Exposities in Stedelijk Museum en
Rijksacademie te Amsterdam
ZO
IJ Hf
ALLEEN
flristoua
Televisie veroorzaakt nog steeds
verschuivingen bij het toneel
SNELFIX#
herenmode-tip
Stretch nylon
ankiets
17
Santee Landweer
Equilibre
„Korczak en de kinderen"
voor vertegenwoordigers
van de Haarlemse jeugd
deze zaterdag
2 Paren-Verkoop
F1ET5EÜ H0ÜOT U FIT!
VIETS Go, ÏS"-»
Twee grote internationale
romanprijzen
SPELERSLIJSTEN VOOR HET THEATERSEIZOEN 1960-1961
De negen muzen
Kindertekeningen uit
kamp Theresiënstadt
Engels succes voor
Ben van Eijsselsteyn
Theaterfestival in
A ntwerpen
van Ceta-Bever =^^7^
V R IJ D A G 6 MEI 1960
TWEE VERENIGINGEN van beeldende kunstenaars jubileren. De Nederlandse
Kring van Tekenaars en de Keerkring bestaan ieder tien jaar. Tot 23 mei is werk
van leden van deze verenigingen te zien in de Nieuwe Vleugel van het Stedelijk
Museum te Amsterdam. Beide verenigingen munten meestal uit door kwaliteit; dat
is ook nu wel het geval, maar van jubileumexposities had ik toch iets meer verwacht.
Tot de sterkste figuren onder de tekenaars behoort weer Pieter Giltay. Hij is nog
gevoeliger dan voorheen, ook indringender. Giltay's onderwerpen en de schakeringen
in de wijze waarop hij iets vertolkt zijn bewust beperkt en daar moet een groot
indringingsvermogen tegenover gesteld worden, wil men blijven boeien. Daarom
ben ik altijd zo benieuwd naar Giltay's vervolg ep verheugd hem tot de sterken
te mogen rekenen. Hij doet niet onder voor een Ro Mogendorff, die indertijd de Prijs
der Kritiek verdiende. Met. vreugde zag ik haar portret van de beeldhouwer Steren
burg hier terug. Met de besten der hier vertegenwoordigden kan de Haarlemse lief
hebber al aardig op de hoogte zijn. In „In 't. Goede Uur" werd al één en ander van
hen te zien gegeven. Rein Dool kon hier nu ook werk van wat groter formaat tonen
en het is goed werk. Broer zond hier een landschap in dat me meer boeide dan
onlangs door mij genoemde landschappen. Heynes gaf wat men van hem verwachten
mag. Hollaardt viel wat tegen: te handig misschien nu.
Er is meer hier dat zal boeien. En mo
gelijk zal men zich met mij afvragen wat
het werk van Breetvelt en Hunziker met
tekenen te maken heeft. Jureert men niet
bij de tekenaars? Ten aanzien van de
Keerkring vraag ik me af of men ook niet
verstandig deed wat kritischer tegenover
eikaars en daarmee eigen werk te gaan
staan. Zo velen tonen het gevoel te heb
ben, dat zij het nu wel kunnen, het schil
deren, en produceren maar door. Kunst
maken is geen vak al kan vakmanschap
geëist worden. Sierhuis is er zo een die
nu „lekker" doorschildert en eigenlijk
maar heel weinig vertelt. Een zijner wer
ken noemde hij „Vader is dood'' Ik kon
het niet zien. Vervlakt is ook Reneman,
die goed zou doen zich weer eens met por
tretten bezig te houden om door confron
tatie met anderer persoonlijkheid lot een
interessanter verhaal te komen.
DE KEERKRING-tentoonstelling wordt
voor mij toch vooral gemaakt door Ari Ka
ter, knap en veel vertellend, door Jacob
Kuijper met zijn eenvoud, door de zo inte
gere Cor Dik en door Frans Nols met zijn
grote soliditeit, waarmee hij een voorbeeld
is voor zijn nogal eens op speculatie inge
stelde medeleden. r"ot de laatsten reken
ik niet Wil den Oude. wiens aquarellen me
meer spanning nog schijnen te bezitten
dan zijn overigens toch plezierig geschil
derde portretten ir. olieverf. Belangrijk is
ook het werk van de beeldhouwers De
Jong, Jonk en Pelgrom.
In het Prentenkabinet van hetzelfde mu
seum is tot 7 juni werk te zien van de
Belg Lismonde, die zich geheel op het te
kenen gericht heeft. Lismonde abstraheert
heel sterk, maar aanleiding tot zijn werk
blijft steeds de natuur. In de wijze, waar
op hij doorgaat op Cézanne's werk doet hij
wel even denken aan de Franse schilder
Villon. Maar Lismonde is gevoeliger. Naar
onderwerp, voornamelijk landschappen,
herhaalt hij zich maar verveelt hij ner
gens. Hij gaf dan ook verschillende zaken
dezelfde titel met steeds een ander num
mer: variaties op een thema, boeiende va
riaties. De schilder Guiseppe Santomaso,
boven in het museum exposerend, kon aan
zijn werken verschillende namen geven
en verveelde mij wel. Het is werk uit
nauwelijks meer dan drie jaren en men
schijnt aan dat museum niet te beseffen,
dat een schilder in een enkel jaar maar
luttele keren tot die zo volledig geslaag
de werken kan komen, die een plaats in
museum verdienen. Ik geloof dat zelfs een
kunsthandel, die van een andere gedach
tegang mag uitgaan, niet zoveel tegelijk
van deze figuur gebracht zou hebben.
Interessant is de expositie van reeksen
grafiek van enige Duitse kunstenaars, die
tot 17 mei gehouden wordt. De expositie
begint met. werk van Kathe Kollwitz. Men
ontmoet prenten van Otto Dix. Beckmann
en andere bekende namen. Het is alles
werk, dat bedoelt te getuigen van hetgeen
men aan onze maatschappij kan ondervin
den. Het is werk van mensen, die maat
schappelijk stelling nemen. Om duidelijk
en indringend te kunnen zijn had men voor
zijn argumentatie reeksen (cycli) nodig.
Abstracte kunst komt op deze expositie
(natuurlijk) niet voor.
Tot 20 juni ontmoet men verder Matis
se's grote collages, die hij maakte na het
voltooien van zijn kapel te Vence in Zuid-
Frankrijk. Matisse is tot uitknippen en op
plakken van gekleurde stukken papier ge
komen toen hij voor schilderen niet meel
de lichamelijke kracht had. Men kan de
vorm van deze collages zien als een con
sequentie van Matisse's ontwikkeling. Men
bedenke voor werk te staan van een toch
in zekere zin gesleten mens, die helaas
niet zo tot. het einde over alle vermogens
kon blijven beschikken als bij voorbeeld
een Bonnard.
Bij Kunsthandel SANTEE LANDWEER
exposeert tot 13 mei Stephaan Couwen-
berg schilderijen en beeldhouwwerk. Cou-
wenberg toont een voorkeur voor een naar
uiterlijk bepaald type mens. Wat stereo
tiep is mij het kleine mondje van al zijn
modellen. Maar men moet erkennen men
sen in zijn werk te ontmoeten. Zeker in
zijn portret van een jurist, waarop de los
se bril een vondst is, die nog meer blijkt
als men de bril afneemt en het moeilijke
kijken van het model zichtbaar wordt.
Plastisch is een jongenskop in brons toch
ook een gaaf werk. Merkwaardig is dat
juist een postuum portret, naar foto's ge
realiseerd. tot. de voor mij meest levende
zaken behoort. En dit <s te meer merk
waardig, daar Couwenbcrg, in een nau
wer contact met de natuur, tot zijn meest
boeiende doeken kwam, een stilieven en
een interieurtje.
Bij Santee Landweer ontmoette ik nog
twee kostelijke aquarellen van Wiegers,
aantrekkelijke monotypes van Both, die
overigens niet meer pretenderen te zijn
dan voorstudies voor monumentaal werk.
mooie en voor ons sinds zijn Haarlemse
tentoonstelling nieuwe grafiek van Huig en
grafiek van de Hongaarse Agathe Sorel,
voor een deel duidelijk uit het atelier van
Hayter.
Het exposeren van beeldhouwwerk,
■aast en tussen schilderijen blijkt, veelal
en moeilijke zaak. Bij een meerderheid
■an schilderijen raakt men ingesteld op
,!e wand en vergeet men de ruimte, waar-
en waarmee het beeldhouwwerk iets
doet. Bij het bespreken van de expositie
ran de Keerkring vergat ik bijna dr beeld
houwers te noemen. Toch viel een der wer
ken van Gooitzen de Jong daar wel dege
lijk direct op, zij het voor een deel door
plaatsing en aard dan toch ook. Het is na
melijk een hoog-reliëf. Gooitzen de Jong
is meer dan voorheen nog gaan compone
ren met figuren en we danken de Keer
kring het verslag van die ontwikkeling. Ik
dacht hem een der beste leden van die
Keerkring. Nic. Jonk exposeert daar als
gast. Beiden zijn verantwoordelijk voor de
inrichting van een belangrijke expositie,
die tot IJ mei in de tentoonstellingszaal
van de Rijk sa kademie gehouden wordt.
Men noemde deze expositie „Equilibre"
cn de tentoonstelling vertoont een even
wichtigheid. die ik bij de Keerkring ben
gaan missen, zodat ik de solide Frans Nols
tot voorbeeld moest stellen. Op een expo
sitie als deze vraagt men zich weer eens
af waartoe toch altijd dat streven naar
nieuwe uitdrukkingsvormen bij zovele
schilders en beeldhouwers van vandaag zo
nodig is. Men vergeet te zeer dat er maar
een luttel aantal profeten per eeuw gebo
ren wordt. Deze expositie was de laatste
van deze besproken recks, die ik bezocht
en naast die van Lismonde een waarlijk
gave tentoonstelling. Men moet wel blind
zijn wanneer men aan zo'n tentoonstelling
voorbij gaat omdat in deze geest al der
tig of meer jaren geleden werd gewerkt.
Een dergelijk reageren bleek al te hebben
plaats gevonden. Ik voelde me hier ner
gens tegenover een verleden. Integendeel.
Ik hoh wel eens mogen wijzen op een mo
de in de hedendaagse beeldhouwkunst van
langgerekte, dunne figuren. Renze Hette-
ma bewijst hier dat dit geen modieus ver
schijnsel behoeft te zijn en is daarmee net
zo min als ik tegen die werkelijk belang
rijke hedendaagse figuren, die nieuwe
plastische waarden vonden of vroeger be
kende weer tot leven brachten. Figuren
als deze Renze Hettema bevestigen meer
de grootheid van zekere werkelijke ver
nieuwers dan navolgers, die alleen maar
dat woord vernieuwing in hun vaandel
plaatsen. Zij voegen louter door hun eigen
persoonlijkheid toe, door met wat zij leer
den het meest eigene te stellen. En voor
dat zoeken, dat moeizame zoeken naar
dat meest eigene, zonder hetwelk men niet
meer dan een eerzaam vakman zou zijn,
zijn een moed en een volharding nodig, die
tegenwoordig te weinig onderkend worden.
Het „iets anders" werd door enkele der
hier vertegenwoordigden wel gezocht, maar
dan was het een betrachten van iets an
ders met en in zichzelf, en niet met over
genomen vormpjes of wel met wat het
materiaal en het toeval in de behandeling
daarvan kon meebrengen. C. Hund toont
zich zo'n ernstig onderzoeker. Bij alle ver
schillen aan uiterlijk (hij schildert nu ook)
bleef zijn werk het stempel van de authen
ticiteit dragen. Misschien dat een bepaald
naakt van Charlotte van Pallandt even
verwondert. Gezien haar oeuvre konden de
samenstellers dezer tentoonstelling met
een gerust hart juist met dit werk bewij
zen hoezeer zij openstaan voor nieuwe
waarden.
Deze expositie is belangrijk door werk
van alom als belangrijk erkende figuren
als Andriessen, Wezelaar, Sondaar, Esser,
Van Pallandt cn Bolhuis. En zij is belang
rijk voor ons door de geboden kennisma
king met het werk van jongeren, die min
der of niet bekend nog waren. Onder die
figuren reken ik E. Beerthuis-Roos, Ruth
Brouwer, Renze Hettema, Th. Mulder.
Van Gregoire, Auke Hettema, De Jong,
Jonk, Th. v. d. Pant en Ek v. Zanten heb
ik al eens iets mogen vertellen. Belang
rijk is ook dat we van verschillende figu
ren ook tekeningen, die voorheen hier
nooit vertoond waren, ontmoeten Een na
der ingaan op veler werk moet wachten
tot zij ooit een z.g. eigen expositie maken
of in kleinere groepen optreden. Van allen
zou dit de moeite waard zijn.
Bob Buys
In Stadsschouwburg
Onder auspiciën van de Bond van Oud-
Illegale Werkers en de Haarlemse Raad
voor de Jeugd is woensdagavond 4 mei
door leden van de toneelgroep Puck een
voorstelling gegeven van Erwin Sylvanus'
„Korczak en de kinderen". Zoals in de be
spreking na de première in Amsterdam al
werd vermeld behelst dit stuk het waar
heidsprobleem van een Joodse Pool, de
arts Korczak, die zijn 64 Joodse bescher-
melingetjes door de Duitsers voor de
gaskamer bestemd vertelt dat zij op
weg zijn naar het beloofde land. hen aldus
vreedzaamheid biedend waar wrede
wraakzucht hun dood wordt. Dit gegeven
berust op de ware geschiedenis van dr.
Henrijk Goldschmidt,
De Bond van Oud-Illegale Werkers en
de Haarlemse Raad voor de Jeugd hebben
dit stuk op de avond van dodenherden
king doen opvoeren voor vertegenwoor
digers van Haarlemse jeugdorganisaties
en -groepen. Het jeugdig publiek dat de
oorlogsjaren nauwelijks bewust heeft
kunnen ervaren, was diep onder de indruk
van deze toneeldocumentaire en verliet na
afloop in stilte de schouwburg. Het waar
dige en ernstige initiatief van de organi
serende instanties is op dezelfde wijze
door de jeugd beantwoord. De zin van de
volgende regels van de inleiding op net
programmablad leek niemand te zijn ont
gaan: „Deze geschiedenis is slechts één
episode uit de tweede wereldoorlog. Hon
derden andere voorbeelden zouden analoog
hieraan te beschrijven zijn. Variërend
natuurlijk van inhoud, van plaats en per
sonen. Maar één in hun typering met
welk een moed de grootste offers voor de
vrijheid en de waarachtigheid zijn ge
bracht. Een teken voor ons allen om te
beseffen, wat de vrijheid waard was en is".
Advertentie
Advertentie
De beste merken in alle modellen
Een unieke gelegenheid om
voordelig 'n paar
EXTRA te kopen
Een groep internationale uitgevers die
een conferentie hebben gehouden op het
Spaanse eiland Majorca, hebben woensdag
besloten tot instelling van twee nieuwe
internationale romanprijzen ter gezamen
lijke waarde van twintigduizend dollar.
De prijzen zullen genoemd worden de
„Formentorprijs" en de „Prijs van de In
ternationale Uitgeverij" De bekroonde ro
mans zullen verschijnen in Spanje, Italië,
Frankrijk, de Verenigde Stalen, Engeland
en Duitsland. De uitgevers, die in het op-
richtingscomité zitting hadden, zijn Clau
de Gallimard uit Parijs, Giulio Einaudi uit
Turijn, George Weidenfeld uit Londen,
Heinrich Rowohlt. uit Hamburg, Warney
Rosset uit New York en Victor Seix en
Carlos Barral. beiden uit Baixelona.
Advertentie
televisie - radio - grammofoons - recorders
RADOMA N.V. - AMSTERDAM
DE VERSCHUIVINGEN in de toneelgezelschappen zijn ook voor het ko
mende seizoen weer vrij aanzienlijk, niet alleen wat betreft de acteurs van het
tweede plan. Ook vele prominente acteurs en actrices gingen een engagement
bij een ander gezelschap aan. Men mag wel concluderen dat de invloed van de
televisie en de houding, die de verschillende toneeldirecties tegenover dit medium
innemen in grote mate de nieuwe spelerslijsten hebben bepaald. De opzien
barendste verandering heeft „Ensemble"' ondergaan. Niet alleen zal deze zuide
lijke groep niet meer onder supervisie staan van de directie van „Theater", ook
is er een nieuwe directeur, Karl Guttmann.
DE NEDERLANDSE COMEDIE is in haar
samenstelling vrij constant gebleven. On
der directie van Johan de Meester, Han
Bentz van den Berg en Guus Oster is de
groep als volgt samengesteld: Femke
Boersma, Mimi Boesnach, Mary Dressel-
huys, Mien Duymaer van Twist, Marie Ha
mel, Lous Hensen, Elisabeth Hoytink,
Kitty Janssen, Sophie Köhler-van Dijk,
Petra Laseur, Rita Maréchal, Heieen van
Meurs, Ank van der Moer, Adelheid van
der Most, Nienke Sikkema, Jacqueline
Royaards-Sandberg, Ellen Vogel, Ko Ar-
noldi, Tom van Beek, Han Bentz van den
Berg, Jan Blok, Eli Blom, Arthur Boni,
Louis Borel, Philippe la Chapelle, Ko van
Dijk, Johan Fiolet, Paul Huf, Bert van
der Linden, Paul Meyer, Jurg Molenaar,
Pierre Myin, Peter Oosthoek, Guus Oster,
Wim Poncia, Joan Remmelts. Henk Rig-
ters, Allard van der Scheer. Gerard Schild,
Johan Schmitz, Will van Seist. Dick Swid-
de en Jan Verkoren.
HET ROTTERDAMS TONEEL heeft
aanzienlijke verliezen geleden, vooral dooi
de zuigkracht van de toneelgroep „En
semble", die ook in het komende seizoen
weer als televisiegezelschap optreedt. Het
ziet er thans naar uit, dat de directie niet
alle opengevallen plaatsen nieuw heeft
kunnen bezetten. Ook volgend jaar hebben
Ton Lutz en Harjs Tobi weer de leiding
over de troep, die als volgt is samenge
steld: Marlies van Alcmaer, Elisabeth An
dersen. Trees van der Donck. Ina van
Faassen (gedurende de eerste drie maan
den), Lies Franken, Ann Hasekamp, Si-
mone Rooskens, Trins Snijders, Petra Ver
beek, Thera Verheugen, Peter Aryans,
Hans Boswinkel. Steve van Brandenberg,
Hans Croiset, Max Croiset, Pim Dikkers,
Wim Grelinger, André van de Heuvel. Jos
Knipscheer, Wim Kouwenhoven, John
Lanting, Jan Lemaire sr., Rob van der
Linden, Luc Lutz, Pieter Lutz, Ton Lutz,
Sacco van der Made, Onno Molenkamp,
Hans Polman, Adolf Rijkens, Siem Vroom.
DE TONEELGROEP „THEATER" heeft
enkele belangrijke nieuwe aanwinsten kun
nen boeken, maar moest ook enkele veren
laten. De artistieke leiding blijft in het
komende seizoen in handen van Robert
de Vries (directeur), Elise Hoomans en
Richard Flink. De samenstelling van het
gezelschap is als volgt: Hetty Beck, Lily
Bouwmeester, Martine Crefcoeur, Diana
Dobbelman, Ingeborg Elzevier, Caro van
Eyck, Min Goossen. Elise Hoomans, Annie
Langenaken, Annet Nieuwenhuyzen, Ta-
liana Radier. Liane Saalborn, Elly van
Stekelenburg. Tine de Vries, Kees Brusse,
Hans Culeman, Eric van der Donk. Bern-
hard Droog, Frits van Dijk, Coen Flink,
Richard Flink, Gerard Hartkamp, Lo van
Hensbergen. Wim Hoddes, Jack Hom, Piet
van der Meulen, Henk Schaer, Jacques
Snoek, Hans Tiemeyer, Robert de Vries.
DE HAAGSE COMEDIE blijft in het
komende seizoen onder de directie van
Paul Steenbergen. Men zal enige gerenom
meerde krachten moeten missen, maar
daar staat een aantal nieuwe gezichten
tegenover. Vele van deze nieuwe krachten
zijn afkomstig van „Theater", dat zelf en
kele belangrijke aanwinsten boekte ten
koste van het Haagse gezelschap. Het ta
bleau de la troupe is voor het komende sei
zoen als volgt samengesteld: Maria de
Booy, Fiet Dekker. Carla Dura, Ariette van
Embden, Georgette Hagedoorn, Anne-
Marie Heyligers, Kitty Kluppell. Nelleke
Kncgtmans, Annie de Lange, Annie Leen-
ders, Marie Meunier, Karen-Else Sluizer,
Do van Stek, Else Valk, Camille de Vries,
Myra Ward, Ida Wasserman, Cas Baas,
Bas ten Batenburg, Wiebe Brandsma. Henk
van Buuren, Jules CroisetI Albert van Dal-
sum, Hep van Delft, Joris Diels, Gerard de
Groot, Wim de Haas, Broes Hartman, Leo
de Hartogh, John Koch, Bob de Lange, Jan
van der Linden, Frans van der Lingen.
Carl van der Plas, Wim van Rooij, Piet
Romer, Jules Royaards, Paul Steenbergen.
Gijsbert Tersteeg, Frans Vorstman.
DE TONEELGROEP „ENSEMBLE" zal
in het komende seizoen optreden in een
grotendeels nieuwe samenstelling. De ar
tistieke leiding is in handen van Karl
Guttmann, die vroeger als dramaturg ver
bonden was aan de Haagse Comedie en het
Rotterdams Toneel. Het gezelschap is als
volgt samengesteld: Yoka Berretty, Bep
Dekker, Andrea Domburg, Ina van Faas
sen (tweede helft van het seizoen), Sigrid
Koetse, Fien de la Mar, Loudi Nijhoff, Ma
rianne Rector, Shireen Strooker, Ingrid
Valerius, Johan Vandenberg, Lies de Wind,
Chris Baay, Louis Bongers, Ton van Duin
hoven. Maxim Hamel. Guus Hermus, Wim
van den Heuvel. Ad Hoeymans. John Led-
dy, Wim de Mever. Jan Retèl, Cor van
Rijn, Lou van Steen. Henk van Ulsen. Jo
van der Ven, Guus Verstraete, Lucas Wen
sing.
DE TONEELGROEP „PUCK" blijft in
grote trekken dezelfde. Egbert van Paridon
is directeur en de artistieke leiding wordt
mede gevoerd door Eric van Ingen en Wal
ter Kous. Het tableau de la troupe is als
volgt: Karin Haage, Sara Heyblom, Jean-
nette van der Heyden, Nell Knoop. Nell
Koppen, Marie-José Nysten, Diny Sprock.
Ada Thijsse, Ellen de Thouars, Ria Vroe-
men, Albert Abspoel, Herman Bouber.
Wim van den Brink, Bob Goedhart, Jan
Grefe. Ben Hulsman. Jan Hundling. Eric
van Ingen, Leen Jongewaard, Theo Kling,
Informele groep. In het Hessenhuis te
Antwerpen wordt op 14 mei een expositie
geopend van schilders van de Nederlandse
Informele Groep te Arnhem. De expositie,
die gehouden wordt op uitnodiging van de
groep G-58. een groep moderne Antwerpse
kunstenaars, zal worden geopend met toe
spraken van Simon Vinkenoog en Jan Wal-
ravens. Er worden doeken gehangen van
Armando, Van Bohemen. Hendrikse, Henk
Peelers en J. J. Schoonhoven.
Frieda Hunziker. De Amsterdamse
schilderes van abstracte werken Frieda
Hunziker heeft de zilveren medaille van
de stad Parijs verworven voor haar inzen
ding op de vijfde internationale tentoon
stelling van de internationale vrouwenclub
aldaar.
Advertentie
Fiets-toebehoren, originele geschenken!
Frans Koppers, Walter Kous, Egbert van
Paridon en Bob Verstraete.
DE TONEELGROEP „ARENA" zal ook
in het komende seizoen voorstellingen voor
de jeugd verzorgen onder leiding van de
regisseur Erik Vos. De spelers van het ge
zelschap zijn: Alma van Elk. Mieke Lelie
veld. Nettie Noordhoff, Nannie Vermeer,
Mary Wagenaar, Kitty van Wijk. Ton Ber
ger. Joop van der Donk. Paul van Gorkum.
Jan van Kasteren. John Kelly, Jan Kore-
vaart, Anton Korthuys, Peter van der
Linden, Jan Staal, Henk Voges, Henk Vo-
tel en Kees Waterbeek.
De ambassadeur van Tsjechoslowakije,
de heer Bohumil Mucha, heeft in het ge
meentemuseum Fodor te Amsterdam een
tentoonstelling geopend van tekeningen,
die Tsjechische Joodse kinderen in het
kamp Theresiënstadt tijdens hun gevan
genschap hebben gemaakt. Deze tekenin
gen heeft het Joods Historisch Museum te
Praag ter beschikking gesteld ter gele
genheid van het derde lustrum van de be
vrijding van Nederland.
De tekeningen laten over het algemeen
vreedzame tafereeltjes zien van land
schappen, huisjes en figuurtjes, sommige
getekend met kleurpotlood, andere in
zwart-wit. Onder elke tekening staat de
geboortedatum van het kind, de datum
van de deportatie naar Theresiënstadt en
de datum, waarop het kind in een der
concentratiekampen, hoofdzakelijk Aus-
witsch, is omgekomen. Een enkele maal
leest men de vermelding: teruggekomen.
In vitrines zijn foto's, couranten en ande
re documenten, betrekking hebbende op
de deportatie van Joden naar de concen
tratiekampen, ten toon gesteld.
In een korte inleiding vroeg de directeur
der Amsterdamse gemeentemusea, de
'neer Sandberg, zich af hoe het kwam dat
uit de hier geëxposeerde tekeningen niets
blijkt van de verschrikkingen, die deze
kinderen in het gevangenkamp hebben
meegemaakt. De mogelijkheid bestaat
dat de Duitsers vooraf een selectie heb
ben toegepast of dat achteraf alleen deze
tekeningen in de verzameling zijn opge
nomen.
„Een vlinder heb ik hier niet gezien" Is
de titel die men 'aan deze tentoonstelling
heeft gegeven. Het is tevens de titel van
een naar aanleiding van deze kinderteke
ningen gemaakte film, welke op 11 mei as.
in het stedelijk museum zal worden ver
toond. De tentoonstelling duurt tot 23 mei.
De opvoering van Ben van Eijsselsteyns
nieuwe stuk „Between the tides" in het
Pitlochry Festival Theatre is een groot
succes voor onze landgenoot geworden.
Aan het einde van de voorstelling moest
de schrijver voor het voetlicht komen om
de enthousiaste hulde in ontvangst te ne
men.
Ben van Eijsselsteyn dankte ontroerd
de directeur van het Pitlochry Festival
Theatre, de heer Kenneth Ireland, dat hij
zijn toneelstuk op de planken had ge
bracht alsmede de jonge regisseur James
Roose Evans voor diens mise-en-scène.
Vervolgens dankte hij het gezelschap voor
de opvoering van zijn stuk. waarbij hij in
het biizonder Margaret Vines, Dennis
Chinnery, Peter Tory en Caroline Maud
huldigde. Na de voorstelling werd ter ere
van de auteur en mevrouw Van Eijssel
steyn ten huize van een der acteurs een
receptie gehouden.
„Between the tides", dat de Nederland
se titel draagt van „Tussen eb en bloed"
is een romantisch drama, spelende tijdens
de Franse revolutie.
Blijspelen uit verscheidene perioden
van de toneelgeschiedenis vormen het pro
gramma van het internationaal theater
festival 1960, dat 15 juni in de Koninklijke
Vlaamse Opera te Antwerpen begint. Dit
festival is georganiseerd als vervolg op de
reeks voorstellingen, die ter gelegenheid
van de Wereldtentoonstelling in 1958 door
buitenlandse gezelschappen met veel suc
ces in de Scheldestad werden gegeven.
Driq .buitenlandse gezelschappen en de
K.N.S.-Nationaal Toneel nemen aan het
festival deel.
Het programma begint met de opvoe
ring van „Trijntje Cornelis" van Huygens
door de Koninklijke Nederlandse Schouw
burg-Nationaal Toneel op 15 en 16 juni.
Fred Engelen voert de regie; Tine Bal
der speelt de hoofdrol. Op 18 en 19 treedt
het gezelschap van de Kammerspiele uit
Mtinchen voor het voetlicht met „Ein Jux
will er sich machen" van Nestroy. Het
Théatre de Lacite Villeurbanne uit Lyon,
de evenknie van het Théatre National Po
pulaire van Jean Vilar, voert 27 en 28 juni
„De drie Musketiers" op in een bewerking
naar Dumas van Roger Planchon. Op 2 en
3 juli is het laatste -tuk aan de beurt
„Arms and the Man" van Shaw door „The
Dublin Globe Theatre.
SCHILDERIJEN VAN HITLER.
In de veilinghal Sotheby's te Londen
hebben twee doeken van Hitier 600 pond
(ruim zesduizend gulden) opgebracht. Een
deel van de opbrengst gaat naar het fonds
van het wereldvluchtelingenjaar.
Advertentie
Lijm zonder klemmen met /F^*)
I
t
