Horen en zien
Romantische illuminatie
van vadertje Rijn
DOESBURG
Raadsel voor de sheriff
Tip voor een trip:
PANDA EN DE LIJFWACHTERS
Jsngensoverhemden
Jacks Pantalons
Korting
Bengaals vuur van Linz tot Bonn
Vreemde dingen in het kabouterdotfp
9
radio televisie
AANKONDIGINGEN EN
NABEifcHólwiNGEN~C
Kleurentelevisie in
Academisch ziekenhuis
Proef met kleuren
televisie in Hilversum
De radio geeft woensdag
T el evisie programma
Jeugdig
Landbouwtechniek uit
oude Israel heeft succes
Schedels van christelijke
martelaren gevonden
Studenten werkten met
een kernreactor zonder
stralingsbescherming
Vervolgverhaal
rincr
M. G. Eberhart
Boekenhoekje
i)F bFrlpfopn tiib
DINSDAG 14 JUNI 1960
J5. Jut de lijfwacht was geweldig blij,
dat de propjes uit zijn oren waren ge
schoten. „Wat een geluk, dat ik weer ho
ren kan!" juichte hij, „een dove lijfwacht
kan niet veel uitrichten. Nu kan ik einde
lijk weer tonen, wat ik waard ben!" „Dat
zou ik dan maar gauw doen," zei Panda.
„Vlug! We moeten Palmer helpen! De ro
vers gaan er met zijn geld vandoor!" Het
was inderdaad hoog tijd, dat ze de mil
jonair te hulp kwamen, want reeds ver
dwenen de moeilijke jongens met hem
tussen het geboomte. Zo vlug zij konden,
renden Panda en Jut er achter aan, maar
toen zij in het bosje kwamen, was het al
te laat. Daar zat Palmer tussen de strui
ken te huilen. „Ze hebben mijn geld ge
roofd!" snikte hij, „mijn lieve geldje,
mijn goeie geldje! De hele zak vol mooie
muntjes! Ach, ach, zal ik ze ooit terug
zien?" „Houd moed!" riep Jut, „ik zal
zorgen, dat u alles terugkrijgt. Ik.Hij
brak verbaasd af, toen de zak plotseling
vanzelf terugkwam en de miljonair met
een rinkelende slag op het achterhoofd
trof.
Voor de collegezalen
(Van onze Amsterdamse redacteur)
Amsterdam krijgt over twee jaar kleu
rentelevisie, zij het ook voor een zeer se
lect publiek. Camera's zullen worden op
gesteld in de operatiekamers aan de
noordzijde van het nieuwe academische
ziekenhuis van de Vrije Universiteit en
de beeldschermen krijgen een plaats in de
collegezalen.
Dit is één van de snufjes waarmee het
V.U.-ziekenhuis, dat het meest moderne
van ons land wordt, zal worden uitgerust.
De bouw van het complex, waarmee ruim
drie jaar geleden een begin is gemaakt,
is thans zover gevorderd dat de beton
constructie van het hoofdgebouw gereed
is. Het elf verdiepingen hoge gebouw, dat
over enkele jaren aan zevenhonderd pa
tiënten plaats zal bieden staat als een zwa
re kolos in de zandvlakte bij de Amstel-
veenseweg, waar in de naaste toekomst,
het noordelijke deel van tuinstad Buiten-
veldert zal verrijzen. Op het hoofdgebouw
sluiten aan een behandelhuis van zeven
verdiepingen en een vier etages hoog la
boratorium voor pathologische anatomie.
In dit complex komen vijftien liften voor
de communicatie tussen de verschillende
verdiepingen. Het academisch ziekenhuis
van de V.U. zal medio 1963 in gebruik
kunnen worden genomen. In de loop van
het volgende jaar wordt begonnen met de
:bouw van een zusterhuis en een gebouw
waarin de polikliniek zal worden onderge
bracht.
Naar wij vernemen zal op 26 september
in Hilversum voor een gezelschap van 750
medici in hotel „Gooiland" een demonstra
tie worden gegeven van gesloten kleuren
televisie met een directe uitzending van
een klinisch programma uit het ziekenhuis
R.K.Z. in Hilversum. Voorts zal op 30 sep
tember in samenwerking met de AKU een
levende uitzending over plastics en kleu-
renstoffen voor de industrie worden ge
geven. Deze uitermate kostbare demon
straties er is een bedrag van bijna een
half miljoen gulden mee gemoeid moe
ten de mogelijkheden van dit soort kleu
rentelevisie voor medische en industriële
doeleinden aantonen en kunnen voor Hil
versum de bijzondere consequentie hebben,
dat de radiostad het centrum wordt van
dergelijke televisie-uitzendingen.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00—24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.30 Een woord
voor de dag. 7.40 Gewijde muz. 8.00 Nieuws. 8.15
Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.30
Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Voor de vrouw. 10.15
Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gram. 11.30 Gram.
12.05 Hoorn en piano. 12.30 Land- en tuinb.meded.
12.33 Meisjeskoor. 12.53 Gram. of act. 13.00 Nieuws.
13.15 Met PIT op pad. lezing. 13.20 Metropole-ork.
13.50 Het Sneeuwmeisje, opera (3e en 4e acte.
gram.). 15.30 Interseholair jeugdtoernooi. 16.00
Voor de jeugd. 17.20 Gram. 17.10 Beursber. 17.45
Het spectrum. 18.00 Gram. 18.15 Boekbespr. 18.30
F.V.U.: De betekenis der begaafdheid voor school,
beroep en maatschappelijke opklimming, door dr.
Ph. M. v. d. Heyden. Eerste lezing. 19.00 Nieuws
er. weerbcr. 19.10 Koperorkest. 19.30 Radiokrant.
19.50 Gram. 20.00 Interkerkelijk jeugdappèl. 21.00
Gram. 21.10 Promenade-ork. 22.00 Koorzang. 22.30
Nieuws en S.O.S.-ber. 22.40 Zaalsportuitsl. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Report. 40-jarig bestaan
van de Vereniging Ncderland-Engeland. 23.10
Piatennieuws. 23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.23 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.55 Voor de vrouw. 9.00 Gym.
voor de vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 School
radio. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 R.V.U.:
De mens: leven en samenleven, door ds. E. Fra
ter Smid. Derde lezing. 11.30 Zigeunermuz. 12.00
Gram. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Voor
het platteland. 12.38 Hammondorgelspel. 13.00
Nieuws. 13.15 Lichte muz. 13.50 Gesproken por
tret. 14.05 Omr.orkest. 15.00 Voor de jeugd. 17.00
Pianoduo. 17.15 Voor de touristen. 17.50 Roge-
ringsuitz.: Emigratierubr. Het emigratiepraatje
van H. A. van Luyk. 18.00 Nieuws en comm. 18.20
Gram. 18.30 Promenade-ork. en solist. 19.05 Voor
de kinderen. 19.15 Gram. 19.35 Lichte muz. 20.00
Nieuws. 20.05 Metropole-ork. 20.40 Ballet der be
driegers, hoorsp. 21.30 Rip. opera. 22.20 Act. 22.30
Nieuws. 22.40 Dubbelkwartet. 23.00 Tussen mens
en nevelvlek, wetensch. lezing. 23.15 Muziek en
gedichtjes. 23.40 Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 321 m.
12.00 Operettemuz. 12.30 Weerber. 12.35 Wals
muziek. 12.52 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Lichte
muziek. 14.00 Kamermuz. 14.40 Ork., koren en sol.
16.00 Koersen. 16.06 Engelse les. 16.21 Amus.muz.
17.00 Nieuws. 17.10 Orgelconcert. 17.50 Boekbespr.
18.00 Lckenmoraal en filosofie. 18.20 Voor de sold.
18.50 Sportkroniek. 19.00 Nieuws. 19.40 Wedstrijd
schoolkoor. 20.00 Nieuwe gram. 21.30 Jazz-piano.
22.00 Nieuws. 22.15 Pedagogisch praatje. 22.25
Luit-recital. 22.45 Zangrecital. 22.55 Nieuws. 23.00
Voor de zeelieden.
VOOR DINSDAG
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz. NCRV: 20.20
Film. 20.30 Speelfilm.
VOOR WOENSDAG
NTS: 17.00 Intern, jeugdjourn. KRO: 17,10—17.40
Voor de kinderen. NTS: 20.00 Journaal en weer-
overzicht. VARA: 20.20 Act. 20.30 Kunstrubriek.
21.00 Gevarieerde muziek. 21.35 Forum.
(Van onze correspondent in Bonn)
De dertig bochtige kilometers die de
Rijn tussen het stadje Linz, en de West-
duitse hoofdstad Bonn meet stonden za
terdagavond „in brand". Met een groots
toeristisch spektakel en een voortreffelij
ke organisatie hadden de managers van
het Middcnrijnse vreemdelingenverkeer
ervoor gezorgd, dat zesduizend Bengaalse
vuurpotten het vele dat hier aan roman
tiek herinnert met een rode gloed over
goten. Bijkans twee miljoen mensen, on
der wie vele Nederlanders, waren van dit
vurige gebeuren getuige.
De Rijnlanders in Linz, Bad Honnef,
Königswinter, Bad Godesberg en Bonn
wilden de toeristische wereld slechts to
nen dat men niet altijd gelijk heeft over
de Autobahn Keulen-Frankfort naar het
zonnige zuiden te racen, want tussen de
rivier de Ahr, die tegenover Linz in de
Rijn uitmondt, en Bonn is ook een flinke
hoeveelheid romantiek voorradig. Om dat
te tonen organiseerde men zaterdagavond
wat slechts eenmaal per zes jaar moge
lijk schijnt te zijn: „Der Rhein in Flam-
men". Om kwart over negen vertrok een
anderhalve kilometer lange armada van
zestig grote en kleine vrolijk verlichte
passagiersschepen uit Linz. Öp hetzelfde
ogenblik stak men de eerste vuurpotten
aan die het middeleeuwse stadje, de ber
gen. de kerken en de burchten roodkleu
rig in de duistere nacht deden oplichten.
In negentien etappes, waarvan elk slechts
Er is in de bondsrepubliek onlangs op
gewezen, dat zo vele jonge lieden in staat
worden geacht burgemeester te worden
van grote steden. Willy Brandt was op zijn
44ste burgemeester van West-Eerlijn, zijn
socialistische partijgenoot Vogel werd on
langs op 34-jarige leeftijd burgemeester
van de miljoenenstad München. De vereni
ging van Westduitse burgemeesters deelde
dezer dagen mee, dat dit toch niet zo bij
zonder is. Goed, men stelt zich „meneer
de burgemeester" Her Oberbürgermeis-
ter meestal voor als een deftige heer
in het zwart, maar reeds in 1910 benoemde
men een 37-jarige tot burgemeester van
Dortmund. Tezelfdertijd werd een 36-jari-
ge burgemeester van München. Bondskan
selier Adenauer, was al op zijn 41ste jaar
burgemeester van Keulen.
een kwartiertje was verlicht, liet men op
deze wijze het Rijngebied, Linz-Bonn „in
vlammen" opgaan.
80.000 auto's te veel
De eeuwenoude huizen van Linz, de res
ten van de beroemde brug te Remagen,
de befaamde Apollinariskerk, de ruïne
van Rolandseck, het gehele Zevengeberg
te, de Drachenfels, de Petersberg, de mo
derne Amerikaanse ambassade te Bad-
Godesberg, de Godesburg, een strakke ce
mentfabriek, het Westduitse parlements
gebouw, het ministerie van Buitenlandse
Zaken en het hypermoderne Beethoven-
theater te Bonn: zij vormden met enige
oude dorpjes aan de oever van vader
Rijn, een dertig kilometer lange keten van
rood licht, waarlangs de Rijnpassagiers
schepen naar Bonn voeren. Het was ook
grandioos om dit schouwspel vol roman
tiek, dat als een precisie uurwerk afliep:
de schepen moesten iedere verlichte etap
pe in dertien tot vijftien minuten afleggen.
Alles lukte. Zelfs het posteren langs de
Rijn over dertig kilometer van twee mil
joen mensen, alleen de verkeerschaos was
niet te voorkomen: er was voor slechts
twintigduizend auto's parkeergelegenheid,
terwijl er in werkelijkheid meer dan hon
derdduizend kwamen.
EILATH (ITIM) De moeite, die pro
fessor Even-Ari van de Hebreeuwse uni
versiteit van Jeruzalem zich heeft getroost
om bewijs te leveren van zijn theorie, dat
de moderne landbouwer nog van de voor
vaderen uit de grijze oudheid kan leren
hoe men in de woestijn kan oogsten, is
beloond geworden. De professor was een
plek in het droge zuiden van Israel, waar
reeds 26 eeuwen geleden een boerderij
werd gedreven, opnieuw gaan bewerken,
ondanks de droogte en gebrek aan moder
ne bevloeiingsmiddelen en dezer dagen
heeft hij van twee hectare woestijngrond
een kleine tweehonderd kilo haver ge
oogst. En dit terwijl op de grote moderne
boerderijen in die streek dit jaar in het
geheel geen graan geoogst werd.
De professor had met zijn vrouw vorig
jaar zijn tenten op het stukje woenstijn-
land opgeslagen en er de originele draine-
rings- en bevloeiingssystemen van zovele
eeuwen terug in ere hersteld. Hij zaaide
zijn haver bij het begin van het regen
seizoen en de haver kwam op en gedijde.
De moderne deskundigen, die zich een uit
eindelijk oordeel over de methoden van
professor Even-Ari nog voorbehouden, zijn
diens werkwijze nu toch met grote belang
stelling gaan bestuderen.
NAMEN (Reuter) In Namen zijn op
een vreemde plaats relikwieën gevonden
van twee christelijke martelaren uit de
vierde eeuw. Deze overblijfselen waren
150 jaar geleden door Italiaanse monni
ken verborgen. Twee antiquairs ter plaat
se, die onlangs twee borstbeelden van Ro
meinse soldaten hadden gekocht, kwamen
tot. de ontdekking dat de kop van een dei-
beelden verwijderd was geweest en later
opnieuw aangesoldeerd. Zij haalden de
kop er wederom af en vonden in de holle
van het beeld een in rode zijde gewikkel
de schedel met een stuk perkament daar
bij. Ook het andere borstbeeld bleek een
schedel te bevatten. Volgens het perka
menten document, dat met 1809 was ge
dateerd zouden de schedels zijn van Sint
Nabor en Sint Felix die tijdons de vervol
gingen onder Keizer Maximiliaan in Lodi
werden onthoofd.
De relikwieën hadden zich gedurende
eeuwen in een Franciscaanse kapel in
Milaan bevonden totdat soldaten van Na
poleons leger de stad plunderden. De be
waarder van de relikwieën, Camillus Te-
raeus de Mariano, verborg ze in de twee
borstbeelden en deed het perkament daar
bij voor latere identificering.
Kanunnik Lanotte, secretaris van de
bisschop van Namen, zou de schedels ais
die van de genoemde martelaren erkend
hebben. De relieken zullen naar Milaan
worden teruggezonden.
22—23. De kabouters keken op, toen Ponko daar zo opgewonden het dorp binnen
kwam rennen.
Wat heb jij, Ponko? vroegen ze. Is er iets gebeurd?
Jazeker... iets goeds! hijgde Ponko.
En toen vertelde hij, wat hij gevonden had. De anderen begrepen eerst nog niet,
vjaarom hij dat zo belangrijk vond.
Snap jullie dat niet? zei Ponko. We brengen die tube hierheen, dan hebben we
'n heleboel verf.
Doesburg is een heel mooi, heel oud stadje. De sfeer die er hangt herinnert
sterk aan sommige oude Vlaamse steden, wat geen gering com.pliment is.
Vlijtige handen hebben de binnenstad gerestaureerd en verbeterd. In 1940 is
het herstel van het kostelijke raadhuis gereed gekomen. Er wordt op het ogen
blik hard gewerkt aan de in de oorlogsdagen vernielde Martini-toren
Neemt u zich nu niet voor met een bezoek aan Doesburg maar te wachten tot
het volledige herstel van de binnenstad achter de rug is! Dan mist u veel: bij
voorbeeld de tijdelijke houten klokkestoel, waarin de klokken die eens in de
toren zullen hangen, geduldig dienst doen. Achter het raadhuis vindt u dit
originele monument waarvan u haast zou wensen dat hel maar altijd zo blijft
Zeker honderd studenten aan het-che
misch instituut van. Recife, de hoofdstad
van dé Braziliaanse staat Pernambuco,
hebben verscheidene dagen met een pas
door het instituut verworven kernreactor
gewerkt zonder dat de nodige voorzorgs
maatregelen tegen straling waren geno
men. Na de ontdekking van het gevaar
is de reactor geïsoleerdHet gebouw
waar hij stond is ontruimd.
Nu is ook gebleken dat de reactor naar
het instituut is gebracht op een gewone
vrachtauto, waarmee later levensmidde
len zijn vervoerd. Men vreest dat een
deel van de bevolking ook radioactief be
smet is.
Het gevolg van de straling kan onder
onder meer steriliteit of de bloedziekte
leukaemie zijn.
25)
Dodie was erg stil geweest, het leek bijna alsof ze
zijn gedachten had gedeeld. Maar plotseling zei ze
zachtjes: „Cayce, dat huwelijk, weet je
Ze wilde niet naar Cayce kijken: ze schopte met
haar smalle voeten in het water en keek naar de zich
uitbreidende kringen.
„Dat schaken?" zei Cayce. Hij grinnikte omdat het
r.iets voor Dodie was om zich daarover verlegen te
tonen.
„Vader weet het niet. Midge weet het niet. Niemand
weet het. Laten we het zo houden. Als dit voorbij is
kunnen we het in alle stilte laten annuleren. Maar
niemand hoeft het ooit te weten."
Cayce zei: „Je bent er erg op gebrand me kwijt te
raken."
Meteen was Dodie weer de oude Dodie. Ze zei boos:
„Toe, plaag me niet!"
„De sheriff weet ervan."
„Hij zal het aan niemand vertellen. Ik heb vanmid
dag met hem gesproken. Hij beloofde het niet te doen.
als het niet absoluut noodzakelijk was."
„Hij zal het niet doen tenzij er een gerechtelijk on
derzoek komt." Cayce hoorde zijn eigen stem, stijf en
koud en tegelijk ongelovig.Hij, Cayce Clary, voor de
rechtbank wegens moord!"
Dodie keek hem aan. „Er zal een voorlopig onder
zoek plaatsvinden. Misschien dacht hij daaraan."
Een voorlopig onderzoek, natuurlijk! „Ik dacht niet
aan het voorlopig onderzoek. Heeft de sheriff er al
een tijd voor bepaald?"
„Hij heeft het niet gezegd. Daar is vader." Ze sprong
op met een vlugge, elegante beweging, waarbij ze haar
natte koele hand een ogenblik op Cayce's schouder
Icgde. I-Ienry kwam in zijn invalidenwagentje aan, be
geleid door het zachte geplof van het motortje. Cayce
krabbelde overeind en ging met Dodie mee, hem tege
moet. Het gras was zo sterk en elastisch dat zelfs
Henry's zware wagentje er maar even een zwak spoor
op naliet; Cayce zag hoe het taaie gras zich na een
paar seconden weer oprichtte, en bedacht dat hij Henry
advies moest vragen welk soort graszaad hij moest
kopen.
I-Ienry stopte vlak voor hen en zei: „Ik heb iets ver
geten te zeggen, Cayce. Het is een ongewoon droog
seizoen geweest. Vergeet niet te sproeien."
„Vader," zei Dodie, „er brandt geen licht in Johns
huisje."
Henry's ogen gleden snel naar het eind van het meer.
„Och ik zou me daar maar geen zorgen over
maken."
Blanche zat op hen te wachten, nog steeds in de
slordige, grijze soepjurk, toen Cayce en Roddy in de
snel invallende schemering thuis kwamen. Er werd tij
dens de maaltijd maar weinig gesproken; er was nooit
veel contact tussen hen drieën geweest, maar vroeger
was de rechter er altijd geweest, pratende als hij
zin had om te praten, zodat ze allemaal verplicht
waren te luisteren, althans te doen alsof ze luisterden.
Na het diner zei Roddy dat hij naar Val Roja ging
om kranten te halen. Blanche zei dat ze hoofdpijn
had en naar bed ging en Cayce slenterde naar de
oude vispier.
Hij leunde tegen een oude, verweerde paal aan het
einde van de pier en stak een sigaret op. Het meer
was, als altijd 's nachts een beetje lichter door de
weerschijn van de hemel, maar omringd door zulke
ondoordringbare schaduwen, dat hij, als hij de onregel
matige omtrek van het meer niet had gekend, niet
geweten zou hebben waar een modderige donkere in
snijding was of waar een bosje mangroven vooruit
drong tot in het water. Nog altijd was er geen licht
in Johns huisje. Hij moest iets doen voor John, die
daar maar in het donker zat te drinken. Hij overlegde
bij zichzelf wat hij ertegen doen kon, toen er tot zijn
geruststelling ineens licht verscheen op de veranda
van het huisje.
Tegelijkertijd flitsten er autolichten over de wat hoger
gelegen laan; ze beschenen het huis met de weelde
rige bougainville en draaiden in de richting van de
garage. Dat was natuurlijk Roddy, die uit Val Roja
kwam met de kranten. Cayce liep naar het huis toe,
ontmoette Roddy bij de deur van de studeerkamer, ging
hem voor naar binnen en knipte de bureaulamp aan.
„Je wilt zeker de kranten wel zien," zei Roddy met.
een glimlachje. „Ik moet zeggen, je komt er niet al
te slecht af."
Hij spreidde de kranten over de schrijftafel uit het
stond er met grote koppen. „VOORAANSTAAND BUR
GER VERMOORD." Dan volgde een lang verhaal over
de moord. Er waren zelfs een paar alinea's over Lau
rence Clary en zijn diensttijd ontleend, zoals Cayce
begreep, aan het bericht van Laurence's dood tien jaar
geleden. Toen vond hij zijn eigen naam. Cayce Clary
als bloedverwant van de vermoorde teruggekeerd op de
dag van de moord, na zes jaar van huis geweest te
zijn. Meer niet.
Roddy sloeg hem gade, zijn donkere ogen keken ge
amuseerd. „Ze zouden niet graag een veiwolging we
gens laster riskeren, denk je niet, Cayce?"
Cayce vouwde de kranten op en gaf ze aan Roddy.
Ik denk dat tante Blanche ze wel zou willen inzien."
„Voor haar niets nieuws", zei Roddy luchtig. Ze heeft
vanmorgen vroeg de journalisten gesproken. Jij was
hier aan het werk, vertelde ze me. Ze heeft de jour
nalisten gezegd dat je niet thuis was."
Cayce staarde hem aan. Het was niets voor Blanche,
die nooit een besluit nam, maar altijd alles aan de
rechter overliet. „Waarom heeft ze dat gedaan?"
Roddy haalde de schouders op. „Ik weet het niet.
Misschien dacht ze dat je wel eens iets teveel zou
kunnen zeggen. Mijn moeder," zei hij langzaam, terwijl
de glimlach uit zijn ogen verdween, zodat ze koud en
donker wai-en, „hangt de vuile was niet buiten."
Roddy, ik heb de rechter niet vermoord. Het zou
alles zoveel eenvoudiger maken als je dat geloofde. Het
is toevallig waar."
„Het is toevallig dat jij dat zegt," zei Roddv. Hij
keek naar de brandkast. „Ik geloof dat we eens een
paar dingen recht moeten zetten. Cayce. Als je nog
eens de papieren van de rechter wilt nakijken, wil ik
erbij zijn. Mijn moeder en ik hebben een zeker recht."
Hij nam de kranten onder zijn arm en liep de trap op.
Cayce stond de volgende morgen vroeg op. De an
deren sliepen allemaal nog. De zon stipte de bomen
aan met goud, toen hij naar de schuur liep. Hij had de
watertank al gevuld en aan de kleine tractor bevestigd,
toen de twee plantage-arbeiders kwamen opdagen en
traag uit hun auto stapten. Maar ze voerden die dag
zijn orders uit met een zeker vertoon van ijver.
Het liep tegen de middag toen de sheriff kwam, ge
volgd door een politie-auto.
Cayce, die de oostelijke boomgaard aan het sproeien
was, zag hen komen en ging naar huis voor een grim
mige kleine ceremonie, namelijk het nemen van een
afdruk van zijn voet.
„Als Dodie die andere voetsporen niet had bedorven,
hadden we ze kunnen identificeren," zei Luke nadat
de politie-auto verdwenen was. Cayce stond naast
Luke's gedeukte autootje; Luke leunde er tegen aan,
zette zijn hoed af en wiste zijn voorhoofd af.
„Zoals de zaken nu staan, moeten we van iedereen
een voetafdruk nemen. Maar om de waarheid te zeg
gen, geloof ik niet dat we er erg ver mee zullen
komen. Het enige wat tamelijk zeker lijkt, is dat het
voetspoor te groot is om van een vrouw te zijn."
„Maar die voetsporen ik bedoel dat litteken dat
is nagemaakt."
„Zo zie jij het, niet?"
„Luke, iemand met een litteken aan dezelfde voet
als ik, die op blote voeten door de sinaasappelboom
gaard rent of er op zijn tenen doorheen loopt, maar
ervoor zorgt precies van de bal van de voet, waar het
litteken te zien zal zijn, een afdruk te maken geloof
jij dat werkelijk dat het zo gebeurd kan zijn?"
Luke's door de zon gerimpelde gezicht was naar het
meer gekeerd, zijn ogen waren half dicht geknepen.
„Ik weet niet precies wat ik geloof."
„Als het nagemaakt, is, heeft iemand het met opzet
gedaan om de verdenking op mij te laten vallen."
„Kun je niet bewijzen, wel?"
„Natuurlijk niet, maar het is logisch."
„Misschien," zei Luke. „Kom, ik moet naar John
toe. Zijn voetafdruk nemen. Hij is de enige die nog op
de lijst staat."
(Wordt vervolgd)
KIJKEN EN WETEN, alles over tele
visie, J. Hogendijk, uitg. W. van Hoeve,
Den Haag.
De voornaamste verdienste van dit boek
je is de begrijpelijkheid waarmee het de
televisiekijkers vertélt wat er alzo in hun
kast omgaat als zij de knop hebben omge
draaid. Voor de beeldtotstandkoming is
zijn korte historische uitweiding, te be
ginnen bij de „schijf van Nipkov" al heel
verhelderend en ook de vindingen, die de
televisie in zijn huidige vorm mogelijk
maakten, worden even door hem behan
deld. Een zeer interessant hoofdstuk is dat
over de antennes, waarin ook uitvoerig
wordt stilgestaan bij de stoornissen welke
zich bij de ontvangst kunnen voordoen.
Simpele maar duidelijke tekeningen (bij
voorbeeld een blokschema van een toestel)
bi.jgeleiden de tekst, waarin aan het einde
zelfs een aantal kant en klare diagnoses
wordt gesteld van bepaalde storings\-er-
schijnselen.
Advertentie
KOM MORGENMIDDAG
eens met uw jongens kijken naar onze
enorme collectie
Gen Cronjéstraat '10 - 44
Telefoon 54679
Haarlem
Men overweegt in Westduitsland auto
mobilisten, die geen alcoholische dranken
drinken uit principiële overwegingen
in aanmerking te laten komen voor lagere
verzekeringspremies dan gelden voor
„normale" autorijders. In Zweden be
staat een dergelijke regeling reeds lang.
Zij geeft niet-alcoholdrinkers een korting
van 20 tot 25 percent.
Oprechte Donderdagse Haerlemse Courant
den 5 Juny 1760
JEAN DIEMONT, Kost-Schoolhouder te
Aalten in het Graafschap
Zutphen presenteerd zyn
Dienst, om Jonge Heeren
grondig te onderwyzen in
het Schryven en Cyfferen;
als mede het leeren der
Latynsche en Fransche
Taaien; de gronden van den
Hervormden Godsdienst, en al het geen de
Jeugd tot cieraad en nut verstrekken kan;
neemende dezelve aan in de heele en helve
Kost, tot zo laage prijs, als ergens in deeze
Provinciën in eenige Kost-School betaald
word. N.B. Op genoemde Plaatse kan men
byna alle dagen af en aankomen met de
Postwagens van Amsterdam, Arnhem,
Doesburg, Zutphen, Deventer ec. (Adver
tentie)
