Nixon aanvaardt partij-opdracht
met effectieve televisierede
Rockefellers denkbeelden
r
Vroeger isolationist thans
bezield van roeping der VS
3 dagen
OPRUIMING
Van dag tot dag
Jeugd'beleggen
„Amerika zal nooit oud worden"
Hij belooft ongekende campagne
in alle vijftig staten van Amerika
PROCO
Londen krijgt voorbericht
van verkenningsvluchten
raatótoel
Ferhat Abbas: FLN zal
de strijd voortzetten
3
Langzaam-aan-actie
in Oost-Duitsland?
Morgen haarwassen met
crème shampoo met ei
crème shompoo
HENRY CABOT LODGE
Britse bases voor Polaris-
kernonderzeeboten?
Op de
op de boterham.
lekkerder...
gezonder...
Op de boterham...
hee'rlijk en voordelig
VRIJDAG 29 JULI 1960
Tijdens de lezing die staatssecretaris
Schmelzer dezer dagen op de jaarverga
dering van het Christelijk Nationaal Vak
verbond hield gaf hij enkele interessante
cijfers over de stand van de bezitsvorming
hier te lande. Daarover kan men dan niet
bepaald juichen, hoewel bedacht moet
worden dat de verstrekte gegevens uiterst
summier zijn en dat het thans ingeleide,
uitgebreide onderzoek van het Centraal
Bureau voor de Statistiek daarom des te
noodzakelijker is.
Zo bleek dat er bij de spaarbank van
Rotterdam ruim 430.000 boekjes waren,
waarop het gemiddelde tegoed 444,- be
droeg. Maar uit een nadere beschouwing
leerde men, dat 68 percent van de spaar
ders een tegoed van minder dan 100,-
had en 45 percent zelfs minder dan tien
gulden.
Deze cijfers geven niet meer dan een
indicatie, want men zou zich kunnen voor
stellen, dat zij die slechts over een klein
tegoed op de spaarbank beschikken, hun
geld in effecten beleggen, of bij een bouw-
kas sparen enz. Dit nu lijkt niet erg aan
nemelijk, wel zijn de bedragen die voor
tal van verzekeringen worden gestort ook
een soort bezitsvorming. Toch blijkt wel
dat de kleine man, ondanks de welvaarts
verhoging van de laatste jaren, nog maar
heel weinig heeft kunnen of willen sparen.
Het is verheugend dat de staatssecretaris
nog eens heeft onderstreept dat de rege
ring bij het stimuleren van het streven
naar bezit een eigen taak heeft en niet
alleen maar een daarvoor gunstig klimaat
dient te scheppen, bij voorbeeld door be
lastingverlaging. Deze zou in de praktijk
waarschijnlijk toch neerkomen op een
extraatje dat voor consumptie ter beschik
king komt, waarmee we niet willen zeggen
dat fiscale verlagingen op zichzelf onge
wenst zijn. Het werken met premies, zo
wel bij het jeugdsparen als bij de ambte
naren-spaarregeling is kennelijk veel sti-
mulerender. Er staan thans nieuwe plan
nen op stapel voor soortgelijke spaarsys
temen en het is te hopen dat alle Neder
landers op den duur gelijkelijk kunnen
deelnemen.
In de gehele bezitsvormingspolitiek past
naar onze méning ook het kweken van
meer belangstelling voor effectenbezit. Met
name zou men hier bij de jeugd moeten
beginnen. Het lijkt ons een goed idee om
hiermee op de middelbare scholen een
aanvang te 'maken door het vormen van
beleggingsclubs. De leerlingen sparen via
een, in overleg met de ouders georgani
seerd spaarsysteem, en als een voldoende
groot bedrag bijeen is gebracht, wordt
daarvoor een aandeel of obligatie gekocht.
Zo ontstaat er bij de leerlingen een grotere
belangstelling voor wat er aan de beurs
geschiedt en verliest dit de geheimzinnige
sluier waardoor het in veler ogen nog
wordt omgeven.
Er zijn scholen waarop men al aan het
„beleggen" is, maar vooral door het
koersrisico, met name van aandelen, be
staan er bij sommige ouders bezwaren.
Het ware te wensen dat de regering zich
op de een of andere wijze voor deze po
ging tot sparen en beleggen garant stelde,
zodat de jeugd er geen schade bij be
hoeft te lijden.
Advertentie
Zelfhinders, wasbaar 1.99
Ondergoed, p. stel3.99
Overhemden, No-lron 8.49
Pyama's, Sanfor9.99
Pullovers, vanaf9.99
Pantalons, Terlenka, v.a. 19.99
Demi's, vanaf29.99
Regenjassen 34.99
Costuums, o.a. Terlenka 69.99
VELU
GROTE HOUTSTRAAT 96
Telefoon 12210
BERLIJN (U.P.I.) De Oostduitse boe
ren, die de laatste maanden in verzet zijn
gekomen tegen hun gedwongen lidmaat
schap van collectieve landbouwonderne
mingen. schijnen een langzaam-aan actie
begonnen te zijn. In de meeste landbouw
districten werken de boeren niet hard ge
noeg en de communistische partij heeft
daarom voorgeschreven, dat nachtdien
sten moeten worden ingesteld om het bin
nen halen van de oogsten te versnellen
Volgens het partijblad,,Neues Deutsch-
land" is tot dusver slechts zes percent
van de graanoogst binnengehaald. In de
districten Rostock, Neu-Brandenburg,
Frankfurt am Oder, Magdeburg en Leipzig
hebben de boeren slechts 40 percent van
de hen gestelde normen afgeleverd, waar
door de groentevoorziening van Oost-Ber-
lijn drastisch verminderd is.
(Van onze correspondent in de V.S
CHICAGO. Richard Nixon, de kan
didaat van de Republikeinen voor het
presidentschap, heeft de opdracht van
zijn partij aanvaard in een rede, die ob
jectieve waarnemers wel moeten ken
schetsen als de meest indrukwekkende
oratie, die de periode van twee Ameri
kaanse conventies heeft opgeleverd. Vast
staat, dat de Democratische partij meer
leden heeft dan de Republikeinse, doch
Kennedy, de leider van de democraten,
moet gisteravond beseft hebben, dat hij
een zware strijd zal hebben te voeren
tegen zulk een inspirerend en voor de
televisie geboren man.
Zijn rede was soms sentimeel, soms
stoer, voortdurend met een ondertoon van
idealisme en voortdurend effectief. Nixon
had het aangedurfd de speech niet in ex-
tenso op schrift te zetten. Hij sprak van
punten. Niet uit gemakzucht, maar om
dat hij bij ervaring weet, dat het direct
gesproken woord, mits grondig voorbe
reid, het grootste effect bereikt. Nixon be
zit een groot acteertalent. Hij heeft hier
door vele Amerikanen in het verleden
wantrouwig gemaakt, maar deze accepta
tie-speech moet zijn populariteit versterkt
hebben.
Kroesjtsjev heeft eens tot de Amerika
nen gezegd, dat hun kleinkinderen zouden
leven onder het communisme. Nixon
verwierf het grootste applaus van de
avond, toen hij Kroesjtsjev de verzeke
ring gaf: „Uw kleinkinderen zullen in
vrijheid leven". Dit applaus kwam tevens
in het gedeelte van de rede, dat Nixon
kennelijk het belangrijkste achtte. Het
laatste en langste deel van de speech was
gewijd aan Amerika's plaats en taak in
de wereld. De Amerikanen moeten aldus
Nixon, nooit oorlogszuchtig zijn, doch zij
moeten het volkomen duidelijk maken, dat
Amerika niet met zich laat sollen.
Vandaar de behoefte aan een krachtige
bewapening en vandaar dat op deze avond
een beroep op de Amerikanen werd ge
daan tot een grootscheepse internationale
samenwerking. Een dam in India, zo be
toogde de spreker, kan even belangrijk
zijn als een dam in California. Amerika
zal nooit oud worden, zo riep Nixon uit.
Hij zag jong Amerika helpen een geheel
nieuwe wereld op te bouwen.
Het eerste deel van de rede over de
binnenlandse politiek was veel conven
tioneler van aard. Hierin beloofde Nixon
zoals gebruikelijk, gouden bergen, doch
tevens beloofde hij iets, waar veel van
waar kan zijn: een campagne, zoals dit
land nog nooit heeft gezien. Die campagne
is op 28 juli begonnen. Vóór 8 november
zal Nixon een krachtige actie gevoerd heb
ben in alle vijftig staten van Amerika. Hoe
theatraal Nixon van de televisie gebruik
weet te maken, bleek wederom aan het
slot van de avond, toen hij en zijn echtge
note tezamen de zaal leidden bij het zin
gen van het lied „God zegene Amerika".
Dit ontroerd zingende echtpaar was het
laatste, wat de miljoenen Amerikanen te
zien gekregen hebben aan het slot van een
periode van politieke conventies.
De pers had met enige reserve gerea
geerd op Nixons kandidatuur. De Washing
ton Post noemde Nixon in het hoofdarti
kel van donderdagochtend „een man met
weinig scrupules en weinig fijngevoelig
heid". Niettemin had het blad toch wel
waardering voor andere capaciteiten van
de vice-president. De New York Times
schreef: „We waren niet gesteld op de
Nixon van 1946 tot 1952. We hebben enkele
bezwaren tegen de Nixon van 1960".
Henry Cabot Lodge is nu ook door de
Republikeinse conventie tot kandidaat be
noemd voor het vice-presidentschap. In
de inleidende speech werd Lodge donder
dagavond. ,,'s werelds grootste bestrij
der van het communisme" genoemd. Die
reputatie heeft hij verworven gedurende
de zeven en een half jaar dat hij in de
UNO Amerika's woordvoerder is geweest.
Amerika's opperkanonnier van de koude
oorlog verwierf grote bekendheid,
omdat vele zittingen van de Veiligheids
raad op het televisiescherm werden ver
toond. Het Amerikaanse publiek kent hem
daardoor als een man, die voor de vuist
weg en meestal met theatraal talent de
Russen van repliek weet te dienen na
iedere aanval op de Verenigde Staten.
Cabot, zoals vrienden hem noemen, rea
geerde enthousiast, toen Nixon hem in de
nacht van woensdag op donderdag opbelde
en vertelde, dat hij hem inderdaad als
kandidaat voor het vice-presidentschap
wenste. Het was algemeen bekend, dat
Lodge's post zeer begeerd is.
Lodge is thans 58, doch hij ziet er jon
ger uit. Nixons besluit om hem als part
ner te kiezen, onderstreept nogmaals dat
de republikeinen in hun campagne veel
nadruk zullen leggen op de strijd tegen
het communisme. Dit is bij uitstek het
thema van Lodge. Indien de spanning tus
sen de UNO en het communistische bloc
de komende maanden nog toeneemt, zal
het Republikeinse tweetal een des te in
drukwekkender campagne kunnen voe
ren. De propagandisten zullen daarbij de
nadruk leggen op Nixons ervaring, die
hem heeft voorbereid voor het leiderschap
in een moeilijke periode. In zekere zin
zou Kroesjtsjev door een agressieve hou
ding de kansen van Nixon en Lodge kun
nen verhogen.
HYANNIS PORT V.S. (U.P.I.) De
Democratische kandidaat voor het presi
dentschap der Verenigde Staten, senator
John F. Kennedy heeft op een perscon
ferentie verteld, dat hij een uitnodiging
heeft geaccepteerd voor een serie televi
siedebatten met zijn republikeinse tegen
stander, vice-president Richard M. Nixon
Kennedy zeide, dat hij zijn verkiezings
campagne zal voeren op basis van dc
staat van dienst van zichzelf en Nixon,
opdat de kiezers kunnen beslissen wie
het meest geschikt is om de „grote doel
stellingen" van de twee partijen in prak
tijk te brengen. „Het gaat er om welke
partij en welke kandidaat zich aan deze
doelstellingen heeft gebonden", aldus Ken
nedy.
De senator zeide, dat hij een uitnodiging
van Robert Sarnoff, president van de Na
tional Broadcasting Company, heeft ge
accepteerd om Nixon van aangezicht-tot
aangezicht te ontmoeten in vier debatten
van een uur voor radio en televisie. Ook
heeft hij het verzoek aanvaard met Nixon
voor de radio en T.V. te verschijnen om
door vooraanstaande journalisten te wor
den ondervraagd.
President Eisenhower zond het republi
keinse team een gelukstelegram toe,
waarin hij voorspelde dat zij „met hun
en kennis van staatszaken" de partij tot
een overwinning zullen leiden, hoe zwaar
de verkiezingscampagne ook mag zijn.
Advertentie
Kijk in de spiegel: uw hair lijkt jonger,
jonger en van een ongekende schoonheid. Dit
is het geheim van de nieuwe Proco Crème
shampoo in tube. Een totaal nieuwe shampoo
voor gezond en golvend haar.
PROCÖ
met
Extra voordelig I 65 d
Voldoend® voor
Pryitrt firv/okf. fn primat
8 wassingen
CHICAGO, (UPU) Uit New York,
waar hij in de Veiligheidsraad de kwestie
van het incident met de RB-47 heeft be
handeld is Henry Cabot Lodge donderdag
naar Chicago gereisd om van de Republi
keinse conventie de benoeming tot kandi
daat voor het vice-presidentschap te aan
vaarden.
Zeven jaar lang is de thans 58-jarige
Henry Cabot Lodge Amerika's woord
voerder in de UNO geweest en heeft hij
zijn politieke inzichten oder dwang der
omstandigheden van isoliationistisch ge
wijzigd tot anti-isolationistisch. Het ver
kiezingsprogramma, waarmee de Repu
blikeinse partij hem op pad stuurt is aller
minst isolationistisch.
Bij de presidentsverkiezingen van 1952
heeft Cabot Lodge de leiding gehad van
Eisenhowers campagnetactiek. Dit was
voor hem een belangrijk winstpunt toen
de conventie ging stemmen.
Massachussëts koos Lodge in 1936 tot
lid van de Senaat. In mei 1940 verzette
Lodge zich tegen Roosevelts voorstellen
over hulpverlening aan Engeland. Hij zag
er een zelfmoordpoging in.
In 1941, toen Amerika aan de oorlog
dacht, ging Lodge naar Lybië. Hij werd
gedetacheerd bij het Engelse leger en
kreeg de rang van majoor. In 1944 nam
hij ontslag uit de Senaat om met de Ame
rikaanse legers in Europa te strijden. Toen
hij ontslag uit de dienst kreeg had Cabot
Lodge de rang van luitenant-kolonel.
Toen de NAVO werd opgericht was
Cabot Lodge voorstander van deze orga
nisatie zijn inzichten waren toen al ver
anderd. Zijn eerste redevoering in de UNO
was volgens verschillende kranteverslagen
zo doelmatig, dat de Russische gedelegeer
de verstarde en een rood hoofd kreeg.
Toen drie jaar geleden de Eisenhower-
doctrine onder vuur kwam in de Veilig
heidsraad, beet Lodge het Russische kom-
mentaar af met een nijdig: „Grote flauwe
kul". („Cock and buil story").
Cabot Lodge studeerde in 1924 af aan de
Harvard universiteit. In Boston is hij bij
de „Transcript" werkzaam geweest en hij
heeft zijn journalistieke bezigheden later
voortgezet bij de New York Herald Tribu
ne. Toen hij 24 jaar was trouwde hij. Uit
het huwelijk zijn twee zoons geboren.
WASHINGTON (UPI) Lincoln White,
de woordvoerder van het Amerikaanse
ministerie van Buitenlandse Zaken heeft
gezegd, dat de besprekingen over het voor
uit waarschuwen van de Britse regering
over te ondernemen verkenningsvluchten
van Amerikaanse toestellen, welke gesta
tioneerd zijn op Britse bases, „naa,r ge
noegen zijn verlopen".
De „Washington Post" zegt uit zeer be
trouwbare bron in Londen vernomen te
hebben, dat de Britse regering akkoord
is gegaan met het gebruik van Britse ba
ses door Amerikaanse kernonderzeeboten,
die met Polarisraketten zijn uitgerust.
Uit betrouwbare bron in Washington
wordt vernomen dat de Verenigde Staten
erin hebben toegestemd Londen telkens
vooraf te waarschuwen wanneer zulke
vluchten op het programma zouden staan.
De Amerikaanse verzekering wordt ge
zien als een hulp voor de Britse premier
Macmillan, die scherpe kritiek van de so
cialisten heeft moeten verduren, nadat de
Sovjet-Unie had gedreigd elk land dat be
trokken was bij de Amerikaanse vluchten
met x-aketten en geleide projectielen te
zullen „straffen".
Macmillan is voornemens in januari een
bezoek aan Washington te brengen tenein
de de nieuwe Amerikaanse president te
ontmoeten. In gezaghebbende politieke
kring te Londen wordt vernomen dat Mac-
millans reis niet alleen een beleefdheids
bezoek zal zijn. De Britse premier zal er
naar streven met de opvolger van Eisen
hower de grote politieke vraagstukken van
het ogenblik te bespreken en de politiek
van de Verenigde Staten en Groot-Brittan-
nië te coördineren.
De gouverneur van de staat
New York, Nelson Rockefel
ler, heeft de laatste tijd veel
van zich doen spreken. Hij
heeft geheel eigen gedachten
op het stuk van de buiten
landse staatkunde van zijn
land, en die gedachten zijn
alleszins de moeite waard om
erbij stil te staan. Wij mogen
daai-bij geheel in het midden
laten of Rockefeller deze
denkbeelden ook naar voren
zou hebben gebx-acht wanneer
hij niet (tijdelijk) naar het
presidentschap van de Ver
enigde Staten had gedongen,
want zolang de wei-eld politici
nodig heeft, zal zij moeten
aanvaarden dat dit lieden zijn
met ook persoonlijke ambities.
Dat er in ons westerse kamp
behoefte bestaat aan een poli
tieke leider van formaat en
met eigen ideeën, lijkt voor
geen twijfel vatbaar. Of
Rockefeller later nog eens de
kans zal krijgen die hem nu is
ontgaan, is helaas veel twijfel
achtiger, maar zijn denkbeel
den kunnen eveneens be
vruchtend werken op andei-en,
waaronder vooi-al ook degene
die als overwinnaar uit de
Amerikaanse presidentsver
kiezingen dit najaar naar
voren zal ti-eden.
In de eerste plaats dan heeft
Rockefeller een lans gebroken
voor een nieuw Mai-shall-plan,
ten behoeve van Latijns Ame
rika deze keer. Het is inder
daad hoogtijd dat de Westerse
landen (niet de Verenigde Sta
ten alleen, maar wel de Ver
enigde Staten voorop) aan de
landen van Latijns Amerika
de helpende hand toesteken.
Gezien de vaak deplorabele
toestanden die nog heei-sen in
dat grote deel van het Weste
lijk Halfrond, kan men daar
anders steeds weer een ge-
vaax-lijk exti-emisme verwach
ten dat zich afkeei't van het
westen en zich toewendt naar
de communistische landen.
Cuba leert ons dit met alle
duidelijkheid
Deze gedachte van Rocke
feller is onmiddellijk overge
nomen door president Eisen
hower, hetgeen als een aan
wijzing mag gelden dat zij te
juister tijd (misschien beter
gezegd: te elfder ure) is geuit.
Er zal heel veel afhangen van
de manier waarop er uitvoe
ring aan wordt gegeven, want
het helpen brengen van eco
nomische ontwikkeling aan
achtergebleven landen is een
uiterst delicaat werk. Wordt
het aangepakt zonder wezen
lijke kennis van de betrokken
landen, en ook zonder de
meest volledige inzet van re
gering en bevolking aldaar,
dan is het alles weggegooid
geld. Dat behoeft het echter
niet te zijn; de wereld heeft in
de laatste eeuw kunnen zien
hoe voorheen achterlijke, agra
rische landen als Japan en
Rusland zich hebben ontwik
keld tot naties die op indus
trieel gebied vooi'aan staan.
Merkwaardigerwijs is in bei
de gevallen die ontwikkeling
vrijwel geheel op eigen kracht,
en zonder financiële hulp van
grote omvang van buitenaf,
geschied. In het geval van La
tijns Amerika echter kan men
aannemen, dat vreemde gel
delijke hulp, op de juiste wijze
verleend en aangewend, als
een katalysator kan werken
op krachten die ook daar
reeds werkzaam zijn om de
grote achterstand in te halen.
Een tweede gedachte van
Rockefeller is nog meer op
zienbarend. Hij wil komen tot
enige zeer grote staten-bon-
den buiten de communistische
landen: een Nooi-d-Atlan-
tische, een Latijns Amerikaan
se en een Afrikaanse staten
bond. Ook deze gedachte lijkt
ons interessant en constx'uctief.
Wanneer men nagaat wat
het Westen tot dusverre heeft
gedaan om zich te handhaven
tegen een verder opdringen
van het wereld-communisme,
dan kan dit worden samenge
vat in het Engelse woordje
„containment". Op alle fron
ten tegelijk en in alle niet-
communistische landen heeft
men achtereenvolgens gepoogd
om door middel van Ameri
kaanse hulpverlening gekop
peld met bondgenootschappen
de communistische invloed in
bedwang te houden. Landen
die tot geen enkel bondgenoot
schap wilden toetreden, zoals
Egypte, India en Indonesië,
kregen daai-door veel meer in
de melk te brokkelen dan do
ciele bondgenoten zoals Neder
land, omdat ginds met „con
tainment" nog iets moest wor
den bereikt dat hier al bereikt
was.
Beziet men vervolgens de
wereldkaart en gaat men al zo
na waar het westen deze poli
tiek tegen de communistische
wereld gevoerd heeft, dan kan
de conclusie niet zeer optimis
tisch zijn. Vele, zeer vele
steunpunten voor het Westen
zijn in de loop van de laatste
vijftien jaren vei-loren ge
gaan: Indonesië, India, Indo-
China, het Suez-kanaal, Kon
go.... Voorwaar een lange
lijst, en niemand ziet er het
einde van. Succes had de poli
tiek van „containment" daar
entegen in Berlijn (maar de
positie woi-dt opnieuw be
dreigd), in Griekenland en in
Zuid-Korea. Ook Iran en Tur
kije wisten zich te handhaven,
gi-otendeels op eigen kracht,
maar toch ook wel omdat zij
zich van de steun van het Wes
ten verzekerd wisten. Daai'en-
tegen behoort vi-ijwel het ge
hele verdere Midden-Oosten,
met uitzondering van Pakis
tan, tot die neutrale landen
die het Westen tegen het Oos
ten uitspelen.
Neemt men dan nog in aan
merking dat China tot het
communistische kamp is over
gegaan en sedertdien een ge
weldige kracht begint te ont
wikkelen. dan kan men over
de resultaten van de politiek
van „containment" waarlijk
niet zeer optimistisch meer
zijn. Door alles overal te wil
len verdedigen, komt het Wes
ten nu hier, dan daar, nu eens
in Algerije, dan weer elders in
Afrika, of in Azië, of in Euro
pa, of nu ook in Latijns Ame
rika, in ernstige moeilijk
heden. Het best bereikbare
eindresultaat is een hand
having van de status quo, ge
lijk in Korea.
Eigenlijk doet de gehele tct
dusverre gevolgde politiek
sterk denken aan die van
Frankrijk ten tijde van de be
rucht geworden Maginot-linie.
De tegenwoordige linie heet
NAVO of Zuidoost-Azië-pact
of Pact van Rio maar zo goed
als de Duitsers om de Maginot-
linie heen kwamen, zo goed
slagen thans de communisten
erin om door te dringen tot in
de landen die door dergelijke
losse bondgenootschappen bij
eengehouden moeten worden.
Het denkbeeld van de drie
zeer grote statenbonden, waar
op het Westen zich zou dienen
te concentreren zonder verder
de krachten te verdoen aan de
zeer dubieuze neutralen, zal
zonder de minste twijfel ook
in het Westerse kamp tegen
standen opwekken. Het gekib
bel tussen de Zes en de Zeven
is niet verheffend en het ge
kibbel over de vraag of de
organen van de Zes nu al dan
niet „supra-nationaal" zijn,
evenmin. In onze landen den
ken verreweg de meeste ver
antwoordelijke lieden in de
regeringen nog geheel en al
in termen van een overleefde
absolute soevei-einiteit. In de
Vei-enigde Staten zeker niet. in
de laatste plaats.
Dan is het misschien goed
om te bedenken, dat het uit
eindelijk niet gaat om abso
lute soevereiniteit of de vrij
willige inperking daarvan,
maar om het voortbestaan van
geheel onze wereld voor ons
zelf en onze kinderen óf het
meest sombere perspectief
waaronder ooit een oorlog zal
zijn begonnen.
Trouwens, de zogenaamd
absoluut soevereine staten zo
als wij die kennen, zijn van
betrekkelijk zeer recente oor
sprong en reeds sedert 1914 is
het duidelijk geworden dat al
leen een nauwe samenwer
king. die in feite in menig op
zicht een inbreuk vormt op
die absolute soevereiniteit, de
handhaving van deze soeve
reine staten, grote zowel als
kleine, mogelijk maakt. Dit
geldt óók voor het machtige
Amerika, dat zich anders im
mers niet zoveel moeite be
hoefde te geven om bondge
noot na bondgenoot aan zich
te binden, basis na basis uit
te rusten met mannen en kost
baar materiaal, niet alleen in
het eigen land, maar ook
liefst zo ver mogelijk daar
buiten.
Ziet men de zaken in dit
licht, dan is er wel plaats te
vinden voor de statenbonden
van Rockefeller. De E.E.G. en
de Zeven kunnen gepast wor
den in een Noord-Atlantische
Statenbond en de recente be
sluiten van de grootste Latijns
Amerikaanse landen om een
eigen Vrijhandelszone te vor
men kunnen het begin zijn
van een tweede statenbond in
dat deel van de wereld. Wat
Afrika betreft, waar alles in
gisting is, daar kan misschien
het denkbeeld van een groot
Afrikaans geheel de geesten
in de goede richting leiden.
Eén van de centrale taken van
de NAVO zal dan kunnen
worden, de verdere ontwikke
ling van Latijns Amerika en
de nog maar beginnende ont
wikkeling van een vrij Afrika
testimuleren. Hetgeen ten
slotte veel constructiever is
dan allé krachten uitsluitend
te bundelen teneinde een toch
vaak illusoir „containment"
door militair overwicht te be
reiken.
Niet klagen
Slechts een geringe, doch noodzakelijke
notitie vandaag: Gij moet u niet zo bekla
gen over deze zomer! Ik hoor u in trein,
bus en kapperssalon, steeds bezig over
„het zomertje wèl" en „hopeloos", en ner
gens verneem ik: ,,'t mag dan dit keer
wat minder zijn; vorig jaar was het opper
heerlijk; daarvoor past nu nog diepe dank
baarheid."
Ik weet het: vorig jaar was heerlijk.
Heerlijkst van alles, dat u tegen uw be
kenden, die buitenslands waren geweest
om daar de zon te vinden, die ook hier,
warm en stralend en permanent aanwezig
was, kon zeggen: „Wij zijn maar gewoon
thuis bebleven; Holland is een machtig
mooi land en warm en zonnig dat het is
geweest; daar behoefde je nou écht niet
voor naar het zuiden te gaan."
Wel, dat hebben wij nu dit jaar eens
niet. Is dit een reden tot klagen? Moeten
daarvoor alle registers van uw ellende
worden opengetrokken?
Ten eerste: weet u hoe heerlijk het nog
kan wórden? Misschien, en dat zou 't heer
lijkst van al wezen, dat wij een augustus
krijgen om te zoenen en dat het dan in
Tessin en op alle Riviera's en de Costa
Bravo, plus de Baléaren regent dat 't giet.
Kunnen wij tóch nog zeggen: „Zie je
wel, wij zijn thuis gebleven. Je hoeft het
heus niet zo ver te zoeken als jullie hebben
gedaan. Bovendien: het publiek daargun-
der is óók niet om over te gillen."
Maar overigens:
Als het géén zomerse, warme augustus
wordt, dat wil dan nog helemaal niet zeg
gen, dat u niet hopen moogt op verrukke
lijke kerstdagen: lekker vriesweer mét
zon, schaatsen, arresleeën en sneeuw tot
over de enkels, zou dat niet fijn wezen?
En van regen in de zomer kunt u óók
wat fijns maken. Gezellig thuis blijven
Nergens tikt het klokje zo leutig.
Sjoelbakken, halma, trictrac, legpuzzels,
boeken, kranten, tijdschriften. Allemaal
heerlijks waar ze in Lugano en Ascona
niet toe komen.
Het is allemaal een kwestie van levens
kunst en zelfdiscipline.
Dat is wat het is.
Van alles iest weten te maken. Kopje
warme sjokola. Beeldbuis, duivels prenten
boek.
En niet dat geklaag in trein en bus.
De schouders eronder.
Wie weet wat een heerlijke kerst het zal
worden!
Elias
Advertentie
Grote pot 1,45
Middelpot 0,98
met handige schroefsluiting
TUNIS, (Reuter, AFP) Premier Fer
hat Abbas van de vooi-lopige Algerijnse
regering heeft in Tunis op een bijeenkomst
van Mohammedaanse studenten uit Al
gerije verklaai'd, dat het „Algerijnse volk
en het Algerijnse bevrijdingsleger" zullen
doorvechten tot de definitieve ovex-winning
De Gaulle heeft duidelijk laten merken
dat hij slechts de capitulatie van de Alge
rijnse verzetstrijders wil, aldus Abbas.
ALGIERS, (Reuter) Het Franse mi-
li taire hoofdkwartier in Algiei-s heeft be
kendgemaakt, dat maandag bij een tref
fen tussen Franse valschermtroepen en
opstandelingen in het district midden-Oi'an
51 opstandelingen zijn gedood, tei*wijl er
17 zijn gevangen genomen.
