Een nacht op Santa Croz
PANDA EN DE LIJFWACHTERS
PHILIPS
DE REIS VAN KOEN EN LINNIE
Boekenhoekje
Trio Tim Jacobs tiaar huis met trofee
Orgelacademie-concert
in Beverwijk
IN ZEIST ZEGT IEDER HET ZIJNE
De negen muzen
ÉL
'Hoe is het ontstaan
J
9
Onverkorte uitzending
van Vreemd tussenspel
De radio geeft donderdag
7 elevisie pro gramma
insectenverdelger
Inter nationale vereniging
van danscritici
Prenten van Rouault in
Bisschoppelijk Museum
Kerkelijk Nieuws
Dit woord: LIST
WOENSDAG 20 JULI 1960
46. Jut de lijfwacht had er zo langza
merhand genoeg van, clat de zuinige mil
jonair aldoor op de prijzen wilde afdingen.
„Als ik steeds m'n leven voor je waag,
mag je gerust daar wel iets voor betalen!"
riep hij. „Of heb je liever, dat ik je los
laat?!" Dat had Palmer liever niet. Hij
stond op het punt toe te geven, toen hij
opeens een lus vlak bij zijn hoofd zag
bengelen. Waar die lus vandaan kwam
kon hij temidden van het rondsproeiend
schuim niet zien, maar daar verdiepte hij
zich op dat ogenblik ook niet in. Hoofd
zaak was, dat hij hier een mogelijkheid
op een gratis redding zag, die hij niet
wilde laten voorbijgaan. Met een snelle
greep had hij de lus te pakken en.het
volgend ogenblik werd hij met een vaartje
omhoog getrokken. Dit gebeurde zo onver
wacht, dat Jut en Panda werden meege
sleurd en daar gingen ze alle drie de lucht
in als een tros saucijsjes. Palmer was de
eerste, die de mogelijkheden van de ge
wijzigde toestand overzag. „Laat nu mijn
voet maar los!" riep hij.
Dc V.P.R.O. en de A.V.R.O. hebben op
initiatief van laatstgenoemde besloten tot
samenwerking ten aanzien van de uitzen
ding van het spel „Strange interlude"
(„Vreemd tussenspel") van de Amerikaan
se auteur Eugene O'Neill.
Daardoor is het mogelijk geworden het
stuk, waarvan de uitzending ongeveer vier
uur vergt, zonder het door drastische be
kortingen te schaden, op de twee opeen
volgende avonden van woensdag 9 en don
derdag 10 november uit te zenden in de
twee delen, waarin het werk oorspronke
lijk in geschreven. De regie is in handen
van de A.V.R.O.-regisseur Ton Lensink.
Ten aanzien van de bezetting kunnen nog
geen mededelingen worden gedaan.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00 - 24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws. 8.15
Gram. 8.30 Voor de kinderen. 8.40 Gram. 9.00 Gym.
vr-or de vrouw. 9.10 De groenteman. 9.15 Gram.
9.35 Waterst. 9.40 Morgenwijding. 10.00 Gram.
10.50 Voor de kleuters. 11.00 Unesco en internat,
hulpverlening, lezing. 11.15 Zangrecital. 11.35
Gram. 12.00 Lichte muz. 12.30 Land- en l.uinb.-
meded. 12.33 Orgelspel. 12.50 Uit het bedrijfsleven,
lezing. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram. 13.20
Milit. ork. 13.55 Beursber. 14.00 Kamermuz. 14.30
Voor de vrouw. 14.50 Gram. 15.00 Pianorecital.
15.30 Gram. 16.00 Gevarieerd progr. 17.00 Voor de
jeugd. 17.30 Gram. 18.00 Nieuws. 18.15 Lichte muz.
12.45 Journaal. 19.00 Gevar. muz. 19.45 Gesproken
brief. 19.50 Sportpraatje. 20.00 Nieuws. 20.05 Fil-
harm.ork. en soliste. 2125 Bezoek voor Mr. Fried-
land, hoorsp. 22.20 Gram. 22.30 Nieuws, beursber.
en S.O.S.-ber. 22.45 Jazzmuz. 23.00 Sportact. 23.10
Dagboek van een grootvader, hoorsp. 23.40 Gram.
23.55—24.00 Nieuws.
HILVERSUM II 298 m. 7.00 KRO. 10.00 NCRV.
11.00 KRO. 14.00—24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.45 Morgenge
bed en overweging. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 9.40
Voor de jeugd. NCRV: 10.00 Gram. 10.30 Morgen
dienst. KRO:: 11.00 Voor de zieken. 11.45 Gewijde
muziek. 12.00 Middagklok - noodklok. 12.03 Gram.
12.25 Wij van het land. 12.35 Land- en tuinbouw-
meded. 12.38 Gram. 12.55 Act. 13.00 Nieuws. 13.15
Zonnewijzer. 13.20 Lichte muz. 13.40 Lichte muz.
NCRV: 14.00 Lichte muz. 14.30 Gram. 15.35 Oude
muz. 16.00 Bijbeloverdenking. 16.20 Kamermuz.
16.45 Gram. 17.00 Klankbeeld voor de jeugd. 17.30
Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Lichte muziek. 18.15
Gram. 18.30 Accordeonspel. 18.50 Verslag van de
Wereldconferentie van Christen studenten te
Straatsburg. 19.00 Nieuws en weerber. 19.10 Cla-
vecimbelrecital. 19.30 Radiokrant. 19.50 Polil. le
zing. 20.00 Gevar. progr. 21.15 Gram. 21.30 Lichte
muz. 22.00 Periodiekenparade. 22.10 Gram. 22.30
Nieuws en S.O.S.-ber. 22.40 Gram. 22.45 Avond
overdenking. 23.00 Orgelconc. 23.40 Gram. 23.55—
24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Amus.muz. 12.30 Weerber. 12.35 Gram. 13.00
Nieuws en toespraak. 13.15 Voor de soldaten. 14.00
Opera- en Belcantoconc. 16.00 Lichte muz. 16.50
Gram. 17.00 Nieuws. 17.10 Gram. 17.55 Kamermuz.
13.15 Barokmuz. 19.00 Nieuws. 19.30 Amus.muz.
20.00 Ork.conc. 21.00 Gram. 21.30 Omrork. 22.00
Nieuws. 22.15 Dansmuz. 23.00 Nieuws. 23.10 Gram.
24.00 Sluiting.
VOOR WOENSDAG
AVRO: 17.00 Voor de kinderen. NTS: 17.30—
17.40 Intern .ieugdjourn. 20.00 Journaal en weer-
overz. KRO 20.20 Voor de vrouw. 20.40 Filmrep.
21.30 Internat, variétéprogr. 22.10 Epiloog. NTS:
22.15—plm. 23.00 Eurovisie: Horse of the year
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverz. VPRO: 20.20
Gesprek aan dc schrijftafel. 20.30 Filmverslag.
21.00 De test, blijspel.
Advertentie
(Van onze Amsterdamse redacteur)
Met een zilveren
bokaal van een halve
meter hoog, een enor
me bos bloerrien en
een inmiddels alwat
verfomfaaid diploma
zijn Rita Reys, Pim
Jacobs (25), Wim
Overgaauw (30) en
Ruud Jacobs (22) gis
teravond op Schiphol
uit het K.L.M.-toestel
gestapt dat hen van
de Rivièra thuis
bracht een glorieu
ze aankomst want zij
zijn in Juan-les-Pins
winnaar geworden
van een Europese
Jazzfestival. De Haar
lemse bloemenmeisjes
die sinds maandag
permanent op de
luchthaven zijn ge
stationeerd, verwel
komden de succes
volle jazz-musici met
hun vocaliste.
Het trio-Pim Ja
cobs heeft bijzon
der aangename ber
inneringen aan het
Europese jazzfestival,
dat door de Rivièra-
stadjes Juan-les-Pins
Antibes en Le Cap
werd georganiseerd
en waaraan door vijf
tien Europese landen,
waarvan enkele van
achter het ijzeren
gordijn, werd deelge
nomen. Pim Jacobs
vertelde ons: „Op
merkelijk was dat de
Dixielandorkesten het eerste afvielen. Voor
het Franse publiek was het teleurstellend
dat het orkest dat. numrher een was gewor
den in het Franse jazz-festival op dit in
ternationale festijn nieï bij de eerste vijf
werd geklasseerd. De Duitsers waren onze
grootste concurrenten.
„Het festival werd buiten, vlak aan zee
gehouden," aldus zongebruinde Rita Reys.
„Ik had bij het zingen veel last van de
wind. Desondanks hebben 15 van de 18
jury-leden Pim en mij voor een solisten-
prijs aangewezen. Omdat we ook al de
Grand Prix veroverden, hadden wij echter
geen recht meer op die prijzen." De prijs
heeft voor het trio-Pim Jacobs een
welkom gevolg. Er zijn reeds contracten
afgesloten voor een tournee door Noor
wegen. Engeland, Duitsland en Frankrijk
En dan is er nog een aanbieding voor een
aantal concerten in Oost-Europa.
Pim Jacobs heeft er geen spijt van dat
Enige deelnemers aan de Zomeracade-
mle voor orgel zullen op donderdag 21
juli in de Hervormde kerk te Beverwijk
een orgelconcert verzorgen, tijdens welk
concert werken worden uitgevoerd van
Joh. Seb. Bach, oude Italiaanse en Spaan
se meesters, en een drietal improvisatie's
gegeven zal worden. Daags daarna vrij
dag 22 juli zal in het stadhuis te Haar
lem de officiële sluiting van deze zesde
Zomeracademie plaats hebben, tijdens wel
ke de door het Holland Festival beschik
baar gestelde prijs zal worden uitgereikt:
een kristallen trofee.
Tijdens het vijfde balletfestival te Nervi
is het eerste internationale congres van
danscritici gehouden. Een groot aantal cri
tici uit verschillende landen werd uitge
nodigd, maar niet allen konden de uitno
diging aannemen. Het werd vooral ten
zeerste betreurd, dat geen enkele Neder
landse critcus aanwezig kon zijn in ver
band met het Holland-Festival. Gedurende
drie dagen zaten de congressisten 's mor
gens drie uur en 's middags nogmaals
drie uur bijeen.
De statuten der vereniging zijn nu in
definitieve tekst goedgekeurd. De gemeen
te Genua biedt de vereniging een werke
lijk vorstelijke zetel aan in het paleis Gro-
pallo te Nervi. De vereniging heeft geen
nationale afdelingen, maar wel zullen in
een twintigtal landen in Europa en Ame
rika critici worden aangewezen, die haar
vertegenwoordigen en het contact onder
houden met de algemene secretaris te
Nervi. Lid kunnen worden danscritici, die
gedurende ten minste een jaar aan een
dagblad of tijdschrift verbonden zijn, na
voordracht door twee andere leden en na
goedkeuring der algemene vergadering, die
ieder jaar wordt gehouden. Contact is
opgenomen met de Unesco.
Voor de eerstkomende twee jaar is het
bestuur als volgt samengesteld: voorzit
ter, prof. Gino Tani te Rome; vicevoor-
zitters prof. Maurice Louis, bekend fol
klorist en danscriticus te Montpellier en
Adriaan H. Luijdjens, onze te Rome woon
achtige correspondent die daar het tijd
schrift „Balletto" uitgeeft en redigeert:
algemeen secretaris dr. Enrico graaf Ser-
ra te Nervi, penningmeester mevrouw Vit-
toria Ottolenghi, hoofdredactrice voor dans
en ballet van de Encyclopedie voor To
neelwezen, een in Italië verschijnende en
cyclopedie in ngen lijvige delen.
Iiet is de bedoeling in 1961 een con
gres te houden, hetzij te Parijs hetzij
in Amsterdam, en in dat laatste geval
natuurlijk samenvallend met het Holland-
Festival.
In de maanden juli en
augustus bestaat er op vrij
dagavond voor iedereen de
mogelijkheid om onder de
grote hoge bomen van het
Walkart Park te Zeist
vlak achter het oude ge
meentehuis met zijn talloze,
veelkleurige blinden te
grijze pak, zijn verzorgde
oaardje en zijn met een dui
delijk accent uitgesproken
Nederlands had het vooral
te kwaad. Hij had een zeep-
kistje genomen, en was er
op gaan staan met de dui
delijke bedoeling nu eens
af te rekenen met de mis-
reggen wat hij of zij op zijn 'verstanden, die er hier te
of haar hart heeft. En er
wordt heel wat gesproken
op deze „sprekershoek", die
voor het eerst in 1958 door
het V.V.V. te Zeist, in na
volging van de speakers
corner" in het befaamde
Hyde Park te Londen, werd
georganiseerd. Organisatie
is eigenlijk een te groot
woord. Indien men iets te
zeggen heeft, pakt men een
zeepkist en spreekt. Be
langstelling is er altijd
meer dan genoeg. Be lang
stelling niet alleen van ou
deren, maar vooral ook van
de jeugd, die zich deze toe
ristische attractie niet laat
ontnemen.
Echter, op de vrijdagavond
dat wij dit „maak-van-je-
hart-geen-moordkuil" feest
bijwoonden, trokken de
sprekers, die juist hun
zeepkist hadden beklommen
zich bitter weinig aan van
de rumoerende jeugd rond
om hen. Integendeel het
scheen hen aan te moedi
gen. In gloedvolle bewoor
dingen staken zij hun beto
gen af en zeiden, wat zij
zich hadden voorgenomen
xm te zeggen. Toch leefden
zij slechts op hun kistje bij
de gratie van de luisterende
schare. Beviel het gezegde
niet, dan verhief zich een
stem uit de menigte, die
vermaande, bestreed of in
stemming betoonde. Het
publiek was, evenals de
spreker trouwens, niet op
zijn mondje gevallen.
De spreker met het keurige
landen over de Islam en de
Koran bestonden; evenwel
het lukte niet.
Reeds na de eerste zinnen
van zijn kant, murmureer
de het publiek. Verschillen
de stemmen bestreden de
gezegden van de spreker en
behalve het oude manne
tje, dat naast ons inge
spannen stond te luisteren
naar de te zachte stem van
de man op het kistje, was
iedereen rondom „deze kan
sel" rumoerig en maakte
iedereen zich op, de strijd
aan te binden. Het oude
heertje vroeg voorzichtig
waar ^mijnheer daar" het
over had. Toen wij zeiden,
dat de Islam het onderwerp
vormde van dit verhitte de
bat, mopperde hij: „Altijd
die politieken wan
delde geërgerd weg.
De hoge, weelderige bomen
beletten de laatste stralen
van de ondergaande zon de
toegang, de lampjes gingen
branden en het werd gezel
lig. Het ijscomannetje bij de
grote muziektent stond niets
te doen, de jeugd stond
niets te doen en de spre
kers?
Op hun kistje stonden zij
daar, breidden hun armen
uit, hieven hun handen ten
hemel en spraken. Tegen
standers drongen zich naar
voren uit het publiek, wip
ten op het kistje en spra
ken. Zomaar, ongevraagd.
En als de tegenstand te
groot werd, of de, te over
bruggen kloof te diep was,
welnu dan nam men zijn
kistje op en stichtte een
paar meter verder een
nieuwe luisterkring. En de
toehoorders?
Zij liepen van de ene groep
naar de andere en sommi
gen bleven een avond lang
in de ban van de „gewel
denaar" op het kistje en
luisterden. Eén echter liep
trouw zijn rondje. Gekleed
in een leren motor jas, op
zijn hoofd een leren motor
kapje en aan zijn kin een
grijs baardje, luisterde en
keek hij. Overal kwam hij
en de jeugd, die hem na
een halve avond reeds ken
de, noemde hem gemoede
lijk „De vetlere".
De honger naar het debat
was deze avond groot. De
beide heren die rustig en
niets vermoedend een ge
sprekje voerden over koet
jes en kalfjes en het weer,
zagen zich plotseling om
ringd door een ongeduldige
schare, die wel eens wilde
weten of er nu eens wat
van kwam. De beide heren
wilden helemaal niet spre
ken. Wel gewoon op de
grond over kalfjes en koet
jes en zo, maar niet op een
kistje. Het werd een ver
warde situatie. Iedereen
legde iedereen uit waar het
over ging. De heren beloof
den volgende week terug te
komen.
Er kwamen er meer vol
gende week terug. De man,
die het op zijn kistje over
„de grote lijn" had, de spre
ker die met alle middelen
een stem uit zijn gehoor tot
bedaren trachtte te bren
gen en misschien ook wel.
die jongen die op zijn rode
bromfietsje de wereld de
rug had toegekeerd en zich
verloor in een „Duizeling
wekkende afdaling in span
nende tijdrit". De Tour de
France, ook hier.
Land beneden de zeespiegel. De door de
Caltex uitgebrachte Nederlandse film
„Land beneden de zeespiegel" is bekroond
met de Prix de l'Organisateur op het twee
de touristische filmfestival dat in Mar
seille wordt gehouden. Aan de prijs is ver
bonden de Medaille de Vermeil. De Franse
versie van de film was ingezonden door
het Parijse kantoor van de A.N.V.V. De
film is vervaardigd door de Haagse cineast
Otto van Neyenhoff.
Van links naar rechts Pim Jacobs, Rita
Reus, Ruud Jacobs en Wim Overgaauw,
met de grote trofee van Juan-les-Pins.
hij de samenstelling van zijn gezelschap
een half jaar geleden heeft gewijzigd. De
drums verving hij door Wim Overgaauw's
gitaar, „de zang van Rita komt zo beter
lot zijn recht." Lou van Rees, de man die
hen ook naar Juan-les-Pins uitzond, zal
hen volgende week „uitbrengen" in het
songfestival van Knokke.
Zaterdagmiddag 30 juli heeft in het Bis
schoppelijk Museum te Haarlem de opening
plaats van een ter toonstelling van twee
prentenreeksen „Miserere" en „Passion"
van Georges Rouault.
2425. Linnie keek vol bewondering naar boven; zij zag hoe Koen netjes met het
vliegtuigje rond vloog.
Fijn! riep ze. Jij bent een echte vlieger, zeg!
Koen liet het vliegtuigje nog een paar rondjes maken.
Pas op! riep hij. Ik ga nou weer dalen, ga een beetje achteruit!
Linnie maakte plaats; Koen stuurde het vliegtuigje lager en lager, tot hij vlak boven
de tafel was.
Charles
Exbrayat
Vertaling:
Margot
Bakker
Ned. Herv. Kerk
Bedankt voor Amsterdam (Amstelkerk-
gemeente) J. W. Kooten te Amsterdam
(Oosterkerkgemeente).
Benoemd tot geestelijk verzorger van
het Irene-Ziek'enhuis te Almelo E. Durk-
stra te Middelburg.
Chr. Geref. Kerken
Bedankt voor Toronto (Canada) (Free
Chr. Ref. Church) J. W. van de Gronden
te Enschedé-Oost.
5)
Het zit mij dwars dat ik geen wapen heb. De douane
beambten zouden stellig geen begrip gehad hebben voor
een vakantieganger die met een revolver op zak naar
Spanje komt om er de Stille Week door te brengen.
Het is geen prettig idee door een vreemde stad te
moeten zwerven waar elke portiek de schuilplaats kan
zijn van een misdadiger, die erop uit is mij naar de
andere wereld te helpen. Eindelijk slaag ik erin mijn
zelfbeheersing althans gedeeltelijk terug te krijgen door
mezelf voor te houden dat ik een ander beroep had
moeten kiezen als ik de voorkeur had gegeven aan
het tamelijk veilig bestaan van de gewone burger. Maar
om volledig tot rust te komen en mijzelf weer baas
te worden moet ik toch wel een tocht naar de kathe
draal ondernemen. Ik sla de straat San Felipe in, steek
het Ramon y Cajal-plein over, volg de Valadares-
straat, steek het plein del Indiano over, sla de straat
del Buen Pastor in en bereik de Deanes-straat. Ik loop
langzaam en ik houd mijn omgeving goed in het vi
zier. Met de handen in de zakken en met een opge
wekt gezicht slenter ik verder. Zodra een voorbijgan
ger mij te dicht nadert, zet ik mij als vanzelf schrap
en ik houd mij gereed weg te springen of de slag af
te weren die mij te wachten staat. Maar niemand
legt mij iets in de weg en ongehinderd bereik ik de
kathedraal. Zou de Moorse wijsheid van dit eeuwen
oude gebouw, tezamen met de katholieke berusting, in
staat zijn mij mijn zelfvertrouwen terug te geven?
Als ik ten slotte de terugweg aanvaard is er althans
van mijn nerveuze angst niets overgebleven dan een
soort schaamtegevoel.
Zodra ik gegeten heb sluit ik mij in mijn hotelka
mer op om Cliff Anderson en Alonso schriftelijk op
de hoogte te stellen via het correspondentieadres in
Parijs. Aan Anderson schrijf ik dat Ezquariz vermoord
is en ik vraag hem nadere instructies. Alonson breng
ik verslag uit van de sfeer waarin ik mijn oude va
derland heb teruggevonden. Om Ruth niet te veront-
ï-usten, zwijg ik volledig over mijn tegenslag, in de
wetenschap dat Cliff mijn vriend Alonso wel op de
hoogte zal stellen als hij dat noodzakelijk acht, wat ik
overigens betwijfel. Na mijn correspondentie afgehan
deld te hebben, loop ik er even uit om de brieven
te posten. Ik trakteer mezelf op een goede sigaar en
ik bestel nog een cognac. Ik ben mezelf weer. Ik
besef heel goed dat ik in het duister rondtast en dal
ik over geen enkele aanwijzing beschik die tot ontmas
kering van de bende opiumsmokkelaars zou kunnen
leiden. Maar ik heb vertrouwen in Cliff. Of hij zal mij
terugroepen omdat mijn onderzoek verder geen nut heeft
of hij zal mij nieuwe gegevens verstrekken. Ik heb be
sloten in elk geval tot na de feestdagen te Sevilla te
blijven. Ten slotte is het niet waarschijnlijk dat ik Span
je hierna ooit nog terug zal zien.
Kort nadat ik Cordova had verlaten zag ik de eerste
stieren die in de weilanden langs de Guadalquivir lie
pen te grazen. Het was verrukkelijk weer en de zachte
atmosfeer bezat dat onnoemelijke en onwezenlijke ele
ment, dat alleen Andalusiërs kennen en dat zij met
de beste wil niet kunnen beschrijven aan mensen die
hun land nooit hebben bezocht. Ik had die dag niet
meer dan honderdtweeëndertig kilometei voor de boeg
c-n ik deed het kalm aan. Omdat ik nog geen nieuwe
orders van Anderson had ontvangen nam ik dc vrij
heid mij nu als een echte vakantieganger te beschou
wen.
Te Palma del Rio dronk ik mijn eerste kopje café
non leche, koffie met melk, in de patio van een klein
café die door sinaasappelbomen werd overschaduwd.
Ik koesterde een vaag medelijden met mijn collega's
en met Ruth die geen van allen waarschijnlijk ooit
dit verrukkelijke landschap, waar de tijd geen rol
speelt, zouden leren kennen. Met dezelfde vertedering
begroette mijn blik de bekende oude toren van Pena-
flor en het sloeg tien uur toen ik met bonzend hart
Sevilla binnenreed.
Maar ik wilde nu nog geen oude herinneringen op
diepen en ik reed dadelijk door naar het plein San
Fernando waar ik in „Cecil-Oriënt" een kamer had be
sproken. Ik trilde van ongeduld terwijl ik mijn koffer
uitpakte en schoon ondergoed aantrok. Het wilde maar
niet tot mij doordringen, dat ik werkelijk in Sevilla
was.
Toen ik eenmaal in Sierpès slenterde, was ik geheel
vergeten dat ik een agent van het F.B.I. ben en dat
ik een opdracht had uit te voeren. Het was alsof ik
in de huid van een van Sevilla's burgers was gekro
pen, een man, die op zijn gemak door de buurt loopt
waar hij weet vrienden te zullen treffen met wie hij
het nieuws van de dag kan uitwisselen. Aan de Cam-
pana hervond ik de schimmen van mijn ouders. Ik zag
mijn vader en moeder weer voor mij op de achterste
rij stoelen ten tijde van de laatste avond en nacht
van de processies die in de Stille Week werden ge
houden, als de grote broederschappen hun ommegang
maakten. Die van Jesus del Grand Poder was de
machtigste, die van Macarena de meest populame en
die van Esperanza de meest fanatieke. Het was mij,
alsof ik mijn moeder weer tegen mij hoorde zeggen
dat ik zoet moest zijn en alsof ik de papieren, die zij
gladstreek om er onze sobere maaltijd in te verpakken,
weer hoorde ritselen. Over die nacht van vrijdag op
zaterdag voor Palmpasen werd al maanden van te
voren druk gepraat. Deze processies wax~en het enige
genoegen dat mijn ouders zich veroorloofden en gedu
rende een jaar lang legden zij elke stuiver die zij
konden missen apart om het gebeuren te kunnen bij
wonen. Achteraf bekeken geloof ik dat ik veel liever
met jongens van mijn leeftijd was gaan spelen dan
uren op een stoel te zitten, die zij voor een hoge
prijs hadden gehuurd. Maar mijn vader heeft nooit be
grepen, dat ik zijn fanatieke geloofsijver niet deelde.
Jk weet nog wel dat ik in mijn allerjongste jaren al
tamelijk gauw in slaap viel en als de eerste proces
sie, die van het Zwijgen, de Campana insloeg was het
twee uur in de morgen en dan sliep ik inmiddels zo
vast, dat de meest ontroerende saetas, de liederen, die
de volwassenen zongen bij het gadeslaan van de pro
cessie. niet meer in staat waren mij tot de werke
lijkheid terug te roepen. En nu rusten mijn ouders in
vreemde bodem, ver van hun vaderland Andalusië. Het
leven lijkt soms merkwaardig hard.
Terwijl ik in het verleden verdiept was, verzuimde
ik niet de voorbijgangers scherp op te nemen, niet
zozeer omdat ik bang was aangevallen te zullen worden,
maar wel omdat er altijd een kans bestond dat een
van die gezichten mij uit mijn jongensjaren bekend zou
blijken.
Ik had geen geluk. De Sierpès had zich enigszins aan
de moderne tijd aangepast en alleen de grote ruiten
die de welgedane leden van de casinos, de Spaanse
clubs, scheidden van het banale publiek langs de straat
deden mij wezenlijk aan vroeger tijden denken. Terwijl
ik de Universiteit voorbijliep, schoot het mij te binnen,
dat mijn vader mij aanvankelijk graag een wetenschap
pelijke opleiding had willen geven. Wat zou de goede
man zeggen als hij mij hier nu kon zien? Hij zou
tot de ontdekking komen dat ik een soort diender was
geworden. Mijn vader was een streng gelovig man,
maar het nut van de wet zag hij niet onder alle om
standigheden in. Dwang verdroeg hij slecht en hij
had een heilige afkeer van alles wat direct of indirect
bij de politie betrokken was. Op de markt snoof ik
talloze bekende geuren op, die ik vergeten meende te
zijn. Door de Reginastraat bereikte ik het plein San
•Juan de la Palma, het doel van mijn wandeling. Zodra
ik de plaza betrad en tegenover de kerk San Juan-
Baptiste stond, die de inwoners van Sevilla overigens
la Palma noemen, bleef ik met een gevoel van duizelig
heid staan. Als vanzelf zochten mijn ogen 't huisje,
met grauwe kalk bepleisterd, waar ik twaalf jaar had
gewoond. Het stond er nog altijd, even haveloos als ik
het mij herinnerde, ondanks de nieuwe laag pleister
kalk. Het deed mij denken aan een verwelkte publieke
vrouw, die zich zwaar heeft opgemaakt en daardoor
r.og iets van haar vroegere uiterlijk weet te redden,
ofschoon inwendig het verval reeds lang zijn werk doet.
Wij bewoonden op de benedenverdieping twee vertrek
ken, die uitkwamen op de binnenplaats, waar de hele
dag werd gezongen, geschx-eeuwd en gevloekt, in bonte
afwisseling, maar waar op het eind van de middag
een plechtige stilte viel, die doox-drenkt werd met de
geux-en van bakvet. De stilte zette zich 's avonds
voort.
Ja, dat was mijn jeugd..
(Wordt vervolgd)
UITGEVERIJ KOSMOS. AMSTERDAM.
In de serie „Weten en kunnen" zijn weer
enige herdrukken te vermelden op het ge
bied van bloemen, planten en tuinen, o.a.
„Fruitteelt in kleine tuinen" van Piet Dek
ker.
„Snoeien van bomen en struiken" van G.
Bleeker.
„De plant in huis" en „Aanleg en onder
houd van kleine tuinen" van mevrouw A.
C. Muller-Idzerda.
Het zijn als altijd weer, uiteraard in hun
beknoptheid, goed verzoi'gde, handige en
bruikbare boekjes.
Van dezelfde uitgever ontvingen wij de
tiende herziende druk van de „100 Kamer
planten, en hoe ze behandeld moeten wor
den" van mevrouw A. C. Muller-Idzerda,
een boek waar wij al eex-der onze waar
dering over hebben uitgesproken.
Van dezelfde schrijfster met medewer
king van A. Jansen, hoofdredacteur van
Floralia is de tweede druk verschenen van
„Mijn tuin en Planten ABC", een beknopte
encyclopedie voor liefhebbers van tuinie-
ren en van bloemen en planten in tuin en
huis, waarvan in 1955 al een eerste druk
is uitgegeven. Op grond van de gunstige
beoordelingen hebben de samenstellers
deze tweede druk in 1960 geheel ongewij
zigd gelaten. De tekeningen zijn van de
kunstschilder W. A. van der Colk.
„TOEN IK EEN KLEINE JONGEN
WAS" door Erich Kastner is uitgegeven
bij L. J. Veen's uitgeversmaatschappij
n.v. te Amsterdam. Het zijn zeer bijzonde
re memoires. Niet in de laatste plaats om
dat het verrukkelijke boekje nergens doet
herinneren aan de zwaar op de hand zijn
de hex-inneringen van belangrijke pex-sona-
ges met hun houding van „ik heb het wel
gezegd." Kastner heeft het inderdaad alle
maal ai gezegd, maar zonder ook maar
een schijntje van de betweterigheid van
de wij zouden haast zeggen profes
sionele memoix'eschrijver. Het Wilhelmini-
sche Dresden is de plaats waar de jonge
Kastner zijn jeugd heeft doorgebracht.
Voor wie deze oude Saksische stad niet
kent, gaat zij léven na lezing van dit
boekje. Kastner beschrijft de stad en haar
inwoners met een grote liefde en een af
stand bewai-ende humor. Hij doet zijn
jeugdige lezers een tijd herbeleven,
waarnaar hij een zeker heimwee niet kan
verbei-gen, maar welks fouten hij onbarm-
hartig, zij het dan vex-huld in een fijn-
ironische, wijze spot, aantoont. Maar bo
ven alles uit overheerst toch de milde hu
mor-, getemperd door een vleugje terug-
verlangen van een ouder en wijsgeworden,
maar in zijn hart nog jeugdig gebleven,
man. Het boekje wie had van Kastner
ooit anders kunnen denken is geschre-
ven vanuit een goede en positieve instel
ling. Horst Lemke maakte een aantal kos
telijke tekeningen en R. de Jong-Belinfan-
te zorgde voor een goede vertaling.
De eigenlijke betekenis van list is:
verstand, vernuft. Het woord is dan
ook verwant met het werkwoord 1 e-
ren.
In de oude Gentse spreuken staat te
lezen: God heeft de mensch gemaect
met list. Uit de betekenis verstand
volgt gemakkelijk die van slimheid.
Wanneer men zegt dat Maurits Breda
met list heeft overmeesterd, betekent
list ongeveer hetzelfde, maar heeft het
ook al de bijbetekenis: slimme vondst,
kunstgreep. Ook met ongunstige bijbe
tekenis komt list voor. Men bedoelt
dan: sluwe streek, bëdriegerij.
Men vindt het woord list ook in arg
list. ontstaan uit arge (erge, gemene)
list, en in listen en lagen, waar
in laag betekent: wat ligt, wat neerge
legd is, wat in gei'eedheid is gebracht
om iemand met vijandelijke bedoeling
te verrassen.
