Nieuw werk van Frans Verpoorten
Gevarieerd concert van
Doopsgezind Zangkoor
Laatste N.Ph.O.-Beethovenconcert
onder gastdirigent Kampfe
Verkeersregeling per t.v.
was een groot succes
U hoeft
niet méér
te betalen!
Lekker!
Licht!
Goedkoop!
De negen Muzen
WOENSDAG 25 MEI 1960
11
Dr. H. de Kluiver ontving
prijs van Zonnemaire
Franse Vrijheidsprijs
Anton van Duinkerken en
Clara Egging in de West
1000 BROEKEN
Parijs wordt momenteel overstroomd
door Nederlandse schilderkunst
Hongaars Dans Theater
in Scheveningen
Twee gegadigden voor
pand museum Dreesmann
Gré Brouwenstijn oogst
succes in Parijs
Jeugd pri jzen van de Jacob
Marisstichting uitgereikt
Militair liet zich
ongeschikt voor de
dienst maken
Zionisten herdenken
dr. Theodoor Herzl
Amsterdamse tuinsteden
krijgen bioscopen
m
ware
grootte
CENT
Amsterdamse politie enthousiast
ALLERPLEZIERIGST is de expositie
van Frans Verpoorten in Galerie Uitten-
hout: een revanche op een vorige ten
toonstelling van tekeningen. Men ont
moet daar enkele schilderijen in de van
Verpoorten vertrouwde sfeer. Zijn werk
werd inmiddels van iets minder anek
dotische aard, een geest, die mij overi
gens niet hinderde. Ik geloof trouwens
dat het goed voor Verspoorten is het ver
haal nooit helemaal los te laten, dat een
spanning tussen vertellen en puur schil
derkunstig realiseren zijn werk de ge
ladenheid geeft, waardoor het ons pakt.
Verpoorten bleek al met grafiek te ver
rassen en ik meen dat dit voor een deel
kwam door het feit dat hij technische
moeilijkheden wist te overwinnen, maar
vooral ook door het zoeken in de eerste
plaats naar een goed idee. Nu verrast
Verpoorten dan met een reeks schilde
rijen naar een Siamese kater.
De olieverf is hem vertrouwd, dus be
hoefde het schilderen niet zo moeilijk te
zijn. Wel moest hij steunen op studies
naar zijn „bewegend model". Dan moet
men de essentie weten te zien, vóór men
tot de realisatie overgaat. De sprong naar
het resultaat wordt beter berekend. En
daarmee werd Verpoortens schilderen
sterker en breder. Bij het zoeken naar wat
essentieel is kan een nieuw onderwerp
dienstig zijn. Het niet vertrouwde daarvan
maakt oplettender. Ik dacht dat dit het
geval was bij Verpoorten, toen hij zijn
katten schilderde. Verpoorten zei me, dat
hij eigenlijk nooit op katten gesteld is ge
weest. Door verschillende oorzaken diende
hij zijn Siamees echter als huisgenoot te
accepteren. Zijn verhaal hierover is als
een verhaal van Simon Carmiggelt. Om te
accepteren moest Verpoorten gaan bekij
ken en hij heeft dit als een schilder ge
daan. Zijn resultaten vertonen dan ook
niet. een sentimentele liefde voor katten.
Zo konden zijn resultaten ook een zekere
humor vertonen. Met nog iets meer be
langstelling voor katten zou Verpoorten il
lustraties kunnen schilderen voor Car-
miggelts verhalen over katten. En dat
niet in de verkeerde zin dat het verhaal
van de schrijver nog eens over werd ver
teld, maar dat aan het verhaal van de
schrijver een picturale ervaring van min
of meer gelijke geest wordt toegevoegd.
Anders dan bij tekeningen wordt het schil
derij naar dieren gauw vervelend. Men
moet het minstens in een omgeving plaat
sen om tot een welsprekende compositie
van kleuren te komen. Het dier werkt in
het geheel dan als een onderdeel van een
stilleven. Het pleit voor Verpoortens puur
schilderkunstig vermogen, dat zijn schil
derijen niet vervelend werden. Voor Ver-
Advertentie
Zonder trappen en zonder iets
te bedienen fietst u op de fiets die
vanzelf gaat - Mobylette's:
Woensdagmiddag zal de waarnemend-
burgemeéster van de gemeente Zonnemei-
re op Schouwen, de heer J. L. van Leeu
wen, de zogenaamde „Zeemansprijs" uit
reiken aan de Amsterdamse natuurkundi
ge dr. H. de Kluiver, die door de faculteit
der Wis- en Natuurkunde van de gemeente
universiteit voor deze geldprijs is voorge
dragen, omdat dr. De Kluiver de laatste
jaren belangrijk wetenschappelijk werk
heeft verricht op het vakgebied van de
Nobelprijswinnaar, wijlen de natuurkundi
ge P. Zeeman. Deze is geboren in Zonne
maire. Ter herinnering aan deze geleerde,
in wiens geboortehuis thans het gemeen
tebestuur zetelt, werd deze vijfjaarlijkse
prijs indertijd ingesteld.
Een jury van Franse auteurs en artiesten
heeft de jaarlijkse „Vrijheidsprijs" toege
kend aan de auteur-journalist Léon Lene-
mann voor diens boek „De tragedie der
Joden in de Sovjet-Unie".
Lenemann. die in Parijs correspondent is
van vele Israëlische en Amerikaanse bla
den, was een der eersten in het westen die
berichtte dat wijlen Stalin bevel had ge
geven tot het doden van vrijwel alle Jood
se schrijvers in Rusland. Zijn boek, dat
enkele honderden pagina's telt, verwekte
twee jaar geleden sensatie in Frankrijk en
werd in vele talen vertaald. Lenemann was
tijdens de oorlog in Siberië gedeporteerd.
Hij werd in 1909 geboren in Warschau en
repatrieerde in 1947. Een jaar later vestig
de hij zich in Parijs.
poorten was het een openbaring dat zo'n
serie naar een dergelijk onderwerp
boeiend kon zijn. Met een ontdekking als
deze kwam Verpoorten een stuk verder en
doet hij ons benieuwd zijn naar zijn ver
dere ontwikkeling.
De Ark
Tot 4 juni wordt in De Ark beeldhouw
werk van Cor Kennedy, en worden aqua
rellen, tekeningen en wat met de hand ge
kleurde linoleumsneden van Ton ter Lin
den geëxposeerd. Enige koppen van Ken
nedy vertonen de doorwerking van de in
vloed van Mendes da Costa. In kleinere
plastieken is Kennedy mogelijk vrijer,
maar daarmee niet sterker. Abstracte
plastieken kwamen me zelfs wat slap voor.
Het streven naar een wat strengere stijl
verleent aan Kennedy's werk meer span
ning.
Het aquarelleren van Ton ter Linden is
een beetje droog. In dit geval zou men
het door Verwey gewenste plassen willen
zien. Alles is wel uitvoerig en met aan
dacht gedaan, maar bleef wat vervelend.
Een aquarel van Duin en Kruidberg was
nog het best. Uitvoerig gedaan zijn ook
de tekeningen. Zij zijn wat angstig van
doen. Toch durf ik een vrijere aanpak ge
zien enkele zaken niet aan te bevelen,
want dit leidt in Ter Lindens geval tot
oppervlakkigheid. Voor de linoleumsneden
zie ik niet de noodzaak om met de hand
gekleurd te worden. Geheel volgens de
grafische techniek gedaan zouden ze win
nen.
Bob Buys
Van Schiphol zijn naar de Nederlandse
Antillen vertrokken prof. dr. W. Asselbergs
(Anton van Duinkerken) en de schrijfster
Clara Eggink. Tijdens hun verblijf zullen
zij daar enige lezingen houden, ter gele
genheid van de boekenweek, die te Willem
stad wordt gehouden. Prof. Asselbergs zal
spreken over de geschiedenis van de Ne
derlandse letterkunde. Na hun verblijf op
Curaqao, dat ongeveer een week zal du
ren, reizen de beide letterkundigen door
naar Suriname. Ook hier zal prof. Assel
bergs voordrachten houden, onder andere
over de geschiedenis van de Europse cul
tuur. Eind juni zullen mevrouw Eggink en
prof. Asselbergs weer naar Nederland te
rugkeren.
Opdracht aan prof. Duintjer. In plaats
van wijlen prof. F. A. Eschauzier, die de
bouw zou voorbereiden van het provincie
huis in Drente, doch die op 31 oktober 1958
overleed, is thans de opdracht tot het ont
werpen van een dergelijk gebouw verleend
aan prof. ir. M. F. Duintjer in Amsterdam.
Deze heeft onder meer een kerk in Am
stelveen, een in Amsterdam-West en het
Diaconessenziekenhuis in Breda ontwor
pen. Ook heeft hij de eerste prijs gewon
nen voor het ontwerpen van een nieuw
kantoorgebouw voor de Nederlandsche
Bank te Amsterdam.
Georgette Hagedoorn terug. Dezer
dagen is de chansonnière en actrice Geor
gette Hagedoorn uit de Verenigde Staten
in Nederland teruggekeerd. Mevrouw Ha
gedoorn heeft in Amerika een tournee van
zes maanden gemaakt. Zij trad op in Vene
zuela, in New York, Philadelphia,Washing
ton en andree steden. Ook heeft zij voor
stellingen in Canada gegeven. Georgette
Hagedoorn blijft voorlopig in Nederland,
omdat zij een contract met de Haagse Co-
medie heeft getekend voor het aanstaande
speelseizoen.
Nieuwe Westindische gids. Na onge
veer veertig jaar belangrijk documentatie-
orgaan op wetenschappelijk gebied te zijn
geweest van de koninkrijksdel en overzee,
zal de West-Indische Gids bij de eerstvol
gende editie over enkele weken - in
een geheel nieuwe aankleding verschijnen.
De naam „Nieuwe West-Indische Gids" is
thans gegeven aan een samengevoegde uit
gave van de oude gids en de wetenschap-
pelijk-culturele periodieken uit Suriname
en de Nederlandse Antillen, respectievelijk
„Vox Guyanae" en „Christoffel". De twee
tijdschriften uit de rijksdelen overzee
werden gesubsidieerd door de stichting
voor Culturele Samenwerking (Sticusa,
Amsterdam). Met het oog op het enigszins
moeilijke bestaan van de publikaties, is tot
de fusie besloten
Het is bekend, dat het vele van onze
koren niet gemakkelijk wordt gemaakt
hun positie te handhaven. Bij het streven
naar het beivaren van een behoorlijk ar
tistiek niveau zijn de ondervonden moei
lijkheden niet minder groot dan bij de
pogingen om aan de vereniging ook een
gunstige jinanciële basis te geven. Het
Haarlemse Doopsgezinde Koor kent de
zelfde moeilijkheden. Ds. C. P. Hoekema
doelde er op in zijn korte toespraak, waar
mede hij het concert inleidde, dat het
koor dinsdagavond in de Doopsgezinde
Kerk gegeven heeft. Met het voorlezen
van de hymnische Psalm 150 belichtte
Ds. Hoekema de intentie van het concert.
Men hoorde aan deze intentie uitdruk
king geven, toen het koor twee verzen
van Psalm 89 met begeleiding van het
orgel vertolkte, twee koren uit „Ein Deut-
sches Oequiem" van Johannes Brahms
zong, een cantate-achtig werk van de Duit
se componist Johann Philipp Krieger
(1649-1725), de koraal variaties over „Was
Gott tut das ist wohlgetan" van Johann
Pachelbel (een tijdgenoot van Krieger),
en een „Te Deum" van W. A. Mozart tot
uitvoering bracht.
Maar ook spraken deze vertolkingen van
de interpretatie-beperkingen, die de diri
gent Hans de Jong door de tegenwoordige
stemmensamenstelling en het capaciteits
niveau van het koor zijn opgelegd en die
de keuze van de Requiem-muziek van
Advertentie
Keuze uit méér dan
Gen. Cronjéstr. 40-44, Haarlem, Tel. 54679
Het laatste concert in de traditionele
Beethovencyclus van het Noordhollands
Philharmonisch Orkest stond onder lei
ding van de Duitse gastdirigent Hans
Walter Kampfel uit Aken. Hij betoonde
zich een uiterst nauwgezet orkestleider
die echter de puntjes niet uitsluitend op
de i zette als een kundig boekhouder
van de hem toevertrouwde partituren,
maar langs de weg der zorgvuldigheid
-vel degelijk een visie wist waar te
naken.
In de ouverture „Egmont" die het pro
gramma inluidde was de indruk nog die
van een gespannenheid die het doel enigs
zins voorbijschoot en niet steeds tot een
echte spanning leidde. Het leek alsof de
dirigent zich forceerde om vooral geen en
kele stem in het geheel verloren te doen
gaan. geen enkele nuance over het hoofd
te zien. Overtuigender was het resultaat in
de na de pauze uitgevoerde zevende sym
fonie. Weliswaar had de dirigent een op
vallende voorkeur voor trage tempi, met
name in de inleiding van het eerste deel,
waar de overgang naar het „vivace" zelfs
precair werd door bedachtzaamheid, ter
wijl hij van het „assai meno presto" in het
trio vandeel III ongeveer een andantino
maakte. Men moest zich echter gewonnen
geven bij de zeer uitgewogen vertolking
van het tweede deel, die men vooral om de
Voorzover ze daar al niet zelf van overtuigd waren, wordt de Fransen, en de
Parijzenaars in het bijzonder, deze weken wel ingeprent dat Nederland door een
„volk van schilders" wordt bewoond. In de officiële instituten en de particuliere
kunstgalerijen van Parijs worden op dit moment zoveel exposities van oudere en
moderne Nederlandse schilders gehouden dat men, lijkt ons, na een stelselmatig
bezoek aan al die verzamelingen een tamelijk wel gefundeerde, of althans gedocu
menteerde, verhandeling over de picturale kunst in de lage landen zou kunnen schrij
ven. Helaas moeten wij ons hier tot een meer bescheiden doelwit beperken en zo
laten we alleen dan maar de namen der kunstenaars, of de titels der groepstentoon
stellingen, volgen die deze dagen in de belangstelling der Parijzenaars worden aan
bevolen.
In de Galerie Daber is zojuist een ten
toonstelling van schilderijen en aquarel
len van J. B. Jongkind geopend, welke
vaderlandse impressionist in het Neder
lands Instituut enkele jaren geleden voor
het eerst met een royale verzameling in
contact met de Parijzenaars werd ge
bracht. De Van Gogh-tcntoonstelling,
waarover we indertijd al uitvoeriger be
richtten, in het Musée Jaquemart-André,
moest al enkele malen worden geprolon
geerd, terwijl de collectie bij herhaling
Het Scheveningse dans- en theatersei
zoen 1960 in de Kurzaal en het; Kurhaus
paviljoen is zeer gevarieerd. Op het ge
bied van de dans wordt in de Kurzaal een
nieuwe verschijning op de Nederlandse
planken geïntroduceerd, het „Hongaarse
Dans Theater" uit Boedapest, dat thans
optreedt in Frankrijk en reeds een uitge
breide West-Europese tournee achter de
rug heeft (24 en 26 juli). Het negerbal
let van Keita Fodeba keert naar de Kur
zaal terug op 6 en 7 aug, Susana y Jose
en hun gezelschap zijn daar op 18 en 20
aug en het Amsterdams Ballet op 28 augus
tus. Het Nederlands Dans Theater zal in
de tweede helft van de maand juli in het
Kurhaus paviljoen optreden. Op theaterge-
bied brengt de Kurzaal tweemaal de Ne
derlandse Opera (23 en 30 aug.), tweemaal
de hoofdstad operette met „Cissy" (2 en
16 aug), de „Hohnsteiner I-Iandpuppenspie-
le" uit Essen (16 juli). Gedurende de eer
ste helft van juli zal Cilli Wang haar on
langs in Amerika gebrachte programma
„The world of Cilli Wang" in het Kurhaus
paviljoen brengen. Wat de maand augustus
in laatstgenoemd theater aangaat is men
nog in onderhandeling met een toneelge
zelschap en wat de Kurzaal betreft wordt
nog onderhandeld met „Bim-bom en het
studenten pantomime circus tralabomba"
uit Gdansk (Danzig), Polen. In de chan
son-sector is het optreden van Patachou
en Guy Beart op 30 juni te vermelden.
De „Belafonte Folk Singers" uit New York
verschijnen op 13 augustus.
werd uitgebreid. Het Nederlands Instituut
heeft een ruime en fraaie verzameling van
doeken van Jan Sluyters uitgestald, een
schilder die tot dusver in Frankrijk zelfs
bij name vrijwel onbekend was. Karei Ap
pel, die in Parijs Parijzenaar met de Pa
rijzenaars is doch overigens een „heil ge-
waune Amsterdamse jongen" is geble
ven, vertoont zijn laatste werken bij zijn
vaste „patroon" in de Galerie Rive Droite,
vlak bij De Gaulle's ambtspaleis het Ely-
sée. Zijn vriend en geestverwant Corneille
is in het Musée de Poche neergestreken,
en het echtpaar Cor Postma en Lily van
Leer, twee andere Parijse Nederlanders
of Nederlandse Parijzenaars, laten hun
jongste produkten, ook nu weer onder gro
te belangstelling van publiek en pers, in
de aanzienlijke kunstzaal Vendóme in de
Rue de la Paix zien en bewonderen. La-
taster bevindt zich, middels zijn werken,
bij Paul Fasschetti en voorts heeft am
bassadeur Beyen persoonlijk dezer dagen
nog een groepstentoonstelling die onder de
titel „Hollanders van vandaag" door de
directeur van het Amsterdamse Stedelijk
Museum jhr. Sandberg werd samenge
steld, geopend in de Galei'ie Creuze. Met
deze negen exposities van en-of door Ne
derlanders zijn we intussen nog niet aan
het einde van ons latijn. Want het Ne
derlandse echtpaar Lodewijk Bosch heeft,
op eigen houtje, nog een collectie schil
derijen van landgenoten en van hem
zelf! voor het Parijse volk gebracht on
der het motief dat de lacunes in de Fran
se kennis ten opzichte van de vaderland
se schilderkunst zo broodnodig dienen te
worden op- en aangevuld
Het maandagavond in Frascati te Am
sterdam geveilde grote herenhuis aan de
Johannes Vermeerstraat, waarin het voor
malig Museum Dreesmann gevestigd is
geweest, is dinsdag voorlopig op naam ge
steld van de gemeente Amsterdam en de
Vrije Universiteit. In opdracht van beide
gegadigden kocht de makelaar T. J.
Boomsma het pand voor 6 Va ton. In on
derling overleg zullen de gegadigden bin
nenkort uiiinaxeri wie hunner de definitie
ve eigenaar wordt.
droefgeestige inzet van celli en contra
bassen zal onthouden; ook de finale zal
men zelden zo strak van ritme en toch zo
uitbundig gehoord hebben.
Solist op deze avond was de bekende
Poolse pianist Stefan Askenase, in het der
de pianoconcert. Askenase is een pianist
die men moet respecteren om een persoon
lijke voordrachtsstijl; hij bedient zich van
een delicaat toucher waarmee hij vooral
in „dunne" passages met een cantabile-
karakter treffende effecten weet te be
reiken. Hoewel ik vrees enkele toehoorders
tegen mij in te nemen, moet ik bekennen
dat zijn opvatting mij echter te veel aan
de periferie van de klank is blijven hangen
om voortdurend te boeien. Er waren mooie
momenten, opvallende verstillingen zelfs
(eind van II), maar het leek me dat de
solist zijn Beethoven toch teveel door een
gekleurde bril ziet. Gekleurd dan met het
zachte roze en lila van de Parijse salons
van 1830 waarin Chopin en geestverwanten
zich thuisvoelden. Kenmerkend was de
smakeloze cadens in het eerste deel met
zijn klankrijke maar lege golvingen van
gebroken akkoorden en een suikerzoete zet
ting van het zangthema. Ook in dc finale
beklemtoonde de pianist meer het lyrische
karakter in het „alternatief" van het
rondo zelfs op het weke af dan het mar
kante, dat overigens de fijnheid allerminst
uitsluit. Opvallend was hier het bijna tè
langzame tempo waarbij de dirigent zich
overigens goed aanpaste. Alles bijeen een
iets te mooie" uitvoering die een eenzijdige
belichting van het werk gaf; te mooi om
waar te zijn.
Sas Bun ge
(Van onze correspondent in Parijs)
De Nederlandse sopraan Gré Brouwen
stijn heeft een uitzonderlijk groot succes
geoogst bij haar nieuwe gast-optreden in
de titelrol van Beethoven's Fidelio in de
Parijse Opéra. De voorstelling werd dooi
de vermaarde Duitse dirigent Hans Knap-
pertsbusch geleid.
De muziekcritica van „France Soir"
Nicole Hirch die onze landgenote met lof
tuitingen overstelpt, noemt mevrouw
Brouwenstijn in één adem met de grootste
operazangeressen van onze tijd, als Joan
Sutherland, Maria Callas en Renate Tebal-
di. Gré Brouwenstijn heeft, zo schrijft
France Soir, de spanningen van liefde,
angst en droefenis aangrijpend cn toch
met nobele eenvoud over het voetlicht ge
bracht.
In het Scheveningse paviljoen van de
Nieuwe Litteraire Sociëteit heeft de
heer John Eppstein, secretaris van de
Atlantic Treaty Association, de Atlan
tische Prijs uitgereikt aan de schrijf
ster Hella Haasse en Fred von Eugen,
president-commissaris van de uitge
verij Querido, die elk de helft hebben
ontvangen van 750 pond sterling
7800). Hella Haasse ontving de prijs
voor haar boek „De Ingewijden" dat
bij Querido werd uitgegeven. In haar
dankwoord merkte Hella Haasse op,
dat de prijs eigenlijk naar Griekenland
had moeten gaan, omdat zij daar de
inspiratie voor het boek had gevonden.
De heer Von Eugen zei in zijn dank
woord dat het belangrijk is te beseffen
dat een cultureel goed tot stand kon
komen dank zij het bestaan van een
defensief verbond, de NAVO. De foto
toont Hella Haasse en de heer
John Eppstein.
Brahms, waarvoor naast een rijke koor
klank ook de instrumentale timbres van
de voorgeschreven orkest-begeleiding ver
eist worden, niet verantwoord deden zijn.
Men kan het terecht waarderen, dat het
koor naar vermogen de moeilijkheden
van het werk van Pachelbel het hoofd
bood, daarbij gesteund door een behoorlij
ke kennis der partijen. Hetzelfde geldt
voor Mozarts Te Deum, dat afgezien van
een doorgaans neutrale voordracht, in en
kele fragmenten meer inhoudsdiepte en
welluidendheid werd geschonken.
Een klein, uit het grote koor geselec
teerd dameskoor kon bevredigende indruk
ken geven met de uitvoering van de „Mes-
se basse" van Gabriel Fauré. En ook het
werk van Krieger werd door dit koortje
verdienstelijk gezongen in een voordracht,
waarbij de koorleden het beste gaven van
wat zij aan klank konden bieden.
Als vocale soliste werkte de sopraan
Joop Gietema aan het concert mede. Zij
zong verdienstelijk van klank en zuiver
heid de solo in de mis van Fauré en
voorts twee composities van Mozart: een
„Laudamus Te" en het bekende „Alleluja"
waarbij zij op het orgelbegeleid werd door
de organist Klaas Boersma, die eveneens
de begeleiding van het koor op de piano
en het orgel verzorgde. Hij trad ook op
als solist met een rustige voordracht van
een Praeludium en Fuga van Johan Se
bastian Bach. Een aardig en innemend
intermezzo was de zuivere, toegewijde
zang van het Doopsgezind Kinderkoor. De
kleintjes brachten, begeleid en geleid door
hun dirigent Hans de Jong, enkele lied
jes ten gehore, waarvan de aantrekkelijke
lenteliedjes met zichtbaar en hoorbaar
medeleven werden gezongen.
P. Zwaanswijk
„De beloften en verwachtingen die het
werk van jeugdige kunstenaars kan inhou
den, was voor de jury bij de toekenning
van de jeugdprijzen van de Jacob Maris
stichting het criterium", aldus het jury
rapport dat dinsdag is voorgelezen tijdens
een bijeenkomst in het Haagse Gemeente
museum. De wethouder van Onderwijs
en Kunstzaken van Den Haag, de heer
J. van Zwijndregt, reikte de prijzen uit
onder enthousiaste bijvalsbetuigingen van
academiestudenten en prille aanhangers.
Onder de eenentwintig ingezonden beeld
houwwerken van negen beeldhouwers vond
de jury (beeldhouwer Wessel Couzijn, de
Brusselse kunstadviseur J. van Ler-
berghe en de hoogleraar van de Jan van
Eijck-academie prof. Albert Troost) geen
enkele werk dat aan het hierboven ge
stelde criterium voldeed. Onder de schil
derijen meest non-figuratief werd de
beslissing, na beoordeling van 129 inzendin
gen van drieënveertig inzenders, genomen
tussen de „Peinture barbare" van de 20-
jarige Jan Cremer en de 23-jarige Wim
Vogel. De laatfete kreeg de onderscheiding
in deze categorie en de prijs van 500.
Cremer kreeg een eervolle vermelding en
een materiaalprijs van 250.
Van de dertien inzenders, die om de
prijs voor grafisch werk dongen, werd de
18-jarige Fred Julsing bekroond met 500.
Tot een gevangenisstraf van zes weken
en ontslag uit militaire dienst, zonder ont
zetting uit het recht bij de militaire macht
te dienen, heeft de krijgsraad te Arnhem
dinsdagmiddag veroordeeld de 21-jarige
dienstplichtige soldaat E.K die zich in ja
nuari van dit jaar opzettelijk voor de
dienst ongeschikt liet maken door een ka
meraad met een strijkijzer op zijn voet te
laten slaan. Deze kneuzing kwam dusdanig
aan dat K. inderdaad voor enige tijd werd
vrijgesteld van lopende en staande dienst.
Doordat er over geroddeld werd, kwam
het delict dat naar de auditeur-militair zei,
maar sporadisch voorkomt, uit. De audi
teur had een gevangenisstraf van vier
maanden gevorderd.
De Nederlandse Zionisten Bond houdt
morgen, (Hemelvaartsdag), in het Kur
haus in Scheveningen een herdenking van
de honderdste geboortedag van de stich
ter van het Zionisme, dr. Theodoor Herzl.
Tijdens deze herdenking zal dr. W. Drees,
oud-minister-president en minister van
Staat, indrukken van zijn recente reis naar
Israel geven. Voorts houdt een der naaste
medewerkers van Herzl, raw. dr. M. Nu-
rock, oud-minister van de P.T.T. in Israel
en lid van het Israëlische parlement, een
inleiding.
(Van onze Amsterdamse redacteur)
De open plekken die in de Amsterdamse
tuinsteden zijn gereserveerd voor bioscoop
gebouwen, zullen binnenkort worden ge
vuld. De n.v. Hollandfilm zal hier twee
bioscopen bouwen.
In het najaar hoopt men te kunnen be
ginnen met de bouw van een bioscoop met
500 plaatsen in Tuinstad-Overtoomse veld.
Het volgend jaar zou met de bouw van een
soortgelijke zaal in Tuinstad-Osdorp wor
den begonnen.
In de westelijke stadsuitleg van de
hoofdstad is nog geen enkele bioscoop. De
plannen om een bioscoop in Tuinstad-Slo-
termeer te bouwen zijn nooit tot uitvoering
gekomen.
Advertentie
M mm
Panter
In de
groene doos
20 stuks
f. 2.10
10 stuks
f. 1.03
(Van onze Amsterdamse redacteur)
Tweehonderd politie-functionarissen, en
kele hoofdambtenaren van het ministerie
van Justitie, de Amsterdamse procureur-
generaal en twee officieren van Justitie,
hebben dinsdagmiddag op het spitsuur in
het Carltonhotel te Amsterdam geboeid
naar de televisie zitten kijken. Het pro
gramma dat. vijf camera's via straalzen
ders naar vijf beeldschermen overbrach
ten bestond uit het Amsterdamse verkeer
tijdens de topdrukte tussen 5 en 6 uur.
Commentator was verkeersagent Thomas
Lenos die zittend achter een schakelbord
en zich oriënterend op de monitors met
200 groene, oranje en rode verkeerslichten
op het trajectRokin-Munt-Vijzelstraat-We-
teringcircuit het verkeer snel uit de bin
nenstad loodste.
De verkeersregeling per televisie, het
experiment dat door de Vereniging van
Hogere Politieambtenaren in samenwer
king met Philips werd georganiseerd, is
bijzonder geslaagd geweest. „Het is mij
enorm meegevallen" zo vernamen wij van
Amsterdam's hoofdcommissaris H. J. van
der Molen. „Ik vrees echter dat de kos
ten van een permanente installatie wel
erg hoog zullen zijn."
Agent Lenos was zeer enthousiast, hij zit
al vijf jaar in het „verkeerstorentje" op
de Munt achter zo'n zelfde schakelbord.
Hij heeft hier zijn beslissingen altijd moe
ten nemen op aanwijzingen van met mo
bilofoons uitgeruste collega's. „Deze zien
nu pas hoeveel tijd ze met dat getelefo
neer altijd hebben verloren. „De t.v. geeft
mij een totaalbeeld van de route waar
door ik met snelle beslissingen ernstige op
stoppingen kan voorkomen. Immers, als ik
kan zien hoeveel verkeer ik door de Vij
zelstraat kan wegstouwen, weet ik hoe
veel ik van de richting Dam kan laten
oprijden".
Het ging gisteren bijzonder vlot, be
halve dan toen werd aangekondigd dat
het verkeer even in de war zou wor
den gestuurd. Dat gebeurde op de
Munt waar om kwart voor zes als de
monstratie de motor van een politie
auto afsloeg en tram- en ander ver
keer werden geblokkeerd. „Kijk" zei
agent Lenos, „zonder t.v.-camera weet
je niet wat er aan de hand is, maar
nu kan ik met een druk op de knop
de Munt van alle verkeer ruimen en
assistentie zenden". Twee minuten la
ter liep alles weer normaal.
Wat zo'n t.v.-installatie gaat kosten? De
mensen van Philips wisten het nog niet.
„Dit is ook voor ons een experiment ge
weest. Als Amsterdam een installatie
koopt zullen in plaats van de nu toege
paste straalzenders kabels worden ge
bruikt. Die moeten echter in de grond in
gegraven worden en dat is vrij kostbaar."
f
