Zeventigjarige beiaardier
W. Créman behoudt wisselprijs
Minister Cals sprak bij galadiner
van het jubilerende A.N.P.
ontharing
depilan
„Nachteiland" terug bij
Nederlands Dans Theater
Nieuwe directeur op
„Groot Batelaar"
Verrassend goede voorstelling door
oud-leerlingen van Coornhert Lyceum
„Little Ballet Troupe"
Uitvoering door leerlingen
van Jo Vincent
Agenda voor Haarlem
en de IJmond
ZATERDAG 2 JULI 1960
5
Het carillonconcours te Hilversum
Expositie van Rouault's
„Miserere et Guerre"
GERARD DEN BRABANDER
ZESTIC JAAR
Nieuwe studierichting
aan de v.u.
V eisend J muiden
Beverwijk
Heemskerk
„Bmiloft op het Binnenhof", gemengd bericht
in klank en kleur op het Binnenhof
Vrijdagavond trad als laatste mede
dinger aan het tweede internationaal
Beiaardconcours te Hilversum op: de
zeventigjarige blinde beiaardier van
Zwolle Willem Créman, die verleden
jaar de wisselprijs van de gemeente Hil
versum won, en deze trofee nu moest
verdedigen tegen vier concurrenten, die
zoals wij reecls berichtten, deze week
ieder een avondprogramma verzorgden
op het heldere klokkenspel van de raad
huistoren. Daar al deze klokkenisten tot
de prominenten gerekend kunnen wor
den, had de jury (bestaande uit mr.
Romke de Waard, voorzitter van de
Nederlandse Klokkenspelvereniging, Jef
Rottiers, beiaardier uit Mechelen, en
ondergetekende) geen gemakkelijke taak.
De technische virtuositeit van Kees Roe-
lofs, van de Oudekerkstoren te Amsterdam,
die woensdag gespeeld had, moest worden
afgewogen tegen bijzondere kwaliteiten van
zijn mededingers, vooral tegen de zeer ont
wikkelde zin voor klankverfijning van de
Amerikaan Frederick Marryot en tegen de
beheerste muzikaliteit van de trouwens ook
technisch zeer bedreven Vlaming Frans
Vos, en zelfs tegen de poëtische gevoelig
heid van Renaat van
Steenwegen uit Leu
ven. Iedere speler
toonde iets eigens in
zijn speelwijze, wat
aan de hand van
bandopnamen op de
aatste concoursdag
door de jury nauw
keurig kon worden
nagegaan en afgewogen.
Tegenover een sterke technische presta
tie van Roelofs (met „Klokmuziek 1958")
van King stond een even sterke van Vos
(met Suite no. 2 van Badings). Maar de
verschillen lagen uiteraard vooral in de
improvisaties en dan speciaal in de vorm
kracht en het logisch betoog. En daar kwam
dan, als hekkesluiter, Willem Créman met
een programma, dat zowel in zijn opstelling
als in zijn rustig beheerst, heldere ver
tolking, voorbeeldig mocht heten. Zijn
keuze en rangschikking, bovendien ook zijn
harmonisaties van volksliederen, waren bij
zonder smaakvol; en het evenwicht van
technische vaardigheid en rustig beheerste
muzikaliteit was. in werk van hem zelf,
van Cor Kee, van Staf Nees, Wouter Paap
en Gerard Boedijn, steeds opvallend. Alleen
in de improvisatie, hoewel harmonisch in
teressant, bleef hij de mindere van Frans
Vos. Maar deze had dan ook op het thema
van het Beiaardlied uit de Rubenscantate
van Peter Benoit een muzikaal epos ge
maakt, dat van bijzonder sterke inventie
getuigde en qua vorm en logische ontwik-
Advertentie
r
Modem, snel en mild,
veilig en reukloos»
van Hamol uit Zwitserland
tube .50-2.95
GEDURENDE de eerste tien avonden
van deze maand geeft het Nederlands
Danstheater drie series voorstellingen in
het Nieuwe de la Martheater in Amster
dam, waarin een overzicht wordt geboden
van het repertoire van het thans bijna
voltooide seizoen. Bovendien worden er
nog enige premières uitgebracht, te we
ten „Concerto in bes" door René Vincent
op muziek van Antonio Vivaldi en „Ont
wricht" door Jaap Flier op het Capriccio
van Henk Badings (voor viool en twee
elektromagnetische klanksporen). Van de
zestien kleine en grotere werken, waar
over men beschikt, zijn er acht gemaakt
door Nederlandse choreografen en drie
door Benjamin Harkarvy, de artistieke
leider van het gezelschap, dat tot de deugd
der bevordering van eigen scheppings
kracht mede werd gedwongen door de fi
nanciële noodzaak van uiterste zuinigheid
in een bestaan zonder subsidie. Hoe dan
ook, hel lijkt me toch een soort zelfover
schatting om nogal opportunistisch
trouwens op het affiche voor deze zo-
merbespeling in de hoofdstad met grote
letters „Balletfestival" te laten drukken.
Misleidend werkt dit overigens niet, want
de belangstelling voor het eerste optreden
in deze reeks was bijzonder gering.
Het wordt dan ook steeds onzinniger, dat
zoveel bekwame en goedgeschoolde dans
talenten, waarbij zulke gerijpte toneelper-
soonlijkheden als Marianna Hilarides en
Jaap Flier, alsmede een creatieve kracht
als Rudi van Dantzig, zich energiek blijven
uitsloven voor een nog steeds oninteres
sante onderneming, waarvan zij zelf niet
beter worden (ook niet qua vakbeheer-
sing). Van laatstgenoemde is nu „Nacht
eiland" teruggebracht naar de planken. Hij
debuteerde hiermee in 1955 in een experi
menteel programma van het Nederlands
Ballet als choreograaf: welsprekende-uit-
drukking van persoonlijke problematiek
met bedachtzaam gedurfd gebruik van
plastische beweging. Ook bij deze uitvoe
ring is Hannie van Leeuwen destijds
een ontdekking zijn partner gebleven.
De aanvankelijk verborgen plaatsen van
het jonge paar worden ingenomen door
Alexandra Radius en Han Ebbelaar op al
leszins bevredigende wijze. Het zijn niet
de sterkste kanten van zijn aanleg, die
Van Dantzig in de laatste tijd tot ontwik
keling heeft pogen te brengen. In ditzelf
de programma werd als ongewild bewijs
daarvan „Giovinezza" vertoond, dit keer
met Willy de la Bye naast Milly Gram
berg in de passages voor vrouwelijke so
listen. Eerste uitvoeringen in Amsterdam
kregen het duet. „De blauwe vogel" en
„Opus '58" van Anna Sokolow, alles met
begeleiding van mechanisch gereprodu
ceerde muziek.
David Koning
keling voorbeeldig was. En zo kreeg Frans
Vos uit Mol dan ook de improvisatieprijs,
die door de directie van het Holland-Festi
val was uitgeloofd; en dat de Wisselprijs
der gemeente Hilversum voor de tweede
keer werd toegekend aan Willem Créman.
Deze toonde zich dankbaar verheugd, dat
hij met deze bekroning zijn carrière mocht
besluiten. Want hij sprak het voornemen
uit hierna niet meer op te treden als
beiaardier en zegde ook zijn beroemde or
gel van Zwolle vaarwel, wegens de leef
tijdsgrens.
Het internationaal Beiaardconcours van
Hilversum, besloten in de vorstelijke raads
zaal met de prijsuitreiking en het critisch
commentaar, is na dit tweede jaar een be
grip geworden, evenals de Haarlemse orgel
dagen, die nu volgende week aan de beurt
komer., het reeds tien jaar zijn.
Jos. de Klerk
In het Bisschoppelijk Museum te Haar
lem zal van 29 juli tot 11 september de
reeks aquatinten „Miserere et Guerre" van
Georges Rouault worden tentoongesteld. De
reeks omvat vierenvijftig etsen, die in het
oeuvre van Rouault een aangrijpend
hoogtepunt vormen. Tegenover zijn visie
op het lijden van de mens, plaatst hij de
gelaten gestalte van de lijdende Christus,
die de mensheid uit haar lijden verlossen
moet.
De meeste onderwerpen dateren uit de
jaren 1914-1918. Oorspronkelijk waren het
tekeningen in oostindische inkt, die later
werden omgewerkt tot schilderijen. Zijn
kunsthandelaar Ambroise Vollard liet deze
toen langs fotografische weg op de koper
plaat etsen. Uitgaande van deze „heliogra
vures" heeft Rouault met grote moeite en
veel geduld en met gebruik van allerhande
instrumenten er naar gestreefd het oor
spronkelijke ritme der tekeningen terug te
vinden. Telkens opnieuw werden de platen
onder handen genomen, zodat soms twaalf
tot vijftien staten ontstonden. In 1927 was
het werk voltooid. Na het drukken werden
de platen door Vollard veimietigd. De uit
gave kwam wegens vele verwikkelingen
pas in 1948 tot stand.
In de grote feestzaal van het Kurhaus
te Scheveningen heeft gisteravond de raad
van beheer van de stichting Algemeen Ne
derlands Persbureau A.N.P. een gala-diner
aangeboden ter herdenking van het feit,
dat vijfentwintig jaar geleden het bureau
der stichting in werking trad en ter ere
van de eerste president-directeur van dat
bureau, de heer H. H. J. van de Pol, die
gisteren is afgetreden. Als gastheer trad
op de heer C. M. Dosker, voorzitter van
de raad van beheer.
Tafelpresident was de heer P. W. Pee
reboom, voorzitter van het jubileumcomi
té uit de raad van beheer der stichting,
directeur van Haarlems Dagblad Op
rechte Haarlemsche Courant.
Aan de hoofdtafel waren genodigd mi
nister Cals, de ambassadeur van België
F. X. J. M. G. baron van der Straten-
Waillet, de secretaris-generaal van het mi
nisterie van Algemene Zaken, mr. C. L.
W. Fock, vele directeuren van buitenland
se persbureaus, twee oud-directeuren, ge
neraal der P.T.T., vertegenwoordigers van
radio en televisie en van journalisten en
uitgevers, organisaties, alsmede een groot
aantal directeuren en hoofdredacteuren
van dagbladen.
In een tafelrede zei de minister van
Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen,
mr. Cals, o.m. dat de deugd der staats
lieden de prudentie is. De prudentie is
ook één der eigenschappen van de pei-s.
De beoefenaren van de pers moeten ac
tief zijn, klaar inzicht hebben, ontvankelijk
zijn, vlugheid van begrip bezitten, over
rustige beredeneerdheid, omzichtigheid en
zeer bijzondere waakzaamheid beschik
ken.
De overbrenging van het nieuws gaat
op onbegrijpelijk snelle wijze. De mens
heid van tegenwoordig moet direct weten
t wat er kort tevoren in een ander wereld
deel, véle duizendèn kilometers van haar
vandaan., soms. is gebeurd. Meestal zijn
dat geen opbeurende nieuwtjes," maar na
re en droevige. Ik heb het gevoel, dat de
berichtgeving, aldus de minister, op deze
manier wel eens een beetje eenzijdig dreigt
te worden en dat de mensheid misschien
meer gebaat zou zijn met bijvoorbeeld
het bericht van een juist gelukkig gehuwd
paar ergens in de wereld, dan met een be
richt van een vliegramp die een kwartier
geleden zich heeft voltrokken. We moeten,
naar mijn gevoel, niet alleen met het
spectaculaire volstaan, met het abnormale,
maar meer aandacht pogen te schenken
aan het menselijke en normale. Het oude
gezegde „geen nieuws, goed nieuws" heeft
naar het schijnt afgedaan".
Nadat minister Cals had gesproken,
werd het woord nog gevoerd door de heer
A. A. V. Tummers, door de heer Th. M.
Houwert, door de heer Simon Koster als
voorzitter van het Nederlands Genootschap
van Hoofdredacteuren en door de heer
H. H. J. van de Pol.
De heer Tummers getuigde van de gro
te waardering van de N.D.P. voor het
werk van de heer Van de Pol en bood
hem een aantal kristallen glazen met
inscriptie aan. De heer Houwert liet zijn
woorden van bewondering en eerbied voor
het werk van de scheidende president-di
recteur vergezeld gaan van een geschenk
in couvert van de deelhebbers in het A.N.P.
de directeuren van bij het A.N.P. aange
sloten bladen.
De heer Koster stelde in het licht, dat
de leden van het genootschap van hoofd
redacteuren in het werk van de heer Van
de Pol toch altijd de journalistieke af
komst en aanraking hebben onderkend.
Hij bood een album aan waarin hoofdre
dacteuren van bij het A.N.P. aangesloten
bladen ieder op hun wijze zich hebben
geuit over de afgetreden president-direc
teur en zijn A.N.P.
De heer Van de Pol heeft tenslotte woor
den van dank gesproken voor de vele tot
hem gerichte woorden en de hem aange
boden geschenken.
(Van onze Amsterdamse redacteur)
De leiding van het Leger des Heils heeft
tot opvolger van de heer G. W. Arendsen
Hein tot geneesheer-directeur van de in
richting „Groot Batelaar" te Lunteren be
noemd de zenuwarts F. H. Pruys. De heer
Pruys, thans verbonden aan de psychiatri
sche inrichting te Wolfheze, zou reeds in
de loop van deze maand zijn nieuwe taak
opnemen.
Mr. Arends Hein gaat officieel per 15
september aanstaande heen. Hij heeft des
tijds zijn ontslag ingediend omdat hij zich
niet kon verenigen met een nieuwe organi
satie van de leiding, die door een advies
commissie was voorgesteld. Zijn ontslag
aanvrage zowel als het onderzoek van de
commissie stond, volgens het Leger des
Heils, los van de geruchtmakende Meulen-
belt-affaire.
Morgen wordt Gerard den Brabander
(pseudoniem van J. G. Jofriet) zestig
jaar. Hij werd in 1900 geboren en is
ange tijd ambtenaar geweest. Hij zwicht
te echter al jong voor de doem en de
verlossing, die het dichterschap voor hem
gebleven is. Den Brabander is een dich
ter van allerzuiverst allooi, die leeft om
het gedicht dat het leven hem geven kan.
In de Forum-groep stond hij naast Van
Hattum en Hoornik, met wie hij een
jundel publiceerde „Drie op één perron",
in welke titel een woordspel met zijn
vermeende verwantschap aan Du Perron
te vinden is, hoewel veeleer Nijhoff en
Rilke zijn grote poëzieverwanten zijn.
In zijn vele bundels heeft hij de haat
liefde, waarin hij met de gemeenschap
leeft, onvergetelijk gestalte gegeven en
het lijkt nu reeds zeker dat hij in de ge
schiedenis der Nederlandse letteren een
even unieke plaats heeft veroverd als in
enkele Amsterdamse cafés waarin men
zich zonder Den Brabander ontheemd
kan voelen. Zijn eigen bundels bezit hij
slechts voor een deel, gewend als hij is
om met zwierige opdrachten alle eigen
exemplaren weg te schenken aan kame
raden voor het leven of van het ogenblik.
De laatste jaren heeft hij weinig bundels
gepubliceerd, hoewel er in De Gids nog
regelmtaig verzen van hem verschijnen.
In 1932 publiceerde hij „Vaart", in 1934
„Cynische Portretten", in 1937 „Gebroken
Lier" en „Opus V", in 1938 Signes Particu-
liers (Drie op één perron), in 1940 „Materie
man" en ,.De verduisterde Dichter", in 1943
klandestien „De deur op het Haakje", in
1944 klandestien „Later Beter", „Gelaarsde
Lier" (in zijn handschrift gedrukt) en „Het
Spuigat", in 1945 „De holle Man", in 1946
„De Steenen Minnaar" (bekroond), in 1947
„Parijsche Sonnetten", in 1949 „Morbide
Mei", in 1950 de verzamelbundel „Curve",
in 1955 „Ouraad" en in 1959 „Gespleten
Vuur". Ook zijn laatste gedichten tonen
hem als de geboren rebel, wel verzoenings
gezind, maar geen kans op verzoening
vindend.
ER IS....
Er is, en het is juist ontloken,
een woord, nog nimmer uitgesproken:
een bloem, door niemand nog gezien.
Is het een roos? Is hel een aster?
Is het een dief achter het raster?
Is het de eeuwigheid misschien?
Ik weet het niet. Ik zing en dien.
(Uit De Gids, maart 1958).
Nauwelijks was er vrijdagavond in de
Stadsschouwburg „gehaald" voor de op
voering van Eugène Scribe's blijspel
„Bataille de Dames" gespeeld door een
aantal oud-leerlingen van het Coornhert
lyceum of uit de goed bezette zaal
klaterde reeds een spontaan „open doek
je" op. Deze eerste bijvalsbetuiging gold
het fraaie decor, dat een ideale omlijsting
vormde voor de bijzonder fleurige kos
tuums der spelers. Tijdens het verdere
verloop van deze avond, zouden nog vele
van dergelijke enthousiaste reacties vol
gen. Doch ditmaal waren zij dan kennelijk
uitsluitend voor de acteurs bestemd, die
erin slaagden van dit blijspel zulk een
sprankelende vertoning te geven.
Er werd gebruik gemaakt van Bert
Voetens vertaling „Hart tegen hart", die
deze enige jaren geleden in opdracht van
de Nederlandse Comedie vervaardigde.
De vertaler is erin geslaagd de charme
van deze meer dan honderdjarige komedie
volledig te behouden. Hij vernieuwde en
verfriste de handeling zelfs, door hier
enige geestige invallen aan toe te voegen.
Vooral na het enigszins inleidend gehou
den eerste bedrijf, werd de vrolijke intrige
door talrijke verrassende wendingen ge
karakteriseerd. Tot de grootste verrassin
gen behoorde echter de opvoering, welke
de spelers van dit lang niet te onderschat
ten blijspel hebben gegeven. Regisseur Th.
M. Ruygrok wist hiervoor een aantal oud
leerlingen te mobiliseren, dat stellig bij
iedere amateur-toneelvei'eniging met open
armen zal worden ontvangen. Zij bewogen
zich met groot gemak over het toneel,
articuleerden perfect en wisten daarbij
hun diverse typeringen tot een waarlijk
prima ensemble samen te voegen. Welis
waar verplaatsten zij zich soms ongemoti
veerd, hetgeen dan een enigszins druk
spelbeeld ten gevolge had, doch een derge
lijke bewegingsvrijheid verdient toch al
tijd de voorkeur boven een al te stroeve
mise-en-scène. Naar de juiste tussenweg
kan dan weer bij een volgende schoolvoor
stelling worden gestreefd.
Geen kwaad woord dus van de diverse
individuele prestaties. Gabrielle Geesink
was een allercharmantste gravin d'Autré-
val, door haar jeugd nog niet voldoende
rijp voor een dergelijk genuanceerde rol,
maar overigens acteerde zij spits en gees
tig. Joke Leffelaar speelde als Léonie de
la Villegontier een gracieus nichtje, met
alle bekoorlijkheden van de aangewezen
ingénue. Een bijzonder aardige blijspel
figuur zagen wij ook van Jan Langereis,
die zijn Gustave de Grignon niet alleen
vrij hield van charge, maar bovendien
zijn geestige opvatting in de juiste verhou
ding wist te handhaven. Vooral de mono
loog in het eerste bedrijf werd een amu
sante voordracht. Lou Landré was een
elegante „onderduiker" en Piet Domhoff
wist het subliem te klaren met de speu
rende prefect, ongetwijfeld een der moei
lijkst te spelen rollen van dit stuk. Aat
Winkelman, Carel Alphenaar en A. J.
Heerma van Voss hebben dan de bezetting
rond gemaakt van een voorstelling, waar
mee het Coornhert lyceum zijn dertiende
schooljaar even succesvol als artistiek
verantwoord heeft afgesloten.
Behalve „Ramaya-
na", een op Indische
heldendichten geïn
spireerd dansdrama,
geeft de „Little Bal-
'.et Troupe" uit Bom
bay in het Holland
Festival de dans-pre-
sentatie „Panchatan-
l ra", gebaseerd op
vertellingen uit dier
fabels, eveneens een oeroud Indisch volks
bezit. In de Amsterdamse Stadsschouwburg
heeft deze groep van jonge Indische dan
sers, danseressen en musici met de eerste
opvoering van „Panchatantra" gisteravond
veel succes geoogst, getuige het. opvallend
langdurige applaus na afloop der gracieuze
dansverrichtingen op het toneel, waardoor
het doek zeer vele malen moest worden
gehaald.
In een bont gekleurde rij hadden de die
ren uit woud en plas over het toneel gevlo
gen, gesprongen of gehipt bij de tonen van
de sterk beeldende volksmuziek. Bij dit
alles hebben de (volgens Indische overle
vering) „wijze" dieren, de kraai Laghu-
Patanka, de muis Hiranyaka en de schild
pad, Mantharaka getracht de toeschouwers
een lesje te geven in de kunst van het
vrienden maken ten einde samen in vrede
te kunnen leven.
Ook de balletmeester en de beide dans-
instructeurs deelden in het gulle applaus
der vrij goed bezette schouwburgzaal. Dit
dansdrama is eveneens een schepping van
de in 1954 overleden oprichter van het ge
zelschap, Shanti Bardhan.
Volgende week donderdag voert het ge
zelschap in het Openluchttheater van Bloe-
mendaal Panchantantra op, bij welke ge
legenheid wij er een uitvoerige beschou
wing aan zullen wijden.
Gerard den Brabander
In de Toonkunst-Muziekschool aan de
Nieuwe Gracht had vrijdagavond een uit
voering plaats door leerlingen van me
vrouw Jo Vincent. Het kleine zaaltje was
afgestampt vol met vrienden, familie en
kennissen, die de prestaties van een twin
tigtal medewerkenden, vrijwel allen van
vrouwelijke kunne, kwamen beluisteren
Het programma, nogal bont van samen
stelling zoals bij een dergelijk vocaal dé
filé onvermijdelijk is, was grotendeels ge
wijd aan de Duits-romantische liedkunst,
met liederen van Schubert, Schumann,
Mendelssohn en Brahms, terwijl men in
de opera-sector de namen tegenkwam van
Mozart, Bizet en Gershwin, en het ora
torium vertegenwoordigd was door Handel.
Hiermee is nog lang niet alles opgesomd,
maar dit lijkt mij evenmin noodzakelijk
als een afzonderlijke bespreking te wijden
aan al deze blijken van een met ernst
en toewijding," en soms met talent beoe
fende liefhebberij. Enkele optredenden
kwamen toe aan een eigen expressie op
de basis van een reeds enigszins geschool
de techniek. Een sopraan wist te bekoren
met het alleraardigste „Le violette" van
Alessandro Scarlatti, mede dankzij een
vaste stern-aanzet en een trefzekere into
natie. Een mezzo wist iets te realiseren van
het klimaat van weemoed en onrust dat
voor Schubert typerend is. De voordracht
van drie Negro-spirituals bezat de primi
tieve dramatiek die hier op zijn plaats
is. Uiteraard bespeurde men bij alle deel
nemers de positieve invloed van een gewe
tensvolle en kundige leiding bij de studie.
De dankbaarheid hiervoor vond haar
uitdrukking in de bloemen, die aan me
vrouw Vincent na afloop overhandigd wer
den en in de vriendelijke woorden, die de
directeur van de Muziekschool, de heer
J. P. Vincent tot zijn zuster richtte.
Sas Btinge
De Vrije Universiteit in Amsterdam
heeft besloten, een zelfstandige studierich
ting in de culturele anthropologic in te
'stellen. Het doctoraal examen in dit vak
zal kunnen worden afgelegd in de verenig
de faculteiten der rechtsgeleerdheid, dei-
Tetteren en wijsbegeerte en der economi
sche wetenschappen, terwijl dit examen
ter keuze van de doctorandus onder goed
keuring van de verenigde faculteiten toe
gang zal geven tot de promotie hetzij in
de rechtsgeleerdheid, hetzij in de letteren
en wijsbegeerte, hetzij in de economische
wetenschappen.
In verband hiermede is prof. dr. L. On-
vlee, die sinds 1956 als buitengewoon hoog
leraar dit vak heeft gedoceerd als onder
deel van de opleiding in de politiek-sociale
wetenschappen, met ingang van 1 septem
ber 1960 benoemd tot gewoon hoogleraar
in de culturele anthropologic.
Dr. Onvlee heeft zich door een jaren
lang verblijf in Indonesië een grote kennis
op het terrein der ethnologie en der aus-
tronesische talen verworven. Hij heeft
veel studies over deze onderwerpen het
licht doen zien.
DE NEGEN MUZEN
Residentie-orkest. Het Haagse Resi
dentie-Orkest is uit Lissabon in Amster
dam aangekomen, na een bijzonder ge
slaagde concerttournee van een week in
Portugal. Het uit 117 personen bestaande
gezelschap vertrok in twee charter-vlieg
tuigen naar Amsterdam. Hoogtepunt van
deze tournee van vijf concerten was 'n uit
voering van de vijfde en negende symfonie
van Beethoven, donderdag in Lissabon. De
volle zaal gaf orkest en dirigent Willem
van Otterloo een staande ovatie van acht
minuten. Van Otterloo zelf was vol lof
voor het Spaanse Pamplona-koor.
Vorstelijke interesse Koningin Juliana
heeft gistermiddag een uur lang de ten
toonstelling in het gebouw van het Genoot
schap van Samenwerkende Ambachts
kunstenaars te Hilversum bezichtigd. De
Koningin die alleen en onaangekondigd ar
riveerde legde een grote belangstelling aan
de dag voor de uit vele Europese landen
afkomstige kunstvoorwerpen en toonde ook
veel interesse voor de achter het gebouw
opgestelde beelden.
Openluchttheater: Zondag 20.15 uur:
Spaans ballet Pilar Lopez. Maandag 20.15
uur: Het Nederlands Ballet.
Teylers museum: Zondag 15 uur: bespe
ling door Piet Halsema van het eenender-
tig-toons orgel.
BIOSCOPEN
Cinema Palace: Vandaag tot en met
donderdag 14, 19 en 21.15 uur, zondag
tevens 16.15 uur: „Last train from Gun
Hill", 18 jaar.
Frans Halstheater: Vandaag 19 en 21.15
uur, zondag 14, 16.30, 19 en 21.15 uur,
maandag, woensdag en donderdag 14, 19
en 21.15 uur en dinsdag 14 en 20 uur: „De
bende zonder genade", 14 jaar.
Lido Theater: Vandaag tot en met don
derdag 14, 19 en 21.15 uur, zondag tevens
16.15 uur: „Een vrijgezel in de knel", alle
leeftijden. Vandaag 23.30 uur: „De glorie
van het moederschap", 18 jaar. Zondag 11
uur: „Vrijheren van het woud", alle leeft.
Luxor Theater: Vandaag tot en met
woensdag 14, 19 en 21.15 uur, zondag tevens
16.15 uur: „Jeugd in de nacht", 18 jaar.
Minerva Theater: Vandaag en zondag 19
en 21.15 uur: „Slaapkamergeheimpjes", 18
jaar. Zondag 14 en 16.15 uur: „Vier rak
kers en een oude jeep", alle leeftijden.
Maandag en dinsdag 20.15 uur: „The Royal
Ballet", alle leeftijden.
Rembra-ndt Theater: Vandaag tot en
met donderdag 14 19 en 21.15 uur, zondag
tevens 16.15 uur: „De blauwe nachtvlin
der", 18 jaar. Zondajg 11 uur: „De wereld
der stilte", alle leeftijden.
Roxy Theater: Vandaag 19 en 21.15 uur
en zondag 14, 16.15, 19 en 21.15 uur: „The
lone ranger", 14 jaar. Maandag tot en met
donderdag 14. 19 en 21.15 uur: „Vampier".
18 jaar.
Studio Theater: Vandaag tot en met
donderdag 14, 19 en 21.15 uur, zondag
tevens 16.15 uur: „Omzien in wrok", 18
jaar. Zondag 11 uur: „De strijd om de
zuidpool", alle leeftijden.
Theater Monopole (Zandvoort): Vandaag
en zondag 19 en 21.15 uur: „The five pen-
niet", alle leeftijden. Maandag en dinsdag
20.15 uur: „Allen lieben Peter", 14 jaar.
Zondag tot en met donderdag 14.30 uur:
„Alleen op de wereld", alle leeftijden.
TENTOONSTELLINGEN
Bloemenheuvel (Bloemendaalseweg 158):
Tot 10 juli expositie van tekeningen en
aquarellen van A. Voorzanger.
Museum „Het Huis van Looy" (Kamper
laan): Tot 1 augustus dagelijks van 10
12.30 en 13.30—17 uur, zondags 1417 uur:
Reizende UNESCO-expositie „Stad en
landschap".
„In 't Goede Uur" (Korte Houtstraat 1):
Tot 1 augustus dagelijks 10—22 uur: Expo
sitie van tekeningen van Helga Schuss-
heim.
(Verder raadplege men de rubriek „Uit
gaan in Haarlem" van vrijdag 1 juli.)
ZATERDAG 2 JULI
Thalia, 19 en 21.15 uur: „Breng de Bis
marck tot zinken".
Rex, 20 uur: „Agi Murad, de witte dui
vel".
ZONDAG 3 JULI
Thalia, 15 uur: „Liever lui dan moe", 20
uur: „Breng de Bismarck tot zinken".
.Rex, 15 uur: „De avonturen van Dik
Trom", 20 uur: „Agi Murad, de witte dui
vel".
MAANDAG 4 JULI
Thalia, 20 uur: „Breng de Bismarck tot
zinken".
Rex, 20 uur: „Agi Murad, de witte dui
vel".
ZATERDAG 2 JULI
Kennemer Theater, 19 en 21.15 uur: „En
eeuwig zingen de bossen".
Luxor Theater, 19 en 21.15 uur: „Zwarte
nylons en hete nachten".
W. B. Theater, 20 uur: „Vuurgevecht in
Dodge City".
ZONDAG 3 JULI
Kennemer Theater, 14.30 uur: „Bloedige
zondsondergang"; 16.30, 19 en 21.15 uur:
„En eeuwig zingen de bossen".
Luxor Theater, 14.30 uur: „Terug uit het
heelal"; 16.30, 19 en 21.15 uur: „Zwarte
nylons en hete nachten".
W. B. Thea'ter, 14.30 uur: „De dochter
van de woestijn"; 16.30 en 20 uur: „Haaien
van Marseille".
MAANDAG 4 JULI
Kennemer Theater, 19 en 21.15 uur: „En
eeuwig zingen de bossen".
Luxor Theater, 19 en 21.15 uur: „Zwarte
nylons en hete nachten".
W. B. Theater, 20 uur: „Haaien van
Marseille".
Marquette-theater, zaterdag en zondag
20 uur: „Zolang er mensen zijn". Zondag
middag 14.30 uur: „Grensrivier".
Jeugduitwisseling. Deskundigen van
de commissie van de Europese Economische
Gemeenschap zijn het in grote lijnen eens
geworden over een program tot uitwis
seling van jeugdige werknemers, zoals in
artikel 50 van het Verdrag van Rome voor
zien is, vooral met het oog op een voort
gezette beroepsopleiding.
Op het Haagse Binnen
hof is vrijdagavond de pre
mière gegaan van „Bruiloft
op het Binnenhof", het
tweede klank- en lichtspel
met de historische gevels
van Ridderzaal en Tweede
Kamer als decors en spe
lers beide. Hadden de
schrijvers van het draai
boek het een jaar geleden
vooral gezocht in een reeks
belangrijke momenten uit
de geschiedenis van het
Binnenhof, waarvan al
spoedig duidelijk werd dat
ze te weinig meeslepend is
om massaal te boeien, de
huidige tekstschrijver, Rico
Bulthuis, wil slechts aan
spraak maken op pretentie
loosheid: zijn lichtspel is
voor alles een licht spel.
De auteur heeft de zwier
van het huwelijksfeest van
Frederik Hendrik en Ama-
lia van Solms aangegrepen
om op kleurige, maar ook
de routine verradende wij
ze een gemengd bericht te
vertellen: de weerstanden
die een page uit het gevolg
van de prins moet over
winnen om de dochter van
de kastelein-hofleverancier
te veroveren. Deze fictie
blijkt voldoende aanlei
ding voor een opeenvolging
van licht- en klankeffec
ten, die op zichzelf aan
trekkelijk genoeg zijn om
de aandacht van het geëerd
publiek enige tijd vast te
houden. Inderdaad enige
tijd, want na een half uur
is men heus wel op dat spel
van aangestreken daklijs
ten, geïllumineerde gale
rijen en beurtelings in licht
en donker gehulde gevels
uitgekeken. En datzelfde
geldt voor de zich over de
gehele breedte van het
plein verplaatsende dialo
gen van onzichtbare spe
lers, het gejuich van volks
menigten, het onvermijde
lijke aanzwellend en weg
stervend hoefgetrappel en
verder het hele arsenaal uit
de hoorspelstudio's van de
radio. Technisch wordt al
les opperbest verwezenlijkt
en met name de scène met
het zeer realistische geluid
van kruisende degens en
de gevoelige belichting van
de fontein op het Binnen
hof, welk typisch negen
tiende eeuwse stukje
smeedwerk onder de schijn
werpers tot een flonkerend
juweeltje van goud en licht
wordt, vormen de hoogte
punten uit het schouwspel.
Een artistiek werkelijk
waardevolle prestatie is ge
leverd door de componist
van de illustrerende mu
ziek, Jaap Geraedts. Zijn
tussenspelen voor een en
semble van houtblazers met
harp, gebaseerd op de be
kende gouden-eeuwse me-
lidoe „De zoete tijd komt
aan", klinken fris en oor
spronkelijk en verhogen in
niet geringe mate de sfeer
van een op zichzelf toch
niet erg kernachtig spek
takel.
