Dolle parodie op „De drie Musketiers"
door Roger Planchon en zijn gezelschap
Werk van Sweelinck, Vivaldi, Mozart
en Bach door Alma Musica
Holland
Festival
Agenda voor Haarlem
en de IJmond
Crematie te Westerveld
van Willem van der Veer
Annie Salomons
onderscheiden
Leerlingenuitvoering
van Toonkunst
Pierre Baylé-prijs voor
H. A. Gomperts
Nieuwe Britse ambassa
deur: Sir Andrew Noble
Leidse universiteit eerde
prof. dr. W. Einthoven
Verbetering van het
wederzijds begrip
5
V else 11-IJ m u id e n
Beverwijk
„Faja Lobbi" op
Berlinale
de
Rectificatie
Jeugdkoor „Inter Nos"
zingt in Bakenesserkerk
Schilderijen schenking
aan gemeente Heemstede
Algemene vergadering van
Toonkunst in Alkmaar
Min. Luns in Belgrado:
Drie zendingsartsen mogen
niet terug naar Indonesië
MAANDAG 27 JUNI 1960
TOT DE MERKWAARDIGSTE erv aringen, die men in dit Holland Festival heeft
kunnen opdoen, behoren de uitbundige (maar voortreffelijk beheerste) voorstel
lingen van een bewerking van „De drie musketiers" van Aexandre Dumas tot
een dolle parodie door Roger Planchon en zijn gezelschap van het Théatre de la
cité de Villeurbaine, donderdag en vrijdag in Amsterdam, zaterdag en zondag in
Den Haag in broeiwarme schouwburgen gegeven. Zij zijn
in de plaats gekomen van de oorspronkelijk aangekondigde
vertoningen door de Compagnia Morelli Stoppa van een
blijspel van Gokloni, die tengevolge Aan het overlijden van
een der hoofdrolspelers afgezegd moesten worden. In deze
vervanging vindt men de verklaring van het toch wel be
treurenswaardige feit, dat dit Franse ensemble niet is uit
genodigd een voor zijn repertoire representatiever werk op te voeren in de epoly-
rische speelstijl. Ongetwijfeld zou het met Amadov's adaptatie van „De dode
zielen" van Gogolj, waarmee onlangs de op tournee zijnde Jean Louis Barrault
in het Odéon succesrijk werd vervangen, een dankbaarder onthaal hebben ge
vonden. De thans in navolging van Brecht ondernomen poging tot „vervreem
ding" kan immers alleen maar echt succes hebben bij degenen, die met de oude
Dumas vertrouwd zijn!
Was Brecht de onontkoombare voorgan
ger, .Jean Vilar is de bezielende leermees
ter van de nog geen dertigjarige Roger
Planchon. die in 1952 met enkele vrien
den in een eigenhandig ingerichte zaal
met honderd zitplaatsen begon een arbei
derspubliek te winnen voor een bepaald
niet gemakkelijk, ten dele avantgardis-
tisch speelplan. Na enige tijd kreeg hij
van de gemeente Lyon een verlaten
operettetheater met een capaciteit van
anderhalf duizend toeschouwers in de bo
vengenoemde industriële voorstad aange
boden. Hier bouwde hij met grootscheep
se experimenten een veelbelovende repu
tatie op. André Malraux, minister van cul
turele zaken onder Frankrijks nieuwe be
wind, bevestigde het daadkrachtig verwor
ven vertrouwen door hem nu bijna een
jaar geleden tot directeur van het eerste'
Théatre Populaire de Province te benoe
men. Hij verzorgt thans jaarlijks ook een
kort seizoen in Parijs en neemt binnenkort
met zijn groep ook deel aan het Edin
burgh Festival.
Planchon heeft in zijn bewerking van
de omvangrijke roman op zijn beurt de
zelfde vrijheid genomen, die Dumas zich
ten aanzien van de historische stof ver
oorloofde. In de meest letterlijke zin van
het woord spéélt hij toneel met de per
sonen uit de roman en hun hoogdravende
avonturen. Allemaal passeren zij de re
vue, die hij er met onbedaarlijk vinding
rijke consequentie van heeft gemaakt:
het onverschrokken driemanschap Athos,
Porthos en Aramis, met de lepe d'Ar-
tagnan als vierde musketier, Lodewijk de
Dertiende met Anna van Oostenrijk en de
hertogelijke kardinaal Richelieu, daarte
genover Milady de Winter en Bucking
ham, alsmede Rochefort en zijn gepluim
de gardisten. Het beweeglijke geheel is 'n
spotlustig kijkspel geworden met verruk
kelijk anachronistische tussenteksten, die
de toeschouwer op de hoogte houden van
tijd en plaats der grotesk versnelde be
handeling of verwijzen naar de overeen
komstige bladzijden van het boek. Even-
gis. Brecht heeft Planchon onophoudelijk
élementen aan het pantomimisch gesti
leerde toneel van het Verre Oosten (aan
het Japanse nó-theater zo goed als aan
de Chinese opera) en aan de tradities van
de commedia dell'arte ontleend. Er is
derheid van zijn vaste bezoekers was. Wel
nu, hij heeft ze hun plezier gegund en
tegelijk iedere illusie ontnomen.
Overeenkomstig deze opzet was er bij
de vertoning geen moment sprake van
identificatie. Niemand wekte de indruk
zich in een gefantaseerd ander mens te
hebben verplaatst. Vandaar dat een be
spreking van de prestaties, geleverd on
der aanvoering van de auteur als d'Ar-
tagnan, kan worden beperkt tot een vast
stelling van dynamische eensgezindheid en
veelzijdige virtuositeit der vele medewer
kenden. Voor wie het weten wil: René
Allio ontwierp de vernuftige decormidde
len, Isabelle Sado.yan de schitterende kle
ding. Een der acteurs, Claude Lochy, heeft
gezorgd voor de veelvuldige muzikale il
lustraties.
Een volgende keer hopen wij een positie
vere daad van Roger Planchon en de zij
nen te kunnen toejuichen. Voor zover men
zich in zijn liefde voor Dumas niet bele
digd of gekrenkt gevoelt, zal men daar
zeker ook in Nederland op z'n minst
nieuwsgierig naar blijven.
David Koning
Roger Planchon en Isabelle Sadoyan
in ,.De drie Musketiers"
Minerva Theater: Dinsdag tot en met
donderdag 20.15 uur: Cabaret Willy Walden
en Piet Muyselaar.
BIOSCOPEN
Cinema Palace: Vandaag tot en met don
derdag 14. 19 en 21.15 uur: „A bout de
souffle", 18 jaar.
Frans Halstheater: Vandaag, woensdag
en donderdag 14, 19 en 21.15 uur en dins
dag 14 en 20 uur: „Wolga bootsman", 14 j.
Lido Theater: Vandaag tot en met don
derdag 14, 19 en 21.15 uur: „Goliath en de
barbaren", 14 jaar.
Luxor Theater: Vandaag tot en met
woensdag 14. 19 en 21.15 uur: „Het West-
Berlijn mysterie", 18 jaar.
Minerva Theater: Vandaag geen voor
stelling.
Rembrandt Theater: Vandaag tot en met
donderdag 14, 19 en 21.15 uur: „Mag ik een
lift van u?", alle leeftijden.
Roxy Theater: Vandaag tot en met don
derdag 14.30, 19 en 21.15 uur: „Opstandige
jeugd", 18 jaar.
Studio Theater: Vandaag tot en met don
derdag 14.15, 19 en 21.15 uur: „The Royal
Ballet", alle leeftijden.
Theater Monopole (Zandvoort): Vandaag
20 uur: „Breng de Bismarck tot zinken".
14 jaar. Dinsdag en woensdag 20 uur:
„Animeermeisjes", 18 jaar.
TENTOONSTELLINGEN
Bloemenheuvel (Bloemendaalseweg 158)
Tot 10 juli expositie van tekeningen en
aquarellen van A. Voorzanger.
„In 't Goede Uur'i (Korte Houtstraat 1):
Tot 1 juli dagelijks van 1022 uur: Expo
sitie van prent en van Daumier en
Gavarni.
Kunstcentrum „De Ark" (Nieuw Heilig
land 13): Tot 3 juli dagelijks 917 uur:
Expositie van werken van Paula Geraedt.s
(Verder raadplege men de rubriek „Uit
gaan in Haarlem" van vrijdag 24 juni.)
MAANDAG 27 JUNI
Rex, 20 uur: „Rififi onder de vrouwen".
Thaüa, 20 uur: „Tarzan's verborgen
schat".
DINSDAG 28 JUNI
Thalia, 20 uur: „Tarzan's verborgen
schat".
MAANDAG 27 JUNI
Kcnnemcr Theater, 19 en 21.15 uur: „En
aeuwig zingen de bossen".
Luxor Theater, 19 en 21.15 uur: „De
schat der Matusi".
W.B.-Theater, 20 uur: „Verboten".
DINSDAG 28 JUNI
Kennemer Theater, 1.9 en 21.15 uur: „En
eeuwig zingen de bossen".
Luxor Theater, 19 en 21.15 uur: „De
schat der Matusi".
YV.B. Theater: Géén voorstelling.
Op de begraafplaats „Westerveld" te
Driehuis heeft zaterdagmorgen de crema
tie plaats gehad van het stoffelijk over
schot van Willem van der Veer, die deze
week in de leeftijd van drieënzeventig jaar
is overleden. Willem van der Veer, die bij
de oudere generatie bekendheid genoot als
een groot acteur, die vooral in de stukken
van Herman Heijermans vele triomfen
heeft gevierd, legde zich de laatste jaren
voornamelijk toe op 't regisseren van ama-
teurtoneel-verenigingen. In deze kwaliteit
wist hij zich, mede door zijn oubollig ka
rakter, vele vrienden en bewonderaars te
verwerven, zodat zaterdag in het bijzonder
veel toneelamateurs hun voormalige regis
seur de laatste eer kwamen bewijzen. De
Haarlemse afdeling van de Nederlandse
Amateur Toneel Unie (N.A.T.U.) werd
hierbij vertegenwoordigd door haar voor
zitter, de heer H. H. Kraneveld.
Voorts hadden enige toneelverenigen
haar leden afgevaardigd, zoals „Heemste
de-West" en „De Hooger Geest Ghesel-
len" uit IJmuiden. Daarnaast was ook nog
een aantal dilettanten aanwezig, dat niet
meer bij een bepaalde toneelvereniging
is aangesloten. Het laastste beroepsgezel
schap, waar Willem van der Veer aanwas
bonden, werd vertegenwoordigd door
Beppie Nooy en Johan Sirag.
Nadat de met vele fraaie bloemstukken
bedekte kist onder plechtig orgelspel was
gedaald, bedankte een famielid van de
overledene voor de vele belangstelling. De
spreker verklaarde ervan te zijn overtuigd
dat Willem van der Veer gaaime een groot
deel van zijn vroeger behaald triomfen
zou hebben afgestaan voor de wetenschap,
dat zoveel van zijn vrienden hem op deze
laatste gang hebben vergezeld.
vooral gestreefd naar lachwekkende con
trasten: een kerkelijk hoogwaardigheids
bekleder bakt een ei op een noodkachel,
vorstelijk gekostumeerde figuren galoppe
ren tussen twee horizontale stokken om
dusdoende te kennen te geven zich in een
rijtuig te verplaatsen, theologische debat
ten worden door tromgeroffel begeleid en
voortdurend flitsen bij en door dit alles
de ten slotte ontelbare degens.
Het heeft geen enkele zin de soms kin
derlijke, op den duur mede door herha
ling vermoeiende clownerie hier na te ver
tellen. De criticus kan ten hoogste probe
ren in al dit potsierlijk gedoe een zin te
ontdekken. Die is er wel degelijk, al gaat
de uitwerking op een Hollands publiek
vrijwel verloren. De moeilijkheden wer
den trouwens nog vergroot door voor on-
ingewijden vrijwel niet te volgen toespe
lingen op actuele gebeurtenissen in Frank
rijk en op uiteenlopende figuren die in de
jongste geschiedenis een rol hebben ver
vuld. Veel van de spotternij in deze zot
ternij klonk daardoor voor dovemansoren,
als men de poppen aan het dansen zag. De
persiflages ad libitum mogen dan veelal
hun effect hebben gemist, de eigenlijke
parodie was onmiskenbaar duidelijk. De
ze gold niet zozeer de roman in het bij
zonder als wel de romantiek in het alge
meen.
De romantiek als meeslepende verbeel
ding van het. persoonlijk avontuur van de
mens in ongekende of buitenissige om
standigheden heeft haar bloei gehad. Zij
handhaaft zich nog slechts in decadente
vormen van sensationele vermakelijkheid
of sentimentele haarkloverij in psycholo
gische excessen. Tegen deze verblindende
en verdovende verburgerlijking van de
kunst tekent Planchon in navolging van
Brecht en Vilar zijn vrolijk protest aan.
Hij heeft daarvoor de doeltreffende me
thode van Ionesco overgenomen: de over
drijving van de conventies van het genre,
dat hij belachelijk wil maken, omdat het
is uitgediend. Zijn toneel wil zijn demon
stratief, documentair, constaterend, ver-
tellenderwijze plaatsbepalend voor de be
wuste mens van deze tijd. Planchon heeft
de roman van Dumas ter „bewerking" ge
kozen, toen hij merkte dat. „De drie mus
ketiers" het lievelingsboek van de meer-
Op donderdag 30 juni de zogenaamde
culturele dag van de Berliner Filmfest-
spiele zal de nieuwe film van Herman
van der Horst over Suriname, Faja Lobbi,
worden vertoond in het Palast am Zoo.
Op vrijdag 1 juli heeft des morgens een
persgesprek met Herman van der Horst
plaats. Daarna zal door de Nederlandse
delegatie bestaande uit vertegenwoordi
gers van het gehele Nederlandse filmwe
zen een ontvangst houden op het slot
Brunningslinden bij Berlijn. Aan deze re
ceptie wordt van particuliere en industrië
le zijde zowel in Suriname als in Neder
land medewerking verleend. Een Suri
naams orkest zal er optreden en produkten
uit Nederland en Suriname zullen worden
tentoongesteld.
Bij Koninklijke Besluit is benoemd tot
officier in de orde van Oranje-Nassau bij
bevordering, mevrouw A. M. F. van Wa-
geningen-Salomons, letterkundige, wonen
de te 's Gravenhage.
De versierselen bij deze onderscheiding
zijn mevrouw van Wageningen-Salomons
uitgereikt in Pulchri Studio in Den Haag.
door de directeur-generaal voor de kunsten
en buitenlandse culturele betrekkingen,
mr. H. J. Rein ink.
Namens het Nederlandse Centrum van
de P.E.N.-club sprak mevrouw Henriëtte
L. T. de Beaufort, die haa.r het erelid
maatschap van het centrum aanbood. Ook
de Vereniging van Letterkundigen bood
Annie Salomons het erelidmaatschap aan
bij monde van Ben van Eysselsteijn. Ver
der werd nog het woord gevoerd door de
uitgever Bert Bakkér, de burgemeester van
Den Haag, mr. H. A. M. T. Kolfschoten
(via een bandopname-apparaat), een neef
van de schrijfster mr. P. H. Houben en de
dichter A. Roland Holst, die in een zeer
ontroerende rede de persoonlijkheid van
Annie Salomons typeerde en een album
aanbood met alle namen van hen. die aan
deze huldiging hadden deelgenomen.
Ten gevolge van een fout, werd zaterdag
in ons blad het puntenaantal onjuist ver
meld, dat door de „Haarlemse Toneel Club"
in de toneelwedstrijd van de N.A.T.U. werd
behaald. Dit was niet 97,08, maar 79,08 pnt.
HET BEWERKEN van composities
voor allerlei instrumentale bezettingen
werd in de zeventiende en de achttiende
eeuw vrijwel nimmer als een artistieke
overtreding beschouwd. Men kon het
zelfs als een bewijs van grote waardering
beschouwen, wan-
icer een componist
aan een werk van
een collega een an-
dere instrumentale
uitdrukkingsvorm
wist te geven, het te
kleden in een ander klankkleurengewaad
dan het oorspronkelijke. Een beroemd
voorbeeld van bewerken in deze zin en
van volmaakte aanpassing aan nieuwe
instruinentatievoorwaarden vormen de
klavierconcerten en klavieruittreksels,
die Johann Sebastian Bach maakte van
verschillende composities van de door
hem zo hoog gewaardeerde Antonio
Vivaldi.
De instrumentale wijziging van derge
lijk oude muziek was in de grond van de
zaak geen moeilijk probleem, omdat er ten
aanzien van de zuiver muzikale uitdruk
kingsmogelijkheden bij de toegepaste in
strumenten een merkwaardige overeen
komst bestond, die instrumentaal rempla
ceren toeliet en verantwoord deed zijn. Het
was inderdaad een bijzondere vrijheid,
die de „bewerkers" genoten. Van diezelfde
vrijheid heeft ook Everard van Roven, de
fluitist van het instrumentale sextet. „Al
ma Musica", gebruik gemaakt om het
Concert voor fluit en strijkorkest „la
Notte" van Antonio Vivaldi voor de bezet
ting van het ensemble te bewerken, het
geen betekende dat door hem de uitvoe
ring van het concert opgedragen werd aan
de bespelers van de fluit., hobo. viool, alt
viool. violoncel en clavecimbel. Dit leek
voortreffelijk. Maar met een belangrijke
factor is bij deze bewerking geen rekening
gehouden, namelijk met de volle klank
van een meervoudig bezet strijkorkest als
karakteristieke achtergrond voor de klank
van de solo-fluit, hetgeen toch ongetwij
feld door Vivaldi bedoeld is. Zonder be
zwaar had de fluit vervangen kunnen wor
den door de hobo of door de viool, maar
met handhaving van het strijkorkest. Nu
kwam voor dit alles een gedifferentieerde
kamermuziekbezetting in de plaats en deze
omstandigheid werd er wel de oorzaak van
dat de uitvoering van dit „Concerto", als
eerste werk op het concert, dat „Alma
Musica" zaterdagavond in de kleine zaal
van het Concertgebouw te Amsterdam in
het Holland Festival gegeven heeft, geen
overtuigende indruk kon maken.
Ondanks het uitnemende spel van de zes
solisten: de fluitist Everard van Roven, de
hoboïst Haakon Stotijn, de violist Paul
Godwin, de alt-violist Johan van Helden,
de violoncellist Carel van Leeuwen Boom
kamp en de claveciniste Gusta Gold-
schmidt.
Van laatstgenoemde instrumentaliste
boord' men in aansluiting op Vivaldi's
concert de Chromatische Fantasie van Jan
Pieterszoon Sweelinck in een doorzichtige,
doeltreffend geregistreerde uitvoering op
het clavecimbel. waarvan behalve de twee
klavieren ook het pedaal werd ingescha
keld. Met. het oog op het rijke gevarieerde
contrapunt van het fraaie werk en de
daarin geopenbaar ontwikkelingsgang naar
het magistrale hoogtepunt waarmee Jo
hann Sebastian Bach het tijdperk der
polyfonie bekroonde, het deze fantasie
aan Bachs „Musikalisches Opfer", dat na
de pauze zou worden uitgevoerd, vooraf
moeten gaan.
Nu stond Sweelincks compositie wat ver
vreemd tussen het concert van Vilvaldi en
het Kwartet in F (K.V. 370) van Wolfgang
Amadeus Mozart, voor hobo, viool, alt
viool en violoncel.
De vertolking van het kwartet bracht de
verrukking, die muziek van verfijnde, pure
schoonheid vermag te schenken. In mees
terlijk samenspel, met uiterste zorg voor
dynamische klankverhoudingen, transpa
rante tekening en met een innig bewogen
of sprankelend blijde muzikaliteit werd
Mozarts volmaakte muziek waarlijk ideaal
gediend. En al ligt het voor de hand, dat
men de hoboïst de erepalm wil toekennen,
voor de violist, altviolist en violoncellist
past evenzeer een gelijkwaardige beloning.
Na de pauze stond dan „Alma Musica"
voor de ontzaglijke taak het contrapunti-
sche wonder te verklanken, dat Bach ons
in zijn „Musikalisches Opfer" nagelaten
heeft.
In haar abstractheid laat de muziek, die
in fuga's, canons en een sonata, een vorm
gekregen heeft, nauwelijks de reële klank
van instrumenten als vertolkingsmedium
toe. Maar toch kan men dankbaar zijn,
dat de op deze avond bespeelde instru
menten haar dienden zonder haar zuivere
wezen aan te tasten, dank zij de intelligentie
en de muzikale gerichtheid van de uitvoe
renden. De talrijke toehoorders brachten
zij in dankbare bewondering voor het ge
schenk. dat zij ondanks de benauwende
tegenwerking van een haast ondraaglijke
tropische hitte in de zaal, konden bieden
Het langdurige, opgetogen applaus noopte
„Alma Musica" tot het herhalen van de
zes-stemmige Ricercare.
P. Zwaanswijk
Voordat veertig leden van het jeugdkoor
Inter Nos op maandag 4 juli naar Enge
land vertrekken, om daar onder leiding
van de heer Jan Booda deel te nemen aan
het International Musical Eisteddfod, dat
jaarlijks in Llangollen in Wales wordt ge
houden, zullen zij vrijdagavond in de
Bakenesserkerk de liederen ten gehore
brengen, die zij voor dit muziekfestival
hebben ingestudeerd. De violiste Vera
Beths zal haar medewerking aan deze uit
voering geven, evenals de pianiste Emmy
van Eden. die zorg draagt voor de muzi
kale begeleiding.
B. en W. van Heemstede stellen de
raad voor de schenking van de Stichting
G. H. G. von Bruckën Fock-fonds. waar
bij werken van de schilder G. H. G. von
Brucken Fock aan de gemeente worden
aangeboden, te aanvaarden.
Bovengenoemde stichting is de enige
erfgename van mevrouw M. J. von
Brucken Fock, die in maart van dit jaar
te Haarlem is overleden en reeds bij haar
vertrek in 1952 uit Heemstede tijdelijk de
werken van haar echtgenoot aan de ge
meente Heemstede afstund. Het bestuur
van de stichting tracht nu op deze wijze
gevolg te geven aan de wen* van de erf
laatster. dat de werken van wijlen haar
echtgenoot in de gebouwen van de ge
meente zullen worden ongehangen zodat
zij te allen tijde voor het publiek te be
zichtigen zijn Indien dl niet mogelijk is.
kunnen de daarvoor geschikte plaatsen
met behulp van de directie van het Frans
Halsmuseum in de gemeentelijke gebou
wen in Haarlem gevonden worden, onder
voorbehoud dat de werken het eigendom
blijven van de gemeente Heemstede.
De Maatschappij tot Bevordering der
Toonkunst heeft haar 126ste algemene ver
gadering in Alkmaar gehouden. Vrijdag
avond werd in Het Gulden Vlies een con
cert gegeven door het Toonkunstorkest
onder leiding van Leo van Sambeek, door
het jeugdkoor onder leiding van Nico Ak-
keman en door het Toonkunstkoor onder
leiding van Jan Couvée. Uitgevoerd werd
„De Schipbreuk" van dr. Joh. Wagenaar.
De Alkmaarse pianist Hans Bruin speelde
werken van Orthel, Ravel en Chopin.
Zaterdag is in hotel Victory de jaar
vergadering gehouden onder voorzitter
schap van prof. dr. E. Reeser. Wegens
het aftreden van de heer P. Cronheim,
die ruim veertig jaar secretaris is ge
weest, werd op voorstel van het hoofd
bestuur de heer Wouter Paap tot algemeen
secretaris benoemd. De heer Cronheim
werd daarop gekozen tot lid van het dage
lijks bestuur. Namens de commissie Koor
vernieuwing deelde mr. Beekhuis mede,
dat vijftien van de vierenveertig aangeslo
ten afdelingen een herscholingscursus heb
ben georganiseerd.
Voorts gaf mr. Beekhuis een uiteenzet
ting over ae structurele aspecten van de
jongerenkoren. Hij deelde mede dat de
commissie tot de conclusie was gekomen,
dat de jongerenkoren geheel zelfstandig
moeten zijn met een centrale landelijke
organisatie, gelijkwaardig aan andere lan
delijke organisaties, zoals bijvoorbeeld
„Jeugd en Muziek". Deze landelijke orga
nisatie van jongeren-koren zou dan in het
hoofdbestuur van de Maatschappij tot Be
vordering der Toonkunst vertegenwoor
digd dienen te zijn.
Met muziek over vogeltjes, een zeilboot
je en wilde narcissen en met een paar sier
lijke oude dansen van Johann Sebastiaan
Bach werd de leerlingenuitvoering van de
Haarlemse Muziekschool „Toonkust", die
zaterdagmiddag in de Stadsschouwburg te
Haarlem werd gehouden, ingezet. Leer-
lingetjes van de pianolerares Berthe Dave-
laar speelden deze muziek dapper en lieten
horen dat zij van de lessen geprofiteerd
hadden. Zij baanden de weg voor een vol
gende groep leerlingen, die onder leiding
van de lerares mejuffrouw T. Ie Cavelier
de blokfluit al knap hadden leren bespelen.
Drie pianoleerlingen van de leraar L.
Huges kwamen met aardige stukjes voor
de dag, waarvan zij ongetwijfeld bij de
voorbereiding al plezier hebben beleefd.
Dit zal ook wel gezegd mogen worden van
de drie pianoleerlingen van mejuffrouw
Jit Postma, die met het spele van stukjes
van Dean, Humbert en Clementi bewijzen
voor een goede pianistische grondslag lever-
den.Voordat zij dit deden, had mejuffrouw
Alie Michielsen laten zien hoe het in haar
klassen voor algemene muzikale ontwikke
ling toegaat bij de les, waarbij zij speciaal
aandacht vroeg voor stemvorming, toon-
treffen, gehoor-oefeningon, spreek-oefe-
ningen en voor liederen.
De klarinet is weliswaar een lastig in
strument, maar zij verschaft haar bespeler
toch ook veel genoegen. Dat bleek uit het
spel van drie leerlingen van Ru Otto, die
een aantrekkelijke suite van Hollandse
volksdansjes uitvoerden.
De vioolleraar Fr. Althuizen kon naar
mijn mening tevreden zijn over twee van
zijn leerlingen, die stukjes van Couperin
en Sitt speelden. Zelfs verbaasd was ik
over het al zo vaste spel van drie zeer
jonge violoncellistjes, die aan de zorg van
de leraar Onne v. d. Klashorst zijn toever
trouwd.
Het tweede gedeelte van de middag werd
begonnen door een groep blokfluitleerlin
gen van Charlotte Hulshoff ei T. Cavelier
en gitaarleerlingen van de heer W. Pflis-
ter. Zij maakten met solo- en ensemble
stukken een goede indruk.
Gevorderd bleken de twee trombone-
leerlingen van de heer J. A. Groot. Men
hoorde in vaardig en door goede toon
opvallend spel.
Een trompet-leerling van de heer J. v. d
Beek bracht al knap Rosamunde-muziek
van Schubert ten gehore. Vioolleerlingen
van Caroline Clausing deden daarvoor niet
onder.
Verder waren er piano-leerlingen van
Bets Nederkoorn. H. Barbé en J. W. Kap
pers, die met verantwoord spel de eer van
de school ophielden.
De middag werd besloten door het onder
leiding van de heer Althuizen staande
jeugorkest. Dapper en met een opvallend
ritmisch initiatief gaven de jonge muzikan
ten zich aan de uitvoering van mooie mu
ziek van Henry Purcell.
Zaterdagmiddag is in de bovenjoyer van
de Rotterdamse schouwburg de jaarlijk
se Pierre Baylé-prijs uitgereikt aan II. A.
Gomperts voor zijn toneelcritieken in
..Het Parool". Unaniem is hij gekozen uit
een groep van een weekbladcriticus, een
Rotterdamse, een Haagse en vier Am
sterdamse dagbladcritici, die voor de slot-
selectie overbleven.
De heer G. Zalsman motiveerde namens
de jury, die bestond uit drs. W. Ph. Pos,
K. Gutmann en B. Verhoeven, de bekro
ning met er onder andere op te wijzen
hoe Gomperts, hoewel uit de litteratuur
voorgekomen, de stukken steeds meer op
toneelwaarde is gaan ontleden. Zijn be
schouwingen zijn vervat in verzorgd,
boeiend proza met heldere formuleringen
die dikwijls een frappante synthese inhou
den van ratio en gevoel.
De prijswinnaar heeft na de uitreiking
van de Pierre Baylé-medaille en het be
drag van f 1250,- bij zijn woorden van
dank zich ook enige critische opmerkin
gen veroorloofd en zijn zienswijze ken
baar gemaakt over de toneelcritiek als
zodanig. Daarna droeg Ton Lutz enige ge
dichten van Bredero en Marsman voor.
Sir Andrew Noble zal de nieuwe ambas
sadeur van Groot-Brittannië in Den Haag
zijn. Hij zal op deze post Sir Paul Mason
opvolgen, die naar de NAVO-raad in Parijs
gaat. Sir Andrew Napiei Noble werd ge
boren in 1.904. Hij studeerde in Eton en in
Oxford en kwam in 1928 in de buitenlandse
dienst. Hij vervulde diverse diplomatieke
functies in Rio d" Janeiro. Rome. China
en Buenos Aires. Hij was ambassadeur in
Helsinki, Warchau en Mexico. Sir Andrew
is gehuwd en vader van twee jongens en
een meisje.
Het is dit jaar een eeuw geleden, dat
prof. dr. W. Einthoven van 1886 tot
1927 hoogleraar in de fysiologie aan de
Leidse universiteit werd geboren. Met
een door hem ontworpen en geperfectio
neerde, uiterst gevoelige snaargalvanome-
ter gelukte het deze internationaal ver
maarde geleerde, de zeer zwakke elektri
sche stroompjes, welke de activiteit der
hartspieren begeleiden, fotografisch
nauwkeurig te registreren. Hierdoor werd
het mogelijk afwijkingen van de normale
hartwerking te bestuderen. Dank zij deze
wetenschappelijke arbeid werd prof. Eint
hoven de grondlegger van de moderne
hartdiagnostiek, waarvoor hij in 1924 de
Nobelprijs voor fysiologie en geneeskunde
ontving.
Zaterdagmiddag is in tegenwoordigheid
van enkele familieleden van prof. Eintho
ven, de president-curator van de Leidse
universiteit, dr. J. E. baron de Vos van
Steenwijk, de rector-magnificus, prof. mr.
J. E. Jonkers, de secretaris van de aca
demische senaat, prof. mr. J. V. Rijpper-
da Wierdsma en enkele hoogleraren, in het
fysiologisch laboratorium te Leiden een
herdenkingsbijeenkomst gehouden. Ge
sproken werd door prof. dr. H. A. Snellen
en door prof. dr. A. de Waart uit Den
Haag, een der vroegere medewerkers van
prof. Einthoven.
Tot slot werd nog de stem van Eint
hoven hoorbaar gemaakt, die men van een
oude wasrol uit 1924 op een geluidsband
heeft weten over te brengen.
De Joegoslavische minister van Buiten
landse Zaken, Koca Popovic, heeft zijn
Nederlandse ambtgenoot, mr. Luns, zater
dag in Belgrado een lunch aangeboden.
Tot de gasten behoorden de ambassadeur
van Joegoslavië in Nederland, Branko
Draskovic, de Nederlandse ambassadeur
in Belgrado, mr. S. G. J. baron van Voorst
tot Voorst,-en baron Van Lynden van het
ministerie van Buitenlandse Zaken in
Den Haag.
Minister Popovic zei cfat dit het eerste
naoorlogse bezoek van een Nederlandse
minister van Buitenlandse Zaken van Joe
goslavië is. Dit bezoek zal het wederzijdse
begrip ongetwijfeld ten goede komen. Het
kan worden beschouwd als een poging de
internationale spanning te verminderen.
Minister Luns antwoordde dat de situatie
in de wereld ongelukkigerwijze is ver
slechterd. „De hoep van de volken op
het welslagen van de topconferentie is
niet in vervulling gegaan. Wij allen kun
nen echter een rol spelen bij het verbe
teren van de toestand. Ik ben geen pes
simist en alle bruggen zijn niet vernietigd,
zodat het nog steeds mogelijk is om tot
overeenstemming te komen".
Joegoslavië en Nederland zijn landen
met verschillende maatschappelijke stel
sels. Wij zijn tevreden met het onze en u
met het uwe. Joegoslavië probeert niet
haar stelsel aan anderen op te dringen
en volgt een politiek van wederzijdse eer
bied, die een voorbeeld van werkelijke
coëxistentie kan worden genoemd", aldus
minister Luns.
„Een dergelijke politiek kan slechts bij
dragen tot versterking van de wereldvre
de". Minister Luns zei het volkomen eens
te zijn met de beginselen van niet- in
menging in eikaars binnenlandse aangele
genheden en volledige gelijkheid.
Minister Popovic zei in zijn aantwoord
dat inderdaad Joegoslavië en Nederland
over diverse problemen verschillende op
vattingen hebben. „Maar dat sluit niet uit
dat wij streven naar samenwerking in
kwesties van gemeenschappelijk belang,
zowel op bilateraal niveau als in interna
tionale lichamen als de Verenigde Naties.
De les. die uit het mislukken van de Pa-
rijse topconferentie kan worden getrokken
is niet. dat uit de mislukking blijkt dat de
politiek van vreedzame coëxistentie onre
alistisch is, maar dat juist nog krachtiger
pogingen moeten worden gedaan deze po
litiek tot werkelijkheid te maken, omdat
er geen alternatief is. De neutralistische
landen kunnen hierbij een belangrijke rol
spelen" aldus minister Popovic.
Zondag heeft minister Luns de provincie
Vojvodina bezocht. Hij werd o.a. verge
zeld door de Joegoslavische ambassadeur
in Den Haag. Branko Draskovic.
In Novi Sad bezichtigde de minister het
schilderijenmuseum, waarbij hij vooral be
langstelling toonde voor de Joegoslavische
werken uit de 18de en de 19de eeuw, daar
na was hij de eregast aan een lunch, aan
geboden door het gemeentebestuur. In de
middag bezocht hij een staatsboerderij en
enige bekende toeristenplaatsen.
Drie gereformeerde zendingsartsen heb
ben van de Indonesische autoriteiten be
richt ontvangen, dat zij geen vergunning
meer zullen krijgen om naar Indonesië
terug te keren. Het betreft de artsen
D. Bakker jr. die in Poerwodadi op Mid-
den-Java werkte, zijn broer H. Bakker,
die werkzaam was in het ziekenhuis Treng-
giling in Poerbolinggo (Midden-Java) en
dr. A. W. F. Rutgers, die als specialist
verbonden was aan de leproserie in Ma
kassar en aan het ziekenhuis „Labuang
Badji" in Makassar.
Dr. A. G. Honig, docent aan de The
ologische school in Makassar, heeft wel
vergunning gekregen om na in Nederland
genoten verlof naar Indonesië terug te
keren. Dr. Honing arriveert op 28 juni
per vliegtuig in Nederland De artsen D.
en H. Bakker komen op 12 juli met de
„Oranje" terug.
