Kongo speelt poppenkast tegen decor
van chaos
Nieuwe ministers, oude diplomaten en
een exotische (rode) bloem: madame
Blouin, Kongo's Mata Hari
Massaal en indrukwekkend
Eucharistisch Congres
WERELDNIEUWS
Italiaanse Senaat geeft
Fanfani zijn vertrouwen
raatótoel
Hector Trujillo als
president afgetreden
ENGEL
Incident-Eichmann
gesloten
3
Schokkend
Partij en protocol
Loendoela's element
Linkse socialisten voor
het eerst niet tegen
Bier om van te groeien
Op de
Balagner volgt hem op
DONDERDAG 4 AUGUSTUS 1960
De blikken van mijn achtenswaardige
collega volgend zie ik een fabuleuze ver
schijning: een kleurige Guinese „pagne
omhult 28 jaar harmonische groei. Een di
amant in het haar probeert tevergeefs de
aandacht van twee glanzende schouders
af te leiden. Twee gazellenogen glijden
koel over de gasten. „Madame Blouin"
fluistert iemand en inderdaad, zij is het:
de Mata Hari van Kongo. Een Afrikaanse
grootmoeder heeft haar huid de warmte
en haar bewegingen de soepelheid gegeven,
die haar hier tussen de zwoele bloemen
het middelpunt maakt van een ring cor
respondenten, die van het West-Duitse
damesweekblad zo goed als die van de
Times. Mijn makkers trekken hun krach
tigste gezichten voor dit treffen tussen ro
mantiek en politiek en laten het opschrijf
boekje in de binnenzak.
Madame Blouin is een communistische
agente, die in Moskou een cursus volgde
in het opstand verwekken. Van Guinea uit
kwam zij hierheen, nu is zij adviseuse van
vicepremier Gizenga en chef-proiocol van
de regering. Dat brengt haar beurtelings
in de positie van W. I. Lenin en Amy
Groskamp-ten Have. De ene dag indoctri
neert zij Kongolezen in de marxistische
heilsleer, de volgende verschaft zij ophel
dering over de vraag in welke hand men
de vork moet houden en leert zij dat. men
niet mag zeggen: „Dat lust ik niet", maar
„Neen, dank u. Aan de smaak hiervan
heb ik mij nooit geheel kunnen wennen".
De pogingen om haar onder het mom
van een interview voor een tête a tête
te strikken mislukken. „Romantiek" zegt
madame Blouin, en men zucht van des
illusie, „is onzin. En wat zeurt u over
persoonlijk geluk. Mijn geluk is dat, van
de massa". Madame Blouin offert haar
liefde slechts op het altaar van de partij.
Als zij een minister kust, denkt zij aan
de overwinning van de arbeidersklasse.
Zachte bolster, harde pit? Nee, haar ijdel-
heid blijkt onbeschadigd. Als iemand vraagt
hoe zij haar naam spelt vlammen haar
ogen: „Wat. weet u dat niet? Mijn naam
heeft op alle voorpagina's van de wereld
pers gestaan".
Met de troostrijke gedachte dat die
iidelheid toch een kans laat gaat men sla
pen want de volgende ochtend vroeg zal
ROME (Reuter-AFP) De Italiaanse
Senaat heeft de regering van premier Fan
fani met 126 tegen 58 stemmen en bij 36
onthoudingen een vertrouwensvotum gege
ven. De communisten en neo-fascisten
stemden tegen, de linkse socialisten ont
hielden zich van stemming. Het was de
eerste maal sinds 1947 toen zij uit de
regeringscoalitie van De Gasperi traden
dat de socialisten van Nenni niet met de
communisten tegen de door christen
democraten overheerste regeringen stem
den.
Behalve de christen-democraten stem
den de sociaal-democraten, de liberalen en
republikeinen voor de nieuwe regering.
Het vorige kabinet, van Fernando Tam-
broni, was afhankelijk van de steun van
de neo-fascisten.
(UPI) De Senaat gaf haar vertrou
wen met ongehoorde spc-ed. Het debat
over de motie van vertrouwen was de
kortste in de parlementaire geschiedenis
van Italië. De Kamer van Afgevaardigden
begint vandaag met het debat over het
regeringsprogramma. Men verwacht dat
ook de Kamer haar vertrouwen aan Fan
fani zal geven.
LITTLEHAMPTON, Engeland, (UPI)
Mevrouw Peggy Huggins uit Littlehampton
in Engeland heeft de harten van alle bier
brouwers gewonnen met de mededeling,
dat haar geranium in drie jaar tijd tweeën-
eenhal ve meter groot is geworden, omdat
zij hem slechts bier te drinken geeft.
(Van onze speciale verslaggever
De Theresiënwiese van München, die elk
jaar in oktober getuige is van uitgelaten
heid en van volksvermaak, was gister
avond de verzamelplaats va.i een grote,
zingende gemeente. Nadat het gedurende
de dag had geregend en, zelfs gehageld,
klaarde het weer 's avonds op. Niet alleen
de banken met veertigduizend zitplaatsen
waren geheel bezet, maar ook ver daar
buiten stonden nog duizenden belangstel
lenden, die het schouwspel zagen.
Midden op de grasvlakte, tienmaal gro
ter dan een kolossaal stadion, verheft zich
een trapsgewijze oplopende heuvel die met
bloemen is versierd. Op de top van die
heuvel staat een eenvoudig vierkant al
taar, waarboven een groot bronzen kruis
beeld in Byzantijnse vorm hangt. Daarbo
ven spant zich tegen de donkere lucht een
groot tentvormig baldakijn uit, als een
sierlijke gele vlinder met zes hoog opge
slagen vleugels. Rondom het altaar zijn
eveneens trapsgewijze zes rijen banken
gegroepeerd waarop honderden bisschop
pen uit alle landen, volkeren en rassen
hebben plaatsgenomen.
De religieuze plechtigheid heeft een in
ternationaal karakter. Door de luidspre
kers weerklinken aanroepingen en gebeden
uit de psalmen in het Duits, Grieks,
Engels, Frans, Spaans, Portugees, Rus
sisch, Japans en Chinees. En telkens ant
woordt de zingende gemeente en roept
over de heersers van deze wereld „de
geest van vrede en van gerechtigheid af".
Dan houdt de aartsbisschop van Berlijn,
kardinaal Doepfner, een toespraak waarin
hij zinspeelt op de drie drijfveren waar
door het leven van de hedendaagse mens
wordt bewogen: het verlangen naar steeds
grotere welstand, angst voor de ondergang
en tenslotte de vrees voor eenzaamheid in
de massa. In religieuze bezinning vindt de
mens echter de veiligheid in de innerlijke
zekerheid die hij zoekt en ontdekt hij zich
zelf als lid van een grote gemeenschap,
die hetzelfde denkt en voelt over de wezen
lijke waarden in het leven. Daarom richt
te zich de kardinaal juist als bisschop van
Berlijn ook tot al diegenen die geen verlof
hadden gekregen dit congres bij te wonen.
Tot slot sprak de Pauselijke legaat, kar
dinaal Testa, in het Duits bewogen woor
den van dank en bewondering. Onder het
zingen van een danklied verlieten de tien
duizenden deze plaats van geestelijke con
centratie en eenheid.
In de stad zelf was het opvallend stil
en voor de ramen van vele huizen brand
den kaarsen.
Advertentie
OVERVEEN
TEL. K 2500 - 18997 - 55602 - 11123
De beste wan
Moraal. Radio-Moskou zei woensdag, dat
Russische geleerden naar de mening
overhellen, dat dinosaurussen kunnen
zijn uitgestorven door radio-activiteit,
die vrijkwam tijdens vulkanische erup
ties in voorhistorische tijden. „Dat moet
een ontnuchterende gedachte zijn voor
zekere Westerse staatslieden in onze
wereld, die roekeloos aandringen op
hervatting van kernproeven", luidde de
moraal van radio-Moskou.
Tegen de brug. De Nederlandse vracht
vaarder Fabian", die dinsdag tegen
vier brugpilaren is gevaren, heeft daar
mee een schade aangericht die geschat
wordt tussen de 7.000 en 10.000 dollar.
De Fabian kreeg zelf geen schade en
kon haar reis voortzetten.
Ontwikkeling. Engeland zal in de komende
dagen een bedrag van ruim dertien
miljoen gulden aan Jordanië schenken
en een even grote som in december
van dit jaar. dit heeft vandaag een
woordvoerder van de regering te Am
man bekendgemaakt. Het geld is be
stemd voor de ontwikkeling van een
aantal projecten.
Kwartiermaker. In de hoofdstad van Gha
na, Accra, zijn woensdag zeven diplo
matieke ambtenaren uit communistisch
China aangekomen om de vestiging van
een ambassade voor te bereiden.
Beschuldiging. De regering-Ikeda van Ja
pan heeft woensdag de organisatoren
van een conferentie tegen kernwapens
beschuldigd van pogingen om een wig
te drijven tussen Japan en de Verenig
de Staten. De secretaris-generaal van
de liberaal-democratische regeringspar
tij. Sjoeji Masoetani, heeft een ver-
kiaring uitgegeven waarin critiek wordt
uitgeoefend op een preliminaire zitting
van het congres waaraan wordt deelge
nomen door 110 afgevaardigden uit 29
landen.
Geschenk. President Eisenhower heeft zijn
Franse ambtgenoot De Gaulle bij wijze
van geschenk met een „C-130"-vracht-
vliegtuig van het Amerikaanse leger
een aantal dieren gezonden, waaronder
zich acht antilopen, twee zwarte beren,
een ratelslang, een poema, een stekel
varken, acht exemplaren van de zeld
zame kardinaalvogel en acht prairie
honden bevonden.
Zeer vreemd. De Britse ambassadeur in
Moskou heeft woensdag een antwoord
nota van de Russische regering ontvan
gen op een Engelse nota van 19 juli,
waarin Engeland zich schaarde achter
het Amerikaanse standpunt inzake het
incident met de RB-47. In de Russische
antwoordnota werd de Britse argumen
tering verworpen en „zeer vreemd" ge
noemd. De Britse regering werd op
nieuw gewaarschuwd, dat zij de gevol
gen zou dragen voor soortgelijke „pro
vocerende" vluchten indien deze uit En
geland zouden worden ondernomen.
Voorvader. Op een boerderij in de Ame
rikaanse staat Indiana zijn woensdag
de resten opgegraven van een reusach
tige voorhistorische Mastodont, de voor
vader van de olifant. Volgens prof. Ja
mes Cope, verbonden aan het Earlham
college in Medaryville moet het dier
ongeveer tienduizend jaar geleden ge
leefd hebben. De tanden van de masto
dont verkeerden in goede staat. Zij
waren paarlwit toen ze aan de opper
vlakte werden gebracht, maar waren
binnen een uur goudbruin als gevolg
van oxydatie.
Centrum. Nabij Jeruzalem is woensdag in
tegenwoordigheid van premier Ben-
Goerion 'n medisch centrum, vermoede
lijk het grootste in het Nabije Oosten,
aan de Hebreeuwse universiteit overge
dragen. Het omvat ook een kleinfe syna
goge waarvan de glas-in-lood-ramen
door Chagall zijn ontworpen. De bouw
kosten bedragen dertig miljoen dollar,
die voor het grootste deel door Joodse
vrouwenorganisaties in de V.S. zijn bij
eengebracht.
Zoon. Mevrouw May Downey, de moeder
van een Amerikaan, die acht jaar ge
leden in China tot levenslange gevan
genisstraf werd veroordeeld wegens spi
onage voor de Verenigde Staten, is
woensdag uit New York naar Peking
vertrokken om haar zoon te bezoeken.
John Downey behoorde tot het burger
personeel van het Amerikaanse leger.
Andere baan. Generaal John Medaris, tot
voor enkele maanden hoofd van de af
deling, ballistische projectielen van het
Amerikaanse leger, is president gewor
den van een onderneming, die speel
goedtreintjes maakt, de Lionel Corp.
Lionel vervaardigt bovendien elektro
nische apparatuur die in bommen en
raketten wordt gebruikt.
De eerste. De Amerikaanse vliegtuigenfa-
briek General Dynamics" heeft mede
gedeeld dat zij thans „B-58-Hustler"
bommenwerpers aflevert voor de Ame
rikaanse luchtmacht.
De „B-58" is de eerste Amerikaanse
bommenwerper die, vliegend met een
snelheid welke hoger ligt dan die van
het geluid, kernwapens meevoert.
Gastvrijheid. Premier Nehroe van India
heeft in de Tweede Kamer meegedeeld,
dat er van begin februari tot eind mei
2435 Tibetaanse vluchtelingen India zijn
binnengekomen. India heeft 3,3 miljoen
gld uitgegeven voor de Tibetaanse
vluchtelingen in India en 425.000 gld
voor de Dalai Lama en zijn gevolg.
Langzaam en onzeker, als een heel ou
derwets vliegtuig, geraakt dan eindelijk
de conversatie van de grond. Een Kongo
lese onderstaatssecretaris staart geïnte
resseerd naar de schoenen van een Euro
pese handelsattaché. „Heeft u die hier
gekocht?" „Inderdaad". „Bij Bata?"
U raadt het". „Kosten ze 500 frank?".
.Precies. Maar hoe weet u dat?". De
Kongolees glimlacht: „Een maand gelë-
den stond ik ze nog te verkopen". Het
diplomaatje, dat zijn eigen bescheiden af
komst achter een geleend accent verbergt,
is tot in het diepst van zijn geringe ziel
geschokt.
Ik spreek een zojuist afgeleverde kolo
nel van het Kongolese leger aan. „Vreest
u geen troebelen in de Afrikaanse wijken,
nu driekwart van de mensen werkloos
zijn en straks geen geld meer zullen heb
ben om eten te kopen?". De kolonel blijkt
onbevreesd: „Alles komt voor elkaar nu
wij onafhankelijk zijn. Neem mijn eigen
geval: twintig jaar korporaal en nu, na de
onafhankelijkheid, automatisch kolonel. Zo
zal het met alle Kongolezen gaan". Ik
voorspel de industrie van koperen sterren
en balken een gouden toekomst in Kongo,
de kolonel valt mij getroffen bij.
CITJDAD TRUJILLO, Dominicaanse Re
publiek (AFP) De president van de
Dominicaanse republiek, Hector Trujillo,
heeft in een boodschap aan het parlement
verklaard, dat zijn besluit, als staats
hoofd af te treden, onherroepelijk is. Een
afvaardiging van het parlement, bestaan
de uit de voorzitter van de kamer cn twee
senatoren, probeerde tevergeefs de presi
dent van zijn voornemen af te brengen.
Deze verklaarde, dat hij om gezondheids-
redrnen zijn functie beschikbaar stelde.
Daarop werd dr. Joaquin Balaguer door
het parlement aangewezen als staatshoofd.
Nu heeft daar die Nixon uit Amerika
toch iets bijzonder doms geuit in het open
baar! Het was naar aanleiding van zijn
uitverkiezing tot Republikeins kandidaat
voor het presidentschap. ,,Wie zal het
winnen?" vroeg de pers, de potloden
scherp gericht op blocnote en zakboekje,
U of Kennedy?"
En toen sprak deze Nixon, ook wel ge
heten „Tricky Dick" (onbetrouwbare Dik-
kie): „De beste man zal het winnen".
Dat is een typisch-angelsaksische uit
drukking die, zoals spreekt, geheel en al
ontleend is aan de sportwereld, aan ren
nen en schaatsen en ping-pong ook wel,
en tennis en hardlopen en klimmen en
polstokhoog en duiken en zwemmen en ra
cen en springen en horden en dingen en
ballen en rollen en tollen en doen, maar
die niets te maken heeft met het vui
le werk dat, in hoofdzaak, zulk een be
noeming tot Republikeins (of Democra
tisch) representant bepaalt. Op het sport
veld, ja, daar kan de beste man winnen.
Dat is een kwestie van lange asem, van
hartklepjes, van doorzettingsvermogen,
van spierbundels, van zich geducht vullen
de longblaasjes en adrenalinetoevloeiingen
door geheel de zwoegende donder. Op het
sportveld wint de man die de beste com
binatie levert van lichamelijke en geeste
lijke eigenschappen.
Tricky Dick sprak dusonzin. Tricky
Dick, die bepaald veel en veel beter weet,
uit harde ervaring en uit eigen overwin
ningen toen hij won maar bepaald niet
de beste man was, kletste uit zijn nek,
zoals een ruwe vaderlandse uitdrukking
dat wil. Tricky Dick kreeg het deson
danks met ferme koppen in alle kranten
van de ganse wereld: „De beste man zal
het winnen" zei Tricky Dick en iedereen
die het, zonder nadenken, las, dacht: „Ja,
natuurlijk"
Ach. Alsof in de politiek (en verder ove
rigens op talloze andere niet zuiver-spor-
tieve terreinen) ooit de beste man zou
winnen! Hahaha, daar lachen wij hier
schaailijk om. Wij lachen er wrang en bit
ter om. De beste man die wint. Dat moet
nog geloond worden. Het is meestal ge
heel andersom: de slechtste man wint. In
de politiek natuurlijk is dat meestal ge
heel buiten kijf; de slechtste man wint.
De Duivel wint. In de Amerikaanse poli
tiek is dat zeker; elders mag men er
soms nog wel eens even aan twijfelen
(bij voorbeeld in het eigen landje), daar
is het zeker.
Wellicht wil de lezer, wanneer de ver
kiezingen voorbij zijn en een der twee
kandidaten (dus) verkozen is tot presi
dent der V.S. en met ferme kin (daar ont
breekt het geen der twee aan) in de len
zen van alle wereldcamera's lacht, dit
even heel goed uoor ogen houden: de
beste man wint zoiets nooit!
Dat blijkt uit de strijdmiddelen xvaarme-
de men elkaar te lijf gaat tijdens de ge
vechten die uitsluitsel zullen geven. De
enige mogelijkheid verder is dat beiden
even slecht (of even goed) zijn. Wat, in
hemelsnaam, bepaalt dam de zege? Mis
schien weet Tricky Dick ook daarop een
antwoord.
Duif
Advertentie
Grote Houtstraat 181
Haarlem - Tel. 14444
(Van onze reisredacleur W. L. Brugsma)
JERUZALEM, (Reuter) Israel en Ar
gentinië hebben een gemeenschappelijke
verklaring uitgegeven waarin zij zeggen
het incident-Eichmann als gesloten te
beschouwen.
„De regeringen van Israël en Argenti
nië, verlangend te voldoen aan de resolu
tie van de Veligheidsraad, hebben beslo
ten het incident, dat voortsproot uit het
optreden van Israëlische staatsburgers dat
een inbreuk vormde op de fundamentale
rechten van Argentinië, als gesloten te be
schouwen".
Kennelijk beschouwt de Argentijnse re
gering de uitwijzing van de Israëlische
ambassadeur in Buenos Aires als de
„passende genoegdoening" die zij verlang
de. De eerste diplomatieke sanctie was de
terugroeping van de Argentijnse ambassa
deur uit Tel Aviv.
In de gemeenschappelijke verklaring
wordt geen melding gemaakt van de be
noeming van ambassadeurs. In diplomatie
ke kringen in Jeruzalem is echter verno
men dat dit te zijner tijd zal geschieden.
LEOPOLDSTAD, augustus. De regering van Kongo recipieert. Van de
rivier komt. een koele avondbri.es die door de jacarandas en de bougainvilles van
de magnifieke tuin en over de wangen van gasten en gastheren strijkt. De gast
heren zijn Kongolese ministers op schoenen die kraken van de nieuwigheid en
die de beleefdheidsformules prevelen die zij van de paters hebben geleerd: Dag
meneer, hoe gaat het met u? Ik ben de minister van Openbare Werken. Men
moet dozijnen excellente rechterhanden schudden want Kongo heeft 37 ministers.
Er zijn de diplomaten, een paar „cracks" uil de grote landen, verder de eertijdse
consuls, die buiten hun toedoen op de loop der gebeurtenissen naar de ambassa-
doriale hoogte zijn gestegen. Er zijn de journalisten en fotografen die het rode
stof van Matadi cn Loelocaburg uit hun pakken hebben geklopt en die zich
bezorgd afvragen of de whisky wel koud zal zijn. De whisky is koud, want het
buffet wordt verzorgd door een omvangrijke Belgische hotelier die twee jaar
terug deKongolese „evolué's" nog uil zijn etablissement schopte, maar hen
vandaag buigend als „Monsieur Ie Ministre" toespreekt. Er zijn de officieren
van de Force Puhlique, enigszins beducht uit de ooghoek aangestaard door de
blanken en hun dames, want twee weken geleden waren zij nog muitende
korporaals, die zich weinig aan het protocol gelegen lieten liggen.
De vrees is ongegrond: de mannen met
de fonkelnieuwe balken en sterren gedra
gen zich of zij voor het feest een kilo stijf
sel hebben ingenomen, trekken voortdurend
hun jasjes recht en weigeren zelfs de bief
stuk torture, die op het rijkvoorziene buf
fet prijkt. In de donkere hemel van Afri
ka stellen de roffelende motoren van een
Amerikaanse globemaster die meel brengt
onze gewetens gerust. De Kongolezen in
de citeskrijgen ook eten, al is het
brood met niets erop. Aangenaam ge
streeld door al deze keurigheid, springt
iedereen stram in de houding, pink op de
naad van de broek, wanneer het militaire
orkest in de hoek van de tuin een traag en
plechtig lied de lucht inblaast. Niemand
heeft het eerder gehoord, maar het klinkt
zo melig,.dal het voorzeker het Kongolese
volkslied zal zijn.
Achteraf blijkt dat een misvatting, het
is een Belgische hymne, die „Op naar de
toekomst" heet en eindigt met de woor
den: „God bescherme de koning en Bel
gië". Bij alle beslommeringen van Kon
go's voortijdige geboorte was men nog
niet aan de compositie van een nationale
hymne toegekomen, maar omdat men
toch iets plechtigs wilde hebben om bij in
de houding te staan, putte men dit opus
uit de liederbundel van de missieschool.
het parade wezen omdat de gewezen ser
geant Victor Loendoela dan bevelhebber
gaat worden van het Kongolese leger. Dat
blijkt een gelukkig bestier, want de waar
nemend opperbevelhebber minister Mpo-
lo, die meteen als generaal begon, ma
noeuvreert zo ongelukkig met zijn sabel
dat iedere keer als hij die weer in de
schede wil steken het gevaar van meer
voudige maagperforatie rijst. De chef-staf.
die zijn gcneraalspet onder een hoek van
45 graden op de krullebol draagt, zegt
hem voor wanneer hij moet salueren, het
geen daardoor steeds vertraging onder
vindt.
Mpolo, die de beker van het kortstondig
militair geluk tot op de bodem wil ledigen,
zaait verwarring in de ceremonie door in
eens te commanderen: „Nu wil ik dat de
troepen voor mij. paraderen". Maar de
2500 Kongolese militairen, ijzerharde jon
gens en weer glimmend gepoetst alsof er
nooit .gemuit, geplunderd en verkracht
was, weten wel dat dit niet op het pro
gramma staat, en zij blijven onbewogen op
hun plaats. Die parade en het is een
indrukwekkende blijft gereserveerd
voor de nieuwe opperbevelhebber Loen
doela, die inderdaad een echte soldaat is
met de campagnes van Abessinië. Egypte,
Joegoslavië en Birma in de ransel.
Kongolese burgers vol belangstel
ling voor de UNO-lroepen.
Loendoela verheft, zich stram, droog en
hard is het saluut, naast een kleine, ron
de man die voor het eerst een uniform
aan heeft: president Kasavoeboe. Nog
nooit heb ik „Papa Kasa", de kleine, lie
ve, ernstige burgemeester zo ongelukkig
gezien. De koppelriem schaaft zijn buik,
de sabel laat hij angstig onberoerd, hij
wil steeds zijn pet afnemen voor al die
hoge militairen om hem heen, hij glim
lacht pas als de menigte van vrouwen en
kinderen hem hartelijk toejuicht. Ik kan
mij vergissen, maar ik meen van zijn ge
zicht te lezen, dat deze poppenkast tegen
een decor van chaos niet de onafhanke
lijkheid vormt, die hij, een eerlijk en goed
willend man, zich had voorgesteld.
De parade is afgelopen en de correspon
denten gaan naar het postkantoor. Daar
bedient een Vlaamse jongen, die Gerard
Oostens heet, in zijn dooie eentje de zes
telexlijnen van Leopoldstad. Hij is volsla
gen overwerkt, en heeft zware wallen on
der zijn rooddooriopen ogen. Vandaag of
morgen zal hij wel instorten, maar dat zal
dan gebeuren op zijn post, die hij niet
verlaten heeft. De tragiek van Kongo is
dat er zo weinig Kasavoeboes en Oosten-
sen zijn en dat de brug tussen hen in
zakt onder de last van domheid en angst,
een catastrofe begerig gadegeslagen dooi
de vissers in het troebele water dat on
der die bezwijkende brug kolkt.
Kongolese politie in Leopoldstad.
President Joseph Kasavoeboe, voor
het eerst in (Belgisch) uniform.
