Dr. Van der Linde werd rooms Pasternak begraven in Peredelkino Rook die lekkere halfzware shag uit de bekende handige doos H0UT-0-LUX Toeloop op opera's bij Uniefeesten te groot Expositie in Makkum van Friese niajolica-cultuur Toch televisie-uitzending van der Rosenkavalier Belgische staatsprijs postuum voor Elsschot DE HOUTWERF N.V. „Nieuw Leven" speelt „Bekentenis" van Miller De negen muzen Pinksterboodschap van Wereldraad van Kerken 11 Hij is groter dan alle andere schrijvers Honderdguldenprent van Rembrandt verkocht Reclamefilm van Joop Geesink bekroond Duizenden teleurgesteld Nederlandse bijdrage van drie ton voor gebouw van Wereldraad CAPTAIN GRANT ti nieuw Houtwerf'product Figurantjes speelden liever het lichte meisjedan de heilsoldaat Cor de Groot muziek- regisseur bij N.R.U. Kerkelijk Leven Commentaren in „Hervormd Utrecht" en „De Bazuin" VRIJDAG 3 JUNI 1960 Onder grote belangstelling is donderdag het stoffelijk overschot van de maandag overleden Russische schrijver en Nobelprijswinnaar letterkunde 1958, Boris Pasternak, ter aarde besteld op de begraafplaats van Peredelkino. De kist werd door drie zoons en een broer van Pasternak uit het landhuis gedragen. Twaalf man droegen het stoffelijk overschot over een afstand van anderhalve kilometer naar de begraafplaats. Naar schatting meer dan vierduizend personen, van wie sommigen hun ontroering niet konden verbergen, woonden de begrafenis bij. Een acteur droeg enkele gedichten van de overledene voor en de litteraire criticus, Valintin Asmus, sprak een eulogie uit. „Hoe ook onze houding tegenover hem was, hoe wij hem ook critiseerden, hij was een voorbeeld van hoe een schrijver zijn standpunten behoort te verdedigen. Zolang er op deze planeet Russisch wordt gesproken, zolang zal de naam van Paster nak in de annalen van de Russische litteratuur geschreven worden als één van onze grootste schrijvers. Wij hebben een schuld aan hem, die wij nimmer in staat zijn terug te betalen". Pasternak geloofde niet in de kunst om de kunst alleen. Hij geloofde dat het de taak van schrijvers is om met hun tijd genoten te spreken over de wegen die zij kozen te volgen. Hij betoogde niet tegen ons systeem of tegen ons regime. Er is één beginsel, dat Pasternak niet accep teerde dat geweld de mens tot iets nieuws en goeds kan leiden. Hierin bena derde hij de standpunten van Tolstoi en evenals Tolstoi vergiste hij zich", aldus Asmus. Na de toespraak van Asmus stond een jongeman met lange haren op en prees Pasternak als een groot dichter, een groot vertaler en een middelaar voor culturele toenadering tussen Oost en West. Paster nak heeft een boodschap nagelaten, zei hij, de boodschap, dat het christelijk ge bod van broederlijke liefde tussen de men sen niet mag worden vergeten". Op dat moment, toen de jongeman Christus noem de, klonken kreten op uit de menigte. „Dank aan Pasternak van de arbeiders", riep iemand. „En ook van de kunste naars", riep een ander, „hij heeft een goed boek geschreven, maar iemand heeft verhinderd dat het gepubliceerd werd". Hierna droeg een andere jongeman een gedicht voor uit Pasternak's roman „Dok ter Zjivago", getiteld „Hamlet". Nadat de kist in het graf was neerge laten, bleef een groep jonge mensen ach ter. Zij overdekten het graf met bloemen en droegen voor uit de gedichten van de overledene. De Sovjetregering en de bond van schrij- De zogenaamde honderdguldenprent van Rembrandt, die op de kunst- en antiekvei ling van de firma Mak te Dordrecht onder de hamer is gekomen, heeft tegen de ver wachting in slechts 260 opgebracht. Een kerkinterieur van Han van Meegeren werd geveild voor 560. Een stuk van de zeven- tiende-eeuwse schilder G. Campsuijsen, „Melktijd", bracht 1400 op. De prijzen van de oude en moderne schilderijen schommelden verder voornamelijk tussen de tweehonderd en vijfhonderd gulden, uit gezonderd enkele stukken van baron Henri Leys (19de eeuw), die 900, van Nicolaas Maes, dat 860 en van de zeventiende eeuwer H. van Steenwijk, dat 800 op bracht. Hoge prijzen werden ook gegeven voor antiek zilverwerk en juwelen, een schotel en een schenkkan uit Tirools vor stelijk bezit (1658) werd verkocht voor 7200. Een broche met briljanten werd geveild voor 6000. Voor een matgouden sigarettenkoker met edelstenen werd ƒ4000 gegeven. Een gouden snuifdoos bracht 1050 op. Op de donderdagochtend in Amsterdam gehouden elfde reclamefilmdag, de jaar lijkse manifestatie van het genootschap voor reclame, is slechts één prijs toege kend voor de beste Nederlandse reclame film uit 1959. Het was de film „Lekker en gezond", die Joop Geesink's Starfilm n.v. heeft geproduceerd in opdracht van Ton- nema n.v. te Sneek. Vertegenwoordigers van beide maatschappijen hebben de me daille van het genootschap ontvangen uit handen van de voorzitter jhr. W. van An- dringa de Kempenaer. Deze deelde mee, dat de jury tien door vier producenten ingezonden reclamefilms heeft beoordeeld. Evenals het vorige jaar was de jury van oordeel, dat de Neder landse reclamefilm te veel de plat getre den paden bewandelt, waardoor op een weliswaar redelijk niveau een te grote gelijkvormigheid optreedt. Mede door het geringe aantal inzendingen meende de jury dan ook slechts één film voor be kroning in aanmerking te moeten laten komen. Aan de bekroonde film is ook de prijs van de Nederlandse vereniging van bioscoopreclame-exploitanten (een week gratis vertoning in een middelgroot thea ter) toegekend. JOHANNESBURG (ANP) Meer dan 7.000 Johannesburgse schoolkinderen van wie 5000 Afrikaans-sprekend heb ben reeds plaatsen besproken voor de vier middagvoorstellingen van Mozarts opera, „De toverfluit" en „Rigoletto" van Verdi, die tussen 13 en 25 juni in Johannesburg ter gelegenheid van het Uniefeest gegeven worden. Aanvargen bij honderden per dag stro men nog binnen van kinderen die wel tot op 200 kilometer afstand van Johannes burg wonen. De organisatoren zijn ten ein de raad, want zouden zij aan alle aan vragen voldoen dan bestaat de kans dat er voor de volwassenen geen plaats meer overbl ijft. Het is namelijk niet mogelijk het seizoen te verlengen aangezien de zangers en zan geressen in de hoofdrollen allemaal Afrikaans sprekenden contractueel ver plicht zijn om einde juni naar de opera theaters in Wenen, Salzburg, Mannheim, Klagenfurt, Kassei, Hamburg en Londen terug te keren. Ze zijn voor slechts twee maanden aan de uniefeesten „uitgeleend". Meer dan 15.000 mensen woonden de operafeesten in Pretoria bij die ter vie ring van het 50-jarig bestaan van de uni versiteit van Pretoria aangeboden werden. Van alle kanten wordt thans op het de partement van O. K. en W. druk uitge oefend om te helpen met het totstandko men van een staatsopera, een nationaal ballet, een staatsconservatorium en ande re culturele en kunstinstellingen. vers, die Paternak na de verschijning in Italië van „Dokter Zjivago" royeerde, wa ren niet vertegenwoordigd. Mevrouw Ehrenburg Ilya Ehrenburg verblijft zelf momenteel in Stockholm legde een krans van rode en blauwe tulpen, roze ro zen en lelies op de kist. Bij de ingang van Pasternak's woning werd de stapel bloemen groter naarmate meer mensen langs trokken. De Amerikaanse sectie van de P.E.N.-Club zond een krans. De commissaris der Koningin in de provincie Friesland, mr. H. P. Linthorst Homan, heeft in Makkum een tentoonstel ling van tegels geopend. Deze tentoonstel ling. ingericht in „Het Pothuis", geeft een overzicht van de Friese majolica-cul- tuur tot 1900. De expositie, die tot 18 sep tember geopend zal zijn, wordt gehou den ter gelegenheid van het 300-jarig be staan van de n.v. Tichelaars kleiwaren- fabriek te Makkum, de enige fabriek in Nederland, die haar produkten nog ver vaardigt volgens de oude majolicatcch- niek die in vroeger eeuwen onder meer in Delft en Rotterdam werd toegepast. Het bedrijf werd driehonderd jaar ge leden opgericht door Freerik Jans, zoon van een boer in Jorwerd bij Leeuwarden. Jans vestigde zich omstreeks zijn 25ste jaar in het zich toen sterk ontwikkelende Makkum, waar hij een „kleibakkerij", een fabriek van beschilderd aardewerk en tegels, begon. In 1675 noemde hij zich voor het eerst „tichelaar", dat wil zeggen tegelmaker; een naam die later familie naam is geworden. De fabriek staat nog op dezelfde plaats, waar ze vroeger werd gebouwd, doch van het oorspronkelijke gebouw is niets meer over. Na een brand in 1824 werd de „lei bakkerij" geheel herbouwd. Dit gebouw vormt thans het oudste deel van de fa briek. Bij de produktie was en is het uitgangs materiaal de lokale Friese geclbakkende klei. Het vormgeven geschiedt hoofdzake lijk nog steeds met de hand. De gevorm de produkten worden rond een centraal in de fabriek opgestelde oven gedroogd en nadien in deze oven gebakken. Nadat een tinglazuurlaag is aangebracht, worden er met de hand versieringen op geschilderd. De produktie van de fabriek heeft in de afgelopen jaren omvat: tegels, schotels, „kleingoed" (huishoudelijke voorwerpen en vaatwerk) en sieraardewerk. Onge veer 125 miljoen tegels hebben de fabriek sinds haar bestaan verlaten. Deze tegels, zowel witte als beschilderde, werden vóór 1940 veel uitgevoerd. Zo vindt men bij voorbeeld in de Scandinavische landen en in Spanje en Portugal nog vele interieurs, voorzien van Makkumer tegels. Aan het eind van de vorige eeuw moest geheel op de vervaardiging van sieraar dewerk worden overgegaan, omdat het vrij zachte vaatwerk niet langer kon concurre ren met huishoudelijk aardewerk van an dere fabrieken. Nederland zal drie ton bijdragen aan de bouw van een nieuw hoofdkwartier van de Wereldraad van Kerken in Genève. Dat beoogt althans een „Comité van actie voor het nieuwe gebouw van de wereldraad in Genève", ondder leiding van de Oecumeni sche Raad van kerken in ons land. Het comité is in overleg met de Wereldraad opgericht. Onlangs besloot de Wereldraad in Ge nève een nieuw hoofdkwartier te doen bouwen, waarmee een bedrag van tien miljoen gulden was gemoeid. Dit kapitaal moet door de 172 bij de Wereldraad aan gesloten kerken uit meer dan vijftig lan den worden opgebracht. Het Nederlandse aandeel bedraagt driehonderdduizend gul den. Men hoopt dit bedrag in snel tempo bijeen te brengen om het dan in korte ter mijn aan „Genève" te kunnen overdragen Advertentie De voortreffelijke maar zelfbewuste di rigent Von Karajan is gezwicht voor de zachte druk van boven en voor de pro testen niet alleen uit Oostenrijk, maar ook uit het buitenland. Nadat hij oorspronke lijk geweigerd had de opvoering van Der Rosenkavalier bij de opening van de nieu we schouwburg in Salzburg voor de tele visie vrij te geven, heeft hij zich nu ak koord verklaard met een compromis. Vol gens dit bemiddelingsvoorstel zal niet al leen de openingsplechtigheid in de mor genuren van 27 juli worden uitgezonden, maar zullen ook 's avonds de televisie kijkers in de gelegenheid worden gesteld om het interieur van de nieuwe schouw burg, de foyers en de grote zaal te zien met het grote aantal prominente gasten. Bovendien zullen enkele van de meest geschikte tonelen van deze opera op de televisieschermen te zien zijn. Het is nu zaak van de nationale televisieverenigin gen om toestemming te verkrijgen voor aansluiting op het Eurovisienet. Er zijn 8000 aanvragen voor entreekaar- ten binnengekomen, doch de grote zaal telt ten hoogste 2600 plaatsen. De vijf-jaarlijkse Belgische staatsprijs ter bekroning van een litteraire loopbaan van het ministerie van Openbaar Onder wijs is dondex-dag postuum toegekend aan de dinsdag plotseling overleden auteur Al- fonds de Ridder, die onder zijn pseudoniem Willem Elsschot een van de bekendste Vlaamse schrijvers is geworden. Dit be sluit werd genomen door een jury onder voorzitterschap van Herman Teirlinck. Het overlijden van de Vlaamse auteur werd woensdagmiddag gevolgd door de plotseling dood van zijn echtgenote. Zij had haar man dinsdagavond nog vergezeld op de korte wandeling in de .om trek van hun woning, waarbij Willem Elsschot aan een hartaanval bezweek. Advertentie Een luxe betimmering van massief hout voor een normale beurs. Bruynzeel kasten en keukens Kampersingel 20-24 - Tel. 12104 - 11932 99 De „dames" die op de O. Z. Voorburgwal nabij de Oude Brugsteeg in Amster dam achter de ramen ple gen te zitten, ten behoeve van de belangstellenden voor het rosse leven, had den vannacht vrijaf. Zij waren uitgekocht door de Frans-Italiaanse filmmaat- .schappij, die gisteren is be gonnen met de opnamen van de film „Meisjes ach ter het raam" (Ragazza in ventrina) waarvoor behalve regie-assistenten en came ramannen, ook de bekende filmsterren Marina Vlady (22) en Magali Noël (28) naar onze hoofdstad zijn gekomen. De meisjes die vannacht achter de ramen, zaten, wa ren behalve Marina Vlady, een aantal keurige dochters uit onbesproken Amster damse families, die in ge waagde blousjes en met brutaal opgemaakte gezich ten de plaatsen van de be roepsmeisjes hadden inge nomen. Nimmer is het op een auditie voor filmfigu- ranijes zo storm gelopen als deze keer. De Italiaanse regisseur Luciano Emmer verzekerde nog nimmer een zo ruime keuze in figuran ten te hebben gehad. Op vallend was, dat er meer belangstelling was voor de rollen van lichte meisjes dan voor die van Leger des Heilssoldaten, voor welke eveneens figuranten werden gevraagd. De kijkers kwamen van nacht echter bedrogen uit, want toen tenslotte om vier uur de schijnwerpers wer den gedoofd, had nog nie mand enige lijn in de op namen kunnen ontdekken. De belangstelling was ove rigens gei-inger dan bij vo rige gelegenheden. Het fil men op de „walletjes", dat minstens eens per jaar voorkomt, schijnt al geen attractie meer te zijn. Voor de buurtbewoners blijkbaar ook niet. De ervaring heeft geleerd, dat er bij al die drukte minder goede zaken worden gedaan dan anders Bovendien weten de filmers bij het uitkopen van de vrouwen zeer nauwkeurig de inkomstenderving te schatten, zodat er voor de buurt uit de filmopnamen geen extra voordeeltjes zijn te slaan. De film „Meisjes achter het raam" gaat over de dochter van een mijnwer ker, die in Amsterdam op het verkeerde pad raakt, hetgeen door haar nietsver moedende vader later op pijnlijke wijze wordt ont dekt. De opnamen in Neder land, die behalve in Am sterdam, ook in Loosdrecht, Wijk aan Zee en Bloemen- daal plaats hebben, zullen zeven weken duren. De film zal in september in pre mière gaan op het filmfesti val in Venetië. A mateurtoneel Ongeveer vijf jaax-, nadat het Rotter dams Toneel Roland Millers uitermate boeiend toneelspel „Bekentenis" (Waiting for Gillian) in ons land introduceerde, heeft thans de geheelonthouders toneel vereniging „Nieuw Leven" dit stuk don derdagavond, als eerste amateurensemble uit deze omgeving, in de Haarlemse Stads schouwburg opgevoerd. Deze voorstelling had een tweeledige bestemming. In de eerste plaats werd hiermee dóór „Nieuw Leven" het winterseizoen afgesloten en tevens nam de vereniging met deze op- voering deel aan het toneelconcours, dat door de Nederlandse Amateur Toneel Unie (NATU) om de twee jaar in Kennemer- land wordt georganiseerd. Andere deelne mende verenigingen zijn „Haarlemse To neel Club" en „Cx-emer" uit Haarlem, „Op Hoop van Zegen" uit Zandvoort, „Palvu" uit IJmuiden en „Jan van Dom melen" uit Santpoort. Het ligt in de be doeling, dat de uitslag van deze wedstrijd donderdag 23 juni door de jury zal wor den bekend gemaakt tijdens de traditio nele bijeenkomst, welke dan in de studio van „Postaal Genoegen" voor de afge vaardigden van de deelnemende vereni gingen wordt belegd. De intrige van het gespeelde „Bekente nis" berust op de grote controvex-se in de karakters van het echtpaar Manning. Jill, een mondaine en grillige jonge vrouw en James, vrederechter en een fantasieloos zakenman, die nimmer onder een enkele voorwaarde van de rechtlijnige waarheid heeft willen afwijken. Deze principes wor den op een zware proef gesteld, wanneer hem na een onderzoek blijkt dat Jill de auto heeft bestuurd, waarmee de echtge noot van Mannings hulp in de huishouding werd doodgereden. Deze naspox-ingen wa ren bijzonder intensief, omdat de bestuur der zich van de plaats van het ongeval had verwijderd, zonder zich verder om het slachtoffer te bekommeren. En om het conflict dan nog te verscherpen komt bovendien aan het licht, dat Jill een ver houding was begonnen met de fx-ivole huis vriend William Bule. Deze navrante historie werd door de auteur op een uiterst bekwame wijze uit gewerkt, waarbij hij de intrige niet alleen van divei-se boeiende speelscènes voor-, zag, maar ook van een slot, dat met het vooruitzicht op een beter wederzijds be grip tussen het echtpaar, logisch en be vredigend kan worden genoemd. De ongeschx-even wetten van het toneel concours verhinderen de recensent enig oordeel over de spelprestaties te geven, alvorens de jury haar rapport openbaar heeft, gemaakt. Wel mag er aan worden herinnerd, dat Tony Hagebout-Baay de zware opdracht kreeg de rol van Jill Man ning te vervullen, in welke creatie Caro van Eyck destijds haar virtuoze geniali teit bewees. Het publiek heeft de voor stelling met geboeide aandacht gevolgd en zich over deze opvoering aan het slot bij zonder enthousiast betoond. Met ingang van 1 juli is de pianist Cor de Groot als hoofdmuziekregisseur bij de N.R.U. benoemd. Compositieprysvraag. Ter gelegenheid van het eerste lustrum van het Brabants Kamerorkest is door de stichting Vrienden van het Brabants Orkest een compositie prijsvraag uitgeschreven. In overleg met de stichting Gaudeamus nemen drie jonge Nederlandse componisten aan deze prijs vraag deel: Jo v. d. Booren, Jan van Vlij men en Jan Wisse. Tijdens de Gaudeamus- week in september I960 zullen deze drie composities voor strijkorkest door het Brabants Kamerorkest onder leiding van Evert van Tright worden uitgevoerd in Tivoli te Utrecht, waarna de pi-ijsuitreiking plaats zal vinden. Verjaardag. De schilderes Elisabeth de Ranitz, lid van „Arti et Amicitiae" vierde dondex-dag haar 80ste verjaardag in haar woning aan de Churchill-laan te Amsterdam. In zijn wekelijkse rubriek „Zin en onzin uit de kerk" uit ds. Groenenberg in „Her vormd Utrecht" de mening, dat de zaak van de litux-gie en, minder zeker, die van de ocumene een slag is toegebracht door de overgang van dr. H. van der Linde in wie de hervormde kerk een eminent theoloog en een bekwaam dienaar verliest) naar de r.k. kerk. Al degenen die zeggen: alle wegen lei den naar Rome, schijnen gelijk te krijgen, maar de schrijver meent dat het niet zo is: Calvijn zelf is er het bewijs van. „Toch zal de overgang veel misverstand versterken en veel van wat dr. Van der Linde in de hervormde kerk mede tracht te te bouwen ondermijnen en verstox-en. Zonder dat hij het bedoelde zette dr. Van der Linde door zijn overgang plotselling voor zijn eigen werk van vele jaren een min-teken. Zijn overgang ziet ds. Groenen berg als schadelijk voor de kerk, de oecu mene en de litux-gie. Het stex-kste gevoel bij deze overgang is: „hoe tragisch is dit alles", aldus de bekende Utrechtse predi kant, die over de vorm van de overgang nog het volgende opmerkt: Dx-. Van der Linde heeft in een avond dienst afscheid genomen van de gemeente te Middelbux-g. Zoiets kan in een hei-vorm de gemeente. Er zijn mensen, die dit fout vinden van de kerkeraad van Middelburg, een zwakheid. Ik meen, dat het een teken van kx-acht is. Alleen als je je zwak voelt, onzeker, dux-f je zoiets niet toestaan. Ik ben ook overtuigd, dat bij Rome zo iets niet mogelijk is. Er hebben ook om gekeer overgangen van geestelijken naar protestantse kei-ken plaats gehad. Maar dat gebeurt geruisloos. Tijdig wordt iemand, van wie men vermoedt dat hij refox-matorische neigingen heeft, van pos ten ontheven, en later maakt hij in stilte de overgang. Vandaar dat het lijkt, alsof er wel px-edikanten overgaan naar de r.k. kerk (ds. Loos, dr. Van der Linde en ds. Van der Brink uit de hervormde- en dr. H. B. Visser uit de gei-eformeerde kerk), maar dat er nooit geestelijken uit de r.k. kerk overgaan naar de pi-otestantse ker ken. Doch dit is slechts schijn. Het aantal r.k. geestelijken dat overgaat is zelfs on getwijfeld groter. In het buitenland zeker: Frankrijk, Italië, Spanje. Ik las onlangs een getal van 1000, Wordt door deze overgang de kerkelijke situatie anders? Beslist niet. Door de over gangen wordt de kerkelijke situatie in Ne derland niet gewijzigd of opgeklaard. Ro me of het protestantisme worden er niet door verzwakt of versterkt. Zo'n overgang is voor iemand pex-soonlijk een gebeurte nis, ook voor z'n gezin, maar „kerkelijk" is het van weinig of geen belang. Er wordt ook niets mee bereikt: geen toenadering van kerken, geen begrip voor elkaar, inte gendeel: emotioneel wordt er nogal wat verstoord, wat eerst weer tot bedaren moet komen, wil het gespx-ek weer door kun nen gaan. Dat is wat ik boven het tragi sche noemde: degene, die de ovex-gang maakt, breekt plotseling af, waar hij, soms jaren, aan heeft gebouwd, hij ver troebelt plotseling, waar hij moeizaam getracht heeft klaarheid te bx-engen. Het probleem Rome-Reformatie is door deze ovex-gang geen stap verder gebracht. Overgangen betekenen hier juist niets. Wel betreuren wij het, dat we de gaven en talenten van dr. Van der Linde bij dit probleem en het gesprek zullen missen. R.K. reactie In het te Nijmegen verschijnende rooms-katholieke weekblad „De Bazuin" troffen wij de volgende kanttekening aan naar aanleiding van de overgang van de Middelburgse predikant naar de r.k. kerk. Bij zijn afscheid te Middelburg heeft dr. H. van der Linde verklaard, dat hij, over- gegaan tot de katholieke kerk, wil probe ren „een kleine bijdrage te leveren om de geestelijke schatten van de reformatie te doen opnemen in de katholieke kerk". Precies dat vormt de reden, waarom wij ons over de overgang van ds. Van der Linde (aan welke overgang ook zulke smartelijke kanten verbonden zijn) op recht verheugen. Maar wij voegen er on- middelijk aan toe, dat dit verheugen uitermate steriel zou zijn, indien wij ons niet of ternauwernood realiseerden, dat zo'n overgang consequenties met zich bx-engt voor ons allen. Met name: zoeken wij naar de openheid, die onmisbaar is „om de geestelijke schat ten van de reformatie te doen opnemen in de katholieke kex-k"? Weten wij van het bestaan van die geestelijke schatten af, of denken wij nog hopeloos monopolis tisch? Anderzijds heeft het blad „De Oud- Katholiek" onlangs terecht gewaarschuwd tegen een al te oppervlakkig en ondoor dacht gebruik van het woord „oecume nisch"; wanneer ergens in Nederland een gebouw wordt geopend, dat door de pro testantse en de katholieke Kruisvereni ging zal worden gebuikt, noemt men dit een „oecumenisch" gebeuren, terwijl het, hoe gelukkig ook, alleen iets te maken heeft met een redelijk doorbreken van ver zuiling op maatschappelijk gebied. Een werkelijk „oecumenisch" gebeuren is het zich openstellen voor elkanders geestelijke schatten. Dat zijn fraaie en boeiende bewoordingen, zo men wil, als zij ons maar niet beletten te begrijpen, hoe weinig vanzelfsprekend en hoe bijzon der moeilijk een dergelijke openheid is. Mogen het streven van dr. Van der Linde „de geestelijke schatten van de Reforma tie te doen opnemen in de katholieke kex-k" onder Gods zegen allerwege de daartoe vereiste openheid vinden. Dr. John Baillie, te Edinburgh, bisschop Barbier, te Buenos Aires, bisschop Otto Dibelius te Berlijn, aartsbisschop Iakovos te New York, metropoliet Juhanon Mar Thoma te Tiruvella en bisschop Henry Knox Sherill, te Boxford, V.S., de zes presidenten van de Wereldraad, hebben zich in een Pinksterboodschap gericht tot de 172 bij de Wex-eldraad van Kerken aan gesloten kerken. „Maal: Pinksteren dit jaar tot een dag van gebed" schrijven de zes presidenten. In de boodschap staat onder meer: „Als voorzitters van de Wereldraad groeten we met Pinksteren onze broeders in alle aan gesloten kerken. We verheugen ons in het geschenk van het een-zijn in Christus, dat zijn discipelen gegeven werd, toen zij, op de eerste pinksterdag, met de Heilige Geest werden vervuld. Als we de eerste vergadering in de geschiedenis der Kerk in onze herinneirng terugroepen, zijn we ver heugd over de zichtbare tekenen van deze eenheid, die zich in onze tijd vernieuwt. Als leden van één Lichaam hebben we ons verbonden bij elkaar te blijven en samen te groeien naar vernieuwing en volheid van het leven. Dit jaar zien we ons voor de taak gesteld om de weg te effenen voor de eerste assemblee, die de Wereldraad in 1961 in Azië zal houden. Terwijl nieuwe en oude godsdiensten en wijsgerige stelsels in Azië en andere werelddelen opleven, heb ben wij ons vaste fundament in de belofte door onze Heer gegeven bij Zijn hemel vaart." De presidenten merken vervolgens op „als de Heilige Geest in ons midden komt maakt onze tevredenheid met iets minder dan de ware eenheid in de kerk plaats voor een diepere en vollere visie op Gods plan". En: „De kerk, die de belofte van de overwinning heeft, is geroepen om één van geest en hart uit te gaan naar de mil joenen mannen en vrouwen, die worstelen om te komen tot een leven, vrij van angst, kommer, honger, onrecht, beroving, ver volging en politieke of geestelijke onder drukking. Met het oog daarop verklaren wij, die voor de grotere eenheid en kracht van de kerk werken, Pinksteren van dit jaar tot een dag van gebed". De boodschap besluit met de tekst: „Wij nu hebben niet den geest der wereld ont vangen, maar Gods geest, opdat wij zouden weten wat ons door God in genade ge schonken is".

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1960 | | pagina 11