Kwitanties waren de zwakke schakel
in de organisatie van het N.S.F.
W-IS..
mi,
De ZfoAtëma*t. van het
P. v. d. A. hekekelt militair
beleid i.z. Nieuw-Guinea
Neo-
Silvikrin
I960
Ook Nederlanders in Australië
herdenken gevallenen op 4 mei
Diefstal van koffers bracht velen
op de rand van de dood
MOLENDIJK - dameskapper
5
Zij namen ook deel aan Aus tra lie's
nationale processie op 25 mei
Engelse soldaten wegens
diefstal aangehouden
NW draagt standbeeld
aan gemeente Amsterdam
over
VERLIEST U HAAR?
Grijp dadelijk in met
Franse onderscheiding
Bloemenhulde per cheque
DINSDAG 3 MEI I960
(Van onze Amsterdamse redacteur)
Er was een zwakke schakel in de organisatie van het Nationaal Steun
Fonds, maar een noodzakelijke schakel: de kwitanties. Iedereen, die geld
kreeg uitgekeerd, diende daarvoor zijn handtekening te zetten, opdat na
de oorlog verantwoording kon plaats hebben. Dat kwitantiesysteem stuitte
vanzelfsprekend op veel weerstand. Men vreesde terecht, dat er moeilijk
heden zouden ontstaan als de Duitsers onverhoopt deze bewijsstukken in
handen zouden krijgen. Walraven van Hall hield voet bij stuk. De kwitan
ties waren de enige methode om fraude te voorkomen en tegenover de
begrijpelijke vrees voor de Duitsers stelde hij, dat het voor de bezetter
ondoenlijk zou zijn tegen alle ondersteunden maatregelen te nemen.
De kwitanties gingen na geboekt te zijn naar een accountantskantoor te
Amsterdam, waar ze in koffers werden bewaard. Nadat dit kantoor ge
vorderd werd, werd dit archief ondergebracht bij een broer van de ac
countant. Zo lagen, begin september '44, de kwitanties - naar men dacht
veilig - opgeborgen op de zolder van een kantoorpand aan het Waterloo-
plein. Groot was de ontsteltenis, toen op een dag werd ontdekt, dat vier
koffers waren verdwenen.
Het verhaal van
de vier koffers is dat
van de spannendste
en meest hachelijke
situatie, waarin net
N.S.F. is geraakt. De
koffers waren weg
en de brief kwam.
Een dreigbrief, waar
in ondermeer stond:
«r*
iSi
.Tc? K
iÖ X
K
„Indien u er prijs op
stelt deze koffers Él fMc till
lledige inhoud 2.1. ftë/rr'/vs
Wf i.
jf, tV OP Cut- Ct-/ Öy IHJli 3"O
O
ka/Us fo,*" ijsm
I iff.iw) f/| WkditèteA&i tjt%- ut. wtsé
ff Hi/pw /p-f-z-liuïyï'yz
15 Hium 'U. tziirr
,.jJHm,éètt
met volledige
wederom terug te
ontvangen, delen wij
u mede, dat wij hier
voor een losprijs van
50.000.vragen. De
heer Van R. moet
zich morgen, dins
dagmiddag om 3 uur
(alleen) in café ..De
Roode Leeuw" be
vinden en bij de por
tier afspreken aan
welke tafel hij zich
bevindt, teneinde on
ze onderhandelaar
aldaar te woord te
staan". Dat was op 4
september 1944. Van
Hall nam een Rotter
dams inspecteur van g»
politie in de arm, |:T*
die als chef van de ■L LJU --
deeghoof5sttderterk- M Lm* *f«
zaam was. Deze man, Jfm a/A(V. ftAl/fvUx
bekend als „Donia"
heeft het verhaal van
de vier koffers uit
vt.rff
van professor mr. P. pJ.fKv.fföfffft. yoy öSffr
Sanders, waarin de /„yjf, %hMp 4*
N.S.F. staat beschre-
ven. De kwestie was fhk/OOP J.4. Sf?77J
vooral zo pijnlijk. A J ~.J L' fa "vT".
omdat
'j
MJ too 7vt.*j*UA.Ci-hifi
ff*/' J/c. 4- 4- Z AZ- nofoiS50.%/v /op
IffW A/ Xj.Up^eL* ftA </%e>S t>ï
tpfio X.U-4.Pufid.L &jt/ tilt
M L.» S ff t*A*Sl
WT'
%S. i
-+*3* <A. 3 ./o.'at'
fil&ALiU* fiuitxi. fv /it
'tf. l'Jii t/v,
$0.
Sje iï'oojjlo
HJ Z
SPO y /ÜA+h,* h> 'do A
/O O A A AU h.
/Af*
Ofif
yjft
JOAjt
Zoe%
W»
jte
fg
/O O A. t/t*- Co A £j
/f A /Sèj A 'YAwfyf
?lm fjAltvUx
'n' iff /Sa7-/jf/ ft-li oUio2
t- ff 46. j,O 4/. /VC O IS /il
'n f A MS£. JoA/fA 1 IA/8
de^ dreig- '/f x-fdv fht, ftfUPutM, 4*s%4 P OfX Co '/O
brief werd gezegd, Hi 'Mi /O 00 4*. Ivéaéo Of J/, /r.f. zz
dat bij het niet vol- SI Ja. êót/m/f #*/7f?
doen van het losgeld
de koffers plus de
namen van de N.S.F.-
figuren bij de Duitse
worden ingeleverd.
So si*
instanties zouden
„Textieldiefsial"
du 4' V y
So*
Aanvankelijk was de zaak in handen
gegeven van de inlichtingendienst, die
echter zo weinig doortastend optrad, dat
de bewuste dinsdagmiddag verstreek zon
der dat men iets verder was gekomen.
„Donia", een verzetsman stelde voor een
textieldiclstal bij de bewuste firma op
het Waterlooplein te ensceneren en de
personeelsleden, die voor de inbraak in
aanmerking kwamen door vertrouwens
mannen van de politie te laten arreste
ren en verhoren. Omdat de Amsterdamse
politie niet meer over auto's beschikte en
de illegaliteit wel, zorgde Donia zelf voor
de arrestatie van de twee meest afgele
gen wonende personeelsleden. Hij bracht
hen naar het hoofdbureau van politic en
verhoorde hen uitputtend, zonder echter
iets wijzer te worden. „Donia" liep hier
bij grote risico's, want hijzelf werd dooi
de SD gezocht en de kans was uiteraard
groot, dat hij op het hoofdbureau door
een NSB-politieman zou worden herkend.
Tweede brief.
De samenwerking met de politie vlotte
niet erg. Enige dagen later kwam er op
nieuw een dreigbrief, waarin een kwitan
tie uit de gestolen koffers was bijgevoegd.
In de brief stond, dat het geld nu des
middags om 2 uur moest worden betaald
op de hoek van de Rijnstraat en Jozef
Israelskade. Donia besloot de zaak nu
zonder hulp van de politie op te knap
pen. Besloten werd op de afgesproken
plaats een lege enveloppe te overhandi
gen. Er verscheen echter niemand. Het
geluk wilde echter, dat één van Donia's
medewerksters in de omgeving een man
had zien lopen, die vroeger bij de firma
op het Waterlooplein werkzaam was ge
weest.
„Arrestatie"
Donia liet er geen gras over groeien
en besloot de man nog dezelfde avond
te arresteren. Als voorzorgsmaatregelen
zorgde hij voor een kelderruimte aan de
Prins Hendrikkade om de man te kunnen
verhoren en voor een winkelpand aan de
Prinsengracht, waar de koffers eventueel
konden worden gebracht. Om 10 uur 's
avonds ging hij naar het Singel, waai
de gesignaleerde man woonde, samen met
zijn medewerker Keven, die later door
de Duitsers werd gefusilleerd, en een der
de. Dit tijdstip was gekozen, omdat het
sperr-tijd was en dus iedereen thuis
moest zijn. Hoewel de vrouw des huizes
ontkende, dat haar man thuis was, bleek
hij in de kamer te zitten. Donia sommeer
de hem mee te gaan. Hij deed zich voor
als Nederlandse politieman, die voor de
SD werkte. Het tumult, dat de huisgeno
ten maakten en het naar buiten stromen
de licht zorgden even voor een kritiek
moment, omdat dit de aandacht van Duit
se patrouilles had kunnen trekken, temeer,
omdat de auto, die voor de deur stond,
niet van papieren was voorzien. De man
Een pagina uit het register des geslo
ten leningen. Rechts staan de aandui
dingen van de geleende bedragen. Een
kruisje betekent 1.000,De boven
ste boeking houdt dus in, dat een aan
deel van j 1000 van de n.v. Jodium-
jabriek „Gedengan" no. 21 beschoiLwd
moet worden als kwitantie voor een
bedrag van 5.000,geleend aan het
Nationaal Steunfonds. (Foto afgestaan
door Rijksinstituut voor Oorlogsdocu
mentatie)
werd echter meegenomen en in de auto
geblinddoekt. Donia zei de chauffeur, dat
hij naar het SD-kwartier in de Euterpe-
straat moest rijden. Deze begreep, dat hij
naar de Prins Hendrikkade moest gaan.
Verhoor.
In het pand Prins Hendrikkade werd
eerst wat Duits gesproken om de arres
tant nog meer de indruk te geven, dat
hij in het gebouw van de SD was.
Bij zijn verhoor liet „Donia" doorsche
meren, dat het erg dom van hem was, dat
hij de koffers niet terstond aan hem, lid
van de Duitse politie, had overgedragen,
en dat hij er heel dwaas aan had ge
daan om voor eigen rekening te gaan
chanteren, waarop de man zei, dat hij
„wel voor de Duitsers wilde werken".
Hij gaf tenslotte toe, dat de koffers wa
ren opgeslagen bij een vriend aan de
N. Z. Voorburgwal, wiens huisnummer hij
niet wist.
Duitse hulp
Na een vergeefse tocht werd de man
opgehaald om het huis aan te wijzen,
waarna hij weer naar de Prins Hendrik
kade werd teruggebracht en onder bewa
king gezet. Terug op de N. Z. Voorburg
wal werd op het bewuste adres aange
beld. maar er werd niet opengedaan, on
danks schoppen tegen de deur. Juist toen
zij bezig waren de deur te forceren, pas
seerde een Duitse patrouille in uniform.
Donia was min of meer op een ont
moeting met de Duitse politic voorbereid.
Toen één der Duitsers hem vroeg
„Was ist los?" zei hij: „Hollandische
Polizei, bitte können Sie mir helfcn die
Tür zu öffnen?" Toen echter de deur
juist met gekraak openging, zei Donia:
„Danke schön" en dat het niet meer no
dig was, waarna de Duitse patrouille af
trok.
Koffers terecht!
Boven aan de trap zagen zij een man
in nachtgewaad, die bevend, nadat hem
een revolver onder de neus werd gehou
den, de plaats aanwees, waar de koffers
stonden. Omdat Donia er niets voor voel
de de man te arresteren, omdat het to
taal overbodig was hem mee te nemen,
zei hij hem onder vier ogen, alsof hij
hem wilde helpen: „Het is een geluk voor
je, dat de Duitse Sachbearbeiter, die bui
ten in de auto zit, niet weet, dat jij hier
bent, anders zou je worden doodgescho
ten. Ik zal wel zeggen, da' ie ontvlucht
bent. over het dak, maar ik zou me
maar niet laten zien, want de Duitse po
litie zoekt je voor die koffers en de Hol
landse voor chantage."
De koffers werden vervolgens naar de
winkel aan de Prinsengracht gebracht,
waarna de arrestant weer werd opgezocht.
Omdat deze niet mocht weten waar hij
was verhoord, werd besloten hem weer
in vrijheid te stellen op een plaats ver
verwijderd van de Prins Hendrikkade.
Het kofferverhaal in het boek van prof.
Sanders eindigt met de door Donia uit
gesproken zin: „Ik kon het niet over mijn
hart verkrijgen deze man gemakshalve te
liquideren."
„Smeer 'm"
Wij hebben namelijk tijdens een ont
moeting met deze verzetsstrijder verno
men, dat het wel degelijk in de bedoeling
lag de man neer te schieten. Donia en
één van zijn helpers brachten hem naar
de oever van het IJ. Geboeid stond de
dief en chantagepleger, die de grootste
misdaad op zijn geweten had, welke men
tegenover het N.S.F. kon plegen, aan de
wallekant op zijn executie te wachten.
„Jij schiet, ik zal het sein geven", flui
sterde Donia. Maar dat sein kwam niet.
Donia worstelde met een zware innerlijke
strijd. Tenslotte siste hij de geboeide toe:
„Smeer 'm". Als een opgejaagd dier
vluchtte de man in de duisternis. Na de
oorlog werd hij opnieuw gearresteerd. Hij
werd veroordeeld door het bijzonder Ge
rechtshof.
Donia, de naam, die in de Amsterdamse
verzetsgeschiedenis een bekende kiank is,
is een van de helden uit de bezettings
tijd, van wie vrijwel niemand de werke
lijke naam kent. Na de bevrijding keerde
hij terug naar Rotterdam, waar hij voor
de oorlog inspecteur van politie was. Als
een man, die slechts de lagere school
had bezocht en die zich in vrije uurtjes
voor het HBS-diploma bekwaamde, zag
hij er niet tegen op ondanks zijn veer
tigjarige leeftijd oude talen en rechten te
studeren. Hij vestigde zich nadien als ad
vocaat in Rotterdam en stapte enkele ja
ren geleden naar de handel over.
Over de stunt met de verdwenen kof
fers haalde hij de schouders op: „Och,
er is zoveel gebeurd en het illegale werk
was mijn beroep". Donia heeft het N.S.F.
voor een ramp behoed. Hij heeft zelf een
veilige bergplaats aan de koffers gege
ven. waar zij gebleven zijn tot na de be
vrijding, waarna de inhoud kon dienen
voor verrekening met het departement van
Financiën.
Advertentie
IIFORD
Weeg die compakte, robuuste kam
pioenscamera eens op de hand.
Bewonder zijn glanzend gepolijste
precisie-afwerking. Fantastisch, wat
een juweel!
Eén beweging van de „alles in een"
transporthefboom en de Sportsman
is weer klaar voor een nieuw
„altijd raak" schot.
De ontspanner in het camerafront ga
randeert opnamen zonder beweging,
extra grote „lijnkader" zoeker en een
enorm lichtsterke 2,8 lens.
U schat de Sportsman veel
duurder, zij kost maar
En natuurlijk in elke camera ILF0RD 's werelds beste film
NUTTELOOS EN DWAAS
Op een maandagavond in het Amster
damse Concertgebouw gehouden 1-mei
bijeenkomst van de Amsterdamse be-
stuurdersbond (N.V.V.) en de federatie Am
sterdam der P.v.d.A., heeft ir. H. Vos ge
sproken over de internationale economi
sche en politieke vraagstukken die wij,
aldus de spreker, tezamen moeten oplos
sen in deze steeds kleiner wordende we
reld. De taak in Europa is, te streven naar
economische en politieke eenheid ter wille
van onze welvaart, vrijheid en ter wille
van de wereldstructuur. Verder noemde
spreker het behoud van de vrede tussen
Oost en West en wel in zulk een vorm en
voor eer. zo lange periode dat in de com
munistische landen van binnenuit de de
mocratische levensvorm zich baan kan
breken, waardoor de oorlogsdreiging een
einde neemt.
Alles moet worden nagelaten, aldus
spreker, wat de verhoudingen tussen de
rassen of tussen de volkeren van verschil
lend ras kan verscherpen. Daarom, zij
(Van onze correspondent in Sydney)
Wanneer in Nederland herdenkingsbij
eenkomsten en processies naar de graven
der gevallenen in Wereldoorlog II en naar
de executieplaatsen worden gehouden ter
nagedachtenis van hen. die onder de bru
te bezetter het leven lieten, verwijlen de
gedachten van tienduizenden Nederlan
ders in Australië in het moederland.
Al sinds de eerste jaren van de grote
stroom van Nederlandse emigranten naar
Australië hebben Nederlanders hier de
wens geuit om, zij het op andere, maar dan
toch bevredigende wijze, bij te dragen tot
een plechtige herdenking van de gebeur
tenissen in de oorlogsjaren.
Van jaar tot jaar hebben in verschillen
de steden van Australië, met name: Syd
ney, Canberra, Melbourne en Perth, plech
tige kransleggingen plaats gehad, waar
aan zowel officiële vertegenwoordigers
van de Nederlandse overheid, als van de
Nederlandse gemeenschap zelf, deelna
men. In Canberra was het meestal de am
bassadeur der Nederlanden, die zich van
deze taak kweet, in andere steden de con
sul-generaal of consul.
Wat de Nederlandse verenigingen be
treft, was het in Sydney de vroegere voor
zitter der Netherlands Society in Sydney.
Piet Oomens, die onder de initiatiefne
mers voor de kranslegging behoorden. Nu
al sinds vele jaren wordt elk jaar aan de
vooravond van de bevrijdingsdag een
krans gelegd namens de Nederlandse ver
eniging bij het monument van de onbeken
de soldaat in Martin Place, Sydney (Ce
notaaf). Ook de Nederlandse voetbalver
eniging (Sydney Austral) doet dit. De con
sul-generaal der Nedei'landen legt een
krans namens de Nederlandse gemeen
schap. De gebeurtenis trekt altijd een gro
te schare belangstellenden.
Dit jaar zal de plechtigheid plaats heb
ben op 4 mei bij het oorlogsmonument in
Hyde Park. De Cenotaaf in Martin Place
is in het verleden namelijk, zo beweert de
Australische bond van oudstrijders, ge
bruikt voor politieke demonstraties (niet
door Nederlanders) en men wil dit vermij
den. Het oorlogsmonument in Hyde Park
is overigens een veel machtiger bouwwerk
en de plechtigheid komt daar, wat de
kranslegging betreft, veel beter tot uiting
dan bij de Cenotaaf.
De herdenking van de 4e mei valt in
Australië kort na de grote nationale her
denkingsdag. 25 april, A.N.Z.A.C.-dag,
waarop de landing van Australische en
Nieuwzeelandse troepen in Gallipoli in
1915 wordt herdacht. (Deze landing werd
een catastrofe. Na acht maanden bloedi
ge strijd trokken de geallieerde legers te
rug en de Australiërs lieten dertigduizend
doden achter en hadden 20.000 gewonden).
Deze dag nu is uitgegroeid tot 's lands
grootste nationale dag, die meer tot de
harten van het volk spreekt dan de dag
van de stichting van Australië (26 januari
1788) of de ontdekking van Australië door
kapitein Cook (20 april, 1770).
De man in de straat weet nauwelijks
waarom Australië-dag wordt gevierd (26
januari) maar iedereen, klein en groot,
weet wat ANZAC betekent (Australia and
New Zealand Army Corps).
Bij de demonstratie, die elk jaar op 25
april wordt gehouden lopen dichte rijen
oud-strijders uit beide wereldoorlogen mee
en zelfs nog deelnemers aan de boeren
oorlog in Zuid-Afrika. Muziekkorpsen mar
cheren mee met marsmuziek. Alle wape
nen zijn vertegenwoordigd. De diepste in
druk maakt de optocht, van oorlogsinvali
den in taxi's en andere gratis ter beschik
king gestelde auto's.
Wanneer de half miljoen toeschouwers
langs de weg de tienduizenden, die in rijen
van vier, zes, acht. of twaalf, door de stra
ten marcheren, toejuichen, dan gebeurt
dit omdat men intuïtief beseft, dat in hen
de vrijheidsgedachte zich representeert.
Australië heeft daarvoor grote offers ge
bracht.
Ook al was Gallipoli en dus ANZAC
een nederlaag, de herdenking van de
gebeurtenis sinds 1916 telkenjare her
haald stelt de geest, die de strijders
heeft bezield, in het licht. ANZAC betekent
voor de Australiërs evenveel als de slag
om Arnhem voor Nederland. De ANZAC-
strijders werden in 1915 letterlijk door de
Turken weggemaaid. Vandaar dat de ge
beurtenis zo'n diepe indruk heeft achter
gelaten. Men zegt, dat juist daardoor Aus-
tralië's nationaal bewustzijn is ontwaakt.
Van jaar tot jaar is de deelneming van
een Nederlands contingent aan de AN-
ZAC-mars groter geworden. Aan de ere
wacht, die om vier uur in de ochtend bij
de Cenotaaf in Sydney begon, namen dit
maal tien Australische mariniers deel, van
wie er acht waren van Nederlandse af
komst.
Het contingent Nederlanders oud
strijders en oud-verzetsstrijders mar
cheerde welbewust en fier achter de rood-
wit-blauwe vlag in de machtige processie,
waarin de groten onder de groten gene
raals. die streden op de oorlogsterreinen
van Europa en het Oosten samen mar
cheren met Jan Soldaat. De Nederlanders
in Australië leverden zo tegelijkertijd een
bijdrage tot de dodenherdenking van de
vierde mei.
Advertentie
Iedere dame is verwend
met MOLENDIJK'S PERMANENT
SCHOONHEIDSSALON
Santpoorterplein 1, Haarlem. Tel. 19706
Bus 2-3-4
het niet daarom alléén, is volgens hem de
politiek van Verwoerd in Zuid-Afrika „de
pest voor de wereld". „Daarom is", zo
vervolgde ir. Vos, „de politiek van de Ne
derlandse regering met de Doorman en
wat daarna kwam zo'n onzinnige dwaas
heid. Indien dan de Nederlandse regering
niet aan een overdracht van souvereini-
teit, die toch komen moet, toe is en indien
zij meent dat gevaren dreigen van de kant
van Indonesië, laat zij dan de zaak voor
leggen aan de UNO en vragen om een
grenscommissie zoals er gelukkig al meer
bestaan. Maar eenzijdig machtsvertoon
kan alleen maar slechte gevolgen hebben
in onze verhouding tot alle vroegere kolo
niale volken", aldus ir. Vos.
Prof. Samkalden: „Onheilsplan'
Op een maandag in Utrecht gehouden
1-mei-feest van de Partij van de Arbeid,
in Utrecht heeft prof I.S. Samkalden, oud
minister van Justitie, gesproken over de
Meileuze 1960: „gelijkheid van kansen, ge
lijkheid van rassen en vrede door recht"
Hij merkte op, dat 67 percent van de Ne
derlandse bevolking behoort tot de groep
met lage inkomens. Tot dezelfde groep be
hoort, volgens hem, slechts 7 percent van
het aantal studenten. Naar zijn mening is
in de huidige maatschappij ten onrechte
de geboorte en niet de begaafdheid beslis
send voor de toekomst van het kind.
De bewapeningsvoorstellen van de rege
ring voor Ned. Nieuw-Guinea noemde hij
nutteloos. Volgens hem kan de vrede
slechts gehandhaafd worden door interna
tionale' samenwerking. Wie dit op eigen
initiatief probeert te doen zal alleen onheil
stichten, aldus prof. Samkalden.
Ook oud-minister J. G. Suurhof heeft op
de te Utrecht gehouden mei-feestviering
gesproken over het probleem Nieuw-Gui
nea. „Met emotionele kreten en geweld is
dit probleem niet op te lossen" aldus spre
ker. Wij moeten volgens spreker andere
naties eerst overtuigen, dat het ons ernst
is de Papoeabevolking tot ontwikkeling te
brengen. Wanneer het ons werkelijk lukt,
deze Papoea's te helpen, hun eigen col
lectieve krachten tot ontplooiing te bren
gen, dan betekent dat voor ons .volgens
spreker economisch nadeel, maar dat moe
ten wij ervoor over hebben.
De Nijmeegse politie is dezer dagen door
toeval op het spoor gekomen van Engelse
militairen, die zich schuldig gemaakt heb
ben aan diefstal van een Engelse
legertruck in Hannovei". Toen de politie de
twee militairen aanhield stonden zij in
Nijmegen met een truck op de Nassau-
singel te proberen onderdelen van de truck
te verkopen.
De Engelse militaire politie had de laat
ste tijd regelmatig bij de Nijmeegse politie
geïnformeerd of men niets gemerkt had
van het te koop aanbieden van een in
Duitsland gestolen Engelse legertruck. De
Engelse militaire politie liet toen al weten,
dat Engelse militairen van deze diefstallen
verdacht werden.
De twee die in Nijmegen aangehouden
werden, hadden met de auto een rit door
Nederland gemaakt. Zij zaten in Nijmegen
zonder geld en overnachtten er in een
tehuis voor daklozen. Er bleek in Nij
megen een ploeg van de Engelse militaire
politie aanwezig te zijn. Deze heeft de mili
tairen overgenomen, op de wagen werd
beslag gelegd.
De stapel bevrijdingskaarten op het I meer dan 500.000 heeft de post er afge-
paleis Soestdijk groeit gestaag: reeds leverd en met iedere bestelling komen
er meer.
De voorzitter van het N.V.V., de heer
D. Roemers, heeft het bronzen standbeeld,
dat de Amstei'damse beeldhouwer H. M.
Wezelaar in opdracht van dit Verbond
heeft gemaakt ter gelegenheid van zijn
vijftigjarig bestaan in 1956, overgedragen
aan het gemeentebestuur van de hoofdstad.
Het beeld, dat staat op de hoofdweg bij
het Bos en Lommerplein (de voorlopige
plaats) tegenover het nieuwe G.A.K.-ge-
bouw is 2.60 meter hoog. In de figuren van
een oude en een jonge arbeider wordt het
voortgaan van de arbeid der georgani
seerde werknemers gesymboliseerd. Het
N.V.V. heeft dit beeld aan het gemeente
bestuur aangeboden als „een uiting van de
verbondenheid met de stad, waar het
N.V.V. in 1906 werd opgericht en vijftig
jaar lang zijn zetel heeft".
Advertentie
Haar in de kam betekent haar
uitval! Dit is het gevolg van
ondervoeding der haarwortels.
Indien u niet kaal wilt worden,
moet uw haar onmiddellijk bio
logisch worden gevoed. Grijp
dadelijk in metNeo-Silvikrin.de
biologische haarvoeding, die uw
haar, via de wortels, voedt met
alle 18 haaropbouwstoffen vol
gens de leer van Sir Fred. Hop
kins (Nobelprijs-winnaar voor
Chemie). Herwin uw haar, uw
jeugd, uw zelfvertrouwen met
Neo-Silvikrin. Kuurflacon f7,60
Ivuurflacon f 7.60
Voor de
dagelijkse
haarv erzorging
is er Siloikrin-
Lotion (met
of zonder vet)
f 1.70 -f3.30
Wegens zijn verdiensten voor de Frans-
Nederlandse samenwei-king op sierteelt-
gebied is de heer J. G. A. Orbaan, oud-
secx-etaris van het Produktschap voor Sier
gewassen, bevorderd tot Officier de l'Ordre
de Mérite Agricole. Het besluit terzake van
de Franse regering is verleden week vrij
dag, 29 april, bekend gemaakt tijdens een
bijeenkomst met de Nederlandse land-
bouwattaché te Parijs, waarbij ook de heer
Orbaan aanwezig was.
Na de boekhandel, de grammofoonpla
tenzaken en zelfs de bioscopen te hebben
veroverd heeft de cadeaubon zijn intrede
gedaan bij de Nederlandse bloemisten die
zijn aangesloten bij de zogenaamde
„Bloemenexpress".
Bloemencheque het het waardepapier
dat met ingang van vandaag tot elk ge
wenst bedrag bij de bloemisten te koop is.
Het bevindt zich in het hart van een toe
gevouwen papieren bloem, die men in een
envelop kan verzenden.
Voorlopig zal de bloemencheque alleen
in Nederland geldig zijn. Het is niet uit
gesloten dat te zijner tijd via de organisa
ties „Fleurop" en „Interflora" ook cheques
naar het buitenland zullen kunnen worden
gestuurd.
De samenwerking tussen deze interna
tionale bloemenorganisaties heeft tot spec
taculaire resultaten geleid: in 1959 beliep
de wereldomzet ruim 15 miljoen orders tot
een waarde van 260 miljoen gulden.
