!"
riep Panda wanhopig, „het is erg belang
rijk! Ik m.oel hem waarschuxoen, dat...."
dat een stelletje paarden de bank wil
len beroven, huh?!" vulde de portier aan.
„Maar nu heb ik genoeg van die onzin .Er
uit!" En met deze woorden schopte hij
Panda naar buiten, waar het paard gedul
dig op de komst van zijn baasje zat te
wachten.
radio televisie
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
„Goede Vrijdag"
De gebruikelijke tv toneelavond op don
derdag stond ditmaal in het teken van de
Stille Week, een voorbereiding daarop,
waartoe men de keuze had laten vallen op
het spel van John Masefeld „Goede vrij
dag". Masefield heeft in een dichterlijke
reconstructie van wat voorafging en volg
de op de dood van Christus, zich vooral
bediend van de figuur van Pilatus. Hij
deed dal met veel omzichtigheid. Hij ver
meed een al te duidelijke karakterisering
van de Romeinse landvoogd vanuit zijn
eigen handelen. Liever liet hij hem rea
geren op de gebeurtenissen om hem heen,
daarmee die gebeurtenissen centraal stel
lend en de procurator eraan onderhevig.
Het nadeel van deze conceptie was, dat de
persoon van Pilatus, die toch al te boek
staat als een weifelzuchtig man. in een
dubbele functie niet imponeerde. Wanneer
evenwel de acteur, die deze rol speelde,
erin zou slagen de gevoelens van onmacht
en vrees om zich te handhaven, uit te
laten komen door het oppervlakkig ver
toon van Romeins zelfbewustzijn en waar
digheid, dan zou in heel de subtiel be
handelde kenschetsing van Masefield de
procurator niet de zwakke stee zijn ge
weest. Robert Sobels echter bleek niet de
ideale vertolker. Hij kreeg geen tragische
allure, ook al trachtte hij die op te roepen.
Zijn antagonisten, de blinde dwaas (Bob
Goedhart), Jozef van Ramah (Bob Ver-
straete) en tenslotte ook zijn vertrouwens
man Longius (Harry Bronlc) bereikten een
veel sterker, een echter resultaat. Vooral
Verstraete muntte uit door een sobere
waarachtigheid, Goedhart vertolkte het
hart van de dichter, Harry Bronk had een
fraaie monoloog, zelfs al was die iets te
sterk aangezet. Men onderkende trouwens
in dit spel meer sterke aanzetten, waarmee
regisseur Max Douwes de zwakke plaatsen
in de dramatische constructie probeerde te
overspelen zonder dat hij ze helemaal kon
verbergen. De dichter overstemde aan
vankelijk nog te veel de dramaturg. De
werkelijke kracht van het spel lag meer
naar het einde, al droeg de Pilatus-figuur
daartoe ten# onrechte het onnodige bij.
Max Douwes had de vertoning met veel
zorg geregisseerd, bracht de saillante mo
menten goed aan ons over, maar kon niet
verhinderen dat de enscenering niet aan
sloot op de „massa". Het werd nu een be
perkt Joods „onder onsje" in tegenstelling
tot het beeld, dat de schrift oproept. De
ruimtewerking was niet suggestief. Daar
door viel het effect der reconstructie van
de rechtspraak van Pilatus tegen.
In het programma vooraf zagen wij een
zeer interessante, zij het wel wat lange
documentaire over het werk der wereld
gezondheidsorganisatie. Ds. Okke Jager
verzorgde de dagsluiting met een ruim ge
bruik van vergelijkingen, die ons met, de
neus bovenop zijn feitelijkheden en 'dus
zijn prediking drukken. Wel wat tegen
de actualiteit in was, dat „Achter de tra
lies" zich nog afspeelde in de sneeuw
Bceldscliermer
Advertentie
VACANTIE op t WATER
IJl
li
Passiespel op
Goede Vrijdag
In het K.R.O.-programma van vrijdag
zal een radiobewerking worden uitgezon
den van het passiespel van pater Jacq.
Schreurs: „Van Gabbatha naar Golgotha",
zoals dat ook dit jaar door de Tegelse ge
meenschap onder leiding van André Thijs-
sen zal worden opgevoerd. De opnamen
hebben plaats gevonden in de traditionele
speelruimte, „De Doolhof" te Tegelen.
Johannes-Passion
In het avondprogramma van Goede Vrij
dag zendt de K.R.O. de Johannes-Passion
van J. S. Bach uit. De uitvoerenden zijn
Annette de la Bije, Wilhelmina Matthès,
Han Le Fèvre, Simon van der Geest, Aad
de Rijk, Henk Dorel, Hans van der Leeuw,
instrumentale solisten, het Klein Omroep
koor en het Radio Kamerorkest. De uit
voering staat onder leiding van Roelof
Krol.
„Jesaja is mijn naam"
Het bekroonde luisterspel „Jesaja is mijn
naam" van Hans Berghuis zal uitgezonden
worden in het K.R.O.-programma van
zondag 10 april. Dit poëtische spel is ge
baseerd op het Bijbelverhaal over de pro
feet Jesaja, die koning en volk van Juda
bezweert tot inkeer te komen, want de val
van Jeruzalem is nabij.
Johan Schmitz vertolkt de rol van Je
saja; Willem Tollenaar regisseert.
la, de nieuwste modellen en de
laatste mode vindt u bij CENTRA,
uw warenhuis in Haarlem. Dames-
en Herenmode, Radio, T.V., rij
wielen, wasmachines, meubelen,
stofzuigers, bedden enz. reeds
vanaf 3per week bij
Kennemerpiein 1, tel. 19373, Haarlem
(Grote witte gebouw, achter N.S. Station)
„Zwart en Wit"-expositie
in „In 't Goede Uur"
Het tijdschrift Zwart en Wit voor teke
ningen komt na afwezigheid van ongeveer
drie jaar opnieuw uit bij M. J. Portielje
te Amsterdam. Ter gelegenheid hiervan
worden de oorspronkelijke tekeningen (een
dertigtal) van 9 april tot 1 mei geëxpo
seerd in „In 't Goede Uuur".
De medewerkenden zijn onder andere
Kees Andréa, Henk Broer, H. Fiedler,
Frans Hollaardt, Lex Metz, Oey Tsjen Sit
en Kristians Tony. Zwart en Wit ver
schijnt twee maal per jaar.
DE NEGEN' MUZEN
Tournee R.Ph.O. Het Radio Philhar-
monisch Orkest is uitgenodigd, om van 1
tot en met 24 maart 1961 een concert
tournee te maken door West-Duitschland
en Zwitserland. De concerten zullen onder
leiding staan van de dirigenten Bernard
Haitink en Jean Fournet. Onder meer zal
worden geconcerteerd in de plaatsen Dus-
seldorp, Hannover, Hamburg, Bremen.
Stokowski. De bekende Amerikaanse
dirigent Leopold Stokowski heeft woens
dag bekendgemaakt dat hij zich aan 't ein
de van 't komende muziekseizoen (1960-61)
zal terugtrekken als leider van het sym
fonie-orkest van Houston. Hij is thans
vier jaar leider van dit orkest.
in kwaliteit de BAAS
Met een routinebeweging liet de burge
meester van Tilburg een maand of vier
geleden zijn voorzittershamer voor zich op
tafel neerkomen en sprak: „Het voorstel
is met algemene stemmen aangenomen."
Voor de dertigjarige K.R.O.-regisseur
Wim Bar3' waren die woorden van gedenk
waardig gehalte. Vanaf dat moment was
hij reeds op papier directeur van de spik
splinternieuwe schouwburg, waaraan men
in Tilburg al aan het bouwen was. Op 1
april van dit jaar verdwijnt hij definitief
uit de Bussumse televisiewereld. Goedbe
doelende collega's, die in die eerste dagen
van zijn vertrek hoorden, trokken een
pijnlijk hoofd en riepen geti-offen uit:
„Ach, nou is Bary verloren nou gaat
Bary zich in de provincie begraven!" Dat
mag dan gemeend klinken, maar het is
gelukkig niet waar men kan de gang
van een Bussumse regie-tafel naar een
Tilburgse directeurszetel toch moeilijk een
teraardebestelling noemen, zelfs niet in
overdrachtelijke zin. Zo denkt Wim Bary,
die de eerste dagen na het nieuws wat
wazig rondliep, er ook over. „Natuurlijk,
ik ga hier niet weg zonder weemoed
ik ben altijd met hart en ziel aan tele
visie bezig geweest, 't Is zuiver creatief
werk, hè- en m'n nieuwe baan zou je kun
nen omschrijven als „recreatief" en dal
is een héél verschil. Ik hoop, dat 't me
daar allemaal zó zal opslokken, dat ik
geen tijd heb om heimwee te krijgen. Wat
me daar aantrekt, is dat ik iets van de
grond af moet opbouwen. Er is niemand,
die kan zeggen: hé, Bary, jongen, de vo
rige deed 't héél anders, doe jij 't ook
maar zo. Ik hou van organiseren, hè- in
de studio noemen ze me „de tank" - ik
wil altijd, dat het goed loopt, 't moet lék
ker gaan. Zo moet 't met die schouwburg
ook; iets opbouwen, een tien-jarenplan ma
ken, organiseren, mensen trekken, dat
lokt me ontzaglijk."
Wim Bary laat bij de K.R.O. dal mag
zonder enige overdrijving gezegd worden
een gapende leegte achter. De uit Ca
nada teruggekeerde oud-acteur en televi
sie-regisseur Wim Hart mag dan de ge
lederen in het lichtere genre komen ver
sterken voorlopig zal een dramatische
regisseur van Bary's formaat nog op zich
laten wachten. Misschien zal hij in de zo
mermaanden nog eens een dramatische
produktie ter hand kunnen nemen en ook
de godsdienstige uitzendingen („dat is niet
van: oh, dat doen we wel effe.)blijft
hij regisseren, maar daarmee is voor hem
de tv-kous af. „Ik denk er maar niet te
diep over na anders ga ik het zó ver
schrikkelijk jammer vinden," zegt hij
voorzichtig, want als je een korte, maar
stormachtige en succesvolle carrière achter
je hebt. die bovendien nog een gouden toe
komst biedt en je stapt dan zomaar over
op iets, dat eigenlijk nog een beetje duister
en ongrijpbaar is, dan is dat een heel
breekbaar besluit. „Misschien krijgt mijn
schouwburg wel een eigen gezelschap. Er
opereren veel Duitse groepen in het zuiden.
Op die manier laat je de mensen daar van
hun eigen kunst vervreemden. Net
als met televisie," zegt hij, want ten
slotte kruipt het bloed toch, waar het niet
gaan kan. „Toen het zendernet nog niet
zo" goed-tn mekaar zat en ze in het zui-
H
den eigenlijk alleen maar naar Duitsland
konden kijken. Toen wij tenslotte ook be
reikbaar waren, kwamen we er evenmin
aan te pas
Zijn benoeming tot directeur betekent
een terugkeer naar de toneelplanken, zij
het dat hij langs een wat ongebruikelijke
weg terugkeert. Als jongen, de zoon van
een Friese lederfabrikant, proefde hij
voor het eerst die merkwaardige toneel
sfeer van dichtzoevende gordijnen, op-
waaierend applaus en de stoffige lucht van
de planken op het geïmproviseerde po
dium van een Amersfoortse kostschool.
Ondanks aanvankelijk bezwaren van zijn
ouders was het dan ook geen wonder, dat
hij na zijn schooltijd bij de toneelgroep
van Anton Sweers terechtkwamen na ja
ren van zwoegen en ploeteren in achter-
zaaltjes van plattelandseafés en patro
naatsgebouwen toetrad tot de Nederland
se Comedie. Schoorvoetend had het nog
onbekende televisie-medium toen al van
zich laten horen. Hij waagde de sprong
ook toen al meewarig nagestaard door
talloze collega's en werd na een ver
rukkelijke opleidingstijd bij de B.B.C. in
Lenden regisseur bij de K.R.O. „Ik heb
fijne dingen mogen doen. „Jeanne d'Arc"
bij voorbeeld en „Het lege graf". „Het
geheim van dr. Gerbrand", dat in een
enquête tot het beste tv-spel van het jaar
werd uitgeroepen, had naar mijn ge
voel niet zoveel te betekenen. Maar
't ging er net als die doktersromans in
als koek. Nou moet ik erbij zeggen, dat
De radio geeft zaterdag
HILVERSUM I. 402 m. 7.0O—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde muz. 7.30 Voor
de jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en over
weging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de
vrouw. 10.00 Voor de kleuters. 10.15 Franse lied
jes. 10.30 Ben je zestig? 11.00 Voor de zieken. 11.45
Gram. 12.00 Middagklok - noodklok. 12.03 Lichte
muz. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Gram.
12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Vijftien jaar geleden,
praatje. 13.20 Nieuwe gram. 13.30 Lichte muziek.
13.50 Voor de jeugd. 14.00 Vocaal vrouwen-ens.
14.20 Kunstkroniek. 14.50 Gram. 15.15 Franse les.
15.30 Voor de jeugd. 18.00 De schoonheid van het
Gregoriaans. 16.30 Amus.muz. 16.50 Sporeperiscoop.
17.00 Voor de jeugd. 18.00 Lichte muz. 18.15 Jour
nalistiek weékoverz. 18.25 Gram. 18.45 Vragen-
beantw. 10.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Zang. 19.30
Radio-filharm.orkest en solist. 20.20 Lichtbaken.
20.30 God aan de grens (VI). hoorspel. 21.10 De
knipperbol. praatje. 21.20 Gram. 22.15 Het loon-
beleid. praatje. 22.25 Boekbespr. 22.30 Nieuws.
22.40 Voor de jeugd. 23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor u en uw gezin,
praatje. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 Gram.
VPRO: 10.00 Samen thuis, lezing. 10.05 Morgen
wijding. VARA: 10.20 Huishouden in het publiek
en dat tien jaar lang!, lezing. 10.30 Gevarieerd
piogr. 11.35 Cello en piano. 12.00 Lichte muz. 12.30
Land- en tuinb.meded. 12.33 Nieuwe gram. 13.00
Nieuws. 13.15 Instrum. kwintet. 13.40 Act. sport
nieuws. 14.10 Voor de jeugd. 14.45 Jazzmuz. 15.10
Harmonie-ork. 15.35 Het socialisme in deze tijd.
lezing. 15.50 Gram. 16.40 Boekbespr. 17.00 Jazz
muz. 17.30 Weekjournaal. 18.00 Nieuws en comm.
18.20 Pianospel. 18.30 Muziekkiosk. 19.00 Artistieke
staalkaart. VPRO: 19.30 Passepartout, praatje.
19.40 Christus. Zijn leerlingen en de mensen, le
zing. 19.55 Deze week. praatje. VARA: 20.00 Nws.
20.05 Gevar. progr. 21.15 Gram. 21.30 Jazzmuziek.
22.30 Nieuws. 22.40 Soc. comm. 22.55 Oude gram.
23.15 Amus.muz. 23.45 Gram. 23.55 Nieuws. 24.00—
1.00 Jazzmuziek.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.30 Weerbericht. 12.35 Gesproken
aperitief. 12.45 Fragm. Wienerblut, operette. 13.00
Nieuws. 13.05 Volksmuziek. 13.15 Radio-almanak.
14.30 Journ. 15.00 Accordeonspel. 15.15 Bulgaarse
volksmuz. 15.45 Accordeonspel. 16.00 Gram. 17.00
Nieuws. 17.10 Dagklapper en lit. kal. 17.20 Liturg,
gezangen. 17.30 Gram. 17.45 Engelse les. 18.00
Pianorecital. 18.30 Voor de soldaten. 19.00 Nieuws.
19.40 Gram. 20.00 Omr.ork. en sol. 21.00 Filmmuz.
21.15 Amus.muziek. 22.00 Nieuws. 22.15 Verzoek-
progr. 23.00 Nieuws. 23.05 —24.00 Gevar. muziek.
T elevisieprogramma
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Wéèkoverz. VARA: 20.30 Act. 20.45
Muzikaal programma. 21.20 TV-biografie.
VOOR ZATERDAG
KRO: 17.00 Voor de jeugd. NTS: 20.00 Journaal
•vceroverz. KRO: 20.20 Documentair Missie-
de vaderlijke handen van Jan Castelijns
me erg vrij hebben gelaten. Ik kon veel
experimenteren. Toch zou de K.R.O.-tv
wat meer allure moeten hebben we
zijn d'er nog lang niet", verzucht hij.
Zijn vrouw is al dagen in de weer met
het provisorische plattegrondje, dat ze van
hun nieuwe huis in Tilburg tekende.
Kruisje voor de tafel, rondje voor de
bank. streepje voor het dressoir..en het
televisietoestel? „Ik weet het niet", zegt
ze bezorgd. „Dit toestel blijft hier 't is
van de K.R.O. En nu hij opeens schouw
burgdirecteur wordt, weet ik echt niet
waar we 'n nieuw toestel neer moeten
zetten
4647. Bij de boerderij stond, tegen de muur, een grote ton. Daar was Rom al
'n paar maal voorbij gelopen, maar hij had er niet aan gedacht, eens even in die
ton te kijken.
Hij meende, dat er water in zat, omdat 't een regenton ivas; maar daar vergiste hij
zich in, de ton was leeg.
Leeg? Nee, dat ook weer nietEr zat wel iets in, al was dat geen water. Toen hij
voorbij ivas, ging voorzichtig het deksel naar bovenen Mioe gluurde giechelend
door die spleet naar buiten! Ja, hier zal ze
DOOR
WILLIAM
IRISH
We hebben beneden een jamsession. Kom je ook?
Ze liet haar arm teleurgesteld naast haar stoel bunge
len. Iedereen was opgestaan en verdrong zich bij de
kelderingang ergens aan de achterzijde.
Nee, blijf bij me, smeekte ze, terwijl ze hem
probeerde te grijpen. Je moet het nog afvertellen.
Hij was echter al opgestaan.
Kom mee, dit wil je beslist niet missen, meisje.
Speel je nu wérkelijk iedere avond niet genoeg?
Ja, maar dat is voor mijn broodje. Dit doe ik voor
mijn plezier. Je zult wal horen!
Hij zou haar gewoon hebben laten zitten. Dat be
greep ze direct. Die jam-session oefende een groter
aantrekkingskracht op hem uil dan zij. Ze stond dus
ook maar op en liep achter hem aan de smalle ste
nen trap naar de kelder af. Het was een groot ver
trek en de muziekinstrumenten stonden er al. Die had
den ze kennelijk al meer gebruikt. Zelfs een vleugel
stond er. Van het plafond bungelde een kale lamp,
maar hier en daar stonden ook nog enkele in flessen
gestoken kaarsen. Middenin de kelder stond een grote,
kale houten tafel. De flessen gin zetten ze erop neer.
Ze telde bijna evenveel flessen als mensen. Eén van
hen spreidde een bruin stuk pakpapier op tafel uit en
legde er een stapel sigaretten op. Iedereen kon er van
roken. Ze wai~en niet van het soort, dat boven gerookt
werd. „Reefers" werden ze genoemd.
De deur werd gesloten en op slot gedaan, zodra zij
en Milburn binnen waren, zodat ze niet gestoord kon
den worden. Zij was het enige meisje in dit mannen-
gezelschap.
Er stonden enkele kisten en vaten om op te zitten.
Een klarinet trilde weemoedigde waanzin was
begonnen.
De volgende twee uren waren in de ogen van het
meisje een soort Dante's Inferno. Ze wist dat zodra
het voorbij zou zijn, ze zich niet meer zou kunnen
voorstellen, dat ze het had meegemaakt. Het was niet
de muziek, die was goed, voortreffelijk zelfs. Het was
't schimmenspel van hun schaduwen, zwarte vlekken,
die tot het plafond toe reikten. Het was de uitdrukking
op hun gezichten: bezetenheid, demonische vervoe
ring. Het was de gin en het waren de marihuana-siga-
retten. die de atmosfeer vervulden met een dronken
makende damp. Het was het onbeheerste, dal in hen
gevaren was, zodat ze nu en dan vluchtte naar een
hoek van het zaaltje of op een kist klom, beide voeten
hoog opgetrokken. Enkelen kwamen nu en dan vlak
bij haar staan en dreven haar naar de muur toe, om
dat ze de enige vrouw van het gezelschap was. Ze
bliezen pal naast haar oor, maakten haar doof en
verwarden haar kapsel. Angst overviel haar steeds
weer. Kom, ga op de tafel staan en dans! Dat
kan ik niet! Ik weet niet hoe! Je hoeft het niet
met je voeten te doen. Doe het maar met iets anders
dat je hebt. We zijn vrienden onder elkaar.
Liefste, dacht ze, terwijl ze trachtte te ontkomen
aan een saxofoonspeler, die de achtervolging ten slot
te maar opgaf. Liefste, ik moet heel wat voor je
verduren. Ze slaagde erin de hoek te bereiken, waai
de drum stond. Ze greep zijn driftig in beweging zijn
de armen en drukte ze lang genoeg naar beneden om
zich verstaanbaar te maken. Cliff, breng me naar
buiten. Ik hou het niet langer uit! Heus, ik kan het
niet meer. Ik ga anders zo dadelijk nog van mijn stokje.
Hij was reeds half verdoofd door de marihuana.
Dat zag ze aan zijn ogen.
Waar zullen we heen gaan? Mijn kamer? Ze
moest wel „ja" zeggen. Ze begreep dat hij alleen in
dat geval weg wilde gaan.
Hij stond op en liep achter haar aan naar de deur.
Hij stond niet meer al te vast op zijn benen. Hij kreeg
de deur ten slotte open. Ze holde naar buiten alsof
ze met een katapult was weggeschoten. Hij volgde
haar. Kennelijk kon hij weggaan als hij daar zin in
had, zonder iets te zeggen, zonder te groeten. De an
deren schenen nauwelijks op te merken, dat hij ver
dwenen was.
Toen de deur weer gesloten werd, was de koortsach
tige herrie op slag verdwenen. De plotseling ingeval
len stilde deed het eerste moment vreemd aan.
Het restaurant was donker en leeg. Slechts ergens
achterin de zaal brandde een eenzame lamp. Toen ze
ten slotte op straat stond, steeg de frisse lucht haar
als het ware naar het hoofd. Het was hier buiten koel,
fris en helder na dat met rook en walm bezwangerde
vertrek onder de grond. Ze leunde tegen een muur en
ademde enkele keren diep. Hij deed er iets langer over
om buiten te komen en rommelde nog wat aan de deur.
Het was langzamerhand vier uur geworden, maar
het was nog donker en de stad om haar heen sliep
nog. Even werd ze overvallen om er vandoor te gaan,
om weg te vluchten van hem en alles maar op zijn
beloop te laten. Ze had hem gemakkelijk kunnen ont
lopen. Hij was niet in de conditie om een achtervol
ging in te zetten. Ze bleef staan, passief.
Ze had in haar gedachten een foto op haar kamer
gezien. Dat was het eerste, waar haar oog op zou
vallen als ze thuis zou komen.
Plotseling stond hij naast haar. Haar kans om te
vluchten was voorbij.
Ze gingen met een taxi. 1-Iet was een rij oude hui
zen die in flats was veranderd. Op iedere etage één.
Hij nam haar mee naar de tweede verdieping, deed
de deur open en draaide het licht aan. Het was een
sombere kamer. Een versleten houten vloer, die ge
beitst was, een hoog plafond, smalle ramen. Het was
niet een plaats om 's nachts om vier uur voor het
eerst te komen. Met wie dan ook. En zeker niet met
hem.
Ze huivei-de even en bleef vlak bij de deur staan.
Ze deed alsof ze niet zag, dat hij de deur zorgvuldig
op slot deed. Zo helder mogelijk moest ze blijven den
ken en ze moest waakzaam tot het uiterste blijven.
Iedere gedachte aan de gesloten deur zou haar maar
afleiden. Nee, het was het beste om daar maar niet
aan te denken.
Hij was tenslotte klaar met het afsluiten van de
kamer.
Doe je jas toch uit, zei hij.
Nee. ik houd hem liever aan, zei ze nuchter,
Ik heb het koud. Ze moest haast maken.
Wat ben je van plan? Blijf je daar soms staan
Neë, antwoordde ze enigszins afwezig, Nee, ik
blijf hier niet staan.
Ze zette één voet voorzichtig voorwaarts gelijk een
schaatsenrijdster, die het ijs wilde proberen.
Ze bleef intussen rondkijken, wanhopig zoekend rond
kijken. Wat moest haar aanknopingspunt zijn? Soms de
kleur? Ja, dat was het: de kleur! Oranje! Ze moest
iets ontdekken, dat oranje gekleurd was.
Waar sta je naar te kijken?, zei hij knorrig. Het
is een gewone kamer, niets bijzonders. Of heb je soms
nog nooit een kamer gezien?
Ten slotte vond ze het. Een goedkope lampekap aan
het andex-e einde van de kamer. Ze liep er heen en
stak de lamp aan. Een ronde lichtvlek verscheen op
het plafond. Ze legde haar hand op de lamp en keer
de zich naar hem om.
Ik vind dit een prachtige kleur. Hij reageerde niet.
Je luistert niet naar me. Ik zei dat dit mijn
lievelingskleur is Dit keer keek hij haar vrij suffig
aan.
Wat wil je daarmee zeggen?
Ik wou dat ik een hoed van deze kleur had.
Ik zal er één voor je kopen. Morgen. of overmor
gen.
Kind, zo iets, dit bedoel ik.
Ze pakte de lamp op en hield de kleine voet naast
haar gezicht. Ze draaide zich naar hem om, zodat
het leek alsof ze oranje licht uitstralend hoedje op had.
Kijk eens goed naar me. Heb je al eens iemand
met zo'n soort hoed gezien? Doet dit je niet aan iets
denken?
Hij knipperde enkele keren met de ogen gelijk een
wijze en plechtige uil
Toe, kijk nu eens goed, zei ze smekend. Ja,
blijf zo naar me kijken! Je hei-innert je het heus wel
als je maar wilt. Heb je nooit iemand in de zaal
zien zitten, helemaal vooraan, precies op de plaats,
waar ik vanavond zat, die een hoed van deze kleur
droeg?
O, zei hij afwezig, Daar kreeg ik die vijfhon
derd dollar voor.
Toen sloeg hij plotseling de rechter hand voor de
ogen.
Ja, maar ik mocht dat niemand vertellen!
(Wordt vervolgd)
Advertentie
De ene keer zogenaamd om een
brief te posten, dan voor een be-
spi-eking bij een collega. Maar het
kwam hier op neer. dat ik bijna
elke avond alleen thuis zat. Ik
peinsde natuurlijk naar de eigen
lijke reden, want dat brievenposten
en die besprekingen waren wat TE
gezocht. Wat denkt u Ik liet on
gemerkt de stalenboeken van Bak-
ker's Behang in de Cronjéstraat 135
komen, zocht er het mijne uit (wel
wat moeilijk, want er zaten maar
liefst 600 vei-schillende dessins in)
liet de boel behangen enhet
wonder was geschied. Mijn mijn is
nu practisch elke avond thuis; hij
vindt nergens die gezelligheid,
zegt hij.
MENSEN IN ROME (Van Loghum Sla
terus, Arnhem) is het derde fotoboek
van Nico Jesse in diens reeks portretten
van mensen in wereldsteden, waarvoor dit
maal Bertus Aafjes de verklarende tek
sten leverde. Net als in zijn tweede foto
boek „Mensen in Londen", geeft Jesse ook
hier weer wat teveel van het goede, maar
te weinig karakteristieks. Slechts onge
veer de helft der foto's, opnamen in klei
ne eethuisjes, van het gezinsleven-op-straat
in Trastevere, de aapjeskoetsiers en derge-
1 ijken zijn werkelijk typerend voor
Rome en de Romeinen: de overige foto's
hadden evengoed in elke andere wereld
stad gemaakt kunnen zijn. Overigens valt
er hier en daar op de techniek ook wel
iets af te dingen: sommige foto's zijn be
paald storend onscherp en/of te „hard"
afgedrukt, zonder dat daar een waardeer
bare winst aan stemming tegenoverstaat.
Men krijgt sterk de indruk, dat Jesse, wel
licht uit tijdnood, min of meer lukraak
zoveel mogelijk platen bij elkaar geschoten
heeft, waaruit bij de eindselectie dan wel
een harmonisch geheel gemaakt zou kun
nen worden. Het peil van zijn eerste boek,
„Vrouwen in Parijs", heeft hij in dit nieu
we album zeker niet bereikt.
