Een nacht op
Tingeltangel als goocheltent
PANDA EN DE LIJFWACHTERS
DE REIS VAN KOEN EN LINNIE
J
7
Het weekeinde
7el evisie programma
Meningsverschil over in
beslag genomen zender
W erkmanprijzen 19 59
Sjolochov onderscheiden
De dienst en het meisje
De radio gee ft dinsdag
ió het
zo
r~
V oor
spellingen
Frans studentenkoor
contra verkeersdrukte
Echtpaar Ferrer-Hepburn
verblijd met een zoon
\bj
Sticusa-jaarverslag
„Teruggang gestuit"
MAANDAG 18 JULI 1960
44. Het is niet mogelijk om goed te
zwemmen, wanneer men zeshonderd stui
vers in handen heeft. Na enkele mislukte
pogingen zag Jut dit in. En omdat zijn
leven hem liever was dan een hoop stui
vers, liet hij het geld op de bodem ach
ter en zwom verbitterd omhoog. „Een mis
selijke streek van die vrek," dacht hij
mokkend„nu ben ik mijn zuurverdiende
geld ook nog kwijt! Heb ik hem daarvoor
uit het ene gevaar na het andere gesleept?"
Bovengekomen zag hij, dat de miljonair
opnieuw in gevaar verkeerde: het meertje
mondde uit in een donderende waterval,
waar Palmer langzaam maar zeker heen
dreef. Panda trachtte hem nog te hulp
te komen, door hem een stok toe te ste
ken, maar Palmer zou die alleen kunnen
grijpen, wanneer hij zijn zak met stui
vers losliet en hier dacht de zuinige mil
jonair niet over. Zelfs keek hij zuinig,
toen hij de lijfwacht met snelle slagen
op zich af zag komen. „Ik heb je alles
al betaald!" riep hij haastig, „je krijgt
geen cent meer! Help! Help! „Tot
je dienst," zei Jut, „je hebt hulp gevraagd,
dus is dit een opdracht, waarvoor je me
betalen moet!" Tegelijkertijd greep hij
met een hand de door Panda toegestoken
stok en met de andere de voet van Pal
mer. Het ivas op het nippertje, want reeds
kantelde de miljonair over de rand van
de waterval
Na een verontrustend telefoongesprek met
Alfred van Sprang uit Kongo begon het
weekend met een lichtvoetig zomerpro-
gramma, van de NCRV waarvan het bal
let „Kermisgasten" van Christian Foye,
uitgevoerd door het Nederlands Ballet van
Sonia Gaskell op muziek van Henri Sau-
get, gespeeld door het Kunstmaandorkest,
het hoogtepunt vormde.
De aankomst van de troep komedianten,
de jolige en toch ook ietwat verveelde
routinebezigheden als het opzetten van de
tent, het versteld doen staan van de bur
gers door de sensationele nummers en de
teleurstelling waarmee de boel weer opge
ruimd wordt nadat men vrijwel vergeefs
met de pet is rondgegaan, al die daarbij
behorende stemmingen werden bijzonder
fijntjes weergegeven. De dans als uitdruk
kingsmiddel kwam hiermee prachtig tot
haar recht. Vooral de sluierdanseres (Ire
ne de Vos), de geijkte Siamese tweeling
(voorgetoverd dc-or Inge van Dijken en
Ria Leeuwerik) en de schone slaapster
(een verrukkelijke creatie van Leonie
Kramer) hebben ons zeer geboeid. Veel
meer tenminste dan het optreden van Do-
ra Paulsen in het zomeravond-cabaret, dat
wel eens aardige momenten had (zoals de
beschrijving van haar levensgeschiedenis
voor een verslaggever) maar dat te genu
anceerd was en daardoor in het lied „Du
hast ja schon langst eine Andre ïm Sinn"
bijna melodramatisch werd. Donald Jones
haalde zijn niveau niet maar de zang van
het Israëlitisch gitaar-duet Ha Daduïm
en Enrico Neckheim imponeerde weer
evenals bij een eerder optreden in een
NCRV-programma) door een volkomen
eigen toon, een ragfijne discipline, die aan
de vaak dromerige inhoud toch niets af
deed.
Herman van den Bergh, wiens bollewan-
gen-lach zowaar overeenkomst vertoont
met die van Wim Kan, toonde zich een
leuk en intelligent conferencier. Wij had
den best meer van hem willen horen zien.
Het Amerikaanse filmpje „Bud gaat
zijn eigen weg" was wel lief en erg idea
listisch. Ds. J. Langstraat hied een indrin
gende dagsluiting.
Onder de titel „Wie..ik?" presenteer
de de VARA zondagavond als Nederland
se t.v.-primeur een gedramatiseerde do
cumentaire van de Engelse auteur Colin
Morris handelend over het verhoor van
drie jonge misdadigers op een politiebu
reau. Met dit soort realistische program
ma's geschreven voor de B.B.C. heeft
Morris zich een grote faam verworven.
Onder meer behandelde hij in zijn docu
mentaires maatschappelijke verschijnse
len als dronkenschap, prostitutie, crimi
naliteit en dergelijke waarvan hij een zo
objectief en waarheidsgetrouw mogelijk
beeld trachtte te geven. Wie nu in de
documentaire die de VARA gisteravond
uitzond verwacht had schokkende dingen
te zien en te horen over de methoden, die
de politie hanteert bij haar pogingen een
misdaad op te lossen, zal zich wel teleur
gesteld hebben gevoeld. Geen bruut op
treden, derde graads-verhoren of andere
dwangmiddelen zoals in pocketboeken
schering en inslag zijn. In plaats daar
van politiemensen die na urenlange ver
horen bepaald moedeloos worden over het
geringe resultaat van hun pogingen de
drie „penosejongens" door de mand te
laten vallen. Het inbrekerstrio kreeg van
Pieter Lutz, Jan Blaaser en Jacques Luyer
op aannemelijke wijze gestalte. Bepaald
indrukwekkend was Hans Kaart als de
rechercheur die precies weet hoe hij zijn
pappenheimers moet aanvatten om hen
tenslotte stuk voor stuk te krijgen waar
hij ze hebben wil. Jaap van de Merwe
leverde de goed passende vertaling. Het
geheel was naar onze opvatting echter te
vlak van handeling om van het begin
tot het eind te boeien.
Vooraf ging de rubriek „Achter het
nieuws" waarin achtereenvolgens beel
den werden getoond van de aankomst en
het optreden van de eerste uit Ghana af
komstige UNO-strijdkrachten in het woeli
ge Kongo. Daarna had Jan Leyendekker
korte vraaggesprekjes met Miss Holland
IV, zo terug uit Amerika waar zij mee
dong naar de titel van Miss Universe („dat
kijken van die mannen vond ik eerst wat
eng"), de radio-kok Kers („koken met de
inhoud van zakjes en busjes is geen
kunst.") en met Joan Haanappel die dezer
dagen een tweejarig contract tekende met
de Weense ijsrevue. Een filmpje liet ons
kennismaken met de Zwitser Hermann Gei-
ger, die met zijn vliegtuig reeds talloze
reddingen in het woeste Zwisterse berg
land op zijn naam heeft staan en zich
daardoor de bijnaam „de vliegende St.
Bernhard" heeft verworven.
Beeldschermer
VOOR DINSDAG
NTS: 20 00 Journ. en weerovers:. 20 20 Ameri
kaans variété-programma. 20.45-22.15 Speeltilm.
Naar aanleiding van het bericht over de
in beslag genomen onderdelen voor een
nieuwe, grote middengolfzender voor de
„Veronica", wordt van de zijde van de
„Veronica" meegedeeld dat de bewuste ap
paratuur behoort tot een kortegolfzender-
tje. Deze amateurzender werd gebouwd
door een technicus, die in dienst is van
het radioschip. In diens garage in Laren
zijn de onderdelen door de P.T.T. in be
slag genomen. De waarde zou slechts hon
derdvijftig gulden bedragen. Men stelde
nadrukkelijk dat de gang van zaken bij
het radioschip zich gunstig ontwikkelt
waardoor verregaande afspraken konden
worden gemaakt over leverantie van een
grote middengolfzender in het buitenland
ter vervanging van de huidige zender die
van inferieure kwaliteit zou zijn.
Van de zijde der P.T.T. verklaarde men
desgevraagd dat naar de mening van haar
technici de in beslag genomen onderdelen
behoren tot een omroepzender en niet tot
een kortegolfzender. Omtrent het verschil
van mening over de waarde van de onder
delen verklaarde men van P.T.T.-zijde dat
men deze waarde had berekend inclusief
het arbeidsloon, zodat men deze waarde
taxeerde op duizend gulden.
Aan Han de Vries en aan Jan Vermeu
len zijn prijzen van 500 gulden toegekend,
de H. N. Werkmanprijzen, voor het typo
grafisch best verzorgde boek respectieve
lijk handelsdrukwerk in 1959.
Han de Vries verkreeg de prijs voor de
verzorging van het boek „Drama en To
neel" (van Shaw tot Brecht) door S. Mel-
chinger, vertaald en bewerkt door B. Stro
man. Jan Vermeulen verwierf de Werk-
manprijs voor de verzorging van het han
delsdrukwerk „Letterproef". De advies
commissie bestond uit dc heren M. Hout
man, B. J. H. Stroman en G. Wernars.
De Russische schrijver Michail Sjolochov
heeft zaterdag een Leninprijs gekregen
voor zijn boek „Nieuw Land onder de
Ploeg", aldus het Tass gemeld.
Het eerste deel van „Nieuw Land onder
de Ploeg" verscheen in de jaren dertig en
het tweede deel pas vorig jaar. Sjolocnof
zou het tweede deel niet hebben kunnen
publiceren zolang Stalin nog in leven was
omdat de held uit het boek is voorgesteld
als een onschuldig slachtoffer ran zuive
ringen. De voorzitter van de commissie
voor Leninprijzen voor letterkunde en
beeldende kunst, Tichonof, heeft ook een
Leninprijs aangeboden aan de journalist
Wladimir Lebedef, een van de schrijvers
van het boek over premier Kroesjtsjefs
bezoek aan de Verenigde Staten.
WANTAGE, Engeland (UPI) Voor de
negentienjarige bruidegom Neville Charles
Clark eindigde zaterdag zijn huwelijks
plechtigheid wat abrupt. Sergeant-majoor
Cyril Lawrence kwam op hem toe toen hij
het bureau van de burgerlijke stand ver
liet, en zei: „Je bent de klos".
De bruidegom was een legerchauffeur
en had het aan de voor-avond van zijn hu
welijk gewoon voor drie weken laten af
weten.
De sergeant was ook weer niet za ruw
dat hij Nevill Charles geen twee-minuten-
kus toestond van zijn zeventienjarige bruid
June Bradly. Toen moest Clark, Neville
Charles mee naar de Watchfield-kazerne.
Voor de water-en-broodsweken.
HILVERSUM I. 402 m.
7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO. 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 8.30 Voor de kinderen. 8.40 Gram. 9.00 Gym.
voor de vrouw. 9.10 De groenteman. 9.15 Gram.
9.33 Waters!. 9.40 Morgenwijding. 10.00 Gram.
10.50 Voor de kleuters. 11.00 Pianorecital. 11.15
Voor de zieken. 12.00 Lichte muz. 12.20 Regerings-
uitz.: Uitzend, voor de landbouw. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Lichte muz. 13.00 Nieuws. 13.13
Meded. of gram. 13.20 Promenade-ork. en soliste.
12.55 Beursber. 14.00 Gram. 14.40 Schakel de jeugd
meer in, lezing. 15.00 Licht progr. 15.30 Voordr.
15.45 Fluit en piano. 16.15 Gram. 17.00 Voor de
jeugd. 17.30 Lichte muz. 18.00 Nieuws. 18.15 Piano
spel. 18.30 Radio-volksuniversiteit: „Eb en vloed",
door dr. H. Groot. 19.00 Gesproken brief. 19.05
Gram. 19.45 Journaal. 20.00 Nieuws. 20.05 Lichte
muz. 21.00 Hout. klankb. 21.30 Lichte muz. 22.00
Orgleconc. 22.30 Nieuws, beursber. en S.O.S.-ber.
22.45 De loverstaf van het woord, lezing. 22.55
Gram..23.15 Gram. 23.35 Gram. 23.55 24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.45 Morgengebed
en overweging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor
de vrouw. 9 40 Voor de jeugd. 10.00 Voor de kleu
ters. 10.15 Lichtbaken, lezing. 10.25 Gram. 11.00
Voor dc vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Volaan.. voor-
vul. lezing. 12.00 Middagklok - noodklok. 12.03
Gram. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Gram.
13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Platen-
nieuws. 13.30 Lichte muz. 13.55 Bariton en piano.
14,15 Gram. 14,35 Voor de plattelandsvrouwen.
11.45 Hét hoofdkwartier van Zijne Majesteit,
hoorspel. 15.45 Lichte muz. 16.00 Voor de zieken.
16.30 Ziekenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.40 Rege-
ringsuitzend.: Gesproken brief uit de Nederlandse
Antillen, door Henk Dennert. 18.00 Dansmuziek.
13.20 Kaarten op tafel, gesprekken. 18.30 Lichte
muz. 19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19 25 Memojandum.
19.30 Gram. 20.30 Holland Festival 1960: A Mid
summer night's Dream, opera. (In de pauzes om
21.25— 21.35 Gram., om 22.25—22.30 Boekbespr. en
orr. 22.30—22.40 Nieuws). 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.15 Pianomuziek. (Om 12.30 Weer-
ber.). 12.50 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Kamer-
muz. 14.00 Gevar. muz. 15.30 Gram. 16.00 Koersen.
16.30 Amus.muz. 17.00 Nieuws. 17.10 Kamermuz.
17.40 Boekbespr. 18.20 Voor de soldaten. 18.50
Sportkron. 19.00 Nieuws. 19.40 Gram 1950 Lezing.
20.00 Voordr. 20.30 Gram. 21.00 Operamuz. 21.30
Omr.ork. 22.00 Nieuws. 22.15 Pianorecital. 22.55
23.00 Nieuws.
Door alle eeuwen heen zijn soms tref
fende voorspellingen gedaan over gebeur
lijkheden die zich in de toekomst zouden
voltrekken. Dit geldt voor allerlei gebie
den, maar vooral ook met betrekking tot
de ontdekking van Amerika. In de oudheid
was dit kontinent uiteraard niet bekend,
om de eenvoudige reden dat het nog niet
ontdekt was. Toch hebben verschillende
klassieke schrijvers in meer (en vaak ook
in minder) duidelijke vorm op
het bestaan van dit nog te ont
dekken werelddeel gezinspeeld
Zo schreef de Romeinse wijs
geer Seneca in één van zijn
profetische verzen, dat in la
tere tijden de boeien van de
oceaan verbroken zouden wor
den en dat nieuwe werelden
zouden worden ontdekt. Ook de Griekse
geograaf en historicus Strabo gaf blijk van
een geniale intuïtie, toen hij verkondigde
dat tussen de kusten van West-Europa en
Oost-Azië nog geweldige landmassa's kon
den liggen, die door mensen werden be
woond.
Zowel Strabo, die in de eerste eeuw vóór
Chr. leefde, als Seneca wiens werkzaam
heid in de eerste eeuw na Chr. viel, hebben
gelijk gekregen, en het was Columb7is die
1500 jaar later door de ontdekking van
Amerika zou bewijzen dat er inderdaad
geweldige landmassa's tussen West-Europa
en Azië liggen.
Overigens waren Strabo en Seneca niet
de enige geleerden uit de oudheid die het
bestaan van een nieuwe wereld lang te
voren hadden aangekondigd, want ook in
de werken van andere oude schrijvers, zo
als Diodorus, Plutarchus en Aristoteles zijn
aanwijzingen in die richting te vinden, al
moeten we daaraan direct toevoegen, dat
deze zinspelingen lang niet altijd duidelijk,
noch gelijkluidend zijn.
Het is wellicht wel belangwekkend, te
welen dat het juist deze veelvuldige aan
duidingen in de klassieke litteratuur zijn
geweest, die Columbus tot
zijn reis hebben geïnspireerd.
Vooral de zojuist weergegeven
uitspraak van Seneca heeft
Columbus opgewekt 't vreem
de land in het westen te gaan
zoeken, want tot tweemaal toe
heeft de ontdekkingsreiziger
deze aanhaling in zijn dag
boeken geciteerd.
De visionaire blik, waarvan verschillen
de Griekse en Romeinse schrijvers uit de
oudheid ten aanzien van het bestaan van
het Amerikaanse continent hebben blijk
gegeven, deden later allerlei vermoedens
rijzen. Dat is begrijpelijk, want het moet
inderdaad hoogst ongewoon worden ge
noemd, dat mensen die van het bestaan
van een bepaald land niets afweten, des
ondanks van dat bestaan een vermoeden
blijken te hebben. Daarom is de vraag op
geworpen, of in de oudheid wellicht zee
vaarders uit Europa kans hebben gezien
het vasteland van Amerika te bereiken.
Daarover een volgende keer.
H. Pétillon
(Nadruk verboden)
Een groep van veertig studenten van de
Universiteit van Montpellier (Zuid-Frank
rijk) verscheen zaterdagmiddag op de
Grote Markt te Haarlem om daar gedu
rende een half uur folkloristische liederen
van eigen bodem ten gehore te brengen.
Deze laatste term moet men echter in
zeer betrekkelijke zin opvatten, want de
drukte van het verkeer op een vrije mid
dag in uitverkooptijd was voor het beluis
teren van vocale prestaties niet bijzonder
gunstig. Wie er belang in stelde sloot zich
dus aan bij de cirkel die zich allengs
vormde om het zingende groepje dat dap
per zijn best deed te midden van claxon
nerende auto's, optrekkende vrachtwagens
en brommende en scheurende knalpotten.
Met volksliedjes uit Bretagne, Auvergne
en de Provence in smaakvolle meerstem
mige zettingen hadden de studenten een
wel zeer ongelijke strijd te voeren tegen
de „concrete muziek" in het stadscen
trum. Voor zover men er onder deze om
standigheden over oordelen kon, maakte
het zingen een opgewekte en verzorgde in
druk. Een kunstig madrigaal van Claudin
Lejeune (16de eeuw) moest echter het
loodje leggen. Meer plezier kon men bele
ven aan een gemimeerd chanson over een
dorpskapel. De omstanders beloonden het
koor na ieder nummer met een hartelijk
applaus. Wellicht dat een optreden op
woensdagavond in het Openluchttheater te
Bloemendaal een beoordeling van hun
kwaliteiten beter mogelijk zal maken dan
nu het geval was.
S. B.
In een kraamkliniek te Luzern heeft de
filmactrice Audrey Hepburn zondag het
leven geschonken aan een zoon. Moeder en
zoon maken het uitstekend. Het gewicht
van de ba'by was b\j de geboorte bijna
acht pond en een ons.
Het jongetje had
bij de geboorte
donker haar en
blauwe ogen en
'.al „Sean" gedoopt
worden, een Ierse
ongensnaam. Vol
gens Nel Ferrer,
naar echtgenoot,
zal Audrey Hep
burn nog tien da
gen in de kliniek
blijven en dan
weer terugkeren
naar de woning
die het echtpaar
bezit aan het meer
van Luzern. Medio september gaat het
echtpaar met de baby terug naar Holly
wood om aan een nieuwe film te werken.
ALS DE HOGE HEREN van de Tweede Kamer op reces gaan, dan kunnen wij ein
delijk ook eens vakantie nemen, aldus dacht blijkbaar Sieto Hoving, die met zijn
vrouw en enige andere medewerkers in zijn drukbeklante „Tingeltangel" aan de
Nieuwezijds Voorburgwal te Amsterdam dagelijks politieke spot en dorstlessende
nering drijft. Zijn particuliere rekenkamer heeft hem echter tot het inzicht gebracht
hoe onverstandig het zou zijn om maandenlang de tent te sluiten. Vandaar dat hij
het in de afgelopen weken ietwat uitgebreide etablissement ter beschikking heeft
gesteld van enige heren, die het amusementsbedrijf uitoefenen zonder dat van hoger
hand de inspiratie wordt geleverd. Populair maar zonder gevoel voor de fijnere
nuances gezegd, zijn het goochelaars die er nu optreden. Uiteraard hoopt men
hierdoor ook de buitenlandse toeristen een genoegen te doen, hetgeen te gemakkelijker
kan geschieden omdat men immers om iets niet te begrijpen de taal van het land
van oponthoud niet behoeft te kennen.
Misschien heeft Wim Kan hem door
zijn voorbeeld op het idee gebracht, want
deze grootmeester in de kleinkunst liet
zoals men zich ongetwijfeld zal herinne
ren in zijn laatste cabaretprogramma
de meervoudige wereldkampioen Fred
Kaps optreden. De leermeester van laatst
genoemde, Henk Vermeyden, voorzitter
van de Internationale Magische Unie,
heeft ook de gangmakers van deze „soi-
rée fantastique" opgeleid. Misschien komt
het daardoor, dat er ondanks de verdeling
21
2021. Linnie keek Koen verbaasd aan.
Met dat vliegtuig, bedoel je?
Jazeker! zei Koen opgewonden. Dat zou misschien wel lukken!
Odat zou prachtig zijn! juichte Linnie.
Maarre denk je, dat je zou kunnen vliegen? Kan je dat ding besturen?
Ik wel, meende Koen. Zo moeilijk is dat niet. Kijk, je hebt alleen maar de motor
op te winden en aan dit stuurwieltje te draaiendan zal het best gaan. Ik zal
't eens proberen!
Hij klom in het vliegtuigje en ging achter het stuur zitten
Charles
Exbrayat
Vertaling:
Margot
Bakker
3)
Ik weet. heel goed dat Anderson meer van mij ver
wacht. Hij wenst dat ik de hele ox-ganisatie oprol
en vooral,dat ik hem de man in handen speel,die er
de leider van is: de Canadees Bob Lajolette. Ik neb
er zorg voor te dragen, dat de Spaanse politie geen
argwaan krijgt. De heren zouden het binnendringen
van buitenlandse agenten, die zich op hun grondgebied
met hun zaken bemoeien wel eens bijzonder zwaar
kunnen opvatten.
Die Lajolette is geen kwajongen. Hij is uit Quebec af
komstig, maar heeft de Amerikaanse nationaliteit ver
worven. Binnen de tijd van tien jaar heeft hij kans
gezien een van de kopstukken in de opiumhandel te
worden. Hij heeft rechten gestudeerd en hij weet ver
bluffend veel van de wet af, vooral van de manier
waarop men met de wet in de hand geen misdaad
pleegt. Dat verklaart, waarom hij officieel nog nooit
met een van onze diensten in conflict is geraakt. Het
grootste deel van zijn concurrenten is voor hem door
de knieën gegaan en heeft zich de een na de ander in zijn
organisatie laten opnemen, waarbij zij als beloning van
zijn bruikbare adviezen mochten profiteren. Zij achtten
het verstandiger onder een dergelijke leiding een nog
enigszins belangrijke rol te spelen dan op eigen houtje
een spel voort te zetten dat met de dag gevaarlijker
werd. Toen Lajolette oppermachtig was, verscheen
Cliff Anderson op het toneel.
Cliff begon met open kaart te spelen. Hij liet Lajolet
te bij zich ontbieden en legde hem doodbedaard uit,
dat hij van de gang van zaken volledig op de hoogte
was. Hij dankte Lajolette voor het feit,dat de vroegere
Canadees hem in zijn ambtelijk bestaan een wezenlijk
groot doel had verschaft:namelijk Lajolette voor de rest
van diens bestaan aan de samenleving te onttrekken,
vooropgesteld dat het hem niet zou gelukken Lajolet
te wegens moord veroordeeld te krijgen,in welk ge
val hij hem met genoegen naar de elektrische stoel zou
zien gaan. Lajolette nam het allemaal blijkbaar
nogal kalm op maar na de persoonlijke kennismaking
moet hij toch begrepen hebben welk groot gevaar een
man als Cliff Anderson voor hem en voor zijn handel
vertegenwoordigde. Tengevolge daarvan verschool hij
zich nog dieper in de schuilplaatsen die de wet hem
bood, zonder zijn activiteiten overigens ook maar enig
zins te verminderen. Cliff volgde hem op de voet en
speurde naar het geringste teken van vex-zwakking,
naar de allerkleinste fout. De zenuwen van de Canadees
begaven het het eerst en opeens hoorden wij dat hij
naar Europa was vertrokken. Anderson was daarover
allerminst gesticht. Het stond hem slecht aan, dat een
ander nu misschien de hand op zijn persoonlijke vijand
zou leggen. Het duurde niet lang of wij kregen bericht
dat Lajolette zich te Barcelona had gevestigd, waar hij
een luxueuze villa op de hellingen van de Tibidabo be
woonde. Om de Amerikaanse ambassadeur een genoe
gen te doen hield de Spaanse politie hem zorgvuldig in
bet oog. Maar er viel niets op het gedrag van de vreem
deling aan te merken.
Hij leek een fatsoenlijk mens, die weliswaar een
weelderig bestaan leidde van de inkomsten, die hij
uit zijn belangen in grote en boven alle verdenking
verheven maatschappijen trok, maar op wie verder
niets viel te zeggen. Lajolette had een zeker talent
zijn vermogen verstandig te beleggen.
Cliff Anderson was een zo zwijgzame en hai-de kerel,
dat niemand het als een genoegen beschouwde bij hem
binnen te worden geroepen. Ik voelde mij dan ook
weinig op mijn gemak, toen ik op mijn beurt bij de
chef moest komen. Mijn verbazing kende geen gren
zen bij het aanschouwen van een gemoedelijk mens,
die mij lachend een stoel aanbood en even later zelfs
een sigaar.
Ik begreep er minder dan niets van en het eerste
deel van de opdracht die mijn chef mij gaf drong
mijn oren binnen als het onaangename geluid van een
slecht afgestemd radiotoestel. Maar al gauw wist ik mij
te herstellen en luisterde ik eerbiedig naar wat er tegen
mij gezegd werd door een man, die niet gewend was
zonder dringende aanleiding zijn mond open te doen.
Morales. Ik ben ervan overtuigd, dat wij hem dit
maal in de vingers krijgen.
Over wie hij het had hoefde ik niet eens te vragen.
Een Spanjaard, die voor ons werkt, bericht mij
dat hij meent, de door Lajolette gevolgde werkwijze
te hebben ontdekt. Maar hij wil dat ik een van onze
mensen hier naar toe stuur. Hij acht zich niet in staat
een figuur als Lajolette alleen voor zijn rekening te
nemen. Ik weifel nog tussen Alonso Muaquil en jou. Zou
jij onmiddellijk kunnen vrtrekken als mijn keus op jou
mocht vallen?
Ik verzekerde Cliff dat ik de opdracht met het
grootste genoegen dadelijk zou aanvaarden.
Ik ging naar mijn werkkamer met het feestelijk
gevoel, dat ik binnen afzienbare tijd misschien
naar Spanje zou gaan. De enige schaduwzijde was nog,
dat het weer een keus tussen Alonso en mij zou worden,
maar ik had mij destijds ridderlijk teruggetrokken toen
het om Ruth ging en het leek mij dat hij mij nu wel
eens de voorrang mocht geven. Wij hebben de kwestie
openhartig besproken. Mijn vriend was ook gebrand
op de opdracht, daar hij enkele jaren tevoren in
de tijd toen ik kennis met Ruth maakte een reis
door Europa had ondernomen, die hem tenslotte in
Spanje bracht. Hij begon bij Asturië, waar zijn moeder
nog familie had wonen en ontdekte eindelijk ook Anda-
lusië. Zij liefste wens was de streek nog eens te door
kruisen. Tegen mijn verwachting in had Alonso niet
de minste neiging mij in verband met deze opdracht,
de voorrang te geven. Ik werd een beetje nijdig op
hem én ik vroeg me af of hij Ruth niet zou gebruiken
om mij over te halen mij terug te trekken. Hij wist
maar al te goed dat ik nog verliefd op haar was.
Maar wat dat betreft had ik Alonso te laag aan
geslagen. Ruth maakte geen enkele toespeling op een
mogelijke reis van haar echtgenoot naar Andalusië. Het
vooruitzicht zou haar trouwens niet al te aangenaam
zijn. Alonso en ik spraken tenslotte af de zaak op
haar beloop te laten en de beslissing van Anderson af
te wachten, die zich trouwens toch niet door onze voor
keur zou laten bïnvloeden. Ik voelde het als een wer
kelijke overwinning, dat de keus tenslotte op mij viel
en wel omdat ik Frans sprak. Alonso nam het sportief
c-p en wenste mij van harte geluk. Hij vroeg mij al
leen Andalusië van hem te groeten. Het was het minste
dat ik voor hem kon doen en ik beloofde het dan
ook plechtig.
Omdat ook een geluk zelden alleen komt, wekte ik
onder de collega's heel wat jaloezie op toen het bekend
geraakte dat ik tevoren nog zes weken in Parijs zou
doorbrengen. Cliff wilde tot elke prijs vermijden, dat
er x-esten van mijn Amerikaanse aanpassing over zou
den blijven. Hij dx-ukte mij op het hai-t vooral op
mijn uiterlijk en kleding te letten, daar het kleinste
detail mij zou kunnen verraden. Gelukkig was ik er nooit
toe overgegaan kauwgum te gebx-uiken en sigaretten
rookte ik vrijwel nooit. Ik hield mij aan de sigaax*.
Mijn bestaan te Parijs was ver van gemakkelijk,
daar ik in korte tijd heel wat moest leren. Ik was nu
vertegenwoordiger van Bigeard et Cie, groothandel xn
farmaceutische artikelen, en ik moest de knepen van
het vak door en door kennen. Toch had de Franse
hoofdstad ook heel wat aangename aspecten, en daax--
over schreef ik geestdriftige brieven aan Ruth, de voox--
malige vi-ouw van mijn dromen. Zij schreef mij terug,
dat zij mij nog wel eens voorgoed naar de Oude We
reld zag vertrekken en in het i-egeltje onderaan ver
gat Alonso nooit mij voor de Parijse vrouwen te waar
schuwen. Van tijd tot tijd maakte een zonderlinge kx-ab-
bel dwars over de brief mij duidelijk, dat José zijn oom
Pépé nog niet was vergeten. De afspi-aak was dat mijn
brieven die voor Washington waren bestemd via de fir
ma Bigeard et Cie zouden worden verzonden, zodra ik
eenmaal in Spanje zou zijn.
De kelner van „Madrid", die mij mijn vierde glas
Jei-ez brengt, kijkt mij enigszins bevreemd aan. Ik
moet oppassen. Ik dien geen ogenblik uit het oog te ver
hezen dat Spanje een sober land is. De kelner moet
lang niet dom zijn en de verleiding komt bij mij op hem
te gebx-uiken voor het oefenen in mijn nieuwe rol: de
onschuldige toerist, die met genoegen zijn vakantie in
zijn vaderland doox-bx-engt. Wij beginnen te babbelen en
hij houdt mij kennelijk voor wat ik voorgeef te zijn.
(Wordt vex-volgd)
in genres af en toe lichte overeenkomsten
in de nummers van de drie specialisten
zijn, zonder dat dit veel afbreuk aan het
vermaak door verbazing doet. Eén van de
aantrekkelijkste omstandigheden van deze
twee keer per avond (om kwart over acht
er. kwart over tien) plaatshebbende verto
ning is, dat men er bovenop zit met zijn
neus, waarbij men genomen wox-dt. Dit
geldt te sterker als een voordeel, nu de
dagen van de spectaculaire illusionisten
als Bamberg en de andere hoe ook ge
naamde „tovenaars" voorbij zijn. Het
gezichtsbedrog wox-dt thans openlijk en
zonder oosterse hokuspokus beleden.
Njemand maakt er nog een geheim van,
dat het trucs zijn die er worden uitgehaald.
Door deze verschuiving naar het terrein
der toegepaste wetenschap wordt op niet
minder romantische wijze de intelligentie
geprikkeld.
Zeer knap en innemend is de zuivere
micromagie van de manipulator Phoa Yan
Tiong, voor de pauze als sierlijk adagio,
daarna minder persoonlijk met versxielde
verrassing. De Stefani's onderscheiden
zich voox-al door elegante presentatie van
hun technisch geprepareerde effecten. De
zogenaamde mentale experimenten van
Corvelo zijn het minst aantrekkelijk en
nogal doorzichtig bovendien. Het meeste
succes behaalde de ook als conférencier
fungerende Fx-anse gast Freddy Fah, een
veelzijdige standwerker, kennelijk gerou
tineerd in „floorshows" en daarom hier
de ideale man, omdat hij zich al doende
tussen de mensen kan bewegen. Zijn op-
zienbai-ende verrichtigen met shawls en
ijzex-en ringen bex-usten duidelijk mede op
onzichtbaar gehouden kwaliteiten van de
materialen, maar men moet daardoor
eens te meer het verbluffende raffinement
der geconcentreerde uitvoering bewonde-
i-en. Over het algemeen voldoet het pro
gramma aan hoge eisen van het moderne
goochelen: de handigheden zijn goed door
dacht, goed opgebouwd, goed uitgewerkt.
Met ingang van 10 oktober wordt er in
„Tingeltangel" weer met begrippen gejong-
leerd, want dan keren Sieto en Marijke
Hoving met Paul Deen naast en achter
hun buffet tex-ug. In het nieuwe seizoen
wordt hun intieme gezelschap door Conny
Stuart versterkt.
In het jaarverslag over 1959 van de Ne
derlandse Stichting voor Culturele Samen
werking met Suriname en de Nederlandse
Antillen wordt gezegd dat dit jaar evenals
1958 voor de stichting geen gemakkelijk
jaar is geweest. Er werden echter twee
redenen genoemd, waarom verwacht mag
worden dat het jaar 1960 een goed jaar
zal worden. In de eerste plaats heeft de
regering de subsidie voor 1960 verhoogd
vanwege het grote belang dat de overheid
ziet in de arbeid van Sticusa voor de sa
menwerking van het koninkrijk op ideëel
terrein en voorts heeft de stichting bericht
ontvangen dat de minister-px-esident er in
heeft toegestemd, dat het liquidatiesaldo
van de oude Stichting aan Sticusa ter be
schikking komt. Ook zal Sticusa eigenaar
worden van enkele uit Djakarta terugge
komen goederen.
Het bestuur van de stichting zegt in het
jaarverslag dat oorspronkelijk voor 1960
een aanzienlijk hoger bedrag was aange
vraagd dan thans definitief in het vooruit
zicht is gesteld. Bovendien moet rekening
worden gehouden met vrij grote revisie-
kosten van de uit Djakarta terugkomende
goederen, zodat het bestuur zich voors
hands beperkt tot de constatex-ing dat de
achteruitgang der Stichting nu ongedaan
kan worden gemaakt. Het bestuur hoopt,
dat overleg tussen de drie landen van het
koninklijk, dat thans wordt voorbereid, tot
verdere verruiming van de middelen zal
leiden.
In het jaarverslag wordt een gedetail
leerd overzicht gegeven van de bemoeiin
gen van Sticusa met het Cultureel Cen
trum Suriname, de Surinaamse Filmliga,
de Volksmuziekschool, de culturele cen
tra op Aruba, Bonaire en Curagao, de
C.C.A., C.g.b. en C.C.C. en andere instel
lingen.
In het laatste hoofdstuk bespreekt het
bestuur de overzeese culturele prestaties
In Nederland. Bijzondere aandacht wordt
gegeven aan films over Suriname en de
Nederlandse Antillen, onder welke ook en
kele die gemaakt zijn door een Sux-inaam-
se filmploeg, waarvan Sticusa destijds de
opleiding bekostigde.
