Horen en zien
Raadsel voor de sheriff
ill
PANDA EN DE LIJFWACHTERS
Motoren moeten met ingang van
2 juni ontstoord zijn
MAANDAG 30 MEI 1960
9
radio e
België-Nederlarid
Olympische Spelen
1É
FUNKS'S ROGGEBROOD
Viering van zilveren jubileum
Collegium Musicum Amstelodamense
met vijf eeuwen Nederlandse koormuziek
Amsterdam benoemt twee
stadsbeiaardiers
T elevisie pro gramma
De radio geeft dinsdag
OM EN MIOE
Vervolgverhaal
door
M. G. Eberhart
De toestand van Pasternak
Eerste fanfareprijs voor
Haarlemse politiekapel
De negen muzen
3. Jolliepop was natuurlijk erg veront
waardigd, dat Jut de lijfwacht hem ervan
beschuldigde, gif in Panda's thee te heb
ben gedaan. En ook Panda vond het heel
lelijk ,om zoiets van de trouwe knecht te
zeggen. Maar omdat de lijfwacht nogal
doof bleek te zijn, moesten ze hard schreeu
wen, voor hij eindelijk begreep, dat hij
zich vergist moest hebben. „Dat snap ik
niet," zei hij. „U hebt me zelf opgebeld,
meneer Palma. U zei, dat er een aanslag
op u werd gepleegd en dat ik dadelijk
moest komen, als ik niet teveel voor mijn
diensten rekende." „Ik heb u niet opge
beld!" riep Panda, „en bovendien heet
ik niet Palma, maar Panda." „Juist, Pal
mer de miljonair," zei de lijfwacht, „dal
bent u toch? Die naam heb ik toch goed
verstaan?" „Nee, dat hebt u niet!" riep
Panda. „Ik heet Panda! PANDA! en ik
ben geen miljonair!" Toen dit eindelijk
tot de hardhorende lijfwacht doordrong,
raakte hij in hevige opwinding. „Wie heeft
me dan wèl opgebeld?" riep hij, „wat moet
ik doen? Er is iemand in vreselijk ge
vaar! Hij heeft me nodig, maar hoe vind
ik hem? Ken jij hem soms?" „Nee," ant
woordde Panda. „Ik ken geen miljonair
die Palma heet. Maar heeft u die naam
wel goed verstaan?" „Denkelijk niet,"
bracht Jolliepop in het midden. Hij raapte
de krant op en vervolgde: „Waarschijn
lijk kan ik meneer ami het juiste adres
helpen
Als inzet van de Nederlandse Week, die
de Vlaamse televisie brengt ter gelegen
heid van het koninklijke bezoek aan Bel
gië, presenteerden de twee populaire tele
visie-kindervrienden van de Vlaamse om
roep, tante Ria en Nonkel Bob, een pro
gramma dat klonk als een klok. De kin
deren werden vergast op een openlucht
cabaret dat in Valkenburg werd uitgevoerd
en waaraan merendeels kinderen meewerk
ten. Hierbij bleek weer eens temeer, dat
dergelijke afwisselende, louter visuele
evenementen heel wat sterker aan spre
ken dan de vaak gecompliceerde avontu
renromans, die de Nederlandse kinderuur
tjes moeten opluisteren. Het spel „Varen
is fijner dan je denkt" bijvoorbeeld, hoe
boeiend het ook voor sommige oudere kin
deren is, ging het begrip van een grote
groep jeugdige kijkers teboven. „Pipo de
clown" is iets naïever, doch in het alge
meen heeft het luchtige kijkspelletje meer
succes dan het vervolgverhaal. Onze
Vlaamse jeugdtelevisionisten weten de kin
derlijke fantasie sterker te pakken, omdat
zij zich niet beijveren om „tussen de re
gels door" ook de volwassenen naar het
toestel te lokken en echt kinderlijk blij
ven. Het was zaterdagmiddag een feeste
lijk uurtje voor de jonge kijkers, en dat
kan van onze Nederlandse jeugduitzendin
gen niet altijd gezegd worden.
Wat het avondprogramma betreft, Theo
Eerdmans ging uiteraard \v.eer met de.al
gemene'aandacht'-strijken en terecht. Jam
mer dat aan deze „Je neemt er. wat van
mee"-quiz binnenkort een eind komt, zo
als aan alle quizzen. Het is een eind, dat
niet onherroepelijk behoeft te zijn, aange
zien dit programmapunt zichzelf nog niet
heeft overleefd.
Wat zich wel heeft overleefd, is „Publie
ke Tribune". Zaterdagavond stierf het een
roemloze dood en wij hopen het nooit
meer terug te zien. Vooral niet, omdat
wij het jammer zouden vinden, een hekel
aan de drie gebroeders Lutz te krijgen,
die toch wel tot meer in staat zijn dan
tot hamertjeklop en grollen-in-toga. Er
was zaterdag nog wel een genietbaar
grapje bij, doch het laatste gedeelte en
ook de „apotheose" was te saai om er
serieus over na te denken.
Overigens: in de imitatie zijn de Lutzen
bijzonder knap. De wijze waarop zij een
kortelings voor de televisie verschenen
sneldichter over de roskam haalden was
treffend, maar zij lopen het gevaar dat
vandaag of morgen eens iemand verrijst
die de Lutzen gaat ironiseren. Daar ie-
veren zij stof genoeg voor!
De entourage van de „Publieke Tribune"
in zang, dans en bijbehorende camera-ef
fecten is al eens meer gecritiseerd om de
would-be navrantie en het gezochte moder
nisme. Het was tot het eind toe een schouw
spel van rommelig en rillerig tableau-vi-
vant-gedoe, waarin noch danskunst, noch
dramatiek, noch welke beeldingskrachl ook
te ontdekken viel. Maar het is allemaal
voorbij en de artiesten van dit programma
onderdeel zijn stuk voor stuk tot heel wat
beters in staat, waarop we dan voor het
volgens seizoen vurig blijven hopen.
Zondag werden wij verbonden met Brus
sel om te kijken naar het programma
„De Muziekkampioen", ook al een spel
letjesshow van Lou van den Burg, maar
uitgevoerd zonder hem. Was het nu dooi
de wijze van presentatie, dat wij het een
heel appetijtelijke uitzending vonden? Spel
leider Tony Fioletta beheerste de „strijd"
zonder zich op de voorgrond te dringen,
zonder luidruchtige nadrukkelijkheid. Mu
zikale, eigenlijk alleen vocale medewer
king was er dit keer van Nederlandse ar
tiesten met Greetje Kauffeld en haar lieve
heesheid als aantrekkelijkste deelneem
ster, voorts grapjes makende Rudi Carrel,
de Selvera's, Christine Spierenburg en
Bert Robbe. Het programma eindigde ze
ker een kwartier vroeger dan verwacht,
maar de K.R.O. hield zich niet aan het
tijdschema en liet er meteen de rest op
volgen, een heel interessante rest, die be
stond uit een door Joop Simons geoffreerd
spectacle coupé van Parijse kunstmani
festaties met een ballet op Gershwins
Rhapsodie in blue als meest spectaculaire
bijdrage. Rector Coppens hield een vloei
ende indringende epiloog. De uitzending
van de tweede helft van Oostenrijk-Schot
land uit Wenen, net voor het diner, muntte
uit door een prachtige beeldkwaliteit en
goed voetbalspel van de voetbaljongens
uit Oostenrijk.
De besprekingen tussen het organisatie
comité van de Olympische Spelen en de
Eurovisie over reportages van de Spelen
zullen worden hervat. Het organisatieco
mité werd daartoe zaterdag gemachtigd
door het bestuur van het Italiaans Olym
pisch Comité.
Verwacht wordt dat de Eurovisie en
haar Oosteuropese partner toch de tele
visierechten zullen krijgen en dat het
compromis wordt gesloten op een bedrag
van 500 miljoen lires 3.100.000).
Met ingang van 2 juni zullen de eige
naars van auto's, scooters, motorfietsen
en bromfietsen moeten voldoen aan de
eisen die de wet stelt ten aanzien van de
ontstoring van hun voertuig. Na deze da
tum mag de ontsteking van de verbran
dingsmotor geen „hinderlijke omroepsto-
ring" meer opwekken binnen een afstand
van 10 meter van een TV-toestel.
Om te voldoen aan de wettelijke eisen,
die zijn ingesteld om zowel de met mobi
lofoon werkende instanties, als de bezit
ters van een TV-ontvanger te vrijwaren
van hinderlijke storingen in geluid of
beeld, zal men als eigenaar van een mo
torvoertuig maatregelen dienen te nemen.
De A.N.W.B. raadt de eigenaars van
bromfietsen en andere één-cilindermoto
ren aan, de normale bougie te voorzien
van een kapje met een ingebouwd ontsto-
ringselement. Ook kan de normale bougie
vervangen worden door een type met in
gebouwde weerstand.
Bij meer-cilindermotoren zonder stroom-
verdeler moet men elke cilinder voorzien
van een dergelijke bougie of ontstorings-
kap.
De automobilisten en degenen die in het
bezit zijn van een ander voertuig met een
stroomverdeler in de ontstekingsinstallatie
kan men drie verschillende methoden van
ontstoring toepassen, aldus de A.N.W.B.
Men kan tussen de bobine en de stroom
verdeler een weerstandskabel aanbren
gen. Tevens dient dan een dergelijke ka
bel gemonteerd te worden tussen de
stroomverdeler en elke bougie. De bougies
dienen voorzien te zijn van een ontsto-
ringskapje, tenzij men bougies aanbrengt
met een ingebouwde weerstand. Een
andere wijze van ontstoring die de
Toeristenbond aangeeft is het mon
teren van speciale ontstoringsstekkers
„suppressors" aan de in-en urtgaemdp. zij-'
de van de stroomverdeler. Ook" dan moe
ten weerstandsbougies of öhtstóringstcap-
jes op de bougies worden aangebracht. In
bepaalde gevallen kan men een weer-
Advertentie
èn voor uw gezondheid
èn als lekkernij
Hofleverancier
Tien tegen één dat ook uw dokter
het eet
standsrotor op de stroomverdeler monte
ren. Ook deze wijze van ontstoren dient
gecompleteerd te worden met weerstands
bougies of ontstoringskapjes. De A.N.W.B.
wijst er op, dat ontstoringsmiddelen met
een lage weerstand de minste moeilijkhe
den opleveren bij een wat oudere of extra
gevoelige ontstekingsapparatuur. Als regel
zal echter het aanbrengen van de ontsto-
ringsapparaatjes geen nadelige invloed op
de prestaties van de motor hebben. De be
rijders van motorvoertuigen dienen zo
snel mogelijk hun voertuig aan te passen
aan deze nieuwe maatregel door het aan
brengen van ontstoringsapparaten.
„Tante" Hannie Lips, de K.R.O. tele-
visie-omroepster, is zaterdagochtend in
Rotterdam in het huwelijk getreden
met de heer H. Scholten. Het bruids
paar verlaat het stadhuis.
Het vijfentwintig-jarig bestaan van het
koor „Collegium Musicum Amsteloda
mense" was de aanleiding tot een feest-
concert in de aula van het Stedelijk Mu
seum te Amsterdam op zondagmiddag.
Onder de aanwezigen bevonden zich ver
schillende bekende figuren uit het muziek
leven van de hoofdstad onder wie de com
ponisten Flothuis, Mul en Ruyneman van
wie werken op liet programma vermeld
waren, voorts prof. dr. Ph. K. Bernet
Kern,pers, prof. dr. J. Smits van Waes-
berghe, beiden van de Gemeente-Universi
teit, alsmede mr. dr. P. J. Witteman,
voorzitter van de Raad van de Kunst. Na
afloop van 't concert werden het jubileren
de koor en zijn dirigent Toon Vranken toe
gesproken door mr. Van Sonsbeeck, na
mens het gemeentebestuur van de hoofd
stad, die een ets aanbood, en door de voor
zitter van het huldigingscomité mr. E. M.
Brautigam die zijn opmerking dat het
koor had blijk gegeven „de juiste Toon ge
troffen te hebben" vergezeld liet gaan van
een enveloppe, waarvan de inhoud be
stemd is om de basis te leggen van een
eigen bibliotheek van koormateriaal en
partituren. Hierna bestond de gelegenheid
het koor eii' zijn dirigent te feliciteren tij
dens een receptie in het restaurant van
het museum.
Een uitgebreid programma had toen
reeds een staalkaart geboden van de vo
cale stijlen en technieken waarbinnen het
koor zijn vijfentwintigjarige activiteit ont
plooid heeft. Na een eerste aanloop in de
klassieke polyfonie, met werken van Cle
mens non Papa en Sweelinck, volgde een
huldeblijk aan de in 1956 overleden vader
van de dirigent, de eveneens als koorleider
zeer geziene Jaap Vranken. Ook overigens
was het programma geheel gewijd aan
a-capella muziek van eigen bodem. De
Nederlandse componisten hebben, in aan
sluiting op een eeuwenoude traditie, steeds
een bijzondere voorliefde getoond voor de
koorzang zonder instrumenten. Bijzonder
aangenaam was bijvoorbeeld de kennis
making met het reeds uit 1918 daterende
„De Roep" van Daniel Ruyneman, geheel
tekstloos, uitsluitend op vocalen geschre
ven, een vermoedelijk voor de tijd van ont
staan nogal „experimenteel" werk dat
echter nu eèn serene indruk maakte, ge
volg van een subtiel evenwicht van fraaie
klankschakeringen. Iets meer in de lijn
van de ouderwetse „liedertafel" bewogen
zich twee koorliederen van Marius Flot
huis, op twee gedichten van verzet en vrij
heid, van Bertus Aafjes („Gelukkig is het
land" en „Dichters van later tijd"); toch
waren ook hier krachtige momenten te on
derkennen. Van een spitse geest die bin
nen de grenzen van eigen mogelijkheden
het gestelde doel bereikt, getuigden drie
koorwerkjes van Jan Mul, waarvan vooral
het eerste „Morinde", op tekst van Harry
Prenen in de smaak viel om de muzikale
parallel van oubollige humor en elegante
speelsheid. Deze eerste programmahelft
bevatte nog Diepenbrock's „Carmen Sae-
culare" op tekst van Horatius, dat in de
kortademigheid van zijn tonale afsluiting
niet vermocht te boeien, en korte werkjes
van Johan Weegenhuise en Johan Wage
naar. In deze zeer uiteenlopende opgaven
bleek het koor dat grotendeels uit ama
teurs gevormd is, aangevuld met enkele
beroepskrachten, over een bijzondere toe
wijding te beschikken die, in combinatie
met het muzikale begrip van de dirigent
de uitgevoerde muziek alle eer aandeed.
Dat de kwaliteit van het stemmenmate-
riaal daarmee geen gelijke tred houdt be
hoeft men zelfs bij dit jubileum niet te
verhelen, daar het ensemble sinds de op
richting zijn inspiratie geput heeft uit de
liefhebberij, in de beste zin des woords.
Dat men op deze basis echter tot vol
dragen resultaten kan komen, werd in de
tweede helft van deze matinée duidelijk,
waarbij het koor in de uitvoering van een
vijftal madrigalen uit de Renaissance een
veel grotere bewegelijkheid en veelheid
aan nuances openbaarde dan aanvankelijk
het geval was.
Sa-s Bunge
Bij besluit van B. en W. van Amster
dam zijn benoemd tot beiaardiers de he
ren Bernard Drukker uit Amsterdam en
H. de Ligt uit Vlaardingen, eerstgenoem
de voor het klokkenspel van de Munttoren,
de ander voor dat van de Westertoren.
DINSDAG 31 MEI
NTS: 12.2513.00 Kon. Bez. aan België.
NTS: 20.15 Journ., weeroverz. en verslag
bezoek H. M. de Koningin aan België.
20.5523.30 Veel leven om niets, toneel
spel.
HILVERSUM I, 402 m, 746 kc/s. 7.00—
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.15 Gram. 7.30 v. d.
jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en
overweging. 8.00 Nws. 8.18 Gram. 8.50 v. d.
vrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Schoolradio. 10.00
v. d. kleuters. 10.15 Lichtbaken, praatje.
10.25 Gram. 11.00 v. d. vrouw. 11.30 Gram.
11.50 Volaanvooruit, praatje. 12.00
Middagklok-noodklok. 12.03 Gram. 12.30
Land- en tuinb. meded. 12.33 Lichte muz.
12.50 Bezoek H.M. Koningin aan België.
13.00 Nws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Nieuwe
gram. 13.30 Lichte muz. 14.00 Gram. 14.05
Schoolradio. 14.35 Wij vrouwen van het
land. 14.45 Gevar. progr. 15.50 Gram. 16.00
v. d. zieken. 16.30 Ziekenlof. 17.00 v. d.
jeugd. 17.40 Beursber. 17.45 Regeringsuitz.:
Nieuw-Guinea-Kroniek d. mr. dr. H. J.
Roethof. 18.00 Lichte muz. 18.30 Klank
beeld over Friesland. 19.00 Nws. 19.10 Act.
19.25 Memojandum. 19.30 Gram. (Om 20.05
20.08 Toespr! n.a.v. 13e Algemene Volks
telling). 20.30 Gram. 20.45 Lezing. 21.05 Alt
viool en piano. 21.35 Lezing. 21.55 Alt en
orgel. 22.15 Bezoek H.M. Koningin aan
België. 22.25 Boekbespr. 22.30 Nws. 22.40
Gezin en huwelijk, lezing. 22.50 Kamermuz.
23.10 Gram. 23.55—24.00 Nws.
HILVERSUM II, 298 m, 1007 kc/s. 7.00
AVRO. 7.50 VPRO. 8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Gram. 9.00 Gym. v. d. vrouw. 9.10 De
Groenteman. 9.15 Gram. 9.40 Morgenwij
ding. 9.55 Boekbespr. 10.00 Gram. 10.50
v. d. kleuters. 11.00 Orgelspel. 11.15 v. d.
zieken. 12.00 Carillon- en draaiorgelmuz.
12.20 Regeringsuitz.: Uitz. voor de land
bouw. 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33
Lichte muz. 12.50 Uit het bedrijfsleven,
vraaggesprek. 13.00 Nws. 13.15 Meded. of
gram. 13.20 Gram. 13.55 Beursber. 14.00
Kamermuz. m. comm. 14.40 Schoolradio.
15.00 Licht progr. 15.30 Van alle breedte
graden, lezing. 15.45 Viool en cello. 16.15
Gram. 17.00 v. d. jeugd. 17.30 Bezoek H.M.
de Koningin aan België. 17.50 De dieren
wereld en wij, lezing. 18.00 Nws. 18.15
Pianospel. 18.30 Amateursprogr. 19.00 Paris
vous parle. 19.05 Koorzang. 19.15 Journ.
20.00 Nws. 20.05 Toespr. n.a.v. de 13e Alge
mene Volkstelling. 20.08 Gevr. progr. 20.45
Pianorecital. 21.20 Sevilla op zondag. 21.35
Lichte muz. 21.55 Dansmuz. 22.30 Nws.,
beursber. en S.O.S.-ber. 22.45 De toverstaf
van het woord, lezing. 23.00 Gram. 23.55
24.00 Nws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Progr. v. d. NCRV. 12.30 Weerber.
12.35 Dansmuz. 12.52 Koersen. 13.00 Nws.
en weerber. 13.15 Ork. conc. 14.00 School
radio. 15.45 Gram. 16.00 Koersen. 16.06
Duitse les. 16.21 Gram. 16.30 Ork. conc.
17.00 Nws. en weerber. 17.10 Gram. 17.20
Lichte muz. 17.40 Boekbespr. 17.50 Wereld
dag van de H. Kindsheid. 18.20 v. d. sold.
18.50 Sportkron. 19.00 Nws. 19.40 Koorzang.
19.50 Lezing. 20.00 v .d. vrouw. 21.00 Ork.
conc. 22.00 Nws. 22.15 Israëlitische uitz.
22.45 Gram. 22.55—23.00 Nws.
126127. En de volgende dag? Weltoen gingen Rom en Mioe weer, net als
altijd, samen naar school. Want je kunt nou eenmaal niet elke dag een vrije middag
hebben. Dan zou er van leren niet veel terechtkomen, nietwaar?
Maar Rom en Mioe vonden dat helemaal niet erg; ze hadden heus geen hekel aan
de school, hoor.
En zo heb je dan een dag uit het leven van Rom en Mioe meegemaakt. Nu maken
ze weer plaats voor een andere geschiedenis, en ze groeten je hartelijk!
EINDE
13)
Onder de bomen was het koeler, want de hoge, ruige
takken verborgen de grijze lucht bijna volkomen. Het
tapijt van bruine, afgevallen naalden was glad onder
zijn voeten. Hij hoorde in de westelijke sinaasappel
boomgaard, die tussen de laan en het meer lag, de
kleine tractor over de voren bonken. Maar hij kon zijn
gedachten niet bij de plantage houden en moest elkens
weer aan de moord denken. Hij was de voornaamste
verdachte, wanneer zou blijken dat de man, die ze
Blootvoet Deeler noemden, er niets mee te maken had.
Vijftien jaar was lang om haat te blijven koesteren en
moord nadat je juist uit de gevangenis ontslagen was,
was niet zo mooi. Deeler moest geweten hebben dat
de politie hem direct zou zoeken. Maar als het Bloot
voet Deeler niet was geweest, wie had dan de rechter
doodgeschoten? De rechter had zeker vijanden, maar
moord dat is nog wel wat anders, dacht Cayce. Daar
moest een reden voor zijn, iets dringends, iets dat voor
iemand vreselijk belangrijk was.
Er kroop een koude rilling over zijn rug. Hij had een
motief, een sterk motief. En Cayce had nu zelf een
vijand gemaakt in de persoon van Zack.
John noch Dodie zou hebben toegegeven dat Cayce
er was geweest, of dat ze iets wisten van zijn ruzie
met de rechter, maar Zack had iets gehoord dat veel
op een dreigement leek. „Als u dood bent kom ik
terug." Cayce moest er steeds aan denken, wat een
officier van justitie in een proces van die woorden zou
kunnen maken. Zack zou de sterkste getuige a charge
zijn en met hoeveel graagte zou hij zijn verhaal in de
getuigenbank opdissen.
Het enige was Cayce kon doen, was vertrouwen heb
ben in de politie en in de waarheid. Mar hij moest
zien uit te vissen wat Dodie precies van de voetsporen
afwist.
Toen dacht hij er ineens aan dat hij over enkele
ogenblikken Midge zou ontmoeten. Hij kon zich niet
voorstellen dat Midge veranderd zou zijn; hij had het
beeld van haar aardige gezichtje al die jaren met zich
meegedragen en Midge was nog altijd vrij om lief te
hebben, tenminste, ze was in elk geval niet met Roddy
getrouwd. Zijn hart begon nu niet bepaald sneller te
kloppen daarvoor had hij het te warm en teveel
dingen aan zijn hoofd maar hij zou toch wel liever
andere kleren aangehad hebben.
Hij kwam onder de pijnbomen vandaan en stak de
weg over. Daar lag de onderneming van Howard, de
onderneming van zijn dromen; inderdaad een onder
neming zoals Blanchaard ook moest worden. De hoge
omheining van prikkeldraad was uitstekend in oi-de,
hier hing niets scheef, geen omgevallen paaltjes; alle
paaltjes waren van cement, zodat de witte mieren ze
niet konden opvreten. Ook groeide er geen woest struik
gewas langs de omheining: het was alles even schoon
als de sinaasappelboomga. rden zelf.
Daar was het brede ijzeren hek, dat openstond en
netjes vastgezet was. De oprijlaan zelf was vernieuwd.
Vroeger was die van stevig aangestampt zand geweest.
Nu was het een smal cementen lint, tussen netjes af
gestoken grasranden. Lampen op hoge palen, als minia
tuur straatlantaarns, stonden op regelmatige afstanden
aan weerszijden van het pad, aan zijn linkerhand be
gonnen de boomgaarden. Ze waren prachtig, weelderig;
het was duidelijk dat ze flink besproeid en bemest en
goed schoon gehouden werden.
De bomen waren zwaar beladen met vruchten, het
zou een enorme oogst worden. De sinaasappels en
grape-fruits waren bijna rijp, spoedig zou het tijd zijn
ze te plukken. Terwijl hij naar het huis toe liep kwam
hij langs een grote groep calamondins, vol vruchten als
kleine oranje lampionnetjes; er groeiden nog vele ande
re citrussoorten, onder andere was er, zoals Cayce
wist, ook een proeftuin met citroenen. Want Henry Ho
ward, die een hartstocht had om te experimenteren en
een grote liefde voor zijn land, nam proeven met bijna
elke citrussoort. Cayce dacht aan enkele dingen op zijn
eigen plantage en besloot Henry hierover advies te
vragen.
Henry was altijd vriendelijk voor hem geweest; hij
was iemand die ook intellectuele belangstelling had en
die zich met genoegen de moeite had getroost om de
jonge Cayce iets bij te brengen. Wat Cayce van de
klassieken afwist, zijn belangstelling en liefde voor boe
ken, had hij aan Henry Howard te danken. Hij dacht
terug aan de lange namiddagen op het terras van het
huis dat nu voor hem lag, dé zware bougainville en
blauwe regen in volle bloei, terwijl Henry voorlas of
praatte, of Cayce's vragen beantwoordde op een manier
die voor een jongen begrijpelijk is. Maar Henry was
ook een goed planter die alles van de citruscultuur
afwist.
Cayce was nu aan het einde van de oprijlaan. Dicht
bij het meer lag een enorm ovaal zwembad de rand
er omheen was opgehoogd en begroeid met rose aza
lea's, die juist in volle bloei stonden. Naast het zwem
bad stond een kleedhokje. Alles was wit geverfd en zag
er schoon uit. Cayce realiseerde zich nu pas ten volle
hoe haveloos Blanchaard was geworden, hoe hoognodig
het huis en alle gebouwen opgeknapt en geverfd moes
ten worden. Maar de onderneming van Howard was
kennelijk vooruit gegaan; Henry had geen ander in
komen dan dat van zijn plantage, het was dus duidelijk
dat de afgelopen jaren goede oogsten hadden opgele
verd.
En toen zag hij Midge. Dat slanke, elegante figuurtje
in die dunne witte jurk kon niemand anders zijn dan
Midge. Ze was camelia's aan het snijden; zorgvulgig
legde ze iedere bloem in een mandje. Hij had ver
wacht dat zijn hart sneller zou kloppen, of zoiets, maar
inplaats daarvan schoot hom een bespottelijk rijmpje
te binnen, iets dat Henry hem eens had voorgezezen:
Ze brachten hem bij Lotje op een luik. Hij was dood.
Zij als beheerst persoontje ging door met snijden
van het brood.
Meteen schaamde hij zich. Wat had een meisje als
Midge met moord te maken? Bovendien was ze altijd
beheerst geweest; dat was een van de dingen die hij
in haar had bewonderd, omdat zijn eigen emoties troe
bel en heftig waren geweest, een gemakkelijke speelbal
voor de rechter. Hij vergat zijn te kleine, nu stoffige en
slordig zittende kleren en rende over het malse gras
naar haar toe.
Hij was al bij het grote ovale perk met camelia's
vóór ze hem zag. Haar ogen werden groot blauwe
ogen zoals Dodie, maar toch heel anders want ze had
den het lichte, vredige blauw van de ogen van jonge
katjes, terwijl die van Dodie donker -waren en soms
heel ernstig.
Typerend voor haar, legde ze haar schaar en een
roze camelia neer, voor ze zei: „Cayce," en haar ar
men naar hem uitstak. Haar lippen waren zacht en
koel en geurig als een roos. „Cayce," zei ze weer en
leunde achterover in zijn armen om hem in het gezicht
te kunnen zien. Ze was een teer dingetje, klein en fijn;
haar gezichtje was roze en wit als haar camelia's, een
wonder in dit zonovergoten land. „Ik hoopte dat je van
morgen zou komen, Cayce, waarom ben je weggelopen?
Waarom heb je me in de steek gelaten?"
„Omdat je met Roddv verloofd was," antwoordde hij.
„O dat" zei Midge met een zacht, welluidend lachje.
„Dat was maar kinderspel. Het heeft niet lang geduurd.
In werkelijkheid ben jij het altijd geweest. O Cayce,
ik heb zo gehoopt dat je nog eens terug zou komen. En
nu ben je er". Ze hief haar gezichtje naar hem op en
hij kuste haar weer.
Maar toen keek hij met een ruk op, als door een
onzichtbaar koord getrokken. Dodie stond aan de ande
re kant van het perk met camelia's. Ze droeg nu een
groene korte broek en een zachtgele blouse, waaruit
de tengere hals tevoorschijn kwam. Haar mond en haar
mooie blauwe ogen stonden strak, misschien zelfs een
beetje koel.
„Goedemorgen, Cayce," zei ze.
HOOFDSTUK VI
Met een verlegen gebaar maakte Midge zich uit zijn
omarming los. Cayce was er zich nauwelijks van be
wust, want er was iets heel ernstigs in Dodie's blik.
Hij vroeg: „Is er nieuws?"
Dodie schudde het hoofd. „Nee, maar vader wil je
spreken. Hij is op het terras".
Midge raapte haar hoedje op en zette het met zorg
op. Het plaatste haar lieve gezichtje in een wit kanten
lijst; ze nam het mandje met witte en roze camelia's
op en leek zelf wel een camelia, zo sierlijk als ze
zich bewoog.
(Wordt vervolgd)
De gezondheidstoestand van Boris Pas
ternak is zondag na een bloedtransfusie
iets verbeterd. Indien mogelijk zal van
daag opnieuw een bloedtransfusie worden
toegediend.
Enkele weken geleden kreeg Pasternak
een zware hartaanval, een longontsteking
en een maagbloeding. Vorige week ont
dekten de drie professoren van de Krem-
linkliniek die hem behandelen een ernsti
ge kankeraandoening.
Nationaal muziekconcours te Eist
Op de tweede dag van het Nationaal
Federatief Muziekconcours te Eist (Over-
Betuwe) ter gelegenheid van het 50-jarig
bestaan van de muziekvereniging „Juli
ana" te Eist, is in de eerste afdeling fan
fare de eerste prijs verworven door de
Haarlemse politiekapel met 101 punten.
In de eerste afdeling harmonie was de
eerste prijs voor de R.E.T.-harmonie te
Rotterdam met 100 punten; in de ere-
afdeling fanfare voor de fanfare „Hartog"
uit Oss met 105 punten. In de marswed
strijd behaalde in de ere-afdeling fanfare
„Hartog" uit Oss een eerste prijs met
lof van de jury 39 punten. In de tamboer
wedstrijd, eerste afdeling, behaalde het
tamboerkorps „Hartog" uit Oss een eer
ste prijs met lof van de jury (39 punten).
In de afdeling uitmuntendheid van de tam
boerwedstrijd behaalde de drumband „Ex
celsior" uit Beesd met 38 punten een eer
ste prijs en lof van de jury.
Van Cliburn weer in Moskou. De
Amerikaanse pianist Van Cliburn is voor
een contcertreis door de Sovjet-Unie in
Moskou aangekomen. De krulharige, slun
gelachtige virtuoos werd ontvangen door
een groep van tweehonderd bakvissen en
oudere dames. Van Cliburn vestigde zijn
reputatie als pianovirtuoos toen hij in
1958 het Tsjaikofskifestival won.
Organist bekroond. De Nederlandse
organist, de heer F. J. van Dooren, heeft
in Wenen de derde prijs gekregen op een
internationaal concours voor orgelimpro
visaties, dat jaarlijks in Wenen gehouden
wordt. De jury kende de tweede prijs toe
aan de Oostenrijker Wilfried Graseman.
De eerste prijs werd niet toegekend.
