Dr. Van der Linde werd rooms
Pasternak begraven in Peredelkino
Rook die lekkere
halfzware shag
uit de bekende
handige doos
H0UT-0-LUX
Toeloop op opera's bij
Uniefeesten te groot
Expositie in Makkum van
Friese niajolica-cultuur
Toch televisie-uitzending
van der Rosenkavalier
Belgische staatsprijs
postuum voor Elsschot
DE HOUTWERF N.V.
„Nieuw Leven" speelt
„Bekentenis" van Miller
De negen muzen
Pinksterboodschap van
Wereldraad van Kerken
11
Hij is groter dan alle andere schrijvers
Honderdguldenprent van
Rembrandt verkocht
Reclamefilm van Joop
Geesink bekroond
Duizenden teleurgesteld
Nederlandse bijdrage van
drie ton voor gebouw
van Wereldraad
CAPTAIN GRANT
ti nieuw
Houtwerf'product
Figurantjes speelden liever het
lichte meisjedan de heilsoldaat
Cor de Groot muziek-
regisseur bij N.R.U.
Kerkelijk Leven
Commentaren in „Hervormd Utrecht" en „De Bazuin"
VRIJDAG 3 JUNI 1960
Onder grote belangstelling is donderdag het stoffelijk overschot van de maandag
overleden Russische schrijver en Nobelprijswinnaar letterkunde 1958, Boris Pasternak,
ter aarde besteld op de begraafplaats van Peredelkino. De kist werd door drie zoons
en een broer van Pasternak uit het landhuis gedragen. Twaalf man droegen het
stoffelijk overschot over een afstand van anderhalve kilometer naar de begraafplaats.
Naar schatting meer dan vierduizend personen, van wie sommigen hun ontroering
niet konden verbergen, woonden de begrafenis bij. Een acteur droeg enkele gedichten
van de overledene voor en de litteraire criticus, Valintin Asmus, sprak een eulogie
uit. „Hoe ook onze houding tegenover hem was, hoe wij hem ook critiseerden, hij
was een voorbeeld van hoe een schrijver zijn standpunten behoort te verdedigen.
Zolang er op deze planeet Russisch wordt gesproken, zolang zal de naam van Paster
nak in de annalen van de Russische litteratuur geschreven worden als één van onze
grootste schrijvers. Wij hebben een schuld aan hem, die wij nimmer in staat zijn
terug te betalen".
Pasternak geloofde niet in de kunst om
de kunst alleen. Hij geloofde dat het de
taak van schrijvers is om met hun tijd
genoten te spreken over de wegen die zij
kozen te volgen. Hij betoogde niet tegen
ons systeem of tegen ons regime. Er is
één beginsel, dat Pasternak niet accep
teerde dat geweld de mens tot iets
nieuws en goeds kan leiden. Hierin bena
derde hij de standpunten van Tolstoi en
evenals Tolstoi vergiste hij zich", aldus
Asmus.
Na de toespraak van Asmus stond een
jongeman met lange haren op en prees
Pasternak als een groot dichter, een groot
vertaler en een middelaar voor culturele
toenadering tussen Oost en West. Paster
nak heeft een boodschap nagelaten, zei
hij, de boodschap, dat het christelijk ge
bod van broederlijke liefde tussen de men
sen niet mag worden vergeten". Op dat
moment, toen de jongeman Christus noem
de, klonken kreten op uit de menigte.
„Dank aan Pasternak van de arbeiders",
riep iemand. „En ook van de kunste
naars", riep een ander, „hij heeft een
goed boek geschreven, maar iemand heeft
verhinderd dat het gepubliceerd werd".
Hierna droeg een andere jongeman een
gedicht voor uit Pasternak's roman „Dok
ter Zjivago", getiteld „Hamlet".
Nadat de kist in het graf was neerge
laten, bleef een groep jonge mensen ach
ter. Zij overdekten het graf met bloemen
en droegen voor uit de gedichten van de
overledene.
De Sovjetregering en de bond van schrij-
De zogenaamde honderdguldenprent van
Rembrandt, die op de kunst- en antiekvei
ling van de firma Mak te Dordrecht onder
de hamer is gekomen, heeft tegen de ver
wachting in slechts 260 opgebracht. Een
kerkinterieur van Han van Meegeren werd
geveild voor 560. Een stuk van de zeven-
tiende-eeuwse schilder G. Campsuijsen,
„Melktijd", bracht 1400 op. De prijzen
van de oude en moderne schilderijen
schommelden verder voornamelijk tussen
de tweehonderd en vijfhonderd gulden, uit
gezonderd enkele stukken van baron Henri
Leys (19de eeuw), die 900, van Nicolaas
Maes, dat 860 en van de zeventiende
eeuwer H. van Steenwijk, dat 800 op
bracht. Hoge prijzen werden ook gegeven
voor antiek zilverwerk en juwelen, een
schotel en een schenkkan uit Tirools vor
stelijk bezit (1658) werd verkocht voor
7200. Een broche met briljanten werd
geveild voor 6000. Voor een matgouden
sigarettenkoker met edelstenen werd ƒ4000
gegeven. Een gouden snuifdoos bracht
1050 op.
Op de donderdagochtend in Amsterdam
gehouden elfde reclamefilmdag, de jaar
lijkse manifestatie van het genootschap
voor reclame, is slechts één prijs toege
kend voor de beste Nederlandse reclame
film uit 1959. Het was de film „Lekker en
gezond", die Joop Geesink's Starfilm n.v.
heeft geproduceerd in opdracht van Ton-
nema n.v. te Sneek. Vertegenwoordigers
van beide maatschappijen hebben de me
daille van het genootschap ontvangen uit
handen van de voorzitter jhr. W. van An-
dringa de Kempenaer.
Deze deelde mee, dat de jury tien door
vier producenten ingezonden reclamefilms
heeft beoordeeld. Evenals het vorige jaar
was de jury van oordeel, dat de Neder
landse reclamefilm te veel de plat getre
den paden bewandelt, waardoor op een
weliswaar redelijk niveau een te grote
gelijkvormigheid optreedt. Mede door het
geringe aantal inzendingen meende de
jury dan ook slechts één film voor be
kroning in aanmerking te moeten laten
komen. Aan de bekroonde film is ook de
prijs van de Nederlandse vereniging van
bioscoopreclame-exploitanten (een week
gratis vertoning in een middelgroot thea
ter) toegekend.
JOHANNESBURG (ANP) Meer dan
7.000 Johannesburgse schoolkinderen
van wie 5000 Afrikaans-sprekend heb
ben reeds plaatsen besproken voor de vier
middagvoorstellingen van Mozarts opera,
„De toverfluit" en „Rigoletto" van Verdi,
die tussen 13 en 25 juni in Johannesburg
ter gelegenheid van het Uniefeest gegeven
worden.
Aanvargen bij honderden per dag stro
men nog binnen van kinderen die wel tot
op 200 kilometer afstand van Johannes
burg wonen. De organisatoren zijn ten ein
de raad, want zouden zij aan alle aan
vragen voldoen dan bestaat de kans dat
er voor de volwassenen geen plaats meer
overbl ijft.
Het is namelijk niet mogelijk het seizoen
te verlengen aangezien de zangers en zan
geressen in de hoofdrollen allemaal
Afrikaans sprekenden contractueel ver
plicht zijn om einde juni naar de opera
theaters in Wenen, Salzburg, Mannheim,
Klagenfurt, Kassei, Hamburg en Londen
terug te keren. Ze zijn voor slechts twee
maanden aan de uniefeesten „uitgeleend".
Meer dan 15.000 mensen woonden de
operafeesten in Pretoria bij die ter vie
ring van het 50-jarig bestaan van de uni
versiteit van Pretoria aangeboden werden.
Van alle kanten wordt thans op het de
partement van O. K. en W. druk uitge
oefend om te helpen met het totstandko
men van een staatsopera, een nationaal
ballet, een staatsconservatorium en ande
re culturele en kunstinstellingen.
vers, die Paternak na de verschijning in
Italië van „Dokter Zjivago" royeerde, wa
ren niet vertegenwoordigd. Mevrouw
Ehrenburg Ilya Ehrenburg verblijft
zelf momenteel in Stockholm legde een
krans van rode en blauwe tulpen, roze ro
zen en lelies op de kist. Bij de ingang
van Pasternak's woning werd de stapel
bloemen groter naarmate meer mensen
langs trokken. De Amerikaanse sectie van
de P.E.N.-Club zond een krans.
De commissaris der Koningin in de
provincie Friesland, mr. H. P. Linthorst
Homan, heeft in Makkum een tentoonstel
ling van tegels geopend. Deze tentoonstel
ling. ingericht in „Het Pothuis", geeft
een overzicht van de Friese majolica-cul-
tuur tot 1900. De expositie, die tot 18 sep
tember geopend zal zijn, wordt gehou
den ter gelegenheid van het 300-jarig be
staan van de n.v. Tichelaars kleiwaren-
fabriek te Makkum, de enige fabriek in
Nederland, die haar produkten nog ver
vaardigt volgens de oude majolicatcch-
niek die in vroeger eeuwen onder meer
in Delft en Rotterdam werd toegepast.
Het bedrijf werd driehonderd jaar ge
leden opgericht door Freerik Jans, zoon
van een boer in Jorwerd bij Leeuwarden.
Jans vestigde zich omstreeks zijn 25ste
jaar in het zich toen sterk ontwikkelende
Makkum, waar hij een „kleibakkerij",
een fabriek van beschilderd aardewerk
en tegels, begon. In 1675 noemde hij zich
voor het eerst „tichelaar", dat wil zeggen
tegelmaker; een naam die later familie
naam is geworden.
De fabriek staat nog op dezelfde plaats,
waar ze vroeger werd gebouwd, doch van
het oorspronkelijke gebouw is niets meer
over. Na een brand in 1824 werd de „lei
bakkerij" geheel herbouwd. Dit gebouw
vormt thans het oudste deel van de fa
briek.
Bij de produktie was en is het uitgangs
materiaal de lokale Friese geclbakkende
klei. Het vormgeven geschiedt hoofdzake
lijk nog steeds met de hand. De gevorm
de produkten worden rond een centraal in
de fabriek opgestelde oven gedroogd en
nadien in deze oven gebakken. Nadat een
tinglazuurlaag is aangebracht, worden er
met de hand versieringen op geschilderd.
De produktie van de fabriek heeft in de
afgelopen jaren omvat: tegels, schotels,
„kleingoed" (huishoudelijke voorwerpen
en vaatwerk) en sieraardewerk. Onge
veer 125 miljoen tegels hebben de fabriek
sinds haar bestaan verlaten. Deze tegels,
zowel witte als beschilderde, werden vóór
1940 veel uitgevoerd. Zo vindt men bij
voorbeeld in de Scandinavische landen en
in Spanje en Portugal nog vele interieurs,
voorzien van Makkumer tegels.
Aan het eind van de vorige eeuw moest
geheel op de vervaardiging van sieraar
dewerk worden overgegaan, omdat het vrij
zachte vaatwerk niet langer kon concurre
ren met huishoudelijk aardewerk van an
dere fabrieken.
Nederland zal drie ton bijdragen aan de
bouw van een nieuw hoofdkwartier van de
Wereldraad van Kerken in Genève. Dat
beoogt althans een „Comité van actie voor
het nieuwe gebouw van de wereldraad in
Genève", ondder leiding van de Oecumeni
sche Raad van kerken in ons land. Het
comité is in overleg met de Wereldraad
opgericht.
Onlangs besloot de Wereldraad in Ge
nève een nieuw hoofdkwartier te doen
bouwen, waarmee een bedrag van tien
miljoen gulden was gemoeid. Dit kapitaal
moet door de 172 bij de Wereldraad aan
gesloten kerken uit meer dan vijftig lan
den worden opgebracht. Het Nederlandse
aandeel bedraagt driehonderdduizend gul
den. Men hoopt dit bedrag in snel tempo
bijeen te brengen om het dan in korte ter
mijn aan „Genève" te kunnen overdragen
Advertentie
De voortreffelijke maar zelfbewuste di
rigent Von Karajan is gezwicht voor de
zachte druk van boven en voor de pro
testen niet alleen uit Oostenrijk, maar ook
uit het buitenland. Nadat hij oorspronke
lijk geweigerd had de opvoering van Der
Rosenkavalier bij de opening van de nieu
we schouwburg in Salzburg voor de tele
visie vrij te geven, heeft hij zich nu ak
koord verklaard met een compromis. Vol
gens dit bemiddelingsvoorstel zal niet al
leen de openingsplechtigheid in de mor
genuren van 27 juli worden uitgezonden,
maar zullen ook 's avonds de televisie
kijkers in de gelegenheid worden gesteld
om het interieur van de nieuwe schouw
burg, de foyers en de grote zaal te zien
met het grote aantal prominente gasten.
Bovendien zullen enkele van de meest
geschikte tonelen van deze opera op de
televisieschermen te zien zijn. Het is nu
zaak van de nationale televisieverenigin
gen om toestemming te verkrijgen voor
aansluiting op het Eurovisienet.
Er zijn 8000 aanvragen voor entreekaar-
ten binnengekomen, doch de grote zaal
telt ten hoogste 2600 plaatsen.
De vijf-jaarlijkse Belgische staatsprijs
ter bekroning van een litteraire loopbaan
van het ministerie van Openbaar Onder
wijs is dondex-dag postuum toegekend aan
de dinsdag plotseling overleden auteur Al-
fonds de Ridder, die onder zijn pseudoniem
Willem Elsschot een van de bekendste
Vlaamse schrijvers is geworden. Dit be
sluit werd genomen door een jury onder
voorzitterschap van Herman Teirlinck.
Het overlijden van de Vlaamse auteur
werd woensdagmiddag gevolgd door de
plotseling dood van zijn echtgenote. Zij
had haar man dinsdagavond nog vergezeld
op de korte wandeling in de .om trek van hun
woning, waarbij Willem Elsschot aan een
hartaanval bezweek.
Advertentie
Een luxe betimmering van
massief hout voor een normale
beurs.
Bruynzeel kasten en keukens
Kampersingel 20-24 - Tel. 12104 - 11932
99
De „dames" die op de O.
Z. Voorburgwal nabij de
Oude Brugsteeg in Amster
dam achter de ramen ple
gen te zitten, ten behoeve
van de belangstellenden
voor het rosse leven, had
den vannacht vrijaf. Zij
waren uitgekocht door de
Frans-Italiaanse filmmaat-
.schappij, die gisteren is be
gonnen met de opnamen
van de film „Meisjes ach
ter het raam" (Ragazza in
ventrina) waarvoor behalve
regie-assistenten en came
ramannen, ook de bekende
filmsterren Marina Vlady
(22) en Magali Noël (28)
naar onze hoofdstad zijn
gekomen.
De meisjes die vannacht
achter de ramen, zaten, wa
ren behalve Marina Vlady,
een aantal keurige dochters
uit onbesproken Amster
damse families, die in ge
waagde blousjes en met
brutaal opgemaakte gezich
ten de plaatsen van de be
roepsmeisjes hadden inge
nomen. Nimmer is het op
een auditie voor filmfigu-
ranijes zo storm gelopen als
deze keer. De Italiaanse
regisseur Luciano Emmer
verzekerde nog nimmer een
zo ruime keuze in figuran
ten te hebben gehad. Op
vallend was, dat er meer
belangstelling was voor de
rollen van lichte meisjes
dan voor die van Leger des
Heilssoldaten, voor welke
eveneens figuranten werden
gevraagd.
De kijkers kwamen van
nacht echter bedrogen uit,
want toen tenslotte om vier
uur de schijnwerpers wer
den gedoofd, had nog nie
mand enige lijn in de op
namen kunnen ontdekken.
De belangstelling was ove
rigens gei-inger dan bij vo
rige gelegenheden. Het fil
men op de „walletjes", dat
minstens eens per jaar
voorkomt, schijnt al geen
attractie meer te zijn. Voor
de buurtbewoners blijkbaar
ook niet. De ervaring heeft
geleerd, dat er bij al die
drukte minder goede zaken
worden gedaan dan anders
Bovendien weten de filmers
bij het uitkopen van de
vrouwen zeer nauwkeurig
de inkomstenderving te
schatten, zodat er voor de
buurt uit de filmopnamen
geen extra voordeeltjes zijn
te slaan.
De film „Meisjes achter
het raam" gaat over de
dochter van een mijnwer
ker, die in Amsterdam op
het verkeerde pad raakt,
hetgeen door haar nietsver
moedende vader later op
pijnlijke wijze wordt ont
dekt. De opnamen in Neder
land, die behalve in Am
sterdam, ook in Loosdrecht,
Wijk aan Zee en Bloemen-
daal plaats hebben, zullen
zeven weken duren. De film
zal in september in pre
mière gaan op het filmfesti
val in Venetië.
A mateurtoneel
Ongeveer vijf jaax-, nadat het Rotter
dams Toneel Roland Millers uitermate
boeiend toneelspel „Bekentenis" (Waiting
for Gillian) in ons land introduceerde,
heeft thans de geheelonthouders toneel
vereniging „Nieuw Leven" dit stuk don
derdagavond, als eerste amateurensemble
uit deze omgeving, in de Haarlemse Stads
schouwburg opgevoerd. Deze voorstelling
had een tweeledige bestemming. In de
eerste plaats werd hiermee dóór „Nieuw
Leven" het winterseizoen afgesloten en
tevens nam de vereniging met deze op-
voering deel aan het toneelconcours, dat
door de Nederlandse Amateur Toneel Unie
(NATU) om de twee jaar in Kennemer-
land wordt georganiseerd. Andere deelne
mende verenigingen zijn „Haarlemse To
neel Club" en „Cx-emer" uit Haarlem,
„Op Hoop van Zegen" uit Zandvoort,
„Palvu" uit IJmuiden en „Jan van Dom
melen" uit Santpoort. Het ligt in de be
doeling, dat de uitslag van deze wedstrijd
donderdag 23 juni door de jury zal wor
den bekend gemaakt tijdens de traditio
nele bijeenkomst, welke dan in de studio
van „Postaal Genoegen" voor de afge
vaardigden van de deelnemende vereni
gingen wordt belegd.
De intrige van het gespeelde „Bekente
nis" berust op de grote controvex-se in de
karakters van het echtpaar Manning. Jill,
een mondaine en grillige jonge vrouw en
James, vrederechter en een fantasieloos
zakenman, die nimmer onder een enkele
voorwaarde van de rechtlijnige waarheid
heeft willen afwijken. Deze principes wor
den op een zware proef gesteld, wanneer
hem na een onderzoek blijkt dat Jill de
auto heeft bestuurd, waarmee de echtge
noot van Mannings hulp in de huishouding
werd doodgereden. Deze naspox-ingen wa
ren bijzonder intensief, omdat de bestuur
der zich van de plaats van het ongeval
had verwijderd, zonder zich verder om
het slachtoffer te bekommeren. En om
het conflict dan nog te verscherpen komt
bovendien aan het licht, dat Jill een ver
houding was begonnen met de fx-ivole huis
vriend William Bule.
Deze navrante historie werd door de
auteur op een uiterst bekwame wijze uit
gewerkt, waarbij hij de intrige niet alleen
van divei-se boeiende speelscènes voor-,
zag, maar ook van een slot, dat met het
vooruitzicht op een beter wederzijds be
grip tussen het echtpaar, logisch en be
vredigend kan worden genoemd.
De ongeschx-even wetten van het toneel
concours verhinderen de recensent enig
oordeel over de spelprestaties te geven,
alvorens de jury haar rapport openbaar
heeft, gemaakt. Wel mag er aan worden
herinnerd, dat Tony Hagebout-Baay de
zware opdracht kreeg de rol van Jill Man
ning te vervullen, in welke creatie Caro
van Eyck destijds haar virtuoze geniali
teit bewees. Het publiek heeft de voor
stelling met geboeide aandacht gevolgd en
zich over deze opvoering aan het slot bij
zonder enthousiast betoond.
Met ingang van 1 juli is de pianist Cor
de Groot als hoofdmuziekregisseur bij de
N.R.U. benoemd.
Compositieprysvraag. Ter gelegenheid
van het eerste lustrum van het Brabants
Kamerorkest is door de stichting Vrienden
van het Brabants Orkest een compositie
prijsvraag uitgeschreven. In overleg met
de stichting Gaudeamus nemen drie jonge
Nederlandse componisten aan deze prijs
vraag deel: Jo v. d. Booren, Jan van Vlij
men en Jan Wisse. Tijdens de Gaudeamus-
week in september I960 zullen deze drie
composities voor strijkorkest door het
Brabants Kamerorkest onder leiding van
Evert van Tright worden uitgevoerd in
Tivoli te Utrecht, waarna de pi-ijsuitreiking
plaats zal vinden.
Verjaardag. De schilderes Elisabeth
de Ranitz, lid van „Arti et Amicitiae"
vierde dondex-dag haar 80ste verjaardag in
haar woning aan de Churchill-laan te
Amsterdam.
In zijn wekelijkse rubriek „Zin en onzin
uit de kerk" uit ds. Groenenberg in „Her
vormd Utrecht" de mening, dat de zaak
van de litux-gie en, minder zeker, die van
de ocumene een slag is toegebracht door
de overgang van dr. H. van der Linde
in wie de hervormde kerk een eminent
theoloog en een bekwaam dienaar verliest)
naar de r.k. kerk.
Al degenen die zeggen: alle wegen lei
den naar Rome, schijnen gelijk te krijgen,
maar de schrijver meent dat het niet zo
is: Calvijn zelf is er het bewijs van.
„Toch zal de overgang veel misverstand
versterken en veel van wat dr. Van der
Linde in de hervormde kerk mede tracht
te te bouwen ondermijnen en verstox-en.
Zonder dat hij het bedoelde zette dr. Van
der Linde door zijn overgang plotselling
voor zijn eigen werk van vele jaren een
min-teken. Zijn overgang ziet ds. Groenen
berg als schadelijk voor de kerk, de oecu
mene en de litux-gie. Het stex-kste gevoel
bij deze overgang is: „hoe tragisch is dit
alles", aldus de bekende Utrechtse predi
kant, die over de vorm van de overgang
nog het volgende opmerkt:
Dx-. Van der Linde heeft in een avond
dienst afscheid genomen van de gemeente
te Middelbux-g. Zoiets kan in een hei-vorm
de gemeente. Er zijn mensen, die dit fout
vinden van de kerkeraad van Middelburg,
een zwakheid. Ik meen, dat het een teken
van kx-acht is. Alleen als je je zwak voelt,
onzeker, dux-f je zoiets niet toestaan.
Ik ben ook overtuigd, dat bij Rome zo
iets niet mogelijk is. Er hebben ook om
gekeer overgangen van geestelijken naar
protestantse kei-ken plaats gehad. Maar
dat gebeurt geruisloos. Tijdig wordt
iemand, van wie men vermoedt dat hij
refox-matorische neigingen heeft, van pos
ten ontheven, en later maakt hij in stilte
de overgang. Vandaar dat het lijkt, alsof
er wel px-edikanten overgaan naar de r.k.
kerk (ds. Loos, dr. Van der Linde en ds.
Van der Brink uit de hervormde- en dr.
H. B. Visser uit de gei-eformeerde kerk),
maar dat er nooit geestelijken uit de r.k.
kerk overgaan naar de pi-otestantse ker
ken. Doch dit is slechts schijn. Het aantal
r.k. geestelijken dat overgaat is zelfs on
getwijfeld groter. In het buitenland zeker:
Frankrijk, Italië, Spanje. Ik las onlangs
een getal van 1000,
Wordt door deze overgang de kerkelijke
situatie anders? Beslist niet. Door de over
gangen wordt de kerkelijke situatie in Ne
derland niet gewijzigd of opgeklaard. Ro
me of het protestantisme worden er niet
door verzwakt of versterkt. Zo'n overgang
is voor iemand pex-soonlijk een gebeurte
nis, ook voor z'n gezin, maar „kerkelijk"
is het van weinig of geen belang. Er wordt
ook niets mee bereikt: geen toenadering
van kerken, geen begrip voor elkaar, inte
gendeel: emotioneel wordt er nogal wat
verstoord, wat eerst weer tot bedaren
moet komen, wil het gespx-ek weer door kun
nen gaan. Dat is wat ik boven het tragi
sche noemde: degene, die de ovex-gang
maakt, breekt plotseling af, waar hij,
soms jaren, aan heeft gebouwd, hij ver
troebelt plotseling, waar hij moeizaam
getracht heeft klaarheid te bx-engen.
Het probleem Rome-Reformatie is door
deze ovex-gang geen stap verder gebracht.
Overgangen betekenen hier juist niets.
Wel betreuren wij het, dat we de gaven
en talenten van dr. Van der Linde bij dit
probleem en het gesprek zullen missen.
R.K. reactie
In het te Nijmegen verschijnende
rooms-katholieke weekblad „De Bazuin"
troffen wij de volgende kanttekening aan
naar aanleiding van de overgang van de
Middelburgse predikant naar de r.k. kerk.
Bij zijn afscheid te Middelburg heeft dr.
H. van der Linde verklaard, dat hij, over-
gegaan tot de katholieke kerk, wil probe
ren „een kleine bijdrage te leveren om de
geestelijke schatten van de reformatie te
doen opnemen in de katholieke kerk".
Precies dat vormt de reden, waarom wij
ons over de overgang van ds. Van der
Linde (aan welke overgang ook zulke
smartelijke kanten verbonden zijn) op
recht verheugen. Maar wij voegen er on-
middelijk aan toe, dat dit verheugen
uitermate steriel zou zijn, indien wij ons
niet of ternauwernood realiseerden, dat
zo'n overgang consequenties met zich
bx-engt voor ons allen.
Met name: zoeken wij naar de openheid,
die onmisbaar is „om de geestelijke schat
ten van de reformatie te doen opnemen
in de katholieke kex-k"? Weten wij van
het bestaan van die geestelijke schatten
af, of denken wij nog hopeloos monopolis
tisch? Anderzijds heeft het blad „De Oud-
Katholiek" onlangs terecht gewaarschuwd
tegen een al te oppervlakkig en ondoor
dacht gebruik van het woord „oecume
nisch"; wanneer ergens in Nederland een
gebouw wordt geopend, dat door de pro
testantse en de katholieke Kruisvereni
ging zal worden gebuikt, noemt men dit
een „oecumenisch" gebeuren, terwijl het,
hoe gelukkig ook, alleen iets te maken
heeft met een redelijk doorbreken van ver
zuiling op maatschappelijk gebied.
Een werkelijk „oecumenisch" gebeuren
is het zich openstellen voor elkanders
geestelijke schatten. Dat zijn fraaie en
boeiende bewoordingen, zo men wil, als
zij ons maar niet beletten te begrijpen,
hoe weinig vanzelfsprekend en hoe bijzon
der moeilijk een dergelijke openheid is.
Mogen het streven van dr. Van der Linde
„de geestelijke schatten van de Reforma
tie te doen opnemen in de katholieke
kex-k" onder Gods zegen allerwege de
daartoe vereiste openheid vinden.
Dr. John Baillie, te Edinburgh, bisschop
Barbier, te Buenos Aires, bisschop Otto
Dibelius te Berlijn, aartsbisschop Iakovos
te New York, metropoliet Juhanon Mar
Thoma te Tiruvella en bisschop Henry
Knox Sherill, te Boxford, V.S., de zes
presidenten van de Wereldraad, hebben
zich in een Pinksterboodschap gericht tot
de 172 bij de Wex-eldraad van Kerken aan
gesloten kerken. „Maal: Pinksteren dit jaar
tot een dag van gebed" schrijven de zes
presidenten.
In de boodschap staat onder meer: „Als
voorzitters van de Wereldraad groeten we
met Pinksteren onze broeders in alle aan
gesloten kerken. We verheugen ons in het
geschenk van het een-zijn in Christus, dat
zijn discipelen gegeven werd, toen zij, op
de eerste pinksterdag, met de Heilige
Geest werden vervuld. Als we de eerste
vergadering in de geschiedenis der Kerk in
onze herinneirng terugroepen, zijn we ver
heugd over de zichtbare tekenen van deze
eenheid, die zich in onze tijd vernieuwt.
Als leden van één Lichaam hebben we ons
verbonden bij elkaar te blijven en samen
te groeien naar vernieuwing en volheid
van het leven. Dit jaar zien we ons voor
de taak gesteld om de weg te effenen voor
de eerste assemblee, die de Wereldraad in
1961 in Azië zal houden. Terwijl nieuwe en
oude godsdiensten en wijsgerige stelsels in
Azië en andere werelddelen opleven, heb
ben wij ons vaste fundament in de belofte
door onze Heer gegeven bij Zijn hemel
vaart."
De presidenten merken vervolgens op
„als de Heilige Geest in ons midden komt
maakt onze tevredenheid met iets minder
dan de ware eenheid in de kerk plaats
voor een diepere en vollere visie op Gods
plan". En: „De kerk, die de belofte van de
overwinning heeft, is geroepen om één
van geest en hart uit te gaan naar de mil
joenen mannen en vrouwen, die worstelen
om te komen tot een leven, vrij van angst,
kommer, honger, onrecht, beroving, ver
volging en politieke of geestelijke onder
drukking. Met het oog daarop verklaren
wij, die voor de grotere eenheid en kracht
van de kerk werken, Pinksteren van dit
jaar tot een dag van gebed".
De boodschap besluit met de tekst: „Wij
nu hebben niet den geest der wereld ont
vangen, maar Gods geest, opdat wij zouden
weten wat ons door God in genade ge
schonken is".